Σπάρτη - Ιουδαία και φαιδρά... πορτοκαλέα !!!

Aπάντηση στο άρθρο του Δημήτρη Κιτσίκη: «Η αινιγματική συγγένεια Σπάρτης - Ιερουσαλήμ» στο τεύχος αρ. 165 του Οκτ. 2008 του περιοδικού Τρίτο Μάτι

ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ 
Αγαπητό ΤΜ
Αναφέρομαι στο τεύχος σου αρ. 165 του Οκτωβρίου 2008 και ειδικότερα στο ανυπόγραφο σημείωμα με τίτλο: «Η αινιγματική συγγένεια Σπάρτης - Ιερουσαλήμ» εντός του άρθρου «Άγις Δ'» του κ. Δ. Κιτσίκη. 

Ομολογώ ότι το ΤΜ δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο αυθαίρετες, α­τεκμηρίωτες, αόριστες και προδή­λως μεροληπτικές απόψεις υπέρ του όποιου ιδεολογήματος όπως αυτές του σημειώματος. Το εντός αυτού σχόλιο (σε μαύρο φόντο) δεν διορθώνει δυστυχώς τα πράγματα, μάλλον το αντίθετο.

Ήδη από την αρχή, ο γράφων το σημείωμα, μας προδιαθέτει για τη συνέχεια με τον ισχυρό... "κόλαφο" (!) που, όπως λέει, καταφέρνει στον «ελληνικό αντισημητισμό» αναφερόμενος σε «σωρεία στοιχείων από τη διεθνή βιβλιογραφία περί της κοινής προελεύσεως Σπαρτιατών και Εβραίων», αλλά το μόνο στοιχείο που πα­ραθέτει είναι οι ταξιδιωτικές εντυ­πώσεις του Sir Ρ. L. Fermor (1958), στη Μάνη, όπου κάποιοι χωρικοί τού συνέστησαν να μην επισκεφθεί το χωριό Αναβρυτή γιατί οι εκεί κατοικούντες Εβραίοι «θα τον γδάρουν» δηλ. θα τον εκμεταλλευ­τούν οικονομικά. Και λοιπόν; 
Προ­σθέτει μάλιστα με έμφαση ότι «του­ρίστες από το Ισραήλ επισκέπτονται σήμερα τη Σπάρτη ως χώρο προγό­νων τους». Εγώ θα πρόσθετα ότι και οι Σκοπιανοί λένε ότι για τον ίδιο λόγο επισκέπτονται τη Βεργίνα! Και λοιπόν;

Παρακάτω ο γράφων προσπαθεί να στηρίξει τις απόψεις του στα βιβλία των Μακκαβαίων, αποφεύγοντας να αναφέρει ότι σε αυτά έχει τις ιστορικές του ρίζες ο νεώτερος σιωνιστικός ανθελληνισμός (όρα και άρθρο στο ίδιο τεύχος περί J. Soros για Μακεδονία, Η. Κissinger για Κύπρο κ.λπ.)· και λέγω νεώτε­ρος γιατί υπάρχει και ο ανθελληνισμός των Προφητών της ΠΔ (Ζαχα­ρίας, θ' 13, Σοφονίας Β' 5-6, Ιεζε­κιήλ ΚΕ' και Λ' 5, Δανιήλ Η' 21) για να μη μιλάμε μόνο για αντισιωνισμό.

Παραθέτει μάλιστα ως σοβαρό επιχείρημα κάποιο (;) αρχαίο έγγραφο που αναφέρει ότι «οι Σπαρτιάτες και οι Ιουδαίοι είναι αδελφοί και ότι αμφότεροι κατάγονται από τη γενεά του Αβραάμ» δεν μας λέγει όμως ποιο είναι αυτό το έγγραφο και ποι­ος το έγραψε, ούτε που βρίσκεται. Και με όλα αυτά τα φαιδρά αποσιω­πά εσκεμμένα ότι οι ίδιοι οι Δωριείς Σπαρτιάτες ανάγουν την καταγωγή τους στον Δώρο, γιο του Έλληνος και εγγονό του Δευκαλίωνος (Ωγυγία τ.Δ', βιβλ. Α') και αγνοούν παντελώς την ύπαρξη του Αβραάμ.

Συνεχίζοντας την επιχειρούμενη εκ μέρους του υποβάθμιση της νοημοσύνης των αναγνωστών του ΤΜ επιμένει με ανεξήγητο πείσμα στην... εξ Αβραάμ καταγωγή των Σπαρτιατών, αναφέροντας ότι «ένα ιερό βιβλίο των Σπαρτιατών, το οποίο όμως δεν έχει σωθεί, αποδεί­κνυε την κοινή προέλευση Εβραίων και Σπαρτιατών από τον Αβραάμ» αλλά δεν μας λέγει ούτε την πηγή της πληροφορίας του, ούτε πως κατάφερε να διαβάσει ένα βιβλίο που δεν υπάρχει!

Επικαλούμενος συνεχώς και επί­μονα ως πηγές τους Μακκαβαίους, για να στηρίξει τις απόψεις του, προσθέτει για ποικιλία και τον Ηρόδοτο ο οποίος αναφέρει ότι ο Λάκων θήρας (πρόσωπο του Λακωνι­κού αποικισμού) εκατάγετο από τον Φοίνικα Κάδμο. Πέρα από το θέμα της αναμείξεως θρύλων, μύθων και ιστορικών στοιχείων από τον Ηρό­δοτο, πρέπει να επισημάνουμε την επιλεκτική χρήση που κάνουν ορι­σμένοι σε διάφορες μικρές αναφο­ρές στα κείμενα τους για να στηρί­ξουν προσωπικές τους απόψεις και σχέδια (π.χ. φοινικισμός), παραβλέ­ποντας άλλες αντίθετες όταν δεν τους εξυπηρετούν.

Και να θυμίσουμε ότι ο Κάδμος ήταν εγγονός του Ινάχου, βασιλέως του Αργούς και γιος του Αγήνορος «ο δε Αγήνωρ ελθών (σ.σ. ναι, ελθών!) εις την Φοινίκην, έλαβε γυναί­κα την Τηλέφασσαν, και εγέννησε την Ευρώπη, τον Κάδμον, Φοίνικα και Κίλικα». Επίσης, «ο Κάδμος ελ­θών εις την Ρόδον ίδρυσε Ναό του Ποσειδώνα και αφιέρωσε στην Αινδίαν Αθηνάν πολλά αφιερώματα» (Α. Σταγειρίτη, Ωγυγία, τ.Δ', κεφ. Θ΄ βι­βλ. Γ'). Αγνοούσε λοιπόν καταφα­νώς ο Κάδμος τον Βιβλικό θεό Γιαχβέ και τον προστατευόμενο του Αβραάμ!

Η επιστημονική μέθοδος αποδεί­ξεως δεσμών συγγενείας μεταξύ λαών προϋποθέτει απαραιτήτως και παράθεση στοιχείων θρησκευτικών και γλωσσολογικών. Πώς όμως να πεισθούμε περί της εξ Αβραάμ κα­ταγωγής των Σπαρτιατών όταν γνω­ρίζουμε ότι ο θεός Απόλλων, «ο θεί­ος κηδεμών ολοκλήρου του ελληνι­κού έθνους» (Δ. Γουδής, Το Μαντεί-ον των Δελφών) ήτο ο κατ' εξοχήν τιμώμενος θεός από τους Δωριείς Σπαρτιάτες; 
Ως Απόλλων Κάρνειος ετιμάτο από όλους τους Δωριείς, ιδιαιτέρως δε στη Σπάρτη, με ιερά και βωμούς καθώς και η θεά Άρτεμις-Ηγεμόνη (ή Αγεμώ: Παυσ. Λα­κωνικά) όπως και οι δύο Διός-κούροι (τω σιώ). 

Όσο για τα γλωσσολο­γικά στοιχεία, εμένα μου έρχεται στον νου το περίφημο (εξαφανισμέ­νο σήμερα) βιβλίο του καθηγητού ε­βραϊκής γλώσσας και Ιουδαίου στην εθνότητα και το θρήσκευμα Joseph Isaak Jahuda με τίτλο Ηebrew is greec το οποίο προλογίζει ο καθη­γητής αρχαίων γλωσσών του Πανε­πιστημίου της Ν. Υόρκης Saul Levin και το οποίο βιβλίο αποδεικνύει ότι τα εβραϊκά είναι παραλλαγμένα ελ­ληνικά: «Camouflaged Greec in Grammar as well as vocabulary».

Επειδή δε, εξ όσων γνωρίζουμε, δε λειτουργούσαν τότε στην Παλαιστίνη φροντιστήρια ξένων γλωσ­σών, συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η ισχυρή αυτή επίδραση της ελληνι­κής γλώσσας στα εβραϊκά προήλθε από τους εκεί Ελληνες αποίκους (Κρήτες, Φιλισταίους κ.λπ.).
Ελπίζω πάντως να μη χαρακτηρισθούν οι ως άνω επιστήμονες ως Έλληνες... «σκληροπυρηνικοί εθνικι­στές»!

Ως σοβαρό επιχείρημα θεωρεί ο γράφων την καταγεγραμμένη ιστορικώς απέχθεια των Σπαρτιατών προς το χρήμα και την παραλληλίζει με τη δήθεν αντίστοιχη απέχθεια των αρχαίων Εβραίων. Δυστυχώς τον διαψεύδει η ίδια η Βίβλος αναφέροντας ότι ο Αβραάμ έγινε «πλούσιος σφόδρα εις κτήνη, εις αργύριον και εις χρυσόν» σε αντάλλαγ­μα της "θητείας" της γυναίκας του Σάρας στο χαρέμι του Αιγυπτίου Φαραώ αρχικά και του βασιλέα των Γεράρων, Φιλισταίο, Αβιμέλεχ μετά! (Γένεση, ιβ' 13-16), παράδειγμα που ακολούθησε και ο γιος του Ισαάκ με τη γυναίκα του Ρεβέκκα (Γένεση, κε' 13), καθώς επίσης ότι κατ' επιταγήν του Γιαχβέ, δια στόματος Μωϋσή, κατά την έξοδο εξ Αιγύπτου συναποκόμισαν «οι υιοί του Ισραήλ ...σκεύη αργυρά και χρυσά ...και εγυμνωσαν τους Αιγυπτίους" (Έξοδος, 35,36).

Πιθανόν αυτές οι πρακτικές να συνηθίζονταν εκείνη την εποχή, αλλά επίσης αποδεικνύουν την πολύ καλή σχέση των αρχαίων Εβραίων με τον χρυσό και τον άργυρο και το πόσο ο γράφων δεν διστάζει να παραποιεί την αλήθεια γιατί έτσι τον βολεύει.

Συνεχίζει ασχολούμενος με τα μακριά μαλλιά των Σπαρτιατών στα οποία έδιναν «μυστική σημασία... όπως και ο Σαμψών» και αρχίζουμε να προβληματιζόμαστε μήπως και οι τρέφοντες πλούσια κόμη "καρη-κομόωντες Αχαιοί" της Ιλιάδος είχαν... πρόγονο τον Αβραάμ!

Τέλος, κλείνει με το φίδι που εικονίζεται σε Σπαρτιατικές ασπίδες, σύμβολο αθανασίας και αναγεννήσεως (λογική ενθάρρυνση για πολε­μιστές) αλλά και σοφίας, αφού κο­σμεί αγάλματα της Αθηνάς και του Ασκληπιού και μας αποτελειώνει, ο καλός αρθρογράφος, συσχετίζο­ντας το φίδι-σύμβολο των Σπαρτια­τικών ασπίδων με το δηλητηριώδες φίδι της ερήμου έχιδνα-ασπίς με το οποίο παρομοιάζεται στη Γένεση (Γένεση, μθ' 17) η εβραϊκή φυλή Δαν!!....

Για να μην κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σας, θα κλείσω εδώ, με μία παρατήρηση: Πολλοί προσπάθησαν να σφετεριστούν, καπηλευθούν, αλλοιώσουν, συκοφαντήσουν, αμφισβητήσουν τα λαμπρά επιτεύγ­ματα του Ελληνικού Πολιτισμού, σε όλες του τις εκφάνσεις. Ο καθένας για τους δικούς του σκοπούς. Ακα­δημαϊκοί καριέρας, ινδοευρωπαϊστές, φοινικιστές, ανατολιστές, αφροκεντρικοί καί άλλοι, ακόμη και οι... Σκοπιανοί εσχάτως! 

Όλοι συντονισμένοι. Όλοι, ελπίζοντας ότι θα ξυλευθούν και αυτοί, άλλος λίγο, άλλος πολύ, αν ρίξουν τη μεγάλη Δρύ που λέγεται Ελλάδα. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να ξύνουν με τα νύχια τους τον κορμό της! Αι­δώς Αργείοι!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Ιωάννης Στέργιου, Θεσσαλονίκη


Αγαπητέ κ. Στέργιου
Η επιστολή σας μέ έλύπησε βαθύτατα. Όχι διότι δεν έπερίμενα τέτοιου είδους αντίδραση. Χαρακτηριστικό είναι ότι δυσκολεύεσθε νά πιστεύσετε ότι το ένθετο κείμενο στο άρθρο μου περί Αγιδος είναι του ίδιου συγγραφέως. Το θεωρείτε ανώ­νυμο. Συμπεραίνω πώς το καθ' αυτό άρθρο το εγκρίνετε και διερωτάσθε: πώς ο ελληνοκε­ντρικός Κιτσίκης ήδυνήθη νά πρόσθεση ένα τέτοιο ένθετο; Μάλλον πρόκειται περί σιωνιστικού δακτύλου πού παρεισέφρησε εν αγνοία του. 'Αλλά και τό ένθετο, ιδικό μου είναι, αγα­πητέ φίλε, και ή επιστολή σας γιά πολλοστή φορά αποδεικνύει ότι τό σημερινό κρατίδιο των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης δεν είναι απλώς σε πλήρη πα­ρακμή, είναι νεκρό. Ουδείς πλέ­ον μάς παίρνει στά σοβαρά. Βλέπουμε παντού συνωμοσίες εναντίον μας αντί νά πράξουμε έργο.
Έάν δεχθούμε ότι ό ελληνισμός, και όχι ό έλλαδισμός είναι ό ίδιος ό πλανήτης, άποψη πού είναι ό ακρογωνιαίος λίθος της σκέψεως μου, τότε άς αφήσουμε τόν Σκοπιανό, τον Εβραίο και τον κόσμο όλο νά φλέγεται άπό την επιθυμία νά ταυτίζεται μέ τους ήρωες μας, μέ τόν Αλέξαν­δρο καί τόν Αγιδα. Καί οι Μαύροι ακόμα ταυτίζονται μέ τόν Σωκράτη.
Καί εγώ, αγαπητέ φίλε, ώς πιστός θεράπων τού Ιησού. αισθάνομαι Εβραίος, Μαύρος καί Κινέζος, ακριβώς επειδή είμαι Έλλην, δηλαδή οικουμενικός άνθρωπος. Τα επί μέρους επιχειρήματα πού παρουσιάζετε θά ήδύναντο νά συζητηθούν, όπως αυτό συνηθίζεται στά επι­στημονικά μας συνέδρια, με­ταξύ ιστορικών της επιστήμης μας, αλλά όχι μέ τό ύφος της επιστολής σας.
Στά διεθνή συνέδρια τού κλάδου μας θά σάς έξεδίωκαν "ση­κωτό", προφανώς κατόπινεντολής τού διεθνούς σιωνιστι­κού δικτύου.
Μέ πολλή συμπάθεια,
Δημήτρης Κιτσίκης


■ ΠΕΡΙ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ
ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ
Αγαπητό Τρίτο Μάτι
Στο τεύχος 165, είδα καλά τον ισχυρισμό για την εβραϊκή καταγωγή των Σπαρτιατών. Καλό να γίνονται έρευνες και διάλογος μεταξύ των ερευνητών, αλλά όχι να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας.
Έχω να πω ότι: στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (για να μην πάω πιο παλιά), οι Εβραίοι ήσαν εντελώς άγνωστοι. Όταν έμαθαν για τη Σπάρτη, αποφάσισαν να πάρουν την αίγλη τους, γι' αυτό έγραψαν στα βιβλία των Μακκαβαίων τον ισχυρισμό ότι τάχα η Σπάρτη επικοι­νωνούσε με το Ισραήλ.
Ουδαμού στα αρχαία ελληνικά κείμενα (π.χ., στον Διόδωρο Σικε­λιώτη ή στον Απολλόδωρο) δεν αναφέρεται κάτι για την αβρααμική καταγωγή των Σπαρτιατών εν γένει, ή του Πελασγού ήρωα Κάδμου. Ουδαμού. Το έψαξα καλά.
Εξάλλου πώς είναι δυνατό να βρέθηκαν Εβραίοι στην αρχαία Ελλάδα; Οι ποιμενικοί Εβραίοι πήγαν με ναυτικό; Με ούφο; Μάλλον ο κ. Κιτσίκης δεν πρόσεξε τη βοιωτική παράδοση, που ήθελε τον Κάδμο γιο του αυτόχθονος ήρωος Ωγύγου, ο οποίος προϋπήρξε του κατακλυ­σμού του Δευκαλίωνος (βλέπε Λεξι­κό Ρίθπβ ΟππίπίάΙ, λ. «Κάδμος», σελ. 336).
Αλλά και γιος του Αγήνορος και της Τηλεφάσσης να ήταν, ο Κάδμος ήταν Έλληνας Πελασγός ήρωας σαφέστατα. Εκτός και αν υπήρξαν πολλοί προϊστορικοί ήρωες φέρο­ντες ο καθένας το όνομα Κάδμος.
Το παραμύθι περί εβραϊκής καταγωγής των Λακώνων επανέλαβε ο Φλάβιος Ιώσηπος με τα έργα του «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» και «Κατά Απίωνος», στα οποία λοιδορούσε τον ελληνικό πολιτισμό. Εβραίος συγγραφέας ήταν, όχι ιστορικός.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι ο Ελληνισμός χρειάζεται εθνική αυτογνωσία, όχι τερατολογίες -και ημιμάθεια- για αβρααμική καταγω­γή Ελλήνων.
Ο κ. Κιτσίκης να μην επιμένει σε αυτά και να τα μελετήσει καλά τα ιστορικά στοιχεία.
Άγγελος Σακελλίας, Αθήνα

Αγαπητέ κε Σακελλία, σάς ευχαριστώ γιά τίς απόψεις σας καί σάς παραπέμπω στην παραπάνω απάντηση πού δίδω στον Θεσσαλονικιό μας φίλο.
Φιλικά,
Δημήτρης Κιτσίκης

http://ermionh.blogspot.com/
______________________________________________________________

Για να δούμε τι μας λέει ο Παπαρρηγόπουλος σχετικά με τις... επαφές των Σπαρτιατών με τους... Ιουδαίους !!! Έτσι για να σταματήσουν οι... Ιουδαϊζοντες να λένε το κατ' ελάχιστον "βλακείες", περί... συγγένειας και άλλων φαιδρών πορτοκαλέων !!!




"ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ",Κ.Παπαρρηγόπουλου,βιβλίον έβδομον,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ.

Και για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους, πάρτε και τη χαριστική βολή του Παπαρρηγόπουλου, από το ίδιο βιβλίο και από τη σελίδα 104:"Ο δε Ιώσηπος, όστις ήτο σύγχρονος του Ουεσπασιανού (αμέσως μετά τον Νέρωνα), ηκολούθησεν εν τη ιστοριογραφία την αυτήν οδόν της συνοικειώσεως, διότι παρεκτός άλλων έγραψεν ιουδαικήν αρχαιολογίαν εις βιβλία είκοσι, δι' ής παρέστησε τα γνωστότερα της ανατολής έθνη, και ιδίως το ελληνικόν, εις στενήν σχέσιν προς το εβραικόν, το οποίον άλλοτε ελογίζετο ως όλως μεμονωμένον και συνήθως μάλιστα ως όλως άγνωστον."

Δηλαδή πριν τον Ιώσηπο, πουθενά και κανείς δεν ανέφερε ποτέ για κάποιο... "εβραϊκό έθνος" !!!
ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΝ !!!
ΔΙΟΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΤΕΤΟΙΟ... ΕΘΝΟΣ !!!
.........
Υ.Γ.
[... Η Ταϋγέτη, πάλι, απέκτησε από τον Δία τον Λακεδαίμονα, το όνομα του οποίου πήρε η χώρα της Λακεδαίμονος. Από τον Λακεδαίμονα και την Σπάρτην, την κόρη του Ευρώτα****, ο οποίος ήταν γιός του Λέλεγος του αυτόχθονος και της νηίδος νύμφης Κλεοχάρειας, γεννήθηκαν ο Αμύκλας και η Ευρυδίκη.
Την Ευρυδίκην παντρεύτηκε ο Ακρίσιος, ενώ ο Αμύκλας παντρεύτηκε την Διομήδην, την κόρη του Λαπίθη και απέκτησαν τον Κυνόρτην και τον Υάκινθον.

****Από τον Λακεδαίμονα πήραν το όνομα οι Λακεδαιμόνιοι, που πριν λέγονταν Λέλεγες, από την Ταϋγέτη το όρος Ταΰγετος, από την Σπάρτη η πόλις της Σπάρτης, από τον Ευρώτα ο ποταμός Ευρώτας, ενώ από τον Αμύκλα η πόλις Αμύκλαι... ]