Άκρα του τάφου σιωπή…
…γιατί οι ψυχές μιλούνε…
…………………………………………………………..
Πως η Deutsche Bank χρηματοδότησε την γενοκτονία των Ποντίων. Στο «άδυτα» της γερμανικής πολιτικής των αρχών του 20ου αιώνα, που κατέληξε στην εθνική τραγωδία! … περισσότερα…
……………………………………………….
………………………………………………
[ … Μια γενοκτονία που μένει ατιμώρητη οδηγεί σε νέα γενοκτονία και καταλήγει σε εθνοκτονία. Σήμερα σε βάρος της Ελλάδας διαπράττεται ένα έγκλημα άνευ προηγουμένου κι όμως κανείς δεν τιμωρείται και σε κανέναν δεν καταλογίζονται ευθύνες. Ένα έγκλημα αυτού του μεγέθους σχεδιάζεται και εκτελείται από πολλούς και σε καμιά περίπτωση τόση κακοπάθεια δεν είναι τυχαία.
Η Μικρά Ασία μας «εκδικήθηκε». Το 1922 οι Τούρκοι έκλεψαν τη ζωή από τους Μικρασιάτες αδερφούς μας. Εμείς οι Νεοέλληνες τους κλέψαμε το θάνατο. Δεν ενδιαφερθήκαμε για αυτούς όσο έπρεπε, δεν πολεμήσαμε όσο έπρεπε για τα δίκαιά τους….και τώρα θα ζήσουμε – ζούμε ήδη- την ιστορία τους. Όπως καταλαβαίνετε γράφω εν θερμώ. Μου είναι αδύνατο όμως να διατηρήσω την ψυχραιμία μου με όσα βλέπω. ..]περισσότερα…
…………………………………………….
Του καθηγητή πανεπιστημίου, Φάνη Μαλκίδη
Είναι γεγονός ότι οι τουρκικοί μηχανισμοί και οι υποστηρικτές τους σε όλον τον κόσμο εφευρίσκουν διάφορα σενάρια προκειμένου να δικαιολογήσουν τις μαζικές εκτοπίσεις και τελικώς τις μαζικές δολοφονίες ενάντια στους Έλληνες. Ένα πρώτο «επιχείρημα» που συνδέεται και με στοιχεία που αναιρούν την ιστορία χιλιάδων ετών, υποστηρίζει ότι «οι Έλληνες ουδέποτε εγκαταστάθηκαν στη Μικρά Ασία, παρά μόνο περιστασιακά ….
Ουδέποτε θεωρήθηκαν τα διεκδικούμενα σήμερα από αυτούς εδάφη ως τμήμα της φυλετικής τους κοιτίδας…».
Υποστηρίζεται ότι μόλις ξέσπασε ο Α” Παγκόσμιος Πόλεμος, πολλοί Έλληνες λιποτάκτησαν από τον οθωμανικό στρατό και έδρασαν ως αντάρτες πίσω από τις οθωμανικές γραμμές. Αντιμέτωπος μ” αυτή την κατάσταση, ο οθωμανικός στρατός προχώρησε σε σποραδικές εκτοπίσεις τους ελληνικούς πληθυσμούς και οδήγησε σε μία σειρά από σχετικά, όπως τονίζεται μικρής έκτασης σφαγές. Επίσης, οι Τούρκοι προσπαθούν να αλλοιώσουν τον αριθμό των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος και από Τούρκους συγγραφείς υπερτονίζεται η πληθυσμιακή υπεροχή των Οθωμανών.
Ακόμη από την τουρκική πλευρά τονίζεται ότι τα επίσημα αρχεία της οθωμανικής κυβέρνησης, δεν περιέχουν κανένα έγγραφο που να αποδεικνύει κυβερνητική εμπλοκή στους φόνους. Όμως είναι γεγονός ότι από τα οθωμανικά αρχεία, ακόμη και με τον τρόπο που κυκλοφόρησαν, και κυρίως πολλές βρετανικές, γαλλικές και αμερικάνικες εκδόσεις και κυρίως γερμανικές πηγές της εποχής κάνουν λόγο για κυβερνητική εμπλοκή στη εκτόπιση «Ελλήνων, εξ ων ολίγοι επέζησαν». Οι μέθοδοι που εφαρμόστηκαν για την εξόντωση ήταν περίπου οι ίδιες παντού, ζήτημα που συνιστά ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της ύπαρξης οργανωμένου σχεδίου.
Επίσης ένα ζήτημα που προκύπτει είναι εκτός από το οικονομικό μποϊκοτάζ των ελληνικών επιχειρήσεων, μέτρο που ακολουθήθηκε πιστά κατά τη διάρκεια του Εβραϊκού ολοκαυτώματος, η αρπαγή των ελληνικών περιουσιών από τα θύματα της γενοκτονίας, περιουσίες που αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία της τουρκικής εθνικής οικονομίας και της τουρκικής αστικής τάξης. Είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός ότι η οικειοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων (και Αρμενίων) σε διάφορες χρονικές φάσεις του 20ου αιώνα οδήγησε την οθωμανική- τουρκική οικονομία σε άνοδο.
“Oλες οι κυβερνήσεις της Τουρκίας, αρνήθηκαν τη σχετική με τη γενοκτονία κατηγορία. Στους διεθνείς οργανισμούς και στη διάρκεια επιστημονικών συναντήσεων, η Τουρκία δεν έπαψε να αναπτύσσει συντονισμένες προσπάθειες για να εμποδίσει κάθε αναγνώριση της γενοκτονίας, και κάθε έρευνα πάνω στα περιστατικά αυτής της γενοκτονίας
Αυτά τα μέσα που αναπτύσσει για τη διάψευση της ιστορικής αλήθειας και για την εξυπηρέτηση της παραπληροφόρησης, η Τουρκία μπορεί σίγουρα να τα εντείνει στο μέλλον: στο εσωτερικό να συσπειρώσει το εθνικό συναίσθημα γύρω από γεγονότα, όπως τα μνημόσυνα των θυμάτων της Τουρκίας κατά την περίοδο 1915-1922, ή ημέρες μνήμης και τιμής ορισμένων υπευθύνων της γενοκτονίας, μεταξύ των οποίων οι Μουσταφά Κεμάλ, ο Ταλαάτ και ο Ενβέρ, ο Τοπάλ Οσμάν, ενώ στο εξωτερικό με τη δημιουργία «ινστιτούτων» και άλλων «κέντρων τουρκικών μελετών».
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η Τουρκία εκτός από την άρνηση τέλεσης του εγκλήματος, έχει επιδοθεί σε συστηματική προσπάθεια για να εξηγηθεί, να δικαιολογηθεί και να στοιχειοθετηθεί το μαζικό έγκλημα, που κατέληξε στην ολοκληρωτική εκδίωξη των Ελλήνων. Οι τελευταίες ενέργειες που αναδεικνύουν το ιδιαίτερο ρόλο της τουρκικής προπαγάνδας είναι οι δηλώσεις μετά την παρουσίαση Ποντιακών χορών στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (2004), ότι οι Έλληνες έκλεψαν τους τουρκικούς χορούς, οι δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Μάιος 2006) μετά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της γενοκτονίας στη Θεσσαλονίκη ή η συμμετοχή σε χορούς στον Πόντο του τότε υπουργού εξωτερικών και μετέπειτα προέδρου της χώρας Αμπνουλάχ Γκιουλ (Ιανουάριος 2007), ο οποίος δήλωσε ότι αυτοί είναι τουρκικοί χοροί.
Επίσης το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας με ανακοίνωσή του (26 Μαΐου 2008) διαμαρτυρήθηκε προς την ελληνική κυβέρνηση για την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, αφού θεωρεί ότι η σχετική απόφαση της 24ης Φεβρουαρίου 1994 του Ελληνικού Κοινοβουλίου στρέφεται «κατά του Ιδρυτού της τουρκικής δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ».
Η Τουρκία, με την αναγνώριση της ευθύνης της για τη γενοκτονίας των Ελλήνων, θα ανελάμβανε τη δέσμευσή της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου τού δικαιώματος στην αλήθεια, πιο αξιόπιστα. Είναι ασυμβίβαστο με την δέσμευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν άτομα ή απόγονοί τους που οργάνωσαν τη γενοκτονία των Ελλήνων έχουν αποκατασταθεί και σχολεία και αερολιμένες να ονομάζονται με ονόματα τους. Στη Γερμανία δεν υπάρχει ούτε οδός, ούτε αεροδρόμιο, ούτε προτομή ή άγαλμα του Χίτλελ, του Γκέμπελς, του Χάιντριχ, σε αντίθεση με την Τουρκία. Μια σύγχρονη, δημοκρατική Τουρκία, που δεσμεύεται από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές συμβόλαιο για τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα άμεσα, σταματώντας την προπαγάνδα και υιοθετώντας την αλήθεια.
Ουδέποτε θεωρήθηκαν τα διεκδικούμενα σήμερα από αυτούς εδάφη ως τμήμα της φυλετικής τους κοιτίδας…».
Υποστηρίζεται ότι μόλις ξέσπασε ο Α” Παγκόσμιος Πόλεμος, πολλοί Έλληνες λιποτάκτησαν από τον οθωμανικό στρατό και έδρασαν ως αντάρτες πίσω από τις οθωμανικές γραμμές. Αντιμέτωπος μ” αυτή την κατάσταση, ο οθωμανικός στρατός προχώρησε σε σποραδικές εκτοπίσεις τους ελληνικούς πληθυσμούς και οδήγησε σε μία σειρά από σχετικά, όπως τονίζεται μικρής έκτασης σφαγές. Επίσης, οι Τούρκοι προσπαθούν να αλλοιώσουν τον αριθμό των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος και από Τούρκους συγγραφείς υπερτονίζεται η πληθυσμιακή υπεροχή των Οθωμανών.
Ακόμη από την τουρκική πλευρά τονίζεται ότι τα επίσημα αρχεία της οθωμανικής κυβέρνησης, δεν περιέχουν κανένα έγγραφο που να αποδεικνύει κυβερνητική εμπλοκή στους φόνους. Όμως είναι γεγονός ότι από τα οθωμανικά αρχεία, ακόμη και με τον τρόπο που κυκλοφόρησαν, και κυρίως πολλές βρετανικές, γαλλικές και αμερικάνικες εκδόσεις και κυρίως γερμανικές πηγές της εποχής κάνουν λόγο για κυβερνητική εμπλοκή στη εκτόπιση «Ελλήνων, εξ ων ολίγοι επέζησαν». Οι μέθοδοι που εφαρμόστηκαν για την εξόντωση ήταν περίπου οι ίδιες παντού, ζήτημα που συνιστά ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της ύπαρξης οργανωμένου σχεδίου.
Επίσης ένα ζήτημα που προκύπτει είναι εκτός από το οικονομικό μποϊκοτάζ των ελληνικών επιχειρήσεων, μέτρο που ακολουθήθηκε πιστά κατά τη διάρκεια του Εβραϊκού ολοκαυτώματος, η αρπαγή των ελληνικών περιουσιών από τα θύματα της γενοκτονίας, περιουσίες που αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία της τουρκικής εθνικής οικονομίας και της τουρκικής αστικής τάξης. Είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός ότι η οικειοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων (και Αρμενίων) σε διάφορες χρονικές φάσεις του 20ου αιώνα οδήγησε την οθωμανική- τουρκική οικονομία σε άνοδο.
“Oλες οι κυβερνήσεις της Τουρκίας, αρνήθηκαν τη σχετική με τη γενοκτονία κατηγορία. Στους διεθνείς οργανισμούς και στη διάρκεια επιστημονικών συναντήσεων, η Τουρκία δεν έπαψε να αναπτύσσει συντονισμένες προσπάθειες για να εμποδίσει κάθε αναγνώριση της γενοκτονίας, και κάθε έρευνα πάνω στα περιστατικά αυτής της γενοκτονίας
Αυτά τα μέσα που αναπτύσσει για τη διάψευση της ιστορικής αλήθειας και για την εξυπηρέτηση της παραπληροφόρησης, η Τουρκία μπορεί σίγουρα να τα εντείνει στο μέλλον: στο εσωτερικό να συσπειρώσει το εθνικό συναίσθημα γύρω από γεγονότα, όπως τα μνημόσυνα των θυμάτων της Τουρκίας κατά την περίοδο 1915-1922, ή ημέρες μνήμης και τιμής ορισμένων υπευθύνων της γενοκτονίας, μεταξύ των οποίων οι Μουσταφά Κεμάλ, ο Ταλαάτ και ο Ενβέρ, ο Τοπάλ Οσμάν, ενώ στο εξωτερικό με τη δημιουργία «ινστιτούτων» και άλλων «κέντρων τουρκικών μελετών».
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η Τουρκία εκτός από την άρνηση τέλεσης του εγκλήματος, έχει επιδοθεί σε συστηματική προσπάθεια για να εξηγηθεί, να δικαιολογηθεί και να στοιχειοθετηθεί το μαζικό έγκλημα, που κατέληξε στην ολοκληρωτική εκδίωξη των Ελλήνων. Οι τελευταίες ενέργειες που αναδεικνύουν το ιδιαίτερο ρόλο της τουρκικής προπαγάνδας είναι οι δηλώσεις μετά την παρουσίαση Ποντιακών χορών στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (2004), ότι οι Έλληνες έκλεψαν τους τουρκικούς χορούς, οι δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Μάιος 2006) μετά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της γενοκτονίας στη Θεσσαλονίκη ή η συμμετοχή σε χορούς στον Πόντο του τότε υπουργού εξωτερικών και μετέπειτα προέδρου της χώρας Αμπνουλάχ Γκιουλ (Ιανουάριος 2007), ο οποίος δήλωσε ότι αυτοί είναι τουρκικοί χοροί.
Επίσης το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας με ανακοίνωσή του (26 Μαΐου 2008) διαμαρτυρήθηκε προς την ελληνική κυβέρνηση για την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, αφού θεωρεί ότι η σχετική απόφαση της 24ης Φεβρουαρίου 1994 του Ελληνικού Κοινοβουλίου στρέφεται «κατά του Ιδρυτού της τουρκικής δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ».
Η Τουρκία, με την αναγνώριση της ευθύνης της για τη γενοκτονίας των Ελλήνων, θα ανελάμβανε τη δέσμευσή της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου τού δικαιώματος στην αλήθεια, πιο αξιόπιστα. Είναι ασυμβίβαστο με την δέσμευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν άτομα ή απόγονοί τους που οργάνωσαν τη γενοκτονία των Ελλήνων έχουν αποκατασταθεί και σχολεία και αερολιμένες να ονομάζονται με ονόματα τους. Στη Γερμανία δεν υπάρχει ούτε οδός, ούτε αεροδρόμιο, ούτε προτομή ή άγαλμα του Χίτλελ, του Γκέμπελς, του Χάιντριχ, σε αντίθεση με την Τουρκία. Μια σύγχρονη, δημοκρατική Τουρκία, που δεσμεύεται από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές συμβόλαιο για τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα άμεσα, σταματώντας την προπαγάνδα και υιοθετώντας την αλήθεια.
…………………………………………………
Του Vahit Tursun
Εδώ και αρκετά χρόνια, ασχολούμενος με τον ποντιακό πολιτιζμό, αυτοδιδάχτηκα κάποια πράγματα από την ιστορία την οποία έχουν μετατρέψει σε σταυρόλεξο.
Η ιστορία πάντα διαμορφωνόταν από εξουσίες αλλά, ειδικά στην εποχή του έθνους-κράτους που ζούμε, το έχουν παρακάνει. Για να καταλάβει κανείς την ιστορία, πρέπει να ξέρει μερικές γλώσσες, για να μπορεί να διαβάζει διάφορες ιστορικές πηγές και πρέπει να είναι και λίγο μάντης, ώστε να μπορεί να συγκρίνει και να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.
Ξεκινώντας από τα αρχαία χρόνια, θα προσπαθήσω να σας περιγράψω συνοπτικά και σε γενικές γραμμές την ιστορία της περιοχής μας, τουλάχιστον έτσι όπως τήν έχω καταλάβει εγώ, ώστε να σταθεί δυνατόν να κατανοηθεί και η δική μας ιστορία, των Ελληνοφώνων του Πόντου…περισσότερα…
……………………………………………..
ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ http://www.romeyika.com/index.php/el/ http://www.ocena.info/index.php/el/
(Ποίημα στα Ποντιακά από τον σημερινό Πόντο με διάλεκτο της περιοχής Όφις)Προσοχή: το ποίημα περιέχει έντονα γράμματα που περιέχουν τσιτακισμό! Για παράδειγμα, τα έντονα γράμματα (Χ) και (Σ) αντιστοιχούν σε (SH) ή σε (Ş), το έντονο γράμμα (Κ) αντιστοιχεί σε (TS) ή (Ç), το έντονο (Ψ) αντιστοιχεί σε (PSH) ή σε (PŞ), τα έντονα (ια) αντιστοιχούν σε (Ε).
ΤΟ ΧΩΡΙΟ Μ’ ΝΟΝΙΖΩ
Του Vahit TURSUN
Εκάμωσα τα’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ νονίζω…
Αχά, όλον επάν σην κορφή, φανερούνταν όμον κουκούλια,
Στρωμένα όμον με το χαλί, πολλά όμορφα τα παρχάρια…
Αχά, ελέπω στέκω, ‘ναμεσα σα ραχία πολλά κοιλάδια…
Έκλισα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Στρωμένα όμον με το χαλί, πολλά όμορφα τα παρχάρια…
Αχά, ελέπω στέκω, ‘ναμεσα σα ραχία πολλά κοιλάδια…
Έκλισα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Τ’ ορμία πολλά, απ’ επάν ασό ραχή κατηβαίνουν όμον τσάμια…
Νά, έχουν σιούρκουλας, καταρράχτες, λιμνόπα τα ποτάμια…
Γομάτο με χλωρά δέντρα τ’ όρος, αλάτια, τεζία, σπεντάμια…
Αχά, φανερούνταν και τα κάστανα, τα κλερθία τα δρύδια…
Έκάμωσα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Νά, έχουν σιούρκουλας, καταρράχτες, λιμνόπα τα ποτάμια…
Γομάτο με χλωρά δέντρα τ’ όρος, αλάτια, τεζία, σπεντάμια…
Αχά, φανερούνταν και τα κάστανα, τα κλερθία τα δρύδια…
Έκάμωσα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Έκατσα κα’ σ’ έναν και κα’, οπίσα μ’ τα καφούλια…
Κάτου στρωμένα τα φύλλα, τρυφερά όμον στρώμα…
Όλος ο τόπος χορτάρια, χλοοχόνια, ουκ ελεπισκάται χώμα…
Αδά ότι θέλεις εβρίσκεις, όλα κοντά, όλα σημά…
Έκλισα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Κάτου στρωμένα τα φύλλα, τρυφερά όμον στρώμα…
Όλος ο τόπος χορτάρια, χλοοχόνια, ουκ ελεπισκάται χώμα…
Αδά ότι θέλεις εβρίσκεις, όλα κοντά, όλα σημά…
Έκλισα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Να, ασά μακρά έρται η λαλία, το ποτάμι χιοχιονείζει’…
Αχά, ακούγεται και τ’ ορμί πα’ σατι τρέχει τραγοδεί…
Ο άνεμος κουνίζ’ τα κλαδία, ουλείζ’ τα φύλλα,
Λες κι όλος ο τόπος, για τ’ εσέν’ ψιλοσιούριζει…
Έκάμωσα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Αχά, ακούγεται και τ’ ορμί πα’ σατι τρέχει τραγοδεί…
Ο άνεμος κουνίζ’ τα κλαδία, ουλείζ’ τα φύλλα,
Λες κι όλος ο τόπος, για τ’ εσέν’ ψιλοσιούριζει…
Έκάμωσα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Τ’ όμορφα τσειρίζουν τα πουλίκας, λαλεί ο Κούκος…
Θαρρώ σον ουρανό γυροκλώσκεται ο τρανός Αϊτός..
Κάτου τα κοσσάρας κακανείζουν, λαλεί ο Πετεινός…
Κράζ’ η Κορόνα, μνέζ’ η κάτα, ιλάζ’ ο σκύλος…
Έκλισα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Θαρρώ σον ουρανό γυροκλώσκεται ο τρανός Αϊτός..
Κάτου τα κοσσάρας κακανείζουν, λαλεί ο Πετεινός…
Κράζ’ η Κορόνα, μνέζ’ η κάτα, ιλάζ’ ο σκύλος…
Έκλισα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Ολόγερα μ’ τσιφίνια[1], κομάρια, γόματο τσιτσέκια…
Αν θέλεις έπαρ φά, Στύπικας[2], Δίρκαπας[3], Ζεβήρια[4],
Φα και Μαμήκας μήλα[5], Χαμοκέρασια[6], φά όμνοστα Μόρια[7],
Αλεξανδρί κουκούτσια[8], Μασούρια[9], Οξοκούκουτσια[10]…
Έκάμωσα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Αν θέλεις έπαρ φά, Στύπικας[2], Δίρκαπας[3], Ζεβήρια[4],
Φα και Μαμήκας μήλα[5], Χαμοκέρασια[6], φά όμνοστα Μόρια[7],
Αλεξανδρί κουκούτσια[8], Μασούρια[9], Οξοκούκουτσια[10]…
Έκάμωσα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Αχά, θαρρώ έναν πατσί[11] ανηβαίν’ στέκ’ τα σκαλοπάτια…
Επαλαλόθαν τ’ αγουροπαίδια, γελούν και σούρουν λόγια…
Εκείνε πα’ βοήζ’, ανασκάφτ’ ιβρίζ’, ου’ στέκ’ και ατέ…
Ας το λέγουν εγρικώ, μούστας τα βυζία, όμορφα μερία, ίσα καλάμια…
Έκλισα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Επαλαλόθαν τ’ αγουροπαίδια, γελούν και σούρουν λόγια…
Εκείνε πα’ βοήζ’, ανασκάφτ’ ιβρίζ’, ου’ στέκ’ και ατέ…
Ας το λέγουν εγρικώ, μούστας τα βυζία, όμορφα μερία, ίσα καλάμια…
Έκλισα τ’ ομάτια μ’ και το χωρίο μ’ ελέπω, ακούγω, νοήζω…
Έι Ώκενα μ’ έι μάνα μ’, έι αγάπη μ’, έι χώμα μ’, έι αίμα μ’, έι ψύ μ’…
Οντα είμαι σην εγκάλε σ’, ξέρεις, άλλο ου’ φοβούμε καϊνένα…
Ομορφότερος ίνεται ο ντιουνιάς, ομνοστότερη η ζωή μ’…
Και να έξερνες, έι οροσπίκα μ’ έι δανίστρα μ’ εσένα αγαπώ, άλλο τίνα;
Έκάμωσα τ’ ομάτια μ’ και σο νόυ μ’, σο πετσί μ’ σην ψύ μ’ εσένα νοήζω…
Οντα είμαι σην εγκάλε σ’, ξέρεις, άλλο ου’ φοβούμε καϊνένα…
Ομορφότερος ίνεται ο ντιουνιάς, ομνοστότερη η ζωή μ’…
Και να έξερνες, έι οροσπίκα μ’ έι δανίστρα μ’ εσένα αγαπώ, άλλο τίνα;
Έκάμωσα τ’ ομάτια μ’ και σο νόυ μ’, σο πετσί μ’ σην ψύ μ’ εσένα νοήζω…
Το ποίημα αυτό, έχει δημοσιευτεί στην Ποντιακή Γνώμη του Οκτωβρίου 2014.
[1] Ροδόδενδρον το κίτρινον. Λατινικό όνομα: Rhododendron luteum.
[2] Είναι ένα είδος χόρτου το οποίο τρώγεται νωπό και η γεύση του είναι λίγο ξινή.
[3] Μυρτίλλον, Φίγγι, Βακκίνιον το οξυκόκκον. Λατινικό όνομα: Vaccinium arctostaphylos.
[4] Φραγκοσταφυλλιά, Ρίβες ή Ριβήσιον το ερυθρόν. Λατινικό όνομα: Ribes rubrum, Ribes orientale.
[5] Μύρτιλλον, Βακκίνιον το οξύκοκκον. Λατινικό όνομα: Vaccinium myrtillus.
[6] Φραγκάρια, Αγριοφράουλα, Φραγκάρια η λεπτή. Λατινικό όνομα: Fragaria vesca.
[7] Μουριά, Ρούβος, Βατομουριά, Ρούβος ο θαμνώδης. Λατινικό όνομα: Rubus idaeus.
[8] Λαγομηλιά, Κρυφός έρωτας. Ρούσκος, Ύπογλωσσιον. Λατινικό όνομα: Ruscus colchicum, R. Hypoglossum.
[9] Aγριομουσκιά, Αγριοτριανταφυλλιά, Ροδή η κυνορροδή, Ρόδο το κύνειο. Λατινικό όνομα: Rosa canina L.
[10] Κουκούτσια οξυάς.
[11] Κορίτσι.
[2] Είναι ένα είδος χόρτου το οποίο τρώγεται νωπό και η γεύση του είναι λίγο ξινή.
[3] Μυρτίλλον, Φίγγι, Βακκίνιον το οξυκόκκον. Λατινικό όνομα: Vaccinium arctostaphylos.
[4] Φραγκοσταφυλλιά, Ρίβες ή Ριβήσιον το ερυθρόν. Λατινικό όνομα: Ribes rubrum, Ribes orientale.
[5] Μύρτιλλον, Βακκίνιον το οξύκοκκον. Λατινικό όνομα: Vaccinium myrtillus.
[6] Φραγκάρια, Αγριοφράουλα, Φραγκάρια η λεπτή. Λατινικό όνομα: Fragaria vesca.
[7] Μουριά, Ρούβος, Βατομουριά, Ρούβος ο θαμνώδης. Λατινικό όνομα: Rubus idaeus.
[8] Λαγομηλιά, Κρυφός έρωτας. Ρούσκος, Ύπογλωσσιον. Λατινικό όνομα: Ruscus colchicum, R. Hypoglossum.
[9] Aγριομουσκιά, Αγριοτριανταφυλλιά, Ροδή η κυνορροδή, Ρόδο το κύνειο. Λατινικό όνομα: Rosa canina L.
[10] Κουκούτσια οξυάς.
[11] Κορίτσι.
Κομάρι
Τσιφίνι
…………………………………………………………….
…………………………………………………………….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου