Εκδήλωση προς τιμήν της ελληνικής Παιδείας και των ελληνικών Γραμμάτων
αφιερωμένη στην Υπατία την Αλεξανδρινή
30 Ιανουαρίου, ώρα 19:30
Αίθουσα εκδηλώσεων
Ξενοδοχείου ΗΛΕΚΤΡΑ ΠΑΛΑΣ
(Πλατεία Αριστοτέλους και Μητροπόλεως, στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης)
Είσοδος ελεύθερη
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ της ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους συντελεστές της εκδήλωσης, κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
ΥΠΑΤΙΑ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ – 30 Ιανουαρίου: Το Πρόγραμμα της εκδήλωσης.
Η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» δημοσιεύει σήμερα δηλώσεις του δημάρχου Νευροκοπίου Δράμας και πρώην αξιωματικού της Ελληνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Βασίλη Γιαννόπουλου, σύμφωνα με τις οποίες ο Τούρκος ηθοποιός Αττίλα Ολγκάτς είχε ομολογήσει στον ίδιο δολοφονίες που είχε διαπράξει στην Κύπρο, ως στρατιώτης των δυνάμεων εισβολής.
Ο κ. Γιαννόπουλος δήλωσε στο «Φιλελεύθερο» ότι είχε συναντήσει τον Τούρκο ηθοποιό Αττίλα στο ελληνικό προξενείο στην Τουρκία.
«Είχε έρθει ένας άνδρας, ευσταλής, ψηλός, που με έγγραφα αποδείκνυε ότι υπήρξε αλεξιπτωτιστής καταδρομέας του τουρκικού στρατού, που υπηρέτησε στην Κύπρο. Μάλιστα, τα έγγραφά του τα συνόδευε διάκριση για τις ηρωικές του πράξεις», δήλωσε ο Βασίλης Γιαννόπουλος, που τότε είχε αναλάβει τη σε βάθος έρευνα του ζητήματος των αγνοουμένων της Κύπρου στην Τουρκία.
«Η μαρτυρία αυτή έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη του, καθώς ήταν η πιο χαρακτηριστική ομολογία των εγκλημάτων σε βάρος των Ελληνοκυπρίων. Ήταν ένας άνθρωπος αναστατωμένος, με εμφανή σημάδια ψυχολογικής κόπωσης, ο οποίος μου εξήγησε ότι βρέθηκε στην Κύπρο κατά την εισβολή, σκότωσε ανθρώπους. Υπό το κράτος των εγκλημάτων που είχε διαπράξει και της εικόνας που είχε «καρφωθεί» στο μυαλό του, όπως μου δήλωσε, δεν μπορούσε να κοιμηθεί το βράδυ, βασανιζόμενος από τύψεις και Ερινύες για όλα όσα είχε κάνει στους Κυπρίους», διηγείται ο κ. Γιαννόπουλος.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, ο άνδρας του ζήτησε να μεταφερθεί στην Ελλάδα, προκειμένου «να δικαστεί αυστηρά από τα ελληνικά Δικαστήρια και να μπορέσει να ηρεμήσει».
Όλα τα έγγραφα του Τούρκου αλεξιπτωτιστή καταδρομέα αντιγράφηκαν τότε και μπήκαν σε ειδικό φάκελο που διαβιβάστηκε στις αρμόδιες ελληνικές κρατικές υπηρεσίες. Δρομολογήθηκε μάλιστα και η μεταφορά του Τούρκου στην Ελλάδα, η οποία όμως τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.
«Είναι πολύ πιθανό το ελληνικό προξενείο να παρακολουθείτο. Ο άνδρας αυτός έκανε το λάθος να έρθει εκεί, με συνέπεια να τον δουν οι τουρκικές Αρχές, που προφανώς θα φρόντισαν να τον... εξαφανίσουν», πιθανολογεί ο αξιωματικός.
Σήμερα, 15 ολόκληρα χρόνια μετά, ο κ. Γιαννόπουλος δηλώνει ότι έμεινε εμβρόντητος ακούγοντας αυτήν, την ίδια ιστορία από τα χείλη ενός Τούρκου ηθοποιού και μάλιστα σε... ψυχαγωγική εκπομπή.
«Η ιστορία είναι τόσο ίδια, που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Αλλά και για τη φυσιογνωμία είμαι πολύ θετικός. Ναι μεν έχουν περάσει πολλά χρόνια και τον είδα από την τηλεόραση, οπότε δεν είμαι 100% αλλά 80% σίγουρος. Αν τον δω από κοντά, θα τον αναγνωρίσω αμέσως», είπε ο Βασίλης Γιαννόπουλος.
Τη μαρτυρία αυτή, που δεν είχε προηγούμενο για τις ελληνικές Αρχές, είχε μεταφέρει τότε ο πράκτορας της ΕΥΠ και στα μέλη της κυπριακής Βουλής, σε συζήτηση για τα θέματα των αγνοουμένων. Πριν από δύο χρόνια, είχε διηγηθεί την ιστορία στην εκπομπή «Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά.
«Από την έρευνα και την εμπειρία μου τόσα χρόνια στο θέμα των αγνοουμένων, πιστεύω δυστυχώς, οι αγνοούμενοι έχουν εκτελεστεί. Όσες πληροφορίες είχαμε για μεταφορά τους σε φυλακές της Τουρκίας αποδείχθηκαν αβάσιμες...», ανέφερε στο «Φιλελεύθερο» ο κ. Γιαννόπουλος.
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟ ΜΕΝΟΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ !!! Αν προσέξει κάποιος θα διακρίνει στις κραυγές για «συμφιλίωση» άλλη μία απάτη των χριστιανών εθνικιστών. Μας καλούν να μην λησμονούμε τα εγκλήματα των Περσών, Τούρκων, Εβραίων, κομμουνιστών και καθολικών που διεπράχθησαν εναντίον μας. Μόνο τα εγκλήματα των βυζαντινών μας καλούν να ξεχάσουμε. Γιατί ειδικά των βυζαντινών, κύριοι βυζαντινοί γραικύλοι; Γιατί όχι και των καθολικών, γιατί όχι και των εβραίων; Γιατί όχι και των τούρκων; Γιατί όχι και των ναζί; Εσείς είστε ειδική ράτσα ανθρώπων που έχετε ειδική, εφ' όρου ζωής αμνηστία για όσα και ότι είδους εγκλήματα διαπράττετε κατά του Ελληνισμού; Ποιος σας έδωσε αυτή την ειδικού τύπου αμνηστία; Ο ραβίνος σας, ο Τζεσουά; Εμείς όμως δεν τον αναγνωρίζουμε ούτε ως θεό αλλά ούτε και ως δικαστή που συγχωρεί αποκλειστικώς τα δικά σας εγκλήματα. Εσείς δεν συγχωρήσατε ποτέ το δικό μας «έγκλημα», το ότι είμαστε Έλληνες στο θρήσκευμα. Μας θανατώνατε στην πυρά και μέχρι σήμερα ακόμα μάς καταδιώκετε. Εμείς γιατί να σας συγχωρήσουμε;
Μας προτρέπει ο γνωστός χριστιανός «αρχαιολάτρης» Α. Γεωργιάδης. Μας καλεί βέβαια να θυμόμαστε την μάχη του Μαραθώνος αλλά όχι τις σφαγές των βυζαντινών γιατί έτσι «θα γίνουμε μισαλλόδοξοι». Ενώ η ιουδαϊκή αίρεση των Ναζωραίων που ασπάζεται ο κ. Γεωργιάδης η οποία μας έθεσε εκτός νόμου δεν είναι μισαλλόδοξη!! Η «θρησκεία» του κ. Γεωργιάδη δεν είναι μισαλλόδοξη, απλώς μισεί τους μη χριστιανούς ορθοδόξους Έλληνες.
Και τέλος πάντων ας πούμε ότι εμείς ξεχνάμε τις σφαγές των χριστιανών, εσείς κύριοι χριστιανοί εθνικιστές γιατί φροντίζετε να μας θυμίζετε την μνήμη των «αγίων» δολοφόνων σας; Γιατί δεν εορτάζετε την μνήμη της εθνομάρτυρος φιλοσόφου Υπατίας και εορτάζετε την μνήμη του «αγίου» επισκόπου Κυρίλλου, υπευθύνου για την δολοφονία της; Γιατί εορτάζετε την μνήμη των φονιάδων Θεοδοσίου Α' και Ιουστινιανού, και όχι των θυμάτων τους; Γιατί καλείτε εμάς να διαγράψουμε από την μνήμη μας τους εθνομάρτυρές μας και δεν διαγράφετε εσείς από το εορτολόγιο σας τους «αγίους» υπάνθρωπους που μας έσφαξαν; Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ τα εγκλήματα του χριστιανισμού κατά των Ελλήνων, γιατί αν τα ξεχάσουμε θα ξαναπάθουμε τα ίδια.
Αρκετοί βέβαια από τους χριστιανούς βυζαντινολάτρεις παριστάνουν και τους δημοκράτες(!!!). Τι σχέση έχει η δημοκρατία με μία ελέω θεού μοναρχία; Με ένα θεοκρατικό καθεστώς όπως ήταν το βυζάντιο; Αυτό μόνον ένας βυζαντινός φασίστας μπορεί να μας το εξηγήσει, εμείς αδυνατούμε. Βλέπουμε ξεκάθαρα ότι έχουμε μία συντονισμένη επίθεση του χριστιανοφασισμού στην Ελλάδα καμουφλαρισμένη με το ένδυμα του πατριωτισμού και με κράχτες τους χριστιανούς εθνικιστές.Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Ιανουαρίου 26, 2009
Δημοσιεύθηκε στο history - ιστορία - 历史, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ | Με ετικέτα: GREY WOLVES, γκριζοι λύκοι, ντενκτάς | Κανένα σχόλιο »
«Ο κόσμος πρέπει να οικοδομήσει
μια νέα τάξη ή να αφεθεί στο χάος»
Την ώρα που η νέα αμερικανική κυβέρνηση αναλαμβάνει τα καθήκοντά της εν μέσω μιας σοβαρής οικονομικής και διεθνούς κρίσης, μπορεί να μοιάζει ανακριβής η άποψη ότι ακριβώς η ταραχώδης φύση του διεθνούς συστήματος προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για δημιουργική διπλωματία.
Η ευκαιρία αυτή περιλαμβάνει μια αντίφαση. Από τη μία πλευρά, η οικονομική κατάρρευση αποτελεί μείζον πλήγμα για το κύρος των ΗΠΑ. Από την άλλη, το μέγεθος της... καταστροφής καθιστά αδύνατον για τον υπόλοιπο κόσμο να συνεχίσει να κρύβεται πίσω από την αμερικανική κυριαρχία ή τις αμερικανικές αποτυχίες. Κάθε χώρα θα αναγκαστεί να εξετάσει τη δική της συμβολή στην κρίση. Καθεμία θα προσπαθήσει να ανεξαρτητοποιηθεί, στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, από τις συνθήκες που προκάλεσαν την κατάρρευση.
Έλλειψη παγκόσμιων θεσμών
Ακόμη και οι πλουσιότερες χώρες θα αντιμετωπίσουν συρρίκνωση των εσόδων τους. Καθεμία θα αναγκαστεί να επαναπροσδιορίσει τις εθνικές της προτεραιότητες. Διεθνής τάξη θα προκύψει αν πάρει σάρκα και οστά ένα σύστημα συμβατών προτεραιοτήτων. Θα κατακερματιστεί καταστρεπτικά αν οι διάφορες προτεραιότητες δεν μπορέσουν να συμφιλιωθούν.
Το ναδίρ του διεθνούς οικονομικού συστήματος συμπίπτει με ταυτόχρονες πολιτικές κρίσεις ανά την υφήλιο. Η οικονομική και οι πολιτικές κρίσεις σχετίζονται στην πραγματικότητα στενά, εν μέρει διότι στη διάρκεια της οικονομικής ευφορίας είχε ανοίξει ένα χάσμα ανάμεσα στην οικονομική και στην πολιτική οργάνωση του κόσμου.
Ο οικονομικός κόσμος έχει παγκοσμιοποιηθεί. Οι θεσμοί του έχουν παγκόσμια εμβέλεια και λειτουργούν με κανόνες που προϋποθέτουν μια αυτορρυθμιζόμενη παγκόσμια αγορά. Η οικονομική κατάρρευση έφερε στο φως την αυταπάτη. Κατέστησε σαφή την έλλειψη παγκόσμιων θεσμών για να μετριάσουν το σοκ και να ανατρέψουν την τάση.
Αναπόφευκτα, όταν το πληγέν κοινό στράφηκε προς τους πολιτικούς θεσμούς του, αυτοί άγονταν κυρίως από την εσωτερική πολιτική και δεν τους ένοιαζε η παγκόσμια τάξη. Κάθε μεγάλη χώρα προσπάθησε να λύσει τα άμεσα προβλήματά της μόνη της και να μεταθέσει την κοινή δράση για αργότερα.
Αλλά η διεθνής τάξη δεν θα έρθει ούτε στον πολιτικό ούτε στον οικονομικό τομέα αν δεν προκύψουν γενικοί κανόνες προς τους οποίους να μπορούν να προσανατολίζονται οι χώρες. Τελικά, το πολιτικό και το οικονομικό σύστημα μπορούν να εναρμονιστούν μόνο με τον έναν από τους εξής δύο τρόπους: δημιουργώντας ένα διεθνές ρυθμιστικό σύστημα της ίδιας εμβέλειας όπως εκείνο του οικονομικού κόσμου ή συρρικνώνοντας τις οικονομικές μονάδες σε ένα μέγεθος το οποίο να μπορούν να διοικήσουν οι υπάρχουσες πολιτικές δομές, πράγμα που είναι πιθανό να οδηγήσει σε έναν νέο μερκαντιλισμό.
Μια νέα παγκόσμια συμφωνία τύπου Μπρέτον Γουντς είναι μακράν η προτιμότερη εξέλιξη.
Η στρατηγική των ΗΠΑ
Ο ρόλος της Αμερικής σε αυτό το εγχείρημα θα είναι καθοριστικός. Πρέπει όμως να αλλάξουμε την ηθικολογία που χαρακτήρισε πολλές αμερικανικές συμπεριφορές, ιδίως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Εκείνο το γεγονός και η μετέπειτα περίοδος σχεδόν αδιάκοπης παγκόσμιας ανάπτυξης έκανε πολλούς να εξισώσουν την παγκόσμια τάξη με την αποδοχή των αμερικανικών σχεδίων. Το αποτέλεσμα ήταν μια σχετική εγγενής μονομέρεια- το μόνιμο παράπονο των ευρωπαίων επικριτών- ή ένα επίμονο είδος διαβουλεύσεων μέσω του οποίου οι χώρες καλούνταν να αποδείξουν την ικανότητά τους να εισέλθουν στο διεθνές σύστημα με το να συμμορφώνονται προς τις αμερικανικές επιταγές.
Καμία νέα αμερικανική κυβέρνηση από την εποχή του προέδρου Τζον Φ. Κένεντι δεν ανέλαβε τα καθήκοντά της με τόσες προσδοκίες. Είναι άνευ προηγουμένου το γεγονός ότι οι κυριότεροι παίκτες της παγκόσμιας σκηνής δηλώνουν την επιθυμία τους να αποδεχθούν τις αλλαγές που τους επιβάλλει η παγκόσμια κρίση σε συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Η εκπληκτική απήχηση που έχει ο νέος πρόεδρος στη φαντασία της ανθρωπότητας είναι ένα σημαντικό στοιχείο στη διαμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας τάξης. Καθορίζει όμως μια ευκαιρία, όχι μια πολιτική. Η μεγάλη πρόκληση είναι να διαμορφωθεί η κοινή ανησυχία των περισσότερων χωρών και όλων των μεγαλύτερων όσον αφορά την οικονομική κρίση, μαζί με έναν κοινό φόβο για την τζιχαντική τρομοκρατία, σε μια στρατηγική που θα ενισχυθεί από τη συνειδητοποίηση ότι τα νέα ζητήματα- όπως η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής, η ενέργεια και η κλιματική αλλαγή- δεν αφήνουν περιθώρια για εθνικές ή περιφερειακές λύσεις.
Ο ρόλος της Κίνας
Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν θα μπορούσε να κάνει χειρότερο λάθος από το να επαναπαυθεί στην αρχική της δημοτικότητα. Ο ρόλος της Κίνας σε μια νέα παγκόσμια τάξη είναι κρίσιμος. Μια σχέση που ξεκίνησε και από τις δύο πλευρές ως ένα κυρίως στρατηγικό σχέδιο για να περιοριστεί ένας κοινός εχθρός εξελίχθηκε με τις δεκαετίες σε έναν πυλώνα του διεθνούς συστήματος.
Κίνα έκανε δυνατή την υπερβολική αμερικανική σπατάλη αγοράζοντας αμερικανικό χρέος. Η Αμερική βοήθησε στον εκσυγχρονισμό της κινεζικής οικονομίας ανοίγοντας τις αγορές της στα κινεζικά προϊόντα.
Κάθε πλευρά του Ειρηνικού χρειάζεται τη συνεργασία της άλλης για να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Τώρα που η παγκόσμια οικονομική κατάρρευση έχει καταστρέψει τις κινεζικές εξαγωγικές αγορές, η Κίνα δίνει έμφαση στην ανάπτυξη της υποδομής και της εγχώριας κατανάλωσης.
Δεν θα είναι εύκολο να αλλάξει γρήγορα ταχύτητα και το ποσοστό ανάπτυξης της Κίνας μπορεί να να πέσει προσωρινά κάτω του 7,5%, το οποίο οι κινέζοι ειδικοί καθορίζουν ως τη λεπτή γραμμή που θα αποτελέσει πρόκληση για την πολιτική σταθερότητα.
Το τι είδους παγκόσμια οικονομική τάξη θα προκύψει θα εξαρτηθεί σημαντικά από το πώς η Κίνα και η Αμερική θα χειριστούν η μία την άλλη τα επόμενα χρόνια. Μια απογοητευμένη Κίνα μπορεί να επανεξετάσει μια αποκλειστικά περιφερειακή ασιατική δομή, για την οποία ήδη υπάρχει ο πυρήνας στο «ΑSΕΑΝ συν Τρεις».
Την ίδια στιγμή, αν αυξηθεί ο προστατευτισμός στην Αμερική ή αν η Κίνα θεωρηθεί ως μακροχρόνιος αντίπαλος, μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία μπορεί να πλήξει τις προοπτικές της παγκόσμιας τάξης.
Μια τέτοια επιστροφή στον μερκαντιλισμό και στη διπλωματία του 19ου αιώνα θα χωρίσει τον κόσμο σε ανταγωνιστικές περιφερειακές μονάδες, με επικίνδυνες μακροχρόνιες συνέπειες.
Η ασφάλιση της διεθνούς τάξης
Η σινοαμερικανική σχέση πρέπει να πάει σε ένα νέο επίπεδο. Αυτή η γενιά ηγετών έχει την ευκαιρία να διαμορφώσει τις σχέσεις για να οδηγηθούν σε μια κοινή μοίρα, όπως συνέβη με τις διατλαντικές σχέσεις τη μεταπολεμική περίοδο- με τη διαφορά ότι οι προκλήσεις σήμερα είναι περισσότερο πολιτικές και οικονομικές παρά στρατιωτικές.
Η πολυπλοκότητα του αναδυόμενου κόσμου απαιτεί από την Αμερική μια πιο ιστορική προσέγγιση από την επιμονή ότι κάθε πρόβλημα έχει μια τελειωτική λύση η οποία εκφράζεται σε προγράμματα με καθορισμένα χρονοδιαγράμματα συχνά προσαρμοσμένα στη δική μας πολιτική διαδικασία.
Πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε εντός του εφικτού και να είμαστε έτοιμοι να κυνηγήσουμε τους απώτερους στόχους μας μέσω της συσσώρευσης αποχρώσεων. Η διεθνής τάξη θα μπορεί να είναι μόνιμη μόνο αν οι συμμετέχοντες σε αυτήν έχουν μερίδιο όχι μόνο στο να τη χτίσουν αλλά και στο να την ασφαλίσουν.
Με αυτόν τον τρόπο η Αμερική και οι πιθανοί εταίροι της έχουν τη μοναδική ευκαιρία να μετατρέψουν μια περίοδο κρίσης σε ένα όραμα ελπίδας.
