Η Μύρτις, το 11χρονο κοριτσάκι από την Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα, συμπληρώνει εφέτος πέντε χρόνια από την «εμφάνιση» και παρουσίασή της στον σύγχρονο κόσμο, μετά την ανασύνθεση του προσώπου της, από τον καθηγητή ορθοδοντικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μανώλη Παπαγρηγοράκη, σε συνεργασία με ομάδα επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων. Με την ευκαιρία των πέμπτων γενεθλίων της, πραγματοποιείται ημερίδα με τίτλο «Πέντε χρόνια με την Μύρτιδα», στις 13 Μαϊου 2015, στο Μουσείο της Ακρόπολης. Συμμετέχουν ακαδημαϊκοί, καθηγητές Πανεπιστημίων, Έλληνες επιστήμονες διαφορετικών πεδίων. Η θεματολολογία που θα αναπτύξουν «Μορφή, ταφή ή καύση και η καθημερινή ζωή στην Αθήνα του 5ου αιώνα» μας υπενθυμίζει «την κοινή ανθρώπινη μοίρα, τον θάνατο, αλλά ταυτόχρονα και την ήττα του θανάτου μέσω της μνήμης της μορφής» τονίζουν οι διοργανωτές. Η ημερίδα θα μεταδοθεί ζωντανά, μέσω live streaming, από το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Το όνομά μου είναι Μύρτις, ωστόσο δεν πρόκειται για το αληθινό μου όνομα! Μου το έδωσαν οι αρχαιολόγοι που ανακάλυψαν το 1994-1995 τα οστά μου μαζί με άλλους 150 σκελετούς σε έναν ομαδικό τάφο στην Αθήνα, συγκεκριμένα στην περιοχή του Κεραμεικού.
Μπορεί να μοιάζω κορίτσι του 21ου αιώνα αλλά σας διαβεβαιώνω ότι είμαι ένα εντεκάχρονο παιδί που έζησε και πέθανε στην Αθήνα τον 5ο αιώνα π.χ.χ.
Οι επιστήμονες είναι σίγουροι ότι ήμουν ένα από τα θύματα του λοιμού που έπληξε την Αθήνα στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, το 430-426 π.Χ. Γνωρίζουν, επίσης, ότι αιτία του θανάτου μου ήταν ο τυφοειδής πυρετός: η αρρώστια που σκότωσε τον Αθηναίο πολιτικό, Περικλή, και περίπου το ένα τρίτο όλων των κατοίκων της πόλης εκείνη την εποχή. Λένε, επίσης, πως η επιδημία συνέβαλε στην τελική ήττα της Αθήνας από την Σπάρτη κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Το κρανίο μου βρέθηκε σε ασυνήθιστα καλή κατάσταση και αυτό ενέπνευσε τον καθηγητή Ορθοδοντικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μανώλη Ι. Παπαγρηγοράκη, να ξεκινήσει, σε συνεργασία με ειδικούς επιστήμονες, την ανάπλαση του προσώπου μου. Να “μαι, λοιπόν! Μπορείτε να δείτε το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους στη φωτογραφία μου: είμαι σχεδόν όπως την ημέρα που πέθανα.
Ο καθηγητής Μανώλης Ι. Παπαγρηγοράκης πίστευε ότι η «αναβίωσή» μου δεν θα έπρεπε να είναι μόνο μια ευκαιρία για να δει ο κόσμος το πρόσωπο ενός κοριτσιού που έπαιζε στoυς πρόποδες της Ακρόπολης όταν οι Αθηναίοι δημιουργούσαν τον Παρθενώνα, αλλά ήθελε επίσης η «επιστροφή» μου να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα στον κόσμο και στους ηγέτες του.
Ο θάνατός μου ήταν αναπόφευκτος. Τον 5ο αιώνα π.Χ. δεν είχαμε ούτε τη γνώση ούτε τα μέσα για την καταπολέμηση θανατηφόρων ασθενειών. Όμως εσείς, οι άνθρωποι του 21ου αιώνα, δεν έχετε καμία δικαιολογία. Διαθέτετε όλα τα απαραίτητα μέσα και πόρους για να σώσετε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, εκατομμυρίων παιδιών που όπως εγώ πεθαίνουν από αρρώστιες οι οποίες μπορούν να προληφθούν και να θεραπευτούν.
2.500 χρόνια μετά το θάνατό μου, ελπίζω ότι το μήνυμά μου θα επηρεάσει και θα εμπνεύσει περισσότερους ανθρώπους να εργαστούν και να κάνουν πραγματικότητα τους «Στόχους της Χιλιετίας της Ανάπτυξης». Ακούστε με! Ξέρω τι λέω. Μην ξεχνάτε ότι είμαι πολύ μεγαλύτερη και ως εκ τούτου πιο σοφή από εσάς.»
...............................................
ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ» ΠΟΥ «ΕΦΤΙΑΞΕ» ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ;;; ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΒΡΑΙΑ ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΤΕΤΟΙΑ ΜΟΡΦΗ ΕΙΧΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ Ο … «ΕΛΛΗΝ» «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ»…
Υπάρχει εβραϊκό DNA ;
Μήπως αυτά τα στερεότυπα της εμφανίσεις εβραίων είναι χαζαρικά και η πραγματική εβραίοι της παλαιάς εποχής δίχνουν μορφές και χαρακτηριστικά σημιτικών φίλων, όπως άνθρωποι της ασσυρίας , αραμαιι και άλλες σήμερα χαμένες σημιτικές φίλες;
Αυτοί η κοπέλα θυμίζει χαζαρικό DNA, σαν μίγμα διαφόρων νομαδικόn φίλων της χαζαρίας με επιρροές της μογγολίας.
Μήπως αυτά τα στερεότυπα της εμφανίσεις εβραίων είναι χαζαρικά και η πραγματική εβραίοι της παλαιάς εποχής δίχνουν μορφές και χαρακτηριστικά σημιτικών φίλων, όπως άνθρωποι της ασσυρίας , αραμαιι και άλλες σήμερα χαμένες σημιτικές φίλες;
Αυτοί η κοπέλα θυμίζει χαζαρικό DNA, σαν μίγμα διαφόρων νομαδικόn φίλων της χαζαρίας με επιρροές της μογγολίας.
