19 Απριλίου 2015

ΑΓΑΛΜΑΤΑ… ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ…


ΠΑΤΕΡΑ ΖΗΝΑ, ΕΔΩΣΙΝ ΤΟ ΣΩΜΑ
ΟΣΟΙ ΚΑΤΗΛΘΑΝ ΗΛΥΣΙΑ ΑΣ ΜΝΩΜΕΝ ΑΝΕΥ ΣΟΥ
KATEBHKAN ΜΕΝ ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΟΣΜΟΝ 

ΤΙΣ ΘΥΜΑΤΑΙ
ΠΑΝΤΑ ΟΡΙΖΕ ΜΑΣ ΧΡΗ
ΟΥΧΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΙ ΔΑΝΕΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΟΡΙΖΑΤΟ
ΑΠΟΛΛΩΝ ΜΗ ΠΑΤΕΡΑ
ΠΥΡΩΜΑ ΣΟΥ ΑΙΤΩ
ΤΙ ΕΙ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΓΑ
ΕΙΣ ΣΕ ΑΓΓΕΛΕ
ΑΜΕΜΠΤΕ ΚΑΙ ΑΧΡΑΝΤΕ ΘΕΕ
ΑΜΕΜΠΤΕ ΕΡΧΟΜΕΝΕ ΘΕΕ
ΠΑΛΙΝ ΣΥ
ΕΡΧΟΜΕΝΕ ΘΕΕ
ΤΩΡΑ ΑΠΟΟΟΟΛΛΩΝ ΔΕΙ
ΠΥΡΩΜΑ ΔΕ ΘΕΕ ΖΗΤΩ
ΚΑΤΗΛΘΑΝ ΚΑΙ ΕΙΠΑΝ ΜΕΝ ΕΕΕΕΕΕΕΥ ΣΕ ΟΝΟΜΑΤΑ
ΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΙ
ΟΥΧΙ ΜΗ ΔΕΙ ΠΟΤΕ
( από το MOVEMENT 3 της ΜΥΘΩΔΙΑΣ )
_________________________________
[«….
Εξηκολούθησαν δε τοιαύτα ή παραπλήσια γινόμενα επί τινων εκ των πρώτων αυτοκρατόρων. Αυτός ο Αύγουστος, ο τοσούτον επιεικώς προς την Ελλάδα προσενεχθείς, αφήρεσεν από της εν Αρκαδία Τεγέας, προς τοις άλλοις, το εν τω ιερώ της Αθηνάς της Αλέας ελεφάντινον άγαλμα της θεάς, έργον του τεχνίτου Ενδοίου, ίνα στήση αυτό εις την υπ” αυτού ποιηθείσαν εν Ρώμη αγοράν.
Ωσαύτως μετεκομίσθησαν εις Ρώμην τα αγάλματα των εν Φαραίς και εν Τριταία της Αχαΐας ιερών, αν και άδηλον ακριβώς πότε. Ο δε Καλιγόλας (37-41 μ.χ.) και ο Νέρων (54-68 μ.χ.) εξετραχηλίσθησαν εις έτι δεινότερα ασεβήματα. Ο πρώτος εις τοσούτον προέβη αφροσύνης ώστε διέταξε να απαχθώσιν εις Ρώμην εξ Ελλάδος αι λαμπρόταται των θεών εικόνες και ν” αποκεφαλισθώσιν ίνα επιτεθεί εις αυτάς η ιδία αυτού κεφαλή.
Ο πρώιμος αυτού θάνατος διεκώλησεν ως φαίνεται, κατά μέγα μέρος τουλάχιστον, την εκτέλεσιν του τερατώδους τούτου βουλεύματος” και βέβαιον είναι ότι ο Ολύμπιος Ζεύςτο Φειδίου αριστοτέχνημα, όπερ ο Καλιγόλας ήθελε να μεταφέρη εις Ρώμην, έμεινε τότε αμετακίνητον εις Ολυμπίαν και διεσώθη μέχρι της 5ης εκατονταετηρίδος ότε, επί Θεοδοσίου του β’, πυρποληθέντος του εν Ολυμπία ναού, συγκατεστράφη και το άγαλμα.
Αλλ” ο πολυθρύλητοςΈρως του Πραξιτέλουςτο Θεσπιέων καύχημα, αφιέρωμα δε της ερωμένης του τεχνίτου Γλυκέρας, το οποίον ο Καλιγόλας προέφθασε να μεταβιβάση εις Ρώμην, απεδόθη μεν αύθις εις το ιερόν υπό του διαδόχου αυτού Κλαυδίου, πάλιν όμως έπειτα απήχθη υπό του Νέρωνος και διεφθάρη υπό πυρκαιάς εν Ρώμη έτι προ του Παυσανίου. 
Είναι αληθές ότι οι Θεσπιείς ηγωνίσθησαν να αντικαταστήσωσι κατά το δυνατόν το θαύμα εκείνο δι” άλλου Έρωτος ον εποίησεν ο Αθηναίος Μηνόδωρος, το έργον του Πραξιτέλους μιμούμενος” αλλ” η μίμησις αύτη πολύ βεβαίως απείχε του απαραμίλλου πρωτοτύπου.»
……]
Κων. Παπαρρηγόπουλου «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», Βιβλίον όγδοον, σελ.78, εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου