Έκφραση μεστή νοημάτων που περιγράφει σκωπτικά κάποιον ο οποίος θεωρεί ότι έχει πιάσει την καλή και έχει, προκλητικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του - ενώ, στην πραγματικότητα, δεν έχει καταφέρει και τίποτε σπουδαίο και απλώς παραμυθιάζεται και παραμυθιάζει και τον κόσμο. Διότι, δεν είναι εύκολο πράμα να χουφτώσει κανείς τα παπάρια του Ποντίφηκα. Λίγο η αγαμία των Δυτικών κληρικών, λίγο οι Ελβετοί φρουροί του Βατικανού - ελάχιστοι/-ες έχουν τέτοια οικειότητα με τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Η γέννηση της έκφρασης:
Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το θρύλο (ή μήπως δεν ήταν;), μετά την πάπισσα Ιωάννα, η οποία φέρεται να ανέβηκε στον παπικό θρόνο το 855-858, οι υποψήφιοι πάπες υποβάλλονταν σε εξέταση προς αποφυγήν ανάλ
ογων στριμόκωλων καταστάσεων: κάθονταν σε έναν ειδικό θρόνο με μικρό άνοιγμα μέσα από το οποίο περνούσε το χέρι του κάποιος ιερωμένος ούτως ώστε να βεβαιώσει ή όχι αν ο μέλλοντας πάπας έχει αρχίδια. Σε αυτή την περίπτωση ο 'ελεγκτής' έπρεπε να φωνάξει 'habet' δηλαδή 'έχει'. Ο ειδικός αυτός θρόνος υπάρχει μέχρι σήμερα στο Βατικανό, και ουδέποτε αμφισβητήθηκε η ύπαρξη του...
Οπότε αν ισχύει το παραπάνω (ο Ροΐδης* που το καταγράφει σε ένα απολαυστικό βιβλίο το παρουσιάζει με στοιχεία ως ιστορικό γεγονός και γράφει και την ημερομηνία που καταργήθηκε η τελετουργία του 'habet',) όντως υπήρχε κάποιος που έπιανε τον πάπα απ' τ' αρχίδια!
Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το θρύλο (ή μήπως δεν ήταν;), μετά την πάπισσα Ιωάννα, η οποία φέρεται να ανέβηκε στον παπικό θρόνο το 855-858, οι υποψήφιοι πάπες υποβάλλονταν σε εξέταση προς αποφυγήν ανάλ
ογων στριμόκωλων καταστάσεων: κάθονταν σε έναν ειδικό θρόνο με μικρό άνοιγμα μέσα από το οποίο περνούσε το χέρι του κάποιος ιερωμένος ούτως ώστε να βεβαιώσει ή όχι αν ο μέλλοντας πάπας έχει αρχίδια. Σε αυτή την περίπτωση ο 'ελεγκτής' έπρεπε να φωνάξει 'habet' δηλαδή 'έχει'. Ο ειδικός αυτός θρόνος υπάρχει μέχρι σήμερα στο Βατικανό, και ουδέποτε αμφισβητήθηκε η ύπαρξη του... Οπότε αν ισχύει το παραπάνω (ο Ροΐδης* που το καταγράφει σε ένα απολαυστικό βιβλίο το παρουσιάζει με στοιχεία ως ιστορικό γεγονός και γράφει και την ημερομηνία που καταργήθηκε η τελετουργία του 'habet',) όντως υπήρχε κάποιος που έπιανε τον πάπα απ' τ' αρχίδια!
*Το μυθιστόρημα αυτό θεωρείται το σημαντικότερο από τα έργα του Ροΐδη και ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά μυθιστορήματα, το οποίο τελικά αφορίστηκε "ως αντιχριστιανικόν και κακόηθες", με την υπ' αριθ. 5688/4-4-1866 εγκύκλιο της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ ο ίδιος ο Ροΐδης διώχθηκε δικαστικά.
Αλλά:
Ενας Δομινικανός, ο Μαρτίνος ο Πολωνός (Martinus Oppaviensis), [γεννημένος στο Τροπάου της Βοημίας, μοναχός στο δομινικανό μοναστήρι της Πράγας που εξαρτάται από την επαρχία της Πολωνίας], παπικός ιερουργός και εξομολογητής, είναι αυτός που στο Χρονικό Παπών και Αυτοκρατόρων (Chronica Pontificum et Imperatorum) που συνέγραψε, εξασφάλισε στην πάπισσα Ιωάννα τη φήμη της (γύρω στα 1280). Την ίδια εποχή, η πάπισσα Ιωάννα εμφανίζεται στις συλλογές exempla, των Δομινικανών Στέφανου της Βουρβόνης (Etienne de Bourbon) και Αρνόλδου της Λιέγης (Arnold de Liege).
Το κείμενο του Μαρτίνου του Πολωνού έχει ως εξής:
«Μετά τον Λέοντα αυτόν (Λέων ο Δ'), ο Ιωάννης, Αγγλος στην εθνικότητα, καταγόμενος από τη Μαγεντία, παρέμεινε στον παπικό θρόνο δύο χρόνια, επτά μήνες και τέσσερις ημέρες. Πέθανε στη Ρώμη και ο παπικός θρόνος χήρεψε για έναν μήνα. Απ' ό,τι λέγεται, ήταν γυναίκα· στα νιάτα της, πήγε στην Αθήνα, ντυμένη άνδρας, οδηγημένη από τον εραστή της· η πρόοδος της στις διάφορες επιστήμες ήταν τέτοια, που δεν υπήρχε κανείς να τη συναγωνιστεί. Ετσι, στη συνέχεια, δίδαξε στη Ρώμη το trivium (γραμματική, ρητορική, λογική) και είχε για μαθητές και ακροατές υψηλόβαθμους αξιωματούχους. Και καθώς η συμπεριφορά της και οι γνώσεις της απολάμβαναν μεγάλης φήμης στην πόλη, εξελέγη ομόφωνα πάπας. Κατά τη διάρκεια, όμως, της παπικής της θητείας, ο σύντροφός της την άφησε έγκυο. Αγνοώντας τη στιγμή της γέννας και καθώς κατευθυνόταν προς το Λατερανό προερχόμενη/ος από τον Αγιο Πέτρο, την έπιασαν οι πόνοι της γέννας μεταξύ του Κολοσσαίου και της εκκλησίας του Αγίου Κλήμεντος, γέννησε, μετά πέθανε και εκεί ακριβώς και την έθαψαν. Και καθώς ο άρχοντας πάπας πραγματοποιεί πάντοτε μια παράκαμψη στη διαδρομή αυτήν, πιστεύεται γενικά ότι το κάνει από απέχθεια προς το γεγονός αυτό. Δεν συμπεριελήφθη στον κατάλογο με τους μεγάλους ποντίφικες, λόγω του ασυμβίβαστου, στο θέμα αυτό, για το γυναικείο φύλο».
Το κείμενο του Μαρτίνου του Πολωνού έχει ως εξής:
«Μετά τον Λέοντα αυτόν (Λέων ο Δ'), ο Ιωάννης, Αγγλος στην εθνικότητα, καταγόμενος από τη Μαγεντία, παρέμεινε στον παπικό θρόνο δύο χρόνια, επτά μήνες και τέσσερις ημέρες. Πέθανε στη Ρώμη και ο παπικός θρόνος χήρεψε για έναν μήνα. Απ' ό,τι λέγεται, ήταν γυναίκα· στα νιάτα της, πήγε στην Αθήνα, ντυμένη άνδρας, οδηγημένη από τον εραστή της· η πρόοδος της στις διάφορες επιστήμες ήταν τέτοια, που δεν υπήρχε κανείς να τη συναγωνιστεί. Ετσι, στη συνέχεια, δίδαξε στη Ρώμη το trivium (γραμματική, ρητορική, λογική) και είχε για μαθητές και ακροατές υψηλόβαθμους αξιωματούχους. Και καθώς η συμπεριφορά της και οι γνώσεις της απολάμβαναν μεγάλης φήμης στην πόλη, εξελέγη ομόφωνα πάπας. Κατά τη διάρκεια, όμως, της παπικής της θητείας, ο σύντροφός της την άφησε έγκυο. Αγνοώντας τη στιγμή της γέννας και καθώς κατευθυνόταν προς το Λατερανό προερχόμενη/ος από τον Αγιο Πέτρο, την έπιασαν οι πόνοι της γέννας μεταξύ του Κολοσσαίου και της εκκλησίας του Αγίου Κλήμεντος, γέννησε, μετά πέθανε και εκεί ακριβώς και την έθαψαν. Και καθώς ο άρχοντας πάπας πραγματοποιεί πάντοτε μια παράκαμψη στη διαδρομή αυτήν, πιστεύεται γενικά ότι το κάνει από απέχθεια προς το γεγονός αυτό. Δεν συμπεριελήφθη στον κατάλογο με τους μεγάλους ποντίφικες, λόγω του ασυμβίβαστου, στο θέμα αυτό, για το γυναικείο φύλο».
Δείτε επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου