Η «άτακτη υποχώρηση» του προέδρου ΚύπρουΝίκου Αναστασιάδη στις απειλές των Ευρωπαίων ηγετών, στην «κλοπή» καταθέσεων των Κυπρίων, με την απειλή της «άτακτης χρεοκοπίας» της οικονομίας της χώρας, με οδήγησε σε σύγκριση με έναν άλλον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Τάσσο Παπαδόπουλο.
Τον Απρίλιο του 2004 όλος ο κόσμος, ΗΠΑ, Ε.Ε ακόμη και η ελληνική κυβέρνηση πίεζε την Κυπριακή Δημοκρατία και τον πρόεδρο της τον Τάσσο Παπαδόπουλο για να δεχθεί το Σχέδιο Ανάν, που για πολλούς «έδινε λύση στο Κυπριακό ζήτημα και ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να πετύχει η ελεύθερη Κύπρος». Αντίθετη απόφαση έδειχνε πως θα προκαλούσε μεγάλη αντίδραση εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, πρώην αντάρτης της ΕΟΚΑ, δεν φοβήθηκε κανέναν, δεν άκουσε κανέναν «σύμβουλο», «επίτροπο» της Ε.Ε και είπε ξεκάθαρα ένα «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Ο Κυπριακός λαός άκουσε τον ηγέτη του και αρνήθηκε ένα σχέδιο που προσπάθησαν να το επιβάλλουν οι ξένες δυνάμεις και θα ήταν επιζήμιο για την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν ήθελε «τούρκικο ζυγό» στην πατρίδα του.
Έτσι είναι οι ηγέτες. Κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό για την πατρίδα και δεν υποχωρούν σε πιέσεις. Ο Παπαδόπουλος δεν είχε φοβηθεί κανέναν και ο χρόνος έδειξε πόσο δίκιο είχε. Δεν ήθελε να πει το «ναι» σε ένα σχέδιο που θα ήταν επιζήμιο για την πατρίδα του κι ας τον απειλούσαν όλες οι χώρες της Ευρώπης, οι ΗΠΑ, ο ΟΗΕ κτλ.
Στο διάγγελμα του είχε καταλήξει στο εξής συμπέρασμα:
«Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας.
Είμαι βέβαιος ότι δεν σας αγγίζουν ψεύτικα διλήμματα.
Ότι δεν σας τρομάζουν απειλές για δήθεν διεθνή απομόνωση.
Ότι δεν σας πείθουν τα περί δήθεν τελευταίας ευκαιρίας.
Είμαι βέβαιος ότι εξακολουθούν να έχουν για σας νόημα οι ηθικές αρχές και αξίες του λαού μας, του πολιτισμού και του εθνικού ιστορικού μας βίου, τον οποίο θέλετε να συνεχίσουμε με ασφάλεια, δικαιοσύνη, ελευθερία και ειρήνη.
Ελληνικέ κυπριακέ λαέ,
Στη ζυγαριά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, πολύ βαρύτερες και πολύ πιο επαχθείς θα είναι οι συνέπειες του ΝΑΙ.
Σε καλώ να απορρίψεις το Σχέδιο Ανάν.
Σε καλώ να πεις στις 24 του Απρίλη ένα δυνατό ΟΧΙ.
Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου.»
«Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας.
Είμαι βέβαιος ότι δεν σας αγγίζουν ψεύτικα διλήμματα.
Ότι δεν σας τρομάζουν απειλές για δήθεν διεθνή απομόνωση.
Ότι δεν σας πείθουν τα περί δήθεν τελευταίας ευκαιρίας.
Είμαι βέβαιος ότι εξακολουθούν να έχουν για σας νόημα οι ηθικές αρχές και αξίες του λαού μας, του πολιτισμού και του εθνικού ιστορικού μας βίου, τον οποίο θέλετε να συνεχίσουμε με ασφάλεια, δικαιοσύνη, ελευθερία και ειρήνη.
Ελληνικέ κυπριακέ λαέ,
Στη ζυγαριά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, πολύ βαρύτερες και πολύ πιο επαχθείς θα είναι οι συνέπειες του ΝΑΙ.
Σε καλώ να απορρίψεις το Σχέδιο Ανάν.
Σε καλώ να πεις στις 24 του Απρίλη ένα δυνατό ΟΧΙ.
Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου.»
Η νέα ηγεσία της Κύπρου έχει να μάθει πολλά από την ιστορία και από όλα όσα έκανε ο Παπαδόπουλος. Κάποτε πρέπει κάποιος να μπορεί να πει το «όχι» σε εκβιασμούς για «χρεοκοπίες» , για «διεθνή απομόνωση» κτλ. Και όχι να λέει «ναι» στο «σχέδιο Ανάν» όπως και «στο σχέδιο για την κυπριακή οικονομία».!
Θα τολμούσε ένας Σόϊμπλε να μιλήσει στον Παπαδόπουλο, όπως απείλησε τον Κύπριο Υπουργό Οικονομικών αν ήξερε πως θα σηκώνονταν να φύγει από το τραπέζι και από το Ευρώ;.
Θα τολμούσε ένας Σόϊμπλε να μιλήσει στον Παπαδόπουλο, όπως απείλησε τον Κύπριο Υπουργό Οικονομικών αν ήξερε πως θα σηκώνονταν να φύγει από το τραπέζι και από το Ευρώ;.
Οι Κύπριοι αλλά και οι δικοί μας πολιτικοί «ηγέτες» ας πάρουν κάποια μαθήματα από την ένδοξη ιστορία που έγραψε ο Παπαδόπουλος με τις αποφάσεις του.
Ο πολιτικός που δεν υπέκυψε σε Αμερικανούς και Βρετανούς και που ενέταξε την Κυπριακή Δημοκρατία σε ΕΕ και ΟΝΕ, καθορίζοντας πλαίσιο λύσης του Κυπριακού επί των αρχών της Ευρώπης.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε με το κεφάλι ψηλά. Ανήκει πλέον στην Ιστορία. Η δράση του ξεκινά από τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του '55-59 για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ένας αγώνας που τελικά κατέληξε σε ανεξάρτητο κράτος, στην εισβολή του '74 και εν συνεχεία, διά του Σχεδίου Ανάν, σε μια προσπάθεια διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και νομιμοποίησης της διχοτόμησης.
Ο Παπαδόπουλος είχε πει το πρώτο του «Όχι» στη Ζυρίχη ως εκπρόσωπος του πολιτικού σκέλους της ΕΟΚΑ, της ΠΕΚΑ (Πολιτική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα), και του Γρίβα Διγενή, αρχηγού της ΕΟΚΑ. Εν συνεχεία, σε ηλικία 24 ετών, είχε διοριστεί υπουργός Εσωτερικών από τον Αρχιεπίσκοπο και Πρόεδρο Μακάριο στην πρώτη κυπριακή κυβέρνηση. Διετέλεσε ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Μακάριου και είχε συλληφθεί από τους πραξικοπηματίες το 1974. Ήταν ο υπουργός που εφάρμοσε το σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων στην Κύπρο και είχε υπηρετήσει με επιτυχία στα υπουργεία Εργασίας, Υγείας και Οικονομικών. Ως υπουργός υπηρέτησε τις κυβερνήσεις του Μακάριου από το 1960 μέχρι το 1972, όταν εξελέγη βουλευτής με το Ενιαίο Κόμμα, το οποίο είχε συνιδρύσει με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη και τον Γλαύκο Κληρίδη. Το 1978 διετέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα πρόεδρος της Βουλής και διαμεσολαβητής στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού μετά το '74 υπό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Το 2000 ανέλαβε την Προεδρία του ΔΗΚΟ και το 2003 εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον πρώτο γύρο των εκλογών.
Ο Παπαδόπουλος είχε πει το πρώτο του «Όχι» στη Ζυρίχη ως εκπρόσωπος του πολιτικού σκέλους της ΕΟΚΑ, της ΠΕΚΑ (Πολιτική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα), και του Γρίβα Διγενή, αρχηγού της ΕΟΚΑ. Εν συνεχεία, σε ηλικία 24 ετών, είχε διοριστεί υπουργός Εσωτερικών από τον Αρχιεπίσκοπο και Πρόεδρο Μακάριο στην πρώτη κυπριακή κυβέρνηση. Διετέλεσε ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Μακάριου και είχε συλληφθεί από τους πραξικοπηματίες το 1974. Ήταν ο υπουργός που εφάρμοσε το σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων στην Κύπρο και είχε υπηρετήσει με επιτυχία στα υπουργεία Εργασίας, Υγείας και Οικονομικών. Ως υπουργός υπηρέτησε τις κυβερνήσεις του Μακάριου από το 1960 μέχρι το 1972, όταν εξελέγη βουλευτής με το Ενιαίο Κόμμα, το οποίο είχε συνιδρύσει με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη και τον Γλαύκο Κληρίδη. Το 1978 διετέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα πρόεδρος της Βουλής και διαμεσολαβητής στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού μετά το '74 υπό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Το 2000 ανέλαβε την Προεδρία του ΔΗΚΟ και το 2003 εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον πρώτο γύρο των εκλογών.
Ο Τάσσος του «Όχι»
Στην ιστορία θα μείνει γνωστός κυρίως για το γενναίο του «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν και ως ο σύγχρονος εκφραστής της αξιοπρέπειας των Ελλήνων της Κύπρου και του Ελληνισμού. Επίσης, ως ο πολιτικός που δεν υπέκυψε ούτε στις πείσεις των Βρετανών ούτε των Αμερικανών ούτε της διεθνούς κοινότητας που προσπαθούσαν με απειλές να τον αναγκάσουν να πει «Ναι» στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπως είχε τονίσει χαρακτηριστικά στο διάγγελμά του με το οποίο καλούσε τους Έλληνες της Κύπρου να πουν «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν, «παρέλαβα κράτος και δεν πρόκειται να παραδώσω κοινότητα».
Ανυποχώρητος μαχητής, πατριώτης και πολέμιος του λαϊκισμού
Μετά θάνατον, ακόμη και οι μεγαλύτεροι κατήγοροί του προσέτρεξαν να του πλέξουν το εγκώμιο, υποστηρίζοντας κατά γενική παραδοχή ότι ήταν πατριώτης, πείσμων και πιστός στις αρχές και αξίες, στην ελευθερία και τη δημοκρατία. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν αποδόθηκαν στον Τάσσο Παπαδόπουλο μόνο από τους στενούς του συνεργάτες, αλλά και από τους αντιπάλους τους, και κυρίως από τα στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού Νίκο Αναστασιάδη, Αβέρωφ Νεοφύτου και Ιωάννη Κασουλίδη. Ανάλογη ήταν και η στάση όλων των πολιτικών αρχηγών και του Προέδρου Χριστόφια για τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος σήκωσε το βάρος του «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν διεθνώς και ανέστρεψε το αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί στην ΕΕ. Ήταν ένας ανυποχώρητος αγωνιστής και μαχητής. Ήταν πολέμιος του λαϊκισμού. Αρνείτο να γίνει λαϊκιστής για να κερδίσει αξιώματα. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που έχασε τις εκλογές τον Φεβρουάριο του 2008. Αρνείτο πεισματικά να προβαίνει σε υποσχέσεις και να παραμυθιάζει τους Κυπρίους.
Το πλαίσιο-λύση του Τάσσου και οι επιτυχίες του
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος όχι μόνο αντιμετώπισε το Κυπριακό, αλλά πέτυχε ένα νέο νομικό και πολιτικό πλαίσιο λύσης του, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:
- Με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου καθορίστηκε ότι η λύση του Κυπριακού θα στηρίζεται στις αρχές επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η ΕΕ.
- Εκδόθηκε από την ΕΕ η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, η οποία απαντά στην τουρκική δήλωση ότι η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Η αντιδήλωση της ΕΕ καθιστά σαφές ότι η ΕΕ αναγνωρίζει ως κράτος στην Κύπρο μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία και καθορίζει ότι αποτελεί μέρος των τουρκικών υποχρεώσεων για ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η εξομάλυνση των σχέσεων μαζί της και η εφαρμογή του επιπρόσθετου Πρωτοκόλλου της Τελωνειακής Ένωσης, που στην πράξη, μεταφράζεται ως τερματισμός του εμπάργκο που επιβάλλει η Άγκυρα επί των πλοίων και των αεροσκαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
- Τον Δεκέμβριο του 2007 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε να παγώσουν 8 ενταξιακά τουρκικά κεφάλαια τα οποία συνδέονταν με το Πρωτόκολλο. Η απόφαση προνοεί ότι τα οκτώ κεφάλαια ούτε ανοίγουν ούτε κλείνουν εάν η Τουρκία δεν εφαρμόσει το Πρωτόκολλο.
- Στις 8 Ιουλίου του 2007 υπέγραψε με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ συμφωνία με την οποία άρχιζαν εκ νέου οι συνομιλίες λύσης του Κυπριακού. Η συμφωνία αυτή έχει τεθεί στο περιθώριο ειδικά μετά τη συμφωνία της 23ης Μαΐου του 2008 μεταξύ Χριστόφια - Ταλάτ. Για το θέμα αυτό και τις διαφωνίες του, ότι δηλαδή επρόκειτο περί υποχώρησης που θα προκαλούσε προβλήματα, απέστειλε στον Πρόεδρο Χριστόφια επιστολή τον Ιούνιο του 2008.
- Είχε δημιουργήσει ολόκληρο φάκελο για την αναθεώρηση της πολιτικής της Κύπρου με τη Βρετανία και τις βάσεις, τον οποίο ο Πρόεδρος Χριστόφιας απέσυρε και κλείδωσε στο συρτάρι.
- Ανέδειξε τον γεωστρατηγικό ρόλο της Κύπρου στην ΕΕ, ειδικά στην κρίση του Λιβάνου, όπου ο υπουργός του των Εξωτερικών Γιώργος Λιλλήκας έστειλε διπλωματική νότα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ να μη χρησιμοποιούνται οι βρετανικές βάσεις, διότι στην Κύπρο υπάρχει κράτος, δηλαδή η Κυπριακή Δημοκρατία, οπότε από τα δικά της λιμάνια και αεροδρόμια έπρεπε να διενεργούνται ανθρωπιστικές και άλλες επιχειρήσεις της ΕΕ.
Η Κύπρος στην ΟΝΕ
Επιπροσθέτως, ο Τάσσος Παπαδόπουλος όχι μόνο υπέγραψε τον Απρίλιο του 2004 στη Στοά του Αττάλου την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, αλλά την 1/1/2008 την ενέταξε και στην ΟΝΕ. Παρέδωσε μια οικονομία με πλεόνασμα που έφθασε το 3% και πλέον επί του ΑΕΠ. Για την ένταξη της Κύπρου στην ΟΝΕ ήρθε σε σύγκρουση με το ΑΚΕΛ και τον νυν Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφιας, συνεταίρο του τότε στην εξουσία.
Ο Χριστόφιας ήθελε παράταση ένταξης της Κύπρου στην ΟΝΕ για να χαλαρώσουν οι δείκτες της οικονομίας και να υπάρχει δυνατότητα και ευελιξία, όμως κατηγορήθηκε για τη διενέργεια ρουσφετιού.
Ο Παπαδόπουλος δεν ενέδωσε και τελικά η Κύπρος εντάχθηκε στην ΟΝΕ. Εάν δεν εντασσόταν, με την υφιστάμενη οικονομική κρίση η κυπριακή λίρα θα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα ως προς την ισοτιμία της με το ευρώ, όπως συμβαίνει με τις βαλτικές χώρες και την Ουγγαρία. Ταυτοχρόνως, η ισχυρή οικονομία που άφησε πίσω του ο Παπαδόπουλος βοηθά σήμερα την Κύπρο να αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση πολύ καλύτερα από πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Δημοκρατία και ελευθερία
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν έχασε τις εκλογές του Φεβρουαρίου του 2008 μόνο επειδή αρνήθηκε να λαϊκίζει, αλλά και λόγω της συμμαχίας ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, η οποία άρχισε πόλεμο λάσπης σε βάρος του τότε κύπριου Προέδρου, τον οποίο τις προάλλες, με τον θάνατό του, προ και μετά της κηδείας του, Συναγερμικοί και ΑΚΕΛικοί σχεδόν υμνούσαν για την πολιτική του ικανότητα, τον πατριωτισμό και τη συνέπειά του στις αρχές και τις αξίες στις οποίες πίστευε.
Μεταξύ αυτών ήταν η ελευθερία, η δημοκρατία και η βιώσιμη λύση του Κυπριακού στη βάση των αρχών της ΕΕ, και η αγάπη στην πατρίδα.
Ολόκληρη η πολιτική του καριέρα, όπως συμβαίνει με όλους τους μεγάλους πολιτικούς άνδρες, συμπυκνώθηκε σε δύο φράσεις που πέρασαν στην Ιστορία. Δύο φράσεις από το ιστορικό διάγγελμα που απηύθυνε προς τον κυπριακό λαό στις 7 Απριλίου 2004 εναντίον του Σχεδίου Ανάν. Το διάγγελμα που συγκλόνισε τον Ελληνισμό και τον έκανε να ζήσει μια από τις σπάνιες στιγμές που κάποτε χαρίζουν οι μεγάλοι ηγέτες στους λαούς, ανυψώνοντας το ηθικό εκατομμυρίων ανθρώπων την ίδια στιγμή.
«Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα», διακήρυξε υπερήφανος ο Τάσσος.
Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 24 Απριλίου 2004, οι Ελληνοκύπριοι απαντούσαν μ' ένα εκκωφαντικό 76% στο προσκλητήριο που τους είχε απευθύνει: «Ελληνικέ κυπριακέ λαέ... Σε καλώ να απορρίψεις το Σχέδιο Ανάν. Σε καλώ να πεις, στις 24 του Απρίλη, ένα δυνατό ΟΧΙ».
Το «ΟΧΙ το είπαν οι Ελληνοκύπριοι. Και ο ίδιος ο Τάσσος πέρασε στο πάνθεον των ελλήνων ηγετών που στον ρου της Ιστορίας όρθωσαν το ανάστημά τους για να πουν κάποιο μεγάλο «ΟΧΙ». Το πάνθεον που ολοένα και λιγότερους νεοεισερχόμενους έχει τις τελευταίες δεκαετίες...
Το μίσος των ευρωπαίων ηγετών εναντίον του
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν υπήρξε ένας ηγέτης κοινής αποδοχής. Καθώς οι ώρες ήταν κρίσιμες, δίχασε βαθιά. Έγινε αντικείμενο σεβασμού και μίσους. Τον σέβονταν όσοι τάχθηκαν υπέρ της αντίστασης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για διχοτόμηση ουσιαστικά της Κύπρου. Τον μισούσαν οι υποστηρικτές της ενδοτικής στάσης.
Πάνω απ' όλους όμως τον μίσησαν οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Ευρώπης, οι δήθεν «εταίροι» της ΕΕ. Δεν του συγχώρησαν ποτέ το γεγονός ότι σε μια εποχή που οι «ναιναίκοι» βρίθουν στις ηγετικές αυλιτικές θέσεις του Ελληνισμού, ξεπετάχθηκε ξαφνικά αυτός σε μια κρίσιμη ώρα, για να ξαναενώσει το παρόν με την ιστορική παράδοση του «ΟΧΙ».
Νόμισαν ότι τους είχαν πιασμένους όλους τους πολιτικούς ηγέτες και τα πολιτικά κόμματα τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα – και όντως τους είχαν σχεδόν όλους στην τσέπη τους. Κι όμως εκεί όρθωσε το γιγαντιαίο πολιτικό του ανάστημα ο μικρός το δέμας Τάσσος και οδήγησε τον ελληνικό κυπριακό λαό στον ουρανό της ανάτασης του «ΟΧΙ».
Δεν του το συγχώρησαν ούτε στον θάνατό του. Θα παραμείνει ανεξίτηλα γραμμένο στην ιστορική μνήμη του Ελληνισμού πως ούτε ένας, κυριολεκτικά ούτε ένας, ξένος ηγέτης δεν παρέστη στην κηδεία του. Ούτε ένας ευρωπαίος ηγέτης από τους υπόλοιπους 25 της ΕΕ, πέραν αυτών της Κύπρου και της Ελλάδας!
Αυτοί είναι οι υποτιθέμενοι φίλοι και εταίροι μας, με αυτούς υποτίθεται ότι χτίζουμε το «κοινό ευρωπαϊκό όραμα». Ανοησίες! Τους γνωρίσαμε, λοιπόν, ακόμη και στην τρομερή ώρα του θανάτου, και καταλάβαμε πολύ καλά περί τίνος πρόκειται. Ας φροντίσουμε λοιπόν να μην ξεχάσουμε ότι οι Ευρωπαίοι ψάχνουν για υποτελείς και για γκαρσόνια, όχι για ισότιμους και ελεύθερους, περήφανους εταίρους.
Σε δύσκολη θέση το μέτωπο αντίστασης
Η ήττα του Τάσσου Παπαδόπουλου στις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 2008 και η απόσυρσή του από την ενεργό πολιτική δράση είχαν ήδη φέρει σε δύσκολη θέση το μέτωπο αντίστασης εναντίον του Σχεδίου Ανάν. Ο θάνατος του Τάσσου κάνει την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη, ακόμη και στο επίπεδο των συμβολισμών.
Το μέτωπο του 76% έπαψε να υπάρχει από τη στιγμή ο Τάσσος τα έσπασε με το ΑΚΕΛ, με ευθύνη του ίδιου του Τάσσου, ο οποίος παρασύρθηκε από έπαρση και έχασε την επαφή με την πολιτική πραγματικότητα του νησιού αναφορικά με τον συσχετισμό δυνάμεων σε επίπεδο κομμάτων. Στο χέρι του Τάσσου ήταν, σε μεγάλο βαθμό, να έχει δημιουργήσει μέσω της συνεργασίας με το ΑΚΕΛ ένα ασφυκτικό κυβερνητικό πλαίσιο ελέγχου του Δημήτρη Χριστόφια ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας – αξίωμα το οποίο φυσικά και δικαιούται ο μέχρι τώρα γ.γ. του ΑΚΕΛ, με δεδομένη τη σχεδόν υπερδιπλάσια εκλογική δύναμη του κόμματος της Αριστεράς από εκείνη του κεντροδεξιού ΔΗΚΟ, του οποίου ηγείτο ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Η ευκαιρία χάθηκε, ο Δ. Χριστόφιας εξελέγη ουσιαστικά μόνος του, αν και φυσικά στον δεύτερο γύρο υποχρεωτικά προσέτρεξαν γύρω του οι τέως σύμμαχοι, όμως από πολύ ασθενέστερη θέση, ανίκανοι βεβαίως να επιβάλουν οποιουσδήποτε σοβαρούς δεσμευτικούς όρους.
«Πώς θα απορρίψουμε τα απορριφθέντα»
Αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση πως, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Δ. Χριστόφιας διολισθαίνει σταδιακά προς τις θέσεις των «ναιναίκων» του ενδοτικού στρατοπέδου της κυπριακής Δεξιάς, η οποία παραμένει πιστή στην απαράδεκτη γραμμή που χάραξε ο πρώην Πρόεδρος της Κύπρου Γλαύκος Κληρίδης, του«ξεπουλήματος» άνευ όρων και χωρίς κανέναν δισταγμό.
Τα τραγικά διλήμματα που εγείρονται για τον κυπριακό Ελληνισμό του σαρωτικού 76% του «ΟΧΙ» στο Σχέδιο Ανάν τα αποτύπωσε με εξαιρετικά εύγλωττο τρόπο η τελευταία μεγάλη μορφή της κυπριακής αντίστασης, ο Βάσος Λυσσαρίδης, στον συγκλονιστικό επικήδειο που εκφώνησε τη Δευτέρα:
«Το μήνυμα είναι πώς θα απορρίψουμε τα απορριφθέντα από τον λαό σχέδια που εκκολάπτονται με νέα ονοματολογία και πώς θα σταθούμε ανάχωμα στην ευρωπαϊκή α λα καρτ πορεία της Τουρκίας», υπογράμμισε.
Πραγματικά, αυτή είναι η ουσία του Κυπριακού σήμερα, πώς δεν θα υπονομευθεί ύπουλα το «ΟΧΙ» του 76% των Ελληνοκυπρίων και δεν θα ανατραπεί τελικά μέσω της διεξαγωγής των διακοινοτικών διαπραγματεύσεων Χριστόφια - Ταλάτ πάνω στη βάση ρυθμίσεων που προέβλεπε το απορριφθέν Σχέδιο Ανάν.
Μέχρι πού θα πάει η ιστορία με την Τουρκία;
Πολύ σωστά θέτει επίσης το ζήτημα ο Βάσος Λυσσαρίδης αναφορικά με τη φαρσοκωμωδία, όπως εξελίσσεται, των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, στις πτυχές της που αφορούν άμεσα, έμμεσα ή από θέση αρχής την Κύπρο.
Έχουμε πλέον όλοι καταλάβει ότι εκείνον τον μοιραίο Δεκέμβριο του 1999, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Σημίτης και ο υπουργός του επί των Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, προφανώς και με τη σύμφωνη γνώμη του τότε κύπριου Προέδρου Γλαύκου Κληρίδη, δεν αποδέχθηκαν απλώς να γίνει η Τουρκία χώρα υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ, αλλά δεσμεύτηκαν κιόλας ότι θα βοηθήσουν ενεργά στην ένταξή της, μη προβάλλοντας κανένα εμπόδιο στις διαπραγματεύσεις ΕΕ - Τουρκίας που να σχετίζεται με το Κυπριακό.
Η Αθήνα και η Λευκωσία έχουν τηρήσει με θρησκευτική ευλάβεια αυτήν τη δέσμευση των πρώην ηγετών τους.
Μάλιστα, σε βαθμό γελοιοποίησής τους, αφού όχι μόνο έχουν αναδειχθεί σε σημαιοφόρους της τουρκικής ένταξης, σε βαθμό που να ενοχλούνται πια ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες από τον άκρατο φιλοτουρκισμό (!) της ελληνικής και της κυπριακής κυβέρνησης, αλλά επιπλέον η Ελλάδα και η Κύπρος δεν αντιδρούν ούτε όταν η τουρκική στάση σε θέματα που αφορούν την Κύπρο συνιστά κραυγαλέα παραβίαση θεμελιωδών κανόνων της ΕΕ.
Μέχρι πότε θα συνεχίζεται επιτέλους αυτή η γελοία ιστορία; Καιρός δεν είναι να πουν η Αθήνα και η Λευκωσία ένα «ΟΧΙ» στην Τουρκία αναφορικά με την ένταξή της στην ΕΕ, αν η Άγκυρα δεν αποδεχθεί συγκεκριμένους όρους που πρέπει να της τεθούν;
Δεν πρέπει να χαθεί το ΑΚΕΛ
Κλειδί του θριάμβου του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν υπήρξε η προσχώρηση στο μέτωπο του ΑΚΕΛ. Μια γραμμή που χαράχθηκε μετά από καθολική εξέγερση της βάσης του κόμματος εναντίον της αρχικής απόφασης του πολιτικού γραφείου του, η οποία ήταν υπέρ του «ναι», αλλά ανατράπηκε από τα κάτω.
Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, καθώς η ηγεσία του ΑΚΕΛ ασκεί την εξουσία στην Κυπριακή Δημοκρατία, ο Δ. Χριστόφιας είναι Πρόεδρος (και στην Κύπρο ο Πρόεδρος δεν μπορεί να ανατραπεί από τη Βουλή) και η βάση του ΑΚΕΛ γεύεται άμεσα ή έμμεσα τους γλυκούς καρπούς της κρατικής εξουσίας, καθώς όλοι ανεξαιρέτως οι Κύπριοι είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στην απομύζηση του δημόσιου πλούτου και στην εκμετάλλευση των δυνατοτήτων προσωπικού βολέματος που παρέχει η διακυβέρνηση.
Έστω κι έτσι όμως, η μόνη ελπίδα να μη χαθεί η Κύπρος μέσω των διαπραγματεύσεων που στόχο έχουν να επιβάλουν τις προβλέψεις του Σχεδίου
Ανάν, ή και χειρότερες ακόμη, χωρίς να αναφέρεται το «επάρατο» όνομα, είναι να πιέζεται και να πείθεται ο Δ. Χριστόφιας να τηρήσει το «ΟΧΙ» του λαού.
Στα λόγια το κάνει. Στην πράξη προχωράει σε υποχωρήσεις, οι οποίες πάντως δεν αξιοποιούνται επαρκώς από την ακόρεστη τουρκική πλευρά, που ζητάει διαρκώς περισσότερα.
Οι «ναιναίκοι» της Κύπρου πάντως είναι δυσαρεστημένοι με τον Χριστόφια, καθώς για την ώρα δεν τον βρίσκουν τόσο υποχωρητικό όσο θα επιθυμούσαν. Εκνευρίζεται και ο ίδιος από την επιθετική στάση του Ταλάτ, την οποία περίμενε διαφορετική.
Πάνω σ' αυτές τις αντιθέσεις είναι υποχρεωμένο να παίξει τώρα το μέτωπο του «ΟΧΙ», αφού σε πολιτικό επίπεδο έχει χάσει την εξουσία. Και το χειρότερο, δεν φαίνεται να υπάρχει προοπτική να την ξανακερδίσει, καθώς δεν διαθέτει ακόμη ηγέτη. Κρίμα.
Πηγή: Το Παρόν, Κυριακή, 21/12/2008
ΠΗΓΗhttp://www.thermopilai.org/content/tassos-papadopoylos-sygxrono-oxi-tis-kyproy-kai-toy-ellinismoy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου