Τελικά, με τι κριτήρια προσλαμβάνονται οι δημοσιογράφοι στο Alter; Σε άλλες χώρες της γης πρέπει να είναι αμερόληπτοι και όχι να κάνουν δηλώσεις πίστης....
Καημένη Ελλάς...και ΜΜΕ, τα οποία πληρώνει ο Ελληνας φορολογούμενος....
Η ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΠΑΡΑ ΣΠΑΝΙΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ΄ ΚΙ ΑΥΤΟ, ΕΠΕΙΔΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ. Αριστοτέλης
Ρόδος 28 Μαρτίου 2010
Επειδή «είναι εθνικό ότι είναι αληθινό»
απευθύνω προς τον αρχηγό του ΛΑΟΣ κύριο Kara-Tzaferi αυτήν την επιστολή.
(Ελπίζω ο κύριος Kara-Tzaferi να το έπιασε το υπονοούμενο)
Κύριε Kara-Tzaferi
Θα πρέπει να επιτρέψετε και στους σημερινούς αλβανούς να ζουν στην χώρα μας όπως είχε επιτραπεί και στους δικούς σας προγόνους, έτσι ώστε οι απόγονοι τους, όπως έγινε και με σας τον ίδιο κύριε Kara-Tzaferi, να είναι περήφανοι που έγιναν έλληνες.
Είναι ανιστόρητα άδικοι όσοι βρίζουν τους αλβανούς. Ποτέ στην ιστορία μας δεν ήρθαμε σε εθνική σύγκρουση με αυτόν τον λαό*, που άλλωστε είναι στενά συγγενής μας.
Θα πρέπει να υπενθυμίσω στον «υπερεθνικιστή» κύριο Kara-Tzaferi ότι είναι βαριά αδικία την ημέρα της επετείου να υβρίζονται αυτοί που συνέβαλαν αποφασιστικά στην επανάσταση του 21. Γιατί η Επανάσταση αυτή έγινε απο έλληνες και αλβανούς πολεμιστές και χρηματοδοτήθηκε απο έλληνες εμπόρους. Και είναι πραγματικά προσβλητικό το να βρίζει κανείς τους αλβανούς αντί να τους καλεί να συμμετέχουν στην επέτειο της εθνεγερσίας, όπως την φαντάστηκε και την διακήρυξε ο Ρήγας, όταν μάλιστα η τιμητική Προεδρική Φρουρά της Ελλάδος φορεί την αλβανική λαϊκή ενδυμασία **.
Γιάννης Αλεξάκης
(Εκηβόλος)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
* Αποτελεί, και στατιστικά επιβεβαιωμένη, αλήθεια ότι στην Αλβανία υπάρχει, και εξάγεται απο εκεί, μεγάλη εγκληματικότητα. Αυτό όμως οφείλεται στις δεδομένες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής και οπωσδήποτε με κανένα τρόπο δεν μπορεί να αποτελεί αφορμή «εθνικού μίσους» και συλλογικής καταδίκης των αλβανών σαν έθνος. Να ψάξετε να βρείτε αλλού, εκεί απο όπου ξεκινούν πραγματικά, οι προσβολές κατά της πολιτισμικής ταυτότητας του Ελληνισμού.
** Η ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ
Κατά τον Β. Μπίρη, (1960), «Οι Αρβανίτες», σελίδα 228: «Τον Οκτώβριο του 1828, ο παιδαγωγός στο Μόναχον Ντεζαρντέν, στον οποίον είχε εμπιστευθεί ο Καποδίστριας την ανατροφήν ορφανών της Επαναστάσεως, θέλοντας να τα ντύσει με ομοιόμορφην ελληνική στολή, έγραψε για το ζήτημα αυτό στον κυβερνήτη, προτείνοντας ως υπόδειγμα ελληνικής φορεσιάς την σουλιώτικη. Ο Καποδίστριας συμφώνησε απόλυτα σ’ αυτό, και από τότε καθιερώθη η φορεσιά των Σουλιωτών ως εθνικό ντύσιμο. (Βλέπε Γενική Εφημερίς της Ελλάδος 1828, σελίδα 370)».
Κατά τον Γιώργο Νεκρατζά: «Η Εθνολογική Συγγένεια των Σημερινών Ελλήνων, Βουλγάρων και Τούρκων», Τόμος 1ος , Ήπειρος – Νότια Ελλάδα, σελίδα 34: «Η φουστανέλα καθιερώθηκε το 1828 από τον Καποδίστρια σαν ελληνική εθνική φορεσιά ενώ από λαογραφική άποψη δεν πρόκειται παρά για αλβανικό λαϊκό ένδυμα».
Είναι βέβαιο ότι η φουστανέλα δεν αποτελούσε λαϊκό ένδυμα αποκλειστικά των ελλήνων, αλλά την φορούσαν και άλλοι βαλκάνιοι. Επίσης δεν αποτελούσε κατά κανένα τρόπο πολεμική ενδυμασία, αλλά καθημερινό ένδυμα, που το φορούσαν και κατά τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις του κατακτητή. Αυτά χωρίς να αποδέχομαι το σύνολο των απόψεων του κ. Νεκρατζά.
Τίθεται το ερώτημα αν τα αγήματα της Τιμητικής Φρουράς του επισήμου Ελληνικού Κράτους δεν θα έπρεπε να φέρουν την στολή και την εξάρτηση των αρχαίων οπλιτών και ιππέων (Λακεδαιμονίων, Αθηναίων, Θηβαίων, Μακεδόνων, κλπ).
Δυστυχώς οι αρχαίες πολεμικές στολές έχουν εξευτελιστεί και αυτές με τις γελοίες γιορτές της «πολεμικής αρετής των ελλήνων» που κατά τόσο άθλιο τρόπο σκηνοθετήθηκαν από τους χουντικούς, τους συνδαιτυμόνες δηλαδή και ομοϊδεάτες του κυρίου Kara-Tzaferi.
Με την σύλληψη (εγκυμοσύνη) της Μαρίας, η κατάσταση πρέπει να έγινε εξαιρετικά περίπλοκη. Η Μαρία δεν ήταν ακόμα παντρεμένη, και για όλους εξακολουθούσε να είναι… μιά ανύπαντρη έγκυος παρθένα! Η εγκυμοσύνη όμως αργά ή γρήγορα θα γινόταν αντιληπτή, και η μικρούλα έγκυος Μαρία, έπρεπε σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή, να λιθοβοληθεί πάραυτα!
Σεβόμενος τους νόμους του Μωυσή, ο ίδιος ο Ιωσήφ, θα έπρεπε να την παραδώσει στην κρίση των ιερέων. Κάθε παραβίαση αυτού του νόμου απ' τον Ιωσήφ, τον καθιστούσε συνένοχο! Όμως η μικρή Μαρία, θα έπρεπε, ή να απαλλαγεί απ' την κατηγορία της πορνείας, ή να τιμωρηθεί, άλλη διέξοδος δεν υπήρχε.
Το πρόβλημα ήταν περίπλοκο και το δίλλημα εντελώς αδιέξοδο, και θα δούμε γιατί οι "θεόπνευστοι" ευαγγελιστές, δεν το άγγιξαν καθόλου!