ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΨΙΛΟ ΓΑΖΙ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΝΟΥΣ!!!!!!!!
-------------------------
--------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&Itemid=32&func=view&catid=36&id=49
H 25η Δεκεμβρίου δεν είναι η πραγματική ημέρα γέννησης του ΙησούH 25η Δεκεμβρίου δεν είναι η πραγματική ημέρα γέννησης του Ιησού. Σύμφωνα με συμπεράσματα, από τη μελέτη των βιβλικών κειμένων, ο Χριστός δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά μάλλον στον εβραϊκό μήνα Τισρί, που αντιστοιχεί στα μέσα Σεπτεμβρίου-αρχές Οκτωβρίου, του ημερολογίου που χρησιμοποιούμε σήμερα.
Σύμφωνα με τις Γραφές, ο βασιλιάς Δαβίδ είχε διαιρέσει την ετήσια υπηρεσία των ιερέων του Ισραήλ σε 24 εφημερίες, δηλαδή μία εφημερία ανά 15νθήμερο. Η εφημερία του Αβιά (Λουκάς 1.5) ήταν η 8η κατά σειρά. (Α΄ Χρονικών 24/κδ΄ 7 - 18.& Νεεμίας 12.1-)
Επειδή, όμως, το εβραϊκό θρησκευτικό έτος άρχιζε τον μήνα Νισάν (Μάρτιος-Απρίλιος - Έξοδο 12/ιβ΄ 1,2,) και κάθε εφημερία διαρκούσε 15 ημέρες, συμπεραίνουμε ότι η εφημερία του Αβιά αντιστοιχούσε στον μήνα Ταμμούζ (Ιούνιο-Ιούλιο).
Ο Ζαχαρίας ήταν ιερέας ανήκε στην εφημερία του Αβιά. Συνεπώς, συνάντησε τον "άγγελο" Γαβριήλ τις ημέρες της εφημερίας του στον Ναό. Μετά την υπηρεσία του, η στείρα γυναίκα του, η Ελισάβετ, συνέλαβε - όπως προανήγγειλε ο "άγγελος" - τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, δηλαδή τον μήνα Τεμπέθ (Δεκέμβριος-Ιανουάριος), ο "άγγελος" Γαβριήλ ανήγγειλε στην Μαρία ότι πρόκειται να γίνει μητέρα του Υιού του "Θεού", γεγονός που συνέβη 9 μήνες αργότερα, τον μηνά Τισρί, δηλαδή τον Σεπτέμβριο, που προφανώς είναι ο μήνας γέννησης του Χριστού. Αυτά προκύπτουν ξεκάθαρα απ’ τις Ιουδαϊκές γραφές!
..................................................................................................................................................
Ψέματα
Του Στέλιου Ν. Γεωργίου
Αναπληρωτής Καθηγητής
Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας
Πανεπιστήμιο Κύπρου
Στις 25 Δεκεμβρίου του έτους μηδέν, κανένα θείο βρέφος δεν γεννήθηκε. Γεννήθηκαν πολλά βρέφη, υποθέτω, τη μέρα εκείνη, όπως και κάθε μέρα, αλλά όχι Εκείνο. Τόσο η συγκεκριμένη ημερομηνία, όσο και το έτος αποτελούν συμβάσεις που καθιερώθηκαν κατ΄ οικονομία αιώνες αργότερα. Όσο για το ειδυλλιακό σκηνικό της φάτνης με τα ζώα, δεν υπήρξε ποτέ. Είναι επινόηση του Φραγκίσκου της Ασίζης, χίλια διακόσια τόσα χρόνια μετά. Ούτε βοσκοί μπορούσαν να είναι έξω στο καταχείμωνο, ούτε μάγοι μπορούσαν να έρθουν με καμήλες από την Περσία. Όλα είναι μέρος μιας χαριτωμένης αλλά ψεύτικης ιστορίας.
Τι να πει κανείς για τον Αϊ-Βασίλη;
Αποτελεί μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της σύγχρονης κοινωνίας, αλλά τίποτε αληθινό δεν έχει πάνω του. Το λατινικό του όνομα (Santa Klaus) παραπέμπει στον Νικόλαο, άρα το Βασίλης δεν κολλά καθόλου. Η δε αστεία κόκκινη περιβολή του με την άσπρη γούνα σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1930 για να πάει με την κόκα-κόλα, την οποία έκτοτε διαφημίζει επιτυχώς.
Δεν είναι παρά ένα διαφημιστικό κατασκεύασμα, μια αποθέωση της υπερ-κατανάλωσης, της πλαστικούρας και του κιτς. Τίποτε άλλο. Κι όμως, όπου κι αν κοιτάξεις αυτές τις μέρες θα δεις φιγούρες του Αϊ-Βασίλη, φάτνες και στάβλους, αναπαραστάσεις μιας ιστορικής ανακρίβειας. Εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη συμμετέχουμε οικειοθελώς σε μια στημένη παράσταση και μπερδεύουμε εν γνώσει μας τη φαντασία με την πραγματικότητα. Τόσο πολύ μάλιστα, που για πολλούς οι φαντασιώσεις, ΕΙΝΑΙ η πραγματικότητα.
Τι είναι, τελικά, αληθινό και τι ψεύτικο; Ίσως χρειαζόμαστε τα ψέματα. Είναι λιγότερο οδυνηρά από αυτό που βιώνουμε καθημερινά ως πραγματικότητα με τους πολέμους, το έγκλημα, τη φτώχια και την αρρώστια. Χρειαζόμαστε λίγο βάλσαμο για την ψυχή μας, έστω και φανταστικό.
Αυτά σε παγκόσμιο επίπεδο. Στη μικρή μας επαρχιακή κοινωνία τα πιο πάνω είναι μια παρωνυχίδα. Στο κάτω-κάτω, θα πει κάποιος, ένας αθώος συμβολισμός και μια συμβατική ωραιοποίηση ιστορικών γεγονότων δεν βλάπτει, ουσιαστικά, κανέναν. Αντίθετα, γλυκαίνει, έστω προσωρινά, τις σχέσεις των ανθρώπων. Τα από πρόθεση κακόβουλα ψέματα είναι το πρόβλημα. Εδώ μας έχουν φλομώσει στο ψέμα όλοι όσοι τάχθηκαν να λένε αλήθειες που σχετίζονται άμεσα με τη ζωή μας. Ιδίως οι παπάδες και οι δάσκαλοι. Ψεύτικοι ήρωες, ψεύτικοι αγώνες, ψεύτικη ιστορία. Πού να βρεις άκρη; "Πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ", που λέει και το τραγουδάκι. Μας λένε ψέματα συνεχώς, αιώνες τώρα. Και εμείς χασμουριόμαστε, γυρίζουμε πλευρό και μας παίρνει ο ύπνος.
Από την εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ - 23/12/2007, Σελίδα: 12
Κωδικός άρθρου: 762637
