Εκτάκτως σήμερα 11/5/2014 στις 21:00, ώρα Ελλάδος, η εκπομπή "Η ώρα της ελληνικής αγωγής". Ο Δρ Νίκος Γεωργαντζάς, φιλοξενούμενος του Νίκου Αμάραντου με την συμμετοχή του Γιάννου Ιωάννου.

Εκτάκτως σήμερα 11/5/2014 στις 21:00, ώρα Ελλάδος, η εκπομπή

"Η ώρα της ελληνικής αγωγής".

Ο Δρ Νίκος Γεωργαντζάς, 

φιλοξενούμενος του Νίκου Αμάραντου με την συμμετοχή του Γιάννου Ιωάννου.

www.artfmradio.com και www.artfm.tv 

Ταυτόχρονη μετάδοση από: ΡΑΔΙΟ ΑΕΤΟΣ http://radioaetos.blogspot.gr/ΡΑΔΙΟΝΙΟ http://dionios.listen2myradio.com/ ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΑ ΝΕΑ ,ΡΑΔΙΟ ΓΑΛΑΞΙΑΣ ΑΠΟ ΣΥΔΝΕΫ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΡΑΔΙΟ ΑΡΤΑhttp://live24.gr/radio/generic.jsp?sid=322 

ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ!

Τι σημαίνει «Ἡ ὥρα τῆς ἑλληνικῆς ἀγωγῆς»;

Νικόλαος Κ. Γεωργαντζας / Nicholas C. Georgantzas
Professor, Management Systems
Director, System Dynamics Consultancy
FORDHAM UNIVERSITY BUSINESS SCHOOLS
113 West 60th Street, Suite 617·D
New York, NY 10023·7484
U.S.A.

Η γλώσσα είναι πατρίδα

Ν. Καζαντζάκης

 Ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα πως η σκοπιμότης της εκπομπής τούτης είναι το ξεκαθάρισμα των εννοιών και όχι κάποια πολυτελής ευρυθμία των λέξεων και της γλώσσας μας. Μας εκφράζει δε επί τούτου ο «χειλώνειος τρόπος»!

Διότι όπως είπε ο Χείλων ο Λακεδαιμόνιος: «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν»! Αποσκοπούμε λοιπόν, όχι στο να λέμε λίγα με πολλά λόγια, αλλά στο να λέμε πολλά, με λίγα λόγια.

Ας είμαστε λοιπόν ακριβείς και σαφείς στις διατυπώσεις μας, ώστε να γίνουμε αποτελεσματικοί! Διότι η ελληνική μας διανοητική αντίστασις απαιτεί, από όλες και όλους μας, μια υγιή κατάστασι συνειδητότητος, ενός ορθά σκεπτομένου, αυθεντικά ελληνικού πνεύματος.

Ο Δρ. Νικήτας Σινιόσογλου, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, αναλύει την εμπειρία των ορίων της γλώσσας, στο «Τάδε ΄Εφη Ζαρατούστρα», του Friedrich Wilhelm Nietzsche. Οι λέξεις, λέει ο Nietzsche, κατάγονται από το σκοτάδι.

Το φως θα τις τσάκιζε τις λέξεις· θα επέτρεπε στα πράγματα να μιλούν απ’ ευθείας. Διότι οι έννοιες και οι λέξεις είναι η κληρονομιά μας, από μια εποχή όπου τα πράγματα στο κεφάλι των ανθρώπων ήταν ακόμη πολύ σκοτεινά, ανίκανα να εμπνεύσουν.

Θα μπορούσε να γίνει μια ολόκληρη εκπομπή, για κάθε μια από τις λέξεις που συναποτελούν το όνομα της εβδομαδιαίας εκπομπής: «Ἡ ὥρα τῆς ἑλληνικῆς ἀγωγῆς». Γίνεται κατανοητό τούτο, ακόμη και από μια σύντομο κάλυψι της σημασίας των 5 (πέντε) αυτών λέξεων.

α΄) Το θήλυ άρθρον «Ἡ» είναι η μονοσύλλαβος κλιτή λέξις, που χρησιμοποιείται εμπρός από θηλυκού γένους ουσιαστικά. Είναι επίσης η διπλή κάθοδος της ακτινοβολίας, η φανέρωσις, κατά τον αλφαβητικό κώδικα του Θεολόγου Αναστ. Σημαιοφόρου (http://www.ramafa.gr/).

β΄) Η λέξις «ὥρα» δεν σημαίνει απαραιτήτως πως η χρονική διάρκεια της εκπομπής είναι το ένα εικοστό τέταρτο του ημερονυκτίου, δηλαδή πως η εκπομπή έχει χρονική διάρκεια ίση με 60 (εξήντα) λεπτά. Η πρώτη εκπομπή διήρκησε λίγο περισσότερο από 2 (δύο) ώρες.*

Πέραν της χρονικής διαρκείας, η αρχαία ελληνική λέξις «ὥρα» επίσης σημαίνει την διδακτική ώρα, όπως επίσης και τον χρόνον τον οποίον κάποιος έχει στην διάθεσί του, π.χ., «δεν μου φτάνουν οι ώρες». Επίσης σημαίνει και την αόριστο χρονική διάρκεια, π.χ., «περίμεναν με τις ώρες». 

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι ΄Ωρες είναι οι εποχές. Ακολουθούν όλα εκείνα τα κωδικοποιημένα αξιακά συστήματα και φυσικές δυνάμεις, που εκπροσωπεί η γενειοφόρος θεότης του Διονύσου (Σχ. 1).

———————————

———————————

 Η ετυμολογία του λήμματος «ὥρα», το οποίον προφέρεται και ως (χ)ώρα, παραπέμπει στην χώρα που χωρά ο ήλιος, εντός εκάστης ημερησίας χρονικής περιόδου (http://amfipolis.blogspot.com/2010/11/blog-post_21.html), ενώ το ΜΕΓΑ ΛΕΞΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ των H.G. Liddell και R. Scott παραθέτει πάνω από 2 (δύο) σελίδες, με πάρα πολλές αναλύσεις του λήμματος «ὥρα» ή «ώρη» ―στην ιωνική διάλεκτο, όπου αρχικώς μάλλον είχε την σημασίαν του ημερολογιακού έτους. Βεβαίως υπάρχει και ο εξαιρετικός Ορφικός ύμνος των Ωρών: http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/06/blog-post_23.html και http://www.misraimmemphis.gr/pdf/Οι%20Υμνοι%20του%20Ορφέως.pdf.

γ΄) Το άρθρον «τῆς» επίσης είναι το θήλυ της γενικής του ενικού αριθμού. Εις τον πληθυντικόν αριθμόν μετατρέπεται εις «τῶν» ή «τάων» (ὁμηρικόν), ενώ εις τον δυϊκόν αριθμόν, η γενική που χρησιμοποιείται εμπρός από ουσιαστικά ―και των τριών γενών― είναι το άρθρον «τοῖν».

δ΄) Το λήμμα «ἑλληνικῆς», εκ του επιθέτου «ελληνικός, -ή, -όν», σημαίνει πως το ουσιαστικό που το ακολουθεί ανήκει ή αρμόζει εις ανθρώπους ελληνικούς. Ο όρος «ελληνισμός» αναφέρεται είτε εις την μίμησιν του ελληνικού πολιτισμού ή την χρήσιν του αυθεντικού, γνησίου ελληνικού ύφους και ιδιωμάτων, συχνά και την «θύραθεν» ελληνικήν παιδείαν.

Δυστυχώς είναι πολλές και πολλοί αυτοί που προσπαθούν να αποδώσουν στην ετυμολογία των λέξεων «Ελλάς» και «Έλλην» βαρύγδουπες, μεγαλόστομες, έως και μεταφυσικές ερμηνείες. Κάνουν σαν τις φλιτζανούδες, που ψάχνουν μέσα στα κατακάθια του καφέ, για να βρουν το αρχικό γράμμα του ονόματος του σε τρία τέρμινα, δήθεν αγαπητικού μιας ανέραστης γεροντοκόρης.

Σύμφωνα πάλι με την ελληνική μυθολογία, ο Έλλην, υιός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, απέκτησε 3 (τρεις) υιούς: τον Αίολο, τον Δώρο και τον Ξάνθο. Ο Αίολος και ο Δώρος μαζί με τους υιούς του Ξάνθου, τον Αχαιό και τον Ίωνα, αποτέλεσαν τους γενάρχες των 4 (τεσσάρων) κυριότερων ελληνικών φυλών: Αιολείς, Δωριείς, Αχαιοί και Ίωνες.

Στα ομηρικά χρόνια, οι Έλληνες κατοικούσαν στην περιοχή γύρω από τον Σπερχειό ποταμό, στη σημερινή Φθιώτιδα. Είχαν ως ηγέτη τον μυθικό Αχιλλέα.

Η ετυμολογία της λέξεως Έλλην προκαλεί πολλές συζητήσεις. Φαίνεται να επικρατεί η άποψις ότι προέρχεται από τους Σελλούς, το ελληνικό φύλο της Ηπείρου, ένα μέρος των οποίων μετανάστευσε στη Φθία.

Από τους Σελλούς ήταν και οι κάτοικοι της Δωδώνης, φύλακες του μαντείου του Διός, αναγκασμένοι νε διάγουν βίο τραχύ και ασκητικό, «ανιπτόποδες, χαμαιεύναι (επί της γης κοιμώμενοι)» τους αποκαλεί ο Όμηρος. Ο δε Σοφοκλής «των ορείων και χαμαικοιτών».

Τα «Ελ» ή «ηλ» και «Σελ» λοιπόν σχετίζονται με το αρχέγονο φως, που φωτίζει, ενώ το «λας» είναι η πέτρα, εξ ου και λατομείον. Άρα «Ελ–λας» μάλλον δηλώνει την απαστράπτουσα ή φωτεινή ή πέτρα, αρκεί βεβαίως κανείς να μην υποπέσει σε αυτοκρατία ή σολιψισμό του φωτός.

Άλλες απόψεις σχετίζουν το όνομα Έλλην με το θέμα ελλ- που σημαίνει ορεινός ή με τη λέξη ἔλλοψ που σημαίνει άφωνος, άφθογγος. Ήδη τον 7ο π.Χ. αιώνα είχε επικρατήσει η ονομασία «Πανέλληνες» και από εκεί αποσπάστηκε και γενικεύτηκε η ονομασία Έλληνες, εξ ου και ο τονισμός: Έλλην αντί Ελλήν.

 Μετά την αλλαγή του θρησκευτικού προσήμου, ο όρος «Έλλην» σήμαινε τον ειδωλολάτρη, ενώ οι κάτοικοι της Ελλάδος λέγονταν Ελλαδίτες. Αργότερα, ο όρος «Έλλην» άρχισε να χρησιμοποιείται δειλά-δειλά, δηλώνοντας την καταγωγή, ενώ μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους, η ονομασία επανήλθε. Το επίσημο όνομα της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι «Hellas».

ε΄) Ο όρος «ἀγωγή» προέρχεται από το ρήμα «άγω», ενώ και στα λατινικά συναντιέται ως «ago». Ένας σύντομος ορισμός του όρου «αγωγή»: είναι η μετά σκοπιμότητος ενέργεια των ενήλικων προς τα αναπτυσσόμενα παιδιά, ώστε να αναπτύξουν την σωματική, πνευματική, κοινωνική, ηθική και αισθητική όψι της συνειδητότητός τους, για να τα βοηθήσει να αυτοπραγματωθούν και να ενταχθούν αρμονικά στο φυσικό και το κοινωνικό περιβάλλον.

Αγωγή είναι βεβαίως και το κύριο ένδικο βοήθημα, με το οποίο ζητεί κάποιος να υπαχθεί μια διαφορά προς επίλυση στα πολιτικά δικαστήρια. Προβλέπεται και ρυθμίζεται στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και αφορά κυρίως διαφορές Αστικού και Εμπορικού Δικαίου, δηλαδή ως επί το πλείστον περιουσιακές διαφορές.

Το λέω τούτο, διότι τα πάντα όσα πράττουμε ο πριν και πάνω απ’ όλα ΄Ελλην, Αρτέμιος Σώρρας, όπως και ο μόνον ελληνικός συμβουλευτικός οργανισμός ΕΙ·ΕΝD, πάντοτε είναι νομικά και νόμιμα άψογα. Προσοχή λοιπόν στην επιλογή των λέξεων, διότι η γλώσσα κόκαλα δεν έχει, αλλά κόκαλα τσακίζει.

Ευοί Ευάν και εις Υγίειαν,

Νίκος Γεωργαντζάς

Υπάρχων Συνδήκτωρ, ΕΙ·ΕΝD