German pigs...lest we forget?

«PIGS», δηλαδή γουρούνια μας ονομάζουν Γερμανοί ειδήμονες ή οιδαίνοντες (εκ του οιδαίνω, που σημαίνει φουσκώνω, πρήζομαι, εξου και οίδημα). Από κοντά και κάποια άλλα τσογλανοκρατίδια της Ενωμένης Ευρώπης, αποφύσεις της γερμανικής ή αμερικανικής ηγεμονίας...

Η λέξη «PIGS» είναι ακρωνύμιο και τα τέσσερα γράμματά του είναι τα αρχικά, αντιστοίχως, τεσσάρων κρατών. Πορτογαλία, Ιρλανδία, Γραικία, Σπανία.. (Μη λησμονούμε ότι οι Ευρωπαίοι μας αποκαλούν Γραικούς. Έλληνες είναι μόνον οι αρχαίοι). Πού οφείλεται αυτό το ευρωπαϊκό οίδημα – πρήξιμο και κυρίως το…τευτονικόν;

Για την «σοβαρότατη δημοσιονομική μας κρίση», όπως γράφουν σε καθωσπρέπει γλώσσα. Διότι ζούμε με δανεικά. Περνάμε «ζωή και κότα», αθεράπευτοι ευδαιμονοθήρες, γλεντοκόποι ανικανοποίητοι, διαπλεκόμενοι, διεφθαρμένοι, παράσιτα της Ευρώπης και λοιπά … σκοτεινά ή λαμπρά ελαττώματα του Γένους ημών.

Απαντώ, εν πρώτοις, με μια φράση του Καραϊσκάκη, πρωτοκορυφαίου της καθʼ ημάς ηρωϊκής αλητείας. (Η λέξη αλήτης σημαίνει και το να είναι κάποιος άνευ μονίμου κατοικίας, δηλαδή, Κλέφτης, με κεφαλαίο το κάππα).

Είχε βγάλει όνομα ο στρατηγός, ήταν ξακουστός, η Τουρκιά τον έτρεμε, οι Ευρωπαίοι τον θαύμαζαν. Κάτι περίεργοι Φράγκοι, έμφορτοι φιλελληνικού τυχοδιωκτισμού, ζήτησαν να τον δουν. Δεν τους γέμισε το μάτι, περίμεναν κάποιον θηριώδη γίγαντα και αντίκρισαν έναν μυστακοφόρο κουρελή. (Στο βιβλίο «ο Αγώνας των Ελλήνων για ανεξαρτησία, 1821-1833», του Ντ. Ντάκιν, Άγγλου ιστορικού, σελ. 320, οι Έλληνες μαχητές χαρακτηρίζονται ως άνω: «μυστακοφόροι κουρελήδες», σε αντίθεση με τους περίπου φιλέλληνες που ήταν ντυμένοι με «μεγαλοπρεπείς στολές»). Μετά το πέρας της διμερούς συνάντησης, Καραϊσκάκη και Φράγκων, οι δεύτεροι σχολίαζαν ειρωνικά, με ευτελείς και περιφρονητικούς χαρακτηρισμούς την εμφάνιση του στρατηγού. Τα άκουσε και τους λέει τούτα τα αθάνατα λόγια. «Μπορεί να είμαι γιος καλόγριας, γύφτος, μαύρος και άπλυτος, αλλά είμαι καλύτερος από σας».

Μετά την αποστομωτική απάντηση του ενδόξου πολέμαρχου, θα εξετάσουμε, ποιοι, κατά την ιστορία, είναι «γουρούνια». Μία ελάχιστη αναφορά στο 1204, όταν αποθηριωμένες ορδές Ευρωπαίων εγκληματιών, δηώνουν και μακελεύουν την  Βασιλεύουσα. Ονομάζονται «Σταυροφορίες», η μεγαλύτερη απάτη της παγκόσμιας ιστορίας. Ο πλούτος που κατέκλεψε η δυτική μάστιγα – μήνες ολόκληρους μετέφεραν τα καράβια της θησαυρούς στην Βενετία, στο Βατικανό, στο Άαχεν και λοιπές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις – αποτέλεσε την βάση για να ιδρυθούν οι πρώτες τράπεζες. (Για τις ανήκουστες κτηνωδίες των «Σταυροφόρων» στην Πόλη παραπέμπω στον Στ. Ράνσιμαν ή στον θρήνο του ιστορικού Νικήτα Χωνιάτη – αυτόπτη της τραγωδίας).

Δείτε και άλλες φωτογραφίες στο

http://prosklitiritonkairon.blogspot.com/

1941, Απρίλιος, 6. Σιδηρόφρακτες γερμανικές μεραρχίες, η Γκεστάπο, οι Ες-Ες και λοιπά πεπολιτισμένα καθάρματα παραβιάζουν τα σύνορα της πατρίδας μας. Αφού ξεπαστρεύει  όσα μπορεί ο στρατός μας και τα ηρωικά «μετόπισθεν» (μάχη της Κρήτης), η πατρίδα σκλαβώνεται. Χίλιες μέρες χωρίς φως. Κατοχή, το ανθρωποσφαγείο.
Τον Οκτώβριο του ‘44, η χιτλερική Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεκουμπίζεται, αφήνοντας πίσω της αίμα και συντρίμμια. (Χρησιμοποιώ εφεξής το σπουδαίο βιβλίο του ακαδημαϊκού Άγγελου Αγγελόπουλου «Από την Κατοχή στον Εμφύλιο», εκδ. «Παρουσία» και την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» της «Εκδοτικής Αθηνών»).

Όπως ομολόγησε ο υπουργός Οικονομίας του Γ΄ Ράιχ Φουνκ σε άρθρο του: «Η Ελλάδα δοκίμασε τα δεινά του πολέμου και υπέστη τις συνέπειές του όπως ίσως καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης». Μιας και οι Ευρωπαίοι αρέσκονται σε αριθμούς, θα αναφερθώ σ΄ αυτούς. 400.000 περίπου νεκροί Έλληνες κατά την περίοδο της Κατοχής. 300.000 από ασιτία, επειδή τα «γουρούνια», οι Γερμανοί κατακτητές, άρπαζαν το ψωμί των παιδιών και των γερόντων, για τρέφουν τα στρατεύματά τους.

Υλικές καταστροφές: Οικοδομές: 401.000 (23,2%). Εμπορικά πλοία 434 (74,5%). Γέφυρες οδικές 90% απώλειες. Σιδηροδρομικό δίκτυο και σχετικό υλικό πάνω από 90%. (Φεύγοντας κατεδάφισαν τα πάντα οι κακόψυχοι «Ούννοι»). Χωριά κατεστραμμένα πάνω από 1.700. Μειωμένη κατά 60% η γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή.

Κατοχικά δάνεια: «από τα πιο μεγάλα και επώδυνα προβλήματα της νεότερης Ελλάδας, μια μεγάλη πληγή για την ελληνική οικονομία και ένα βαρύ πλήγμα για τον ελληνικό λαό που επηρέασε σημαντικά τις μεταπολεμικές εξελίξεις» κατά τον αείμνηστο καθ. Αγγελόπουλο. (Προσοχή μιλάμε για δάνεια και όχι για επανορθώσεις.

Η «Συμφωνία της Ρώμης», της 14^ης Μαρτίου 1942, μεταξύ Ελλάδας, Γερμανίας και Ιταλίας προέβλεπε τη μορφή του δανείου για τα επιπλέον των εξόδων Κατοχής ποσά που θα ελάμβαναν οι Αρχές Κατοχής απευθείας από την Τράπεζα της Ελλάδας.
Το αρθ. 4 της Συμφωνίας καθόριζε ότι «η οριστική ρύθμιση των καταβολών αυτών δύναται να λάβει χώραν αργότερον»). Σύμφωνα με τον καθ. Αγγελόπουλο η οφειλή σήμερα (το 1994) φθάνει τα 13 δισ. δολάρια, με τόκο επιεικώς 3%.

Το 1945 όμως υπολογίστηκε ότι και η επανόρθωση για τις ζημίες που υπέστησαν Έλληνες πολίτες κατά τη διάρκεια της Κατοχής ανέρχεται στα 17,63 δισ. δολάρια. Άρα δάνεια και επανορθώσεις υπερβαίνουν τα 30 δισ. (Άνευ τόκων και με ποσά παλαιότερων εποχών. Και δεν μιλάω για σφαγές σε Καλάβρυτα, Δίστομο, Κάνδανο, Χορτιάτη, τους χιλιάδες άμαχους που δεν «επανορθώνονται»).

Τι λάβαμε για τα απερίγραπτα δεινά της Τριπλής Κατοχής;

 45 εκατ. δολάρια από τους Βούλγαρους. 105 από την Ιταλία. 115 από τους Γερμανούς μόλις το 1960.

 Γιατί αυτό το εξευτελιστικό ποσό;
Διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «ανήσυχες από την επέκταση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη» απαγόρευσαν ελληνικές οχλήσεις προς την Γερμανία. Επιδίωκαν την οικονομική της σταθερότητα εις βάρος της μικράς κι εντίμου Ελλάδος. (Κάτι παρόμοιο ισχύει σήμερα με τους Τούρκους εξαιτίας του δήθεν ισλαμικού κινδύνου).

Η Γερμανία δεν πλήρωσε ποτέ και τίποτε για την διάλυση της πατρίδας μας. Και έστελναν οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις τον ανθό της Ελλάδας στις φάμπρικες και τις στοές της Γερμανίας, η οποία σήμερα, όπως και οι άλλες δύο ηττημένες, Ιταλία και Ιαπωνία, συγκαταλέγονται στις επτά πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν αξίωσε κάτι. Σκασμός και υποτέλεια. Αμνηστεύσαμε τα στυγερά εγκλήματα, αποσιωπήσαμε την πρωτοφανή λεηλασία και σήμερα οι απόγονοί τους μας αποκαλούν γουρούνια.

Κι έλεγε ο Μακρυγιάννης για τους «Ευρωπαίγους» πολιτικούς: «Κι όλοι οι τίμιοι Έλληνες δεν θέλει κανένας ούτε να σας ακούση, ούτε να σας ιδή, ότι μας φαρμάκωσε η κακία σας, όχι των φιλανθρώπων υπηκόγωνε σας, εσάς των ανθρωποφάγων οπ’ ούλο ζωντανούς τρώτε τους ανθρώπους και υπερασπίζεστε τους άτιμους και παραλυμένους∙ και καταντήσετε την κοινωνία παραλυσία». Οι «άτιμοι» Έλληνες ας τους προσκυνούν. «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει» ή όπως το λέει ο λαός, «όλα τα γουρούνια ίδια μούρη έχουνε».

Νατσιός Δημήτρης

δάσκαλος στο Κιλκίς

(Ανιδιοτελής)

Μασάει η κατσίκα ταραμά;

Οι γερμανικές τράπεζες Eurohypo και Hypo Real Estate (HRE) δήλωσαν ότι δεν θα αγοράζουν πλέον ελληνικά ομόλογα ...
Μήπως ξεχάσαμε κάτι;
Στη Γερμανία κρατικοποιήθηκε η τράπεζα Hypo Real Estate λόγω αναξιοπιστίας και προς αποφυγήν πτώχευσης, με οικονομικές ενέσεις του (χρεοκοπημένου) γερμανικού δημοσίου υπάρχει μέχρι σήμερα...

Η αύξηση του δημόσιου χρέους από την αρχή της οικονομικής κρίσης το 2007 σύμφωνα με τα στοιχεία του OECD είναι:

* στο πρώην κρατίδιο της Ιρλανδίας 53 %
* Μ. Βρετανία 36,2 %
* ΗΠΑ 30,6 %
* Ιαπωνία 30,1 %
* Γαλλία 22,6 %
* Ελλάδα 19,4 %
και η Γερμανία; Εχει δημόσιο έλλειμα 79,3 δις ευρώ, 3,3% δηλαδή 0,3 περισσότερο από ότι είναι το όριο του Maastricht . Γιατί στις Βρυξέλλες από τον Ιούνιο του 2007 σταμάτησε ο έλεγχος της Γερμανίας επί του θέματος, δεν ρωτάει κανείς...

Πηγή ...

Πόσο χρέος αντέχουμε;

Η ακροβασία του χρέους επί της...ακροβυστίας...!!!

Αυτά βλέπουν οι Γερμανοί και μας ζηλεύουν...

Εκτός κι αν θέλουν οι ίδιοι ν' ανέβουν...

Πώς μας πούλησαν και μας αγόρασαν.

Πώς μας πούλησαν και  μας αγόρασαν
Γράφει  ο Γιώργος Δελαστίκ 16/2/2010

Ανατριχιαστικός είναι ο μηχανισμός με τον οποίον συγκεκριμένοι τραπεζικοί κολοσσοί κερδοσκόπησαν εναντίον της χώρας  μας, με αποτέλεσμα αυτοί μεν να
κερδίσουν ποσά ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, η Ελλάδα δε να τεθεί υπό ξένη οικονομική κηδεμονία. Αξίζει να τον περιγράψουμε σε αδρές γραμμές.

Το αποφασιστικό εργαλείο στο παιχνίδι που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας είναι ένα  εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν που ονομάζεται CDS(από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων creditdefaultswaps).

Πρόκειται για ασφάλιση κατά της περίπτωσης μη αποπληρωμής ενός χρέους. Μια  τράπεζα π.χ. που αγοράζει ομόλογα  ενός κράτους ασφαλίζει το ποσό που  έδωσε σε μια άλλη τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτή τα λεφτά της, αν το κράτος χρεοκοπήσει και βρεθεί σε αδυναμία να εξοφλήσει τα ομόλογά του όταν λήξουν ή να πληρώσει ενδιαμέσως τους τόκους. Εννοείται ότι όσο πιο επισφαλής είναι η οικονομική κατάσταση μιας χώρας τόσο υψηλότερα ασφάλιστρα  θα απαιτήσει η τράπεζα που ασφαλίζει το χρέος. Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι τρεις και μόνο τραπεζικοί κολοσσοί, η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ και οι αμερι-κανικές Γκόλντμαν Ζαξ και Τζ. Π. Μόργκαν ελέγχουν τον 75% (!) της παγκόσμιας αγοράς των CDS.

Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Περί τα μέσα Γενάρη, περίπου δέκα ημέρες πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές  για το πενταετές ομόλογό της, η Ντόιτσε Μπανκ δημοσιοποιεί μια έκθεση – φωτιά για την  ελληνική οικονομία, όπου αναφέρει πως πάμε χάλια και δεν αποκλείεται κατάρρευση.

Αμέσως μετά κινητοποιείται το τμήμα της CDS της  Ντόιτσε Μπανκ. Ζητάει πολύ  υψηλότερα  ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος, αφού υποτίθεται ότι η χώρα μας βρίσκεται  σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως λέει το τμήμα μελετών της...ίδιας τράπεζας!

Αφού το επιτόκιο των CDS για την Ελλάδα ανεβαίνει, περνάει αμέσως το μήνυμα παγκοσμίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα: τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως «παπαγαλάκια» των κερδοσκόπων ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει, η ανενημέρωτη κοινή γνώμη τρομοκρατείται και οι επαΐοντες καταλαβαίνουν ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα και οδεύει προς οικονομικό  «γδάρσιμο».

Εν συνεχεία η ίδια η Ντόιτσε Μπανκ  μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ αναλαμβάνουν να... πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα! Να τα προωθήσουν στους υποψήφιους αγοραστές! Ναι, αυτοί ακριβώς που συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση του  κλίματος καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας για να διευκολυνθούν οι κερδοσκοπικές επιθέσεις! Δεν πρόκειται περί κακόγουστου αστείου. Μιλάμε εντελώς σοβαρά. Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και πάμπολλες άλλες κυβερνήσεις, υποχρεώνεται αντικειμενικά να προστρέξει στις τράπεζες που ελέγχουν την αγορά CDS, παρ' όλο που υπονομεύουν την Ελλάδα. Τους πληρώνει ουσιαστικά «προστασία», με τη  χυδαία έννοια του όρου, ελπίζοντας να τις εξευμενίσει ώστε να την βοηθήσουν να δανειστεί με ανεκτά επιτόκια.

Η Ντόιτσε  Μπανκ λοιπόν ως ανάδοχος τράπεζα  μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ και  άλλες, που  παίζουν πολύ δευτερεύοντα ρόλο, καθορίζουν ουσιαστικά το επιτόκιο με το οποίο θα διαθέσει τα ομόλογά της η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στην πραγματικότητα δεν  έχει περιθώρια να μη συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους.

Εννοείται ότι η Ντόιτσε Μπανκ και  η Γκόλντμαν Ζαξ έχουν ενημερώσει τους πελάτες τους, οι οποίοι τρέχουν  σαν τρελοί να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με επιτόκιο 6,2%, γιατί φυσικά οι τράπεζες αυτές γνωρίζουν εκ των ένδον πως έχει στηθεί το παραμύθι της δήθεν επαπειλούμενης  χρεοκοπίας.

Η Ντόιτσε  Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ  εισπράττουν παχυλές προμήθειες εκατομμυρίων ευρώ από τους πελάτες  τους, ενώ αγοράζουν και οι ίδιες μεγάλες ποσότητες χρυσοφόρων ελληνικών ομολόγων.

Τώρα ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο ελληνικού δανεισμού, στήνοντας σκηνικό για 
ακόμη μεγαλύτερακέρδη φυσικά...

ΤΩΡΑ ΤΡΕΜΟΥΝ  Τα κράτη, όμηροι των τραπεζών

ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΥΝ την Ελλάδα οι Γερμανοί. Έχουν όμως ταραχθεί ακόμη και αυτοί από την επίδειξη δύναμης των τραπεζών.

«Η Κοινότητα  θα έπρεπε να σκεφθεί πώς θα μπορέσει να  αποξηράνει αυτόν τον βάλτο (των τραπεζών) που πιάνει ομήρους ολόκληρες χώρες» έγραψε σε πρωτο-σέλιδο κύριο άρθρο της η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Η «Μοντ» είναι εξορ-γισμένη: «Μόλις έναν χρόνο αφότου τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες αφιερώνοντας κολοσσιαία ποσά και στις δύο όχθες του Ατλαντικού -25% του ΑΕΠ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τα χρεωμένα κράτη πέφτουν θύματα επιθέσεων από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διέσωσαν. Αυτό είναι ένα από τα πικρά μαθήματα της ελληνικής κρίσης» ομολογεί η γαλλική εφημερίδα.

Με λένε Ζαπάτα

Δεν λήστεψα κανένα, δεν βίασα καμία, δεν σκότωσα κανέναν, δεν έκανα «βαρκάδα» σε ένα καλύτερο μέλλον, οραματίστηκα μια καλύτερη πατρίδα και με την διαμαρτυρία μου δεν δημιούργησα προβλήματα σε κανέναν.

Με λέγανε Ορλάντο Ζαπάτα Ταμάγιο, υπήρξα υδραυλικός από την ανατολική επαρχία του Χολγκουίν, πρόλαβα και έγινα 42 χρόνων και πέθανα σήμερα σε νοσοκομείο της Αβάνας μετά από απεργία πείνας 85 ημερών.

Ο Ζαπάτα βρισκόταν στη φυλακή από το 2003 καταδικασμένος σε 25 χρόνια κάθειρξη για τα εγκλήματα της ασέβειας , της πρόκλησης δημόσιας αναταραχής και της αντίστασης στην κομμουνιστική κυβέρνηση σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, η οποία τον είχε κατατάξει μεταξύ των "58 κρατουμένων συνείδησης στην Κούβα".

Τα δάνεια του '21

Οι Ρότσιλντ συμμετείχαν στο κονσόρτσιουμ που χορήγησε τα δάνεια στην επαναστατημένη Ελλάδα το 1824, ενώ ήταν και από τους ιδρυτικούς μετόχους της Εθνικής Τράπεζας το 1841. Tα δύο δάνεια προβλεπόταν ότι θα ενίσχυαν τον Αγώνα, τον οποίον όχι μόνο δεν ωφέλησαν, αλλά υπήρξαν αφετηρία εξάρτησης της χώρας από την Αγγλία.

Στις 12 Απριλίου 1823 η έκθεση της δωδεκαμελούς επιτροπής, που είχε ορίσει η Β' Εθνοσυνέλευση για να συντάξει ένα πρόχειρο προϋπολογισμό του επαναστατημένου Έθνους δεν άφηνε κανένα περιθώριο για την κρισιμότητα της κατάστασης: Τα έξοδα του πρώτου εξαμήνου του 1823 θα ανέρχονταν σε 38 εκατομμύρια γρόσια και τα έσοδα σε μόλις 12 εκατομμύρια γρόσια. Η φορολογία, οι τελωνειακοί δασμοί, οι λείες, τα λάφυρα, τα λύτρα, ο εσωτερικός δανεισμός, οι εισφορές ντόπιων και φιλελλήνων, δεν ήταν ικανές να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό. Η έκθεση της Επιτροπής κατέληγε με την προτροπή να γίνεται καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος από τους τοπικούς άρχοντες και την ανάγκη να αναζητηθούν νέοι πόροι. Η ανάγκη εξωτερικού δανεισμού ήταν πλέον μονόδρομος.

Στις 2 Ιουνίου 1823 το Εκτελεστικό (Κυβέρνηση) εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο 4.000.000 ισπανικών ταλλήρων. Η επιτροπή καθυστέρησε να αναχωρήσει, λόγω έλλειψης χρημάτων για τα έξοδα του ταξιδιού, τα οποία κάλυψε με δάνειο ο Λόρδος Βύρων. Στις 26 Ιανουαρίου 1824, ο Ιωάννης Ορλάνδος και ο Ανδρέας Λουριώτης έφθασαν στην αγγλική πρωτεύουσα και ύστερα από έντονες διαπραγματεύσεις, στις οποίες πήραν μέρος και μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, συνομολόγησαν ένα δάνειο 800.000 λιρών με τον οίκο Λόφναν (9 Φεβρουαρίου 1824). Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα.

Όμως, το ποσό που έφθασε στην επαναστατική διοίκηση ήταν μόλις 298.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) και από αυτό παρακρατήθηκαν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεολύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, το ποσό θα αποστέλλονταν στις Τράπεζες Λογοθέτη και Βαρφ, που έδρευσαν στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο και θα παραδίδονταν τμηματικά στην ελληνική κυβέρνηση, ύστερα από έγκριση της επιτροπής που την αποτελούσαν ο Λόρδος Βύρων, ο συνταγματάρχης Στάνχοπ και ο Λάζαρος Κουντουριώτης.

Παρότι «ληστρικό», το δάνειο χαιρετίστηκε στην Ελλάδα ως πολιτική επιτυχία της Επανάστασης και ως έμμεση αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους. Πάντως, οι ελπίδες που στηρίχτηκαν πάνω του θα διαψευστούν οικτρά, καθώς θα χρησιμοποιηθεί για να κερδίσει η παράταξη Κουντουριώτη την εμφύλια διαμάχη. Μεγάλη ευθύνη για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν και οι δύο διαπραγματευτές, ο γιαννιώτης πολιτικός Ανδρέας Λουριώτης και ο σπετσιώτης πλοιοκτήτης Ιωάννης Ορλάνδος, οι οποίοι σπατάλησαν μεγάλα ποσά στο Λονδίνο, ζώντας πολυτελώς, σε αντίθεση με τους αγωνιστές, που πολεμούσαν με μεγάλες στερήσεις.

Στις 31 Ιουλίου 1824, το Βουλευτικό αποφασίζει τη σύναψη και νέου δανείου, λίγες εβδομάδες μετά την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών κι ενώ η Επανάσταση βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο. Το δεύτερο δάνειο ανέλαβε ο τραπεζιτικός οίκος των αδελφών Ρικάρδο με ονομαστικό κεφάλαιο 2.000.000 λιρών (26 Ιανουαρίου 1825). Τη διαπραγματευτική ομάδα αποτελούσαν και πάλι οι Λουριώτης και Ορλάνδος. Όπως και στο πρώτο δάνειο, το καθαρό ποσό περιορίστηκε στις 816.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 55% του ονομαστικού (1.100.000) και από αυτό παρακρατήθηκαν 284.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών, χρεολύσια, προμήθεια και άλλες δαπάνες.

Ενώ, όμως, το ποσό του πρώτου δανείου το διαχειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση, έστω και με σκανδαλώδη τρόπο, τη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, παραγκωνίζοντας τους έλληνες εκπροσώπους. Από το δάνειο διατέθηκαν: 212.000 λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου, 77.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία λίγα έφθασαν στην Ελλάδα, 160.000 για την παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία έφθασαν στην Ελλάδα («Καρτερία», «Επιχείρηση», «Ερμής») και 155.000 για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης, από τις οποίες μόνο η μία («Ελλάς») ήλθε στην Ελλάδα, ενώ η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. Τελικά, στην Ελλάδα έφθασε μόνο το ποσό των 232.558 στερλινών, δηλαδή λιγότερο από εκείνο που έλαβε κατά το πρώτο δάνειο, αν και το δεύτερο είχε συναφθεί σε υπερδιπλάσιο ύψος.

Και τα δύο δάνεια προβλεπόταν ότι θα ενίσχυαν τον Αγώνα, τον οποίον όχι μόνο δεν ωφέλησαν, αλλά υπήρξαν αφετηρία εξάρτησης της χώρας από την "Αγγλία". Επί Βαυαροκρατίας, ο Υπουργός Οικονομικών Γεώργιος Σπανιολάκης (1838) κατηγόρησε τους δύο διαπραγματευτές ότι ιδιοποιήθηκαν χρήματα από τις αγοροπωλησίες μετοχών των δανείων και επιπλέον τον Ορλάνδο ότι παρακράτησε ποσό 5.900 λιρών από τα δύο δάνεια. Μάλιστα, το Ελεγκτικό Συνέδριο προχώρησε σε προσημείωση των περιουσιακών τους στοιχείων.

Πηγή...

ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΘΕΜΗΣ:"ετοιμαστείτε να τραβήξετε κουπί."

Το παρακάτω άρθρο του Θέμη Λαζαρίδη δημοσιεύθηκε (10 Οκτ. 2007) στο GREEK UNIVERSITY REFORM FORUM (φόρουμ για τη μεταρρύθμιση στα Ελληνικά Πανεπιστήμια) και απευθύνεται στους πρωτοετείς φοιτητές.

Ο Θέμης Λαζαρίδης  είναι καθηγητής  χημείας στο  City College  της Νέας Υόρκης.

Με την ευκαιρία έναρξης προχθές του νέου ακαδημαϊκού έτους ένας φοιτητής που συχνάζει στο μπλογκ μου ζήτησε να γράψω ένα κείμενο για διανομή στους πρωτοετείς φοιτητές της σχολής του. Έγραψα το εξής:

Αγαπητοί πρωτοετείς φοιτητές,

είμαι σίγουρος ότι νιώθετε μεγάλη χαρά και ανακούφιση για την είσοδό σας στο πανεπιστήμιο. Δουλέψατε σκληρά, κριθήκατε δίκαια και αντικειμενικά, και τα καταφέρατε. Συγχαρητήρια.

Θα ήθελα πολύ να σας απευθύνω ένα αισιόδοξο μήνυμα αλλά δεν μπορώ. Παρά τη σχετική ευημερία, η χώρα μας διέρχεται μια βαθιά κρίση, πολιτική, ιδεολογική, και οικονομική. Πάνω από όλα, μια κρίση αξιών. Πριν από 25 χρόνια η Ελλάδα ήταν ουραγός στους 10 της ΕΟΚ. Πριν από 10 χρόνια ήταν ουραγός στους 15 της ΕΕ. Σήμερα είναι ουραγός στους 25 της ΕΕ. Τα ελληνόπουλα καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις των διεθνών εκπαιδευτικών διαγωνισμών. Η Ελλάδα βαθμολογείται κάτω από τη βάση από τη Διεθνή Διαφάνεια και κατατάσσεται δίπλα σε αφρικανικές χώρες όσον αφορά τη διαφθορά. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα ακόμα μιλάμε για ρουσφέτια, φακελάκια, και μίζες.

Οι πηγές της κακοδαιμονίας μας είναι πολλές. Θα σας αναφέρω μερικές:

* Άκρατη ιδιοτέλεια. Η Ελλάδα είναι ένα άθροισμα ιδιωτικών συμφερόντων. Ο Έλληνας βάζει πάνω από όλα το ατομικό του βόλεμα. Δεν υπάρχει κοινωνική συνείδηση, η έγνοια για το δημόσιο συμφέρον. Δεν υπάρχει η θέληση για συλλογική δράση με στόχο το κοινό καλό. Αντίθετα, υπάρχει έντονη συλλογική δράση για την υπεράσπιση συντεχνιακών συμφερόντων. Στο τέλος όλοι βγαίνουμε χαμένοι. Δεν μπορεί να οικοδομηθεί πολιτισμένη κοινωνία χωρίς κάποιο ελάχιστο ποσοστό ιδεαλιστών που ενδιαφέρονται και εργάζονται για το κοινό καλό.

* Κομματικός φανατισμός. Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά μεταξύ πολιτικής και ποδοσφαίρου. Η μέθη του να ανήκεις κάπου αντικαθιστά τη νηφάλια σκέψη. Η σκοπιμότητα αντικαθιστά την ειλικρίνεια. Βέβαια, ο φανατισμός αυτός είναι συχνά κίβδηλος· πίσω του κρύβεται και πάλι η ιδιοτέλεια, η επιδίωξη να αποκτήσει κανείς αθέμιτα πλεονεκτήματα χρησιμοποιώντας τους κομματικούς πελατειακούς μηχανισμούς. Πολλοί ακόμα ψηφίζουν ένα κόμμα με την προοπτική διορισμού στο δημόσιο. Θα τα δείτε όλα αυτά στη συμπεριφορά των κομματικών παρατάξεων του φοιτητικού συνδικαλισμού και στις περίφημες «γενικές συνελεύσεις».

* Άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας. Ο στίχος του Διονύση Σαββόπουλου (μετάφραση ενός του Bob Dylan) «αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα» ταιριάζει απόλυτα στη σύγχρονη Ελλάδα. Είμαστε έθνος στρουθοκαμήλων. Στηρίζουμε αυτούς που μας χαϊδεύουν τα αυτιά, που ικανοποιούν τις ψευδαισθήσεις μας, που κολακεύουν την ατομική ή εθνική υπερηφάνεια. Όσοι λένε δυσάρεστες αλήθειες αποπέμπονται. Οι λαοί τριγύρω μας τρέχουν, κι εμείς ζούμε στον κόσμο μας αλληλοβαυκαλιζόμενοι.

* Ανορθολογισμός. Στην Ελλάδα συνήθως τα ζητήματα αντιμετωπίζονται με συναισθηματικό τρόπο. Επειδή μια σημερινή κατάσταση Α παραπέμπει σε μία παρελθοντική κατάσταση Β, κρίνουμε την Α με βάση την Β αγνοώντας τις μεγάλες αλλαγές που μπορεί να έχουν στο μεταξύ επέλθει. Πολλά πράγματα γίνονται αυτόματα αποδεκτά χωρίς σκέψη και προβληματισμό. Προβλήματα καταγγέλλονται χωρίς να αναζητείται η πηγή τους και η λύση τους. Λέξεις χρησιμοποιούνται χωρίς κατανόηση της σημασίας τους. Ακόμη χειρότερα, το νόημα κάποιων λέξεων έχει διαστρεβλωθεί εντελώς, σε σημείο που η χώρα θυμίζει την κοινωνία του Όργουελ.

* Η επιδίωξη της ήσσονος προσπάθειας (κοινώς τεμπελιά) επικρατεί παντού. Το πανεπιστήμιο δεν αποτελεί εξαίρεση. Μεγάλη μερίδα των Ελλήνων φοιτητών επιδιώκει να πάρει πτυχίο με τη λιγότερη δυνατή προσπάθεια. Μεγάλη μερίδα των Ελλήνων καθηγητών επιδιώκει να αμείβεται και να προάγεται με τη λιγότερη δυνατή προσπάθεια. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών επιδιώκουν να επανεκλεγούν με το λιγότερο δυνατό έργο. Το αποτέλεσμα είναι μία Ελλάδα ουραγός.

* Περιφρόνηση του νόμου και έλλειψη δημοκρατικής παιδείας. Για τον Έλληνα η παραβίαση του νόμου είναι «μαγκιά». Ενίοτε βαφτίζεται και «λαϊκός αγώνας». Η ελευθερία συγχέεται με την ασυδοσία. Η τήρηση του νόμου και της τάξης με την καταστολή. Η δημοκρατία με την υπερίσχυση της πλειοψηφίας, ακόμα και όταν αναφαίρετα δικαιώματα της μειοψηφίας καταπατούνται. Η πολιτεία ψηφίζει νόμους τους οποίους αδιαφορεί να εφαρμόσει. Πολλές φορές η πολιτική ηγεσία παραβιάζει τους νόμους που η ίδια ψηφίζει. Η Ελλάδα απέχει πολύ από το να είναι μία ευνομούμενη χώρα και ένα κράτος δικαίου. Μέχρι και η αμεροληψία της δικαιοσύνης έχει φτάσει να αμφισβητείται με τα διάφορα παραδικαστικά κυκλώματα.

* Έλλειψη κουλτούρας διαλόγου, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, από το καφενείο της γειτονιάς μέχρι τη Βουλή. Τις περισσότερες φορές ο διάλογος δεν είναι ανταλλαγή σκέψεων με σκοπό την εύρεση της αλήθειας ή της καλύτερης λύσης σε ένα πρόβλημα αλλά μία στείρα προσπάθεια να σκοράρουμε πόντους κατά του αντιπάλου ή να δείξουμε ότι είμαστε εξυπνότεροι.

* Υπερβολική προσήλωση στον καταναλωτισμό και υποτίμηση της αξίας της δημιουργικότητας. Η αξία του σύγχρονου Έλληνα καθορίζεται από τα ρούχα που φοράει και το αυτοκίνητο που οδηγεί. Σκοπός της ζωής είναι η μέγιστη δυνατή κατανάλωση. Η δημιουργία δεν αναγνωρίζεται ως πηγή ευτυχίας. Η φιλοδοξία εξοβελίζεται ως ελάττωμα του χαρακτήρα. Η επιχειρηματικότητα, μία καθαρή εκδήλωση δημιουργικότητας, θεωρείται από πολλούς επιλήψιμη δραστηριότητα.

* Απαξίωση της ακεραιότητας και των άλλων ηθικών αξιών. Η στάση του σύγχρονου Έλληνα σε ηθικά ζητήματα συνοψίζεται στη φράση «έλα μωρέ». Για την κατεστημένη ιντελλιγκέντσια του τόπου η ηθική είναι μία έννοια ξεπερασμένη και η επίκληση ηθικών αξιών απορρίπτεται ως «ηθικολογία». Ως αποτέλεσμα, «σωστό» είναι αυτό που μας συμφέρει. Αν μπορείς να κλέψεις χωρίς να σε πιάσουν, κλέβεις. Αν μπορείς να αντιγράψεις στις εξετάσεις, αντιγράφεις. Αν μπορείς να λάβεις φακελάκι, το λαμβάνεις. Όμως, ακόμα κι αν η λαμογιά βραχυπρόθεσμα επιβραβεύεται, μακροπρόθεσμα και σε συλλογικό επίπεδο είναι καταστροφική για τον τόπο.

Αυτή είναι η Ελλάδα που κληρονομείτε.

Το ερώτημα είναι τι θα κάνετε εσείς. Θα συμβιβαστείτε με το «σύστημα» ή θα παλέψετε να το αλλάξετε;

Θα κοιτάξετε να βολευτείτε όπως – ‘όπως ή θα προσπαθήσετε να δημιουργήσετε τις προϋποθέσεις για πρόοδο ολόκληρης της κοινωνίας; Θα ακολουθήσετε την πεπατημένη ή θα προσπαθήσετε να ανοίξετε καινούριους δρόμους;

Αν επιθυμείτε το δεύτερο, ετοιμαστείτε να τραβήξετε κουπί. Ο κόσμος σήμερα είναι πολύπλοκος και δεν υπάρχει (κατά τη γνώμη μου) κάποιος φορέας, κάποιο κόμμα, κάποια οργάνωση που να εκφράζει αυτή τη στιγμή απόλυτα την προοδευτική κατεύθυνση για τη χώρα.

Υπάρχουν άτομα, ανοργάνωτα, κουρασμένα, απογοητευμένα. Τους νέους συλλογικούς φορείς θα πρέπει να τους διαμορφώσετε εσείς οι ίδιοι. Με ανοιχτό μυαλό, με κριτική διάθεση, με ορθολογισμό, και με ήθος.

Μακάρι να επιλέξετε αυτό το δρόμο. Σας εύχομαι καλή επιτυχία.

Πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός και ο…περίεργος τρόπος που «αγαπά» – Το είναι και το φαίνεσθαι του ελληνοχριστιανικού «ήθους»

Ο πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός είναι γνωστός στους περισσότερους, κυρίως μέσω των τηλεοπτικών του εμφανίσεων. Συμπαθέστατος και ευγενέστατος θα πουν πολλοί και μάλλον όχι άδικα. Αυτή είναι η εικόνα που προβάλλει ο συγκεκριμένος ιερέας στο «γυαλί». Πίσω απ’ το «γυαλί» βέβαια, είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Σ’ αυτόν τον χώρο, ο παπα-Μεταλληνός, σαν άνθρωπος που είναι, κάποιες φορές ξεχνά να φορέσει τον καθωσπρεπισμό και το χριστιανικό του ήθος που φορά στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις κι αφού αφήνει κατά μέρος την γλώσσα του σαλονιού δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει και την γλώσσα του λιμανιού.

Στον κόσμο του διαδικτύου, είναι γνωστές οι σχέσεις του παπα-Μεταλληνού με την απολογητική ιστοσελίδα ΟΟΔΕ, η οποία υπό τις ευλογίες του έχει επιδοθεί σε έναν μαραθώνιο θρησκευτικής προπαγάνδας (με έντονη πολεμική εναντίον του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και πνεύματος) με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους (πληροφορίες εδώ), κάτω από τον μανδύα της…δογματικής έρευνας (πόσο «αρμονικά» δένουν αυτές οι δυο λέξεις…).

Γνωστός από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, είναι κι ένας άλλος άνθρωπος της θρησκείας, ο θεολόγος Γιώργος Μουστάκης. Το ίδιο συμπαθής και ευγενής θα έλεγε κανείς. Βέβαια υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς τους δυο: Ο Μουστάκης, παρ’ ότι είναι υπηρέτης της θρησκείας, εν τούτοις θα πρέπει να του αναγνωρίσει κανείς πως δεν διστάζει να διακρίνει τον ανθελληνισμό του Χριστιανισμού και να τον στηλιτεύσει. Όπως και έκανε με μια επιστολή του, πριν μερικά χρόνια στο γνωστό περιοδικό «Δαυλός». Μόνο που, ανάμεσα στα όσα έγραψε, έκανε το «λάθος» να αναφερθεί και στις αντιλήψεις του παπα-Μεταλληνού -κι όχι μόνο αυτού:

«…Οι θέσεις των γραικύλων της «Νεορθοδοξίας» με αιχμή του δόρατος τον θλιβερό παπα-Καντιώτη, τον αντικανονικό τυραννικό δεσπότη της Φλώρινας (που ποτέ δεν εκλέχτηκε κανονικά από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά διορίσθηκε από επταμελή παρασυναγωγή που παρίστανε την Ιερά Σύνοδο, τον Μάιο του 1967, διορισμένη κι αυτή με Αναγκαστικό Νόμο της απριλιανής δικτατορίας του 1967 -ενέργειες και πράξεις καταλυτικές των Ιερών Κανόνων), καλλιέργησαν συμφέροντα και υπέθαλψαν φιλοδοξίες με αποτέλεσμα δύο τραγικά επακόλουθα: Τον εκκλησιαστικό διχασμό του ελληνορθόδοξου ποιμνίου στις νευραλγικές Μητροπόλεις Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, Λαρίσης και Τυρνάβου, Τρίκκης και Σταγών, Αττικής και Περιχώρων, καθώς και την ανιστόρητη και ύποπτη καντιωτική εκστρατεία μεταφοράς του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την προαιώνια εστία του στην Πόλη «δίκην νομάδος» σε κάποια γωνιά του κρατιδίου μας… Αφήνουμε ότι ο Καντιωτισμός επαίρεται ότι καταστρέφει αρχαιολογικούς θησαυρούς κι επάνω τους την σήμερον ημέραν κτίζει κακότεχνα και κακόγουστα εκκλησιαστικά ντουβάρια (ίδε: «Σάλπιγξ Ορθοδοξίας»). [...]

Αλλά και για τον άλλο Ηρακλέα τής βυζαντιvογενούς ναφθαλίνης παπα-Γιώργη Μεταλληνό, καθηγητή της δοκησισοφίας, τί να πει κανείς; Δεν πρέπει, λέει, να λεγόμαστε Έλληνες, αλλά Γραικοί. Οι Έλληνες ήταν κακά παιδιά, δηλαδή περίπου ερίφια της ειδωλολατρείας, ενώ καλοί είναι οι Γραικοί (όπως ειρωνικά και περιφρονητικά παρατσούκλιασαν οι Ρωμαίοι τους δοξασμένους Έλληνες και Γραικία την πανέμορφη γη τους). Προτιμά το ύποπτο ντουέτο παπά-Γιώργη Μεταλληνού και Δ. Κιτσίκη τον όρο Γραικία για την Ελλάδα γιατί ίσως κάνει παρήχηση με to Γραικυλία -είναι πιο κοντά τα δύο αυτά! Για τον φθοροποιό ρόλο του ντουέτου αυτού ας ερωτηθεί ο διακεκριμένος καθηγητής Νεοκλής Σαρρής τής Παντείου και ο πρώην πρόεδρος των Κωνσταντινουπολιτών κ. Ν. Ατζέμογλου».

Ο παπα-Μεταλληνός προφανώς δεν ενστερνίζεται την θεία επιταγή που λέει πως αν δεχτείς ράπισμα στο ένα μάγουλο να γυρίσεις και το άλλο κι αποφασίζει να απαντήσει «φιλικά» στον Γιώργο Μουστάκη. Έτσι, αφού εμμέσως πλην σαφώς, αποκαλεί τον «αδελφό» του Γιώργο Μουστάκη μαλάκα(!), κωλόπανο(!), γυναικούλα, ανέντιμο, και ψεύτη, στον τέλος δεν παραλείπει να του υπενθυμίσει και πόσο τον…«αγαπά»! Όπως λέμε δηλαδή «να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι».

Θαυμάστε …
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…

Πηγή...

ΣΑΜΠΟΤΑΖ!!!!! ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ...

Πράγματι είναι μία άποψη!
 Οι κότες, αποφάσισαν να γεννήσουν...
Εγώ κύριε πρωθυπουργέ στο έλεγα καιρό τώρα.
Οι τύποι κάνουν τους μάγκες μόνο εκεί που τους παίρνει,

εκεί που τα βρίσκουν σκούρα, γλύφουν και παρακαλάνε.
Προφανώς φαίνεται από τα κείμενα μου , ότι είμαι άρρωστο μυαλό, όμως για κύττα τι γίνεται.
- Πας στη Μόσχα, και λέει ο Μεντβεντεφ, γιατί δεν πάτε στο ΔΝΤ, όπου έχει και η Ρωσσία συμμετοχή; Δηλαδή με άλλα λόγια, είπε ο Μεντβέντεφ,
τι τους παρακαλάς τους μαλάκες τους Γερμανούς, έλα στο ΔΝΤ, να σου δώσουμε εμείς 25 δις, και με λιγώτερες δεσμεύσεις.

- Κάνεις χτες μια κίνηση ΜΑΤ.
Διορίζεις αντιπρόσωπο μας στο ΔΝΤ, όταν είχαμε ξεχάσει να διορίσουμε τέτοιον εδώ και   χρόνια.                                                                              

Και διορίζεις ποιόν;

Σύμβουλο του Αντρέα, πρώην Υπουργό οικονομικών.( Ακόμα θυμάται η Ευρώπη το χρήμα που πήρε ο Αντρέας με τα ΜΟΠ ).

( και φίλο του προέδρου του ΔΝΤ ).
- Πας Λονδίνο, και βγαίνουν τα στατιστικά που λένε, ότι:
ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!!!

ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΧΡΕΟΣ

ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ. ( Ελευθεροτυπία, σ'ημερα ).
Εντελώς συμπτωματικά, μετά από αυτές τις κινήσεις ,
αλλά και το χώσιμο που έκανες και εσύ

και ο Παπακωνσταντίνου,

αλλά και η στάση ΣΑΜΑΡΑ,
βγαίνουν δημοσιεύματα από τα Γερμανικά ΜΜΕ,
ότι τα κράτη της ΕΥΡΟΖΩΝΗΣ,
θα μας δώσουν δάνειο 20 - 25 δις,
αν είμαστε καλά παιδιά.
Κατάλαβες Γιώργο;;;
Οι άνθρωποι είναι κότες.

Και όπως κάθε κότα, χρειάζεται ένα  κόκκορα για να γεννήσει.

Βέβαια εσύ κόκκορας δεν είσαι, αλλά ντύθηκες κόκκορας, και πάθανε πλάκα.

Σου λέει, θες να είναι αληθινός, και να χάσουμε το καλαμπόκι
( ομόλογα με υψηλό επιτόκιο; ).
Τώρα λοιπόν Γιώργο θα φανεί αν μπορείς να γίνεις μεγάλος ηγέτης.
Βγες τη Δευτέρα και δήλωσε:
"Οπως έχουμε επανειλλημένα πει,

δεν χρειαζόμαστε κανένα δάνειο.

Ευχαριστούμε τα κράτη της ευροζώνης
και ιδιαίτερα τη Γερμανία,
αλλά εμείς θα απευθυνθούμε στις αγορές.

Και επειδή

όπως φαίνεται και από τα στοιχεία του εξωτερικού χρέους,

έχουμε τη καλλίτερη οικονομία της Ευροζώνης,

θα ζητήσουμε από τις αγορές 25 δις,

με spread που θα ορίσουμε εμείς.

Για τα πρώτα 5 δις αυτή τη βδομάδα, όποιος θέλει μπορεί να αγοράσει ομόλογα με spread 130 μονάδες βάσης.

Η Ελλάδα, δεν προσφέρει ούτε μια μονάδα παραπάνω."
( Η έκδοση θα καλυφθεί από Κινέζους και Αυστραλούς, το ξέρουν όλοι αυτό.)
Πρωθυπουργέ,

Είμαστε στο κέντρο του κόσμου, αυτό το καιρό, και στο επίκεντρο της παγκόσμιας δημοσιότητας.

Πέφτοντας εμείς στη λακούβα, ξεθάψαμε και τα δικά τους σκατά.

Τώρα, είναι η ώρα, τα κοτοπουλάκια σαν την Ελλάδα, να βγάλουν λειρί.

ΚΑι μπορούμε να είμαστε για άλλη μία φορά , εμείς που θα δείξουμε το δρόμο.

(  Για τη διαφορά Δημόσιου και εξωτερικού χρέους, ας μιλήσετε εσείς με τα σχόλια ).
Πηγή...

Λίθινα εργαλεία στη Κρήτη 45.000-130.000 ετών.

Λίθινα εργαλεία που έχουν βρεθεί σε διάφορα σημεία της γης,ενώ η τεχνολογία της πέτρας-εργαλείου,είχε μια πορεία 1.000.000 ετών!

Prehistoric hand ax found on Crete. Photograph courtesy Thomas Strasser.

Heather Pringle

for National Geographic magazine

Published February 17, 2010

It wasn't supposed to happen like this.
Two years ago a team of U.S. and Greek archaeologists were combing a gorge on the island of Crete (map) in Greece, hoping to find tiny stone tools employed by seafaring people who had plied nearby waters some 11,000 years ago.

Instead, in the midst of the search, Providence College archaeologist Thomas Strasser and his team came across a whopping surprise—a sturdy 5-inch-long (13-centimeter-long) hand ax.

Knapped from a cobble of local quartz stone, the rough-looking tool resembled hand axes discovered in Africa and mainland Europe and used by human ancestors until about 175,000 years ago. This stone tool technology, which could have been useful for smashing bones and cutting flesh, had been relatively static for over a million years.
Crete has been surrounded by vast stretches of sea for some five million years. The discovery of the hand ax suggests that people besides technologically modern humans—possibly Homo heidelbergensis—island-hopped across the Mediterranean tens of thousands of millennia earlier than expected.
Many researchers have hypothesized that the early humans of this time period were not capable of devising boats or navigating across open water. But the new discoveries hint that these human ancestors were capable of much more sophisticated behavior than their relatively simple stone tools would suggest.
"I was flabbergasted," said Boston University archaeologist and stone-tool expert Curtis Runnels. "The idea of finding tools from this very early time period on Crete was about as believable as finding an iPod in King Tut's tomb."
(Related: "Homo Erectus Invented 'Modern' Living?")

Even so, as researchers from the Directorate of Paleoanthropology and Speleology of South Greece and four U.S. universities combed the island, evidence of this unlikely journey kept mounting.

The team found more than 30 hand axes, as well as other stone tools of similar vintage, embedded into geological deposits at nine different locations on the southwestern coast of Crete near the town of Plakias. Some artifacts had possibly eroded out from caves in the sea cliffs, becoming incorporated into ancient beach deposits. Over time, geological processes lifted these ancient beaches up and away from the shore, forming natural terraces.

The team’s geologists dated the youngest of the terraces associated with the hand axes to at least 45,000 years ago using radiocarbon dating, and they estimated the oldest terrace with stone tools to be at least 130,000 years ago.

(Related: "How Ancient Voyagers Settled the Far-flung Islands of the Pacific.")

Early Humans "Not Lost at Sea"?
The dating of the sites has convinced project leader Strasser that early humans were voyaging across the Mediterranean tens of millennia earlier than believed.
"These early people were intentional seafarers," he emphasized, "not individuals lost at sea."
How long was their sea journey? It depends when they traveled and where they came from.
Maps of the coastal shelves suggest that even when the Mediterranean reached its lowest known point, plummeting some 440 feet (144 meters) below current sea level, people leaving from Turkey or Greece would have had to make three separate water crossings ranging from 12 to 24 miles (19 to 39 kilometers) each to reach Crete. If, on the other hand, the seafarers departed from Africa, they would have voyaged over 125 miles (200 kilometers) of open water.
"The fact that we have several hundred stone tools in nine different locations suggests that a large enough number of people came in order to sustain the populations and leave a visible archaeological trace," Runnels said. "That means they didn't just raft over once."
Stirring Debate
The new finds, which will be published in June in Hesperia: The Journal of the American School of Classical Studies at Athens, could rock many archaeological boats.
Researchers have long theorized, for example, that ancient human migrants from Africa—such as Homo erectus and Homo heidelbergensis—departed the continent on foot, trekking eastward through the Sinai Peninsula and then across the Middle East. (See "Massive Genetic Study Supports 'Out of Africa' Theory.")

But the finds on Crete open an entirely new possibility. Although archaeologists had found hints of early humans on Crete, these new discoveries, says Strasser, "are the first geologically datable finds. It seems likely that future research will support this initial discovery."

Moreover, the discovery could spark a host of other scientific debates.
If ancient humans were crossing the Mediterranean, Runnels said, then they certainly could have crossed other water barriers, such as the Red Sea or the Gulf of Aden. "And that means that the assumptions that we have had—that the peopling of Eurasia was done by early hominins moving overland through the Near East, into India and down—will have to be revisited." Hominins, or hominids, are members of humankind's ancestral lineage.
Not surprisingly, the new research in Crete is already stirring debate.
Geoff Bailey, an archaeologist at York University in England and an expert on ancient coastal migrations, calls the idea of such ancient sea crossings "plausible." But he thinks the team needs to find and conduct excavations at sites where ancient humans were actually making and using the stone tools.
"At the moment" Bailey said, "the dating is very vague."
Katerina Harvati, a paleoanthropologist who has worked extensively in Greece, accepts the team's identification of the quartz artifacts as hand axes, but she wants to see other lines of evidence for the dates.
"The team has made a very good start," said Harvati, of the University of Tübingen. "But I think there needs to be a lot more work on dating the sites to really securely place the artifacts into a chronological context."
More Evidence of Ancient Seafaring
At present, the earliest widely accepted evidence of ancient seafaring comes from Australia.
To reach the southern continent from the Southeast Asian mainland some 50,000 years ago, modern humans had to cross a 600-mile-long (970-kilometer-long) band of islands and at least ten ocean straits. The largest of these straits spanned 44 miles (71 kilometers) of open water—a gap that no large-bodied animal had ever managed to cross before Homo sapiens. To undertake such a lengthy crossing, human seafarers likely lashed together bamboo to make a simple watercraft.
(Related: "Early Polynesians Sailed Thousands of Miles for Trade.")
Other pieces of evidence, however, suggest that seafaring could go back much deeper in time.
The discovery of human remains and stone tools in Spain dating to over a million years ago may indicate that some ancient hominin navigated the hazardous Straits of Gibraltar from Morocco, a journey of less than 12 miles (19 kilometers).
Moreover, Michael Morwood, an archaeologist at the University of New England in Armidale, Australia, has long proposed that Homo erectus voyaged from the Indonesian island of Bali to nearby Flores, where excavations have revealed 700,000- to 800,000-year-old stone tools.
If additional work confirms that the earliest stone tools on Crete date to more than 130,000 years ago, archaeologists may want to take a closer look at these hypotheses.
One solid bet is that archaeologists will be giving more thought in years to come to the question of why early humans chose to venture out on the sea in the first place.
In the case of Crete, said Strasser's team member Eleni Panagopoulou, an archaeologist at the Directorate of Paleoanthropology and Speleology of South Greece, seafarers may have craved new territory or new marine resources such as shellfish beds.
At the heart of it all, though, Panagopoulou suspects, was something fundamental to all human beings: "I think they were mainly motivated by curiosity," she said, "and the desire for exploration."
Πηγή...