ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΧΗΝ ΤΩΝ ΓΑΥΓΑΜΗΛΩΝ

ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΧΗΝ ΤΩΝ ΓΑΥΓΑΜΗΛΩΝ

Ο Μέγας Αλέξανδρος με δύναμιν 40.000 πεζών και 7.000 ιππέων προήλασεν εναντίον του Δαρείου, ο οποίος είχε συγκεντρώσει μία τεράστιαν στρατιάν αποτελούμενην από 1.000.000 πεζούς, 40.000 ιππείς, 200 δρεπανηφόρα άρματα και αρκετούς πολεμικούς ελέφαντες και την είχε παρατάξει στην δυτικήν όχθην του Τίγρη ποταμού, στην περιοχήν των Γαυγαμήλων.
Διαβαίνοντας τον Τίγρην ποταμόν, ο Αλέξανδρος, ήλθε σε οπτικήν επαφήν με τις δυνάμεις των Περσών προς το τέλος της ημέρας της 30ης Σεπτεμβρίου του – 331. Οι στρατηγοί του με επικεφαλής τον Παρμενίωνα, βλέποντας ολόκληρη την πεδιάδα να καλύπτεται από τις φωτιές, τις οποίες είχεν ανάψει το πολυάριθμον πλήθος των εχθρών, έσπευσαν στον Αλέξανδρο, ο οποίος εθυσίαζεν εκείνη την σιγμήν με τον μάντιν Αρίστανδρον, και προσπάθησαν να τον πείσουν να ενεργήσει νυχτερινήν επίθεσιν κατά των εχθρών, διά να εκμεταλλευτούν τον νυχτερινόν αιφνιδιασμόν απέναντι στο πλεονέκτημα των υπεράριθμων δυνάμεων του Δαρείου.
Ο Μέγιστος των Ελλήνων Αλέξανδρος όμως δεν επείσθη από τις προτροπές τους και τους απάντησε:
« Ου κλέπτω την νίκην » (Δεν κλέβω την νίκην)!!.......

Όταν η μάχη άρχισε το πρωί της 1ης Οκτωβρίου του – 331, και το Βακτριανόν ιππικόν του Δαρείου, με τον Μαζαίον αρχηγόν, προσπαθούσε να υπερκεράσει το αριστερόν κέρας της παρατάξεως των Μακεδόνων, το οποίον κρατούσε ο Παρμενίων, ο γηραιός στρατηγός έστειλε αγγελιαφόρους στον Αλέξανδρον, ο οποίος περιφερόταν έφιππος στο κέντρον και στο δεξιόν της παρατάξεως ενθαρρύνοντας τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του, και του εζήτησε να στείλει ισχυρήν βοήθειαν, διά να μην μπορέσουν οι εχθροί, αφού τον παρακάμψουν, να καταλάβουν το στρατόπεδόν τους και να χάσουν έτσι τις αποσκευές και τα εφόδιά τους.
Ο Αλέξανδρος ακούγοντας το αίτημα του στρατηγού του, παρήγγειλε στους αγγελιαφόρους δυνατά διά να ακουστεί από τους οπλίτες του, να του πούν ότι δεν πρέπει να είναι στα λογικά του και ότι πρέπει να ξέχασε πως αν νικήσουν θα πάρουν τις προμήθειες και τα εφόδια των εχθρών, ενώ αν θα νικηθούν, δεν πρέπει να τους ενδιαφέρει το πώς θα διασώσουν τις αποσκευές και τα υλικά τους αγαθά, αλλά το πώς θα πεθάνουν αγωνιζόμενοι με λαμπρότητα!!
Και παραγγέλλοντας αυτά στον Παρμενίωνα, εφόρεσε την απαστράπτουσα σιδηράν περικεφαλαίαν του, επήρε στο αριστερόν του χέρι το ακόντιόν του και έδειξε στον ουρανό με το δεξί του χέρι έναν αετόν, ο οποίος πετούσε επάνω από το κεφάλι του προς την κατεύθυνσιν των εχθρών.
Κραυγές ενθουσιασμού γέμισαν τον αέρα από την Ελληνικήν παράταξιν και ο Αλέξανδρος όρμισε έφιππος εναντίον των εχθρών, ακολουθούμενος από τους δορυφόρους ιππείς του και την οπλιτικήν φάλαγγαν.
Στην ορμήν της Ελληνικής επιθέσεως υπεχώρησε η πρώτη γραμμή των Περσών και ο Αλέξανδρος με τους στρατιώτες του άνοιγε θανατηφόρον δρόμον ανάμεσα από το πλήθος των νικημένων εχθρών προς το κέντρον, όπου διέκρινε τον Δαρείον επάνω σε υψηλό άρμα, περιτριγυρισμένον από την βασιλικήν ίλην των σωματοφυλάκων του.
Φοβερός στην γενναιότητα ο Μεγάλος Στρατηλάτης, επετέθη εναντίον του Δαρείου, δίδοντας μεγάλο αγώνα με τους επίλεκτους ιππείς του Πέρση βασιλέα, οι οποίοι συσπειρώθηκαν γύρω του διά να αποκρούσουν την Ελληνικήν επίθεσιν.
Ο χώρος γύρω από το άρμα του Δαρείου γέμισε από τα σώματα των νεκρών υπερασπιστών του, σε βαθμό που το άρμα επαγιδεύθη ανάμεσα σε αυτά και δεν ημπορούσε να κινηθή, παρ’ όλες τις προσπάθειες του ηνιόχου του.
Ο Δαρείος, τρομοκρατημένος από την ορμήν του Αλεξάνδρου και των Ελλήνων και βλέποντας ότι σε λίγο ο Αλέξανδρος θα τον έφθανε, επήδησε κάτω από το άρμα του αφήνοντας εκεί τα όπλα του, και ιππεύοντας ένα άλογο, έφυγε από το πεδίον της μάχης. Και βέβαια ούτε αυτό θα τον έσωζε από την επίθεσιν του Αλεξάνδρου, εάν εκείνη την στιγμήν ο Παρμενίων δεν εζήτει και πάλι την βοήθειαν του διά να αντιμετωπίσει την επίθεσιν, την οποίαν εδέχετο το αριστερόν της Μακεδονικής παρατάξεως.
Ο Αλέξανδρος σταμάτησε την καταδίωξιν του Δαρείου, αλλά γυρίζοντας προς βοήθειαν του Παρμενίωνος, ηύρε τους εχθρούς να έχουν τραπεί σε άτακτην φυγήν.
Είχεν ήδη αρχίσει να νυχτώνει και ο Αλέξανδρος έδωσε εντολήν διά την ανάκλησιν των στρατευμάτων του, κερδίζοντας κυριολεκτικά με το σπαθί του μία περίλαμπρη νίκην, η οποία έβαλε το οριστικόν τέλος στην Περσικήν αυτοκρατορίαν.
Οι απώλειες των Περσών έφθασαν τους 30.000 άνδρες, ενώ από τους Έλληνες έπεσαν αγωνιζόμενοι ολιγότεροι από 500!!

Μετά την μάχην, μεγαλόθυμος ο Αλέξανδρος διά να ευχαριστήσει τους Έλληνες, έγραψε σε όλες τις πόλεις ότι καταργούνται όλες οι τυραννίες και εις το εξής οι Έλληνες θα κυβερνώνται ελεύθεροι.
Στους Πλαταιείς διεμήνυσε ότι θα ανοικοδομήσει με έξοδα του βασιλικού ταμείου την πόλιν τους, επειδή οι πατέρες τους είχαν διαθέσει την χώραν τους στους Έλληνες, δια να αγωνισθούν εκεί διά την ελευθερίαν.
Επίσης έστειλε στον Κρότωνα της Ιταλίας πολλά λάφυρα από την μάχην, θέλοντας να τιμήσει την αρετήν και το θάρρος του Κροτωνιάτη αθλητού Φαϋλλου, ο οποίος είχεν εξοπλίσει με δικά του έξοδα τριήρην και είχε λάβει ο ίδιος μέρος με αυτή στην ναυμαχία της Σαλαμίνος συμμετέχοντας στον κοινόν Εληνικόν αγώνα.
Οι πράξεις αυτές ήσαν χαρακτηριστικές διά το πόσον τιμούσε ο Μέγιστος των Ελλήνων την μνήμην των γενναίων ανδρών, την αρετήν και την έφεσιν προς τα μεγάλα έργα!!.........

18/6/2014
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΡΟΣΟΣ