Ασφαλώς και πήγε!
Η αλήθεια είναι ότι πράγματι οι αστροναύτες πήγαν και περπάτησαν στη Σελήνη, αλλά συνωμοσιολόγοι επιμένουν ακόμη ότι αυτό δεν συνέβη ποτέ και ότι επρόκειτο για μια καλοστημένη απάτη της NASA.
Ας δούμε την επιστημονική απομυθοποίηση αυτών των επιχειρημάτων…
1. Η σημαία που κυματίζει
Συνωμοσιολόγοι: Η αμερικανική σημαία φαίνεται να κυματίζει ενώ στη σελήνη δεν υπάρχει αέρας
Επιστήμη: Αν παρατηρήσετε καλά τη σημαία θα δείτε ότι το πανί της είναι περασμένο στον κατακόρυφο ιστό αλλά και σε μια οριζόντια άκαμπτη ράβδο. Αυτό έγινε ακριβώς για να μην κρεμάσει η σημαία προς τα κάτω. Ο κυματισμός που έχει η σημαία δημιουργήθηκε προφανώς από τους αστροναύτες όταν την έστηναν.
2. Η θανατηφόρα ακτινοβολία
Συνωμοσιολόγοι: Οι αστροναύτες έπρεπε να είχαν πεθάνει από την ακτινοβολία περνώντας μέσα από την ζώνη Van AllenΕπιστήμη: Οι ζώνες Van Allen δημιουργούνται από το μαγνητικό πεδίο της Γης και προστατεύουν τον πλανήτη από την επικίνδυνη ηλιακή ακτινοβολία παγιδεύοντάς την. Όμως ακόμη κι αν το διαστημόπλοιο παρέμενε μέσα στις ζώνες αυτές για πολλές ώρες ή μέρες η ακτινοβόληση των αστροναυτών θα ήταν κάτω από τα επικίνδυνα όρια. Οι αστροναύτες των αποστολών Απόλλων πέρασαν μέσα από τις ζώνες σε λιγότερο από τέσσερις ώρες – για το συνολικό ταξίδι. Η δόση της ακτινοβολίας που πήραν είναι ίδια με αυτή που παίρνουμε όταν βγάζουμε μια ακτινοβολία θώρακος.
3. Υψηλές θερμοκρασίες
Συνωμοσιολόγοι: Όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν στην επιφάνεια της Σελήνης κατά την διάρκεια της σεληνιακής ημέρας, η θερμοκρασίας της φτάνει κοντά στους 100 βαθμούς Κελσίου. Τουλάχιστον το φιλμ της κινηματογραφικής μηχανής που χρησιμοποιούσαν οι αστροναύτες θα έπρεπε να είχε λιώσει.Επιστήμη: Κανένας δεν αφήνει γυμνό φιλμ στην καυτή επιφάνεια της σελήνης. Όλο το υλικό προστατευόταν από ειδικά δοχεία. Επιπλέον, οι αποστολές Απόλλων προσγειώνονταν κατά την σεληνιακή αυγή ή το σούρουπο, τότε που οι θερμοκρασίες ήταν καταλληλότερες.
4. Η υγρασία στο χώμα της σελήνης
Συνωμοσιολόγοι: Για να μείνει μια πατημασιά στο έδαφος απαιτείται υγρασία η οποία δεν υπάρχει στη σελήνη.Επιστήμη: Όχι πάντα. Αν απλώσετε μια εντελώς στεγνή σκόνη και πατήσετε πάνω σ’ αυτή το αποτύπωμα του ποδιού σας θα παραμείνει, διότι τα σωματίδια της σκόνης παραμένουν στις θέσεις τους εξαιτίας της στατικής τριβής.
5. Επικίνδυνοι μετεωρίτες
Συνωμοσιολόγοι: Το διάστημα είναι γεμάτο από μικρομετεωρίτες που κινούνται με μεγάλες ταχύτητες. Η σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα στην οποία οι μετωρίτες θα καίγονταν, συνεπώς η ζωή των αστροναυτών κινδύνευε ανά πάσα στιγμή.
Επιστήμη: Ο χώρος του διαστήματος είναι εκπληκτικά μεγάλος. Ενώ κυκλοφορεί σ’ αυτό ένας τεράστιος αριθμό από μετεωρίτες και μικροσωματίδια με πολύ μεγάλες ταχύτητες, ο όγκος του διαστήματος κρατάει την πυκνότητά τους πολύ μικρή. Έτσι η πιθανότητα ώστε ένας μικρομετεωρίτης να διασχίσει ένα κυβικό μέτρο στον χώρο του διαστήματος τείνει στο μηδέν. Επιπλέον οι στολές των αστροναυτών περιείχαν προστατευτικά στρώματα από κατάλληλα υλικά για κάθε ενδεχόμενο.
6. Ο κρατήρας
Συνωμοσιολόγοι: Όταν το διαστημόπλοιο προσγειώθηκε δεν δημιουργήθηκε ένας τεχνητός κρατήρας στην επιφάνεια της σελήνηςΕπιστήμη: Κάτω από το στρώμα σκόνης η επιφάνεια της σελήνης συνίσταται από σκληρό βραχώδες υλικό. Το λεπτό στρώμα του σεληνιακού “χώματος” σύμφωνα με τους αστροναύτες σηκώθηκε προς τα πάνω γεγονός που καταγράφεται σε στιγμιότυπα προσγείωσης.
7. Το μεγάλο όχημα
Συνωμοσιολόγοι: Πως χώρεσε αυτό το όχημα στο μικρό σκάφος προσγείωσης;Επιστήμη: Το Rover ήταν πολύ έξυπνα κατασκευασμένο από ελαφρά υλικά, σχεδιασμένο έτσι ώστε να διπλώνει και να καταλαμβάνει τον ελάχιστο χώρο.
8. Ο έναστρος ουρανός
Συνωμοσιολόγοι: Γιατί στις φωτογραφίες των αστροναυτών από τη Σελήνη δεν φαίνονται τα αστέρια στον ουρανό;Επιστήμη: Αν βγάλατε ποτέ φωτογραφία το βράδυ σε εξωτερικό χώρο θα διαπιστώσατε ότι τα μακρινά αμυδρά αντικείμενα δεν εμφανίζονται. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της φωτεινότητας των κοντινών αντικειμένων που κυριαρχεί στο φιλμ. Στην πραγματικότητα κάποιος που στέκεται την ημέρα στην επιφάνεια της Σελήνης, για να μπορέσει να διακρίνει το φως των αστεριών, πρέπει με κάποιο τρόπο να αποκλείσει το ανακλώμενο φως από το γειτονικό του τοπίο , προκειμένου τα μάτια του να προσαρμοστούν για να διακρίνουν τα αστέρια.
9. Οι σκιές
Συνωμοσιολόγοι: Οι μακριές σκιές στις φωτογραφίες φαίνονται σαν να προκαλούνται από προβολείς ενός κινηματογραφικού studio.Επιστήμη: Οι αστροναύτες έπαιρναν τις φωτογραφίες τους σε μια λοφώδη περιοχή, που φωτιζόταν από τον ήλιο, ο οποίος βρίσκονταν κοντά στον ορίζοντα. Η καμπυλότητα του εδάφους παράγει σκιές διαφόρων μηκών.
ΠΗΓΗ: space.com
(update) Πολλοί φίλοι (χωρίς να είναι συνωμοσιολόγοι) θεωρούν επίσης ότι η τεχνολογία εκείνη την εποχή – τουλάχιστον στον τομέα της ηλεκτρονικής – βρίσκονταν ακόμη στα σπάργανα σε σχέση με τη σημερινή, για να στηρίξει ένα ταξίδι στο φεγγάρι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι κατά τη προετοιμασία και την υλοποίηση τέτοιων προσπαθειών εφαρμόζεται και “ανακαλύπτεται” η τεχνολογία του μέλλοντος.
Τα ίχνη που άφησαν οι αστροναύτες στην επιφάνεια της Σελήνης υπάρχουν ακόμη και μπορούμε να τα δούμε! Σχετικό άρθρο: Εικόνες με τα ίχνη που άφησαν στη Σελήνη οι αποστολές Απόλλων
Αξίζει επίσης να διαβάσετε και το παρακάτω κείμενο απόσπασμα από τον οδηγό της παράστασης “Από τη Γη στη Σελήνη” του Ευγενιδίου Ιδρύματος:
“…. Όλα όσα έχουμε πει μέχρι τώρα σχετικά με τις αμερικανικές επανδρωμένες αποστολές Apollo ση Σελήνη ξεχάστε τα. Δεν συνέβησαν ποτέ!
Η NASA δεν διέθετε την απαραίτητη τεχνολογία για να πραγματοποιήσει επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και ως εκ τούτου ουδέποτε Αμερικανοί αστροναύτες πάτησαν το πόδι τους στην επιφάνεια της.
Οι χιλιάδες φωτογραφίες από τη Σελήνη στην πραγματικότητα τραβήχτηκαν σε μια μυστική τοποθεσία στη Γη, σε ένα αριστοτεχνικά στημένο κινηματογραφικό στούντιο στην περίφημη «Περιοχή 51» στην έρημο της Νεβάδας.
Τα εκατοντάδες κιλά σεληνιακών πετρωμάτων που υποτίθεται ότι μετέφεραν στη Γη οι δώδεκα αστροναύτες των επανδρωμένων αποστολών στην επιφάνεια της Σελήνης στην πραγματικότητα είναι γήινα πετρώματα ή «κατασκευάστηκαν» στο εργαστήριο.
Οι 12 αστροναύτες ψεύδονται όταν ισχυρίζονται ότι περπάτησαν στ Σελήνη. Δεκάδες πολιτικοί, εκατοντάδες επιστήμονες και χιλιάδες τεχνικοί , μηχανικοί και υπάλληλοι της NASA συμμετείχαν στη μεγαλύτερη συγκάλυψη στην ιστορία της ανθρωπότητας εξυφαίνοντας μία ασύλληπτων διαστάσεων παγκόσμια συνωμοσία, βασικός στόχος της οποίας ήταν να πείσει του Αμερικανούς πολίτες και τον υπόλοιπο κόσμο ότι οι Σοβιετικοί διέθεταν υποδεέστερη διαστημική τεχνολογία και ότι οι Αμερικανοί ήταν εκείνοι που πήγαν πρώτοι στη Σελήνη.
Και οι Roger Chaffe, Ed White και Gus Grissom, που αποτελούσαν το πλήρωμα της μοιραίας αποστολής του Apollo1 στη πραγματικότητα δολοφονήθηκαν από την NASA, επειδή ήταν έτοιμοι να αποκαλύψουν την «αλήθεια», ότι δηλαδή οι Αμερικανοί αστροναύτες δεν πήγαν στη Σελήνη ποτέ και ότι όλο το Πρόγραμμα Apollo ήταν στη πραγματικότητα μια αριστοτεχνικά στημένη απάτη, μία συνωμοσία εξυφασμένη στα υψηλότερα κλιμάκια της Αμερικανικής κυβέρνησης!
Δυστυχώς, η πιο πάνω εισαγωγή δεν αποτελεί σενάριο κάποιου μελλοντικού επεισοδίου των «X-Files», αλλά μια από τις περισσότερες δημοφιλείς θεωρίες συνωμοσίας όλων των εποχών. Εκατομμύρια άνθρωποι σε Αμερική και Ευρώπη εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να πιστεύουν τους ισχυρισμούς ορισμένων «επιστημών» και «ερευνητών», οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έχουν ανακαλύψει όλες εκείνες τις απαραίτητες αποδείξεις που αποκαλύπτουν τη σκοτεινή αυτή πλεκτάνη. Και φυσικά όλα αυτά σχεδόν πάντα με «το αζημίωτο» καθώς, παράλληλα με τις εντυπωσιακές αποκαλύψεις έχει στηθεί και μια ολόκληρη «βιομηχανία» τηλεοπτικών εκπομπών, βιβλίων και ταινιών πάνω σε αυτά τα θέματα στηριζόμενη στο φθηνό και εύκολο εντυπωσιασμό του μέσου πολίτη. Οι ισχυρισμοί όμως των συνωμοσιολόγων που υποστηρίζουν τη «μεγάλη φάρσα της Σελήνης» μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν αρκεί να επικαλεστεί κάποιος την κοινή λογική και να αναλύσει λίγο πιο προσεκτικά την ισχύ των επιχειρημάτων τους.
Είναι πάντως γεγονός ότι οι μύθοι, οι φάρσες, η προπαγάνδα και οι θεωρίες συνωμοσίας γοητεύουν αφάνταστα τους ανθρώπους της σύγχρονης εποχής μας, για να μην πάμε φυσικά ακόμη πιο παλιά στις δεισιδαίμονες αντιλήψεις του παρελθόντος.
Τέτοια μυθεύματα που κυκλοφορούν ευρέως τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνουν: απαγωγές από εξωγήινους, το «τρίγωνο του διαβόλου» στης Βερμούδες, το «πείραμα της Φιλαδέλφειας», φαντάσματα, τηλεκίνηση, αγρογλυφικούς κύκλους και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος! Απ’ όλα δηλαδή έχει ο μπαξές! Ακόμη και η αλλαγή της τροχιάς της Γής υποστηριζόταν ότι μπορούσε να γίνει με «ένα γιγαντιαίο πήδημα» μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων το καλοκαίρι του 2006!
Ορισμένα από τα μυθεύματα αυτά ξεκινάνε όντως από κάποιο πραγματικό γεγονός. Με την πάροδο όμως του χρόνου οι ιστορίες αυτές εξελίσσονται και παραμορφώνονται με υπερβολές σε τέτοιο βαθμό, ώστε η πραγματικότητα χάνεται τελείως κάτω από το μυθικό μανδύα που τις περιβάλλει. Βρισκόμαστε δηλαδή αντιμέτωποι με κάτι παραπλήσιο αυτού που συμβαίνει στο γνωστό παιδικό παιχνίδι του «σπασμένου τηλεφώνου».
Όπως είναι φυσικό η διάδοση, η αποδοχή και η πίστη των ανθρώπων σε τέτοιου είδους παραπληροφόρηση έχει καταστεί αντικείμενο μελέτης από πολλούς κοινωνιολόγους και ψυχολόγους, οι οποίοι έχουν δημοσιεύσει εμπεριστατωμένες εξηγήσεις φαινομένου.
Και όμως αυτού του είδους τα μυθεύματα δεν έχουν τέλος. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την βοήθεια του Διαδικτύου και των μηνυμάτων του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η διάδοσή τους έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται φυσικά και οι θεωρίες συνωμοσίας για τις επανδρωμένες αποστολές των Αμερικανών στη Σελήνη.
Οι πρώτες αυτές θεωρίες εμφανίστηκαν σχεδόν αμέσως μετά την ιστορική αποστολή του Apollo 11. Έκτοτε επανέρχονταν στο προσκήνιο κατά χρονικά διαστήματα ώσπου στις 15 Φεβρουαρίου 2001 το αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι Fox μετέδωσε την εκπομπή «Θεωρία συνωμοσίας : Πήγαμε πράγματι στη Σελήνη;».
Επικεφαλής των συνωμοσιολόγων που εμφανίστηκαν σ’ αυτήν την εκπομπή ισχυριζόμενοι ότι διαθέτουν όλες τις «αποδείξεις» ότι η NASA «έστησε» το όλο εγχείρημα, είναι κάποιος κύριος Bill Kaysing ο οποίος αποτελεί, για τους απανταχού συνωμοσιολόγους, το φωτεινό παράδειγμα που όλοι θάπρεπε να ακολουθήσουν.
Κάθε χώρα έχει φυσικά και τους δικούς της Kaysings, οι οποίοι επαναλαμβάνουν μονότονα τα επιχειρήματα. Ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να υφίσταται μια σειρά από «θεωρίες συνωμοσίας», σύμφωνα με τις οποίες, το όλο εγχείρημα της προσγείωσης στη σελήνη ήταν μια μεγάλη απάτη.
Θα επιχειρήσουμε να «αντικρούσουμε» μία προς μία τις θεωρίες αυτές, προσπαθώντας να αποδείξουμε ότι πράγματι ο άνθρωπος «κατέκτησε» τη σελήνη πριν από 40 χρόνια.
Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να επισημάνουμε εξ αρχής ότι όλες οι επιστημονικά προηγμένες χώρες της εποχής εκείνης είχαν την τεχνολογική δυνατότητα να διαπιστώσουν με τα ίδια τους τα μάτια εάν οι επανδρωμένες αποστολές της NASA πήγαν στη Σελήνη ή όχι με την ανίχνευση και μόνο των εκπομπών ήχου και εικόνας που ανταλλάσσονταν μεταξύ των διαστημοπλοίων και του Κέντρου Ελέγχου στο Χιούστον.
Επιπλέον, καταμεσής του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση είχε κάθε συμφέρον να καταγγείλει τις υποτιθέμενες ψεύτικες επανδρωμένες αποστολές Apollo, εάν όντως υπήρχαν στοιχεία ή ακόμη και ενδείξεις, ότι δεν είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ. Εκτός κι αν οι χώρες του Ανατολικού Μπλοκ και η ίδια η Ε.Σ.Σ.Δ. συμμετείχαν στην ίδια συνομωσία, πράγμα τουλάχιστον απίθανο. Θα πρέπει, λοιπόν, να δεχτούμε πως αντιμετώπισαν το γεγονός των προσσεληνώσεων ως αληθινό.
Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε εδώ ότι οι συνωμοσιολόγοι που ισχυρίζονται ότι το Πρόγραμμα Apollo δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, επειδή απλά οι ΗΠΑ δεν διέθεταν τότε την απαραίτητη τεχνολογία για να το φέρουν εις πέρας, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με άλλους ισχυρισμούς τους, που αναφέρονται σε άλλες θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες θέλουν τη NASA να έχει αναπτύξει εντυπωσιακές τεχνολογίες πτήσης διαστημοπλοίων με τη χρήση «αντιβαρύτητας». Είναι ποτέ δυνατό να πιστέψει κάποιος ότι η αμερικανική κυβέρνηση διέθετε ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 αντιβαρυτική τεχνολογία και δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει ένα απλό ταξίδι στη Σελήνη; Μάλλον όχι.
Το κύριο χαρακτηριστικό μιας επιτυχημένης συνωμοσίας αυτού του τύπου είναι να την γνωρίζουν όσο το δυνατό λιγότεροι άνθρωποι, αλλιώς η διαρροή και η αποκάλυψη της είναι σίγουρη. Τι συμβαίνει όμως σ’ αυτήν την περίπτωση; Έχουμε τους 27 αστροναύτες που περιφέρθηκαν γύρω από τη Σελήνη, εκ των οποίων οι 12 περπάτησαν στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου. Έχουμε, επιπλέον, τους χιλιάδες επιστήμονες, τεχνικούς, μηχανικούς και υπαλλήλους της NASA που σχεδίασαν και κατασκεύασαν τις διαστημοσυσκευές Apollo και τους πυραύλους Saturn και οι οποίοι παρακολούθησαν και κατέγραψαν βήμα προς βήμα την αποστολή των διαστημοσυσκευών προς και από τη Σελήνη. Έχουμε τους επιστήμονες, μηχανικούς και τεχνικούς των Σοβιετικών που για τους δικούς τους λόγους έκαναν ακριβώς το ίδιο. Και εάν αυτό δεν σας είναι αρκετό, έχουμε τις χιλιάδες των επιστημόνων από εκατοντάδες ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια παγκοσμίως, τα οποία δεν ελέγχονται από την αμερικανική κυβέρνηση και οι οποίοι μελέτησαν τα δείγματα των σεληνιακών πετρωμάτων και δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των μελετών τους σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, χωρίς ούτε ένας απ’ αυτούς να αμφισβητήσει την προέλευσή τους.
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Τα σεληνιακά δείγματα που έφεραν πίσω οι Αμερικανοί αστροναύτες διαφέρουν κατά πολύ από τα πετρώματα που βρίσκουμε στην Γη, ούτε όμως και μπορούν να «κατασκευαστούν» στο εργαστήριο. Ας δούμε γιατί. Πρώτα απ’ όλα, σε αντίθεση με τα πετρώματα της Γης τα σεληνιακά πετρώματα είναι εντελώς άνυδρα, δεν εμπεριέχουν δηλαδή νερό στην κρυσταλλική τους δομή. Επιπλέον, σύμφωνα με τη χημική ανάλυση των κομματιών πυροκλαστικού γυαλιού που εντόπισαν οι αστροναύτες του Προγράμματος Apollo στη Σελήνη, η ηλικία τους είναι τουλάχιστον 3 δισεκατομμυρίων ετών. Στη Γη, αντίθετα, τέτοιο ηφαιστειακό γυαλί, έπειτα από λίγα μόλις εκατομμύρια χρόνια θα παρουσίαζε εμφανή ίχνη διάβρωσης εξαιτίας του νερού που υπάρχει στον πλανήτη μας, ενώ τέτοια ίχνη διάβρωσης δεν εντοπίστηκαν από τους εκατοντάδες ανεξάρτητους επιστήμονες που τα μελέτησαν.
Εντοπίστηκε αντιθέτως κάτι άλλο, που θα ήταν αδύνατο να συμβεί στις συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη μας. Η επιφάνεια των σεληνιακών δειγμάτων καλύπτεται από αναρίθμητους μικροσκοπικούς « κρατήρες » που σχηματιστήκαν κατά το βομβαρδισμό τους από μικρομετεωρίτες . Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε περιβάλλον με ελάχιστη ή καθόλου ατμόσφαιρα . Επειδή οι μικροσκοπικές αυτές διαστημικές βολίδες κινούνται στο διάστημα με ταχύτητες που υπερβαίνουν τα 50.000 km/h , καθώς εισέρχονται στην ατμόσφαιρα αναφλέγονται εξαιτίας της τριβής και γι’ αυτό τα μικροσκοπικά αυτά βαθουλώματα απουσιάζουν από τα γήινα πετρώματα παντελώς .
Η Σελήνη όμως δεν έχει ατμόσφαιρα για να την προστατέψει , τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια χτυπάμε τα επιφανειακά της πετρώματα σκάβοντας τους χαρακτηριστικούς αυτούς μίνι κρατήρες που είναι ορατοί στο μικροσκόπιο . Ορισμένοι θα αντιτάξουν ότι τα σεληνιακά δείγματα δεν ήταν παρά σεληνιακοί μετεωρίτες που τους βρήκε η NASA στην Ανταρκτική.
Ούτε όμως η εξήγηση αυτή είναι σωστή γιατί πολύ απλά τα μικροσκοπικά αυτά αποτυπώματα που προκληθήκαν από το βομβαρδισμό μικρομετεωρίτων θα είχαν εξαφανιστεί , αφού με την είσοδο τους στη γήινη ατμόσφαιρα οι σεληνιακοί μετεωρίτες αναφλέγονται και εξαλείφουν έτσι τους μίνι κρατήρες που είχαν χαραχτεί πάνω τους όσο βρίσκονταν στη Σελήνη .
Ένα άλλο γεγονός που αποδεικνύει ότι οι επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη ήταν ένα πραγματικό γεγονός είναι και το εξής : οι αστροναύτες στους σεληνιακούς τους περιπάτους εγκατέστησαν , μεταξύ άλλων , και ειδικούς ανακλαστήρες προκειμένου να υπολογιστεί ο χρόνος που χρειάζεται μια δέσμη laser να κάνει το ταξίδι από τη Γη στη Σελήνη μετ’ επιστροφής και ως εκ τούτου να υπολογιστεί η απόσταση που χωρίζει το φυσικό μας δορυφόρο από τον πλανήτη μας. Το συγκεκριμένο πείραμα λειτούργει ακόμα και σήμερα (Lunar Laser Ranging Experiment) και έχει μάλιστα επιβεβαιώσει ότι η Σελήνη απομακρύνεται από τον πλανήτη μας κατά 4 cm περίπου του μέτρου κάθε χρόνο .
Οι θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας επικαλούνται ως αδιάσειστο στοιχειό της και το γεγονός ότι στις φωτογραφίες που πάρθηκαν στη Σελήνη απουσιάζουν παντελώς τα άστρα από το σκοτεινό σεληνιακό ουρανό. Αυτό είναι μάλιστα ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα και ίσως το πιο εύκολο να κατατριφθεί. Αν παραδεχτούμε επίσης ότι το επιχείρημα αυτό είναι σωστό θα πρέπει να αποδεχτούμε επίσης ότι ένας ερευνητικός οργανισμός του μεγέθους της NASA, λειτουργώντας ως ένας άλλος γκαφατζής παραγωγός-σκηνοθέτης τύπου Κλουζό «ξέχασε» να συμπερίλαβε άστρα στις «στημένες» φωτογραφίες της Σελήνης , πράγμα προφανώς απίθανο εάν αναλογιστεί κάποιος τις πολιτικές και στρατιωτικές πιέσεις των πανίσχυρων εμπνευστών της συνωμοσίας που θα απαιτούσαν η απάτη να είναι τέλεια και να ελέγχουν επανειλημμένα οι οποίες πλάστες φωτογραφίες είχαν κατασκευαστεί , προκειμένου να φαίνονται επιστημονικά έγκυρες. Θα πρέπει να πιστέψουμε δηλαδή ότι η NASA δεν ήταν μόνο ανίκανη να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη , αλλά ήταν και εντελώς ανίκανη να « στήσει » μια πιστευτή και « επιστημονικά έγκυρη »κινηματογραφικοί παραγωγή-απάτη . Φυσικά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή : τα άστρα υπάρχουν , απλά είναι πολύ αμυδρά για να αποτυπωθούν σε φιλμ .
Οι περισσότεροι φωτογράφοι ήδη γνωρίζουν την αίτια : είναι αδύνατη να αποτυπωθεί συγχρόνως στην ιδία φωτογραφική πλακά κάτι πολύ φωτεινό και κάτι πολύ αμυδρό .
Το σεληνιακό έδαφος και οι κάτασπρες στολές των αστροναυτών φωτίζονται έντονα από τον Ήλιο , γι’ αυτό και η φωτογραφική κάμερα που θα τα αποτυπώσει θα πρέπει να ρυθμιστεί κατάλληλα . Όπως συμβαίνει με την ίριδα του ματιού μας , η όποια συστέλλεται σε ένα έντονο φωτεινό περιβάλλον, έτσι και το διάφραγμα της φωτογραφικής μηχανής θα πρέπει να ρυθμιστεί κατά τέτοιον τρόπο , ώστε η έκθεση του φιλμ στο φως ναι είναι σύντομη.
Τα άστρα στο σεληνιακό ουρανό όμως είναι τόσο αμυδρά που δεν προλαβαίνουν να καταγράφουν στο φιλμ στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα . Για να αποτυπωθούν , θα έπρεπε αντίθετα το διάφραγμα να μείνει ανοικτό για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα . Τότε όμως , η φωτεινότητα των λαμπερών αντικειμένων που προσπαθούμε να αποτυπώσουμε θα «κατέστρεφε» τη φωτογραφία μας . Αυτό δηλαδή που λέμε είναι τελείως απλό : δεν είναι δυνατόν να καταγράφουν στην ιδία φωτογραφία δυο αντικείμενα με πολύ μεγάλη διάφορα φωτεινότητας .
Ισχυρίζονται ακόμα οι θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας ότι αφού ο ‘Ήλιος είναι η μονή κυρία πηγή φωτός στη Σελήνη και δεν υπάρχει ατμόσφαιρα που να σκεδάζει το φως του ,οι σκιές που ρίχνουν όλα τα αντικείμενα στην επιφάνεια της θα πρέπει να είναι πολύ σκούρες , σχεδόν μαύρες . Επιδεικνύουν όμως φωτογραφίες συμφώνα με τις οποίες οι σκιές των αντικειμένων στην επιφάνεια της Σελήνης δεν είναι μαύρες , αφού άλλα αντικείμενα που βρίσκονται στη σκιά τους ξεχωρίζουν . Τι το περίεργο συμβαίνει εδώ ; Τίποτε , εκτός από το γεγονός ότι η σεληνιακή επιφάνεια , της Σελήνης ανακλούν κι αυτές ένα μεγάλο μέρος του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω τους προς την κατεύθυνση από την οποία προήλθε . Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι ο Ήλιος είναι προς τα δεξιά και φωτίζει τη δεξιά πλευρά της σεληνακάτου , αφήνοντας την αριστερή πλευρά της στη σκιά . Το φως όμως του Ήλιου που πέφτει στην περιοχή αριστερά της σεληνακάτου ανακλάται πίσω προς τον Ήλιο , δηλαδή προς τα δεξιά , ακριβώς στο αριστερό τμήμα της σεληνακάτου που βρίσκεται στη σκιά , το οποίο και φωτίζεται . Με άλλα λόγια η σεληνιακή επιφάνεια είναι τόσο λαμπερή που μπορεί πολύ εύκολα να φωτίζει τις σκιές κατακόρυφων επιφανειών .
Ένα άλλο « παράδοξο » που επικαλούνται όσοι υποστηρίζουν ότι οι επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη ήταν σκηνοθετημένες είναι κάποιες φωτογραφίες , που δείχνουν ορισμένα αντικείμενα να ρίχνουν σκιές οι οποίες δεν είναι παράλληλες μεταξύ τους , όπως θα έπρεπε. Ούτε εδώ όμως υπάρχει κάτι περίεργο και η εξήγηση βρίσκεται στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την «προοπτική» ενός τοπίου . Όταν ο Ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα και οι σκιές που ρίχνουν τα διάφορα αντικείμενα επιμηκύνονται , αντικείμενα που βρίσκονται σε διαφορετικές αποστάσεις από τον παρατηρητή , απ’ αυτόν δηλαδή που κρατάει τη φωτογραφική μηχανή , όντως ρίχνουν σκιές που μας φαίνονται ότι δεν είναι παράλληλες , απλά και μόνο διότι τα αντικείμενα έχουν διαφορετική «προοπτική» . Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στη Γη . Βγείτε αργά το απόγευμα όταν ο Ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα και παρατηρήστε τις σκιές που ρίχνουν διάφορα αντικείμενα σε διαφορετικές αποστάσεις . Θα δείτε ότι φαίνονται να αποκλίνουν λίγο . Αντιθέτως εάν παίρναμε τη φωτογραφία « από πάνω » οι σκιές θα ήταν όντως παράλληλες .
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε «επ’ άπειρον» την προσπάθεια κατάρριψης των αρκετών ακόμα «επιχειρημάτων» που επικαλούνται οι διάφοροι συνωμοσιολόγοι, αλλά μια απλή έρευνα στο Διαδίκτυο εντοπίζει πολλούς δικτυακούς τόπους , οι οποίοι έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά σ’ αυτόν τον τομέα …”
“…. Όλα όσα έχουμε πει μέχρι τώρα σχετικά με τις αμερικανικές επανδρωμένες αποστολές Apollo ση Σελήνη ξεχάστε τα. Δεν συνέβησαν ποτέ!
Η NASA δεν διέθετε την απαραίτητη τεχνολογία για να πραγματοποιήσει επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και ως εκ τούτου ουδέποτε Αμερικανοί αστροναύτες πάτησαν το πόδι τους στην επιφάνεια της.
Οι χιλιάδες φωτογραφίες από τη Σελήνη στην πραγματικότητα τραβήχτηκαν σε μια μυστική τοποθεσία στη Γη, σε ένα αριστοτεχνικά στημένο κινηματογραφικό στούντιο στην περίφημη «Περιοχή 51» στην έρημο της Νεβάδας.
Τα εκατοντάδες κιλά σεληνιακών πετρωμάτων που υποτίθεται ότι μετέφεραν στη Γη οι δώδεκα αστροναύτες των επανδρωμένων αποστολών στην επιφάνεια της Σελήνης στην πραγματικότητα είναι γήινα πετρώματα ή «κατασκευάστηκαν» στο εργαστήριο.
Οι 12 αστροναύτες ψεύδονται όταν ισχυρίζονται ότι περπάτησαν στ Σελήνη. Δεκάδες πολιτικοί, εκατοντάδες επιστήμονες και χιλιάδες τεχνικοί , μηχανικοί και υπάλληλοι της NASA συμμετείχαν στη μεγαλύτερη συγκάλυψη στην ιστορία της ανθρωπότητας εξυφαίνοντας μία ασύλληπτων διαστάσεων παγκόσμια συνωμοσία, βασικός στόχος της οποίας ήταν να πείσει του Αμερικανούς πολίτες και τον υπόλοιπο κόσμο ότι οι Σοβιετικοί διέθεταν υποδεέστερη διαστημική τεχνολογία και ότι οι Αμερικανοί ήταν εκείνοι που πήγαν πρώτοι στη Σελήνη.
Και οι Roger Chaffe, Ed White και Gus Grissom, που αποτελούσαν το πλήρωμα της μοιραίας αποστολής του Apollo1 στη πραγματικότητα δολοφονήθηκαν από την NASA, επειδή ήταν έτοιμοι να αποκαλύψουν την «αλήθεια», ότι δηλαδή οι Αμερικανοί αστροναύτες δεν πήγαν στη Σελήνη ποτέ και ότι όλο το Πρόγραμμα Apollo ήταν στη πραγματικότητα μια αριστοτεχνικά στημένη απάτη, μία συνωμοσία εξυφασμένη στα υψηλότερα κλιμάκια της Αμερικανικής κυβέρνησης!
Δυστυχώς, η πιο πάνω εισαγωγή δεν αποτελεί σενάριο κάποιου μελλοντικού επεισοδίου των «X-Files», αλλά μια από τις περισσότερες δημοφιλείς θεωρίες συνωμοσίας όλων των εποχών. Εκατομμύρια άνθρωποι σε Αμερική και Ευρώπη εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να πιστεύουν τους ισχυρισμούς ορισμένων «επιστημών» και «ερευνητών», οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έχουν ανακαλύψει όλες εκείνες τις απαραίτητες αποδείξεις που αποκαλύπτουν τη σκοτεινή αυτή πλεκτάνη. Και φυσικά όλα αυτά σχεδόν πάντα με «το αζημίωτο» καθώς, παράλληλα με τις εντυπωσιακές αποκαλύψεις έχει στηθεί και μια ολόκληρη «βιομηχανία» τηλεοπτικών εκπομπών, βιβλίων και ταινιών πάνω σε αυτά τα θέματα στηριζόμενη στο φθηνό και εύκολο εντυπωσιασμό του μέσου πολίτη. Οι ισχυρισμοί όμως των συνωμοσιολόγων που υποστηρίζουν τη «μεγάλη φάρσα της Σελήνης» μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν αρκεί να επικαλεστεί κάποιος την κοινή λογική και να αναλύσει λίγο πιο προσεκτικά την ισχύ των επιχειρημάτων τους.
Είναι πάντως γεγονός ότι οι μύθοι, οι φάρσες, η προπαγάνδα και οι θεωρίες συνωμοσίας γοητεύουν αφάνταστα τους ανθρώπους της σύγχρονης εποχής μας, για να μην πάμε φυσικά ακόμη πιο παλιά στις δεισιδαίμονες αντιλήψεις του παρελθόντος.
Τέτοια μυθεύματα που κυκλοφορούν ευρέως τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνουν: απαγωγές από εξωγήινους, το «τρίγωνο του διαβόλου» στης Βερμούδες, το «πείραμα της Φιλαδέλφειας», φαντάσματα, τηλεκίνηση, αγρογλυφικούς κύκλους και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος! Απ’ όλα δηλαδή έχει ο μπαξές! Ακόμη και η αλλαγή της τροχιάς της Γής υποστηριζόταν ότι μπορούσε να γίνει με «ένα γιγαντιαίο πήδημα» μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων το καλοκαίρι του 2006!
Ορισμένα από τα μυθεύματα αυτά ξεκινάνε όντως από κάποιο πραγματικό γεγονός. Με την πάροδο όμως του χρόνου οι ιστορίες αυτές εξελίσσονται και παραμορφώνονται με υπερβολές σε τέτοιο βαθμό, ώστε η πραγματικότητα χάνεται τελείως κάτω από το μυθικό μανδύα που τις περιβάλλει. Βρισκόμαστε δηλαδή αντιμέτωποι με κάτι παραπλήσιο αυτού που συμβαίνει στο γνωστό παιδικό παιχνίδι του «σπασμένου τηλεφώνου».
Όπως είναι φυσικό η διάδοση, η αποδοχή και η πίστη των ανθρώπων σε τέτοιου είδους παραπληροφόρηση έχει καταστεί αντικείμενο μελέτης από πολλούς κοινωνιολόγους και ψυχολόγους, οι οποίοι έχουν δημοσιεύσει εμπεριστατωμένες εξηγήσεις φαινομένου.
Και όμως αυτού του είδους τα μυθεύματα δεν έχουν τέλος. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την βοήθεια του Διαδικτύου και των μηνυμάτων του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η διάδοσή τους έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται φυσικά και οι θεωρίες συνωμοσίας για τις επανδρωμένες αποστολές των Αμερικανών στη Σελήνη.
Οι πρώτες αυτές θεωρίες εμφανίστηκαν σχεδόν αμέσως μετά την ιστορική αποστολή του Apollo 11. Έκτοτε επανέρχονταν στο προσκήνιο κατά χρονικά διαστήματα ώσπου στις 15 Φεβρουαρίου 2001 το αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι Fox μετέδωσε την εκπομπή «Θεωρία συνωμοσίας : Πήγαμε πράγματι στη Σελήνη;».
Επικεφαλής των συνωμοσιολόγων που εμφανίστηκαν σ’ αυτήν την εκπομπή ισχυριζόμενοι ότι διαθέτουν όλες τις «αποδείξεις» ότι η NASA «έστησε» το όλο εγχείρημα, είναι κάποιος κύριος Bill Kaysing ο οποίος αποτελεί, για τους απανταχού συνωμοσιολόγους, το φωτεινό παράδειγμα που όλοι θάπρεπε να ακολουθήσουν.
Κάθε χώρα έχει φυσικά και τους δικούς της Kaysings, οι οποίοι επαναλαμβάνουν μονότονα τα επιχειρήματα. Ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να υφίσταται μια σειρά από «θεωρίες συνωμοσίας», σύμφωνα με τις οποίες, το όλο εγχείρημα της προσγείωσης στη σελήνη ήταν μια μεγάλη απάτη.
Θα επιχειρήσουμε να «αντικρούσουμε» μία προς μία τις θεωρίες αυτές, προσπαθώντας να αποδείξουμε ότι πράγματι ο άνθρωπος «κατέκτησε» τη σελήνη πριν από 40 χρόνια.
Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να επισημάνουμε εξ αρχής ότι όλες οι επιστημονικά προηγμένες χώρες της εποχής εκείνης είχαν την τεχνολογική δυνατότητα να διαπιστώσουν με τα ίδια τους τα μάτια εάν οι επανδρωμένες αποστολές της NASA πήγαν στη Σελήνη ή όχι με την ανίχνευση και μόνο των εκπομπών ήχου και εικόνας που ανταλλάσσονταν μεταξύ των διαστημοπλοίων και του Κέντρου Ελέγχου στο Χιούστον.
Επιπλέον, καταμεσής του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση είχε κάθε συμφέρον να καταγγείλει τις υποτιθέμενες ψεύτικες επανδρωμένες αποστολές Apollo, εάν όντως υπήρχαν στοιχεία ή ακόμη και ενδείξεις, ότι δεν είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ. Εκτός κι αν οι χώρες του Ανατολικού Μπλοκ και η ίδια η Ε.Σ.Σ.Δ. συμμετείχαν στην ίδια συνομωσία, πράγμα τουλάχιστον απίθανο. Θα πρέπει, λοιπόν, να δεχτούμε πως αντιμετώπισαν το γεγονός των προσσεληνώσεων ως αληθινό.
Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε εδώ ότι οι συνωμοσιολόγοι που ισχυρίζονται ότι το Πρόγραμμα Apollo δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, επειδή απλά οι ΗΠΑ δεν διέθεταν τότε την απαραίτητη τεχνολογία για να το φέρουν εις πέρας, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με άλλους ισχυρισμούς τους, που αναφέρονται σε άλλες θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες θέλουν τη NASA να έχει αναπτύξει εντυπωσιακές τεχνολογίες πτήσης διαστημοπλοίων με τη χρήση «αντιβαρύτητας». Είναι ποτέ δυνατό να πιστέψει κάποιος ότι η αμερικανική κυβέρνηση διέθετε ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 αντιβαρυτική τεχνολογία και δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει ένα απλό ταξίδι στη Σελήνη; Μάλλον όχι.
Το κύριο χαρακτηριστικό μιας επιτυχημένης συνωμοσίας αυτού του τύπου είναι να την γνωρίζουν όσο το δυνατό λιγότεροι άνθρωποι, αλλιώς η διαρροή και η αποκάλυψη της είναι σίγουρη. Τι συμβαίνει όμως σ’ αυτήν την περίπτωση; Έχουμε τους 27 αστροναύτες που περιφέρθηκαν γύρω από τη Σελήνη, εκ των οποίων οι 12 περπάτησαν στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου. Έχουμε, επιπλέον, τους χιλιάδες επιστήμονες, τεχνικούς, μηχανικούς και υπαλλήλους της NASA που σχεδίασαν και κατασκεύασαν τις διαστημοσυσκευές Apollo και τους πυραύλους Saturn και οι οποίοι παρακολούθησαν και κατέγραψαν βήμα προς βήμα την αποστολή των διαστημοσυσκευών προς και από τη Σελήνη. Έχουμε τους επιστήμονες, μηχανικούς και τεχνικούς των Σοβιετικών που για τους δικούς τους λόγους έκαναν ακριβώς το ίδιο. Και εάν αυτό δεν σας είναι αρκετό, έχουμε τις χιλιάδες των επιστημόνων από εκατοντάδες ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια παγκοσμίως, τα οποία δεν ελέγχονται από την αμερικανική κυβέρνηση και οι οποίοι μελέτησαν τα δείγματα των σεληνιακών πετρωμάτων και δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των μελετών τους σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, χωρίς ούτε ένας απ’ αυτούς να αμφισβητήσει την προέλευσή τους.
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Τα σεληνιακά δείγματα που έφεραν πίσω οι Αμερικανοί αστροναύτες διαφέρουν κατά πολύ από τα πετρώματα που βρίσκουμε στην Γη, ούτε όμως και μπορούν να «κατασκευαστούν» στο εργαστήριο. Ας δούμε γιατί. Πρώτα απ’ όλα, σε αντίθεση με τα πετρώματα της Γης τα σεληνιακά πετρώματα είναι εντελώς άνυδρα, δεν εμπεριέχουν δηλαδή νερό στην κρυσταλλική τους δομή. Επιπλέον, σύμφωνα με τη χημική ανάλυση των κομματιών πυροκλαστικού γυαλιού που εντόπισαν οι αστροναύτες του Προγράμματος Apollo στη Σελήνη, η ηλικία τους είναι τουλάχιστον 3 δισεκατομμυρίων ετών. Στη Γη, αντίθετα, τέτοιο ηφαιστειακό γυαλί, έπειτα από λίγα μόλις εκατομμύρια χρόνια θα παρουσίαζε εμφανή ίχνη διάβρωσης εξαιτίας του νερού που υπάρχει στον πλανήτη μας, ενώ τέτοια ίχνη διάβρωσης δεν εντοπίστηκαν από τους εκατοντάδες ανεξάρτητους επιστήμονες που τα μελέτησαν.
Εντοπίστηκε αντιθέτως κάτι άλλο, που θα ήταν αδύνατο να συμβεί στις συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη μας. Η επιφάνεια των σεληνιακών δειγμάτων καλύπτεται από αναρίθμητους μικροσκοπικούς « κρατήρες » που σχηματιστήκαν κατά το βομβαρδισμό τους από μικρομετεωρίτες . Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε περιβάλλον με ελάχιστη ή καθόλου ατμόσφαιρα . Επειδή οι μικροσκοπικές αυτές διαστημικές βολίδες κινούνται στο διάστημα με ταχύτητες που υπερβαίνουν τα 50.000 km/h , καθώς εισέρχονται στην ατμόσφαιρα αναφλέγονται εξαιτίας της τριβής και γι’ αυτό τα μικροσκοπικά αυτά βαθουλώματα απουσιάζουν από τα γήινα πετρώματα παντελώς .
Η Σελήνη όμως δεν έχει ατμόσφαιρα για να την προστατέψει , τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια χτυπάμε τα επιφανειακά της πετρώματα σκάβοντας τους χαρακτηριστικούς αυτούς μίνι κρατήρες που είναι ορατοί στο μικροσκόπιο . Ορισμένοι θα αντιτάξουν ότι τα σεληνιακά δείγματα δεν ήταν παρά σεληνιακοί μετεωρίτες που τους βρήκε η NASA στην Ανταρκτική.
Ούτε όμως η εξήγηση αυτή είναι σωστή γιατί πολύ απλά τα μικροσκοπικά αυτά αποτυπώματα που προκληθήκαν από το βομβαρδισμό μικρομετεωρίτων θα είχαν εξαφανιστεί , αφού με την είσοδο τους στη γήινη ατμόσφαιρα οι σεληνιακοί μετεωρίτες αναφλέγονται και εξαλείφουν έτσι τους μίνι κρατήρες που είχαν χαραχτεί πάνω τους όσο βρίσκονταν στη Σελήνη .
Ένα άλλο γεγονός που αποδεικνύει ότι οι επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη ήταν ένα πραγματικό γεγονός είναι και το εξής : οι αστροναύτες στους σεληνιακούς τους περιπάτους εγκατέστησαν , μεταξύ άλλων , και ειδικούς ανακλαστήρες προκειμένου να υπολογιστεί ο χρόνος που χρειάζεται μια δέσμη laser να κάνει το ταξίδι από τη Γη στη Σελήνη μετ’ επιστροφής και ως εκ τούτου να υπολογιστεί η απόσταση που χωρίζει το φυσικό μας δορυφόρο από τον πλανήτη μας. Το συγκεκριμένο πείραμα λειτούργει ακόμα και σήμερα (Lunar Laser Ranging Experiment) και έχει μάλιστα επιβεβαιώσει ότι η Σελήνη απομακρύνεται από τον πλανήτη μας κατά 4 cm περίπου του μέτρου κάθε χρόνο .
Οι θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας επικαλούνται ως αδιάσειστο στοιχειό της και το γεγονός ότι στις φωτογραφίες που πάρθηκαν στη Σελήνη απουσιάζουν παντελώς τα άστρα από το σκοτεινό σεληνιακό ουρανό. Αυτό είναι μάλιστα ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα και ίσως το πιο εύκολο να κατατριφθεί. Αν παραδεχτούμε επίσης ότι το επιχείρημα αυτό είναι σωστό θα πρέπει να αποδεχτούμε επίσης ότι ένας ερευνητικός οργανισμός του μεγέθους της NASA, λειτουργώντας ως ένας άλλος γκαφατζής παραγωγός-σκηνοθέτης τύπου Κλουζό «ξέχασε» να συμπερίλαβε άστρα στις «στημένες» φωτογραφίες της Σελήνης , πράγμα προφανώς απίθανο εάν αναλογιστεί κάποιος τις πολιτικές και στρατιωτικές πιέσεις των πανίσχυρων εμπνευστών της συνωμοσίας που θα απαιτούσαν η απάτη να είναι τέλεια και να ελέγχουν επανειλημμένα οι οποίες πλάστες φωτογραφίες είχαν κατασκευαστεί , προκειμένου να φαίνονται επιστημονικά έγκυρες. Θα πρέπει να πιστέψουμε δηλαδή ότι η NASA δεν ήταν μόνο ανίκανη να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη , αλλά ήταν και εντελώς ανίκανη να « στήσει » μια πιστευτή και « επιστημονικά έγκυρη »κινηματογραφικοί παραγωγή-απάτη . Φυσικά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή : τα άστρα υπάρχουν , απλά είναι πολύ αμυδρά για να αποτυπωθούν σε φιλμ .
Οι περισσότεροι φωτογράφοι ήδη γνωρίζουν την αίτια : είναι αδύνατη να αποτυπωθεί συγχρόνως στην ιδία φωτογραφική πλακά κάτι πολύ φωτεινό και κάτι πολύ αμυδρό .
Το σεληνιακό έδαφος και οι κάτασπρες στολές των αστροναυτών φωτίζονται έντονα από τον Ήλιο , γι’ αυτό και η φωτογραφική κάμερα που θα τα αποτυπώσει θα πρέπει να ρυθμιστεί κατάλληλα . Όπως συμβαίνει με την ίριδα του ματιού μας , η όποια συστέλλεται σε ένα έντονο φωτεινό περιβάλλον, έτσι και το διάφραγμα της φωτογραφικής μηχανής θα πρέπει να ρυθμιστεί κατά τέτοιον τρόπο , ώστε η έκθεση του φιλμ στο φως ναι είναι σύντομη.
Τα άστρα στο σεληνιακό ουρανό όμως είναι τόσο αμυδρά που δεν προλαβαίνουν να καταγράφουν στο φιλμ στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα . Για να αποτυπωθούν , θα έπρεπε αντίθετα το διάφραγμα να μείνει ανοικτό για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα . Τότε όμως , η φωτεινότητα των λαμπερών αντικειμένων που προσπαθούμε να αποτυπώσουμε θα «κατέστρεφε» τη φωτογραφία μας . Αυτό δηλαδή που λέμε είναι τελείως απλό : δεν είναι δυνατόν να καταγράφουν στην ιδία φωτογραφία δυο αντικείμενα με πολύ μεγάλη διάφορα φωτεινότητας .
Ισχυρίζονται ακόμα οι θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας ότι αφού ο ‘Ήλιος είναι η μονή κυρία πηγή φωτός στη Σελήνη και δεν υπάρχει ατμόσφαιρα που να σκεδάζει το φως του ,οι σκιές που ρίχνουν όλα τα αντικείμενα στην επιφάνεια της θα πρέπει να είναι πολύ σκούρες , σχεδόν μαύρες . Επιδεικνύουν όμως φωτογραφίες συμφώνα με τις οποίες οι σκιές των αντικειμένων στην επιφάνεια της Σελήνης δεν είναι μαύρες , αφού άλλα αντικείμενα που βρίσκονται στη σκιά τους ξεχωρίζουν . Τι το περίεργο συμβαίνει εδώ ; Τίποτε , εκτός από το γεγονός ότι η σεληνιακή επιφάνεια , της Σελήνης ανακλούν κι αυτές ένα μεγάλο μέρος του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω τους προς την κατεύθυνση από την οποία προήλθε . Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι ο Ήλιος είναι προς τα δεξιά και φωτίζει τη δεξιά πλευρά της σεληνακάτου , αφήνοντας την αριστερή πλευρά της στη σκιά . Το φως όμως του Ήλιου που πέφτει στην περιοχή αριστερά της σεληνακάτου ανακλάται πίσω προς τον Ήλιο , δηλαδή προς τα δεξιά , ακριβώς στο αριστερό τμήμα της σεληνακάτου που βρίσκεται στη σκιά , το οποίο και φωτίζεται . Με άλλα λόγια η σεληνιακή επιφάνεια είναι τόσο λαμπερή που μπορεί πολύ εύκολα να φωτίζει τις σκιές κατακόρυφων επιφανειών .
Ένα άλλο « παράδοξο » που επικαλούνται όσοι υποστηρίζουν ότι οι επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη ήταν σκηνοθετημένες είναι κάποιες φωτογραφίες , που δείχνουν ορισμένα αντικείμενα να ρίχνουν σκιές οι οποίες δεν είναι παράλληλες μεταξύ τους , όπως θα έπρεπε. Ούτε εδώ όμως υπάρχει κάτι περίεργο και η εξήγηση βρίσκεται στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την «προοπτική» ενός τοπίου . Όταν ο Ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα και οι σκιές που ρίχνουν τα διάφορα αντικείμενα επιμηκύνονται , αντικείμενα που βρίσκονται σε διαφορετικές αποστάσεις από τον παρατηρητή , απ’ αυτόν δηλαδή που κρατάει τη φωτογραφική μηχανή , όντως ρίχνουν σκιές που μας φαίνονται ότι δεν είναι παράλληλες , απλά και μόνο διότι τα αντικείμενα έχουν διαφορετική «προοπτική» . Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στη Γη . Βγείτε αργά το απόγευμα όταν ο Ήλιος είναι χαμηλά στον ορίζοντα και παρατηρήστε τις σκιές που ρίχνουν διάφορα αντικείμενα σε διαφορετικές αποστάσεις . Θα δείτε ότι φαίνονται να αποκλίνουν λίγο . Αντιθέτως εάν παίρναμε τη φωτογραφία « από πάνω » οι σκιές θα ήταν όντως παράλληλες .
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε «επ’ άπειρον» την προσπάθεια κατάρριψης των αρκετών ακόμα «επιχειρημάτων» που επικαλούνται οι διάφοροι συνωμοσιολόγοι, αλλά μια απλή έρευνα στο Διαδίκτυο εντοπίζει πολλούς δικτυακούς τόπους , οι οποίοι έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά σ’ αυτόν τον τομέα …”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου