Ο «ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ» ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΤΟΥ «ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ»

Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γεννήθηκε το 1815 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Δημήτριου Παπαρρηγόπουλου, τραπεζίτη απο τη Βυτίνα και προκρίτου της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης. Με την έκρηξη της επανάστασης του 1821 οι Τούρκοι θανάτωσαν τον πατέρα του, τον αδερφό του Μιχαήλ και άλλα μέλη της οικογένειάς του (τον θείο του, Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο και τον γαμπρό του πατέρα του, Δημήτριο Σκαναβή), ενώ δήμευσαν και ολόκληρη την περιουσία του. Ύστερα από αυτά τα τραγικά γεγονότα η μητέρα του, Ταρσία Νικοκλή, κατέφυγε στην Οδησσό μαζί με τα οκτώ παιδιά της.^[2] Εκεί ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος σπούδασε ως υπότροφος του Τσάρου στο γαλλικό Λύκειο «Ρισελιέ» μέχρι το 1830, οπότε η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Ναύπλιο. Ο ίδιος παρακολουθούσε μαθήματα στην κεντρική σχολή της Αίγινας με δάσκαλο τον Γεώργιο Γεννάδιο αλλά τελικά δεν κατάφερε να αποφοιτήσει. Παρόλο που γνώριζε πολλές ξένες γλώσσες (γαλλικά, γερμανικά και ρωσικά) και μελετούσε πολύ, δεν ολοκλήρωσε ποτέ καμία βαθμίδα εκπαίδευσης, γεγονός που έγινε αιτία για επικρίσεις που δέχτηκε όταν προσπαθούσε να διοριστεί στο Πανεπιστήμιο.

Το 1833 διορίστηκε υπάλληλος στο υπουργείο Δικαιοσύνης, φτάνοντας στο βαθμό του διευθυντή. Το 1845 απολύθηκε από το υπουργείο σύμφωνα με το ψήφισμα της Α' Εθνικής Συνελεύσεως σχετικά με τους ετερόχθονες.
Πηγή Βικιπαίδεια:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

Ρωτάμε:Γιατί;

-----------------------------------------

http://freeinquiry.gr/

KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ:

Ο «ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ» ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ

ΤΟΥ «ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ»

Στη σύγχρονη χριστιανική Ελλάδα το έργο του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» αποτελεί τον θεμέλιο λίθο και το «ευαγγέλιο» της επίσημης κρατικής ιδεολογίας του Ελληνοχριστιανισμού. Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος παρουσιάζει κάποιες περιόδους της Ελληνικής Ιστορίας σχετικά αμερόληπτα. Όμως, όταν φθάνει στην χριστιανική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την αποκαλούμενη ψευδώς «Βυζαντινή» (όρος που ψευδώς συντηρείται μέχρι και σήμερα), την παρουσιάζει ως Ελληνική με τον όρο «Μεσαιωνικός Ελληνισμός», που διακόπηκε λόγω της Οθωμανικής κυριαρχίας το 1453, και κατέληξε στην δημιουργία του νεοελληνικού κράτους του 1821.

Βεβαίως σε άλλα σημεία του έργου του ο Παπαρρηγόπουλος αυτοαναιρείται: «εκάλουν εαυτούς Ρωμαίους».

Η εποχή κατά την οποία ολοκλήρωσε την ιστορία του, το 1870, ήταν λίγο μετά τον διωγμό του Όθωνα απ’ τους πολιτικοθρησκευτικούς ταγούς της Ορθοδοξίας και την επαναφορά του Χριστιανισμού σε πλήρη ισχύ. Η εποχή αυτή χαρακτηριζόταν από τυφλή θεοκρατία και οπισθοδρόμηση, όπου οι διωγμοί, οι αφορισμοί και τα συγχωροχάρτια έδιναν και έπαιρναν. Ήταν τότε που η Εκκλησία με εργαλείο την ιστορία του Παπαρρηγόπουλου εθεμελίωσε την εθνική μας παραφροσύνη με το υβριδικό ιδεολόγημα του Ελληνοχριστιανισμού, που διατηρείται σε απόλυτη ισχύ έως σήμερα στην Παιδεία, τη Διανόηση και την Πολιτική της Ρωμιοσύνης.

Η μεγαλύτερη συμφορά του έθνους, η εξάλειψη του «Ελληνισμού των Δύο Ηπείρων» κάτι που δεν πέτυχε ποτέ κανένας κατακτητής, το πέτυχε το Ρωμαίικο κράτος με τη «Μεγάλη Ιδέα» (=αναβίωση του Βυζαντίου) που προσπάθησε να πραγματοποιήσει στις αρχές του 20^ου αιώνα. Η ιδέα αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σατυρικά ως «η μεγάλη ιδέα του Καραγκιόζη». Τα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν (Μικρασιατική καταστροφή, ξεριζωμός Ποντίων) αποτελούν την κοντόφθαλμη και αυτοκαταστροφική πολιτική προέκταση και πλευρά του «Ελληνοχριστιανισμού»...

...

Διαβάστε περισσότερα

http://freeinquiry.gr/