| |||||
| Εθνικό σύνθημα: Libertad o Muerte (Ελευθερία ή Θάνατος) | |||||
| Εθνικός ύμνος: Himno Nacional Uruguayo | |||||
 | |||||
| Πρωτεύουσα (και μεγαλύτερη πόλη) • Συντεταγμένες | Μοντεβιδέο 34°53′S 56°10′W | ||||
| Επίσημες γλώσσες | Ισπανικά | ||||
| Πολίτευμα | Προεδρική δημοκρατία | ||||
| Χοσέ Μουχίκα Ντανίλο Αστόρι | |||||
Ανεξαρτησία
- Κηρύχθηκε - Αναγνωρίστηκε - Ισχύον Σύνταγμα | 25 Αυγούστου 1825 28 Αυγούστου 1828 (από την Βραζιλία) 15 Φεβρουαρίου 19671 | ||||
| Έκταση • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή | 176.220 km2 (90η) 1,5% 1.648 km 660 km | ||||
| Πληθυσμός • Εκτίμηση 2009 • Απογραφή 2002 • Πυκνότητα | 3.494.382[1] (132η) 3.399.236 19,8 κατ./km² (192η) | ||||
| Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή | 43,549 δισ. $[2] (89η) 13.019 $[2] (63η) | ||||
| Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2009) • Κατά κεφαλή | 31,606 δισ. $[2] (83η) 9.449 $[2] (54η) | ||||
| ΔΑΑ (2013) |  0,792 (51η) – υψηλή | ||||
| Νόμισμα | Πέσο Ουρουγουάης (UYU) | ||||
| Ζώνη ώρας • Θερινή ώρα | (UTC -3) (UTC -2) | ||||
| Internet TLD | .uy | ||||
+598
| |||||
1 Το Σύνταγμα του 1967 ψηφίστηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1966, τέθηκε σε ισχύ στις 15 Φεβρουαρίου του 1967 και ανεστάλη στις 27 Ιουνίου του 1973. Ένα νέο Σύνταγμα απορρίφθηκε με δημοψήφισμα στις 30 Νοεμβρίου του 1980. Δύο συνταγματικές αλλαγές εγκρίθηκαν έπειτα από δημοψήφισμα, στις 26 Νοεμβρίου του 1989 και στις 7 Ιανουαρίου του 1997.
| |||||
Η Ουρουγουάη, επίσημα ονομαζόμενη Ανατολική Δημοκρατία της Ουρουγουάης ή Δημοκρατία Ανατολικά του (Ποταμού) Ουρουγουάη (σταΙσπανικά: República Oriental del Uruguay), είναι μία χώρα που βρίσκεται στα νότια της Νότιας Αμερικής. Συνορεύει με τη Βραζιλία στα βόρεια, τον Ποταμό Ουρουγουάη στα δυτικά, τον κόλπο του Ρίο ντε λα Πλάτα (κυριολεκτικά «Ασημένιος Ποταμός») νοτιοδυτικά, με την Αργεντινή στην απέναντι όχθη και των δύο, και τέλος με τον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό νοτιοανατολικά. Περίπου ο μισός πληθυσμός της χώρας ζει στην πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη, τοΜοντεβιδέο. Είναι η δεύτερη μικρότερη ανεξάρτητη χώρα στη Νότια Αμερική, μεγαλύτερη μόνο από το Σουρινάμ (είναι επίσης μεγαλύτερη από τη Γαλλική Γουιάνα, η οποία δεν είναι ανεξάρτητη), και μία από τις πλέον σταθερές πολιτικά και οικονομικά. Έχει έκταση 176.220 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 3.494.382 κατοίκους (εκτ. Ιουλ. 2009).[1].
Ιστορία[Επεξεργασία]
Προκολομβιανή περίοδος και αποικισμός[Επεξεργασία]
Πριν από τον Ευρωπαϊκό αποικισμό, η μόνη μαρτυρία εποικισμού της περιοχής ήταν οι ινδιάνοι Τσαρούα, μία μικρή φυλή που είχε μεταναστεύσει νότια από την πίεση των Γουαρανί στην Παραγουάη. Επίσης, ευρήματα στην περιοχή Τσαμανγκά μαρτυρούν αρχαίες μορφές τέχνης σε πέτρα και βράχους.
Η άφιξη των Ισπανών στην περιοχή έγινε το 1516, αλλά η ισχυρή αντίσταση των ιθαγενών απέναντί του σε συνδυασμό με την απουσία χρυσού ή αργύρου, οδήγησαν σε περιορισμένο αποικισμό της περιοχής κατά τον 16ο και 17ο αιώνα. Η Ουρουγουάη αποτέλεσε μία ζώνη αντιπαράθεσης αλλά και συνόρων μεταξύ των αυτοκρατοριών της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Το 1603 οι Ισπανοί ξεκίνησαν την εισαγωγή της κτηνοτροφίας που αποτέλεσε κερδοφόρα δραστηριότητα, ενώ ο πρώτος μόνιμος οικισμός ιδρύθηκε το 1624 από τους Ισπανούς στο Σοριάνο του ποταμού Ρίο Νέγκρο. Μεταξύ του 1669 και του 1671οι Πορτογάλοι κατασκεύασαν οχυρά στην Κολόνια ντελ Σακραμέντο, ενώ οι Ισπανοί ενέτειναν τις προσπάθειες αποικισμού για να περιορίσουν την επέκταση των συνόρων της πορτογαλικής Βραζιλίας.
Το Μοντεβιδέο ιδρύθηκε από τους Ισπανούς στις αρχές του 18ου αιώνα ως στρατιωτικό οχυρό και το φυσικό του λιμάνι γρήγορα συνέβαλε στην ανάπτυξή του ως εμπορική ζώνη, ανταγωνιστική προς την πρωτεύουσα Μπουένος Άιρες της γειτονικής Αργεντινής. Η ιστορία της Ουρουγουάης τον 19ο αιώνα καταγράφει συνεχείς διαμάχες μεταξύ των Βρετανών, Ισπανών και Πορτογάλων, που ήταν και οι κυρίαρχες δυνάμεις στην περιοχή. Το 1806 και το 1807, η Βρετανίαπροσπάθησε να καταλάβει το Μπουένος Άιρες κατά τον Αγγλο-ισπανικό πόλεμο, με συνέπεια στις αρχές του 1807 το Μοντεβιδέο να καταληφθεί από έναν στρατό δέκα χιλιάδων Βρετανών για μισό χρόνο, πριν την επίθεσή τους στην Αργεντινή.
Προσπάθειες για ανεξαρτησία[Επεξεργασία]
Το 1811 ο Χοσέ Χερβάσιο Αρτίγκας, εθνικός ήρωας της Ουρουγουάης, ξεκίνησε μία επιτυχημένη επανάσταση ενάντια στην Ισπανία, νικώντας τον στρατό των Ισπανών στη μάχη του Λας Πιέδρας. Το 1814 σχημάτισε την Λέγκα Φεδεράλ (ομονσπονδιακός συνασπισμός) ενώ ονομαστηκε προστάτης της. Η συνεχής ανάπτυξη της επιρροής και φήμης της Λέγκα Φεδεράλ ανησύχησε την Πορτογαλία, η οποία το 1816 εισέβαλε στις ανατολικές επαρχίες με την πρόθεση να καταστείλει πλήρως την επανάσταση. Οι πορτογαλικές δυνάμεις, ανώτερες σε αριθμό και εξοπλισμό, κατάφεραν να καταλάβουν το Μοντεβιδέο το 1817 και τελικά, μετά από μία τριετή σύρραξη, να νικήσουν τον Αρτίγκας στη μάχη του Τακουαρεμπό.
Το 1821, η ανατολική επαρχία του Ρίο ντε λα Πλάτα (η σημερινή έκταση της Ουρουγουάης) παραχωρήθηκε στη Βραζιλία ως επαρχία με τον όνομα Σισπλατίνα. Η αντίδραση των κατοίκων για αυτοδιάθεση οδήγησε τον Χουάν Αντόνιο Λαβαγιέχα στην διακήρυξη ανεξαρτησίας, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Επαρχιών του Ρίο ντε λα Πλάτα (σημερινή Αργεντινή). Το γεγονός αυτό προκάλεσε τον πόλεμο των 500 ημερών μεταξύ της Αργεντινής και της Βραζιλίας, ο οποίος παρέμενε αμφίρροπος μέχρι τη λήξη του με τη συνθήκη του Μοντεβιδέο το 1828 κάτω από την εποπτεία της Βρετανίας. Η συνθήκη ίδρυσε το ανεξάρτητο κράτος της Ουρουγουάης με πρώτο σύνταγμα που υιοθετήθηκε το 1830.
Πολιτικά[Επεξεργασία]
Η πολιτική στην Ουρουγουάη λαμβάνει χώρα σε ένα πολίτευμα προεδρικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπου ο Πρόεδρος της Ουρουγουάης είναι τόσο αρχηγός του κράτους όσο και της κυβέρνησης, αλλά και σε ένα πολύμορφο πολυκομματικό σύστημα. Ηεκτελεστική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση. Τη νομοθετική εξουσία έχουν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δύο βουλές της Γενικής Συνέλευσης της Ουρουγουάης. Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη από την εκτελεστική και τη νομοθετική. Πρόεδρος από το 2010 είναι ο Χοσέ Μουχίκα και Αντιπρόεδρος ο Ντανίλο Αστόρι.
Εκλογές[Επεξεργασία]
Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική.[1]. Αναφορικά με τις προεδρικές εκλογές, στη χώρα δεν επιτρέπεται σε έναν πρόεδρο να υπηρετήσει και δεύτερη συνεχή θητεία[3].
Γενικές εκλογές 2009[Επεξεργασία]
Οι τελευταίες εκλογές διεξήχθησαν το 2009. Στις εκλογές αυτές η ψηφοφορία ήταν υποχρεωτική και η συμμετοχή διαμορφώθηκε στο 89,9%[4]. Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, στις 25 Οκτωβρίου 2009, ο πρώην αντάρτης Χοσέ Μουχίκα από το αριστερό Ευρύ Μέτωπο (προσκείμενος στην κυβέρνηση) έλαβε 47,5% των ψήφων έναντι 28,5% για τον πρώην πρόεδρο Αλμπέρτο Λακάγιε του Εθνικού Κόμματος (συντηρητικός).[5] Ο τρίτος υποψήφιος, Πέδρο Μπορδαμπέρρι, του Κόμματος Κολοράδο πήρε 17%. Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών διεξήχθη στις 29 Νοεμβρίου και τελικός νικητής αναδείχθηκε ο Μουχίκα, με ποσοστό 51%-52% των ψήφων σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις έξω από τα εκλογικά κέντρα, έναντι 44-45% για τον Λακάγιε[6]. Η ορκωμοσία του στο ύπατο αξίωμα ορίστηκε για την 1η Μαρτίου του 2010[7]. Στις βουλευτικές εκλογές, που διεξήχθησαν μαζί με τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, το φιλοκυβερνητικό Ευρύ Μέτωπο κέρδισε 47,96% και 50 επί συνόλου 99 εδρών στη Βουλή των Αντιπροσώπων και 16 έδρες επί συνόλου 30 στη Γερουσία, το Εθνικό Κόμμα πήρε 29% και από έδρες 30 και 9 αντίστοιχα, ενώ το Κόμμα Κολοράδο 17 και 5. [4]
Αποτελέσματα προεδρικών εκλογών[Επεξεργασία]
| Υποψήφιοι (Κόμματα) | Πρώτος γύρος | Δεύτερος γύρος | Αποτέλεσμα | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | ||
| Χοσέ Μουχίκα (Διευρυμένο Μέτωπο) | 1.105.262 | 47,96 | 1.197.638 | 52,39 | Πρόεδρος |
| Λουίς Αλμπέρτο Λακάγιε (Εθνικό Κόμμα) | 669.942 | 29,07 | 994.510 | 43,51 | |
| Μπορδαμπέρρι (Κόμμα Κολοράδο) | 392.307 | 17,02 | |||
| Πάμπλο Μιέρες (Ανεξάρτητο Κόμμα) | 57.360 | 2,49 | |||
| Ραούλ Ροδρίγκες (Λαϊκή Συνέλευση) | 15.428 | 0,67 | |||
| Ψηφοδέλτια με φυλλάδια που γράφουν μόνο ΝΑΙ | 14.410 | 0,63 | |||
| Λευκά | 22.828 | 0,99 | 53.100 | 2,32 | |
| Ψηφοδέλτια με συνολικά μηδενισμένα φυλλάδια | 26.950 | 1,17 | 40.103 | 1,75 | |
| Ακυρωμένα ψηφοδέλτια | 199 | 0,01 | 607 | 0,02 | |
| Σύνολο ψηφοδελτίων | 2.304.686 | 100,00 | 2.285.958 | 100,00 | |
| Εγγεγραμμένοι | 2.563.250 | 89,91% συμμετοχή | 2.563.285 | 89.18% συμμετοχή | |
| Πηγή: Corte Electoral (α΄ γύρος), El Dictamen (β΄ γύρος) | |||||
Αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών[Επεξεργασία]
| Κόμματα | Ψήφοι | % | Έδρες | |
|---|---|---|---|---|
| Βουλή | Γερουσία | |||
| Διευρυμένο Μέτωπο | 1.093.869 | 47,49 | 50 | 16 |
| Εθνικό Κόμμα | 657.327 | 28,54 | 30 | 9 |
| Κόμμα Κολοράδο | 383.912 | 16,67 | 17 | 5 |
| Ανεξάρτητο Κόμμα | 56.156 | 2,44 | 2 | — |
| Λαϊκή Συνέλευση | 15.166 | 0.66 | — | — |
| Σύνολο | 2.303.336 | 100,00 | ||
| Εγγεγραμμένοι | 2.563.250 | 89,86% συμμετοχή | ||
| Πηγή: Corte Electoral | ||||
Δημοψηφίσματα 2009[Επεξεργασία]
Οι Ουρουγουανοί ψήφισαν επίσης σε δύο δημοψηφίσματα, στις 25 Οκτωβρίου 2009. Στο πρώτο τέθηκε το θέμα να αρθεί η αμνηστία για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη δικτατορία του 1973–85. Στο άλλο δημοψήφισμα τέθηκε το θέμα να δοθεί η δυνατότητα στους πολίτες που ζουν έξω από την Ουρουγουάη να ψηφίζουν με το ταχυδρομείο. Αμφότερα τα δημοψηφίσματα είχαν αρνητικό αποτέλεσμα, με την πρώτη πρόταση να υποστηρίζεται από το 47,3% και τη δεύτερη από το 36,9%[8]
Διοικητικές υποδιαιρέσεις[Επεξεργασία]
Η Ουρουγουάη αποτελείται από 19 διαμερίσματα (departamentos, στον ενικό departamento):
|
Γεωγραφία[Επεξεργασία]
Η Ουρουγουάη είναι η δεύτερη μικρότερη χώρα στη Νότια Αμερική, μετά το Σουρινάμ. Το τοπίο αποτελείται κυρίως από πεδιάδες και μικρές οροσειρές (τις cuchillas) με εύφορη παράκτια γη, η οποία ως επί το πλείστο είναι λιβάδια, ιδεώδη για κτηνοτροφία. Το ψηλότερο σημείο στη χώρα είναι το Σέρρο Κατεδράλ στα 514 μέτρα. Στα νοτιοδυτικά είναι τοΡίο δε λα Πλάτα, ο κόλπος του ποταμού Ουρουγουάη, ο οποίος ορίζει το δυτικό σύνορο, και ο ποταμός Παρανά, ο οποίος δεν διαρρέει την ίδια την Ουρουγουάη. Ο μόνος άλλος κύριος ποταμός είναι ο Ρίο Νέγρο. Κατά μήκος της ακτής στον Ατλαντικό Ωκεανό υπάρχουν αρκετές αλμυρές λιμνούλες.
Το κλίμα στην Ουρουγουάη είναι εύκρατο, αλλά μάλλον θερμό, καθώς οι θερμοκρασίες υπό το μηδέν σπανίζουν. Το κατά κύριο λόγο επίπεδο τοπίο είναι επίσης κάπως τρωτό σε ξαφνικές αλλαγές από καιρικά μέτωπα, καθώς και στον παμπέρο, έναν ψυχρό και καμιά φορά δυνατό άνεμο που φυσά βόρεια από τις πεδιάδες των πάμπας στην Αργεντινή.
Θύλακες[Επεξεργασία]
Υπάρχει ένας αργεντίνικος θύλακας εντός της επικράτειας της Ουρουγουάης, το νησί Μαρτίν Γκαρσία. Βρίσκεται κοντά στο σημείο όπου συναντώνται οι ποταμοί Παρανά και Ουρουγουάη, μόλις ένα χιλιόμετρο μέσα στα ύδατα της Ουρουγουάης, περίπου 3,5 χιλιόμετρα από την ουραγουαϊανή ακτή, κοντά στη μικρή πόλη Μαρτίν Τσίκο (η οποία βρίσκεται στο μέσο της απόστασης Νουέβα Παλμίρα - Κολόνια).
Η συμφωνία που επιτεύχθηκε ανάμεσα στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη το 1973επαναβεβαίωσε τη δικαιοδοσία της Αργεντινής στο νησί, φέροντας τέλος σε μια διαμάχη μεταξύ των δύο χωρών η οποία κράτησε περίπου έναν αιώνα. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, το Μαρτίν Γκαρσία θα παραμείνει αποκλειστικά φυσικό πάρκο. Η έκτασή του είναι γύρω στα 2 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο πληθυσμός του περίπου 200 άνθρωποι. Επιπλέον, η Γκλόρια Ρεκόδα έχει αποκλειστικά δικαιώματα γης στο ένα τέταρτο του νησιού.
Οικονομία[Επεξεργασία]
Η οικονομία της Ουρουγουάης χαρακτηρίζεται από μεγάλη εξαγωγή γεωργικών προϊόντων, καλά εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό και ψηλά επίπεδα κοινωνικών δαπανών, καθώς και αναπτυγμένο τομέα βιομηχανίας. Μετά τη μέση ετήσια ανάπτυξη του 5% κατά την τριετία1996-1998, την επόμενη τριετία (1999-2001) η οικονομία πλήγηκε από τη μειωμένη ζήτηση από την Αργεντινή και τη Βραζιλία, οι οποίες μαζί αντιστοιχούν σχεδόν στο μισό των εξαγωγών της Ουρουγουάης. Παρά το βαρύ πλήγμα που υπέστη το εμπόριο, οι οικονομικοί δείκτες της Ουρουγουάης παρέμειναν πιο σταθεροί από εκείνους των γειτονικών χωρών. Τα τελευταία χρόνια η Ουρουγουάη έχει επικεντρωθεί στην ανάπτυξη εμπορικής χρήσης των τεχνολογιών της πληροφόρησης και έχει γίνει σημαντικός εξαγωγέας λογισμικών στη Λατινική Αμερική.
Παρόλο που κάποιοι τομείς της οικονομίας παρουσίασαν ανάκαμψη, εντούτοις το οικονομικό πλήγμα είχε σοβαρό αντίκτυπο στους πολίτες της Ουρουγουάης, καθώς η ανεργία ξεπέρασε το 20%, οι μισθοί έπεσαν, το Πέσο Ουρουγουάης υποτιμήθηκε, και το ποσοστό των πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έφτασε σχεδόν το 40%. Η χειροτέρευση των οικονομικών συνθηκών συνέβαλαν στο να γυρίσει η κοινή γνώμη εναντίον της οικονομικής πολιτικής της ελεύθερης αγοράς που είχε υιοθετηθεί από προηγούμενες κυβερνήσεις κατά τη δεκαετία του 1990 και οδήγησε σε λαϊκή απόρριψη των προτάσεων για ιδιωτικοποίηση της κρατικής εταιρείας πετρελαίου το 2003 και της κρατικής εταιρείας υδάτων το 2004. Η κυβέρνηση του Φρέντε Άμπλιο που εξελέγη πρόσφατα, πέρα από τη δέσμευσή της να συνεχίσει τις πληρωμές του εξωτερικού χρέους της Ουρουγουάης, έχει επίσης υποσχεθεί να λάβει σοβαρά μέτρα για την καταπολέμηση των μεγάλων προβλημάτων της φτώχειας και της ανεργίας.
Γεωργία[Επεξεργασία]
Η γεωργία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία και την εθνική ταυτότητα της Ουρουγουάης μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, σε βαθμό που ολόκληρη η χώρα παρομοιαζόταν με ένα τεράστιο τσιφλίκι, με το Μοντεβιδέο, όπου ο πλούτος που έβγαζε η ενδοχώρα ξοδευόταν, το κάσκο ή κέντρο διοίκησής του. Σύμφωνα με μια άλλη ρήση, "Η Ουρουγουάη είναι η αγελάδα και το λιμάνι". Όταν οι τιμές της παγκόσμιας αγοράς για τα κύρια προϊόντα εξαγωγής της Ουρουγουάης, όπως το βοδινό κρέας και το μαλλί, έπεσαν απότομα κατά τη δεκαετία του 1950, η ευημερούσα χρυσή εποχή της χώρας έφτασε στο τέλος της.
Σήμερα, η γεωργία εξακολουθεί να συνεισφέρει περίπου 10% στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της χώρας και είναι η κύρια πηγή εσόδων ξένου συναλλάγματος, βάζοντας την Ουρουγουάη ανάμεσα στους σημαντικούς εξαγωγείς γεωργικών προϊόντων, όπως είναι η Βραζιλία, ο Καναδάς και η Νέα Ζηλανδία. Η Ουρουγουάη είναι μέλος του Cairns Group, στο οποίο συμμετέχουν 18 χώρες που εξάγουν γεωργικά προϊόντα. Η γεωργία της Ουρουγουάης έχει μάλλον χαμηλή εμπλοκή εργατικού δυναμικού, τεχνολογίας και κεφαλαίων σε σχέση με άλλες τέτοιες χώρες, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα τη σχετικά χαμηλότερη εκμετάλλευση της γης ανά εκτάριο, αλλά ταυτόχρονα επιτρέπει στην Ουρουγουάη να προωθεί τα προϊόντα της ως "φυσικά" ή "οικολογικά".
Εκστρατείες όπως "Βοδινό της Ουρουγουάης ταϊσμένο με χόρτα" και "Φυσική Ουρουγουάη" στοχεύουν να καθιερώσουν την Ουρουγουάη ως βασικό προμηθευτή βοδινού κρέατος, κρασιού και άλλων τροφίμων.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ο αγροτουρισμός, ο οποίος χρησιμοποιεί τους παραδοσιακούς ή φολκλορικούς συνειρμούς που φέρει η κουλτούρα των γκάουτσο και τα ιστορικά αγροκτήματα της χρυσής εποχής της Ουρουγουάης.
Δημογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία]
Ως ισπανόφωνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, οι περισσότεροι Ουρουγουανοί μοιράζονται την ισπανική πολιτισμική παράδοση, παρ`όλο που περίπου οι μισοί κατάγονται από την Ιταλία. Το 88% του πληθυσμού κατάγεται από την Ευρώπη, ενώ οι μιγάδες (8%) και οι Αφρο-Ουρουγουανοί (4%) είναι οι μόνες σημαντικές εθνοτικές μειονότητες. Η εκκλησία και το κράτος είναι επίσημα διαχωρισμένα. Οι περισσότεροι Ουρουγουανοί ασπάζονται τον καθολικισμό (66%), με μικρότερες κοινότητες προτεσταντών (2%) και Εβραίων andΑρμενίων (1%), καθώς και μια μεγάλη ομάδα που δεν ασπάζεται καμία θρησκεία (31%)[1].
Η Ουρουγουάη διακρίνεται από ψηλό ποσοστό αλφαβητισμού 96,79%(1996)[9], μεγάλη αστική μεσαία τάξη, και σχετικά ομοιόμορφο καταμερισμό εισοδήματος. Κατά τις δεκαετίες του 1970 και 1980 υπολογίζεται ότι περίπου 500.000 Ουρουγουανοί μετανάστευσαν, κυρίως στην Ισπανία. Άλλοι πήγαν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.
Λόγω του χαμηλού ποσοστού γεννήσεων, του ψηλού μέσου όρου ζωής και της σχετικά μεγάλης μετανάστευσης νέων ανθρώπων στο εξωτερικό, ο πληθυσμός της Ουρουγουάης είναι αρκετά ώριμος στην ηλικία. Το 2008 η χώρα είχε 14,17 γεννήσεις για κάθε χίλιους κατοίκους, ποσοστό χαμηλότερο από ό,τι στις γειτονικές χώρες της Αργεντινής (18,11 γεννήσεις/1.000 κατοίκους)και της Βραζιλίας(18,72 γεννήσεις/1.000 κατοίκους)[1].
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009 τα 76,35 χρόνια (73,1 χρόνια οι άνδρες και 79,72 οι γυναίκες).[1]
Λογοτεχνία[Επεξεργασία]
Αντιπροσωπευτική μορφή της λογοτεχνίας είναι ο Χόρχε Μαχφούντ.
Μεταφορές[Επεξεργασία]
Το 2008 στο κράτος λειτουργούσαν 56 αεροδρόμια. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.
Αθλητισμός[Επεξεργασία]
Το πιο διαδεδομένο άθλημα στην Ουρουγουάη είναι το ποδόσφαιρο (στα ισπανικά fútbol). Η χώρα έχει πετύχει πολλές διακρίσεις στο ποδόσφαιρο, όπως:
- χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1924 και το 1928 και
- δύο Παγκόσμια Κύπελλα Ποδοσφαίρου:
- το 1930, όταν η πρώτη διοργάνωση παγκόσμιου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου έλαβε χώρα στο Μοντεβιδέο και
- το 1950 στη Βραζιλία.
Το ράγκμπι είναι επίσης δημοφιλές, με την εθνική ομάδα της Ουρουγουάης να έχει λάβει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ράγκμπι τόσο το 1999 όσο και στο επόμενο, το 2003. Η ομάδα είναι δεύτερη στην κατάταξη της Νότιας Αμερικής.[1]
Το μπάσκετ και οι καταδύσεις είναι επίσης δημοφιλείς.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία]
Κυβερνητικές υπηρεσίες[Επεξεργασία]
Άλλες πληροφορίες σχετικές με το θέμαUruguay
μπορείτε να βρείτε ψάχνοντας στααδελφικά έργα της Βικιπαίδειας:
Ορισμoί λεξικού από το Βικιλεξικό
Εγχειρίδια από τα Βικιβιβλία
Αποφθέγματα από τα Βικιφθέγματα
Πηγαία κείμενα από τη Βικιθήκη
Εικόνες και πολυμέσα από τα Κοινά
Ειδησεογραφικές ιστορίες από τα Βικινέα
μπορείτε να βρείτε ψάχνοντας στααδελφικά έργα της Βικιπαίδειας:
Ορισμoί λεξικού από το Βικιλεξικό
Εγχειρίδια από τα Βικιβιβλία
Αποφθέγματα από τα Βικιφθέγματα
Πηγαία κείμενα από τη Βικιθήκη
Εικόνες και πολυμέσα από τα Κοινά
Ειδησεογραφικές ιστορίες από τα Βικινέα- INE - Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής (στα ισπανικά)
- MEF - Επίσημη Ιστοσελίδα του Υπουργείου Οκονομικών της Ουρουγουάης (στα ισπανικά)
- Poder Judicial - Επίσημη Ιστοσελίδα της Δικαστικής Εξουσίας (στα ισπανικά)
- Poder Legislativo - Επίσημη Ιστοσελίδα της Βουλής της Ουρουγουάης (στα ισπανικά)
- Portal del Estado Uruguayo - Πύλη του Ουρουγουανού Κράτους (στα ισπανικά)
- Presidencia de la República Oriental del Uruguay - Επίσημη Ιστοσελίδα της Προεδρίας (στα ισπανικά)
Γενικές πληροφορίες[Επεξεργασία]
- Uruguay Total - Ουρουγουάη Χρήματα (στα ισπανικά)
- Portal Paysandu - Los inocentes de Siempre - Ουρουγουανική πύλη (στα ισπανικά)
- Uruguay.com - Ουρουγουανική πύλη (στα ισπανικά, με αγγλικούς συνδέσμους)
- Open Directory Project - Uruguay Ευρετήριο (πολλές γλώσσες)
- Wine Uruguay - Οδηγών Κρασιών Ουρουγουάης (στα αγγλικά, ισπανικά, γερμανικά)
- Uruguay cities satellite views Δορυφορικές απόψεις πόλεων της Ουρουγουάης
- Voter turnout, Gender quotas, Electoral system design and Political party financing in Uruguay Εκλογές και χρηματοδότηση κομμάτων στην Ουρουγουάη (στα αγγλικά)
Μέσα μαζικής ενημέρωσης[Επεξεργασία]
- El País - Καθημερινή εφημερίδα του Μοντεβιδέο (στα ισπανικά)
- La República - Καθημερινή εφημερίδα του Μοντεβιδέο (στα ισπανικά)
- El Observador - Καθημερινή εφημερίδα του Μοντεβιδέο (στα ισπανικά)
- El Espectador - Ραδιοφωνικός σταθμός του Μοντεβιδέο (στα ισπανικά)
- Radio Sarandí - Ραδιοφωνικός σταθμός του Μοντεβιδέο (στα ισπανικά)
- Montevideo.com - Ιστοσελίδα με ειδήσεις του Μοντεβιδέο (στα ισπανικά)
- Infolatam - Πληροφορίες και ειδήσεις για την Ουρουγουάη (στα ισπανικά)
Παραπομπές[Επεξεργασία]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 CIA World Factbook
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 World Economic Outlook Database. ΔΝΤ. Οκτώβριος 2009. Ανακτήθηκε στις 18-10-2009.
- ↑ Τα Νέα, Διπλές κάλπες την Κυριακή στην Ουρουγουάη με έναν «αντάρτη» να διεκδικεί την εξουσία, 23 Οκτωβρίου 2009.
- ↑ 4,0 4,1 Rulers.org, Οκτώβριος 2009.
- ↑ Associated Press, Ex-guerrilla just shy of outright win in Uruguay, 26 Οκτωβρίου 2009.
- ↑ Τα Νέα, 29 Νοεμβρίου 2009, ανάκτηση 30-11-2009.
- ↑ Εξπρές, 29 Νοεμβρίου 2009, ανάκτηση 30-11-2009.
- ↑ http://elecciones.corteelectoral.gub.uy/
- ↑ http://www.ine.gub.uy/socio-demograficos/ensenanza.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου