Το Τείχος του Βερολίνου - Ένας άλλος ψυχροπολεμικός μύθος

...ή  τα ντουβάρια ...(σχόλιο Αλφειού)

Όσο πλησιάζει η 13η Αυγούστου, τόσο αυξάνεται και η προπαγάνδα των Μέσων Ενημέρωσης (!) για την 50η επέτειο από την ανέγερση του Τείχους του Βερολίνου (13. Αυγούστου 1961). Πρώτο όπως πάντα το RBB του Βερολίνου, που απο βδομάδες τώρα μας έχει μπαφιάσει με ιστορίες γεμάτες δάκρυα, μίσος και χολή για την Ανατολική Γερμανία, πεθαμένη εδώ και πάνω απο 20 χρόνια

Μεγεθύνατε

του William Blum*

Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης

Πρώτα μια σημείωση του Εμμανουήλ Σαρίδη

Ζω στο Βερολίνο απο τότε που χτίστηκε το Τείχος, άρα έχω ιδίαν γνώμη, είμαι ένας Zeitzeuge, ένας αυτόπτης μάρτυς. Σε γενικές γραμμές: Όλα όσα έχουν γραφεί ή κινηματογραφηθεί με θέμα το Τείχος του Βερολίνου έχουν ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα. Τα περισσότερα είναι αποκυήματα της φαντασίας επαγγελματιών προπαγανδιστών, πολιτικών, δημοσιογράφων, "ερευνητών" ή παραγωγών κινηματογραφικών ταινιών, που για τα "προιόντα" τους πληρώνονται αδρότατα απο τσουβάλια με λεφτα χωρίς τέλος, όσο περισσότερη σάλτσα, τόσο πιο πολλά λεφτά (το ίδιο που ισχύει και για όσους θεματοποιούν το λεγόμενο Ολοκαύτωμα, εκεί να δουν λεφτα τα μάτια σου!). Στην ίδια γραμμή με τον ιδρυτή του περίφημου Μουσείου του Τείχους, του Mauer Museum Haus am Checkpoint Charlie, τoν Rainer Hildebrandt που πέθανε το 2004, λαφρύ νά είναι το χώμα που τον σκεπάζει, παρα τα βαρειά εγκλήματα που έχει διαπράξει εις βάρος της Ανατολικής Γερμανίας σαν πράκτορας της CIA, της haMosad leModi'in uLeTafkidim Mejuchadim, γνωστής σαν Mossad και της γερμανικής BND, για τα οποία ανταμοίφθηκε με μια άδεια που πήρε για να ανοίξει το μαγαζί που ονόμασε Μουσείο. Και έγινε χρυσορυχείο. 

Για το Τείχος θα μπορούσα να γράψω ολόκληρα βιβλία που θα το έδειχναν όχι έτσι, όπως με το λεγε-λεγε μας το έχει εμφυτέψει η δυτική προπαγάνδα στη γκλάβα μας. Περιορίζομαι να πώ, ότι το Τείχος χτισθηκε για να προστατέψη την Ανατολική Γερμανία απο χιλιάδες δυτικούς πράκτορες, σαμποτέρ και απατεώνες, όπως θα διαβάσετε και παρακάτω στο άρθρο του William Blum. Και ότι η Δυτική Γερμανία το είχε μεταβάλλει, πρίν απο το γκρέμισμα του, σε ένα αξιοθέατο της πόλεως, όπου κουβαλούσαν με λεωφορεία, υποχρεωτικά, τους μαθητές των σχολείων της Δυτικής Γερμανίας, για να δούν με τα μάτια τους την περιβόητη Schandmauer, το Τείχος του Αισχους, και τα "εγκλήματα του Κομμουνισμού!". Σκέτη πλύση εγκεφάλου. Διότι τί έβλεπαν εκεί; Έβλεπαν ένα ντουβάρι, το Τείχος, απο την πλευρά του Δυτικού Βερολίνου. Τα υπόλοιπα φοβερα και τρομερά τους τα εξηγούσαν οι δασκαλεμένοι συνοδοί τους. Εξ ίσου σημαντικο έγινε όμως το Τείχος και για την οικονομία του Βερολίνου, που με την ακατάπαυστη διαφήμιση τραβούσε χιλιάδες τουρίστες απο όλο τον κόσμο. Το Τείχος λοιπόν είχε μια διπλή ιδιότητα, ήταν ενα προπαγανδιστικό μέσο εναντίον της Ανατολικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης και συγχρόνως μια ανθούσα βιομηχανία τουρισμού, απο τα έσοδα της οποίας ζουσαν τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και τα μπουρδελοειδή κέντρα του Δυτικού Βερολίνου.

Την ίδια ιδιότητα έχουν και σήμερα τα υπολείμματα του Τείχους που αφησαν επίτηδες σε ορισμένα σημεία: Για να συμβολίζουν πρώτα την απανθρωπιά της εδω και είκοσι χρόνια πεθαμένης Ανατολικής Γερμανίας και βέβαια του επίσης μη υπαρχοντος πλέον κομμουνιστικού συστήματος. Και μετα, κατάλληλα  "καλλωπισμένα" και "εγκατεστημένα", να αποτελούν τόπους, όπου λαμβάνουν χώραν διάφορα Events, εκδηλώσεις, μουσικές συναυλίες ακόμη και ένας Μαραθώνειος του Τείχους κατα μήκος του πρώην Τείχους, που θα γίνει στις 20. Αυγούστου. Το Τείχος λοιπόν, πρίν και μετα το Τείχος, παραμένει ένας τουριστικός μαγνήτης, που αποφέρει δσεκατομμύρια στην οικονομία της παρασιτικής αυτής πόλης, που παρα τα υπερμοντέρνα κτίρια που χτίζονται με δισεκατομμύρια βρώμικου χρήματος που γίνονται λαμπίκο αφου περάσουν μέσα απο το πλυντήριο που λέγεται Βερολίνο, παρα τους υπερμοντέρνους σιδηροδρομικούς σταθμούς, τα Πανεπιστήμια και όλα τα καλούδια που έχει εν αφθνονία, δεν είναι τίποτε άλλο απο ένα απέραντο τσίρκο. Που είναι ανοιχτό όλο τον χρόνο. 

Διαβάστε περισσότερα απο τον William Blum

Τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης θα φουλάρουν σε λίγες μέρες τις μηχανές προπαγάνδας τους για να γιορτάσουν την 50η επέτειο από την ανέγερση του Τείχους του Βερολίνου, που έγινε στις 13. Αυγούστου 1961. Όλα τα κλισέ περι του Ψυχρού Πολέμου, περί του Ελεύθερου Κόσμου που ήταν εναντίον της Κομμουνιστικής Τυραννίας, θα ξαναβγούν απ' τα συρτάρια για να μας ξαναπούν άλλη μια φορά την απλή ιστορία του πώς έπεσε το τείχος: Ότι δηλαδή το 1961 οι κομμουνιστές του Ανατολικού Βερολίνου  το έχτισαν για να εμποδίσουν τους καταπιεσμένους υπηκόους τους να το σκάσουν για το Δυτικό Βερολίνο και την ελευθερία. Γιατί; Επειδή στους κομουνιστές δεν αρέσει να είναι οι άνθρωποι ελεύθεροι, να μαθαίνουν την «αλήθεια». Ποιός άλλος λόγος θα μπορούσε να υπάρχει;

Πρώτα απ 'όλα, πριν χτιστεί το τείχος χιλιάδες Ανατολικογερμανοί πήγαιναν καθημερινά προς τη Δύση για δουλειά και το βράδυ επέστρεφαν στην Ανατολή. Πολλοί άλλοι πήγαινοερχόντουσαν για ψώνια ή για άλλους λόγους. Έτσι όλοι αυτοί προφανώς και δεν κρατιόντουσαν στην Ανατολή παρά τη θέλησή τους.

Τότε γιατί χτίσθηκε το τείχος;

Βασικά υπήρχαν δύο λόγοι:

1) Η Δύση δημιουργούσε δυσκολίες στην Ανατολή με μια δυναμική εκστρατεία "αποπλανήσεως" εξειδικευμένου προσωπικού απο την Ανατολική Γερμανία που είχε εκπαιδευθεί με δαπάνες της κομμουνιστικής κυβέρνησης. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μιας σοβαρής κρίσης στον τομέα εργασίας και  παραγωγής στην Ανατολή. Αυτό φαίνεται και απο ένα δημοσίευμα της New York Times του 1963 που ανέφερε: "Το Δυτικό Βερολίνο υποφέρει οικονομικά απο το τείχος λόγω της απώλειας περίπου 60.000 ειδικευμένων εργατών που ερχόντουσαν καθημερινά από το Ανατολικό Βερολίνο για δουλειά στο Δυτικό Βερολίνο." 1

Το 1999 η εφημερίδα USA Today ανέφερε: "Όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου [1989], οι Ανατολικογερμανοί φαντάζονταν μια ειρηνική ζωή, όπου τα καταναλωτικά αγαθά θα υπήρχαν εν αφθονία και οι κακουχίες θα είχαν τελειώσει. Δέκα χρόνια αργότερα ένα αξιοσημείωτο ποσοστό απο 51% λένε, ότι με τον κομμουνισμό ήταν πιο ευτυχισμένοι." 2 Νεώτερες δημοσκοπήσεις θα δείχνουν πιθανώς περισσότερους από 51% που εκφράζουν τέτοια συναισθήματα, γιατι στα δέκα χρόνια πολλοί από αυτούς που θα θυμουνται τη ζωή στην Ανατολική Γερμανία με κάποια αγάπη θα έχουν απομακρυνθεί απο την τότε πραγματικότητα. Αν και 10 χρόνια αργότερα, το 2009, η Washington Post θα μπορούσε να αναφέρει: "Οι Δυτικοί λένε ότι έχουν απαυδήσει με την τάση των Ανατολικών "συγγενών" τους, να νοσταλγούν την εποχή του Κομμουνισμού." 3

Ήταν κατά την περίοδο μετά την ενοποίηση, όταν ακούστηκε μια νέα ρωσική και ανατολικοευρωπαική παροιμία: "Όλα όσα ελεγαν οι κομμουνιστές για τον κομμουνισμό ήταν ψέματα, αλλά ότι λέγανε για τον καπιταλισμό αποδείχθηκε ότι ήταν η αλήθεια." Να αναφερθεί επίσης, ότι η διαίρεση της Γερμανίας σε δύο κράτη το 1949 - που καθορίζει την χρονική περίοδο της 40-χρονης ψυχροπολεμικής εχθρότητα - ήταν μια αμερικανική και όχι μια σοβιετική απόφαση. 4

2) Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, ο ψυχρός πόλεμος των Αμερικανών στη Δυτική Γερμανία εφάρμοσε μια σκληρή τακτική με σαμποτάζ και ανατρεπτικές δράσεις εναντίον της Ανατολικής Γερμανίας, για να εκτροχιάσει την οικονομική και διοικητική μηχανή αυτής της χώρας αυτής. Η CIA και άλλες υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και άλλων συμμαχικών και στρατιωτικών υπηρεσιώντις, προσελάμβαναν, εξόπλιζαν, εκπαίδευαν και χρηματοδοτούσαν γερμανικές ομάδες ακτιβιστών και άλλα άτομα απο χώρες της Δύσης και της Ανατολής, για να πραγματοποιούν ενέργειες που περιελάμβαναν ένα ευρύ φάσμα μεταξύ της παραβατικότητας ανηλίκων και της τρομοκρατίας. Και γενικά ότιδήποτε θα μπορούσε να κάνει τη ζωή των ανθρώπων στην Ανατολική Γερμανία δύσκολη και να μειώσει την υποστήριξη τους στην κυβέρνηση. Και οτιδήποτε θα αμαύρωνε την προσωπικότητα των κομουνιστών ηγετών.

Έτσι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι πράκτορές τους χρησιμοποιούσαν εκρηκτικά, και εμπρηστικούς μηχανισμούς, προκαλούσαν εμπρησμούς, βραχυκυκλώματα και κάθε είδους σαμποτάζ που θα προκαλούσε ζημιές σε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σε ναυπηγεία, κανάλια, αποβάθρες, δημόσια κτήρια, βενζινάδικα, μέσα μαζικής μεταφοράς, γέφυρες, κλπ.

• Εκτροχίασαν εμπορικές αμαξοστοιχίες τραυματίζοντας σοβαρά τους εργαζόμενους
• Έκαψαν 12 οχήματα μιας εμπορευματικής αμαξοστοιχίας και κατέστρεψαν σωλήνες πίεσης αέρα και άλλων υλικών.
• Χρησιμοποίησαν οξέα για να καταστρέψουν μηχανήματα ζωτικής φύσεως εργοστασίων.
• Έβαλαν άμμο στην τουρμπίνα ενός εργοστασίου και την σταμάτησαν.
• Έβαλαν φωτιά σε ένα  εργοστάσιο παραγωγής κεραμιδιών.
• Έπεισαν τους εργάτες σε εργοστάσια να δουλεύουν σιγά.
• Σκότωσαν δηλητηριάζοντας 7.000 αγελάδες ενός συνεταιρισμού γαλακτοκομικών προιόντων.
• Εβαλάν σαπούνι σε γάλα σκόνης που προορίζονταν για σχολεία της Ανατολικής Γερμανίας.
• Συλληφθέντες  είχαν στην κατοχή τους μεγάλες ποσότητςς δηλητηρίου cantharidin, με το οποίο σχεδίαζαν την παραγωγή δηλητηριασμένων τσιγάρων που θα σκότωναν επιφανείς Ανατολικογερμανούς.
• Πετούσαν βόμβες που προκαλούν βρώμα για να διαταράξουν πολιτικές συνεδριάσεις.
• Προσπάθησαν να να διαταράξουν το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στο Ανατολικό Βερολίνο με την αποστολή πλαστών προσκλήσεων, με ψεύτικες υποσχέσεις για τζάμπα διανυκτέρευση, ψευδείς ανακοινώσεις για ακυρώσεις διανυκτερεύσεων κ.λπ.
• Πραγματοποίησαν επιθέσεις εναντίον συμμετεχόντων με εκρηκτικές ύλες, μολότωφ, και τρυπώντας τα ελαστικα αυτοκινήτων.
• Διένειμαν πλαστές κάρτες για μερίδες τροφίμων προκαλώντας σύγχυση, ελλείψεις τροφίμων και δυσαρέσκεια.
• Έστελναν πλαστά εκκαθαριστικά σημειώματα φόρου και άλλων κυβερνητικών οδηγίών και εγγράφων για να προωθήσουν την αποδιοργάνωση και την αναποτελεσματικότητα στη βιομηχανίας και τα σωματεία ... όλα αυτά και πολλά άλλα. 5

Το Woodrow Wilson International Center for Scholars στην Washington, DC, ένας συντηρητικός ψυχροπολεμιστής, γράφει σε μια απο τις εκδόσεις του Cold War International History Project Working Papers (#58, p.9): "Τα ανοιχτά σύνορα στο Βερολίνο εξέθεσαν την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας [Ανατολική Γερμανία] σε μαζική κατασκοπεία και υπονόμευση, το δε κλείσιμό τους, όπως δείχνουν τα δύο έγγραφα στα παραρτήματά τους, έδωσε στο κομμουνιστικό κράτος μεγαλύτερη ασφάλεια. "

Καθ 'όλη τη δεκαετία του 1950, οι Ανατολικογερμανοί και η Σοβιετική Ένωση κατέθεσαν επανειλημμένα καταγγελίες στούς πρώην συμμάχους τους στη Δύση και στα Ηνωμένα Έθνη σχετικά με συγκεκριμένα σαμποτάζ και κατασκοπευτικές δραστηριότητες και απηύθυναν έκκληση για το κλείσιμο των γραφείων στη Δυτική Γερμανία που ήσαν υπεύθυνα και για τα οποία ανέφεραν ονόματα και διευθύνσεις. Οι καταγγελίες τους έγιναν σε ώτα μη ακουώντων.

Αναπόφευκτα οι Ανατολικογερμανοί άρχισαν να δυσκολεύουν την είσοδο στη χώρα από τη Δύση, που οδήγησε τελικά στο περιβόητο Τείχος. Ωστόσο ακόμη και μετά το χτίσημο του τείχους υπήρξε μια νομικά έστω και περιορισμένη δυνατότητα μετανάστευσης από την Ανατολή στη Δύση. Για παράδειγμα το 1984 η Ανατολική Γερμανία επέτρεψε σε 40.000 κατοίκους της να φύγουν. Το 1985 ανατολικογερμανικές εφημερίδες υποστήριζαν, ότι περισσότεροι από 20.000 πρώην πολίτες τους που είχαν εγκατασταθεί στη Δύση ήθελαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους γιατί είχαν απογοητευθεί απο το καπιταλιστικό σύστημα. Η δυτικογερμανική κυβέρνηση είπε, ότι 14.300 Ανατολικογερμανοί είχαν επιστρέψει κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 10 ετών. 6

Να μην ξεχνάμε επίσης, ότι η Ανατολική Ευρώπη έγινε κομμουνιστική, επειδή ο Χίτλερ, με την έγκριση της Δύσης, την χρησιμοποίησε σαν αυτοκινητόδρομο για να φτάσει στη Σοβιετική Ένωση και να εξαλείψει τον μπολσεβικισμό μια για πάντα, και ότι οι Ρώσοι στον Πρώτο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχασαν περίπου 40 εκατομμύρια ανθρώπους, επειδή η Δύση είχε χρησιμοποιήσει αυτό τον αυτοκινητόδρομο για να εισβάλει στη Ρωσία. Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός, ότι μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Σοβιετική Ένωση ήταν αποφασισμένη να τον κλείσει.

1.New York Times, June 27, 1963, p.12 ↩
2.USA Today, October 11, 1999, p.1 ↩
3.Washington Post, May 12, 2009; see a similar story November 5, 2009 ↩
4.Carolyn Eisenberg, Drawing the Line: The American Decision to Divide Germany, 1944-1949 (1996); or see a concise review of this book by Kai Bird in The Nation, December 16, 1996↩
5.See William Blum, Killing Hope: US Military and CIA Interventions Since World War II, p.400, note 8, for a list of sources for the details of the sabotage and subversion. ↩
6.The Guardian (London), March 7, 1985 ↩
 

Πηγή: http://killinghope.org/bblum6/aer96.html
http://abundanthope.net/pages/True_US_History_108/The-Berlin-Wall-Another-Cold-War-Myth-The-Anti-Empire-Report.shtml

*William Blum
www.killinghope.org