

Για να μην μπερδεύεται κανείς απ' τις σκόπιμες μεταμορφώσεις των μάγων.
Η ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΠΑΡΑ ΣΠΑΝΙΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ΄ ΚΙ ΑΥΤΟ, ΕΠΕΙΔΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ. Αριστοτέλης
Εάν είναι γνήσιο το κείμενο υποστήριξης (και πρέπει να είναι αφού δεν έχει υπάρξει διάψευση από τους υπογράφοντες), τότε η κυρία Δραγώνα ως πρόσωπο διαχρονικά αμοιβόμενο από το Ελληνικό κράτος, όπως και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πάρουν ΑΜΕΣΑ ΘΕΣΗ. Ιδιαίτερα ο Γιώργος Παπανδρέου οφείλει να αποστασιοποιηθεί άμεσα από οποιαδήποτε έμμεση στήριξη επικίνδυνων για τη δημοκρατία, ναζιστικών και απειλητικών κυρηγμάτων ρατσισμού και μίσους.
Εκτός εάν δηλώσεις σαν αυτή: “Αν κάποιο μέλος λοξοδρομήσει τον δέρνουν. Στα δικά μας χωριά ξέρουμε ποιοι ψηφίζουν τους γκιαούρηδες. Γιατί λοιπόν δεν τους απομονώνουμε κοινωνικά να δούμε αν θα τολμήσουν να μιλήσουν για τον Σγουρίδη και τον Κοντό και το μουνί της μάνας τους”.
…εκφράζουν τη “Νέα Διακυβέρνηση”. Εδώ και τώρα απαντήσεις και επίσημη τοποθέτηση από την κυβέρνηση. Οφείλουν δε να πάρουν θέση και όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου.
Η κ. Θάλεια Δραγώνα δεν είναι μόνη της στην άνιση μάχη εναντίον των μισαλλόδοξων εθνικιστών που επιβουλεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ακαδημαϊκή της καριέρα και την σταδιοδρομία της στο κυβερνοΠασόκ. Η αφρόκρεμα της διανόησης της πατρίδας μας, αλλά και ξένοι άνθρωποι του πνεύματος, συστρατεύθηκαν στον καλό αγώνα. Στο προοδευτικό διαδικτυακό site politikokafeneio.com αναρτήθηκε κείμενο υπεράσπισης της μητέρας του έθνους, το οποίο φέρει 450 βαριές υπογραφές. Η χαρά μας έγινε διπλή όταν στον αριθμό 446 αντικρίσαμε την υπογραφή ενός δημοσιογράφου του ύψους του Αμπντουλχαλίμ Ντεντέ.
Δείτε το βίντεο που ακολουθεί:
Αν δεν έχετε την υπομονή, ιδού η ομιλία του:
“Αν το πλήθος είχε αρχηγούς αποφασισμένους, που ήξεραν τι ήθελαν, αντί να έχει καλούς ρήτορες, θα είχε γίνει κυρίαρχο του Βερολίνου εκείνη τη μέρα, γύρω στο μεσημέρι”
ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ ( Κότινος)
Πρόγονος του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου
Γράφει η Ρένα ΜαραγκάκηΗ Ειρεσιώνη (από το είρος = έριον, μαλλίον) είναι κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λ.π., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Ήταν έκφραση ευχαριστίας για την γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας και κατά το επόμενο έτος και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη).
Την εβδόμη ημέρα του μηνός Πυανεψιώνος (22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου, που ήταν ο πρώτος μήνας του νέου έτους), παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν ,περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας τις καλένδες (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή την κυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.
Ιδού ένα απόσπασμα από τα κάλαντα :
Η Ειρεσιώνη φέρνει κάθε τι καλό, σύκα και αφράτα ψωμάκια που μας τρέφουν και μέλι γλυκό και λάδι απαλό και ξέχειλους κύλικες με καλό κρασί για να μεθύσει και να κοιμηθεί.
"Τα κλαδιά των δέντρων τα στόλιζαν με άνθη, ταινίες (κορδέλες), έρια (μαλλιά) και μικράς σφαίρας εκ μετάλλου, που παρίσταναν τους πλανήτας, τον Ήλιον και την Σελήνην." Ιστορία της λατρείας του Βάκχου. Χ. Ζανμέρ.
Εκτός από τα κλαδιά της ελιάς, περιέφεραν επίσης και κλαδιά Δάφνης προς τιμήν του Απόλλωνος στα Θαργήλια, εορτή που ετελείτο την Άνοιξη (27 Απριλίου – 26 Μαΐου), όπου πάλι έκαιγαν την παλιά Ειρεσιώνη και κρεμούσαν την νέα έξω από τις πόρτες τους.
Πρόγονος λοιπόν του Χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι η Ειρεσιώνη , όπου μέσω αυτής μεταδόθηκε το έθιμο του στολισμένου δέντρου στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι ελλείψεως ελαιοδένδρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που εφύοντο σε κάθε τόπο.
Το έθιμο της Ειρεσιώνης καταδικάστηκε ως ειδωλολατρικό από το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου και απαγορεύτηκε η τέλεσίς του. Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανήλθε με την μορφή Χριστουγεννιάτικου και Πρωτοχρονιάτικου δένδρου από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο.
Παρ’ όλα αυτά, το έθιμο της Ειρεσιώνης υπήρχε πάντα στην ιστορική μνήμη των Ελλήνων, γι αυτόν τον λόγο, το Χριστουγεννιάτικο δένδρο υιοθετήθηκε αμέσως.
(Πηγές : Λεξικό LIDDEL & SCOTT, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, Φινέα Γιορτές Αρχαίων Ελλήνων, περιοδικό ΙΧΩΡ, Γ. Λεκάκης)
Σημείωση : Κότινος = αγριελαία – κοτινάς είναι ο καρπός του κοτίνου.
Κότινος ή Ειρεσιώνη - Κλάδος ελαίας στολισμένος με τούφες λευκού ερίου (μαλλιού) που έδιναν ακριβώς την εντύπωση του "βάμβακος". "Είρια από ξύλου", "δενδρόμαλλον"
Cotton ή coton διεθνώς σημαίνει το βαμβάκι, βαμβακερόν κ.λ.π
Στην Γερμανική είναι Baum-Wolle .Δηλαδή "έριον δένδρου". Ο συνειρμός είναι εκ του Κοτίνου : "είρια από ξύλου".
Πηγή : ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ-ΠΩΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΛΟΓΟ της ΑΝΝΑΣ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ