Έλα "epanastatis" ρίξε κανένα σχόλιο να γελάσουμε...
Η ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΠΑΡΑ ΣΠΑΝΙΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ΄ ΚΙ ΑΥΤΟ, ΕΠΕΙΔΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ. Αριστοτέλης
Έλα "epanastatis" ρίξε κανένα σχόλιο να γελάσουμε...
Θεσσαλονίκη
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010 και ώρα 18.00 θα μιλήσει ο Στέφεν Μίλλερ στην αίθουσα Αλέξανδρος
( απένταντι απο το Κρατικό Θέατρο ) για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας .
Διαβάστε: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΕΦΕΝ ΜΙΛΛΕΡ
Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου, Ιστορικού – Συγγραφέως
Αντιπροέδρου του Συνδέσμου των Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»
Β΄ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων
Είναι γνωστό από την ιστορία πως, όταν οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να δημιουργήσουν το νέο ελληνικό κράτος, αναγνωρίζοντάς το, φρόντισαν να κάνουν ένα προτεκτοράτο, το οποίο βεβαίως, παρά τις αντίθετες απόψεις των ηρώων αγωνιστών της Επαναστάσεως, φρόντισαν και να το αποσυνδέσουν από τις ρίζες του προγονικού παρελθόντος. Ήθελαν ένα νέο κρατίδιο, το οποίο να μην έχει ρίζες. Έτσι δεν θα είχε φόβο να βλαστήσει και να θεριέψει κρύβοντας το θαμνώδες ιστορικό υπόστρωμα άλλων κρατών.
Είναι ειλικρινά πολύ παράξενο, γιατί όλες οι μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους κυβερνήσεις, και παρά τις οποιεσδήποτε εθνικιστικές εξάρσεις κάποιων περιόδων, δεν ανεκήρυξαν μεγάλες ιστορικές στιγμές του κλασσικού παρελθόντος σε εθνικές εορτές. Πράγματι οι μόνες εθνικές εορτές που εορτάζουμε σήμερα είναι η η 25η Μαρτίου του 1821 και η 28η Οκτωβρίου του 1940. Λαμπρές οπωσδήποτε σελίδες της ιστορίας μας αλλά... Δεν ήσαν εξ ίσου σημαντικές η μάχη του Μαραθώνος η η ναυμαχία της Σαλαμίνος;
Αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο που υποχρεώνει τους μετανάστες που επιθυμούν να λάβουν ιθαγένεια να δίνουν όρκο πίστης στο Ισραήλ ως «εβραϊκό και δημοκρατικό κράτος» ενέκρινε την Κυριακή το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο.
Το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ ενέκρινε ένα νομοσχέδιο, το οποίο απαιτεί από τους μετανάστες που θα λαμβάνουν την ιθαγένεια να δίνουν όρκο πίστης προς το Ισραήλ ως «εβραϊκό και δημοκρατικό» κράτος.
Η διατύπωση προκάλεσε τις έντονες επικρίσεις Αράβων βουλευτών, οι οποίοι κάνουν λόγο για ρατσισμό και θεωρούν ότι αυτή υπονομεύει τα δικαιώματα της αραβικής μειονότητας της χώρας. Προκάλεσε επίσης εντάσεις στις σχέσεις με τους Παλαιστινίους σε μία εποχή κατά την οποία οι ειρηνευτικές συνομιλίες βρίσκονται σε αδιέξοδο εξαιτίας της άρνησης του Ισραήλ να επεκτείνει το μορατόριο για τον εβραϊκό εποικισμό στη Δυτική Όχθη.
Παρουσιάζοντας το μέτρο στο υπουργικό του συμβούλιο, ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου το υπερασπίστηκε λέγοντας ότι αντανακλά τη βάση της ύπαρξης του Ισραήλ. «Δεν υπάρχει καμία άλλη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή και κανένα άλλο εβραϊκό κράτος στον κόσμο. Αυτή είναι η βάση της ύπαρξής μας και όποιος θέλει να έρθει μαζί μας πρέπει να το αναγνωρίσει αυτό», είπε στους υπουργούς του ο ισραηλινός πρωθυπουργός.
Το νομοσχέδιο υπερψήφισαν 22 υπουργοί και οκτώ το καταψήφισαν, μετέδωσε το ισραηλινό ραδιόφωνο. Ο «όρκος πίστης» θα είναι μία τροποποίηση του Νόμου περί Ιθαγένειας. Δεν θα πρέπει να τον δίνουν οι Άραβες ισραηλινοί πολίτες, ούτε οι μετανάστες, σύμφωνα με τον αποκαλούμενο «Νόμο της Επιστροφής», που προβλέπει ότι κάθε Εβραίος έχει το δικαίωμα να γίνει ισραηλινός πολίτης με τη μετανάστευση.
Επηρεάζει όμως τους Παλαιστινίους της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας - που εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 25.000 - οι οποίοι είναι παντρεμένοι με αραβικής καταγωγής Ισραηλινούς και ζητούν να λάβουν την ιθαγένεια, στο πλαίσιο της επανένωσης της οικογένειάς τους.
Οι υποσημειώσεις με έντονα, δικές μας και ρωτάμε: εσείς κύριε Αρχιεπίσκοπε Ιερώνυμε γι΄ αυτά πολεμήσατε;
Του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου:
Oι δύσκολες ημέρες που διέρχεται ο τόπος μας καλούν την Εκκλησία να δείξει και πάλι την προφητική διάσταση της διακονίας της, δηλαδή την εν Πνεύματι Αγίω διάγνωση των αιτίων της κρίσεως και την κλήση σε μετάνοια, προς υπέρβαση των συνεπειών του εκτροχιασμού μας από τον σωστό δρόμο.
Η οικονομική κρίση είναι το πιο επώδυνο σύμπτωμα μιας νόσου, η οποία είναι πρώτιστα πνευματική και θέτει άμεσα το ερώτημα πώς βιώνουμε την Εκκλησία εμείς οι ίδιοι και για ποιον λόγο και με ποια Εκκλησία επιθυμούν να διαλεχθούν οι σύγχρονοι φορείς της εξουσίας. Από την Επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα δύο εντελώς αντίθετες τάσεις οδήγησαν στην επικράτηση του ατομοκεντρισμού. Από τη μία πλευρά το πνεύμα του διαφωτισμού, προβάλλοντας τον αυτοπροσδιορισμό και την υποβάθμιση της Θρησκείας και της Παράδοσης. Και από την άλλη πλευρά η συνειδητή ή ανεπίγνωστη προσπάθεια μεταλλαγής της παραδοσιακής ευσέβειας σε ευσεβισμό, που καλλιεργούσε τη νοοτροπία της ατομικής σωτηρίας και τη φοβία της συμμετοχής στα κοινά.
Αυτά είναι ξένα προς την παράδοσή μας. Η πίστη των Ορθόδοξων είναι Χριστοκεντρική και Εκκλησιοκεντρική και γι΄ αυτό καλλιεργεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες και γεννά συλλογικά πολιτισμικά επιτεύγματα. Για τον ορθόδοξο Χριστιανό δεν υπάρχουν εκκλησιαστικές και πολιτικές διακρίσεις όσον αφορά την ηθική υπόσταση του πολίτη ως πιστού ή του πιστού ως πολίτη.
Η λαϊκή μας παράδοση είναι ασυγχύτως και αδιαιρέτως ζυμωμένη με την εκκλησιαστική μας παράδοση. «Η μόρφωση, η παιδεία που δηλώνει ο Μακρυγιάννης, δεν είναι κάτι ξεχωριστό ή αποσπασματικά δικό του· είναι το κοινό χτήμα, η ψυχική περιουσία μιας φυλής, παραδομένη για αιώνες και χιλιετίες, από γενιά σε γενιά, από ευαισθησία σε ευαισθησία· κατατρεγμένη και πάντα ζωντανή, αγνοημένη και πάντα παρούσα- είναι το κοινό χτήμα της μεγάλης λαϊκής παράδοσης του Γένους. Είναι η υπόσταση, ακριβώς, αυτού του πολιτισμού, αυτής της διαμορφωμένης ενέργειας, που έπλασε τους ανθρώπους και το λαό που αποφάσισε να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει στα ΄21» υπογραμμίζει ο Γ. Σεφέρης.
Πώς θα ξαναβρούμε αυτό το πνεύμα; Πώς θα πείσουμε τους εαυτούς μας, τον λαό και τους άρχοντές μας να αλλάξουμε νοοτροπία; Πώς θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα ιερά και τα όσια τοποθετούνται υπεράνω οικονομικών κρίσεων και συμφερόντων; Σήμερα, που διατυπώνονται θρασείες προτάσεις από εταίρους μας περί εκποιήσεως των μνημείων μας, ο λόγος του Μακρυγιάννη είναι αποκαλυπτικός;
«Είχα δυο αγάλματα περίφημα (...) τα ΄χαν πάρει κάτι στρατιώτες και στ΄ Αργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν (...) Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε». Ιδού πώς σχολιάζει ο Γ. Σεφέρης αυτή τη στάση: «Καταλαβαίνετε; Δε μιλά ο Λόρδος Βύρων, μήτε ο λογιότατος, μήτε ο αρχαιολόγος· μιλά ένας γιος τσοπάνηδων της Ρούμελης με το σώμα γεμάτο πληγές. "Γι΄ αυτά πολεμήσαμε". Δεκαπέντε χρυσοποίκιλτες Ακαδημίες δεν αξίζουν την κουβέντα αυτού του ανθρώπου». Η κρίση που διαπερνά την οικουμένη δεν προέκυψε ξαφνικά. Αλλο αν, χρόνια τώρα, κωφεύουμε στις προειδοποιήσεις, αγνοούμε τα σημεία των καιρών και εθελοτυφλούμε στις ορατές επιπτώσεις της απληστίας και της αλαζονικής διαχειρίσεως του κτιστού κόσμου και των αδύναμων αδελφών μας απανταχού της γης. Οι ειδικοί επιστήμονες μας προειδοποιούν από καιρό ότι η κρίση των θεσμών και η ηθική έκπτωση και αδιαφορία που διέπουν τη ζωή των ανθρώπων αλληλοτροφοδοτούνται, και το τελικό τους αποτέλεσμα γίνεται ορατό στις αποτυχίες και τα προβλήματα που σωρεύονται στην παγκόσμια οικονομία. Μεταφράζοντας αυτές τις σκέψεις σε θεολογικούς όρους, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η φιλαυτία που διέπει τον σύγχρονο κόσμο συνεπάγεται μια αλαζονική διαχείριση της ζωής και της κτίσεως. Συνεπάγεται την άρνηση οιουδήποτε περιορισμού της απληστίας και ευοδώνει την αναίσχυντη ανοχή του πλουτισμού σε βάρος των πτωχών και των αδυνάτων.
Και τώρα που έγιναν αισθητές οι συνέπειες της ύβρεως, της οργάνωσης της ζωής μας σαν να μην υπάρχει Θεός- οπότε όλα επιτρέπονται- καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της αφροσύνης και του ατομικοκεντρικού πολιτισμού που οικοδομήθηκε με τα ιδεολογικά υλικά της νεωτερικής αλαζονείας.
Δεν είναι, όμως, δυνατόν να αναμετρηθούμε με τα βαθύτερα ζητήματα που θέτει η παρούσα κρίση, εάν δεν διαλεχθούμε πρώτα με τον εαυτό μας και δεν αντιμετωπίσουμε με πνεύμα μετανοίας τα ενδοεκκλησιαστικά μας προβλήματα. Χρειάζεται, επίσης, να συνειδητοποιήσουμε με νηφαλιότητα ότι σήμερα ακόμη και οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι έχουν ανατραφεί με τη νοοτροπία της εκκοσμικευμένης νεωτερικότητας και αγνοούν ή τελούν σε σύγχυση σχετικά με το τι είναι η Εκκλησία και ποιο είναι το έργο και ο σκοπός της.
Στη σύγχυση συμβάλλουμε και εμείς οι Ιεράρχες, όταν πολιτικολογούμε ή καλλιεργούμε εντάσεις και υποθάλπουμε ιδεολογικές αντιπαλότητες. Τούτο εν τέλει διευκολύνει την πόλωση και αυτούς που την επιθυμούν και την εκμεταλλεύονται αλλά υπονομεύει την προσπάθειά μας. Ο λαός περιμένει από εμάς νηφαλιότητα και ειρηνοποιό παρουσία. Αθόρυβη αλλά αποτελεσματική διαχείριση των μειζόνων θεμάτων που μας συνέχουν όλους. Αλλο χύνω το αίμα μου για την πατρίδα όταν χρειαστεί και άλλο ευκαίρως- ακαίρως προβάλλω μία εικόνα της Εκκλησίας ωσάν να είναι θεσμός προσόμοιος του στρατού ή των κομματικών παρατάξεων.
Ιδιαίτερα, καθώς η ιστορία των νεότερων χρόνων έχει δείξει ότι πολλές φορές, όταν η κρατική εξουσία βρέθηκε σε δύσκολη θέση, πολιτική ή οικονομική, η εύκολη λύση ήταν η μετάθεση της προσοχής του λαού προς στην Εκκλησία, διά της προβολής αρνητικών εικόνων ή μεγαλοποιώντας μεμονωμένα ατοπήματα. Ομως, ακόμη και αν κάποιες από τις ρίζες ενός δέντρου χρειάζονται εξυγίανση, με ποιους χυμούς θα θρέψει τον καρπό του αν καταστρέψουμε όλη τη ρίζα;
Η ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας αφορά και σε υλικούς τομείς. Το 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας έχει ξοδευτεί άλλοτε για αγαθοεργίες αλλά και πολλές φορές εξανεμιζόμενο ή απαλλοτριούμενο. Είναι καιρός να γίνει μια ενδελεχής μελέτη ώστε να γνωρίζουμε τι και πώς αξιοποιήθηκε, τι χάθηκε και τι πρέπει να κάνουμε με το εναπομείναν 4%, με σκοπό τη διακονία του πλησίον και την αλληλέγγυα στάση προς την πολιτειακή ευαισθησία στα προβλήματα του χειμαζόμενου λαού μας.
Το καθήκον μας σήμερα είναι διπλό. Εχουμε χρέος να εργασθούμε δυναμικά για τον επανευαγγελισμό του λαού μας και την αναβάθμιση της ενορίας και των κληρικών μας. Και, ταυτοχρόνως, να σηκώσουμε τα μανίκια- πρώτοι οι Αρχιερείς- και να δραστηριοποιηθούμε στην αρωγή του λαού μας με έργα και συγκεκριμένες προσφορές. Και αν σταθούμε σωστά, όπως πάντοτε έπραξε σε κρίσιμες ώρες η Εκκλησία μας, τότε και μόνον θα έχουμε δικαιώματα απαιτήσεων, κριτικής ή και καταγγελίας όσων δεν ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της κοινωνικής και πολιτειακής τους θέσης και απέναντι στο εθνικό και ιστορικό καθήκον.
Μεσ' την ασχήμια του μυαλού σας σαραβάλιασα
μα δεν ανήκω στο δικό σας το βασίλειο
κι αφού μισο αιωνα γνώμη πια δεν άλλαξα
κάντε πιο πέρα μη μου κρύβεται τον ήλιο
Μία γωνιά ελευθερία θέλω μόνο
για να μυρίσω τη φωτιά όταν θα ανάβει*
να ξαπλώσω στη βροχή να ξεδιψάσω
το μυαλό μου μεσ' το λούκι σας πριν χάσω
Μια μυτιά απ' οξυγόνο να γουστάρω
πόσο κάνουν λίγες τζούρες να τις πάρω
μία γωνιά ελευθερία, ένα δέντρο
κι όχι αυτή που θα με πάει στον Άγιο Πέτρο [χ2]
Μέσα στην μούχλα του μυαλού σας χρώμα άλλαξα
αυτή η βρωμιά όχι πως έγινα δικός σας
μα εγώ δεν θέλω τη δική σας εξορία
μη μου στερείτε την δική μου ελευθερία
Στίχοι: Άγνωστος
Μουσική: Άγνωστος
Όσο η οικονομική παγκοσμιοποίηση λειτουργούσε υπέρ των ΗΠΑ και των ευρωπαϊκών μεγάλων χωρών, όλα ήταν καλά κι ωραία, παρά τις μαχητικές διαμαρτυρίες των Ευρωπαίων και Αμερικανών εργατών που έχαναν τις δουλειές τους.
Το ντοκιμαντέρ είναι από ξένους καθηγητές και μελετητές, ξένη παραγωγή και παρουσιάστηκε στην τηλεοπτική σειρά Clash of the Gods. Η εκπομπή παρουσιάστηκε στα τηλεοπτικά κανάλια των περισσοτέρων πολιτισμένων χωρών της γης. Εκτός της Ελλάδος.
Εμείς δεν παραμένει παρά να ξαναευχαριστήσουμε ολόθερμα την μεταφράστρια για τους ελληνικούς υπότιτλους.
Νίκος Σάμιος
Ο 74χρονος Ισπανο-περουβιανός συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα, ο οποίος τιμήθηκε σήμερα με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010, θεωρείται εδώ και χρόνια ένας κλασικός σύγχρονος συγγραφέας, με έργο εμπνευσμένο από την ιστορία που αποδίδεται μέσα από καινοτόμες μορφές αφήγησης.
Ο Λιόσα, ο οποίος έχει ήδη τιμηθεί μεταξύ άλλων με το Βραβείο Θερβάντες, τη σημαντικότερη ισπανική λογοτεχνική διάκριση, έχει γράψει περίπου τριάντα βιβλία (δοκίμια, μυθιστορήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα), τα οποία έχουν μεταφραστεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο πρώην δημοσιογράφος και καθηγητής ήταν επίσης υποψήφιος ενός κεντροδεξιού συνασπισμού για την προεδρία του Περού το 1990, αλλά ηττήθηκε από τον Αλμπέρτο Φουτζιμόρι και έχει γίνει επίσης γνωστός από τα άρθρα που δημοσιεύει συχνά στις μεγαλύτερες εφημερίδες παγκοσμίως για να υπερασπιστεί τον φιλελευθερισμό.
Γεννήθηκε στην Αρεκίπα, στο νότιο Περού, στις 28 Μαρτίου του 1936 και τον μεγάλωσε η μητέρα του και οι παπούδες από την πλευρά της μητέρας του στην Κοτσαμπάμπα, στη Βολιβία και μετά στο Περού. Μετά τις σπουδές του στην Στρατιωτική Ακαδημία Λεόνσιο Πράδο δε Λίμα, πήρε πτυχίο λογοτεχνίας από το Πανεπιστήμιο Σαν Μάρκος δε Λίμα. Χάρη σε μια υποτροφία, συνέχισε τις σπουδές του και πήρε διδακτορικό στη Μαδρίτη.
Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου, παντρεμένος με την κατά 15 χρόνια μεγαλύτερη θεία του Χούλια Ουρκίδι, εξήσκησε διάφορα επαγγέλματα: μεταφραστής, καθηγητής ισπανικών, δημοσιογράφος στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) κλπ.
Το 1959 δημοσίευσε την πρώτη του συλλογή από νουβέλες «Οι Αρχηγοί», η οποία θα του χάριζε το Βραβείο Λεοπόλδο Άλας. Όμως το μυθιστόρημα «Η Πόλη και τα Σκυλιά», το οποίο εμπνεύστηκε από τα σκληρά χρόνια που πέρασε μεταξύ των «αρχηγών» και μεταφράστηκε σε περίπου 20 γλώσσες, είναι αυτό που θα απογείωνε τη λογοτεχνική του σταδιοδρομία το 1963. Τρία χρόνια αργότερα, θα καθιερωνόταν με «Το Πράσινο Σπίτι».
Γοητευμένος από τον Φιντέλ Κάστρο και την κουβανική επανάσταση, πήγε στην Αβάνα, την οποία εγκατέλειψε στη συνέχεια για να επιστρέψει στην Ευρώπη με μια νέα σύζυγο την Πατρίθια. Το 1971 ο συγγραφέας διέκοψε δημοσίως τους δεσμούς με την επανάσταση του Κάστρο και τα κινήματα της αριστεράς και έγινε δριμύς επικριτής του «λίντερ μάσιμο».
Το λογοτεχνικό του κύρος ενισχύθηκε στο μεταξύ με την κυκλοφορία το 1969 του βιβλίου του με τίτλο «Συζητήσεις στον Καθεδρικό Ναό».
Ακολουθούν άλλες επιτυχίες όπως το βιβλίο του «Η Θεία Χούλια και ο Γραφιάς», το οποίο εμπνεύστηκε από τον πρώτο του γάμο, και το «Ο Πόλεμος της Συντέλειας του Κόσμου», στο οποίο αναφέρεται στη βραζιλιάνικη πολιτική.
Το 1990 δοκιμάζει τις δυνάμεις του στην πολιτική ως υποψήφιος του δεξιού Δημοκρατικού Μετώπου στις προεδρικές εκλογές του Περού. Ηττάται από τον Φουτζιμόρι, εγκαταλείπει τη χώρα του για να ξαναρχίσει τις λογοτεχνικές του δραστηριότητες και πηγαίνει στο Λονδίνο.
Το 1993 παίρνει την ισπανική υπηκοότητα. «Το Περού θέλει να μου αφαιρέσει την υπηκοότητά μου και δεν θα ήθελα να μετατραπώ σε παρία από τη μια μέρα στην άλλη», εξηγεί τότε καταγγέλλοντας την κυβέρνηση Φουτζιμόρι.
Το επόμενο βιβλίο του «El Sueno del celta», το οποίο είναι αφιερωμένο στον Bρετανό διπλωμάτη Ρότζερ Κέισμεντ και καταδικάζει τις ωμότητες που διαπράχθηκαν στο Κονγκό του Λεοπόλδου του Β', θα κυκλοφορήσει στις αρχές Νοεμβρίου στην ισπανική γλώσσα.
Λιόσα: «Πρόκειται για αναγνώριση της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας»
Πρόκειται για «μια αναγνώριση της λατινοαμερικάνικης και της ισπανόφωνης λογοτεχνίας», δήλωσε στον κολομβιανό ραδιοσταθμό RCN ο περουβιανός συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα.
«Δεν πίστευα καν ότι θα είμαι μεταξύ των υποψηφίων», δήλωσε ο 74χρονος Λιόσα από τη Νέα Υόρκη στην πρώτη αντίδρασή του μετά την ανακοίνωση ότι του απονέμεται το φετεινό Νόμπελ Λογοτεχνίας.
«Πιστεύω ότι είναι μια αναγνώριση της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας και της ισπανόφωνης και αυτό πρέπει όλους να μας χαροποιεί», προσέθεσε.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Υπάρχει επίσης και το βιβλίο του «Ο Παράδεισος στην άλλη γωνία»...
Μήπως όμως του έδωσαν το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010 επειδή είπε ότι
Βέβαια εμείς δεν αμφιβάλουμε στο ότι «η λογοτεχνία είναι το «εργαλείο» για να αλλάξει η Ιστορία» για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια τα δικά του....
(Σας είπαν) Έγραψαν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα:
Οι Γερµανοί καλωσόρισαν στη χώρα τους το Ισλάµ!
ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ συναυλίες και παρελάσεις στο λιµάνι της Βρέµης γιορτάστηκαν το Σαββατοκύριακο τα 20 χρόνια από την επίσηµη επανένωση της Γερµανίας. Στις εκδηλώσεις συµµετείχαν χιλιάδες Γερµανοί, ηγέτες της χώρας και διεθνείς προσωπικότητες, ενώ οµιλίες εκφώνησαν η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ και ο πρόεδρος Κρίστιαν Βουλφ. Στην πρώτη του οµιλία από τον περασµένο Ιούλιο που ανέλαβε την προεδρία, ο Κρίστιαν Βουλφ µίλησε για τα κατορθώµατα όλων εκείνων που έδωσαν µάχη για την ελευθερία, για να αναφερθεί στη συνέχεια στις προκλήσεις που θέτει η µετανάστευση. «Ο χριστιανισµός ανήκει στη Γερµανία. Ο ιουδαϊσµός ανήκει στη Γερµανία.
Αυτή είναι η ιουδαιοχριστιανική ιστορία µας.
Τώρα, όµως και το Ισλάµ ανήκει στη Γερµανία», τόνισε. Κατά την έναρξη των εκδηλώσεων πραγµατοποιήθηκε ζωντανή σύνδεση µε τον Διεθνή Διαστηµικό Σταθµό ΙSS, απ’ όπου αµερικανοί και ρώσοι κοσµοναύτες συνεχάρησαν τη Γερµανία.
Η γερµανίδα καγκελάριος _ µεγαλωµένη η ίδια στην Ανατολική Γερµανία _ επαίνεσε τους αγώνες των Ανατολικογερµανών, ενώ επισήµανε και το τεράστιο κύµα αλληλεγγύης που υπήρξε από τη Δυτική Γερµανία. «Χάρις σε αυτές τις γενναίες προσπάθειες», τόνισε, «µπορέσαµε να ανασυνταχθούµε τόσο γρήγορα και να κάνουµε τη Γερµανία µια χώρα που χαίρει του γενικού σεβασµού».
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
Οι άπιστοι Γερμανοί έστειλαν ανοιχτή επιστολή μέσω μιας από τις μεγαλύτερες γερμανικής εφημερίδος (tagesspiegel) στον Πρόεδρο της Γερμανικής Δημοκρατίας Κρίστιαν Βουλφ όπου εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους, χωρίς βέβαια να παραλείψουν να δώσουν έμφαση και στον Αριστοτέλη, Σωκράτη και μία φωνή διαμαρτυρίας κατά του καταστημένου καθώς ο Κρίστιαν Βουλφ δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους και επισημαίνουν ότι Γερμανοί πολίτες δεν είναι μόνο οι πιστοί αλλά και οι άπιστοι, οι άθρησκοι, οι αγνωστικιστές ...οι οινοπότες κόκκινου κρασιού και κλείνουν ειρωνικά με τις λέξεις
Shalom, Salam και Grüß Gott (γεια σας σε ελεύθερη μετάφραση σε επί λέξη μετάφραση χαιρέτα τον Θεό).
Και κάτι ακόμα: Όταν το Εθνικό Θέατρο το 2004 έπαιξε την Αντιγόνη του Σοφοκλή στην Στουτγάρδη η μεγαλύτερη τοπική και σοβαρή εφημερίδα Stuttgarter Zeitung έγραψε τα εξής: «Λανθάνουν οι πολιτικοί μας όταν δηλώνουν ότι οι ρίζες του πολιτισμού μας είναι ιουδαιοχριστιανικές, πρέπει να τις αναζητήσουμε στην αρχαία Ελλάδα». Και επειδή είχα την τιμή να βρίσκομαι στο θέατρο, μετά την λήξη της παραστάσεως, είδα πως οι Γερμανοί έφυγαν σαν μαγεμένοι και με απέραντο δέος και σεβασμό προς την αρχαία Ελλάδα. Μάρτυρας μου ο κ. Γενικός Πρόξενος που καθόταν δίπλα μου.
Η σύντομη ομιλία του γενικού γραμματέα του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών (Υ.Σ.Ε.Ε.) πριν την ετήσια απόδοση τιμών στους Μαραθωνομάχους προγόνους μας, στις 19 Σεπτεμβρίου "2010" στο "Τρόπαιο" του Μαραθώνος.
Al Jazeera
Μια πλούσια αρχαία πόλη έρχεται στο φως στην περιοχή της Ράφα, στη Λωρίδα της Γάζας. Η θέση, της οποίας μια παρουσίαση έγινε στις αρχές του 2010, είναι τουλάχιστον 2000 ετών και μέχρι στιγμής περιλαμβάνει εντυπωσιακά Ελληνορωμαϊκά και Βυζαντινά και κατάλοιπα. Χιλιάδες νομίσματα με τη μορφή της θεάς Αθηνάς, καθώς και ένας μεγάλος αριθμός επιμελημένων αγγείων από πηλό αλλά και υαλόμαζα μαρτυρούν την ακμή της πόλης. Περισσότερες πληροφορίες όμως είναι δύσκολο να αποκομίσουμε.
Η θέση βρίσκεται σε μια από τις δυσκολότερες για αρχαιολογικό έργο περιοχές στον πλανήτη. Τοποθετημένη στα σύνορα της Γάζας με την Αίγυπτο, βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με τις σήραγγες που σκάβουν οι Παλαιστίνιοι με σκοπό τον ανεφοδιασμό της περιοχής τους και συχνά το δικό τους πέρασμα προς τη Χώρα του Νείλου. Τα ισραηλινά πυρά λοιπόν δεν είναι άγνωστα για τους αρχαιολόγους και τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο χώρο, που συχνά εκκενώνουν την περιοχή κατά τους βομβαρδισμούς για να συνεχίσουν το έργο τους όταν τα πνεύματα ηρεμούν. Ειρωνεία της τύχης αποτελεί το γεγονός ότι και η ίδια η θέση περιλαμβάνει σήραγγες: αρχαία περάσματα προς την Αίγυπτο που διευκόλυναν τον αιφνιδιασμό ελληνιστικών στρατών και ρωμαϊκών λεγεώνων. «Τα βομβαρδιστικά δεν ξεχωρίζουν τους ανασκαφείς από αυτούς που σκάβουν (νέες) σήραγγες. Τώρα όμως είναι ήρεμα», δηλώνει ο Abdel Halim abu Kadeja, ως εκπρόσωπος των αρχαιολογικών-τουριστικών αρχών της Γάζας.
Απάνω τους ΑΠΟΛΛΩΝΙΕ... ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕ "ΙΕΡΑ" ΕΞΕΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ....ΒΙΒΛΙΑ!!ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΡΤΕ ΘΕΣΗ!!
Προτείνουμε,λοιπόν,επί τη ευκαιρία της υπό μελέτην προτάσεως της..."ιεράς εξετάσεως",σχετικά με το μάθημα της "Ιστορίας της Πατρίδας μας"(όπως το είπε ο δεσπότης της Ηλείας),να συμπεριληφθούν και ...Τα παιδιά του Αλκείδη(Ηρακλή).
Αντί δικού μας σχολίου,μεταφέρουμε ένα σχόλιο που βρίσκετε...εδώ.