Ο σπειροειδώς περιδινούμενος χρόνος

Ο σπειροειδώς περιδινούμενος χρόνος

ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ,

ΟΤΙ ΟΥ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ ΤΩι ΤΕΛΕΙ ΠΡΟΣΑΨΑΙ

Γι’ αυτό πεθαίνουν οι άνθρωποι,

διότι δεν μπορούν να προσάψουν την αρχή στο τέλος

Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης

Νικόλαος Κ. Γεωργαντζάς

Μία εκ των πολλών επί μέρους αρετών του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού, ετυμολογικώς, η «ειλικρίνεια» προέρχεται από την λέξιν «είλη»: θερμότης του ηλίου ήφως, και το ρήμα «κρίνω». Με την αρετήν τούτην ως ιδανικόν ξεκινούν οι στοχαστές της κλασικής Ελλάδος, όπως π.χ., οι Αλκμαίων, Αναξίμανδρος, Ηράκλειτος και Παρμενίδης, μίαν δυστυχώς σύντομον περίοδον ειλικρινούς ανοικτομυαλιάς και πνευματικής διαυγείας.

Ακολουθεί όμως, μετά από τους ‘προσωκρατικούς’ αυτούς στοχαστές, μία μακρά περίοδος, στην οποία κυριαρχεί η λήθη του αρχικού ανοίγματος της συνειδητότητος των ανθρώπων. Η μακρά τούτη χρονική περίοδος αρχίζει με τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, επίσης οδηγώντας στην λήθη του «μονισμού», ο οποίος όμως δεσπόζει πλέον πληθωρικά, εις την νεο·μετα·μοντέρναν μας προσωρινότητα.

Η αποδοχή της παρακάμψεως της ιστορικότητος στούς «Νόμους» του―όπου ο Πλάτων δεν συνομιλεί πλέον, αλλά θεμελιώνει την διαλεκτική του «νοόσφαιρα» (http://en.wikipedia.org/wiki/Noosphere,http://www.ramnousia.com/2012/12/noosfaira.html#.UqzLlyhwY20), σε υποθέσεις που δεν αφορούν την δική του εποχή― δείχνει την αδυναμία του διαλόγου της σημερινής μας νοοσφαίρας, με την άρδην ανθρωποκεντρική και κοινωνικοκεντρική νοόσφαιρα της «κοινωνιοκρατίας» των ελληνικών πολιτειών της κλασικής Ελλάδος (Σχ. 1).

Γιά να μαγειρέψει ένας άνθρωπος, μία συνταγή που του αρέσει, πρέπει πρώτα να έχει τα απαραίτητα υλικά. Πως δηλαδή θα παρασκευάσει, π.χ., μίαν σούπα λαχανικών, εάν πρώτα δεν έχει τα απαραίτητα λαχανικά;

΄Ενα απαραίτητον λοιπόν υλικόν ―διά ένα, μερικά έστω αντιπροσωπευτικόν πολίτευμα ή πολιτικόν σύστημα― είναι η νομική πρώτα θεσμοθέτησις της ελληνικής μας κοινωνίας, από μίαν «κοινωνίαν υπηκόων», που τώρα είμαστε, εις μίαν «κοινωνίαν πολιτών» πραγματικών, δηλαδή ανθρώπων με «πολιτειότητα»―η ιδιότης του πολίτου· ανθρώπων που νομικά και νόμιμα θα έχουμε πολιτειότητα και με τον νόμον, βλ. «Σύνταγμα». Χωρίς αυτό το πρώτο μικρό βηματάκι, το οποίον συνεπάγεται την μετάθεσιν της ιδιότητος του εντολέως, εις μίαν συγκροτημένην εις Δήμον κοινωνίαν (Σχ. 1), η επομένη, η ελληνική ημέρα της Διανεμητικής Δικαιοσύνης των πολιτικών και υλικών αγαθών, ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει.

Μιάς και νομικός δεν είμαι, ας το ψάξουν το θέμα οι συν·Ελληνίδες και οι συν·΄Ελληνες νομικοί στην Ελλάδα και την Κύπρο. Πώς δηλαδή μπορούμε νομικά και νόμιμα να δημιουργήσουμε ξανά την επανασύστασιν μίας ελληνικής πολιτικής κοινωνίας ―το πρώτον μας βασικόν συστατικόν ή υλικόν ‘λαχανικόν’, ώστε να προχωρήσουμε προς ένα πραγματικά, εάν έστω και μερικά, αντιπροσωπευτικόν πολίτευμα ή πολιτικόν σύστημα, στην Ελλάδα και την Κύπρο;

————————————————

————————————————

΄Ισως επίσης φταίει διά την χρονικήν τούτη καθεστωτικήν καθυστέρησιν ή υστέρησιν και η ματαιοδοξία της νεο·μετα·μοντέρνας προσωρινότητος. Καθόσον είναι δογματικά, σταθερά εδραιωμένη η ματαιοδοξία τούτη, στην υπό των Χαζάρων (http://el.wikipedia.org/wiki/Χάζαροι) κηδεμονία της τελεολογικής γραμμικότητος του χρόνου ‘τ’, από το παρελθόν, στο παρόν και το μέλλον (Σχ. 2α).

Ωστόσο, σε αντίθεση με τους οπαδούς των νεο·μετα·μοντέρνων, δήθεν ορθολογιστών Χαζάρων, οι οποίοι τόσον απολυταρχικά μας επιβάλλουν την απεικόνισιν του χρόνου ως μία ευθεία γραμμή (Σχ. 2α), η αιωνία φύσις του σύμπαντος κόσμου αποκαθιστά την ελληνικήν κοσμοθέασιν του μη γραμμικού χρόνου. Ούτε βέβαια είναι ο χρόνος κυκλικός, όπως μερικά απόκρυφα δόγματα διδάσκουν μέσω του ουροβόρου όφεως ή του συμβόλου ενός φιδιού που τρώει την ουρά του (Σχ. 2β), αλλά είναι μία σπείρα, εις το διηνεκές περιδινουμένη (Σχ. 2γ).

————————————————

————————————————

Ο Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης είναι ο πρώτος ΄Ελλην στοχαστής της κλασικής Ελλάδος, ο οποίος βλέπει τον χρόνον ως σπειροειδώς περιδινούμενον εις το διηνεκές, εξηγώντας πως οι άνθρωποι πεθαίνουμε ―όπως και κάθε θνητή ζωή επάνω στην επιφάνεια του πλανήτου Γαία― διότι δεν μπορούμε να προσάψουμε την αρχή στο τέλος της σπείρας του βίου μας. Είναι δηλαδή αδύνατον ως ηλικιωμένοι να γίνουμε πάλι βρέφη (http://anarxikostrapezitis.blogspot.com/2012/05/blog-post_4735.html).

Ο Ηράκλειτος επίσης υποστηρίζει την σπειροειδή κοσμοθέαση του χρόνου. Ενώ στο απόσπασμα αυτού #52 λέει πως: «ΑΙΩΝ ΠΑΙΣ ΕΣΤΙ ΠΑΙΖΩΝ, ΠΕΣΣΕΥΩΝ· ΠΑΙΔΟΣ Η ΒΑΣΙΛΗΙΗ», που σημαίνει πως ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει, που ρίχνει τους πεσσούς· η βασιλεία ανήκει στο παιδί, στο απόσπασμά του #59, ο Ηράκλειτος παρατηρεί πως: «ΓΝΑΦΕΙΩι ΟΔΟΣ ΕΥΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΛΙΗ: Η ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΥ ΚΟΧΛΙΟΥ ΕΝ ΤΩι ΓΝΑΦΕΙΩι ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΕΥΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΛΙΗ· ΑΝΩ ΓΑΡ ΟΜΟΥ ΚΑΙ ΚΥΚΛΩι ΠΕΡΙΕΡΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΕΣΤΙ ΦΗΣΙ ΚΑΙ Η ΑΥΤΗ», δηλαδή στο γναφείο―στον κοχλία του λευκαντή, η ευθεία και συγχρόνως κυκλική περιστροφική φορά είναι μία και η αυτή, εκφράζοντας την ιδέα πως ο κοχλίας που βυθίζεται ακολουθεί μία λοξή οδό, στο μέτρο ακριβώς που περιστρέφεται, και μία ευθεία οδό, στο μέτρο που βυθίζεται κάθετα (http://www.mikrosapoplous.gr/heracletus/heracletus0.html).

Εάν οι απόψεις αυτές που εκφράζουν ο Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης και ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος σε εκπλήσσουν, τότε βρίσκεσαι σε μία υπέροχη παρέα. Π.χ., όταν ο Σωκράτης διάβασε το έργο του Ηρακλείτου είπε: «[Α]υτά που κατάλαβα είναι σπουδαία, νομίζω όμως ότι είναι εξίσου σπουδαία και αυτά που δεν μπόρεσα να καταλάβω. Ωστόσο χρειάζεται να είσαι ένας δεινός κολυμβητής, σαν αυτούς από την Δήλο, γιά να μην πνιγείς μέσα στο βιβλίο του» (http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=40).

Στην ελληνική κοσμοθέαση του χρόνου, επίσης εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι θέσεις του Δημοκρίτου και του Επικούρου. Το Δ´ (τέταρτον) κεφάλαιον της διδακτορικής διατριβής του Καρόλου Μαρξ αφορά ακριβώς στην διαφορά μεταξύ της δημοκριτείου και της επικουρείου φιλοσοφίας σχετικά με τον χρόνο (http://www.marxistbooks.gr/diatrivi_a.htm).

Μέσω λοιπόν του σπειροειδούς χρόνου μπορούν να ερμηνευθούν πλήρως οι ετήσιοι και σεληνιακοί κύκλοι, αλλά και η των ανθρώπων, όπως και κάθε βιολογική ζωή (Bailly F, Longo G και Montévil Μ. 2010. A 2·dimensional geometry for biological time: μία δισδιάστατη γεωμετρία του βιολογικού χρόνου. Μετά προσκλήσεως διάλεξις εις το Συνέδριον Βιολογικών και Φυσικών Επιλογών, 4-8 Δεκ. 2009, Φλωρεντία, Ιταλία· προσιτή στο διαδίκτυο, στην αγγλικήν, στις 13 Δεκ. 2013: http://arxiv.org/pdf/1004.4186v1.pdf). Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ ακριβώς· παρόμοια γεγονότα συμβαίνουν, αλλά πάντοτε κάτω από διαφορετικές συνθήκες.

Προσηρμοσμένον από την επιστημονικήν έρευνα των Bailly, Longo και Montévil (2010), το Σχ. 3 δείχνει ποιοτικές απεικονίσεις του βιολογικού χρόνου: (α) της ηλικίας ‘η’ και του φυσικού ρυθμού ‘φ’, μεταβαλλομένης της προσκαίρου διαστάσεως ‘θ’, κατά μήκος μιας διαστάσεως ενδιαφέροντος ‘ω’, (β) των οργανισμών: ενός ελέφαντος και ενός ποντικού. Οι ερευνητές τούτοι της μαθηματικής βιολογίας καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η γραμμική απεικόνισις του χρόνου είναι ανεπαρκής, διά την κατανόησιν των βασικών φαινομένων της ζωής, όπως π.χ., των ρυθμών των οργανισμών, τόσον των φυσικών (κιρκαδιανού, εποχιακού κοκ.), όσον και των καθαρώς βιολογικών (ο χτύπος της καρδιάς, η αναπνοή,ο μεταβολισμός, κτλ.).

————————————————

————————————————

Μόνον με την αποδοχήν του σπειροειδώς περιδινουμένου χρόνου (Σχ. 3) ευσταθεί ο συνεχώς επαναλαμβανόμενος παραλληλισμός του δημοσιογράφου Γιώργου Τράγκα: του Φώτη Κουβέλη αφ’ ενός με τον Ηλία Τσιριμώκο αφ’ ετέρου. ΄Αλλως πώς, εάν δηλαδή το βέλος του χρόνου είναι γραμμικόν ή ευθύγραμμον, τότε πώς δύναται η ιστορία να επαναλαμβάνεται, έστω και όχι ακριβώς;

Πέραν όμως της μαθηματικής βιολογίας, εις την νεο·μετα·μοντέρναν μας προσωρινότητα, κανένα άλλο σχολείον σκέψεως δεν φαίνεται καθόλου να αποκλίνει από την γραμμικήν ή ευθύγραμμον απεικόνισιν του χρόνου. Οδηγεί δε το φαινόμενον τούτο εις το δόγμα ότι η νεο·μετα·μοντέρνα νεωτερικότης είναι κατά πολύ ανωτέρα από το παρελθόν της.

Είναι επίσης αξία προσοχής η έλλείψις οιουδήποτε δόγματος ή οιουδήποτε οργανωμένου ιερατείου, εις τον κόσμον της κλασικής Ελλάδος. ΄Ητο η πολιτεία, η ιδία δηλαδή η κοινωνία των εντολέων πολιτών, συντεταγμένη εις Δήμον, η οποία ανελάμβανε την δίωξιν και την τιμωρίαν εκείνων που βέβηλα έδειχναν διάθεσιν ασεβείας, δηλαδή ήσαν «impiously disposed» (Λυριτζής Ι. και Κουκουζέλη Α. 2008. Ancient greek heliocentric views hidden from prevailing beliefs?: αρχαίες ελληνικές ηλιοκεντρικές θεάσεις κρυμμένες από τις πεποιθήσεις; Journal of Astronomical History and Heritage 11(1), 39-49, προσιτήστοδιαδίκτυο, στηναγγλικήν, στις 13 Δεκ. 2013: http://adsabs.harvard.edu/full/2008JAHH…11…39L).

Είναι τούτο το άρδην καθεστωτικόν δόγμα, της δήθεν ανωτέρας του παρελθόντος νεο·μετα·μοντέρνας προσωρινότητος, που με ομηρικόν κλέος αντιπαλεύει ο πρίν και πάνω απ’ όλα ΄Ελλην Αρτέμιος Σώρρας (ΕΙ·ΕΝD). ΄Αμιλλαν αμιλλώμενα χαζά παιδιά, διά τα του καθεστώτος κόμματα χαρά γεμάτα, ποίες είναι ακριβώς οι λέξεις, τις οποίες δεν κατανοείτε, από το κοινόν πρόταγμα του Σώρρα και του οργανισμού ΕΙ·ΕΝD: «χωρίς δόγμα, χωρίς κόμμα, χωρίς χρώμα»;

Βεβαίως το ΚΑΘΕΣΤΩΣ θέλει ο πρίν και πάνω απ’ όλα ΄Ελλην Αρτέμιος Σώρρας (ΕΙ·ΕΝD) να είναι ανθελληνικά και ελληνοφοβικά ΜΗ συστημικός. ΄Ωστε μονοπωλιακά να πουλάει τον ευατό του στις ανθρωπομάζες της τυραννικής κομματοκρατίας, το ΚΑΘΕΣΤΩΣ, ως κάτι τις το δήθεν «συστημικόν».

Το ΚΑΘΕΣΤΩΣ επίσης θεωρεί ως δήθεν ‘πολιτικήν’, τις σαχλαμάρες που πράττουν ένας πρόεδρος «γλάστρα», μαζί με ένα κομματοκατούμενο κοινοβούλιο, από 300 φερέφωνα κομματανθρώπους. Προπαγανδίζει δηλαδή, το ΚΑΘΕΣΤΩΣ: ο πρίν και πάνω απ’ όλα ΄Ελλην Αρτέμιος Σώρρας (ΕΙ·ΕΝD), με την συνένωσιν των Ελληνίδων και Ελλήνων που ζητά, δήθεν ΔΕΝ ασκεί πραγματικήν πολιτικήν!

΄Οπως πάρα πολύ ορθά δηλώνει ο πρίν και πάνω απ’ όλα ΄Ελλην Αρτέμιος Σώρρας (ΕΙ·ΕΝD): «ΔΕΝ είναι σύστημα το ΚΑΘΕΣΤΩΣ»!* Η δε άρδην αντι·κοινωνική συμπεριφορά κάθε ανθρωποειδούς κομματανθρώπου βασίζεται επάνω εις μίαν υβριστικά υπερ-απλουστευμένην εξίσωσιν: ΑΣΠΡΟ = ΜΑΥΡΟ! Το νομοτελειακόν δε αυτής επακόλουθον είναι:ύβρις→άτη→νέμεσις→τίσις!

Ευχαριστώ σας πάρα πολύ, διά την προσοχήν σας, όπως και διά τον σπειροειδώς περιδινούμενον, τρισδιάστατον χρόνον σας!

Ευοί Ευάν και εις Υγίειαν,

Νίκος Γεωργαντζάς

Υπάρχων Συνδήκτωρ, ΕΙ·ΕΝD

* ΕΙ·ΕΝD Βαλσαμάκης, Γεωργαντζάς 13.12.2013 στο artFM Radio:

πηγη