ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ : ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΦΟΒΙΣΟΥΝ
Διόδια: Τράπεζες και εταιρείες ψάχνουν άλλοθι για να φύγουν (με τις τσέπες γεμάτες)Με έκπληξη διαπιστώνουμε τις τελευταίες ημέρες μια συντονισμένη προσπάθεια «ενοχοποίησης» των ενεργών πολιτών, οι οποίοι αρνούνται να πληρώσουν διόδια, αποδίδοντας την ευθύνη, για την δήθεν απειλή των έργων, στο πανελλαδικό κίνημα «Δεν πληρώνουμε».
Μέχρι πριν λίγες ημέρες, οι ίδιες οι εταιρείες, βασιζόμενες στα δικά τους στοιχεία, ανέφεραν, πως σε ολόκληρο το εθνικό δίκτυο πραγματοποιήθηκαν συνολικά περίπου 600.000 διελεύσεις οχημάτων χωρίς να καταβάλλουν οι οδηγοί το αντίτιμο των διοδίων. Αν λοιπόν υπολογίσουμε κατά μέσο όρο 4 € ανά διέλευση, τότε η «χασούρα» των εταιρειών ανέρχεται συνολικά στο ιλιγγιώδες ποσό των 2.4 εκατομμυρίων Ευρώ και η απώλεια δημοσίων εσόδων, την οποία επικαλείται ο κ. Μαγκριώτης, στο ποσό των 552 χιλιάδων Ευρώ. Δεν πιστεύουμε πως υπάρχει πολίτης σε αυτή τη χώρα, ο οποίος πιστεύει, πως η οικονομική υπόσταση των εταιρειών και του ελληνικού δημοσίου θα μπορούσαν να «απειλούνται» από τα παραπάνω οικονομικά ποσά.
Είναι οφθαλμοφανές, πως πίσω από όλη αυτή την προσπάθεια ενοχοποίησης των πολιτών που αγωνίζονται και απαιτούν το αυτονόητο, δηλαδή το συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης, κρύβονται άλλα συμφέροντα και αίτια τα οποία θα πρέπει να αναζητηθούν. Όχι οπωσδήποτε εντός της χώρας μας! Το πρόβλημα των εταιρειών και των τραπεζών που τις χρηματοδότησαν βρίσκεται στο εξωτερικό και ειδικά στις χώρες όπου άρχισε πλέον η αντίστροφη μέτρηση και σωρηδόν πλέον ακυρώνονται οι ληστρικές αυτές συμβάσεις (Public Privat Partnerships), πάντα κάτω από την πίεση των ενεργών πολιτών, απλά διότι πλέον αποδεδειγμένα η λύση των PPP (ΣΔΙΤ) είναι έως και 300% ακριβότερη!
Ένα τεράστιο κίνημα πολιτών σε ολόκληρη την Ευρώπη πιέζει ασφυκτικά τις τράπεζες και τις εταιρείες οι οποίες τρέπονται σε φυγή, διότι αποκαλύπτεται ο ληστρικός χαρακτήρας των συμβάσεων παραχώρησης. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα στη Γερμανία και στη Γαλλία: Στο Βερολίνο πραγματοποιείται στις 13 Φεβρουαρίου 2011 δημοψήφισμα με αίτημα την δημοσιοποίηση των 150 απόρρητων συμβάσεων παραχώρησης του γερμανικού κράτους με ιδιώτες και την επιστροφή της Επιχείρησης Ύδρευσης του Βερολίνου στο Δημόσιο. Το ίδιο σκηνικό επικρατεί και στο Παρίσι. Οι ιδιωτικές εταιρείες SUEZ και VEOLIA είχαν χωρίσει την πόλη των Παρισίων στα δύο και ήταν τα αφεντικά της Επιχείρησης Ύδρευσης της πόλης. Μέσα σε λίγους μόνο μήνες το κόστος για τους πολίτες αυξήθηκε κατά 800%, διακόπηκε κάθε είδος κατασκευαστικών έργων στον τομέα ύδρευσης και η ποιότητα του νερού ήταν χειρότερη όσο ποτέ άλλοτε. Μετά από την παρέμβαση των ενεργών πολιτών και την κατάργηση των συμβάσεων παραχώρησης, από την 1. Ιανουαρίου 2010 η Υπηρεσία Ύδρευσης έχει επιστρέψει πλέον στα χέρια του δημοσίου με την επωνυμία Eau de Paris. Βλέπεhttp://www.watermakesmoney.com/de/trailer.html
Επιστρέφοντας πάλι στα δικά μας και στην πίτα των εθνικών οδών, η οποία σερβιρίστηκε αντί πινακίου φακής από Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ στο ιδιωτικό αδηφάγο κεφάλαιο, είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς, πως οι εταιρείες ψάχνουν άλλοθι για να φύγουν. Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι άθλια, τα νούμερα δεν τους βγαίνουν και ψάχνουν να βρουν εξιλαστήρια θύματα. Και αντί να βγει ο υπουργός και να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας του, δείχνει και αυτός μαζί με τις τράπεζες και τις εταιρείες, τους ενεργούς πολίτες της χώρας του. Τι να περιμένει όμως κανείς από υπουργούς οι οποίοι αποκαλούν τους πολίτες τους «κοπρίτες» και «ζώα».
- ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ και αγωνιζόμαστε για να φύγουν με άδεια τα χέρια.
- Δείξτε μας τις συμβάσεις με όλα τα παραρτήματα τώρα! Έχουμε δικαίωμα να μάθουμε πόσα και ποιους πληρώνουμε!
- Αν διαφωνείτε με όσα αναφέρουμε (υπουργείο και εταιρείες), δημοσιοποιήστε αύριο τα έσοδα των εταιρειών και τον ακριβή αριθμό των οχημάτων που δεν πλήρωσαν διόδια μέσα στο έτος 2010.
- Δημοσιοποιήστε το ακριβές ετήσιο κόστος συντήρησης των εθνικών μας δρόμων και το ακριβές ποσό από την απώλεια εσόδων του ΦΠΑ.
Φίλες και φίλοι της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας,
Την Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011, στις 15:00 θα είμαστε όλοι στα διόδια!
Πηγή: Ο τόπος μου!
Νομικά ζητήματα: ποιος υποχρεούται να πληρώσει το διόδιο, ο ιδιοκτήτης του οχήματος ή ο οδηγός που περνάει από τον σταθμό διοδίων (και που μπορεί να μην είναι ιδιοκτήτης); Ο "χρήστης του έργου", λένε οι συμβάσεις παραχώρησης, παναπεί ο οδηγός, ερμηνεύω εγώ, και να δούμε τι θα πουν τα δικαστήρια εφόσον τους τεθεί το ζήτημα. Πώς θα αποδεικνύει η κοινοπραξία, η οποία φέρει το βάρος της απόδειξης, ότι ο ιδιοκτήτης του οχήματος ήταν και οδηγός τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα που έγινε η παράβαση;
Η έκδοση διαταγής πληρωμής προϋποθέτει ότι η απαίτηση αποδεικνύεται με έγγραφο. Ναι μεν ως έγγραφο μπορεί να γίνει δεκτή και μια φωτογραφία, αλλά τι φωτογραφία; Μια φωτογραφία που θα απεικονίζει ένα όχημα λίγο πριν ή λίγο μετά την μπάρα τι αποδεικνύει; Πώς θα προκύπτει από μόνη τη φωτογραφία αν ο οδηγός πλήρωσε ή όχι τα διόδια;
(Μπορεί να το βεβαιώνει κάποιος μάρτυρας, αλλά σε αυτήν την περίπτωση δεν μιλάμε για διαταγή πληρωμής).
Έστω ότι το διόδιο που δεν πλήρωσε ο κακόβουλος οδηγός είναι 3 ευρώ (πάνω κάτω, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί). Έστω ότι η κοινοπραξία νομιμοποιείται πράγματι να απαιτήσει το 20πλάσιο, δηλαδή 60 ευρώ. Μόνο για την επίδοση της διαταγής πληρωμής, που πρέπει να γίνει με δικαστικό επιμελητή, ο οποίος πρέπει στη συνέχεια να καταθέσει αντίγραφο της έκθεσης επίδοσης στον γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε τη διαταγή, τα έξοδα είναι περίπου 60 ευρώ. Βέβαια τα έξοδα θα τα επιδικάζει το δικαστήριο υπέρ της κοινοπραξίας, αλλά εν πάση περιπτώσει και κατά γενική παραδοχή, η δικαστική αναζήτηση ενός τόσο μικρού ποσού είναι συνήθως ασύμφορη.
Επιπλέον, όσο το φαινόμενο εξαπλώνεται, μιλάμε πια όχι για μερικές δεκάδες, αλλά για εκατοντάδες ή και χιλιάδες οδηγούς. Αν τους κυνηγήσουν όλους δικαστικά οι κοινοπραξίες, θα φρακάρουν τα δικαστήρια και η έκδοση διαταγής πληρωμής θα χρειάζεται μήνες (καλά, στο Πρωτοδικείο Αθηνών έτσι κι αλλιώς χρειάζεται μήνες, αλλά λέμε τώρα).
Υπάρχουν και άλλα νομικά ζητήματα, αλλά θα μπούμε σε βαθιά νερά και μπορεί να πνιγούμε. Ας πούμε εν ολίγοις ότι κάποια από αυτά είναι αρκούντως περίπλοκα ώστε να μην μπορεί να βγει μετά βεβαιότητας άκρη, παρά μόνο αν φτάσει κάποια υπόθεση στον Άρειο Πάγο και αποφανθούν οι σοφοί. Ζήσε Μάη μου, δηλαδή.
Συμπερασματικά: οι συμβάσεις παραχώρησης που έχει υπογράψει το Δημόσιο με τις κοινοπραξίες και έχει κυρώσει με νόμους η Βουλή ναι μεν έχουν προβλέψει σχεδόν τα πάντα, αλλά α) δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι προβλέψεις τους είναι πάντοτε σύμφωνες με το Σύνταγμα, β) δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι προβλέψεις τους συνάδουν με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, και γ) και σπουδαιότερο, καλές οι προβλέψεις επί χάρτου, αλλά με την προϋπόθεση ότι δεν θα χρειαστεί να τις εφαρμόσεις στην πράξη -κι αν χρειαστεί, να χρειαστεί μεμονωμένα και όχι για χιλιάδες υποθέσεις.
Εν προκειμένω, τόμπολα. Και καλά ξεμπερδέματα.
Πηγή: Δανειολήπτες ενημερωμένοι και όχι απελπισμένοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου