10 Οκτωβρίου 2011

“Ή ταν ή επί τας” -(για “επί τας” το βλέπω)...


Μελό Μονόλογος 
Ερμηνεύει: άλιεν έλλην φορώντας χιτώνα, σανδάλια και τη μάσκα “κλάμα”.
Δεν ξέρω πως θα καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος αυτήν την εποχή, πάντως έχω την αίσθηση πως οδεύουμε προς το τέλος της. Έχω την αίσθηση πως βρισκόμαστε στην κρίσιμη εκείνη καμπή όπου παίζονται όλα για όλα. Πως βρισκόμαστε στην εσχατιά και της τελευταίας παράτασης. Πως έχουμε τραβήξει τα έτσι και αλλιώς ξεχειλωμένα όρια μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, θα σπάσει. Θα σπάσει και θα βρεθούμε στην άλλη μεριά της καμπής, κλοτσηδόν, κακήν κακώς και με τα μούτρα στα πατώματα. Τότε θα πεινάσουμε πραγματικά και τότε θα
καταλάβουμε τι εστί βερίκοκο. Αν όμως έστω και την ύστατη ώρα κάνουμε αυτά που πρέπει, εννοώ όλοι μας κι όχι μόνο οι πολιτικοί, τότε σιγά – σιγά θα το περάσουμε κι αυτό, θα είναι δύσκολα, θα μπούμε σ’ ένα τούνελ και θα βγούμε από την άλλη καλύτεροι και πιο δυνατοί.
Ταυτοχρόνως, η Ευρώπη θα μπορέσει να πάρει ανάσα και να σκεφτεί τις αποφάσεις που πρέπει να παρθούν για το μέλλον της. Εδώ μας περιμένει άλλη μια κρίσιμη απόφαση, όσον αφορά το Ευρώ. Το πείραμα ‘κοινό νόμισμα χωρίς κοινή δημοσιονομική πολιτική’ απέτυχε. Κοινή δημοσιονομική πολιτική όμως είναι κοινή πολιτική και ποιος λαός θα συμφωνήσει σε αυτήν και σε ποιο βαθμό; Μάλλον  για ασυμφωνία το βλέπω . Ίσως όμως αυτή η ασυμφωνία να περιοριστεί ως προς τις συνέπειές της όσον αφορά το σύνολο και την  ουσία της ΕΕ, ίσως και όχι και η ΕΕ να καταρρεύσει. Αν η Ελλάδα καταρρεύσει πρώτη όμως, η ΕΕ σίγουρα θα καταρρεύσει.
Έτσι λοιπόν μπροστά μας υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: το κακό και το πολύ, μα πάρα πολύ χειρότερο.  Είτε μαζευόμαστε πίσω από τα όρια, όπου μας περιμένει το κακό αλλά βιώσιμο, είτε το σπάμε το σκοινί και πέφτουμε στον γκρεμό όπου ο Θεός μόνο μπορεί να βάλει το χέρι του, αν δεν μας έχει θυμώσει πολύ. Κατά τον γκρεμό μάλλον μας βλέπω. Και δεν στεναχωριέμαι τόσο γι αυτό, αφού κατά πως φαίνεται μόνο αν συμβεί θα μάθουμε τελικά το μάθημά μας. Με νοιάζει για το φιλότιμο, για την ντροπή. Όχι για τη δική μας κατάντια, αλλά για το ότι θα μείνουμε στην Ιστορία ως αυτοί που πήραν στον πάτο μαζί τους το όνειρο της ΕΕ. Γιατί πέρα από οικονομική ένωση, η ενωμένη Ευρώπη ήταν ένα όνειρο, μια ιδέα. Μια ελπίδα ότι δεν θα ξαναγίνει πόλεμος μεταξύ των λαών της. Ακόμη κι αν αυτό φαντάζει παραμύθι για να κοιμηθούν οι λαοί, ακόμα κι αν είναιέτσι ˙ ακόμα κι αν εμείς δεν θα είμαστε παρά μόνο η αφορμή, γιατί να γίνουμε εμείς η αφορμή, γιατί να μας μείνει η ρετσινιά;
Αρκετές δεν έχουμε μαζέψει;
Τελευταία πράξη λοιπόν. Το έργο τελειώνει και πολύ φοβάμαι ότι όταν τελειώσει, δεν θα έχει μείνει ούτε ένας θεατής να δει την αυλαία να πέφτει. Θα μείνουμε μόνοι μας στη σκηνή χωρίς χειροκρότημα. Μόνο εμείς και τα σανίδια μας. Για λίγο. Μέχρις ότου ανέβει το επόμενο έργο, στο οποίο θα πρωταγωνιστούν ξένοι ηθοπΚΡΤΖΖΖΖΚΛΑΚΑΚΛΑΚΑΚΛΑΚΑΜΠΑΜΠΑΜΤΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΟΛΑΤΑΜΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΙ-ΣΤΑΑ!
11/9. Στη σκηνή εισβάλει η Ντάρα Ελλαντάρα με κατακόκκινο φουστάνι και μαλλί σαντρέ μετά τρούλου˙ πίσω ο μαέστρος Βανζέλ Λαγαζέλ διευθύνει την  πολυμελή ορχήστρα του. Στο κλαρίνο: Γιώργης ο ΤσίφτηςΗμίφως, ξύδια και χλαπαταγή…..
ΠΑΑΑΜΕ!!!
Η θεία από το Παρίσι
*
“Κόφτε μου το ρεύμα”*
(στα πατήματα του “Δέστε μου τα μάτια”http://www.youtube.com/watch?v=Mem8sQ2fo8o0)
Του έδωσα τόσους φόρους και λεφτά
Τώρα όμως λέει δεν είναι  αρκετά
Λέει πως θέλει κι άλλα
Λέει πως θέλει κι άλλα
Λέει πως θέλει κι άλλα
Ε τότε…
Κόφτε μου το ρεύμα
Και το λογαριασμό
Κόφτε μου το ρεύμα
Το φόρο να  μη δω
Η εφορία είναι ανίκανη
Γι’ αυτό θα βάλει τώρα τη ΔΕΗ
Που να το πεις να σε πιστέψουνε
Πως πήραν τέτοιο μέτρο
Πως πήραν τέτοιο  μέτρο
Ναι, πήραν τέτοιο μέτρο
Ε τότε…
Κόφτε μου το ρεύμα
Και το λογαριασμό
Κόφτε μου το ρεύμα
Το φόρο να  μη δω
Δεν θέλω πια να έχω ηλεκτρικό
Σπάστε μου το ρολόι, τον γενικό
Τις μαύρες και τις άσπρες συσκευές
Βγάλτε τες απ’ την πρίζα
Εγώ δεν πήρα μίζα
Εγώ ρουσφέτια δε σου ζήτησα
Κόφτε μου το ρεύμα
Και το λογαριασμό
Κόφτε μου το ρεύμα
Το φόρο να  μη δω
(ΣΟΛΟ ΚΛΑΡΙΝΟ – ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΩΡΓΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ!)
Λέει πως θέλει κι άλλα
Λέει πως θέλει κι άλλα
Λέει πως θέλει κι άλλα
Κόφτε μου το ρεύμα
Το φόρο να  μη δω
Και για να ‘μαι μέσα
ΚΟΦΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ
—————————————————————————————–
Αυτά είναι, κυρίες και κύριοι.
Και μη χειρότερα! Ούτε ο πιο τρελός σεναριογράφος τέτοια εξέλιξη.
Πίσω στα παρασκήνια, -να συνέλθουμε λίγο…
—————————————————————————————–
Σενάριο γραμμένο: 4/9/2011
—————
Η αοιδός, (φωνάρα, ε;), λέγεται Ειρήνη Παρίση, -μη μας κάνει και καμιά μήνυση για διαφυγόντα κέρδη πνευματικής  περιουσίας…

1 σχόλιο:

  1. Αυτό πού λατρεύω στούς έλληνες είναι ότι έχουν χιούμορ ακόμα και στις χειρότερες τους πτώσεις. Ενώ οι ευρωπαίοι προσπαθούν να φάνουν όλο και πιό σοφοί και σοβαροί σε όλες τις καταστάσεις πού καταντά γελοίο. Κομπάζουν και προσπαθούν να κατανοήσουν το ήδη κατανοητό και κατανοηθέν.
    Ανδρειανή

    ΑπάντησηΔιαγραφή