‘Transition to Christianity’ or Crime against Hellenism.ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ή ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 21/12/2011
( δημοσιεύθηκε στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης )

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΩΝΑΣΕΙΟ ΚΕΝΤΡΟ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ:
ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ή ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Η έκθεση στο Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Υόρκης με τίτλο «Η μετάβαση στον Χριστιανισμό», ουδεμία έκπληξη επεφύλασσε σε όσους γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργεί το υπόδουλο στους θεοκράτες νεο-Ελληνικό κράτος και τα ελεγχόμενα από αυτό πολιτιστικά κέντρα όπως το Βυζαντινό Μουσείο που διοργάνωσε την έκθεση. Και λεμε ουδεμία έκπληξη αφού τόσο στον πολυτελή κατάλογο της έκθεσης όσο και στα επεξηγηματικά πινακίδια των εκθεμάτων αναγράφονται τα γνωστά παραμύθια των νικητών χριστιανών περί της δήθεν ομαλής μετάβασης από την Ελληνική υποτιθέμενη «ειδωλολατρία» στο «αληθές φως εξ' ανατολών».

Ο περίλαμπρος Ελληνικός Πολιτισμός χαρακτηρίζεται «παγανιστικός». Οι καταστροφές αγαλμάτων και Ναών περνάνε στα ψιλά, σαν δήθεν έργο κάποιων ολιγάριθμων φανατικών. Η επί αιώνες απαξίωση της Ελληνικής σκέψης και Φιλοσοφίας και κατά συνέπεια η τελμάτωση της ανθρώπινης διανόησης, παρουσιάζονται σαν ένα πέρασμα σε έναν καινούργιο κόσμο που απλώς άλλαξε ενδιαφέροντα. Τίποτα το καινούργιο, αφού το ίδιο παραμύθι μεταδίδουν από την δημιουργία του νεο-Ελληνικού κρατιδίου έως και σήμερα. Ακριβώς γι' αυτό αρχικά θεωρήσαμε πως δεν

υπήρχε λόγος να δώσουμε μια απάντηση στις χιλιοειπωμένες αυτές προπαγανδιστικές γελοιότητες των τιμητών της ρωμιοσύνης. Όταν όμως άρχισαν να βγαίνουν σωρηδόν στα μέσα ενημέρωσης της Ελλάδας αλλά και της ομογένειας οι δηλώσεις των παραγόντων της έκθεσης, καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστους τους εξωφρενικούς ισχυρισμούς κάποιων εξ' αυτών, όπως επίσης και δεν μπορούμε να τους αφήσουμε να περνάνε αμαχητί την ανιστόρητη προπαγάνδα τους, νομίζοντας ότι όλοι είναι προσκυνημένοι και ταυτοχρόνως βλάκες ώστε να την καταπίνουν αμάσητη.

Μέσα στις σελίδες του καταλόγου της έκθεσης ο προχριστιανικός κόσμος, και κυρίως ο Ελληνικός, χαρακτηρίζεται ως «παγανιστικός». Ένας όρος που εάν και χρησιμοποιείται κατά κόρον ακόμα και από αυτούς τους ακαδημαϊκούς, δεν παύει να είναι προσβλητικός για τους Έλληνες προγονούς μας. Ο όρος αυτός που προέρχεται από την λατινική λέξη «paganus» και σημαίνει τον άξεστο χωρικό, χρησιμοποιήθηκε από τους λατινόφωνους χριστιανούς του 5ου αιώνα για να μειώσουν του κάτοικους της υπαίθρου που κρατούσαν ακόμα τις προχριστιανικές τους παραδόσεις. Στην συνεχεία χαρακτήρισαν «παγανιστικό» ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό προχριστιανικό κόσμο, για να τον απαξιώσουν. Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται λοιπόν και από τους συγγραφείς του κατάλογου της έκθεσης, για να χαρακτηρίσει και τον Ελληνικό πολιτισμό. «Άξεστοι χωριάτες» λοιπόν ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και ο Επίκουρος, ο Δημόκριτος, ο Ηράκλειτος και ο Ερατοσθένης. «Άξεστοι χωριάτες» και οι μεγάλοι μας τραγικοί. «Άξεστοι χωριάτες» οι αρχιτέκτονες και οι κτίστες του Παρθενώνα και τόσοι άλλοι που δημιούργησαν το θαύμα του Ελληνισμού, του πολιτισμού που κόσμησε, δίδαξε και ακόμα διδάσκει θετικά την ανθρωπότητα. Για τους χριστιανοαναθρεμένους όμως διοργανωτές της έκθεσης, αυτός ο πολιτισμός είναι «παγανιστικός». Θα πρέπει ίσως κάποτε να μας εξηγήσουν αυτό το οξύμωρο.

Αφού απαξιώνουν λοιπόν πρώτα τον Ελληνικό πολιτισμό, στην συνεχεία επιδίδονται σε μια άθλια προπαγάνδα που, ούτε λίγο ούτε πολύ, προσπαθεί να αποκρύψει την μισαλλοδοξία που επέδειξαν οι χριστιανοί από την στιγμή που απέκτησαν πολιτική εξουσία χάρη στους αυτοκράτορες της Νέας Ρώμης του Βοσπόρου. Σαν δήθεν έργο ολίγων φανατικών ή σαν μεμονωμένες περιπτώσεις μας παρουσιάζουν λοιπόν οι διοργανωτές της έκθεσης τις καταστροφές τόσων και τόσων μνημείων του Ελληνικού κόσμου, αλλά και τις θηριωδίες εναντίον των τελευταίων υπερασπιστών του. Και εδώ ακριβώς ψεύδονται θρασύτατα και συνειδητά!

Μια απαρίθμηση των κατεστραμμένων Ναών στον Ελλαδικό αλλά και τον ευρύτερο μεσογειακό χώρο, αποδεικνύει περίτρανα ότι μόνο μεμονωμένα περιστατικά δεν ήσαν αυτά. Οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Ελευσίνα, αλλά και ακόμα αυτός ο ίδιος ο Παρθενώνας, φέρουν τα σημάδια της μισαλλοδοξίας των οπαδών της θρησκείας της «αγάπης». Ήσαν όμως αυτές οι καταστροφές το έργο «ολίγων φανατικών»; Σίγουρα όχι, εκτός και εάν σε αυτούς του «ολίγους» συμπεριλαμβάνονται για παράδειγμα ο Ιωάννης Χρυσόστομος που όπως μας λεει ο χριστιανός Θεοδώρητος στη «Εκκλησιαστική Ιστορία» του, μάζευε λεφτά από πλούσιες χριστιανές και τα έδινε σε μονάχους για να καταστρέφουν ναούς των «ειδώλων».

Στους «ολίγους» περιλαμβάνονται βεβαίως και ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος, που κατέστρεψε το Σεράπειο, ο επίσκοπος Γάζης Πορφύριος, που με την χορηγία του θρησκόληπτου αυτοκράτορα Αρκάδιου και της φανατικής χριστιανής συζύγου του κατέστρεψε όλους τους Ελληνικούς ναούς των περιοχών που εξουσίαζε όπως μας εξιστορεί με μεγάλο θαυμασμό ο Μάρκος Διάκονος που υπήρξε και αυτόπτης μάρτυς. «Μεμονωμένα περιστατικά» ήσαν τα δεκάδες αυτοκρατορικά έδικτα για το κλείσιμο και την καταστροφή των Ελληνικών Ναών από την εποχή των διάδοχων του Κωνσταντίνου και μετά. Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε τόμους με τον κατάλογο των χριστιανικών «ανδραγαθημάτων» μόνο και μόνο από τα κείμενα όπου καυχιόνται για το καταστροφικό τους έργο. Σε καμία περίπτωση λοιπόν δεν έχουμε να κάνουμε με «μεμονωμένες περιπτώσεις» όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι υπεύθυνοι διοργανωτές.

Το άλλο ύπουλο συμπέρασμα που επιχειρούν να περάσουν μεσώ των κειμένων του κατάλογου της έκθεσης, είναι το ότι μετά την επιβολή του χριστιανισμού, δεν επήλθε μια σκοτεινή περίοδος για την ανθρωπότητα (η σκοτεινότερη σε όλη την γνωστή Ιστορία), αλλά απλώς μια «αλλαγή», η οποία δεν ήταν και απαραίτητα χειρότερη! Μας λενε επίσης ότι ο χριστιανισμός επικράτησε γιατί οι άλλες θρησκείες της εποχής είχαν τάχα χρεοκοπήσει πνευματικά και η αλλαγή ήταν αναπόφευκτη! Εξισώνουν λοιπόν έναν κόσμο ανοικτό σε νέες ιδέες, που παρήγαγε σκέψη, και είχε να επιδείξει επιτεύγματα στην Ιατρική, στα Μαθηματικά, στην Αστρονομία και σε τόσες άλλες επιστήμες, συμπεριλαμβανομένης και της Φιλοσοφίας που με την οντολογία της καθοδηγούσε την Ελληνική Θρησκεία, με τον Βυζαντινό σκοταδισμό που ακολούθησε. Έναν πολιτισμό που επί χίλια χρόνια δεν παρήγαγε ούτε ένα έργο επιστημονικό ή φιλοσοφικό που να βοήθησε την ανθρωπότητα να προχωρήσει μπροστά. Εκτός εάν κάτι τέτοιο θεωρήσουμε τις ομφαλοσκοπήσεις περί του εάν ο Πατέρας Γιαχβέ και ο υιός του Γίεσουα είναι «ομοούσιοι» ή «ομοιούσιοι». Ένα θέμα για το οποίο έγραψαν τόμους ολόκληρους και σφαγιάστηκαν για τουλάχιστον δυο αιώνες μέχρι να επικρατήσουν στην Ανατολή οι λεγόμενοι «ορθόδοξοι».

Για όλους εμάς που εδώ και χρόνια υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα μας να θεωρούμε τους εαυτούς μας συνεχιστές της ΕΘΝΙΚΗΣ μας παράδοσης, δηλαδή της παράδοσης των Ελλήνων προγονών μας, και βλέπουμε ξεκάθαρα την χριστιανική μισαλλοδοξία έναντι οποιουδήποτε Ελληνικού στοιχείου δεν μπορούν να οικειοποιηθούν, η Έκθεση στο «Ωνάσειο» και τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει δεν είναι κάτι που μας προξενεί έκπληξη. Αντιθέτως το βιώνουμε καθημερινά μέσα από την συνεχή απόπειρα του δικτατορεύοντος θρησκευτικού κατεστημένου και στην Ελλάδα αλλά και στις μεγάλες Ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού να περάσει στους υποτελείς του το παραμύθι της απλής μεταστροφής στον χριστιανισμό ως μιας δήθεν φυσικής ιστορικής εξέλιξης. Εκεί όμως που λέγαμε ότι δεν μπορούν να ξεπέσουν οι Ρωμιοί ακόμα χαμηλότερα εκεί δεχθήκαμε την έκπληξη όταν μάθαμε τις δηλώσεις τόσο των διευθυντών του «Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου» Νίκου Καλτσά και του «Μουσείου Μπενάκη» Αγγέλου Δεληβορριά στην εφημερίδα «Τα Νέα», αλλά και του εκτελεστικού διευθυντή του «Ιδρύματος Ωνάση» Λουκά Τζίλα στην ομογενειακή ιστοσελίδα «Greek News Online». Και οι τρεις αναφέρονται στο κεφάλι αγάλματος της Θεάς Αφροδίτης (το υπόλοιπο του αγάλματος δεν σώθηκε) που φέρει στο μέτωπο χαραγμένο το σήμα του σταυρού αλλά και έχει εμφανή τα σημάδια των κτυπημάτων που δέχθηκε από τους οπαδούς της θρησκείας της «αγάπης» και που φιλοξενείται στην έκθεση. Και οι τρεις τους, χωρίς ίχνος ντροπής, λενε ότι με το να της σπάσουν την μύτη και να χαράξουν τον σταυρό, οι χριστιανοί την «εξάγνισαν» και την έκαναν δικιά τους! Θα θέλαμε να ξέραμε εάν θα πρέπει λοιπόν με το ίδιο σκεπτικό να ευχαριστήσουν τους Τούρκους που «εξάγνισαν» την λεγόμενη Άγια Σοφία στην Κωνσταντινούπολη και την έκαναν τζαμί, ασβεστώνοντας και τις εικόνες. Η μήπως και τους ταλιμπάν του Αφγανιστάν που «εξάγνισαν» τα γιγάντια αγάλματα του Βούδα, καταστρέφοντας τα με βολές από τεθωρακισμένα.

Το μέγεθος της γελοιότητας αυτών των ανθρώπων που έχουν και περίοπτες θέσεις κύρους στην Νεοελληνική κοινωνία ξεπέρασε κάθε επιτρεπτό όριο και από απλώς γραφικοί ή συμβιβασμένοι κατάντησαν επικίνδυνοι, εφόσον ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζουν την μονοθεϊστική μισαλλοδοξία και εγκληματικότητα σαν αγαθοεργία και μας αναγκάζουν να τους στηλιτεύσουμε έως τέτοιους.

Οι υπεύθυνοι της έκθεσης στο «Ωνάσειο» επέλεξαν να ανοίξουν τον πρόλογο του κατάλογου με το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Ιερεύς του Σεραπίου». Προφανώς δεν κατάλαβαν προς τα που στόχευε την ειρωνεία του ο ποιητής. Εμείς, για να μην τους μπερδέψουμε με δύσκολες, καβαφικού τύπου ειρωνείες, θα κλείσουμε με ένα ποίημα του επίσης Αλεξανδρινού Παλλαδά, που έγραψε τον 5ο αιώνα και βίωσε ο ίδιος αυτήν την τόσο «ομαλή» μετάβαση.

Άρα μή θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,
Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες,
Όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;
ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος;

που στη νεοελληνική αποδίδεται:

Μήπως αφού δεν πεθάναμε, πιστεύουμε απλώς ότι ζούμε,
εμείς οι Έλληνες, που σε συμφορά έχομε περιπέσει,
νομίζοντας ότι αυτά που ζούμε δεν συμβαίνουν στ' αλήθεια;
Ή μήπως ζούμε επειδή η ίδια η ζωή έχει πεθάνει;

Από την Γραμματεία του Υπάτου Συμβουλίου Ελλήνων Εθνικών
Για πληροφορίες επικοινωνήστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση
info@ysee.us
ή στο τηλ. (718) 666-7097

Hellenic Council YSEE of America
www.ysee.us

‘Transition to Christianity’ or Crime against Hellenism

(New York, New York) -The exhibition at the Onasis Cultural Center of New York entitled “Transition to Christianity” held no surprises for all those who are well aware of the influence the christian church has over the Greek state and its cultural organizations.  The exhibition although hosted by an independent cultural organization, was organized by the Christian and Byzantine Museum of Athens, which is a state controlled cultural entity.  So there were no surprises when we witnessed in the published catalog and on the display signs of the exhibit, the usual fairy tales of the victorious christians about the supposed smooth transition from the “idolatry” of the Hellenes to the “divinely revealed wisdom” of the east.

Everywhere in the catalog Hellenic Civilization is characterized as “pagan”.  The wholesale destruction of statues and Temples is dismissed as the work of a “few fanatics”.  The centuries long disdain for Hellenic philosophy and science which resulted in a decline in almost every aspect of human life is presented as a passage to a new world that simply changed interests.   The same lie is disseminated since the creation of the modern Greek state.  This is why we initially thought that there was no reason to answer these ludicrous and frequently circulated tales of the modern admirers of Byzantium.  But when we became aware of the statements made by some of the organizers in the Greek media both in Greece and in the United States we understood that we could no longer remain silent.  We could not, in good conscience, leave unanswered the ridiculous claims some of them made, nor could we let them think that everyone is stupid enough to swallow their propaganda without voicing any objection.

In the pages of the catalog the pre-christian Hellenic world is characterized as “pagan”.  A term that although used frequently even by scholars of antiquity, is nevertheless insulting for our ancestors.  The term comes from the Latin word “paganus” which means the country dweller or in a more derogative way the uncouth illiterate villager. It was used by the Latin speaking christians of the 5th century to demean the people of the countryside that still held on to their ancestral forms of worship.  Later it was used to characterize the entire pre-christian civilization of Europe in order to degrade it.  This term is used repeatedly from the authors of the catalog of the exhibition to characterize the civilization of Hellas.  So we ask them are Plato and Socrates, Aristotle and Epicurus, Heraclitus and Eratosthenes “uncouth villagers”?  What about our great tragedians? What about the builders of the Parthenon and so many others that created the miracle of Hellenic civilization were they also “uncouth villagers”?  The organizers of the exhibit owe us an explanation for this misnomer.

After they demean Hellenic civilization, they go on to present us with a ridiculous propaganda that attempts to hide the crimes that the christians committed when they got into a position of power.  The destruction of so many monuments and the massacre of the last defenders of Hellenism are all presented as rare incidents instigated by a few fanatics.

A brief recounting of the destroyed Temples both in mainland Greece, and in the wider Mediterranean area, proves beyond any doubt that these were not rare incidents.  Delphi, Olympia, Eleusis, and even the Parthenon bear the scars of the intolerance exhibited by the christian zealots, in the name of their religion of “love”.  But were these destructions the work of a few fanatics?  Certainly not, unless in those few we include christian “paragons” like John Chrysostom, who  according to the christian author Theodoret of Cyrus, was collecting money from wealthy christian women, and using it to hire fanatical monks to destroy the so called “temples of the idols”.

Should we include into those few, Theophilus bishop of Alexandria who destroyed the Temple of Serapis and its adjoining library?  Or maybe Porphyry bishop of Gaza, who with the financial and military support of the emperor Arcadius and his wife Eudoxia, destroyed all the temples in his area including the great temple of Zeus Marnas, as we are told by his student and eyewitness Marcus the Deacon who wrote the “Life of Porphyry”.  Should we consider rare occasions, the many imperial edicts from the reign of the sons of Constantine and afterwards, that ordered the closing at first and later the complete destruction of all Hellenic temples, which have not been converted yet to churches?

We can fill bookshelves with the works of zealous prowess exhibited by the christians during this so-called time of transition, by relying only on their own writings, in where they brag about their “pious fervor”.  So it is hypocritical to talk about rare occasions instigated by a few fanatics as the organizers of this exhibition try to portray, when all the evidence points to a large scale, well organized and guided attack against Hellenism.
The other furtive conclusion that the organizers are trying to pass through the essays of the catalog is that the era following the domination of Christianity was not one of backwardness and decline (the worst in know history) but rather an era of “change” not necessarily worse than the ones preceding it.  They also tell us that the christian domination came about because the other religions of the time were morally and spiritually bankrupt and did not satisfy the interests of the people of the period.  They equate a world that was open to new ideas, and could boast achievements in Medicine, Astronomy, Mathematics and so many sciences, to the Byzantine darkness that followed.  A Byzantine civilization that for a thousand years did not produce a single work that contributed to the betterment of Humanity.  Unless of course we consider as such the endless arguments if Yahweh the father and Joshua the son are of the same substance or of like substance, an argument for which they wrote endless volumes and spilled the blood of thousands on both sides until the so-called “orthodox” managed to dominate thanks to imperial intervention.

For all of us that for years now defend our right to consider ourselves the continuators of our Ethnic tradition, that is the tradition of our Hellenic ancestors, and see clearly the christian intolerance against anything Hellenic that they can not appropriate, the exhibition at the Onasis Center and its message is neither new, nor strange.  It is something that we experience on a daily basis through the continuing efforts of the theocratic institutions of the christian church to propagate the lies about the so-called transition as a natural social evolution.

When we were assuring ourselves that the modern byzantines could not sink any lower, we witnessed the statements of the directors of the National Archaeological Museum of Athens Nikos Kaltsas and the Benaki Museum Aggelos Delivorias in the Athenian newspaper “Ta Nea” but also those of the executive director of the Onasis Center Loukas Tzilas in the internet edition of the Greek American paper “Greek News”.  They all made statements concerning the head of the statue of the Goddess Aphrodite that is part of the exhibit at the Onasis Center.  The statue has a cross carved on its forehead, its nose is broken and there are signs of blows to its mouth and eyes.  All three shamelessly stated that the christians carved the cross in order to sanctify it, and make it a part of their reality.  Tzilas went as far as to say that “now Aphrodite is in the service of the church”.  We wonder if following their thinking, they should thank the Turks for “sanctifying” the church of Hagia Sofia in Constantinople by turning it to a mosque after whitewashing the icons.  Or even the Taliban in Afghanistan that “sanctified” the giant statues of Buddha with the cannons of their tanks.

The preposterousness of these people that hold positions of influence in modern Greek society, (Tzilas was the ambassador of Greece to Washington) has surpassed all limits since they try to present a criminal act of monotheistic intolerance as a work of virtue.  In their zeal to satisfy the christian establishment they serve, they have became dangerous, and they should be made aware that there are people out there that will not sit silently when their history is being distorted intentionally.

The organizers and authors of the exhibition chose to open the introduction of the catalog with a poem of the Alexandrian poet Constantine Cavafy entitled “Priest of Serapion”.  They obviously missed the target of the poet’s irony.  We, in order not to confuse them with difficult Cavafian ironies, we are closing with a poem by another Alexandrian, the poet Palladas who wrote during the late 4th and early 5th centuries CE and experienced this so called “transition” first hand.

Άρα μή θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,
Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες,
Όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;
ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος;

Translated in English:

Are we dead and only seem to live,
My fellow Hellenes, fallen in misfortune,
Taking life for a dream?
Or is it that we live when life is dead?