Ο κύριος Γιάννης Αλεξάκης (Εκηβόλος) μας έκανε την τιμή να μας στείλει την
απαντηση του σε συνεντευξη που παραχωρησε ο κ. Κρεμαστινος στην Ροδο στις 12/12/2011. Απολαύστε:
ΚΥΡΙΕ ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΕ ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ
ΑΛΛΟ ΘΕΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑΚΕΝΤΡΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Στην προσπάθειά του ο κ. Κρεμαστινός να αποσείσει τις ευθύνες του κοινοβουλίου είπε στην συνέντευξη που παραχώρησε στην Ρόδο στις 12/12/2011 μεταξύ άλλων ότι: «Η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο επειδή υπάρχει αποπροσανατολισμός» ρίχνοντας με τον τρόπο αυτόν την ευθύνη αποκλειστικά στα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους, στην συνέχεια εξειδίκευσε καταφερόμενος κατά των καναλαρχών, για να θεμελιώσει μάλιστα την αβάσιμη επιχειρηματολογία του κατέφυγε και σε μια εξόχως αυθαίρετη και ιδιότυπη διάκριση της έννοιας «Θεσμός», διακρίνοντας τους θεσμούς σε σταθερούς και παροδικούς. Τα πυρά του δεν εφείσθησαν ούτε της Δικαιοσύνης αλλά ούτε και του Κοινού των πολιτών.
Για να μην θεωρηθεί ότι κάνω αυθαίρετη ερμηνεία και χρήση της έννοιας «θεσμός» παραθέτω το σχετικό λήμμα από το λεξικό Μπαμπινιώτη:
Θεσμός:
- πρότυπο ή κάνονας ατομικής ή συλλογικής συμπεριφοράς και δράσης, που έχει καθιερωθεί είτε νομικά είτε με συνεχή και ομοιόμορφη επανάληψη (που συνιστά εθιμικό δίκαιο).
- κάθε θεμελιώδες στοιχείο (νόμος, οργανισμός, αξίωμα) της πολιτειακής οργάνωσης.
Για να μην αδικήσω τον κ. Κρεμαστινό όσον αφορά αυτά που είπε, έκανα προσωπικά απομαγνητοφώνηση του οπτικογραφήματος (βίντεο) της συνέντευξης του (πηγή: www.newskosmos.com).
Στην συνέντευξη του ο κύριος Κρεμαστινός είπε ότι:
«Η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο διότι υπάρχει ο αποπροσανατολισμός … και πολλές φορές αυτό γίνεται εσκεμμένα ενώ άλλες φορές μπορεί να γίνεται και τελείως επαγγελματικά, αθώα για την περίφημη τηλεθέαση. … Πρέπει να πω ότι ο βουλευτής ο οποίος πλήττεται σήμερα από όλους και από όλα είναι αυτός που οι πολίτες, εμείς δηλαδή μπορούμε κάθε 2μιση περίπου χρόνια, 3 το πολύ να βάζουμε και βάζουμε. Άρα λοιπόν στην Βουλή στέλνουμε την εικόνα μας. Γιατί πυροβολούμε την εικόνα μας; Αυτό είναι το ερώτημα. Η Βουλή αλλάξει κάθε 3 χρόνια! (Σ. τ. αρθρογράφου: Ο κ. Κρεμαστινός φαίνεται να παραγνωρίζει ότι η βουλευτική θητεία έχει κανονικά τετραετή διάρκεια και ότι πολλές φορές, ειδικά μετά την τελευταία μεταπολίτευση, έχει συμπληρωθεί η τετραετία). Όταν λοιπόν βρίζεις τον βουλευτή βρίζεις αυτόν που εσύ έστειλες αυτόν που εσύ θεωρείς καλύτερο, βρίζεις την εικόνα σου, την προβολή σου και βλέπεις στον καθρέφτη τον εαυτό σου και τον βρίζεις. Στείλε άλλον, απλούστατα! Θα λυθεί το πρόβλημα σου;; Εδώ είναι το ερώτημα! Άρα λοιπόν βουλευτής δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας εκπρόσωπός σου, τον οποίον αν δεν σου αρέσει τον αλλάζεις ότι ώρα θέλεις. Κατά συνέπεια δεν καταλαβαίνω αυτήν την φιλοσοφία. Και το λέω αυτό διότι ο βουλευτής είναι ο εύκολος στόχος. … όσον αφορά τους μισθούς των βουλευτών …Εάν δεν πληρώνονται πόσοι βουλευτές μπορούν από μόνοι τους να σταθούν στη Βουλή; Ποιοι θα είναι οι βουλευτές; Οι βουλευτές θα είναι οι εκπρόσωποι των οικονομικά ισχυρών, οι οποίοι θα τους δίνουν λεφτά για να πηγαίνουν στην βουλή… .
Εκείνο που πρέπει να συζητά κανένας είναι το θεσμικό πρόβλημα.
Εγώ διαπιστώνω ότι με την κριτική αυτή που γίνεται κυρίως από τα κεντρικά ΜΜΕ υπάρχει άλλος στόχος: που είναι η απαξίωση του πολιτικού συστήματος, είναι η απαξίωση των θεσμών και η απαξίωση της δημοκρατίας και η αναζήτηση κάτι του διαφορετικού εκτός δημοκρατίας. …
…Ο πολίτης πρέπει να καταλάβει … και όταν κάνει κριτική να την κάνει στους σταθερούς θεσμούς, δηλαδή, ποιος είναι πίσω από την τηλεόραση;; … εννοώ τα κεντρικά κανάλια, αυτοί είναι σταθεροί θεσμοί! Ποιοι είναι πίσω από τις εφημερίδες;; αυτοί είναι σταθεροί θεσμοί! Αυτοί είναι που προσανατολίζουν και αποπροσανατολίζουν την χώρα. …
Αν λοιπόν θέλουμε να έχουμε τα κότσια να κάνουμε κριτική, να την κάνουμε σε αυτούς που βρίσκονται πίσω από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης και όχι μπροστά! Τους δημοσιογράφους δηλαδή που βλέπουμε στην οθόνη. Οι βουλευτές δεν είναι σταθερός θεσμός αλλάζουν κάθε τόσο. Γιατί βαράς τον βουλευτή και όχι όπου πάσχει η χώρα που είναι στους μόνιμους θεσμούς.»Οι βουλευτές έρχονται κάθονται δύο χρόνια, δυόμιση, τρία και φεύγουν, άρα δεν είναι σταθερός θεσμός! Δεν είναι δηλαδή ότι θα τους διώξεις και θα απελευθερωθεί το σύστημα! Το σύστημα έχει εγκλωβισθεί αλλού! …
Οι δικαστές είναι μόνιμος θεσμός, δεν μπορείς τον δικαστή να τον αλλάξεις, διορίζεται και θα πεθάνει δικαστής! …Τον βουλευτή τον καημένο … τι τον βαράς και δεν βαράς εκεί που πάσχει η χώρα;; στα μόνιμα θεσμικά όργανα! …
Αν η χώρα δεν πάει καλά ή πάει κακά να στοχεύσουμε στην ουσία.. στην μόνιμη εξουσία! Κλπ, κλπ…».
………………..
Πρώτη παρατήρηση μου στην συνέντευξη του κ. Κρεμαστινού είναι ότι οι βουλευτές δεν είναι τόσο παροδικοί όσον ισχυρίζεται ο κ. Κρεμαστινός. Πολλοί βουλευτές εκλέγονται επί δεκαετίες. Υπάρχουν βουλευτές που εκλέγονται επί 35ετια, όπως κομπάζει για τον εαυτό του ο κ. A. Παυλίδης. Θα μπορούσαμε άραγε να μετρήσουμε την 35ετη θητεία του κ. Παυλίδη με αναφορά στην 35ετη περίοδο της σήψης;; Γιατί σήψη υπάρχει και κανένας δεν την αμφισβητεί! Η μήπως να μετρήσουμε την 35ετη περίοδο της σήψης με αναφορά στην 35ετη θητεία του κ. Παυλίδη;; Μα τι λέω ο σκαιός;; λες και η διάρκεια της θητείας του κ. Παυλίδη είναι δείκτης και μέτρο της σήψης.
Από όλο το λογύδριο του κ. Κρεμαστινού βλέπουμε ότι ο κ. Κρεμαστινός θεωρεί υπαίτιους της κρίσης που διέρχεται η Χώρα τους καναλάρχες. Θεωρεί όμως υπεύθυνους και τους δικαστές συνεχίζοντας την υβριστική κατά της Δικαιοσύνης και των δικαστικών λειτουργών παράδοση που έχει κατά τρόπον άκρατο εγκαινιάσει ο «σύντροφος» του κ. Καρχιμάκης.
Είπα «σύντροφος» και μου ήρθε η εμετική αναγούλα που σε μένα τουλάχιστον προκαλεί η λέξη αυτή όπως την διέφθειρε το ΠΑΣΟΚ.
Τον «Σύντροφο», την ιερή αυτή λέξη - αν και άστοχη μετάφραση της λέξης Καμαράντ - που σήμαινε αυτόν που συμπαρατάσσεται στον αγώνα και μπαίνει για τους συντρόφους του στην φυλακή, υφίσταται τα βασανιστήρια, οδηγείται στην εξορία και αψηφώντας τον θάνατο στέκεται μαζί τους μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, αυτόν τον σύντροφο εξαφάνισε το ΠΑΣΟΚ, εκτελώντας την αποστολή του να τον εξαφανίσει. «Σύντροφος» όπως μας τον έχουν εκχυδαΐσει οι διάφοροι αναίσχυντοι Πασοκτζήδες είναι αυτός που συν-τρέφεται, που συντρώγει, ο συνδαιτυμόνας, ο συνεστιαζόμενος, αυτός που έχει κάτσει στο ίδιο τραπέζι και τρώει με δέκα πιρούνια, αυτός που συν-κατατρώει, αυτός που συν-καταβροχθίζει, αυτός που παχύνεται με το δημόσιο χρήμα, αυτός που κατασπαράσσει, ο «που αρπάξει και ξεσκίσει» όπως έλεγε και ο πατέρας μου. «Σύντροφοι» είναι πια μια αγέλη αρπακτικών. Αυτή είναι η συμβολή του «σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ στην «αναβάθμιση» της με τόσο αίμα τιμημένης λέξης «σύντροφος».
Όσον αφορά την άποψη ότι: «Εμείς στέλνουμε την εικόνα μας στην βουλή … κλπ» που εκφράζεται τώρα από τον κ. Κρεμαστινό έχω να του αντιπαραθέσω την άποψη που είχε εκφέρει σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «Πρόοδος» στις 15 Ιουνίου ότι «Οι βουλευτές προκύπτουν από συναλλαγές και δημόσιες σχέσεις». Τι από τα δυο ισχύει;; τους στέλνουμε εμείς;; ή είναι προϊόντα συναλλαγών και δημοσίων σχέσεων;; Μια δημόσια σχέση είναι και το να είσαι «ο κηπουρός του άρχοντα», μια άλλη να είσαι «ο γιατρός του άρχοντα».
Στο σύστημα δικαίου μας, στην ίδια την υπόσταση της Πολιτείας μας, όπως και κάθε πολιτείας, εκτός από την ιδέα της Δικαιοσύνης, που οι αρχαίοι μας πρόγονοι την αντιλαμβάνονταν ως πανθεπόπτιδα Θεά Δίκη[i], κυριαρχούν και οι ιδέες του Θεσμού και του Νόμου που στο ανθρώπινο συνειδητό μορφοποιούνται με τις αντίστοιχες έννοιες όπως αυτές προβάλλονται με τις γνώστες λέξεις. Ετυμολογικά θα έλεγα ότι η πρώτη έχει άνωθεν προέλευση ενώ η δεύτερη προέρχεται από τα κάτω από την τετριμμένη καθημερινότητα. Ο νόμος προέρχεται από την λέξη νομή: Ο έχων την νομή έχει δικαίωμα να νέμεται, να βόσκει δηλαδή τα ζώα του στην αγροτική
έκταση που έχει το δικαίωμα της νομής. Από το ύψος της χαμαί επίκυψης των ζώων ο νόμος έχει ανέλθει στην ανθρώπινη συνείδηση στο βάθρο που εδράζεται σήμερα.
Ο θεσμός όμως έχει στην ρίζα του την λέξη θεός. Είναι αυτό που τίθεται που ορίζεται ως δομή και λειτουργία για την ανθρώπινη κοινωνία από τους θεούς.[ii] Τόσο υψηλή είναι η προέλευση των θεσμών για τους Έλληνες. Η ίδια η πολιτεία θεσπίζεται και θεσμίζεται, ιδρύεται δηλαδή ως θεσμός και εξοπλίζεται με υποκείμενους θεσμούς. Η νομοθετική εξουσία, η βουλή δηλαδή, είναι ο θεσμοθέτης θεσμός, ο θεσμός των θεσμών, επειδή θεσμοθετεί όλους τους άλλους θεσμούς. Μάλιστα ως συντακτική βουλή ή συντακτική συνέλευση συντάσσει και θεσπίζει και τον ίδιο τον θεσμό της πολιτείας. Θα την αποκαλούσα και πρωτογενή θεσμό, με αυτογενή θεσμό την επανάσταση η οποία εκχωρεί την θεσμοθετική αρμοδιότητα στην συντακτική συνέλευση.
Ο κ. Κρεμαστινός θεωρεί τους βουλευτές θεσμικά όργανα ήσσονος σημασίας επειδή είναι όπως λέει παροδικοί σε αντίθεση με τους καναλάρχες και τους δικαστές που τους θεωρεί μόνιμους θεσμούς που κατέχουν μόνιμες έδρες.
Κατ’ αρχήν θα πρέπει, για να φέρουμε την κριτική που ασκούμε εδώ σε ένα λογικά ελεγχόμενο πεδίο, να ορίσουμε την διάφορα μεταξύ θεσμού, έδρας, λειτουργού και (φυσικού) προσώπου. Τον ορισμό του θεσμού τον δώσαμε εκτενώς ανωτέρω, έδρα είναι η θέση που προβλέπεται από και για τον θεσμό και την καταλαμβάνει το φυσικό πρόσωπο, που υποτίθεται ότι έχει τα προσόντα, το οποίο άμα τη καταλήψει θεωρείται λειτουργός. Ένα παράδειγμα είναι ο θεσμός του Αρείου Πάγου, που αποτελεί μέρος του θεσμού της Ελληνικής Δικαιοσύνης, στον Άρειο Πάγο προβλέπονται πολλές θεσμικές έδρες: του προέδρου, των δικαστών, του εισαγγελέα, των αντιεισαγγελέων, των γραμματέων του Αρείου Πάγου κλπ, κλπ. Ο θεσμός του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρόδου με την ομώνυμη έδρα που κατέχεται αυτήν την στιγμή από κάποιο φυσικό πρόσωπο που αποτελεί δημόσιο λειτουργό είναι άλλο παράδειγμα. Ο θεσμός του Πανεπιστημίου Αθηνών και η θεσμική Έδρα της Καρδιολογίας αποτελεί ένα τρίτο παράδειγμα. Τα φυσικά πρόσωπα που κατέχουν ως λειτουργοί τις έδρες που προβλέπονται από και για τους θεσμούς έχουν την ευκαιρία να αναδείξουν τις αρετές τους, αρχή (γαρ) άνδρα δείκνυσι[iii], πολλές φορές τιμούν και εξυψώνουν την έδρα που κατέχουν (όπως τιμά και εξυψώνει την Έδρα της Καρδιολογίας ο κύριος Κρεμαστινός). Δυστυχώς όμως κάποιες φόρες τα φυσικά πρόσωπα που έγιναν λειτουργοί είναι υποδεέστερα ή και προσβάλουν το κύρος της έδρας που κατέχουν. Για τον λόγο αυτόν προβλέπεται η απομάκρυνση τους, (εκτός άλλων συνεπειών, ποινικών κλπ). Πολλοί δικαστές ή καθηγητές έχουν απομακρυνθεί στο τελευταίο διάστημα από τις έδρες που κατείχαν ως επίορκοι ή καταχραστές, αλλά και καταδικαστεί για ποινικά αδικήματα, όμως δεν είδαμε να απομακρύνεται ή να καταδικάζεται κανένας βουλευτής.
Ο κύριος Κρεμαστινός ισχυρίζεται ότι οι δικαστές αποτελούν πρόβλημα επειδή είναι μόνιμοι. Αντιλέγω ότι αφ’ ενός δεν είναι μόνιμοι αλλά ισόβιοι και αφ’ ετέρου δεν αποτελούν πρόβλημα. Μόνιμοι είναι αυτοί που διατηρούνται στην θέση τους μέχρι καταργήσεως της και ισόβιοι αυτοί που διατηρούνται και συνεχίζουν να μισθοδοτούνται ακόμα και αν η θέση, η θεσμική δηλαδή έδρα, καταργηθεί. Την πρόβλεψη αυτήν την έχει κάνει ο νομοθέτης, έχοντας ιστορική γνώση από την εποχή του Τερτσέτη και του Πολυζωίδη[iv], για να προστατέψει τα φυσικά πρόσωπα των δικαστών και μέσω αυτών τον θεσμό του δικαστή από εκβιασμούς που συνηθίζονται σε ανώμαλες καταστάσεις. Κατά τα ανωτέρω, οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι προστατεύονται με ασθενέστερο από τους δικαστές τρόπο[v]. Αυτά κύριε Κρεμαστινέ είναι συνταγματικές διατάξεις. Δεν γνωρίζω βέβαια, με τον πασοκικό τυφώνα που ενέσκηψε και μετέτρεψε σε κυκεώνα κακήν κακώς κατεστραμμένων οντοτήτων το Σύνταγμα, τους Νόμους και την εν γένει Ελληνική Πολιτεία και Κοινωνία, αν ισχύει πλέον τίποτε από αυτά.
Ο κύριος Κρεμαστινός θεωρεί και τους καναλάρχες θεσμούς. Τα κανάλια είναι όντως θεσμοί! Κατά την 1η περίπτωση του λήμματος «θεσμός», προβλέπονται από νόμο και είναι θεσμοί! Οι καναλάρχες όμως;; τα φυσικά πρόσωπα των καναλαρχών;; είναι θεσμοί;; Τίποτε δεν καθιστά τους καναλάρχες θεσμούς! Είναι απλώς φυσικά πρόσωπα που εξυπηρετούν προσωπικά τους συμφέροντα και αποτελούν παράκεντρα εξουσίας, ένα κανονικό παρακράτος, εγχώριο ή εξωχώριο, που διαπλέκεται με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα παρασιτικού χαρακτήρα που έχουν μετατρέψει το κράτος σε ξενιστή τους και αποκαλούνται για τον λόγο αυτόν κρατικοδίαιτοι. Οι θεσμικοί βουλευτές ελάχιστη προσπάθεια κατέβαλαν για να τους ελέγξουν, και αφέθηκαν να γίνουν όργανά τους για τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού ο οποίος επιτυγχάνεται από αυτούς τους οικονομικά ισχυρούς και τους καναλάρχες ακριβώς διαμέσου των πολιτικών και των βουλευτών. Θυμηθείτε την συζήτηση που έγινε εντός και εκτός βουλής για τον «βασικό μέτοχο». Δεν είναι οι καναλάρχες αυτοί που φταίνε αλλά οι θεσμικοί βουλευτές που απέτυχαν να κάνουν και τους καναλάρχες θεσμό! ελεγχόμενο θεσμό!
Στις μέρες μας, παγκοσμίως, ο τύπος, ηλεκτρονικός και γραπτός, αποτελεί ένα πανίσχυρο παράγοντα της δημόσιας ζωής, τόσο ισχυρό που θα πρέπει να τον κατατάξουμε σαν τέταρτη εξουσία. Υπενθυμίζω στους αναγνώστες την διάκριση της εν γένει κρατικής εξουσίας σε τρεις επί μέρους εξουσίες. Την νομοθετική, την εκτελεστική και την δικαστική. Δεν είναι μόνον οι διαφωτιστές της Γαλλικής Επανάστασης που διατύπωσαν και εφάρμοσαν την τριπλή διάκριση των εξουσιών που η μια θα εξισορροπεί και θα αναστέλλει τις υπερβολές των άλλων δυο[vi]. Ήδη την διάκριση των εξουσιών την γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες. Ο Αριστοτέλης έλεγε για τις τρεις εξουσίες: «Έστι μεν πρώτον τι το νομοθετούν, δεύτερον δε το περί τας αρχάς, τρίτον δε τι το δικάζον». Δηλαδή από τα τρία μόρια της πολιτείας «το πρώτο νομοθετεί, το δεύτερο ασκεί την εκτελεστική εξουσία και το τρίτο δικάζει». Αυτά είπε ο αρχαίος σοφός περιγράφοντας συγκεκριμένες αρχαίες δημοκρατίες. Αν οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν σήμερα θα προέβλεπαν και μια τέταρτη, διακριτή εξουσία: την εξουσία του τύπου, την εξουσία της πληροφόρησης που θα ελέγχεται από τον λαό, θα εκλέγεται από τον λαό και θα υπάρχει για να υπηρετεί τον λαό, για να μην παραπληροφορείται ο λαός, «τι το πληροφορούν» για να παραφράσω τον μεγάλο Αριστοτέλη. Αντί για αυτά τι έχουμε σήμερα;; Ανεξάρτητες λέει αρχές! Τα θεσμικά αυτά μορφώματα έκαναν την εμφάνισή τους ως «Independent regulatory agencies» αρχικά στις ΗΠΑ, είναι μορφώματα που έχουν σχηματιστεί κατά παράβαση της διάκρισης των εξουσιών, ανεξέλεγκτα σχήματα που ελέγχονται και λογοδοτούν κατά τρόπο δοτό, για τα οποία δεν εξασφαλίζονται τα εχέγγυα του άμεσου ελέγχου που εξασφαλίζεται από την τριπλή διάκριση των τριών εξουσιών της Γαλλικής Επανάστασης και του κράτους δικαίου που προέκυψε από αυτήν. Δεν αναφέρομαι στα πατρώα μας δημοκρατικά πολιτεύματα επειδή οι νεογραικύλοι δυσανασχετούν όταν κάποιος τους τα θυμίζει. Οι αποκαλούμενες ανεξάρτητες αρχές είναι στην πραγματικότητα εξαρτημένες αρχές. Εξαρτώνται συνήθως από αυτούς που κατέχουν την εκτελεστική εξουσία και ελέγχουν το κοινοβούλιο. Οι αρχές αυτές συνήθως υποκαθιστούν την δικαστική εξουσία. Οι διαβόητες ανεξάρτητες αρχές αποτελούν ανεπίτρεπτες παραφυάδες της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας που μπαίνουν στα πόδια της δικαστικής. Δεν προβλεπόταν η έκφυση παραφυάδων των τριών διακριτών εξουσιών από το δίκαιο που γέννησε η Γαλλική Επανάσταση, και όμως αυτό έχει γίνει. Το ατόπημα διαπράχθηκε από τα διαβούλια που έχουν τα άντρα τους στους δικηγορικούς οίκους των ΗΠΑ, όλοι γνωρίζουμε ποιοι κυριαρχούν στα άντρα αυτά. Είναι οι ίδιοι που έγραψαν το σχέδιο Ανάν για την παράδοση της Κύπρου στους Τούρκους. Από αυτούς έχει επανδρώσει και ο ΓΑΠ το επιτελείο του. Είναι οι ίδιοι που απεργάζονται κάθε σχέδιο εξώνησης και υποταγής της Ελλάδας.
Δεν είναι η μονιμότητα ή η παροδικότητα που καθορίζουν την σοβαρότητα των θεσμών. Αυτή η διάκριση είναι μια αυθαίρετη επινόηση του κυρίου Κρεμαστινού. Στο παράδειγμα του σημαντικότατου θεσμού της συντακτικής βουλής που αναφέραμε ο θεσμός διαρκεί ως ενεργός υπόσταση μόνο για μερικές ήμερες ή εβδομάδες, όσον απαιτείται για την σύνταξη της νέας πολιτείας. Ερωτώ;; Καθίσταται ο εν λόγω θεσμός ήσσονος σημασίας λόγω του βραχύβιου του;;
Την διαφορά μεταξύ θεσμών και φυσικών προσώπων που επανδρώνουν τους θεσμούς
γνώριζαν καλά οι αρχαίοι μας πρόγονοι: «Ου γαρ ο δικαστής, ουδ’ ο βουλευτής, ουδ’ ο εκκλησιαστής άρχων εστί, αλλά το δικαστήριον, η βουλή και ο δήμος» έγραφε και πάλι ο Αριστοτέλης. Δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση: «Δεν είναι άρχοντας αυτός που έχει καταλάβει το αξίωμα του δικαστή, ή του βουλευτή, ή του πολίτη που συμμετέχει στην εκκλησία του δήμου. Άρχοντες (θεσμοί) είναι το δικαστήριο, η βουλή και ο δήμος».
Κύριε Κρεμαστινέ, ζητάτε από τον πολίτη, αντί να βρίζει τον βουλευτή να στείλει άλλον στην βουλή και θέτετε εκ του ασφαλούς το ερώτημα - απάντηση ότι δεν θα λυθεί το πρόβλημα του, επειδή γνωρίζετε με βεβαιότητα ότι θα πρόκειται για μια ακόμη ανιαρή μορφοκλασματική (φρακταλική) επανάληψη.
Κύριε Κρεμαστινέ, εσείς οι πολίτικοι έχετε φέρει το Κοινό των Ελλήνων σε αδιέξοδο, το έχετε καταστήσει άπορο. Ημείς ηπορήκαμεν[vii] επειδή εσείς με τόσες πράξεις εκτροπής μας έχετε κλείσει όλες τις διεξόδους. Γιαυτό επιλέγουμε σήμερα τον Κανένα! Αχ! Μας λείπει και ο Οδυσσέας, αυτός με την πονηριά του μπορεί και να σας κατάφερνε! Γιατί κακά τα ψέμματα, πρέπει με την βοήθεια του Κανένα να σας πετάξουμε από πάνω μας, πριν μας φάτε ζωντανούς, ως νεότευκτοι, αδηφάγοι Κύκλωπες!
Γιάννης Αλεξάκης
(Εκηβόλος)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[i] Έστι Δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ’ ορά (Μένανδρος). Η αρχή αυτή που εκφράζει την εκ βαθέων ανάγκη του ανθρώπου για τελική δικαίωση, μεταβιβάσθηκε αργότερα στον Χριστιανισμό.
[ii] Βλέπε: Στεφ. Ι. Δεληκωστόπουλου, Γένεση του Δικαίου και Αρχαιοελληνική Ποίηση. Σελίδα 26 κ.α. Εκδόσεις Αν. Σάκκουλα, 1996
[iii] Αρχή άνδρα δείκνυσι – η εξουσία δείχνει τον άνδρα (εμφανίζει τις αρετές του ανδρός). Η φράση αποδίδεται στον Βίαντα τον Πριηνέα, αρχαίο Έλληνα σοφό, παρόμοια άποψη εκφράζεται στην Αντιγόνη του Σοφοκλή, στίχος 62. Από άλλους αποδίδεται στον Πιττακό τον Μυτιληναίο.
[v] Βλέπε: Μιχ. Στασινόπουλου, Μαθήματα Διοικητικού Δικαίου, 1954
[vii] βρεθήκαμε σε αδιέξοδο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου