13 Ιουλίου 2009

Τα ΙΔΕΩΔΗ των ΠΡΟΓΟΝΩΝ μας,ο Ξέρξης,η Εσθήρ,ο ΔΟΛΟΣ και η ΗΤΤΑ τους!

Ξέρξης, Εσθήρ και... Θερμοπύλες!

Το ενδιαφέρον μας λοιπόν, για τον βασιλικό σύντροφο της Εσθήρ κορυφώνεται, όταν συνειδητοποιούμε, ότι αυτός, ο Ξέρξης Α΄, είναι ο βασιλιάς των Περσών, που απείλησε με αφανισμό ολόκληρο τον Μεσογειακό πολιτισμό, φέρνοντας μια ασύλληπτη σε μέγεθος στρατιά[1] κατά των Ελλήνων! Ο Γ. Δ. Καψάλης γράφει: «Ξέρξης Α΄ βασιλεύς της Περσίας, διεδέχθη τον πατέρα του Δαρείο το 486 π.Χ. Νέος εξαίρετου κάλλους και μεγαλοπρεπής στην όψη... Δεν διέθετε πολεμικό ζήλο και απολάμβανε την ζωή στους κήπους των Σούσων. Η βασιλική όμως αξιοπρέπεια, του επέβαλε να συνεχίσει τον πόλεμο του πατρός του κατά της Αιγύπτου, και της επαναστατημένης Βαβυλώνας. Στο τρίτο έτος της βασιλείας του ευρέθη μεταξύ δύο παρατάξεων (για την καθυπόταξη ή μη της Ελλάδος)... της φιλοπολεμικής (παράταξης) που εκπροσωπούσε ο στρατηγός του Μαρδόνιος και της φιλειρηνικής (παράταξης) στην οποία προΐστατο ο Αρτάβανος ο θειος του Ξέρξη και αδελφός του πατρός του Δαρείου. Ο Ξέρξης δεν άργησε όμως να παρασυρθεί από το φιλοπόλεμο ρεύμα διότι και άλλοι παράγοντες συνετέλεσαν εις τούτο... (θα δούμε σε λίγο, ποιοί ενδεχομένως είναι αυτοί οι "άλλοι παράγοντες" που υπονοούνται εδώ, αλλά δεν κατονομάζονται). Μετά την μεγάλη απόφαση (της εκστρατείας κατά της Ελλάδος), οι προετοιμασίες (στρατολογήσεις) διήρκεσαν πλέον των τριών ετών». Και τελειώνει ο εν λόγω καθηγητής βεβαιώνοντας κι αυτός με την σειρά του ότι, αυτός είναι ιστορικά ο σύντροφος της Εσθήρ: «το τέλος του βασιλέα Ξέρξη (Α΄) ήταν επαίσχυντο, εξώκειλε σε κάθε είδος ακολασίες... Στην Παλαιά Διαθήκη είναι γνωστός με το όνομα Αχασβερός, στον οποίο αναφέρεται και η ιστορία της Εσθήρ». [2] Η περιγραφή της καθόδου της στρατιάς του Ξέρξη στην Ελλάδα από τον Ηρόδοτο, είναι συγκλονιστική. Ποτάμια στερεύουν και λίμνες[3] αποξηραίνονται από τις ανυπολόγιστες ανάγκες σε τροφή και νερό, του τεράστιου συρφετού των ανθρώπων και των ζώων μεταφοράς, που έρχονται από τα βάθη της πολυάνθρωπης Ασίας, για να αφανίσουν μια για πάντα τον αρχαίο πολιτισμό των Μεσογειακών Ελλήνων. Στο διάβα της η περσική στρατιά αφανίζει τα υλικά αποθέματα ολόκληρων φυλών και λαών, για να εξασφαλισθεί ένα μοναδικό γεύμα στην μεγαλύτερη στρατιά όλων των εποχών! Απ’ όπου περνάει, οι υποτελείς λαοί συνεισφέρουν υποχρεωτικά, στρατό και εφόδια, αυξάνοντας την έκταση της δύναμής του, πέρα από κάθε φαντασία. Η ταυτόχρονη στρατοπέδευσή τους απ’ την πόλη Θέρμη (σημερινή Θεσσαλονίκη) μέχρι τον ποταμό Αξιό[4] και η αποστράγγιση τού ποταμού Εχέδωρου[5] (σημερινού Γαλλικού (;!) ποταμού) για τις ανάγκες υδροδότησης των στρατιωτών του, δείχνουν το μέγεθος της κολοσσιαίας αυτής στρατιάς. (Ηρόδ. 7.124). Δεν θα αναφερθούμε σε άλλες λεπτομέρειες της περσικής στρατιάς, εκτός από δύο περιπτώσεις, που προσωπογραφούν έντονα τον ανεγκέφαλο αυτόν Πέρση βασιλιά, που επικεφαλής ενός χείμαρου ασιατικής λάσπης, έρχεται να καταπλακώσει την μάννα του πολιτισμού Ελλάδα. Η πρώτη περίπτωση, είναι η γνωστή καταμαστίγωση των υδάτων του Ελλησπόντου και η ρίψη αλυσίδων στην κοίτη του εις ένδειξη καθυπόταξης των υδάτων. Ηρόδ. 7.35. Και μια δεύτερη, που υπογραμμίζει ανατριχιαστικά το επίπεδο της περσικής βαρβαρότητας και της απίστευτης δεισιδαιμονίας! Για την δεύτερη αυτή περίπτωση διαβάζουμε: «διαβαίνοντας την γέφυρα του Στρυμόνα στην θέση εννέα οδοί (στην σημερινή Αμφίπολη) αναζητώντας αίσιους οιωνούς, κατάχωσαν[6] στην γη ζωντανούς, εννέα παλικάρια και εννέα κοπέλες του ντόπιου πληθυσμού»! Ηρόδ. 7.114. Αυτός λοιπόν είναι κατά την έρευνά μας, ο "σύζυγος" της Εσθήρ, που από "θεία δίκη" θαρρείς, μπροστά στην ανδρεία και την ευφυΐα των τότε Ελλήνων, υπέστη τις ταπεινωτικότερες ήττες της παγκόσμιας ιστορίας, όπως στήν ανεπανάληπτη στα παγκόσμια χρονικά ηρωική μάχη των Θερμοπυλών, όπου ο γιγαντόψυχος Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, ημίθεος μεταξύ λεόντων, με τους τριακόσιους μαχητές του και ελάχιστους ακόμα Θεσπιείς, φτύνοντας κατάμουτρα τον θάνατο, κατέλαβαν τις παγκόσμιες κορυφές ανδρείας, απαντώντας περιφρονητικά στην ασιατική πλημμυρίδα, με το ανεπανάληπτο: «μολών λαβέ».[7] Στους ήρωες αυτούς, στους οποίους ο παγκόσμιος πολιτισμός θα αποδίδει αιώνια τιμές αξεπέραστης ανδρείας, χρωστάμε την επιβίωση της κλασσικής αρχαιότητας, με όλα όσα αυτό σημαίνει! Οι άνδρες αυτοί έκαναν κυριολεκτικά επίδειξη περιφρόνησης στον θάνατο και ξάφνιασαν τον υπεράριθμο αντίπαλο, με την αξεπέραστη θυσιαστική τους ανδρεία. Αν και απλοί πολεμιστές, μαχόμενοι κόντρα στο ανέφικτο, έγιναν οι μέγιστοι προστάτες του πολιτισμού, για τους οποίους ο Ηρόδοτος αποδίδοντας ύστατο φόρο τιμής έγραψε: «εγώ έψαξα έμαθα και μάλιστα γνωρίζω τα ονόματά[8] τους»! Ηρόδ.7.224. Καταλήγοντας: «πολλοί μεν άνθρωποι, άνδρες[9] δε ολίγοι». Ηρόδ.7.210.10.Μετά την τρομακτική ψυχολογική ήττα του Ξέρξη στις Θερμοπύλες, όπου ελάχιστοι ψυχωμένοι Έλληνες, σκότωσαν 22.000 Πέρσες, ακολούθησε αργότερα και για τον ογκώδη στόλο[10] του η εξευτελιστική ήττα στη ναυμαχία της Σαλαμίνος, από τον δαιμόνιο Θεμιστοκλή! Τελικά, ο στρατηλάτης της συμφοράς, ο Ξέρξης Α΄, ο του Δαρείου γιος, το ‘βαλε στα πόδια σαν λαγός, για να προλάβει άθικτη την γέφυρα στα στενά του Βοσπόρου και να επιστρέψει κυριολεκτικά σαν κυνηγημένος, ξανά στην αυλική ασφάλεια και τις βασιλικές ηδονές του στην Περσία. Το όνειρο της κατάκτησης των Ελλήνων, συντρίφθηκε οριστικά με την ήττα αργότερα και τού στρατηγού του Μαρδόνιου στις Πλαταιές. Πέρα όμως απ’ τα ιστορικά αυτά δεδομένα, που είναι λίγο-πολύ γνωστά, εξαιρετικό νομίζω ενδιαφέρον παρουσιάζει, ο τρόπος που ο συγκεκριμένος Ξέρξης έλαβε την τελική απόφαση της συγκεκριμένης εκστρατείας του κατά της Ελλάδος!
συνέχεια του άρθρου...
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_kunena&Itemid=2&func=view&id=7585&catid=8#7585

Μια άλλη πτυχή του Ιστορικού κατορθώματος των Ελλήνων,το οποίο κυματόθραυσε τα σχέδια της από τότε κατάκτησης όλης της Ευρώπης,είναι και η ψυχολογία που είχαν τότε οι Έλληνες πρόγονοί μας.Όχι όλοι,όμως...
Είναι γεγονός ότι σχεδόν όλη η Ελλάδα,από τη Μικρά Ασία,τα νησιά και την κυρίως Ελλάδα,μέχρι τις Θήβες,είχε δώσει γην και ύδωρ στον Ξέρξη.
Άλλοι από φόβο και άλλοι από φιλοχρηματία και τάσεις προδοσίας!
Ο Ξέρξης μετά την οικτρή ήττα του στη Σαλαμίνα φεύγοντας σαν λαγός ώστε να προλάβει σώες τις γέφυρες του Ελλησπόντου,άφησε πίσω του τον Μαρδόνιο με περίπου 300.000 στρατό,μήπως και καταφέρει μοιράζοντας αφειδώς χρυσάφι,να προσεταιριστεί όσους Έλληνες δεν είχαν μηδίσει(ξεπουληθεί).Κάτι που είχε προτείνει ακόμα και στον ΛΕΩΝΙΔΑ,στις ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ!
Έτσι ένα χρόνο μετά στις Πλαταιές,100.000 Έλληνες με αρχηγό τον Παυσανία,κατορθώνουν το ακατόρθωτο!Βάσει των πληροφοριών του Ηρόδοτου,από το στρατό του Μαρδόνιου δεν έμειναν ζωντανοί,εκτός από 40.000 υπό τον Αρτάβαζον που υποχώρησε κακήν κακώς και επέστρεψε στην Ασία,μόνο 3.000!
Νεκροί Έλληνες;Σπαρτιάτες 91(μεταξύ αυτών και ο Αμομφάρετος που ήταν ο μόνος που έφυγε από τη ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ,ξέπλυνε όμως τη ντροπή σκοτώνοντας ουκ ολίγους Ασιάτες).Τεγεάτες 16.Αθηναίοι 52.Μεγαρείς,Φλιάσιοι και άλλοι 600.Ο Πλούταρχος υπολογίζει τους πεσόντες Έλληνες 1360 στο σύνολο!

Και ενώ ο Ξέρξης,είχε αποκεφαλίσει και ΣΤΑΥΡΩΣΕΙ τον όντας νεκρό ΛΕΩΝΙΔΑ(τον εσταυρωμένο των Ελλήνων),ο Παυσανίας αντέκρουσε την πρόταση του Λάμπωνος από την Αίγινα,να αποδοθεί και στον νεκρό Μαρδόνιο η ΥΒΡΙΣ η οποία είχε διαπραχθεί στον νεκρό του ΛΕΩΝΙΔΑ!
Διέπραξε όμως ένα ατόπημα ο Παυσανίας,ζαλισμένος από τη δόξα.Πάνω στον χρυσό τρίποδα με τον τρικέφαλο χάλκινον όφιν που ανετέθη στους Δελφούς,ανέγραψε ο Σιμωνίδης το παρακάτω:
[Ελλάνων αργαγός,επεί στρατόν ώλεσε Μήδων,
Παυσανίας,Φοίβω μναμ' ανέθηκε τόδε.]

Οι έφοροι,όμως,της Σπάρτης τον επανέφεραν στην τάξιν διατάζοντας να αφαιρεθεί η επιγραφή και να αναγραφούν τα ονόματα όλων των πόλεων που συνετέλεσαν στην κατατρόπωση των βαρβάρων Ασιατών!
Αυτό το ΤΡΟΠΑΙΟ,αυτό το ανάθημα του Ηρωϊσμού των προ-προπάππων μας,ο..."μέγας"...Κωνσταντίνος,880 χρόνια μετά το άρπαξε και το μετέφερε στην Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη προς..."στολισμόν" της!Βρίσκεται εκεί ακόμα και σήμερα,έστω και λαβωμένο!Γράφει γι αυτό ο Παπαρρηγόπουλος:
[...Πλην δε τούτου κατεχώσθη κατά το πλείστον μέχρις ού τω 1856,δι' ανασκαφής φιλαρχαίων Άγγλων αξιωματικών,ανεφάνη ολόκληρος,έχουσα ήδη(η στήλη) 15 περίπου γεωγραφικών ποδών ύψος.Όσω όμως και αν εκολοβώθη,το μνημείον τούτο είναι έν των πολυτίμων κειμηλίων της ελληνικής εθνότητος,επ' αισίοις ιστάμενον εκεί όπου άχρι τούδε ίσταται και όπου αι παρούσαι των Ελλήνων γενεαί ευλαβώς προσερχόμεναι δύνανται εισέτι ν' αναγνώσωσιν επί των πλευρών του πολυσπείρου όφεως τα ονόματα των προμάχων του πρώτο υπέρ της ανεξαρτησίας ημών αγώνος.Τα γράμματα των ονομάτων τούτων έχουσιν ενός δακτύλου ύψος,όθεν δύο ή τρία ονόματα ευρίσκονται επί εκάστης σπείρας' και πρώτον μεν είναι αναγεγραμμένοι οι Λακεδαιμόνιοι,κατόπιν δε έρχονται οι Αθηναίοι,οι Κορίνθιοι,οι Σικυώνιοι,οι Αιγινήται,οι Μεγαρείς,οι Επιδαύριοι,οι Τεγεάται και οι άλλοι.]

Μια εμβόλιμη ερώτηση:Γιατί κανείς από τους βυζαντινολάτρες,που κόπτονται τάχα για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ δεν αναφέρει καν αυτή την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΥΒΡΙΝ;Γιατί κανείς από τους κυβερνώντες μετά το '21 και μέχρι σήμερα δεν απαίτησε την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ του πιο μεγάλου αναθήματος,ώστε να τοποθετηθεί ακριβώς εκεί που αρμόζει;

Παρακάτω ο ίδιος ιστορικός,εξιστορεί αποκαλύπτοντας τα προτερρήματα της ανώτερης ψυχοσύνθεσης των προγόνων μας,όσων βέβαια δεν πρόδωσαν τα ιδεώδη του ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ:
[Περί ταύτα και τα τοιαύτα διέπρεψαν οι Έλληνες επί δέκα όλας ημέρας,μετά την εν Πλαταιαίς μάχην' η δε θέα των απείρων εκείνων θησαυρών,ών ουδεμίαν είχον πρότερον έννοιαν,ήτο βεβαίως επιτηδειοτάτη να καταδείξη εις αυτούς την διαφοράν του περσικού βίου προς την τότε μάλιστα αφελεστάτην ελληνικήν δίαιταν.Αλλ' ο Παυσανίας ηθέλησε να συγκεφαλαιώση ούτως ειπείν την αντίθεσιν ταύτην,και εν μιά των ημερών τούτων,διέταξε τους οψοποιούς του Μαρδονίου να παρασκευάσωσιν αυτώ δείπνον οίον ήτο το συνήθως δια τον στρατηγόν τούτον ετοιμαζόμενον' οι δε έστρωσαν αμέσως τραπέζας χρυσάς και αργυράς,και εκόμισαν πολλά και ποικίλα φαγητά.Τούτων δε γενομένων,παρήγγειλεν ο Παυσανίας τους υπηρέτας αυτού να παρασκευάσωσιν εκεί που πλησίον δείπνον λακωνικόν' και τότε,προσκαλέσας τους Έλληνας στρατηγούς και γελάσας ενώ επεδείκνυεν εκάτερον των δείπνων' "Πως σας φαίνεται,φίλοι μου," είπε,"δεν ήτο άφρων ο Μήδος αυτός,όστις έχων τοιαύτην δίαιταν εκίνησε να έλθη από τα πέρατα του κόσμου δια να μας αφαιρέση τον μέλανα ζωμόν μας;"]
ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ;

1 σχόλιο: