Η ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΙΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΛΙΒΥΗ

Η ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΉ ΚΡΊΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΊΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΧΡΉΣΗ ΜΙΣΘΟΦΌΡΩΝ ΕΚ ΜΈΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΏΤΟΣ ΚΑΝΤΆΦΙ  ΚΑΙ ΑΤΆΚΤΩΝ ΕΚ ΜΈΡΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ.

Παντού όπου έχουν χρησιμοποιηθεί μισθοφόροι ή άτακτοι σε συγκρούσεις τα αποτελέσματα ήταν απάνθρωπα έως φρικιαστικά. Συνήθως οι άτακτοι έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σαν «επικουρικές» δυνάμεις του τακτικού στρατού, που αναλαμβάνουν εγκληματική δράση, χωρίς να ισχυριζόμαστε βέβαια ότι οι τακτικοί στρατοί δεν κάνουν ποτέ οι ίδιοι εγκλήματα, ας μην ξεχνάμε τα Ες-Ες που ήταν τακτικότατο τμήμα του Γερμανικού Στρατού.

Άτακτους Κούρδους Τσέτες χρησιμοποίησαν οι νεότουρκοι του Κεμάλ Ατατούρκ, του Μεχμέτ Ταλαάτ και του Εμβέρ Τζεμάλ Νουρεντίν για  την γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων (οι γενοκτονίες ήταν τρεις (3) πέρα από τις περιστασιακές σφαγές άλλων μειονοτήτων της Μικράς Ασίας).

Άτακτοι παρακρατικοί, παραστρατιωτικοί αλλά και κοινοί ληστές έκαναν τα φοβερότερα εγκλήματα στον ελληνικό εμφύλιο, για να περιοριστώ μόνο σε δυο γνωστές σε μας τους Έλληνες ιστορικές τραγωδίες.

Και στις δυο περιπτώσεις οι άτακτοι δρούσαν παράλληλα με τους τακτικούς στρατούς. Οι άτακτοι έκαναν την βρώμικη δουλειά, συνήθως αδιάκριτες σφαγές, σε συνδυασμό με άσκοπα χωρίς οίκτο βασανιστήρια, που δεν γίνονταν για να αποσπαστούν πληροφορίες, αλλά από απλό σαδισμό.

Στην περίπτωση της Λιβύης για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται από το ΝΑΤΟ αποκλειστικά  άτακτοι χωρίς την παρουσία στις χερσαίες «επιχειρήσεις» έστω και μιας μονάδας τακτικού στρατού. Το καθεστώς από την άλλη πλευρά έχει χρησιμοποιήσει σε ευρεία κλίμακα, μισθοφόρους που διακρίνονται για την φονική τους σκληρότητα.

Η ΧΡΉΣΗ ΑΤΆΚΤΩΝ, ΈΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΊΑ, ΕΊΝΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΉ ΕΠΙΛΟΓΉ ΤΟΥ ΝΑΤΟ.

Το μεγάλο πρόβλημα των Δυτικών, των ΗΠΑ δηλαδή και των συμμάχων τους, ήταν πάντα η χερσαία εμπλοκή, η χρήση δηλαδή χερσαίων δυνάμεων, που κόστιζε στους πολιτικάντηδες των εν λόγω χωρών την μη επανεκλογή τους. Είναι γνωστό ότι χωρίς την χρήση χερσαίων δυνάμεων είναι αδύνατη η κατάληψη της εξουσίας ή η ανατροπή του καθεστώτος σε μια χώρα. Αυτό δείχνει ο πρώτος πόλεμος κατά του Ιράκ και όχι μόνο. Ακόμα και αν η χώρα που δέχεται την αεροπορική επίθεση συνθηκολογήσει, όπως έγινε

με την Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς που συνθηκολόγησε μετά από εκβιασμό για ολική καταστροφή του Βελιγραδίου με αεροπορικούς βομβαρδισμούς , εκβιασμό που διαβιβάστηκε μέσω του Μάρτι Αχτισάαρι, πρέπει για να εφαρμοστεί η ανατροπή του παλαιού και η εγκαθίδρυση του νέου καθεστώτος να αναπτυχθούν (deploy) χερσαίες δυνάμεις.

Με τον Μουαμάρ Καντάφι λόγω της σκληρότητας και της αδιαλλαξίας που τον διακατέχει ο εκβιασμός με μόνους τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς ήταν αδύνατος, και ήταν αδύνατος και για τον πρόσθετο λόγο ότι  τον χαρακτηρίζει κυνική αδιαφορία για την τύχη των πολιτών της χώρας του..

Έγινε λοιπόν σε καθολική κλίμακα, σε όλη δηλαδή την χώρα η χρήση των εξεγερμένων  ατάκτων, σε αντίθεση με την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, που η χρήση των ατάκτων του ΟΥΤΣΕΚΑ έγινε μόνο στην επαρχία του Κοσόβου, που επίσης διακρίθηκαν για φρικιαστικά εγκλήματα (θυμηθείτε ή μάθετε όσοι δεν γνωρίζετε για το Κίτρινο Σπίτι και τις αφαιρέσεις για εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων, τον εφιάλτη της Εισαγγελέως κυρίας Κάρλα ντε λ Πόντε).

Όταν μιλάμε για άτακτους δεν εννοούμε κάποιο οργανωμένο απελευθερωτικό κίνημα που διεξάγει απελευθερωτικό πόλεμο με τακτικές ανορθόδοξου πολέμου (αντάρτικου), άλλα την στρατολόγηση και τον εξοπλισμό χωρίς καμιά προετοιμασία ανθρώπων που οι περισσότεροι είναι εντελώς άσχετοι με τα όπλα και την χρήση των όπλων. Κλασσική εικόνα που δίνουν οι άνθρωποι αυτοί είναι το πυρ ομαδόν χωρίς λόγο στον αέρα. Με αποτέλεσμα ένα μεγάλο αριθμό «παραπλεύρων απωλειών». Όσοι γνωρίζουν από βλητική ξέρουν ότι σε μεγάλες κλίσεις, στην παραβολική τροχιά του, ένα βλήμα, έχει σχεδόν την ίδια ταχύτητα στο σημείο εκκίνησης και στο σημείο πρόσκρουσης του στο έδαφος, και όποιον πάρει ο χάρος.

Μετά από αυτήν την επιτυχία στην Λιβύη, με μηδενικές απώλειες για το ΝΑΤΟ και τις Δυτικές «Δημοκρατίες» είναι βέβαιο ότι οι δυνάμεις αυτές θα μπουν στον πειρασμό να καθιερώσουν αυτήν την τακτική σαν αποκλειστική μέθοδο επεμβάσεων. Με την απλή συνταγή: Ισχυροί, καλά στοχευμένοι (χειρουργικοί, όπως με θράσος αποκαλούνται) βομβαρδισμοί που παραλύουν την υποδομή και καταστρέφουν τα ερείσματα και τις στρατιωτικές δυνάμεις του καθεστώτος, που γίνονται χωρίς απώλειες για τους επιτιθέμενους, και χρήση ατάκτων χωρίς ουσιαστική προετοιμασία για την σύλληψη και την εξόντωση των ηγετών του καθεστώτος και την εγκαθίδρυση «δημοκρατίας» στην εν λόγω χώρα.

Η ανθρωπιστική κρίση ελάχιστα ενδιαφέρει τους απελευθερωτές «Δυτικούς μετααποικοιοκράτες», αυτό που έχει πρώτη και αποκλειστική προτεραιότητα είναι η απόκτηση του φυσικού πλούτου και των πόρων της χώρας που δέχεται την επίθεση.

Στην περίπτωση της Λιβύης, η πρώτη επιτιθέμενη (the first aggressor) μετααποικοιοκρατική «δημοκρατία», η Γαλλία, όπως φάνηκε από την χθεσινή «σύνοδο των «φίλων» της Λιβύης», έχει εξασφαλίσει το 35% των πετρελαίων.

Οι «ηγέτες» των δυτικών χωρών που δεν δίσταζαν μέχρι πριν από λίγο να φιλοξενούν, να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται με τον δικτάτορα Καντάφι δεν διστάζουν σήμερα να τον θυσιάζουν και να αγκαλιάζουν με τον ίδιο εγκάρδιο ζήλο τους άτακτους ανατροπείς του. Για τον λόγο αυτόν είναι διπλά βαμμένοι με αίμα στα χέρια, τις αγκαλιές και το πρόσωπο αφού μέχρι και ωμιστικό κανιβαλισμό έχουν να επιδείξουν οι τωρινοί συνεργάτες τους. (Για την Γαλλία υπάρχει και σχετικό προηγούμενο εγκάρδιας φιλίας μεταξύ Γάλλου προέδρου και «προέδρου» αφρικανικής χώρας με κανιβαλικές συνήθειες)

 

Όσοι θέλουν να δουν κάποιες ωμότητες αυτού του πολέμου μπορούν να επισκεφτούν τον ιστότοπο http://www.obamaslibya.com  Προειδοποιώ όμως ότι οι σκηνές που περιέχονται διαταράσσουν σοβαρά και ίσως ανεπανόρθωτα τον ψυχισμό ενός φυσιολογικού ανθρώπου. 

ΣΥΝΗΜΜΕΝΑ:

Για να μην θεωρηθώ υπέρμαχος του καθεστώτος Καντάφι και εχθρός της «Δημοκρατίας», παραθέτω και δυο αναρτήσεις μου που έκανα σε σχετικό σχολιασμό άρθρων του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα:

1.     ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΥΠΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΝΤΑΦΙ

Όσοι δεν θυμούνται ή δεν γνωρίζουν, θα πρέπει να θυμηθούν ή να μάθουν ότι ο σύντροφος του συντρόφου Αντρέα για μια Ελλάδα νέα, κύριος Μουαμάρ Καντάφι ήταν ο πρώτος ηγέτης χώρας που έδωσε συγχαρητήρια στον πρωθυπουργό της Τουρκίας κ. Ετζεβίτ για την «επιτυχημένη» εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο. Για του λόγου το αληθές δεν έχουν παρά να αναδιφήσουν τις εφημερίδες της τότε εποχής.

2.     ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ 1ης ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ

Δεν ζήτησα από κανέναν να χαρεί για την κατάσταση στην Λιβύη, απλά είπα να μην λυπούνται για τον Καντάφι. Άλλωστε, δυστυχώς, με την λύπη ή την χαρά μας και μόνο, ελάχιστα μπορούμε να συμβάλουμε και να επιφέρουμε γνήσιες αλλαγές. Εδώ δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό στην ίδια μας την χώρα. Φαίνεται πως αυτοί που εκμεταλλεύονται τον πλανήτη και την συγκεκριμένη περιοχή δηλαδή το Αραβικό μέρος της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, (το Μαγκρέμπ και το Λεβάντε), ή συλλήβδην το Χαλιφάτο όπως το ονειρεύεται και το αποκαλεί ο Α. Νταβούτογλου φιλοδοξώντας να επανιδρύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αποφάσισαν να αντικαταστήσουν τους διάφορους φυλάρχους, τυραννίσκους και δικτάτορες, που εγκατέστησαν από τότε που διαίρεσαν το Αραβικό Έθνος, ήδη από την εποχή του Ντισραέλι και του Λόρενς της Αραβίας που ο πρώτος προήγαγε και ο δεύτερος αντιστάθηκε σε αυτήν την διαίρεση, τότε που κατέκτησαν και την Κύπρο.

Αυτούς λοιπόν τους αποτρόπαιους τυράννους όλων των μεγεθών και αποχρώσεων που άλλοτε τους αποκαλούν βασιλιάδες και άλλοτε προέδρους, φαίνεται ότι αποφάσισαν να αντικαταστήσουν με ψευδεπίγραφες και κίβδηλες «δημοκρατίες», όπως η δική μας, που προκαθορισμένη πορεία τους είναι να οδηγούνται προς αυξανόμενη σήψη, κάτι σαν εντροπία.

Φαίνεται όμως ότι οι λαοί θυσιάζονται πέφτοντας από τις σφαίρες των δολοφόνων, οργάνων των δικτατόρων επειδή πιστεύουν και ελπίζουν σε μια γνήσια δημοκρατική αλλαγή. Δεν εξηγούνται αλλιώς οι τόσοι νεκροί.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ

ΥΓ:   Χρησιμοποιώ παρενθετικά για την λέξη δημοκρατία όταν αναφέρομαι σε κοινοβουλευτικές δημοκρατίες κρομγουελικού τύπου, προεδρικές ή βασιλευόμενες κλπ, ή «λαϊκές» δημοκρατίες κομμουνιστικής προέλευσης. Όλα αυτά τα πολιτεύματα κατά την γνώμη μου αποσκοπούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην υποκλοπή της συναίνεσης των πολιτών και στον σφετερισμό της βούλησης τους. Ως μόνη δημοκρατία θεωρώ αυτήν που συνοδεύεται με τον πλεονασμό άμεση. Αρνούμενος λοιπόν να χρησιμοποιήσω την πλεοναστική έκφραση για το πολίτευμα που το κράτος έχει ο δήμος, την μονή δημοκρατία, βάζω τις κίβδηλες σε παρενθετικά. Θεωρώ ότι τα μοναδικά ιστορικά παραδείγματα δημοκρατιών είναι οι δημοκρατίες κάποιων αρχαίων ελληνικών πόλεων.