Δεν ξέρω αν ο Γαβράς ξανασταυρώνεται (Βήμα 24/7/09), ξέρω ότι από χθες βεβηλώνεται για άλλη μια φορά η μνήμη των εκατομμυρίων Ελλήνων που δολοφονήθηκαν από τους ρασοφόρους Χριστιανούς και Ξανακουκουλώνεται η εγκληματική και γραμμένη με το αίμα των Ελλήνων Ιστορία του Χριστιανισμού.
Επί αιώνες τα στίφη των ρασοφόρων κατέστρεφαν με ιερή μανία ό,τι ωραιότερο έχει δημιουργήσει ο ανθρώπινος Πολιτισμός. Πλείστα ακέφαλα αγάλματα, ανάγλυφα κ.λ.π. θα βλέπουμε σε κάθε επίσκεψη μας σε οποιοδήποτε Μουσείο της χώρας μας, ιδιαίτερα δε στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Όσων αγαλμάτων έχουν σωθεί τα κεφάλια, παρατηρούμε, ότι έχουν σπασμένες με καλέμι τις μύτες, βγαλμένα τα μάτια κι είναι οπωσδήποτε χωρίς γεννητικά όργανα.
Οι μαυροφορεμένοι εγκληματίες κατέστρεψαν στο διάβα τους χιλιάδες Ιερά, Βωμούς, Ναούς, Ασκληπιεία και θέατρα και τα οποία γεγονότα δεν μπορεί κανείς Υπουργός Πολιτισμού να τα σβήσει.
Ένα από τα πολλά Ελληνικά γλυπτά του Νέου Μουσείουτης Ακρόπολης, που έχει γνωρίσει τη χριστιανική αγάπη...
Ενώ αυτό, που ενδεχομένως θα περίμενε κάποιος από τους ιεράρχες θα ήταν μια έστω συγνώμη για τις διαχρονικές καταστροφές, που επέφερε ο Χριστιανισμός στον Ελληνικό Πολιτισμό, δεν είναι το θράσος τους -που επιχειρούν να βγουν κι από πάνω τώρα- όμως, αυτό, που πρωτίστως εντυπωσιάζει.
Το πλέον εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ο ραγιαδισμός του αρμόδιου υπουργού -κατ’ ευφημισμό- Πολιτισμού, κ. Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, ενώ «κόπτεται» για την επιστροφή των μαρμάρων από την Αγγλία και προβαίνει σε «εθνικώς υπερήφανες» σχετικές δηλώσεις σε Ελληνικά και ξένα Μ.Μ.Ε., τώρα, που βρέθηκε -για το ίδιο θέμα- απέναντί του η Εκκλησία, άφησε κατά μέρος την υπερηφάνεια και άμεσα «συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις»...
Ντροπή σε όσους κλείνουν τα μάτια τους και τα αυτιά τους στις κραυγές του παρελθόντος. Ο τωρινός Υπουργός Πολιτισμού θα είναι άλλος ένας στους τόσους που θα χαρακτηρισθεί προδότης και εγκληματίας. Ντροπή και σε όλους τους πολιτικούς της σημερινής Ελλάδος για άλλη μια φορά.
ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ
Ο Γαβράς ξανασταυρώνεται
Η Ιερά Σύνοδος επικοινώνησε με τον υπουργό Πολιτισμού με το εξής πολιτισμένο αίτημα: Να κάνει ντα τον Κώστα Γαβρά. Ο αθεόφοβος σκηνοθέτης, σε ταινιάκι 13 λεπτών για την Ακρόπολη, παρουσιάζει ρασοφόρους να φέρονται ως βάνδαλοι στα μάρμαρα των αρχαίων προγόνων. Η σκηνή τοποθετείται στον 8ο αιώνα μ.Χ. και θεωρείται επιστημονικά τεκμηριωμένη. Πρόκειται για ανελέητο, πλην όμως σύντομο σφυροκόπημα. Διαρκεί λίγο παραπάνω από ένα λεπτό και συνοδεύεται από ηχητικές εξηγήσεις: «Οι νέες αντιλήψεις για την τέχνη που επικράτησαν κατά την παλαιοχριστιανική εποχή, οδήγησαν στην καταστροφή πολλών έργων τέχνης σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο». Δεν ξέρουμε τι θα προτιμούσαν οι άγιοι πατέρες. Απαλοιφή της σκηνής και να μείνει μια χρονολογική τρύπα στο ντοκυμαντέρ ή μήπως να παρουσιαστούν ορθόδοξοι μοναχοί να παίρνουν μέρος σε πομπή των Παναθηναίων; Ο κ. Αντ. Σαμαράς επέλεξε μια μεσοβέζικη λύση. Είπε ότι θα «εξετάσει το ζήτημα» και με μια σιβυλλική δήλωση άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο «επανόρθωσης». Για να γίνει όμως επανόρθωση, δηλαδή να περικοπούν τα πλάνα, οι παραγωγοί της ενημερωτικής ταινίας θα πρέπει να παραδεχτούν ότι είναι άσχετοι και ότι φόρεσαν στις φιγούρες σκουρόχρωμα μακριά ρούχα, γιατί τότε δεν υπήρχαν μπεζ λινά. Επίσης, θα πρέπει να αποκαλύψουν ότι δεν ανέτρεξαν σε ιστορικές πηγές, αλλά σε σελίδες fiction, όπως το βλάσφημο μυθιστόρημα «μ.Χ.» του Βασίλη Αλεξάκη. Μια άλλη προοπτική «επανόρθωσης» είναι να αποσυρθεί εντελώς το έργο από το Μουσείο, να μην προσφέρεται στους επισκέπτες ως υλικό πληροφόρησης. Και, γιατί όχι, να αντικατασταθεί από βίντεο αρτ με βίους αγίων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος υπουργός Πολιτισμού δέχεται πιέσεις για να παρέμβει. Ο πολιτικός κόσμος, μαζί και ο υπουργός Πολιτισμού, οφείλουν να στηρίξουν τον Γαβρά. Υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του ιστορικού ντοκυμαντέρ και των άλλων έργων τέχνης. Το πρώτο κρίνεται για την αλήθεια, ενώ η τέχνη έχει κάθε δικαίωμα παραποίησης και ψεύδους. Δεν είναι ζήτημα πίστης, ηθικής, βλασφήμιας, αλλά βρισκόμαστε μπροστά σε κίνδυνο παραχάραξης της Ιστορίας. Οι πηγές, αλλά και οι αρχαιολογικές έρευνες, είναι σαφείς: καταγράφεται στα βυζαντινά χρόνια καταστρεπτική μανία των χριστιανών στα απομεινάρια του Δωδεκάθεου. Το ταινιάκι του Γαβρά δεν κάνει καμία φοβερή αποκάλυψη, πλην όμως η Ιερά Σύνοδος θα απαντήσει οργανωμένα. Αποφάσισε «να απευθυνθεί στην Ακαδημία Αθηνών και να γνωρίσει την πρόθεσή της να χρηματοδοτήσει την έρευνα και συγγραφή μελέτης περί της συμβολής της Εκκλησίας στη διάσωση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού». Θα βρεθούν μελετητές να στηρίξουν τη θέση, εδώ βρέθηκαν άλλοι που παρουσιάζουν τον Μεγαλέξανδρο ως Σκοπιανό.
Λίγοι θα υποστηρίξουν θεσμικά τον Γαβρά και ελάχιστοι θα το κάνουν δημόσια. Στις εκκλησιαστικές αντιπαραθέσεις οι πολιτικοί κάνουν τουμπεκί. Νιώθουν εξαιρετικά άβολα στην ιδέα της διαμάχης με το παπαδαριό. Το ερώτημα είναι αν η σιωπή και η υποταγή στα εκκλησιαστικά προστάγματα συνάδουν προς το κοινό αίσθημα. Δεν τεκμαίρεται από πουθενά ότι ο σκοταδισμός έχει πέραση. Τουναντίον, κάποια γεγονότα δίνουν αντίθετη αίσθηση: στην έκθεση Οutlook περισσότεροι από 20.000 επισκέπτες είδαν τον βλάσφημο πίνακα αδιαμαρτύρητα, μέχρι που έγινε πολιτικό ζήτημα. Οι φωνές του κ. Μ. Εβερτ και του Προκαθήμενου της Ελλαδικής Εκκλησίας ήταν πιο δυνατές από τις φωνές χιλιάδων φιλότεχνων. Η φασαρία των ολίγων φανατικών προσκρούει σε εκκωφαντική σιωπή.
