Η εξιστόρηση αυτής της ανταρσίας, που εντελώς φυσιολογικά 
ξεσπά στο θεοκρατικό σκάφος του Μωυσή, είναι πολύ σημαντική. Διότι απ’ τη μια μας περιγράφει τη γνωστή σκληρή αυταρχική δεσποτεία του θεοκρατικού τύραννου Μωυσή, απ’ την άλλη όμως, έχουμε την θαυμαστή ευκαιρία, μελετώντας το περίεργο συντριπτικό πλήγμα που καταφέρνει τελικά εναντίον των επαναστατών ο προφήτης, μπορούμε να συλλέξουμε πολλά περίεργα στοιχεία αυτής της ιστορίας και να προβληματιστούμε γόνιμα, γύρω απ’ την αληθινή φύση της δύναμης του μεγάλου αυτού θεουργού.
Όλα στην αφήγηση φαίνεται να ξεκίνησαν από κάποιον εβραίο που αποφάσισε να παρακούσει τις αυστηρές οδηγίες της σαββατιαίας αργίας. Ο άνθρωπος αυτός που ως φαίνεται δεν πρόλαβε να συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να είσαι εβραίος, βρέθηκε Σάββατο μέρα στους αγρούς να μαζεύει ξύλα! Φυλακίσθηκε και αργότερα τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου, «καθώς προσέταξεν Κύριος εις τον Μωυσήν»! Αριθ ΙΕ΄32-36 Τί έγκλημα κι αυτό! Κι όμως ήταν σημαντικό.
Θα θυμάστε ότι το Σάββατο δεν ήταν μια θρησκευτική παραξενιά του Μωυσή, αλλά ένας σοβαρότατος αμυντικός μηχανισμός. Ένα μικρό εβδομαδιαίο Πάσχα! Μια μικρογραφία της τελευταίας Αιγυπτιακής μαγειρικής πληγής. Το Σάββατο όλοι μπορούν να ανάψουν φωτιά και να μαγειρέψουν... εκτός από τους εβραίους. (Βλ. Μ.ψ. «Πάσχα μια σωτήρια δίαιτα»)
Ένας κάποιος όμως εβραίος, λες και δεν ζούσε στο θεοκρατικό έθνος του Μωυσή, βρέθηκε να μαζεύει σαββατιάτικα ξύλα με προφανή σκοπό να ανάψει φωτιά και να μαγειρέψει. Ο Μωυσής έπρεπε και πάλι να σκοτώσει. Η μόνιμη αμυντική θωράκιση της φυλής, δεν μπορούσε να απορυθμιστεί απ’ τη σαββατιάτικη πείνα ενός ανθρώπου. Το περιστατικό κλείνει με τον Μωυσή να παραγγέλνει κάτι εντελώς ανήκουστο, διατάζει το λαό του από μικρού έως μεγάλου να προσθέσουν στα ρούχα τους: «ταινίαν κυανήν... δια να βλέπητε αυτήν και να ενθυμήσθε πάσας τας εντολάς του Κυρίου και να εκτελήτε αυτάς» Αριθ. ΙΕ΄38,39
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου