Μια αλληλογραφία με αφορμή τήν ανάρτηση ενός άρθρου του Νικόλαου Κ. Γεωργαντζά στην ιστοσελίδα του νεου "Κινήματος Ανιδιοτελών Ελλήνων Νέων Αρχών (ΚΑΝΕΝΑ)
Η τοποθέτησή μου (Εμμανουήλ Σαρίδης) στην αλληλογραφία του Νικόλαου Κ. Γεωργαντζά με τον Μ. Γ. Σκούρα του ΚΑΝΕΝΑ
Βερολίνο, 06.08.2011
Αγαπητέ Νίκο, αγαπητέ κύριε Σκούρα,
κάθε φορά που μαθαίνω, ότι δημιουργήθηκε ένα νέο κίνημα, που σαν το καλύτερο απο όλα τα άλλα, θα μας βγάλει απ' τον βουρκο που βρισκόμαστε, με πιάνει απελπισία. Όχι γιατί αμφισβητώ τις καλές προθέσεις των ιδρυτών και οπαδών του, αλλά γιατί, σαν ένας παλιός 68ης, όπως λέμε εδω στο Βερολίνο αυτούς που συμμετείχαν στο εξωκοινοβουλευτικό κίνημα, την Außerparlamentarische Opposition (APO), έμαθα, ότι το ένα δάχτυλο μας το σπάζουν εύκολα, τα πέντε δάχτυλα όμως είναι μια γροθιά. Πρός Θεού λοπιόν, φτάνουν και περισσεύουν τα όσα κινήματα υπάρχουν, δεν χρειαζόμαστε πλέον άλλα, αυτό που χρειαζόμαστε, είναι η συνένωση - και συνεννόηση - των ήδη υπαρχόντων.
Εκτός αυτού πολλοί ιδρυτές κινημάτων έχουν πέσει ήδη θύματα καποιων agents provocateurs που τους ενθαρύναν να τα ξεκινήσουν με πονηρές κουβέντες και λεφτα (που για τέτοιες περιπτώσεις πάντοτε υπάρχουν, και μάλιστα εν αφθονία), οπότε συμφωνώ απόλυτα με τον καθηγητή Π.Γ. Στεργιανόπουλο από το North Salem της πολιτείας της Νέας Υόρκης, ο οποίος μας προειδοποιεί, ότι «Είναι παγίδα! Μην παρασυρθείτε και παίξετε το παιγνίδι τους. Ο σκοπός τους είναι να σας δώσουν κάτι να ασχοληθείτε, ώστε να περνάει ο χρόνος που αυτοί χρειάζονται, γιά να εκτελέσουν το μακάβριο έργο τους, τον αφανισμό της Ελλάδας».
