Πού μας σπρώχνουν;Ραγδαίες εξελίξεις;

Κόντρα Ε.Ε. - ΔΝΤ πάνω απ’ το πτώμα μας!

Το παιχνίδι με την αναδιάρθρω­ση του ελληνικού χρέους φαίνε­ται πως λαμβάνει πια εκρηκτι­κές διαστάσεις. Αυτό που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε είναι ότι τόσο το ΔΝΤ όσο και το Βερολίνο έχουν διαπι­στώσει πως δεν υπάρχουν στο τραπέζι πολλές λύσεις πλην της αναδιάρθρω­σης. Απλώς ακόμη δεν έχει βρεθεί η φόρμουλα με την οποία θα γίνει, ώστε να μην χάσουν οι πιστωτές χρήματα με ένα πιθανό κούρεμα ομολόγων. Διότι η χασούρα ίσως να είναι μεγάλη.

Το ίδιο φαίνεται πως διαπιστώνουν Κομισιόν και ΕΚΤ. Η λύση που φαίνε­ται πως επεξεργάζονται τα διάφορα κέντρα είναι να περιμένουμε μέχρι τον Ιούνιο, όταν θα αποφασιστεί το πώς θα χρησιμοποιηθούν τα αυξη­μένα κονδύλια του προσωρινού τα­μείου στήριξης EFSF. Από πλευράς Κομισιόν και ΕΚΤ επικρατεί η λογική ότι η Ελλάδα πρέπει να πάρει δάνειο (υπογράφοντας νέο μνημόνιο βεβαί­ως) ώστε να επαναγοράσει κρατικά ομόλογα που κατέχουν γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. «Και μετά;» ρωτάμε εμείς.
Μια τέτοια κίνηση μπορεί να δώσει πρόσκαιρη ανάσα και να κόψει προ­σωρινά μονάδες από το χρέος, όμως δεν το εμποδίζει από το να συνεχίσει την αυξητική του τάση. Και καθώς δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο συγκράτησής του, το πρόβλημα θα συνεχίσει να υπάρχει.
Επίσης υπάρχουν φωνές εντός της Ε.Ε. που θεωρούν ότι μια αναδιάρθρω­ση του ελληνικού χρέους, με όποια μορφή και εάν γίνει, μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τη χώρα μας όσο και για την ευρωζώνη. Αφενός επειδή ακόμη δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το πραγματικό ύψος του, αφού τα στοιχεία ακόμη... μαζεύονται, αφετέρου διότι η Ε.Ε. ανέκαθεν δεν μπορούσε να καταγρά­ψει με σαφήνεια τις τάσεις της ελλη­νικής οικονομίας και τη συμπεριφορά της. Άλλωστε... ανέκαθεν κρύβαμε και παραποιούσαμε τα στοιχεία.
Το παράξενο στην όλη υπόθεση εί­ναι ότι το Βερολίνο, αντί να διαβου­λεύεται με την ΕΚΤ και την Κομισιόν για το τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος, έχει ανοικτή επικοινωνία με το ΔΝΤ! Η διαρροή στο γερμανικό περιοδικό «Spiegel» δεν είναι καθόλου τυχαία.
Όπως έχουμε γράψει, με το πρόσχη­μα ότι η Γερμανία δεν μπορεί να βάζει συνεχώς το χέρι στην τσέπη για να ξε­λασπώνει τις αμαρτωλές χώρες του Νότου, το Ταμείο κατάφερε να ανοίξει την κερκόπορτα της ευρωζώνης και να έχει ενεργό ρόλο και λόγο στις πολιτι­κές αποφάσεις.
Πού μας σπρώχνουν;
Όσον αφορά τη χώρα μας, η στάση ήταν εξαρχής η ίδια: Από την πρώτη μέρα υπογραφής του μνημονίου οι αξιωματούχοι του χειραγωγούσαν τις εξε­λίξεις και δεν παρείχαν ουσιαστικές συμβουλές και υποστήριξη, αφήνο­ντας την Κομισιόν να χαθεί μέσα στον κυκεώνα της σφικτής δημοσιονομικής πολιτικής και του φαύλου κύκλου ύφε­σης - νέων μέτρων - ύφεσης.
Από τον περασμένο Δεκέμβριο δε, το ΔΝΤ έχει κρατήσει απόσταση ασφα­λείας καταγράφοντας απλώς τις προ­θέσεις της κυβέρνησης, χωρίς να προ­χωρά σε δικές του προβλέψεις.
Το ΔΝΤ φαίνεται να περιμένει πότε η ευρωζώνη θα σηκώσει τα χέρια ψηλά για την Ελλάδα αδυνατώντας να παρά­σχει νέα βοήθεια. Βαρόμετρο για τις εξελίξεις θα είναι ο Ιούνιος και το αν η Γερμανία θα συναινέσει στη χρησιμο­ποίηση του EFSF για επαναγορά χρέ­ους ή για αγορά κρατικών ομολόγων. Εάν δεν γίνει αυτό, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ για την κυβέρνη­ση.

Όπως έχει διαμηνύσει ουκ ολίγες φορές η Ουάσιγκτον στην Αθήνα, το ΔΝΤ είναι έτοιμο να παραχωρήσει νέα δάνεια στη χώρα μας και να υποβάλει ένα αναπτυξιακό σχέδιο δημοσιονομι­κής εξυγίανσης (όπως το ονομάζουν), το οποίο θα εμπεριέχει και μείωση των φόρων για τους αδύναμους κοι­νωνικούς κρίκους, ώστε να φαντάζει λυτρωτικό, αλλά και μείωση του φό­ρου για τις επιχειρήσεις, ώστε να γίνει εύκολα αποδεκτό από όλα τα στρώμα­τα της κοινωνίας. Βεβαίως θα παρέ­χει αλλεπάλληλα νέα δάνεια μικρής διάρκειας, ώστε η επιτήρηση να είναι ασφυκτική, και μακροχρόνια με τους - συνήθεις... - όρους του Ταμείου.
Δεδομένου ότι η μεγάλη πλειονότη­τα των υπουργών έχουν αρχίσει τώρα τελευταία να μασούν την καραμέλα της... ανάπτυξης, μήπως τα πράγματα σπρώχνονται προς τα εκεί;
Το Ταμείο, οι Η ΠΑ και ο Γιώργος

Η Ελλάδα, όπως μας ενημέ­ρωσε στην ομιλία του στο Μουσείο Κλαδικής Τέχνης ο Τζορτζ Σόρος, βρήκε έναν απρόσμενο σύμμαχο στο πρόσωπο των Ηνωμένων Πολιτειών. Μάθαμε ότι ο Μπάρακ Ομπάμα έδωσε... μάχη και πίεσε τη Μέρ-κελ να πάρει η Ελλάδα την επιμήκυνση και το χαμηλό επιτόκιο, ενώ δεν θέλει με τίποτε να πτωχεύσουμε! Για το πόσο πραγματικά μας βοηθούν επιμήκυνση και χαμηλότερο επιτόκιο τα έχουμε γράψει πολλές φορές. Όπως και για τα ανταλλάγματα που δώσαμε για να λάβουμε τα... αυτο­νόητα.

Η... στήριξη
Κατά τα φαινόμενα, οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται ακρι­βώς να... σώσουν την Ελ­λάδα, καθώς έχουν πλήρη εμπιστοσύνη στους χειρι­σμούς του ΔΝΤ. Η στήριξη που παρέχουν φαίνεται να αφορά μόνο τον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου. Άλλωστε μό­νο στο προσωπικό μέλλον του πρωθυπουργού μπορεί να έχει αντίκτυπο η παρού­σα στήριξη. Σε όποιο πόστο και εάν τοποθετηθεί.
Ιστορικά το «βαθύ κράτος» που ουσιαστικά ασκεί την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ενδιαφέρεται να συ­νεργάζεται με ανθρώπους που μπορούν να εκφράσουν τις επιδιώξεις τους στην Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας. Η εμπλοκή του πρωθυπουρ­γού στο θέμα της Λιβύης τις τελευταίες μέρες, που έκα­νε τον γύρο του κόσμου, δείχνει προς αυτή την κα­τεύθυνση, καθώς γίνονται προσπάθειες να αναβαθ­μιστεί το προφίλ του στην εξωτερική πολιτική και να μείνουν σε δεύτερη μοίρα οι λανθασμένοι χειρισμοί του στην οικονομία. Ίσως έτσι να εξηγείται και η επι­μονή του να κλείνει μάτια και αυτιά στις καμπάνες ότι η οικονομία πάει ολοταχώς για τα βράχια.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ