-Δεν ειμπορώ δε δύναμαι,εμάλιασ' η καρδιάμου.
-Θα πάρω το ντουφέκι μου,να πάω να γένω κλέφτης,
να κατοικήσω 'ς τα βουνά και 'ς ταις ψηλαίς 'ραχούλαις,
νάχω τους λόγγους συντροφιά,με τα θεριά κουβέντα,
νάχω τα χιόνια για σκεπή,τους βράχους για κρεββάτι,
νάχω με τα κλεφτόπουλα καθημερινό λημέρι.
-Θα φύγω,μάνα,και μην κλαις,μον δόμου την ευχή σου,
κι ευχήσου με,μανούλα μου,(πολλούς ΔυΝαΤούς να σφάξω)'Τούρκους πολλούς να σφάξω
και φύτεψε τριανταφυλλιά και μαύρο καρυοφύλλι.
Και πότιζέ το ζάχαρι και πότιζέ το μόσκο.
Κι όσο π' ανθίζουν,μάνα μου, και βγάνουνε λουλούδια,
ο γυιός σου δεν απέθανε,(τους ΔυΝαΤούς πολεμάει).και πολεμάει τους Τούρκους
Κι αν έλθη 'μέρα θλιβερή,'μέρα φαρμακωμένη,
και μαραθούν τα δυό μαζί,και πέσουν τα λουλούδια,
τότε κι εγώ θα λαβωθώ,τα μαύρα να φορέσης."
Δώδεκα χρόνοι πέρασαν,και δεκαπέντε μήνες
που ανθίζαν τα τριαντάφυλλα,κι ανθίζαν τα μπουμπούκια.
Και μιάν αυγή ανοιξιάτικη,μια πρώτη του Μαϊου,
που κελαϊδούσαν τα πουλιά,κι ο ουρανός γελούσε,
με μιας αστράφτει και βροντά και γίνεται σκοτάδι.
Το καρυοφύλλι εστέναξε,τριανταφυλλιά δακρύζει,
με μιάς ξεράθηκαν τα δυό,και επέσαν τα λουλούδια'
μαζί μ' αυτά σωριάστηκε κι η δόλια του η μανούλα.
Δημοτικό άσμα για τους κλέφτες*,του 1500,με παράφραση...
"Σαν δένδρον ερραγίσθηκε,σαν κυπαρίσσι πέφτει'
ψηλήν φωνούλαν έβαλε,'σαν παλληκάρ' οπού ήταν'
-Που είσαι,καλέ μου αδελφέ,και πολυαγαπημένε;
-Γύρισε πίσω,πάερμε,πάρε μου το κεφάλι,
να μην το πάρ' η παγανιά,και ο Ισούφ αράπης
και μου το πάει 'ς τα Ιάννινα τ' Αλή πασά του σκύλου."
(να μην το πάρει η Ντοράχ κι ο Τζέφρυ ο χασάπης
και μου το πάει στο ΔουΝουΤού,στον Στρος τον Καν τον σκύλο)
*Κλέφτες λέγονταν οι ανυπότακτοι στην Τουρκιά Έλληνες...που πριν,επί Νέας Ρώμης,λέγονταν "στρατιώται" και μετά ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ...Μόνο που και το '21 την πάτησαν...Οι κατακτητές παρέμειναν οι ίδιοι,από του "μεγάλου Κωνσταντίνου" και εντεύθεν...
Καλό μολύβι...
Εσείς όπου τον είδατε ψηλά στα κορφοβούνια σταυραετοί και πέρδικες, ξεφτέρια χελιδόνια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλατε να του στήσετε τραγούδι μοιρολόι, τον Κατσαντώνη πιάσανε, κλάψτε πουλιά μου κλάψτε,
ένας ΠΑΠΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΔΩΣΕ ΜΑΧΑΙΡΙ ΝΑ ΤΟΥ ΓΙΝΕΙ
ΟΧΙΑ ΚΙ ΑΣΤΡΙΤΗΣ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ το άγιο πετραχήλι
να μη βρεθεί πνευματικός να τον ξομολογήσει.
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
----------------------
«Ω ταλαίπωρη Ελλάδα, δεν αναστήθηκες από τον τάφο σου, απλώς άλλαξες τάφο, από τον τουρκικό στον χριστιανικό»
Αδαμάντιος Κοραής
Ολημερής στον πόλεμο,το βράδυ καραούλι,
ΑπάντησηΔιαγραφήτους δύστυχους του ΔΝΤ,κατακτητές ΅προστάτες΅,
θάρθει καιρός,θάρθει μηνιά,θάρθει και το φασούλι,
να κάνουνε μνημόσυνο,να κάνουνε παράτες.
Σφαγή εδώ,σφαγή εκεί,κόψιμο στο καπούλι,
θα τρέχουν,δεν θα φτάνουνε,
δεν θα χωρούν ταράτσες!
Εκείνα τα πετούμενα,με τα φτερά τα ίσια,
πόσους μπορούν να πάρουνε,να πάνε εις τα ξένα;
Μήπως μπορούν;δεν δύνανται,ούτε τα καραβίσια!
Το λέω για σένα Έλληνα,σε μένα και...σε σένα!!!