ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ της θυσίας της Ιφιγένειας

(Αχιλλέας , Κλυταιμνήστρα, Ιφιγένεια και Αγαμέμνονας , Jacques-Louis David 1819)
"Οι τραγωδίες που γράφω, είναι ψίχουλα από το μεγάλο τραπέζι του Ομήρου" Αισχύλος
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ της θυσίας της Ιφιγένειας:

Οι Θεοί δεν άφηναν να φυσήσει ο άνεμος , παρά μόνο κατόπιν θυσίας της κόρης του
Αγαμέμνονα, Ιφιγένεια, οπότε ετοιμάζεται η τελετή με όλα τα επακόλουθα.

Ο Όμηρος είναι απόλυτα σαφής, έχει καταγράψει τα χρονικά με απόλυτη σαφήνεια, χωρίς σκηνοθετικές φαντασιώσεις σύγχρονου κινηματογράφου, και διαχρονικά επιβεβαιώνεται.
Τι έγινε λοιπόν με την Ιφιγένεια; Το περιστατικό είναι ανύπαρκτο στα Ομηρικά Έπη. Αργότερα το εμπνεύστηκαν (καλλιτεχνική φαντασία) άλλοι συγγραφείς για τα έργα τους με την ελευθερία της καλλιτεχνικής αιδούς.
Όσο για την Ιφιγένεια, δεν ήταν εκεί, ήταν στο παλάτι της. (Ιλιάδα Ι' Ραψωδία).
Αλλά για να εξευμενιστούν οι Θεοί έπρεπε να φυσήξει άνεμος....
Ιλλιάδα Β' Ραψωδία:
Τι είχε γίνει...στην συνέλευση του στρατού (στην Τροία) προτείνει ο Αγαμέμνων (για να δοκιμάσει το ηθικό τους) να γυρίσουν στην πατρίδα εφόσον 9 χρόνια πολέμου δεν είχαν αποτέλεσμα.
Οι Αχαιοί ορμούν με χαρές στα πλοία οπότε επεμβαίνει ο Οδυσσέας με βία και πειθώ και αποκαθιστά το ηθικό του στρατού και όλοι ετοιμάζονται για την μεγάλη μάχη.
Αυτό είναι όλο. Που είναι η άπνοια, που είναι η Ιφιγένεια, η οποία όντως είναι μια θυσία που ούτως ή άλλως ποτέ δεν έγινε και δεν αναγράφτηκε στα Ομηρικά Έπη. Από κατοπινούς σίγουρα ναι, από αυτούς που τράφηκαν με ψίχουλα από το μεγάλο τραπέζι του Ομήρου.
Τώρα γιατί είναι άλλα συγγράμματα θεόπνευστα και όχι τα Ομηρικά Έπη στα οποία σημειωτέον ο ποιητής επικαλεί την Μούσα (προστάτιδα επιστημών και τεχνών) για να τα γράψει -εδραιώνοντας έτσι το θεόπνευστον της υποθέσεως-, είναι αντικείμενο μιας άλλης, μεγαλύτερης συζήτησης.