Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν (1912 – 1963) ήταν γιατρός, αθλητής, πολιτικός, μα πάνω απ' όλα αγωνιστής της Δημοκρατίας και της Ειρήνης. Γεννήθηκε στην Κερασίτσα Αρκαδίας στις 3 Απριλίου 1912. Μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του μετέβη στην Αθήνα και εισήλθε στην Ιατρική. Από τα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αναδείχθηκε δέκα φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος, ενώ επί 23 χρόνια (1936-1959) κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αγωνίσματος.
Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Το 1943 ίδρυσε την «Ένωση των Ελλήνων Αθλητών» και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων τροφοδοτούσε τα λαϊκά συσσίτια. Μετά την απελευθέρωση ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική και το 1950 αναγορεύθηκε υφηγητής στην έδρα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας.
Στις εκλογές «της βίας και της νοθείας», όπως έμεινε στην ιστορία η εκλογική διαδικασία της 29ης Οκτωβρίου 1961, πολιτεύθηκε με το ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος), έναν συνασπισμό αριστερών δυνάμεων με επικεφαλής την ΕΔΑ και εξελέγη βουλευτής Πειραιά. Τον ίδιο χρόνο δραστηριοποιήθηκε στο ειρηνιστικό κίνημα και με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε η «Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» (ΕΕΔΥΕ).
Στις 21 Απριλίου 1963η ΕΕΔΥΕ διοργάνωσε Πορεία Ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Η αστυνομία απαγόρευσε την πορεία και συνέλαβε πολλούς από τους διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Λαμπράκης προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, πραγματοποίησε μόνος την πορεία, κρατώντας ένα μικρό πανό με το σύμβολο της ειρήνης. Αμέσως μετά συνελήφθη από την αστυνομία.
Στις 22 Μαΐου 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης παρέστη και μίλησε για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος της εκδήλωσης δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της πόλης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, οξύτατη πολιτική κρίση, αλλά και διεθνή κατακραυγή.
Την επομένη ένα πλήθος 500.000 ανθρώπων συγκεντρώθηκε στο Α' Νεκροταφείο για το «Ύστατο Χαίρε». Γρήγορα, η συγκέντρωση μετατράπηκε σε διαδήλωση καταδίκης της δεξιάς κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Παλατιού.
Φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας Λαμπράκη ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, αλλά η δικαστική έρευνα που διεξήγαγαν ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας και ο νεαρός ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης έφεραν στο φως σχέσεις των αρχών με ένα ακροδεξιό παρακράτος. Ο ανακριτής Σαρτζετάκης απήγγειλε, μάλιστα, κατηγορίες και εναντίον ανώτατων αξιωματικών της Χωροφυλακής. Οι φυσικοί αυτουργοίκαταδικάσθηκαν τον Δεκέμβριο του 1966 σε πολυετή φυλάκιση και απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Η δολοφονία Λαμπράκη επιτάχυνε τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αφού διερωτήθηκε «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;» εγκατέλειψε την πρωθυπουργία και την πολιτική τον Ιούνιο του 1963 και αποσύρθηκε στο Παρίσι. Χιλιάδες νέοι ίδρυσαν τον πολιτικό οργανισμό «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη», που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο προοδευτικό κίνημα της δεκαετίας του '60. Πρώτος γραμματέας της οργάνωσης ανέλαβε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Η ζωή και ο θάνατος του Γρηγόρη Λαμπράκη ενέπνευσε τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό στο περίφημο πολιτικό του μυθιστόρημα με τον τίτλο «Ζ» (Εκδόσεις Λιβάνη). Το 1969 μεταφέρεται με μεγάλη επιτυχία στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, με πρωταγωνιστές τον Υβ Μοντάν, τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν και την Ειρήνη Παπά.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης με την προσωπικότητα και τη δράση του παραμένει και σήμερα ένα σύμβολο της Δημοκρατίας και του αγωνιζόμενου ανθρώπου κατά της πολιτικής καταπίεσης.
απευθύνω προς τον αρχηγό του ΛΑΟΣ κύριο Kara-Tzaferiαυτήν την επιστολή.
(Ελπίζω ο κύριος Kara-Tzaferi να το έπιασε το υπονοούμενο)
Κύριε Kara-Tzaferi
Θα πρέπει να επιτρέψετε και στους σημερινούς αλβανούς να ζουν στην χώρα μας όπως είχε επιτραπεί και στους δικούς σας προγόνους, έτσι ώστε οι απόγονοι τους, όπως έγινε και με σας τονίδιο κύριε Kara-Tzaferi, να είναι περήφανοι που έγιναν έλληνες.
Είναι ανιστόρητα άδικοι όσοι βρίζουν τους αλβανούς. Ποτέ στην ιστορία μας δεν ήρθαμε σε εθνική σύγκρουση με αυτόν τον λαό*, που άλλωστε είναι στενά συγγενής μας.
Θα πρέπει να υπενθυμίσω στον «υπερεθνικιστή» κύριο Kara-Tzaferiότι είναι βαριά αδικία την ημέρα της επετείου να υβρίζονται αυτοί που συνέβαλαν αποφασιστικά στην επανάσταση του 21. Γιατί η Επανάσταση αυτή έγινε απο έλληνες και αλβανούς πολεμιστές και χρηματοδοτήθηκε απο έλληνες εμπόρους. Και είναι πραγματικά προσβλητικό το να βρίζει κανείς τους αλβανούς αντί να τους καλεί να συμμετέχουν στην επέτειο της εθνεγερσίας, όπως την φαντάστηκε και την διακήρυξε ο Ρήγας, όταν μάλιστα η τιμητική Προεδρική Φρουρά της Ελλάδος φορεί την αλβανική λαϊκή ενδυμασία **.
Γιάννης Αλεξάκης
(Εκηβόλος)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
* Αποτελεί, και στατιστικά επιβεβαιωμένη, αλήθεια ότι στην Αλβανία υπάρχει, και εξάγεται απο εκεί, μεγάλη εγκληματικότητα. Αυτό όμως οφείλεται στις δεδομένες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής και οπωσδήποτε με κανένα τρόπο δεν μπορεί να αποτελεί αφορμή «εθνικού μίσους» και συλλογικής καταδίκης των αλβανών σαν έθνος. Να ψάξετε να βρείτε αλλού, εκεί απο όπου ξεκινούν πραγματικά, οι προσβολές κατά της πολιτισμικής ταυτότητας του Ελληνισμού.
** Η ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ
Κατά τον Β. Μπίρη, (1960), «Οι Αρβανίτες», σελίδα 228: «Τον Οκτώβριο του 1828, ο παιδαγωγός στο Μόναχον Ντεζαρντέν, στον οποίον είχε εμπιστευθεί ο Καποδίστριας την ανατροφήν ορφανών της Επαναστάσεως, θέλοντας να τα ντύσει με ομοιόμορφην ελληνική στολή, έγραψε για το ζήτημα αυτό στον κυβερνήτη, προτείνοντας ως υπόδειγμα ελληνικής φορεσιάς την σουλιώτικη. Ο Καποδίστριας συμφώνησε απόλυτα σ’ αυτό, και από τότε καθιερώθη η φορεσιά των Σουλιωτών ως εθνικό ντύσιμο. (ΒλέπεΓενική Εφημερίς της Ελλάδος 1828, σελίδα 370)».
Κατά τον Γιώργο Νεκρατζά: «Η Εθνολογική Συγγένεια των Σημερινών Ελλήνων, Βουλγάρων και Τούρκων», Τόμος 1ος , Ήπειρος – Νότια Ελλάδα, σελίδα 34: «Η φουστανέλα καθιερώθηκε το 1828 από τον Καποδίστρια σαν ελληνική εθνική φορεσιά ενώ από λαογραφική άποψη δεν πρόκειται παρά για αλβανικό λαϊκό ένδυμα».
Είναι βέβαιο ότι η φουστανέλα δεν αποτελούσε λαϊκό ένδυμα αποκλειστικά των ελλήνων, αλλά την φορούσαν και άλλοι βαλκάνιοι. Επίσης δεν αποτελούσε κατά κανένα τρόπο πολεμική ενδυμασία, αλλά καθημερινό ένδυμα,που το φορούσαν και κατά τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις του κατακτητή. Αυτά χωρίς να αποδέχομαι το σύνολο των απόψεων του κ. Νεκρατζά.
Τίθεται το ερώτημα αν τα αγήματα της Τιμητικής Φρουράς του επισήμου Ελληνικού Κράτους δεν θα έπρεπε να φέρουν την στολή και την εξάρτηση των αρχαίων οπλιτών και ιππέων (Λακεδαιμονίων, Αθηναίων, Θηβαίων, Μακεδόνων, κλπ).
Δυστυχώς οι αρχαίες πολεμικές στολές έχουν εξευτελιστεί και αυτές με τις γελοίες γιορτές της «πολεμικής αρετής των ελλήνων» που κατά τόσο άθλιο τρόπο σκηνοθετήθηκαν από τους χουντικούς, τους συνδαιτυμόνες δηλαδή και ομοϊδεάτες του κυρίου Kara-Tzaferi.
Ως ανάμνηση της Χρυσής Εποχής της ανθρωπότητας, μιας μυθικής εποχής που άρχοντας ήταν ο Κρόνος, οι Ρωμαίοι δανειζόμενοι στοιχεία από την ελληνική μυθολογία και θυμούμενοι την ελληνική καταγωγή τουςκατά τους χειμερινούς μήνες και κατά την περίοδο του χειμερινού ηλιοστασίουγιόρταζαν τα Σατουρνάλια (στις17 Δεκεμβρίου, αλλά η γιορτή κρατούσε έως και μια βδομάδα, μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου), γιορτή προς τιμήν του θεού Σατούρνους ο οποίος ταυτίστηκε με τον Κρόνο και την σχετική γιορτή των Ελλήνων, τα Κρόνια.
Το κείμενο (του Χαρίλαου Τρικούπη) γράφηκε στις 29-6-1871...
Αφ΄ ότου κατά το 1868 εγκαθιδρύθη η αρχή των κυβερνήσεων της μειοψηφίας, παν νέον βήμα της εξουσίας μαρτυρεί περί του σκοπού, εις ον αύτη αποβλέπει. Αψευδής δε απόδειξις του διενεργουμένου σχεδίου και αι άρτι διεξαχθείσαι βουλευτικαί εκλογαί.
Βιαιότερον και αδεξιότερον μετήλθον τα υπουργεία του κ. Βούλγαρη τας κυβερνητικάς επεμβάσεις, υπουλώτερον δε και επιτυχέστερον τα του κ. Ζαϊμη και του κ. Δεληγεώργη. Κατ΄ ουσίαν όμως επίσης κακοήθης υπήρξεν υφ΄ όλα τα από του 1868 και μέχρι της σήμερον υπουργεία η της κυβερνήσεως και τας εκλογάς ενέργεια. Ο κ. Βούλγαρης, ο κ. Ζαϊμης, ο κ. Δεληγεώργης υπήρξαν όργανα μιας και της αυτής πολιτικής, εκτελεσταί ενός και του αυτού σχεδίου. Ουδείς αυτών εκλήθη εις την εξουσίαν καθ΄ υπόδειξιν των αντιπροσώπων του Έθνους, ουδείς αυτών εξεπροσώπευσεν εν τη αρχή τας ευχάς του Έθνους. Και οι τρεις υπήρξαν πρόεδροι προσωπικής κυβερνήσεως, τουτέστιν υπηρέται μιας και της αυτής θελήσεως ενεργούσης, οτέ μεν δια τούτου, οτέ δε δι΄ εκείνου. Ουδεμίαν ηθικήν ευθύνην φέρει το Έθνος επί τη διαγωγή των προσώπων τούτων. Αν προήγοντο οι ειρημένοι πολιτευταί εις την εξουσίαν δια της ψήφου της Βουλής, η παράλυσις της διοικήσεως και η παρ΄ αυτών, ως εκλεκτών του Έθνους κατάχρησις της εξουσίας κατά τας εκλογάς προς παραβιασμόν της συνειδήσεως των εκλογέων ηδύνατο να εκληφθή ως ένδειξις της ανικανότητος του ελληνικού λαού προς την αυτοδιοίκησιν. Αλλ΄ η διοικητική καχεξία και τα κατά τας εκλογάς όργια δεν είνε έργον εξουσίας εκπροσωπούσης την πλειοψηφίαν της Βουλής και, επομένως, ευθυνούσης δια των πράξεων της το Έθνος. Είνε έργον ανθρώπων οφειλόντων την υπουργικήν αυτών ύπαρξιν εις μόνην την απόλυτον χρήσιν της εν τω Συντάγματι αναγεγραμμένης υπέρ του Στέμματος προνομίας του διορισμού και της παύσεως των υπουργών. Ο κ. Βούλγαρης, οτέ μετά την αποσύνθεσιν της εν τη τελευταία Βουλή συμμαχίας των κομμάτων εκλήθη εκ νέου εις την εξουσίαν και έλαβε την διάλυσιν της Βουλής, μόλις δώδεκα αριθμεί φίλους εν τη Βουλή. Επτά ηρίθμει φίλους ο κ. Δεληγεώργης, ότε εγένετο Πρωθυπουργός κατά το 1872 και διέλυσεν την τότε Βουλήν. Μόλις δε είκοσι πέντε βουλευτών προϊστατο ο κ. Ζαϊμης προ της εν έτει 1869 διαλύσεως της Βουλής. Παν άλλο άρα δύνανται να θεωρηθώσιν τα παρ΄ αυτών σχηματισθέντα υπουργεία ή ως εθνικά, η δε διαγωγή τοιούτων υπουργείων ουδόλως δικαιολογεί μομφάς, κατά του Έθνους, προκαλεί μόνον σκέψεις περί της καταχρήσεως της συνταγματικής προνομίας του διορισμού και της παύσεως των Υπουργών.
Η προνομία αύτη εις ουδένα επάγεται εν τω Συντάγματι ρητόν όρον. Υπόκειται όμως εις τους εκ των πραγμάτων περιορισμούς τους προκύπτοντας εκ των επίσης υπό του Συντάγματος καθιερουμένων δικαιωμάτων της Βουλής. Προς την εκμηδένησιν των περιορισμών τούτων ου μόνον επετράπη, αλλά και ανήχθη εις πολιτικόν δόγμα, η επέμβασις της κυβερνήσεως εις τας εκλογάς. Αν ο λαός εξέλεγεν ελευθέρως τους αντιπροσώπους του δε θα ήτο εφικτός ο σχηματισμός υπουργείων προσωπικών, διότι η Βουλή δια της ενασκήσεως των ιδίων αυτής προνομιών ήθελε καταστήσει αναπόδραστον τον σχηματισμόν υπουργείου απολαύοντος της εμπιστοσύνης της πλειονοψηφίας αυτής. Ίνα μη συμβή τούτο και έχη ο τόπος κυβέρνησιν ιδίαν υπηρετούσαν την πολιτικήν του Έθνους, απεφασίσθη κατά ξενικήν εισήγησιν, εν τέλει του έτους 1867, η πτώσις του καθ΄ όλον το έτος εκείνο κυβερνήσαντος αληθώς κοινοβουλευτικού υπουργείου, η αντικατάστασις αυτού δι΄ άλλου εκ της μειονοψηφίας της Βουλής και η διάλυσις της Βουλής παρακολουθουμένη υπό επεμβάσεων κατά τας εκλογάς προς μετατροπήν της μειονοψηφίας εις πλειονοψηφίαν. Έκτοτε η πολιτική αύτη, η εκμηδενίσασα το κοινοβουλευτικόν πολίτευμα εν Ελλάδι, εξακολουθεί λειτουργούσα. Η δε τελευταία διάλυσις της Βουλής και αι γενόμεναι εκλογαί ενδεικνύουσιν ότι θα εξακολουθή αναπτυσσόμενη, έως ου φέρει τα πράγματα εις την μοιραίαν αυτών καταστροφήν.
Διατελούμεν ήδη θεαταί του ελεεινού εκλογικού δράματος, όπερ κατά το 1868 παρίσταται περιοδικώς από της σκηνής του ημετέρου κράτους. Αμέσως μετά την διάλυσιν της τελευταίας Βουλής, αντί να ίδωμεν τους πολιτευομένους σπεύδοντας προς τας επαρχίας αυτών, όπως προκαλέσωσι την υπέρ αυτών ψήφον του λαού, είδομεν απ΄ εναντίας τους αξιούντας να αντιπροσωπεύσωσι τας επαρχίας σπεύδοντας εις Αθήνας όπως λάβωσιν ενταύθα το χρίσμα της υπουργικής υποψηφιότητας. Εκτός ολιγίστων, μοναδικών ίσως εξαιρέσεων, πάντες ελησμόνησαν και πολιτικάς σχέσεις και ατομικήν αξιοπρέπειαν εκλιπαρούντες την άνωθεν κατά τας εκλογάς αντίληψιν, η δε κυβέρνησις κατήρτιζε, διέλυε, μετερρύθμιζε τους επαρχιακούς συνδυασμούς ως ληδεμών της ψήφου του λαού. Ήρξατο η δευτέρα πράξις και είδομεν τους υπουργικούς υποψηφίους επανερχομένους εις τας επαρχίας και κύπτοντας υπό το βάρος των προς τους εκλογείς υπουργικών δώρων, είδομεν την υπηρεσίαν όλην ανάστατον, τον στρατόν εις πλήρη παράλυσιν υπακούοντα από του διοικητού έως του εσχάτου στρατιώτου εις τα νεύματα του υπουργικού υποψηφίου και γενόμενον το όργανον της καταπατήσεως του νόμου και των ελευθεριών του πολίτου. Ήδη λαμβάνομεν αλληλοδιαδόχως τας απαισίας ειδήσεις περί της τρίτης πράξεως, καθ΄ ην τελούνται αυτούσια κατά την ψηφοφορίαν τα εκλογικά όργια. Μετ΄ ολίγον θα παρασταθεί η τετάρτη πράξις, ότε κατά τας εξελέγξεις θα εκτυλιχθώσιν επισήμως αι τελευταίαι ασχημίαι και, κατά τα εθισμένα, θα διαπραχθώσι βεβαίως και ήδη νέαι εν αυτώ τω βουλευτικώ περιβόλω χείρονες των πρώτων, και ταύτα πάντα όπως παρασκευασθή η υστάτη πράξις της συγκροτήσεως Βουλής φερούσης τον εξωτερικόν τύπον της αντιπροσωπείας του Έθνους και αναδεχθησομένην εν ονόματι του Έθνους την ευθύνην των ανοσιουργημάτων των προσωπικών κυβερνήσεων. Αηδιάζοντες και αγανακτούντες επί τω θεάματι, του οποίου παριστάμεθα θεαταί, και βλέποντες την γενικήν κατάπτωσιν του φρονήματος των πολιτευομένων, διστάζομεν επί στιγμήν και ερωτώμεν ημάς αυτούς, μη τυχόν αληθώς πταίει το Έθνος; Θαρρούντες όμως απαντώμεν, το Έθνος δεν πταίει. Μετά τα παθήματα του 1862, τίθεται εκ νέου εις το Έθνος το δίλημμα της υποταγής εις την αυθαιρεσίαν ή της επαναστάσεως. Είνε το Έθνος καταδικαστέον διότι δεν σπεύδει να παραδεχθή το δεύτερον.
Καλούνται εις την εξουσίαν κυβερνήσεις αποκρουόμεναι παρά της πλειοψηφίας του Έθνους, χορηγείται εις αυτάς η διάλυσις της Βουλής και συνάμα παν μέσον επηρεασμού των συνειδήσεων του λαού και νοθεύσεως των εκλογών, και λέγομεν ύστερον, ότι πταίει ο λαός δια την τοιαύτην κατάστασιν. Τι δύναται ο λαός κατ΄ αυτής; Ουδέν άλλο ή να επαναστατήση. Αλλά τις ο δυνάμενος να κατακρίνη ευλόγως τον λαόν διότι την επανάστασιν θεωρεί ως έσχατον καταφύγιον, και πριν ή προέλθη εις αυτήν ζητεί να ίδη εξαντλούμενα όλα τα προληπτικά μέσα; Αν δεν πταίει ο λαός, πταίουν οι πολιτευόμενοι, λέγουσιν οι άλλοι, και η εξαχρείωσις αυτών ευθύνει το Έθνος, αφού ούτοι εις το Έθνος ανήκουσιν. Απαντώμεν, ότι η διαγωγή των πολιτευομένων υα ηύθυνε το Έθνος, αν η Ελλάς αυτοδιοικείτο, αλλ΄ αφού δια της διαστροφής του Συντάγματος και της εικονικότητος της Βουλής κυβερνάται πράγματι η Ελλάς ως μοναρχία απόλυτος, επόμενον ήτο να καταστώσι και οι πολιτευόμενοι οποίους διαπλάττει αυτούς το νόθον καθεστώς. Όστις των πολιτευομένων δεν ασπάζεται τα γινόμενα ουδέν άλλο δύναται να πράξη ή να παύση πολιτευόμενος αφού κατά το παρ΄ ημίν καθεστώς ουδέν υφίσταται δι΄ αυτού στάδιον εννόμου και εντίμου ενεργείας. Οι πολιτευόμενοι είνε πλάσματα του επικρατούντος εν τη πολιτεία στοιχείου, το δε Έθνος ου μόνον δεν είνε το επικρατούν στοιχείον εν τη πολιτική, αλλ΄ εικονικήν μόνον έχει μετοχήν εις αυτήν. Η ευθύνη άρα επί τοις συντελουμένοις ανήκει άπασα εις το στοιχείον εις το οποίον δια της διαστροφής των συνταγματικών ημών θεσμών συνεκεντρώθη ολόκληρος η εξουσία.
Αλλ΄ εκτός της επαναστάσεως, την οποίαν άπαντες αποτροπιαζόμεθα, δεν υπάρχει άρα άλλο μέσον θεραπείας; Παρ΄ άλλαις συνταγματικαις επικρατείαις καταστέλλονται και προλαμβάνονται αι καταχρήσεις της εξουσίας δια δυνάμεως ανωτέρας και αυτής της επαναστάσεως, δια της ηθικής εκδηλώσεως της κοινής γνώμης. Υπάρχει και παρ΄ ημίν κοινή γνώμη, ως πολλάκις απεδείχθη και οσάκις εκτάκτως εξεδηλώθη, επέφερεν ασφαλώς τα αποτελέσματα αυτής. Αλλ΄ η κανονική εκδήλωσιςτης κοινής γνώμης προϋποθέτει χρόνο τινα κοινοβουλευτικού βίου, η δε Ελλάς από του 1844, ότε το πρώτον εσυνταγματίσθη, και έως της σήμερον, μόνον επί εν έτος, ήτοι κατά το 1867, εβίωσε κοινοβουλευτικώς. Είνε άρα η κονή γνώμη αδιοργάνωτος και ελλείπει αφ΄ ημών ο σπουδαιότατος ούτος φραγμός κατά των καταχρήσεων των προνομιών. Παρήγορον όμως φαινόμενον μαρτυρούν της κοινής γνώμης την ανάπτυξιν παρ΄ ημίν παρουσιάζει η εκλογή της πρωτευούσης. Ο λυσσώδης πόλεμος, ον εκήρυξε κατά της εκλογής του Τιμολέοντος Φιλήμονος Αυλή και Υπουργείον, διετράνωσαν την αληθή έννοιαν της υποψηφιότητος αυτού. Ο κ. Φιλήμων εξέθηκε κάλπην ουχί εν ιδίω ονόματι, αλλ΄ ως αντιπρόσωπος ιδέας, διο απέσχε συστηματικώς από πάσης ατομικής ενεργείας κατά την εκλογήν. Οι θιασώται της ιδέας, ην εκπροσωπεί η κάλπη του κ. Φιλήμονος, έπραξαν υπέρ αυτού όσα οι άλλοι υποψήφιοι απανταχού του κράτους ανεξαιρέτως είνε ηναγκασμένοι να πράττωσιν αυτοί υπέρ εαυτών. Οποία δε η ιδέα; Ο κ. Φιλήμων δια του “Αιώνος” υπερεμάχησεν εκθύμως υπέρ πολλών εθνικών ζητημάτων. Κατήγγειλε τας καταχρήσεις των προνομιών του Στέμματος, τας προσωπικάς κυβερνήσεις, τας αδικαιολογήτους διαλύσεις των Βουλών, τας επεμβάσεις των διαφόρων υπουργείων εις τας εκλογάς, την μεγάλην λαυρεωτικήν φενάκην την απολήξασαν εις την δια της κυβερνήσεως λήστευσιν του λαού, την ελευθερίαν του βουλευτικού βήματος προσβληθείσαν εν τω προσώπω του κ. Λομβάρδου, την εθνικήν αξιοπρέπειαν πάσχουσαν εκ της παρεισαγωγής εις την Αυλήν προσώπων δυνάμει διορισμού ξένου Ηγεμόνος. Πάντα ταύτα συντελούσιν εις τον καταρτισμόν της ιδέας, ην εκπροσωπεί η κάλπη του κ. Φιλήμονος και της οποίας η αληθής και υψηλή έννοια ουδένα λανθάνει. Η ιδέα αύτη μανιωδώς πολεμηθείσα παρά της εξουσίας ήρατο νίκην επιφανή. Χαίρομεν δια τον κ. Φιλήμονα, εις ον ανοίγεται στάδιον αντάξιον της ικανότητος του, χαίρομεν δια το βήμα της Βουλής, αφ΄ ου θέλει ηχήσει φωνή φιλελευθέρα και τολμούσα να λέγη όλην την αλήθειαν, αλλ΄ ιδίως αγαλλόμεθα διότι η νίκη του κ. Φιλήμονος είνε άθλον ειρηνικόν της κοινής γνώμης και, ως ελπίζομεν, σπουδαία απαρχή γενικωτέρας αυτής εκδηλώσεως. Οι δούλοι λαοί κυμαίνονται μεταξύ ανοχής της αυθαιρεσίας και συνωμοσίας. Ίδιον των ελευθέρων λαών είνε δι΄ ειρηνικών μέσων να επιβάλλωσιν εις τους άρχοντας τον προς αυτούς σεβασμόν. Ειρηνικοτέρα, νομιμωτέρα, αλλά και τρανοτέρα εκδήλωσις της γενομένης δια της ψήφου του λαού της πρωτευούσης υπέρ του κ. Φιλήμονος δεν ηδύνατο να υπάρξη. Θα νοηθή άρα η σημασία αυτής; Το ευχόμεθα, αλλά δεν το ελπίζομεν. Που δυνάμεθα να στηρίξωμεν τοιαύτην ελπίδαν; Οσάκις παρέστησαν δυσχέρειαι και εγένοντο υποχωρήσεις, αύται δεν ήσαν σπουδαίαι, αλλ΄ απέβλεπον μόνον εις τον εξαγορασμόν των καιρών και εις την επίρριψιν της ευθύνης εις άλλους. Τοιαύται υποχωρήσεις βλάπτουσι και τον δίδοντα και τους λαμβάνοντας. Ουδείς απατάται περί την έννοιαν αυτών και η αληθής ηθική ευθύνη μένει εν τη συνειδήσει του Έθνους όπου ανήκει. Τούτο προσεπιμαρτυρεί η εκλογή του κ. Φιλήμονος.
Ίνα επέλθη θεραπεία, πρέπει να γίνη ειλικρινώς αποδεκτή η θεμελιώδης αρχή της κοινοβουλευτικής κυβερνήσεως, ότι τα υπουργεία λαμβάνονται εκ της πλειονοψηφίας της Βουλής. Τα όργανα της νυν και των πρώην προσωπικών κυβερνήσεων, αι εφημερίδες των κ. Βούλγαρη, Ζαϊμη και Δεληγεώργη, ανακινήσασαι εσχάτως το ζήτημα τούτο, εκθύμως υπερεμάχησαν υπέρ του δικαιώματος του Στέμματος να καλή εις τα πράγματα την μειονοψηφίαν της Βουλής. Ότι τούτο δεν αντίκειται εις το γράμμα του Συντάγματος, ουδείς αντιλέγει, επίσης αδύνατον να αρνηθή τις ότι προσκρούει εις την όλην οικονομίαν του Συντάγματος και ότι καθιστά αδύνατον την λειτουργίαν του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Θεμέλιον του πολιτεύματος τούτου είνε η ύπαρξις δυο κομμάτων εν τη Βουλή, τούτο δε αναγνωρίζουσι και αυτοί οι θιασώται της προσωπικής κυβερνήσεως, αλλά το αναγνωρίζουσιν μόνον, ίνα ονειδίσωσιν την Βουλήν επί τω καταμερισμώ αυτής εις πολλά κόμματα. Πόθεν όμως ο πολλαπλασιασμός των κομμάτων; Ουχί άλλοθεν ειμή εκ της προσηλώσεως εις την Εξουσίαν των μειονοψηφιών; Ποιον κόμμα αποφασίζει να συγχωνευθεί μετ΄ άλλων προς καταρτισμόν πλειονοψηφίας, όταν αποτέλεσμα της θυσίας του ταύτης είνε ο αποκλεισμός του από της εξουσίας, ενώ μένον εν μειονοψηφία έχει την ελπίδαν να κληθή εις την αρχήν, να λάβη την διάλυσιν της Βουλής και να διευθύνη κατά το δοκούν τας εκλογάς; Ενόσω η βασιλεία προσφέρει την εξουσίαν, την διάλυσιν και τας επεμβάσεις ως βραβείον εις τας εν τη Βουλή μειονοψηφίας, θα πολλαπλασιάζωνται επ΄ άπειρον οι μνηστήρες της αρχής. Όταν όμως αποφασίση ειλικρινώς να δηλώση ότι μόνον την πλειονοψηφίαν καλεί εις την εξουσίαν, ουδεμία αμφιβολία ότι εν Ελλάδι, όπως και αλλαχού, δε θα μείνει επί πολύ έκθετον το επίζηλον τούτο γέρας, αλλά θα συνεννοηθώσιν αι μειονοψηφίαι περί των επιβαλλομένων εις εκάστην υποχωρήσεων όπως συγχωνευθώσιν εις πλειονοψηφίαν. Δεν πταίει άρα το πολίτευμα, δεν πταίουσιν οι αντιπρόσωποι του Έθνους, δεν πταίει το Έθνος, αν η Βουλή είνε κατατετμημένη εις πολλά κόμματα και δεν έχει έτοιμην πλειονοψηφίαν, όταν ζητηθή. Ας αφεθή να λειτουργήση το πολίτευμα εν τη βεβαιότητι ότι εκ της πλειονοψηφίας της Βουλής μορφούται η κυβέρνησις, και ταχέως θα ίδωμεν την Βουλήν συντασσομένην εις δύο κόμματα. Ουδέν των θεμελιωδών ζητημάτων, άτινα εν Γαλλία ή Ιταλία διαιρούσι τους ποίτευομένους εις πολλά κόμματα έχομεν εν Ελλάδι. Τα πολλά κόμματα παρ΄ ημίν είνε αποτέλεσμα της προσκλήσεως των μειονοψηφιών εις την εξουσίαν. Η ευθύνη άρα πάσης της καταστάσεως ταύτης ανήκει εις τους παραβιάζοντας την κοινοβουλευτικήν αρχήν του σχηματισμού των κυβερνήσεων εκ της πλειονοψηφίας της Βουλής.
Αθυμούντες επί τη καταστάσει εις ην περιήλθον τα της πολιτείας και άτινα ζωηρότερον αισθανόμεθα ήδη υπό τας εντυπώσεις των επιτελουμένων τη εισηγήσει της κυβερνήσεως και παρά των οργάνων αυτής εκλογικών οργίων, ηθελήσαμεν να εξετάσωμεν μήπως ημείς πταίομεν, όπως εν ημίν αυτοίς αναζητήσωμεν την θεραπείαν. Αλλ΄ η ειλικρινής μελέτη του θέματος μας ήγαγεν εις το αλάνθαστον συμπέρασμα ότι δεν πταίει το Έθνος. Αλλού έγκειται το κακόν και εκεί πρέπει να ζητηθή η θεραπεία.
Σαν σήμερα διοργανώνεται ογκώδης αντιβενιζελική πορεία στις 12 Δεκεμβρίου 1916. Με επικεφαλής την Ιερά Σύνοδο, οι διαδηλωτές κατευθύνονται στο Πεδίο του Άρεως για να αναθεματίσουν τον «σατανά» της πολιτικής ζωής του τόπου Ελευθέριο Βενιζέλο.
Ολο τον Δεκέμβρη του 1916 πέτρες μεταφέρονται στην Αθήνα και ρίχνονται στο Πεδίο του Αρεως, στο σημείο όπου σήμερα βρίσκεται το άγαλμα της Αθηνάς όπου
ο κάθε διαδηλωτής ρίχνει μία πέτρα και επαναλαμβάνει την κατάρα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, Θεόκλητου:
«Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδαν, ανάθεμα έστω».
Αντρες, γυναίκες, παιδιά, κυρίες και κύριοι του λεγομένου "καλού κόσμου",- μεταξύ των οποίων και ο Αγ. Νεκτάριος αλλά και αγράμματοι ανθρωποι παρασυρμένοι απο τους παπάδες πήγαν φορτωμένοι πέτρες μεγάλες και μικρές και τις έριξαν, μάζα άμορφη, στο Πεδίον του Άρεως, αναθεματίζοντας, το "Βελζεβούλ", τον "προδότη".
Το κατά Βενιζέλου "Ανάθεμα"
"Ημείς οι υπογεγραμμένοι Μητροπολίται, εντολήν ελάβομεν παρά χιλιάδων εφέδρων και πολιτών να αναγνώσωμεν βαρύτατον αφορισμόν κατά του ενόχου ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ Ελ. Βενιζέλου, του προδώσαντος το έθνος μας εις τους Αγγλογάλλους του, ατίμως συνεννοηθέντος μετ' αυτών ίνα στείλωσι την προχθεσινήν νόταν είς την Ελλάδα, μόνον και μόνον δια να πικρανθεί ο λατρευτός μας Βασιλεύς και εκβιασθή όπως καλέση επί την αρχήν τον ΠΟΥΛΗΜΕΝΩΝ ΣΕΝΕΓΑΛΕΖΟΝ ΤΡΑΓΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟΝ, τον ηθικόν αυτουργόν της πυρπολήσεως του Τατοΐου , τον ηθικόν αυτουργόν των βασάνων ας υπέστησαν οι ανδραγαθήσαντες αξιωματικοί μας εις χείρας του ανάνδρου Σαράιγ.
Κατ' αυτού όθεν του ΠΡΟΔΟΤΟΥ Βενιζέλου ανεγνώσαμεν αφορισμόν όπως ενσκήψωσι:
ΤΑ ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΩΒ !
ΤΟ ΚΗΤΟΣ ΤΟΥ ΙΩΝΑ !
Η ΛΕΠΡΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ !
Ο ΜΑΡΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ !
ΤΟ ΤΡΕΜΟΥΛΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΨΥΧΟΡΡΑΓΟΥΝΤΩΝ !
ΟΙ ΚΕΡΑΥΝΟΙ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΙ ΚΑΤΑΡΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ .
ΤΑΣ ΙΔΙΑΣ ΑΡΑΣ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΣΩΝΕΝ ΚΑΙ ΚΑΤ ‘ ΕΚΕΙΝΩΝ , ΟΙΤΙΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΕΚΛΟΓΑΣ ΘΕΛΟΥΣΙ ΔΩΣΕΙ ΛΕΥΚΗΝ ΨΗΦΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩΜΕΝ , ΟΠΩΣ ΜΑΡΑΘΩΣΙΝ ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΚΑΙ ΚΩΦΑΘΩΣΙ ΤΑ ΩΤΑ .
Σήμερα στο τραπέζι,αφού φάγαμε πιάσαμε την κουβέντα με τη μάνα μου. Πέστα από δω,πέστα από κει,ήρθε η κουβέντα στα χρόνια της κατοχής από τους ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ. Φορτίστηκε η ατμόσφαιρα,πήρε κορδόνι η μάνα μου τις ιστορίες(γεννημένη το 1930,παιδάκι ήταν τότε)... -Άκου,μου λέει,είχαμε σιτάρια κι αφού τα θερίζαμε με έστελνε ο πατέρας μου με τα δεμάτια φορτωμένα στο γαϊδούρι να τα πάου στο σπίτι.Τι είμουνα εγώ;Έντεκα χρονώ παιδάκι... Τούλεγα,θα μου πέσει το γαϊδούρι στον ανήφορο,στο ρέμα,κι έπεφτε ανάσκελα με τα πόδια πάνου...Έτρεχα,φώναζα να ρθουν να με βοηθήσουν...μ'έβριζε ο πατέρας...τέλος πάντων,τα πήγαινα στο σπίτι και μούλεγε..."σημείο"(έτσι μ'έλεγε) να τα βάλεις με τα στάχυα όρθια. -Τι να πω,που μας έκοβε η πείνα...πέρναμε τα σιτάρια,τις καλαμιές,μερικά κομμάτια τα κρατάγαμε από τα καλάμια και τα βάζαμε στη φωτιά,καιγόσαντε τα άγανα(τα μουστάκια των σταχυών)...τα μελίχλωρα παίρναμε,κι αφού τα ψήναμε...ψάνη τα λέγαμε,τρίβαμε να φύγουν τα σκουφιά...το πίτουρο,τα φυσάγαμε να καθαρίσουν και τα ρίχναμε στα πιάτα να τα φάμε αντί για ψωμί...γαμώ τους κερατάδες τους Γερμανούς...!!!! -Αμ,ο παπάς ο κερατάς!Πήγαινε η μάνα μου η μαύρη νυχτιάτικα να θειαφίσει τη σταφίδα του παπά,δίπλα είμαστε,για να κολλάει το θειάφι με τη δροσά...και μετά την άλλη μέρα μ'έστελνε η μάνα μου να πάου στου παπά να του ζητήσω το μεροδούλι...τι μεροδούλι,νυχτοδούλι ήτανε.Επήγαινα κι εγώ,τούλεγα,μούπε η μάνα να μου δώσεις τα λεφτά να πάρουμε λίγο ψωμί γιατί δεν έχουμε να φάμε...κι έκανε έτσι και μούδεινε ένα δίφραγκο. Το πήγα στη μάνα μου και μου λέει...να το πας πίσω.Ντρέπουμε ρε μάνα...,τράβα πίσω και πες του να σου δώσει κανονικά...Πήγα πάλι,του λέου η μάνα μου είπε να μου δώσεις κανονικά τα λεφτά...και τι γυρίζει και μου λέει ο ΚΕΡΑΤΑΣ!Παιδί μου,πες στη μάνα σου,διαβάζω και τον πατέρα σου!!!!!Ο κερατάς ο παπάς,ο σκατόψυχος...ο άλειωτος,έτσι το΄νε λέου εγώ...!!!
[...Δεν πέρασαν μερικά χρόνια από την οριστική "κονσερβοποίηση" του ελληνισμού και η Ευρώπη ξαναπαίρνει φωτιά. Νέοι φιλόδοξοι "αυτοκράτορες" θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο. Ο δρόμος όμως για την κατάκτηση "περνάει" και πάλι μέσα από την Ελλάδα. Ο "άξονας" πρέπει να περάσει από την Ελλάδα, για να φτάσει στα πετρέλαια. Πρέπει, με βάση την ελληνική λογική, να τους νικήσει και άρα να τους "ταπεινώσει". Πώς θα δεχθούν όμως την "ταπείνωση" αυτοί οι οποίοι κοιμούνται με τον Αχιλλέα και τον Μέγα Αλέξανδρο στο μυαλό τους; Πώς θα νικηθούν αυτοί οι οποίοι ντρέπονται για τη φτώχεια τους και γνωρίζουν ότι το μόνο που τους απομένει, για ν' "αποδείξουν" κάτι σημαντικό στην παγκόσμια κοινωνία, είναι ο ηρωισμός τους και η συγγένεια αίματος με τους διάσημους αρχαίους προγόνους τους;
Ο "άξονας" επιτίθεται και το "φαινόμενο" ενεργοποιείται. Μετά από αιώνες αλλάζει ο εχθρός του. Η "φωτιά" κολλάει στο "ξύλινο" σύστημα του φασισμού. Ο "άξονας" γίνεται εχθρός του ελληνικού λαού και όχι απλά εχθρός του υπό αγγλικό έλεγχο ελληνικού κράτους. Ο "άξονας" αποκτά εχθρό το "φαινόμενο" και όχι τη βαλκανική "Μπανανία" με το όνομα "Ελλάδα". Ο "άξονας" μπορεί να νικήσει εύκολα τον στρατό της "Μπανανίας", αλλά πλέον θα πρέπει να νικήσει και τον ελληνικό λαό. Αυτό είναι το πρόβλημα και είναι μεγάλο.
Ο ελληνικός λαός είπε "ΟΧΙ" και αυτό δεν άλλαζε. Είναι αιώνιο "ΟΧΙ". Συμφέρει δεν συμφέρει, δεν τους νοιάζει. Σωστό ή λάθος, δεν τους απασχολεί. Το είπαν και από εκεί και πέρα είναι θέμα υπερηφάνειας. Θα το υπερασπιστούν όσο και να τους κοστίσει. Θα "εκτεθούν" στα μάτια της παγκόσμιας κοινωνίας; Τι θα πουν οι ξένοι; Ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι "μπάσταρδοι", που δεν έχουν σχέση με τους αρχαίους ήρωες προγόνους τους; Το "φαινόμενο" αρχίζει πλέον κι ανεβάζει "θερμοκρασία". Τα μάτια "λάμπουν" και ένας λαός ολόκληρος βλέπει τον πόλεμο σαν "ευκαιρία" ανάδειξης και επανασύνδεσης με το "λαμπρό" παρελθόν.
Ο ελληνικός λαός είναι ο ΜΟΝΟΣ ΛΑΟΣ στον κόσμο που μέσα σε διάρκεια πέντε χρόνων ΝΙΚΗΣΕ με τον πιο απόλυτο τρόπο δύο "αυτοκρατορίες" και έγινε η αιτία της απόλυτης καταστροφής μιας τρίτης ακόμα μεγαλύτερης. Την ίδια στιγμή το αγγλοκρατούμενο ελληνικό κράτος των χαφιέδων έχασε καί τους δύο αυτούς πολέμους. Τι σημαίνει αυτό το φαινομενικά αντιφατικό; Πώς είναι δυνατόν ένας λαός να κερδίσει δύο πολέμους τη στιγμή που το κράτος του έχασε καί στους δύο;
Τον πόλεμο με τους Ιταλούς τον κέρδισε ο ελληνικός λαός μόνος του. Αυτός στήριξε τις λίγες μονάδες του τακτικού στρατού, που βρίσκονταν στα σύνορα. Ο λαός ήταν αυτός ο οποίος ανέλαβε τη διοικητική του μέριμνα. Έπλεκε, επιδιόρθωνε, μαγείρευε και κουβαλούσε ό,τι χρειαζόταν, για να πολεμάνε οι στρατιώτες. Ο λαός ανέλαβε τον εφοδιασμό του. Ο λαός ανέλαβε την περίθαλψή του. Ανήλικοι και γυναίκες κουβαλούσαν όπλα και πυρομαχικά εκεί όπου υπήρχε ανάγκη. Δεν σταμάτησε όμως μόνον σ' αυτά. Ο λαός μπήκε και στην ίδια τη μάχη. Αυτός ανέλαβε τις ειδικές "δυνάμεις" του. Υλοτόμοι έγιναν οι ιχνηλάτες του στρατού. Τσομπάνηδες έγιναν οι ‘καταδρομείς" του.
Ο λαός νίκησε τους Ιταλούς. Αυτός τους απώθησε από την Ελλάδα. Το ελληνικό κράτος εκείνον τον πόλεμο τον είχε χαμένο. Αυτό είναι κάτι το πρωτοφανές για τη σύγχρονη στρατιωτική ιστορία. Ηττήθηκε ένας πανίσχυρος στρατός από μεμονωμένες στρατιωτικές μονάδες και από έναν λαό. Δεν υπήρχε καν κεντρική διοίκηση. Δεν υπήρχε κεντρικό στρατηγείο. Οι αγγλόδουλοι της Αθήνας θεωρούσαν τον πόλεμο τόσο χαμένο, που δεν είχαν μπει στον κόπο οι στρατηγοί να πάνε στο μέτωπο για να ρίξουν έναν πυροβολισμό ή να δώσουν μια εντολή επίθεσης.
Το αρχιτρωκτικό, που παρίστανε...συνέχεια και ολόκληρο το άρθρο εδώ...
Remember the ARMENIAN GENOSIDE.
NEMESIS will not forget.
Zürich
A 20h15, heure locale, après un retard de 3h15 sur l’horaire protocolaire prévu à 17h (France), du fait de la délégation arménienne protestant contre le libellé du discours que devait prononcer Ahmet Davutoglu après les signatures, lequel mentionnait la question du Karabagh, les Protocoles Armeno-Turcs ont finalement été signés dans l’enceinte de l’Université de Zürich par les deux délégations, dans un climat tendu et de fausse courtoisie.
La cérémonie s’est déroulée en la présence de la ministre des Affaires étrangères de Suisse, Micheline Calmy-Reetz, de la secrétaire d’État américaine Hillary Clinton , des ministre des Affaires étrangères russe, Sergueï Lavrov, de Bernard Kouchner, ainsi que du Secrétaire général de l’UE Javier Solana et du Président du Conseil des ministres de la CE, Samuel Zbogar. Était également présent Charles Aznavour.
La teneur des termes contenus dans ces documents ne prendra effet qu’après ratification par les Parlements des deux pays concernés. La Turquie a annoncé que l’examen des Protocoles sera étudié par une commission parlementaire dès la semaine prochaine avant qu’ils ne soient soumis aux votes du parlement turc.
Une procédure similaire devrait se mettre en place également à Erevan.
Παρατηρώντας το ύφος του καθενός μπορεί κανείς να βγάλει τα συμπεράσματά του!!! Σίγουρα κάποιοι αισθάνονται ήδη τύψεις που έσυραν την Αρμενία για άλλη μια φορά στη σκλαβιά! Αισθάνονται την προδοσία που έκαναν και σκέφτονται με σκοτεινό ύφος τις ΕΡΙΝΥΕΣ και τη ΝΕΜΕΣΗ...που θα τους τιμωρήσει ατομικά τον καθένα.
Νεορωμαίοι...ανατολικορωμαιολάτρες,χριστιανοταλιμπάν,συνοθύλευμα Μογγολοουνοσλαυοεβραιογοτθοκαραμανοισαυροβουλγαροαλανών και λοιπών καταστροφέων και κατακτητών της Ελληνικής Πατρίδας.
Επειδή μας τα έχουν παραζαλήσει οι σύγχρονοι Ρωμιοί. Πέρα απο την κατάντια σε επίπεδο ιδεολογίας που περιέχουν οι αναφορές σήμερα σε Ρωμιούς και Ρωμιοσύνη και αυτών που αντιπροσωπεύουν, παραθέτουμε κάποιες ιστορικές αναφορές των εθνικών ονομάτων μας Ελληνες-Γραικοί σε αντίθεση με το Ρωμαίοι-Ρωμιοί, από σκοτεινές περιόδους της ιστορίας μας. Που η δήθεν εξαφάνισή τους είναι και το βασικό επιχείρημα των χριστιανοταλιμπάν Ρωμιών.
448-450μ.Χ., Πρίσκος ο Πανίτης, «Ιστορία βυζαντιακή και τα κατ’ Αττίλαν»
«Κάποιος άνδρας που νόμισα πως ήταν βάρβαρος εξαιτίας της σκυθικής (ουννικής) στολής του, με πλησίασε και μου είπε στα ελληνικά: Χαίρε! Έμεινα...συνέχεια του άρθρου στην πηγή.
Ο Ψηλορείτηςκαι η Σαμαριά είναι οι μόνες περιοχές της Κρήτης, που συμπεριλαμβάνονται στις λίστες της UNESCO.
Εγκρίθηκε ομόφωνα η συνέχιση, για άλλα τέσσερα χρόνια, της συμμετοχής του Φυσικού Πάρκου του Ψηλορείτη στα Δίκτυα των Ευρωπαϊκών και Παγκόσμιων Γεωπάρκων της UNESCO. Έτσι, αυτή την στιγμή ο Ψηλορείτης είναι μαζί με την Σαμαριά οι μόνες περιοχές της Κρήτης, που είναι ενταγμένες στις λίστες της UNESCO.
Το Φυσικό Πάρκο αποτέλεσε από το 2001 το 5ο μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου των Γεωπάρκων, που στοχεύει, μέσα από την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και καλών πρακτικών, στην προώθηση δράσεων εναλλακτικού τουρισμού, περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, προστασίας και ανάδειξης του περιβάλλοντος, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην οικονομική ανάπτυξη ορεινών και μειονεκτικών περιοχών της Ευρώπης.
Από το 2004 η συμμετοχή μιας περιοχής στο Δίκτυο των Ευρωπαϊκών Γεωπάρκων συνεπάγεται την αυτόματη ένταξή της και στο Δίκτυο των Παγκόσμιων Γεωπάρκων, που ανέπτυξε και εξακολουθεί να αναπτύσσει παγκοσμίως η UNESCO. Η συμμετοχή ελέγχεται περιοδικά με αυστηρή διαδικασία αξιολόγησης στην οποία συμμετέχουν -εκτός από τα υπόλοιπα μέλη του Δικτύου- εκπρόσωποι πολλών διεθνών οργανισμών, όπως της Διεθνούς Ένωσης για την Προστασίας της Φύσης (IUCN) και της Διεθνούς Ένωσης Γεω-Επιστημών (IUGS).
Μαζί με τον Ψηλορείτη επαναξιολογήθηκαν άλλα 15 γεωπάρκα από τα οποία δύο έλαβαν κόκκινη κάρτα και να αποκλειστούν από τα δίκτυα και άλλα τέσσερα κίτρινη κάρτα, με αποτέλεσμα να επαναξιολογηθούν σε δύο χρόνια. Παράλληλα, δυο νέες περιοχές εντάχθηκαν στα παραπάνω δίκτυα, μια από τις οποίες, είναι η περιοχή Χελμού - Βουραϊκού της Πελοποννήσου, η οποία αποτελεί πλέον μαζί με το Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου και τον Ψηλορείτη, το τρίτο γεωπάρκο της Ελλάδας.
Το Δίκτυο των Ευρωπαϊκών Γεωπάρκων αποτελείται από 35 περιοχές και το αντίστοιχο Παγκόσμιο Δίκτυο της UNESCO από 64.
www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ
Το Σπήλαιο Ιδαίον Άνδρον στη βάση του Ψηλορείτη.
Το ΙδαίονΆντρονστο οροπέδιο του Λασιθίου είναι, σύμφωνα με τη μυθολογία, ο τόπος γέννησης του Δία.
Μπροστά από τα (αδιάφορα κατά πλειοψηφία) μάτια μας παρελαύνουν αυτές τις προεκλογικές μέρες διάφορες ασημαντότητες, των οποίων το σημαντικότερο, ίσως, επίτευγμα ζωής ήταν ...η τοποθέτηση του ονόματός τους σε κάποιο κομματικό ψηφοδέλτιο!
Η αλήθεια όμως είναι πως πίσω από τα (παραπλανητικά) φώτα προβολής της τηλεόρασης, ένας κόσμος του πνεύματος, της επιστήμης, της έρευνας ζει και κινείται χωρίς προβολή, χρηματική ενίσχυση και δυστυχώς το χειρότερο χωρίς αναγνώριση του έργου του!
Η κ. Καλλιόπη Λιμναίου-Παπακώστα, αρχαιολόγος, είναι μια από τις προσωπικότητες αυτές που η εργασία της, άγνωστη στο ευρύ κοινό, γιατί ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για "παλιομάρμαρα" και χαλάσματα, όταν γύρω σου τρέχουν τα επιτεύγματα της καταναλωτικής κοινωνίας, η εργασία της, λοιπόν, έχει να επιδείξει σπουδαία αποτελέσματα.
Το πιο πρόσφατο είναι η ανακάλυψη και μελέτη του υπέροχου μαρμάρινου αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά τις ανασκαφικές έρευνες που διεξάγει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ,χωρίς κρατική οικονομική και ηθική ενίσχυση από το Ελλαδιστάν και τα αρμόδια υπουργεία του ή τους φορείς του και το σπουδαιότερο με ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΑ !!!!
Στις 7 Οκτωβρίου, που θα γίνει η επίσημη παρουσίαση του αγάλματος αυτού στο Εθνικό Μουσείο Αλεξάνδρειας και που θα παραστούν επίσημοι και επίσημοι από τον πολιτικό και πνευματικό κόσμο της Αιγύπτου και άλλων χωρών, η παρουσία της γεννέτειρας του τιμωμένου Μεγάλου Στρατηλάτη αλλά και της αρχαιολογικής ομάδας με επικεφαλής την Ελληνίδα αρχαιολόγο ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΑ ΑΠΟΥΣΑ !!!!
Και μην πει κάποιος πως είναι προεκλογική περίοδος και τα πάντα νεκρώνονται σ' αυτόν τον τόπο....γιατί για όλα τα άλλα έχουμε εκπροσώπους!!!!
πηγή και έμπνευση για την ανάρτηση υπήρξε το δημοσίευμα της Αλεξάνδρας Ράπτη στο ένθετο του "ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ" "CULTURE" της 26-9-2009
Φόρο τιμής απέδωσαν εχθές οι Ελβετοί, παρουσία του Ρώσου προέδρου, σ’ αυτόν που οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες δολοφόνησαν.
Στο προηγούμενο άρθρο έγινε αναφορά σε έναν «απόδημο» Έλληνα, τρίτης γενιάς, ο οποίος διαπρέπει στην Αμερική και ο οποίος παίζει καθοριστικό ρόλο στην ισορροπία και ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας. Καταλήγοντας, στο χθεσινό άρθρο, έγραφα, πως οι άξιοι Έλληνες βρίσκουν αναγνώριση μόνο εκτός Ελλάδας και έρχομαι σήμερα να επιβεβαιωθώ, καθώς μαθαίνουμε από την ελβετική εφημερίδα «24eures» πως πραγματοποιήθηκαν εχθές στη Λωζάννη, τα αποκαλυπτήρια προτομής του Ιωάννη Καποδίστρια, ημέρα έναρξης της διήμερης επίσημης επίσκεψης του Ρώσου προέδρου Μεντβέντεφ στην Ελβετία, παρουσία της Ελβετίδας υπουργού Εξωτερικών, Μισελίν Καλμί-Ρέι και του Ρώσου ομολόγου της Σεργκέι Λαβρόφ.
Ένα γεγονός που θα έπρεπε κανονικά να μας χαροποιήσει-περισσότερο ίσως από την επιτυχία της …εθνικής μπάσκετ στην Πολωνία-αφήνει στη πραγματικότητα–είμαι βέβαιος-την πλειονότητα των Ελλήνων παγερά αδιάφορους. Όσους από την άλλη έχουν ακόμα συνείδηση, τους φέρνει ένα μούδιασμα καθώς θυμούνται πως ο άνδρας αυτός δολοφονήθηκε από «ελληνικά» χέρια, διότι είχε αποφασίσει να κτυπήσει τα συμφέροντα των μεγαλοτσιφλικάδων (κοτζαμπάσηδων) και να κάνει το λαό να πάψουν να είναι δουλοπάροικοι (κολίγοι), και να γίνουν νοικοκυραίοι στον τόπο τους. Ένα πολιτικό όραμα, που θα ήταν στην ουσία η φυσική ολοκλήρωση του επαναστατικού αγώνα. Κάποιοι όμως είχαν τότε διαφορετικά σχέδια, όπως γίνεται και σήμερα. Τα σχέδιά τους ήταν να μπουν στα τσαρούχια των τούρκων και να κρατήσουν τον ελληνικό πληθυσμό σε κατάσταση υποτέλειας.
Αυτόν τον σπουδαίο πολιτικό τιμούν σήμερα οι Ελβετοί και οι Ρώσοι, αναγνωρίζοντας το αλτρουιστικό, αγωνιστικό του πνεύμα. Από τους Ελβετούς θεωρείται ο Ιωάννης Καποδίστριας πρωταγωνιστής της διατήρησης της συνοχής της χώρας τους και προστάτης του καντονίου του Vaud, την ανεξαρτησία του οποίου στήριξε, ύστερα από αίτημα του τσάρου.
Το δημοσίευμα αναφέρεται, επίσης, στον αγώνα του Καποδίστρια για την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Ως πρώτος Κυβερνήτης της χώρας επεδίωξε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, βασισμένη στις ιδέες του Ρουσσώ, εισήγαγε την καλλιέργεια της πατάτας στην Ελλάδα και απώθησε τον τουρκικό κίνδυνο, επενδύοντας σε αυτόν όλη του την περιουσία, κάτι που ακούγεται σήμερα εξωπραγματικό, όταν σκεπτόμαστε τη «δράση» των σύγχρονων πολιτικών στη χώρα μας. Ωστόσο, ο αγώνας του τού στοίχισε το μίσος πολλών αρχηγών τοπικών φατριών, αναφέρει το δημοσίευμα, που παραθέτει το χρονικό της δολοφονίας του, “μιας μαύρης σελίδας στην ελληνική ιστορία”, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ελληνικού συλλόγου “Εστία” της Λωζάννης, Δημήτρη Κυρίτση.
Στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας αποτελεί μια από τις προσωπικότητες που «σημάδεψαν τη χώρα», καταλήγει το δημοσίευμα.
«Σημάδεψαν την χώρα» και της κληροδότησαν το σύνδρομο της αλαζονείας, της ασύστολης αισχροκέρδειας και του παράλογου αλληλοσπαραγμού, θα πρόσθετα εγώ.
Σιγά-σιγά αναδύεται η Ελλάς!Με καίρια πλήγματα κατά των υβριστών της!Δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει αλλιώς,αφού βρισκόμαστε ήδη στην Πρωτοχρονιά του νέου Γαλαξιακού χρόνου,μετά από 26.000 γήϊνα χρόνια που διανύσαμετον προηγούμενο!
Περί το έτος 232π.Χ. ο πλοίαρχος Ράτα και ο πλοηγός Μάουι,επικεφαλής ενός στόλου,ξεκίνησαν από την Πτολεμαϊκή Αίγυπτο για να κάνουν τον γύρο της γης.Η αποστολή βρισκόταν υπό την καθοδήγηση του Ερατοσθένη.[π.276 Κυρήνη-π.194 Αλεξάνδρεια] του μεγάλου επιστήμονα που ήταν ταυτόχρονα και βιβλιοθηκάριος στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.Ίσως το ταξίδι έγινε για να επαληθευτεί η θεωρία του Ερατοσθένη ότι η Γη ήταν στρογγυλή,και ο οποίος είχε υπολογίση με εξαιρετική ακρίβεια την περιφέρειά της.Ένα από τα όργανα πλοήγησης που ο Μάουί είχε μαζί του ήταν μια υπολογιστική μηχανή που αποκαλούσε "τανάουα".Ένα παρόμοιο όργανο ήταν γνωστό το 1492 σαν "torquetum".Σχέδιο του "τανάουα" έχει βρεθεί σε σπηλιά του Ίριαν Τζάγια στην δυτική Νέα Γουινέα και πιθανότατα ο Μάουι χρησιμοποιούσε για να υπολογίσει το γεωγραφικό μήκος.
Το σχέδιο της "τανάουα" συνοδευότανε από μια επιγραφή που αποκρυπτογραφήθηκε το 1970:"Η Γή έχει κλίση.Συνεπώς,τα σημεία της μισής εκλειπτικής κυριαρχούν στον νότο,τα άλλα μισά αντέλλουν στην άνοδο.Αυτός είναι ο υπολογιστής του Μάουι".Στα σχέδια που υπάρχουν χαραγμένα στους τοίχους της σπηλιάς υπάρχει επίσης και η απόδειξη του πειράματος του Ερατοσθένη για την μέτρηση της περιφέρειας της Γής.Ο Μάουι πιθανώς είχε μεταφέρει μαζί του πίνακες που είχαν γίνει από τον Ερατοσθένη,και οι οποίοι τον είχαν βοηθήσει να υπολογίσει το γεωγραφικό μήκος βάσει της γωνιακής απόστασης της Σελήνης και του άστρου Αλτάιρ στον αστερισμό Αγκίλα(Αετό).Υπέρ αυτού συνηγορεί ο επιστήμονας Ρίκ Σάντερς που κατασκεύασε και εργάστηκε με ένα ξύλινο μοντέλο της "τανάουα".Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά.Ακόμα εντυπωσιακότερο είναι το γεγονός ότι ο Μπάρρυ Φέλλ αποκρυπτογράφησε επιγραφές από τα νησιά του Ειρηνικού,της δυτικής Νέας Γουινέας και του Σαντιάγκο στην Χιλή,που μιλούν για ένα στόλο έξι πλοίων που ξεκίνησε περί το 232π.Χ.επί βασιλείας Πτολεμαίου Γ΄,και που δείχνουν ότι επρόκειτο για ένα ταξίδι που θα αποδείκνυε την θεωρία του Ερατοσθένη ότι η Γη είναι στρογγυλή.Ίσως οι Σπαρτιάτες-Αραουκάνοι να μην ήταν οι πρώτοι Έλληνες που είχαν επισκεφτεί την μακρινή Χιλή!!
ΣΤΙΣ 14 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο η ςκκλησία υψώνει θριαμβευτικά τη σημαία της, το πανσεβάσμιο ξύλο της ζωής, τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου. Πράγματι ο Σταυρός είναι το καύχημα και το στολίδι της Εκκλησίας και όπλο αήττητο κατά των πάσης φύσεως πολεμίων. Επάνω στο ξύλο του Σταυρού μάτωσε η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και άνθησε η λύτρωση του ανθρώπου από την αμαρτία. Τα Ουράνια σκύβουν ξαφνιασμένα και ατενίζουν τη φρικτή θυσία του Χριστού στο Σταυρό. Η γη στρέφει με ευγνωμοσύνη το βλέμμα προς το Σταυρό και λυτρωμένη δοξολογεί το Θεό. Ολόκληρη η ανθρωπότητα κοιτάζει με άπειρη αγάπη το Θεάνθρωπο Ιησού που υψώθηκε από το ίδιο πλάσμα, τον άνθρωπο, στο ξύλο του Σταυρού, με τη δική Του Θεία θέληση για να σώσει τον άνθρωπο. Στηριγμένη η ανθρωπότητα στη νίκη του Θεανθρώπου πάνω στο Σταυρό, συνεχίζει την πορεία της μέσα στους ατέρμονους αιώνες με ασφάλεια. Ο Σταυρός έγινε ο φύλακάς της. "Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης...". Έγινε ο Σταυρός σύμβολο του θριάμβου του νικητή Χριστού, ο οποίος δεν προσφέρθηκε "φρικτόν σφάγιον" πάνω στο Σταυρό για να μας εγκαταλείψει κατόπιν στην κάθε καταστροφική δύναμη, αλλά μας φρουρεί και μας καλεί να γίνουμε μέλη της επουράνιας βασιλείας Του. Ψάλλει, λοιπόν, θριαμβευτικά η Εκκλησία μας: "Ο Σταυρός Σου Κύριε, ζωή και Ανάστασις υπάρχει τω λαώ Σου...". Τοιουτοτρόπως, από την επικράτηση του Χριστιανισμού, πάνω από των Ιερών Ναών μας τους τρούλλους, πάνω από το κοντάρι της γαλανόλευκης σημαίας του Έθνους μας, πάνω από τα προσκυνητάρια των δρόμων της πατρίδας μας και των σπιτιών μας τα εικονοστάσια, πάνω απ' τα κατάρτια των καραβιών μας και των νεκρών μας τους τάφους, υψώνεται περήφανα, σύμβολο της ζωής, ο Σταυρός και γίνεται ελπίδα και στήριγμα και στην παρούσα, αλλά και για τη μέλλουσα ζωή. Γίνεται ο Σταυρός πίδακας και κρατήρας Θείου νέκταρος και αίματος που σώζει τον άνθρωπο και για τούτο με ευλάβεια τον ανυμνούμε. "Χαίρε, ότι ανυψούμενος, συνανυψοίς νυν ημάς, Χαίρε, ότι προσκυνούμενος καθαγιάζεις τας ψυχάς" Με το Σταυρό, "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ" έγραψε με αστέρια στον ουρανό ο Θεός στον Ισαπόστολο Βασιλέα Κωνσταντίνο και αυτός με το λάβαρο με το Σταυρό επικεφαλής του στρατού του νίκησε κατά κράτος την ειδωλολατρία και ανήγαγε τη χριστιανική θρησκεία εις ουράνια ύψη, σε θρησκεία και Καισάρων. Με πίστη στο Θεό εμείς ο Ελληνισμός της Κύπρου και με το Σταυρό όπλο ακαταμάχητο επικεφαλής του αγώνα μας, θα νικήσουμε το βάρβαρο Τούρκο εισβολέα και σύντομα θα υψώσουμε τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό σε κάθε εκκλησιά και παρεκκλήσι της κατεχόμενης τώρα γης μας και σε κάθε σπίτι χριστιανικό. Ένα από τα σεβάσμια προσκυνήματα που γιορτάζει την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού είναι και το Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού του Αγιασμάτι παρά την Πλατανιστάσα, κτίσμα του 15ου αιώνα, κατάγραφο από βυζαντινές αγιογραφίες και η μοναδική στοοπερίβλητη εκκλησία στην Κύπρο. Τούτο το Μοναστήρι η ΟΥΝΕΣΚΟ, ύστερα από γνωμάτευση ειδικών επιστημόνων, με απόφασή της ημερομηνίας 3/12/1985, το ενέταξε στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς με αριθμό ευρετηρίου 351.
Μάλιστα!Είναι έτσι όμως; Πως γίνεται ωρέ Έλληνες,εσείς που καμαρώνετε σαν διάνοι για τον...πρόγονό σας τον ΛΕΩΝΙΔΑ,να μη γνωρίζετε τίποτα για την πραγματική ΣΤΑΥΡΩΣΗ και μάλιστα του σκοτωμένου και αποκεφαλισμένου Βασιλιά της Σπάρτης; Ο οποίος υπερασπίστηκε την Ελευθερία σας και την ιστορική σας ύπαρξη; Δείτε και μάθετε ποιόν πραγματικό ΣΤΑΥΡΟ θα έπρεπε να τιμάτε!
Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας στο Κατάκολο
Πάνω από 150 εκθέματα περιλαμβάνει το μουσείο αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας που ξεκίνησε να λειτουργεί και πάλι στο κτίριο του τεχνοσταθμού (πρώην λουτρών) στο αλσύλλιο του Κατακόλου.
Το κτίριο ανακατασκευάστηκε με δαπάνες του Δήμου Πύργου και διαμορφώθηκε ειδικά για μουσειακό χώρο. Είναι πλήρως ανακαινισμένο. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε, ο νέος χώρος να έχει μουσειακές προδιαγραφές.
Τα εκθέματα του Μουσείου πλουτίστηκαν με αποτέλεσμα η έκθεση αυτή της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας να είναι η πληρέστερη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ Κώστα Κοτσανά λειτουργεί στο Κατάκολο υπό την αιγίδα του Δήμου Πύργου και περιλαμβάνει 150 περίπου αξιόπιστα και λειτουργικά ομοιώματα μηχανισμών και επινοήσεων του αρχαιοελληνικού τεχνολογικού θαύματος με έρευνα, μελέτη και κατασκευή του εκθέτη.
Τα εκθέματα συνοδεύονται από επεξηγηματικές πινακίδες και αφίσες με πολλές πληροφορίες, αναλυτικά σχέδια, φωτογραφίες και πλήρεις βιβλιογραφικές αναφορές (στα ελληνικά και αγγλικά) ενώ ορισμένα εκθέματα είναι διαδραστικά. Υπάρχουν σταθμοί προβολής βίντεο και κινούμενων σχεδίων επίδειξης της λειτουργίας των μηχανισμών ενώ υπάρχει αυτοματοποιημένη ηχητική ξενάγηση και προβολή ντοκιμαντέρ όπου ο εκθέτης εξηγεί τη λειτουργία και τη σημασία των μηχανισμών.
Η έκθεση πληρεί όλες τις σύγχρονες εκπαιδευτικές αντιλήψεις της Παιδαγωγικής και Μουσειακής Αγωγής ώστε να δρα πολυεπίπεδα ως προς το μέγεθος της αρχαίας ελληνικής τεχνολογικής σκέψης και τεχνικής τόσο στην εκπαιδευτική κοινότητα όλων των βαθμίδων όσο και στο ευρύτερο κοινό.
Πολλά από τα εκθέματα και τις μελέτες στις οποίες στηρίζεται η κατασκευή τους έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια και εκθέσεις, ενώ κατά καιρούς έχουν πραγματοποιηθεί περιοδικές εκθέσεις του μουσείου στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπως α) στην Κύπρο υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Παιδείας, του Τεχνικού Πανεπιστημίου Κύπρου και του Ιδρύματος Λανίτη, β) στο Συνεδριακό Κέντρο ΣΠΑΠ της Ζ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων της Αρχαίας Ολυμπίας με τη στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, γ) στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου, κ.α. Έντεκα ενότητες εκθεμάτων
Το μουσείο έχει έντεκα ενότητες εκθεμάτων:
α) την ενότητα των 27 αρχαιοελληνικών ρολογιών όπου δεσπόζουν το ξυπνητήρι του Πλάτωνος και το θαυμαστό αυτόματο ρολόι του Κτησίβιου (ένα θαύμα του αυτοματισμού)
β) την ενότητα με τα καταπληκτικά «μαγικά» αυτόματα των Αλεξανδρινών Μηχανικών και την επιβλητική σε φυσικό μέγεθος «αυτόματη υπηρέτρια», το πρώτο λειτουργικό ρομπότ της ιστορίας
γ) τις ενότητες με το σταθερό και το κινητό αυτόματο θέατρο του Ήρωνος (την «τηλεόραση» και το «αυτόματο κουκλοθέατρο» των αρχαίων Ελλήνων αντίστοιχα),
δ) την ενότητα με τις εφευρέσεις του Αρχιμήδη (του σπουδαιότερου επιστήμονα όλων των εποχών),
ε) την ενότητα με τις εντυπωσιακές τηλεπικοινωνίες των αρχαίων Ελλήνων αλλά και τις μεθόδους κρυπτογράφησης,
στ) την ενότητα με την αγροτική, την υφαντική και την αθλητική αρχαιοελληνική τεχνολογία όπου εντυπωσιάζουν ο «αργαλειός της Πηνελόπης» και η «ύσπληγα» δηλ. ο μηχανισμός της αποφυγής της πρόωρης εκκίνησης των αθλητών (σε φυσικό μέγεθος και τα δύο),
ζ) την ενότητα με τις μεθόδους οικοδόμησης του αρχαιοελληνικού αρχιτεκτονικού θαύματος όπου εντυπωσιάζουν οι κάθε είδους γερανοί,
η) την ενότητα με τους επικουρικούς μηχανισμούς του αρχαιοελληνικού θεάτρου («από μηχανής θεός», «περίακτοι», κ.ά.),
θ) την ενότητα με τα όργανα, τα εργαλεία και τα μηχανήματα των αρχαίων Ελλήνων
ι) την ενότητα με την υδραυλική και αγροτική τεχνολογία τους,
ια) την ενότητα με την αρχαιοελληνική πολιορκητική τεχνολογία (τα «τεθωρακισμένα» και το «πυροβολικό» τους)
Στόχοι
Στόχος της έκθεσης είναι να κάνει γνωστές τις απίστευτες τεχνολογικές επιδόσεις των αρχαίων Ελλήνων. Για παράδειγμα πόσοι από εμάς γνωρίζουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες α) είχαν επινοήσει (για ψυχαγωγικό δυστυχώς μόνο σκοπό) αυτοκινούμενα οχήματα (αυτοκίνητα) με αυτόματη πλοήγηση, με κιβώτιο ταχυτήτων, υδραυλικές προγραμματιζόμενες βαλβίδες και άλλα περίπλοκα εξαρτήματα
β) είχαν ανακαλύψει έναν «κινηματογράφο» ικανό να παρουσιάζει αυτόματα την πλοκή ενός μύθου με κινούμενη εικόνα και ήχο γ) χρησιμοποιούσαν λειτουργικά ρομπότ με σκοπό να τους υπηρετούν δ) είχαν ανακαλύψει την αρχή της ατμομηχανής ε) χρησιμοποιούσαν πολύπλοκα μετρητικά όργανα ακριβείας που τους επέτρεπαν να υπολογίζουν τη διάμετρο της γης και την απόσταση ηλίου-γης ή να διανοίγουν σήραγγες χιλιομέτρων και από τις δυο πλευρές ενός βουνού
στ) είχαν επινοήσει ευφυείς μηχανές με κερματοδέκτη ζ) χρησιμοποιούσαν πολύπλοκα ανυψωτικά μηχανήματα ικανά να οικοδομούν πανύψηλα κτίσματα με ολιγάριθμο προσωπικό η) διέθεταν ωρολόγια (και ξυπνητήρια) ικανά να λειτουργούν αυτόματα και αδιάκοπα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.
Επίσης η έκθεση αυτή αποτελεί άλλη μια ευκαιρία να καταρριφθούν ανυπόστατες απόψεις μερικών σύγχρονων ξένων ερευνητών για τη δήθεν έλλειψη «τεχνοφιλίας» από τους αρχαίους Έλληνες και την αποστροφή τους προς τις «βάναυσες» τέχνες.
Για παράδειγμα πόσο έκπληκτοι θα ένοιωθαν οι μαθητές μας αν γνώριζαν ότι η «αιολόσφαιρα» του Ήρωνος με την προσθήκη (από τον ίδιο ή κάποιο μαθητή του) μιας τροχαλίας (για τη μετάδοση της κίνησης) θα είχε οδηγήσει (αν οι οικονομικοκοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής και η παρέμβαση των δήθεν «πρακτικότερων» Ρωμαίων το επέτρεπαν) στη Βιομηχανική Επανάσταση, 1500 χρόνια νωρίτερα, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ανθρωπότητα.
σ.Αλφειού:Φτάνει με τα περί Ρωμαίων,εκτός και αν συμπεριλαμβάνετε όοολη την Νεορωμαϊκή εποχή,δηλαδή μέχρι τέλους στα 1453!Κατά τα άλλα,πολύ καλή η πρωτοβουλία του Δήμου Πύργου και πάρα πολύ αξιόλογη και αξιέπαινη η εργασία του κ.Κοτσανά!Αξίζει η επίσκεψη.Προσφέρει γνώσεις δια...γυμνού οφθαλμού!
Στο μικροσκόπιο τα κρανία του πρώτου πληθυσμού της Αρχαίας Ήλιδας
Σημαντικά είναι τα στοιχεία της έρευνας για τα αίτια που οδήγησαν στην εξαφάνιση του πληθυσμού που υπήρχε στην Αρχαία Ήλιδα τους προμηκυναϊκούς χρόνους, πριν από 5000 χρόνια, την οποία διενεργεί το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης σε συνεργασία με τον Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Στα πλαίσια αυτά η κλινική Ιπποκράτης στον Πύργο συνέβαλλε στην εξέλιξη της έρευνας προσφέροντας την τεχνική υποστήριξη διαθέτοντας τον αξονικό τομογράφο για την τρισδιάστατη απεικόνιση των κρανίων των ανθρώπων αυτών καθώς επίσης και το επιστημονικό του προσωπικό για την ανάλυση των ευρημάτων από την ιατροδικαστική εξέταση που έγινε.
Αρκετά από τα κρανία, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της αξονικής τομογραφίας, διαπιστώθηκε ότι έχουν χτυπήματα με διάφορα αντικείμενα και γενικότερα αρκετά από τα κόκαλα ήταν σπασμένα. Ανάμεσα στα κρανία που βρέθηκαν στην αρχαία Ήλιδα ήταν και νέων παιδιών τα οποία είχαν εμφανή σημάδια κακοποίησης. Γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το ενδεχόμενο ο πληθυσμός αυτός να είχε εξολοθρευτεί από άλλες φυλές δεν αποκλείεται.
Βέβαια το τελικό ιστορικό συμπέρασμα θα εξαχθεί από τον συνδυασμό των ευρημάτων της ιατροδικαστικής έρευνας των κρανίων αυτών και των ιστορικών στοιχείων που υπάρχουν για την συγκεκριμένη περίοδο.
«Μας εζητήθη προ καιρού από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης κσι συγκεκριμένα από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία η συμβολή μας στην διερεύνηση κρανιών, με την μέθοδο της ακτινογράφησης από τον αξονικό τομογράφο, προκειμένου να μελετηθούν οι λεπτομέρειες του θανάτου που αφορούν τους ανθρώπους που αντιστοιχούν τα κρανία αυτά.
Το εντυπωσιακό και το σημαντικό σε αυτά τα κρανία είναι ότι πρόκειται για ανθρώπων που αποτελούσαν τον αρχαιότερο ελληνικό πληθυσμό που είχε ανακαλυφθεί στην Ελλάδα. Είναι ηλικίας 5000 χρόνων και ανήκει στην προμηκυναϊκή περίοδο. Αυτός ο πληθυσμός ζούσε στην Αρχαία Ήλιδα.
Εμείς συμβάλαμε με τα τεχνικά μέσα που έχουμε στην απεικόνιση αυτών των δεδομένων από την ακτινογράφηση των κρανίων και επίσης στο τρισδιάστατο μετασχηματισμό τους κάτι που ο δικός αξονικός τομογράφος διαθέτει. Και το προσωπικό μας είναι εξειδικευμένο και βοηθήσαμε στην επεξεργασία των στοιχείων που συγκεντρώσαμε από την μελέτη τους με τον αξονικό τομογράφο και είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί και στο μέλλον να βοηθήσουμε σε αυτή την έρευνα.
Την ευθύνη της διεκπεραίωσής της έχει αναλάβει η Ιατροδικαστής κ Ελένη Κρανιώτη από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης της Ισπανίας η οποία έχει αναλάβει και την εκπόνηση της σχετικής μελέτης για τα αίτια του θανάτου αυτών των ανθρώπων.
Περισσότερο ιατροδικαστικά το ψάχνουν, επειδή υπάρχουν χτυπήματα στα κρανία σπασίματα από κόκαλα τα οποία υποδηλώνουν ότι αυτός ο πληθυσμός έχει υποστεί κακοποίηση. Οι αρχαιολόγοι πιστεύω ότι θα έχουν μελετήσει το ανθρωπολογικό κομμάτι», τόνισε ο κ Δημήτρης Κωνσταντινίδης Διευθυντής της Κλινικής Ιπποκράτης στον Πύργο.
Πότε ζούσαν
Από τις ανασκαφές του Αυστριακού Ινστιτούτου κατά τα έτη 1910-1914 και από αυτές που πραγματοποίησε ο Νικόλαος Γιαλούρης το 1960, προκύπτει πως η Ήλιδα κατοικήθηκε από την Πρωτοελλαδική εποχή.
Η πόλη βρισκόταν στην κορυφή της ακρόπολης και απλωνόταν βορειοδυτικά προς τον Πηνειό, στον χώρο όπου αργότερα τον 4ο αιώνα κτίσθηκε το θέατρο. Αποτελούσε κατά τους Μηκυναϊούς χρόνους μία από τις πέντε σπουδαιότερες πόλεις του βασιλείου των Επειών, με αξιόλογη συμμετοχή στον Τρωϊκό πόλεμο.
Τα μέχρι σήμερα ανασκαφικά δεδομένα δείχνουν ότι η περιοχή της Ήλιδας κατοικιζόταν, έστω και ως μικρός αγροτικός οικισμός, από την Πρωτοελλαδική εποχή (περ.2800-2000π.χ.). Κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους (περ. 1600-1100π.χ.) ήταν ένα από τα τέσσερα σημαντικότερα πολίσματα της περιοχής και οι κάτοικοί της, οι οποίοι αναφέρονται στην Ιλιάδα ως Επειοί, έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο με αρχηγό τον Πολύξενο.
Η πόλη της Ήλιδας ιδρύθηκε όταν ο Όξυλος, ο οποίος είχε έλθει από την Αιτωλία τον 12ο αι. π.χ. με την κάθοδο των Δωριέων, συνένωσε όλα τα διάσπαρτα πολίσματα. Η αρχαία παράδοση επιβεβαιώνεται σήμερα από τα πλούσια ευρήματα υπό μυκηναϊκών, πρωτογεωμετρικών και γεωμετρικών χρόνων (περ. 1100-700π.χ) που βρέθηκαν στην περιοχή.
Οι συγγραφείς του παρόντος μπλοκ δεν είναι κομματικοί, δεν είναι ναζιστές ή οτιδήποτε άλλο, δεν δέχονται πλέον ηλίθιους και υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Είμεθα απλά Έλληνες χωρίς περαιτέρω χαρακτηρισμούς. Υβριστικά και δόλια σχόλια δούρειων ίππων δεν θα δημοσιεύονται καθώς το ποιόν των αναγνωστών μας αλλά και η δική μας αξιοπρέπεια δεν το επιτρέπουν.
Προσκυνητάρι για ευσεβείς πιστούς
Κάντε (με προσευχή) ευσεβή κλικ στην εικόνα
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες, ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος, βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος, κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων. Σάβανο σαν κι αυτό μήτε η σαπίλα μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει των γενναίων ανδρών. Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας διάλεξε για ένοικό του. Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, που μέγα στολίδι άφησε πίσω του την αρετή και δόξα αιώνια. (Σιμωνίδης, λυρικός ποιητής)
Παίδες Ελλήνων,σημερινοί... Έχετε τη δύναμη να αγωνιστείτε;;; Για τα παιδιά,τις γυναίκες, τους Πατρώους Θεούς και για τους τάφους των προγόνων που περιέχουν τα κόκκαλά τους;;;;;;; ΤΩΡΑ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ!!!!!!!
ραθώνα στην Αθήνα. Η αστυνομία απαγόρευσε την πορεία και συνέλαβε πολλούς από τους διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Λαμπράκης προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, πραγματοποίησε μόνος την πορεία, κρατώντας ένα μικρό πανό με το σύμβολο της ειρήνης. Αμέσως μετά συνελήφθη από την αστυνομία.
Στο προηγούμενο άρθρο έγινε αναφορά σε έναν «απόδημο» Έλληνα, τρίτης γενιάς, ο οποίος διαπρέπει στην Αμερική και ο οποίος παίζει καθοριστικό ρόλο στην ισορροπία και ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας. Καταλήγοντας, στο χθεσινό άρθρο, έγραφα, πως οι άξιοι Έλληνες βρίσκουν αναγνώριση μόνο εκτός Ελλάδας και έρχομαι σήμερα να επιβεβαιωθώ, καθώς μαθαίνουμε από την ελβετική εφημερίδα «24eures» πως πραγματοποιήθηκαν εχθές στη Λωζάννη, τα αποκαλυπτήρια προτομής του Ιωάννη Καποδίστρια, ημέρα έναρξης της διήμερης επίσημης επίσκεψης του Ρώσου προέδρου Μεντβέντεφ στην Ελβετία, παρουσία της Ελβετίδας υπουργού Εξωτερικών, Μισελίν Καλμί-Ρέι και του Ρώσου ομολόγου της Σεργκέι Λαβρόφ.
