ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την Κύπρο και αγωνίζομαι για
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ -6- ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ
Το φωτογραφικό αρχείο που ακολουθεί αποτελεί μια μικρή λίστα πόλεων και χωριών της Κύπρου που σήμερα βρίσκονται υπό Τουρκική κατοχή. Οι Τούρκοι κατακτητές στην μεθοδική και οργανωμένη προσπάθειά τους να αλλάξουν την δημογραφική δομή των κατεχομένων περιοχών της Κύπρου, έχουν αλλάξει τις ονομασίες πολλών χωριών και πόλεων, έχουν μεταφέρει εποίκους από την Τουρκία και εκδιώξει τους Τουρκοκυπρίους που αποτελούσαν και αποτελούν το σύνοικο στοιχείο μαζί με τους Ελληνοκύπριους, και έχουν καταστρέψει την Ελληνική Πολιτιστική κληρονομιά των κατεχόμενων περιοχών της Κύπρου συμπεριλαμβανομένων εκκλησιών, μοναστηριών, κάστρων, αρχαίων μνημείων, και νεκροταφείων.
Το χωριό Μπογάζι στην Επαρχία Αμμοχώστου. Το χωριό Μπογάζι αποτελούσε μια από τις Ναυτικές βάσεις του Ναυτικού της Εθνικής Φρουράς, κυρίως για την επιδιόρθωση και συντήρηση των ακταιωρών και Πυραυλακάτων που διέθετε η Εθνική Φρουρά. Μετά την εκδήλωση της εισβολής και την βύθιση όλων των πυραυλακάτων που εξόρμησαν εναντίων του Τουρκικού στόλου από την βάση του λιμανιού της Κυρήνειας, οι 2 πυραυλακάτοι που μεταστάθμευαν στο Μπογάζι διατάχθηκαν να αποπλεύσουν στους χώρους απόκρυψης στον ποταμό του Λιοπετριού για προστασία
Η παραλία της Αμμοχώστου. Η Αμμόχωστος αποτελούσε τον τουριστικό, βιομηχανικό, οικονομικό, και πολιτιστικό πνεύμονα της Κύπρου αφού ήταν η πιο ανεπτυγμένη πόλη της Κύπρου μέχρι το 1974. Αποτελούσε δε, εξαιρετικό τουριστικό προορισμό με κατακάθαρες παραλίες και ανεπτυγμένες τουριστικές μονάδες. Η πόλη της Αμμοχώστου εκκενώθηκε από τους κατοίκους της λόγω του ότι τα τάγματα που την προστάτευαν διατάχθηκαν να μεταβούν στην Λευκωσία για να βοηθήσουν τις εκεί δυνάμεις που μάχονταν για να κρατήσουν το αεροδρόμιο Λευκωσίας. Η πόλη έμεινε εντελώς απροστάτευτη και έτσι εκκενώθηκε από τους πολίτες. Σήμερα είναι ακατοίκητη και πόλη φάντασμα αφού οι Τούρκοι δεν εισήλθαν σ' αυτή. Βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών
.
ο Κατεχόμενο χωριό Καλογραία βρίσκεται στην επαρχία Κυρηνείας. Το χωριό κτίστηκε μετά που μια κατατρεγμένη από τους Τούρκους καλόγραια βρήκε καταφύγιο εκεί. Κοντά στην Καλογραία βρίσκεται και το περίφημο μοναστήρι του Αντιφωνητή.
Το χωριό Κάρμι βρίσκεται στην επαρχία Κυρηνείας πάνω στο βουνό Πενταδάκτυλος. Το Κάρμι έχει πουληθεί ΠΑΡΑΝΟΜΑ σπίτι προς σπίτι κυρίως σε Άγγλους και Γερμανούς Υπηκόους λίγο μετά την εισβολή. Στο Κάρμι έχει επίσης ιδρυθεί παράνομα ένα Αμερικανικό Πανεπιστήμιο και ερευνητικό κέντρο σε μια προσπάθεια των Τούρκων να νομιμοποιήσουν τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής
.
Το λιμανάκι της Κερύνειας. Το λιμανάκι της Κερύνειας αποτελεί ίσως το πιο γραφικό τοπίο σε ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο με ένα μοναδικό συνδυασμό μεταξύ του βουνού Πενταδάκτυλος και της ολογάλανης Κυρηνειώτικης θάλασσας. Η Κερύνεια είναι Ελληνικότατη πόλη κτίσμα των Λακώνων και συγκεκριμένα του Πράξανδρου. Βρίσκεται υπό συνεχή Τουρκική στρατιωτική κατοχή από τον Ιούλη του 1974
Το κεφαλόβρυσο της Κυθρέας στην κατεχόμενη πόλη. Το κεφαλόβρυσο πήγαζε από τα αργιλλώδη πετρώματα του βουνού Πενταδάκτυλος και ξεδιψούσε τους κατοίκους πολλών περιοχών. Χρησιμοποιόταν επίσης στην γεωργία καθώς επίσης και στην λειτουργία πολλών νερόμυλων.
Το χωριό Λύση στη Μεσαορία, γεννέτειρα του θρυλικού Σταυραετού του Πενταδακτύλου και του Μαχαιρά Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου, άλλως Μάστρου, ή Ζήδρου, υπαρχηγού της θρυλικής ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπριακού Αγώνος) που έπεσε μαχόμενος εναντίων του Αγγλικού ζυγού στο κρησφύγετό του στον Μαχαιρά στις 3 του Μάρτη του 1957 και αφού πολέμησε γενναία εναντίων ενός τάγματος Βρεττανών αλεξιπτωτιστών επί 8 ώρες. Οι Άγγλοι αφού είδαν και απόειδαν και κατάλαβαν πως δεν μπορούσαν να τον συλλάβουν, ή να τον εξουδετερώσουν, του έριξαν βενζίνα μέσα στην σπηλιά που κρυβόταν και τον έκαψαν ζωντανό, γράφοντας όμως το όνομά του με Χρυσά γράμματα σε μια νέα ηρωική σελίδα στην ιστορία του γένους μας
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την Κύπρο και αγωνίζομαι για
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Από Palmografos.com: Palmografos.com - Η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου από την Τουρκία - Δείτε το ντοκιμαντέρ! (video)
"Πράσινη Γραμμή": Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ελεύθερων και των κατεχομένων περιοχών της Κύπρου. Λέγεται και «Γραμμή Αττίλα» μετά το 1974 και εκτείνεται σε μήκος περίπου 300 χιλιομέτρων. Η «Πράσινη Γραμμή» χωρίζει τη Λευκωσία σε δύο τομείς, καθιστώντας τη σήμερα τη μόνη διαιρεμένη πρωτεύουσα στον κόσμο.
Η ιστορία της ξεκινά το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου 1963, όταν από ένα φαινομενικά ασήμαντο επεισόδιο ξέσπασαν δικοινοτικές ταραχές μεγάλης έντασης και έκτασης, με την Τουρκία να απειλεί με επέμβαση στη Μεγαλόνησο. Η σύρραξη αυτή έδωσε την αφορμή στη Μεγάλη Βρετανία να επιβάλει ένα από τα παλιά της σχέδια, τον διαχωρισμό μεταξύ ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών περιοχών.
Η σχετική συμφωνία (σε συνεννόηση με την Αθήνα και την Άγκυρα), που σήμανε και την παύση των εχθροπραξιών, υπεγράφη στις 30 Δεκεμβρίου 1963 στη Λευκωσία από τον βρετανό υπουργό Αποικιών Ντάνκαν Σάντις, τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Αντιπρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας δρα Φαζίλ Κιουτσούκ, τον Πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής Γλαύκο Κληρίδη και τον Πρόεδρο της Τουρκοκυπριακής Κοινοτικής Συνέλευσης Ραούφ Ντεκτάς.
Η οριοθέτηση της διαχωριστικής γραμμής ανατέθηκε στον βρετανό υποστράτηγο Πίτερ Γιανγκ, ο οποίος τη χάραξε πάνω στο χάρτη με ένα πράσινο μολύβι. Έτσι, τη γνωρίζουμε σήμερα ως «Πράσινη Γραμμή». Σκοπός της ήταν να αποτρέψει κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και η φύλαξή της ανατέθηκε στους κυανόκρανους του ΟΗΕ.
Η «Πράσινη Γραμμή» εκτεινόταν αρχικά στη Λευκωσία και χώριζε την πρωτεύουσα της Κύπρου σε δύο τομείς. Στη συνέχεια επεκτάθηκε και οριοθέτησε τους έξι τουρκοκυπριακούς θύλακες, που δημιουργήθηκαν μετά τα αιματηρά επεισόδια του Δεκεμβρίου. Η ένταση χαλάρωσε σε μεγάλο βαθμό το 1968, όταν άρχισαν οι δικοινοτικές συνομιλίες μεταξύ του Γλαύκου Κληρίδη και του Ραούφ Ντενκτάς για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Με την ευκαιρία αυτή, άνοιξαν οι οδοί Λήδρας και Ερμού, ώστε να εξυπηρετούνται οι Τουρκοκύπριοι που εργάζονταν στον ελληνοκυπριακό τομέα.
Η σταδιακή πορεία προς την εξομάλυνση των σχέσεων των δυο κοινοτήτων διακόπηκε απότομα στις 15 Ιουλίου 1974, με το ελλαδικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή που ακολούθησε. Μετά τον «Αττίλα 2» (14 Αυγούστου 1974), η «Πράσινη Γραμμή» επεκτάθηκε σε μήκος 300 χιλιομέτρων, χωρίζοντας τις κατεχόμενες και τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου. Κατά πλάτος της «Πράσινης Γραμμής» δημιουργήθηκε αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, που ποικίλλει από λίγα μέτρα στη Λευκωσία έως κάποια χιλιόμετρα κοντά στο χωριό Αθιένου και επιτηρείται από τις δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών.
Κατά μήκος της «Πράσινης Γραμμής» έχουν σημειωθεί κατά καιρούς επεισόδια ανάμεσα σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Τα σοβαρότερα έγιναν το καλοκαίρι του 1996. Στις 11 Αυγούστου ελληνοκύπριοι διαδηλωτές εισήλθαν στη Νεκρή Ζώνη στην περιοχή της Δερύνειας, παρά την απαγόρευση εισόδου. Δέχθηκαν επίθεση από τουρκοκύπριους πολίτες και αστυνομικούς, με αποτέλεσμα να ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου ο 24χρονος Τάσσος Ισαάκ. Τρεις μέρες αργότερα, ένας άλλος ελληνοκύπριος ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού σκοτώθηκε από πυρά τουρκοκυπρίων, καθώς προσπαθούσε να ανέβει στον ιστό και να κατεβάσει μια τουρκική σημαία, σε ένδειξη πένθους για τον θάνατο του εξαδέλφου του Τάσσου Ισαάκ.
Τον Απρίλιο του 2003 η τουρκοκυπριακή «κυβέρνηση» αποφάσισε να επιτρέψει τη διέλευση προς τα Κατεχόμενα και έως σήμερα έχει ανοίξει πέντε πύλες εισόδου κατά μήκος της «Πράσινης Γραμμής». Στις 9 Μαρτίου 2007 κατεδαφίστηκε το οδόφραγμα της οδού Λήδρας στη Λευκωσία με απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης, ως ένα πρώτο βήμα για την αποστρατιωτικοποίηση όλης της Λευκωσίας.
Το χωριό Μπογάζι στην Επαρχία Αμμοχώστου. Το χωριό Μπογάζι αποτελούσε μια από τις Ναυτικές βάσεις του Ναυτικού της Εθνικής Φρουράς, κυρίως για την επιδιόρθωση και συντήρηση των ακταιωρών και Πυραυλακάτων που διέθετε η Εθνική Φρουρά. Μετά την εκδήλωση της εισβολής και την βύθιση όλων των πυραυλακάτων που εξόρμησαν εναντίων του Τουρκικού στόλου από την βάση του λιμανιού της Κυρήνειας, οι 2 πυραυλακάτοι που μεταστάθμευαν στο Μπογάζι διατάχθηκαν να αποπλεύσουν στους χώρους απόκρυψης στον ποταμό του Λιοπετριού για προστασία
Η παραλία της Αμμοχώστου. Η Αμμόχωστος αποτελούσε τον τουριστικό, βιομηχανικό, οικονομικό, και πολιτιστικό πνεύμονα της Κύπρου αφού ήταν η πιο ανεπτυγμένη πόλη της Κύπρου μέχρι το 1974. Αποτελούσε δε, εξαιρετικό τουριστικό προορισμό με κατακάθαρες παραλίες και ανεπτυγμένες τουριστικές μονάδες. Η πόλη της Αμμοχώστου εκκενώθηκε από τους κατοίκους της λόγω του ότι τα τάγματα που την προστάτευαν διατάχθηκαν να μεταβούν στην Λευκωσία για να βοηθήσουν τις εκεί δυνάμεις που μάχονταν για να κρατήσουν το αεροδρόμιο Λευκωσίας. Η πόλη έμεινε εντελώς απροστάτευτη και έτσι εκκενώθηκε από τους πολίτες. Σήμερα είναι ακατοίκητη και πόλη φάντασμα αφού οι Τούρκοι δεν εισήλθαν σ' αυτή. Βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών
.
ο Κατεχόμενο χωριό Καλογραία βρίσκεται στην επαρχία Κυρηνείας. Το χωριό κτίστηκε μετά που μια κατατρεγμένη από τους Τούρκους καλόγραια βρήκε καταφύγιο εκεί. Κοντά στην Καλογραία βρίσκεται και το περίφημο μοναστήρι του Αντιφωνητή.
Το χωριό Κάρμι βρίσκεται στην επαρχία Κυρηνείας πάνω στο βουνό Πενταδάκτυλος. Το Κάρμι έχει πουληθεί ΠΑΡΑΝΟΜΑ σπίτι προς σπίτι κυρίως σε Άγγλους και Γερμανούς Υπηκόους λίγο μετά την εισβολή. Στο Κάρμι έχει επίσης ιδρυθεί παράνομα ένα Αμερικανικό Πανεπιστήμιο και ερευνητικό κέντρο σε μια προσπάθεια των Τούρκων να νομιμοποιήσουν τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής
.
Το λιμανάκι της Κερύνειας. Το λιμανάκι της Κερύνειας αποτελεί ίσως το πιο γραφικό τοπίο σε ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο με ένα μοναδικό συνδυασμό μεταξύ του βουνού Πενταδάκτυλος και της ολογάλανης Κυρηνειώτικης θάλασσας. Η Κερύνεια είναι Ελληνικότατη πόλη κτίσμα των Λακώνων και συγκεκριμένα του Πράξανδρου. Βρίσκεται υπό συνεχή Τουρκική στρατιωτική κατοχή από τον Ιούλη του 1974
Το κεφαλόβρυσο της Κυθρέας στην κατεχόμενη πόλη. Το κεφαλόβρυσο πήγαζε από τα αργιλλώδη πετρώματα του βουνού Πενταδάκτυλος και ξεδιψούσε τους κατοίκους πολλών περιοχών. Χρησιμοποιόταν επίσης στην γεωργία καθώς επίσης και στην λειτουργία πολλών νερόμυλων.
Το χωριό Λύση στη Μεσαορία, γεννέτειρα του θρυλικού Σταυραετού του Πενταδακτύλου και του Μαχαιρά Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου, άλλως Μάστρου, ή Ζήδρου, υπαρχηγού της θρυλικής ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπριακού Αγώνος) που έπεσε μαχόμενος εναντίων του Αγγλικού ζυγού στο κρησφύγετό του στον Μαχαιρά στις 3 του Μάρτη του 1957 και αφού πολέμησε γενναία εναντίων ενός τάγματος Βρεττανών αλεξιπτωτιστών επί 8 ώρες. Οι Άγγλοι αφού είδαν και απόειδαν και κατάλαβαν πως δεν μπορούσαν να τον συλλάβουν, ή να τον εξουδετερώσουν, του έριξαν βενζίνα μέσα στην σπηλιά που κρυβόταν και τον έκαψαν ζωντανό, γράφοντας όμως το όνομά του με Χρυσά γράμματα σε μια νέα ηρωική σελίδα στην ιστορία του γένους μας
Το χωριό Όρκα της επαρχίας Κυρηνείας βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Πενταδάκτυλος κοντά στα χωριά Βασίλεια, και Λιβερά. Χωριό γραφικό και φιλήσυχο, με τοίχους ασπρισμένους και Ελληνική ψυχή.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την Κύπρο και αγωνίζομαι για
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Από Palmografos.com: Palmografos.com - Η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου από την Τουρκία - Δείτε το ντοκιμαντέρ! (video)
Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους αποτελεί πρωτοβουλία της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων της Κύπρου και έχει σαν στόχο την προβολή της συστηματικής καταστροφής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου που συντελείται στις κατεχόμενες περιοχές του νησιού, από την Τουρκική εισβολή του 1974. Η Τουρκία και το παράνομο τουρκοκυπριακό καθεστώς φέρουν πλήρη ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται εκατοντάδες χριστιανικά και αρχαιολογικά μνημεία στην κατεχομένη Κύπρο: εκατοντάδες εκκλησιαστικά μνημεία έχουν βεβηλωθεί, λεηλατηθεί ή κατεδαφιστεί, ένας μεγάλος αριθμός εκκλησιών έχουν μετατραπεί σε τζαμιά, στάβλους, σχολές χορού και αποθήκες ενώ μια εκκλησία μετατράπηκε σε νεκροτομείο. Επίσης, πολλά αρχαιολογικά μνημεία παγκόσμιας εμβέλειας και αξίας καταστράφηκαν ενώ πολλές αρχαιότητες κλάπηκαν και πωλήθηκαν παράνομα και μένουν άφαντες μέχρι σήμερα.
Παραγωγή: Mediabox Ltd για την Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων, Λευκωσία 2011
Σενάριο: Άννα Μαραγκού
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Γεωργιάδης
Από Palmografos.com: Palmografos.com - Η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου από την Τουρκία - Δείτε το ντοκιμαντέρ! (video)
30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1963 Η Πράσινη Γραμμή που "πληγώνει" την Κύπρο
"Πράσινη Γραμμή": Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ελεύθερων και των κατεχομένων περιοχών της Κύπρου. Λέγεται και «Γραμμή Αττίλα» μετά το 1974 και εκτείνεται σε μήκος περίπου 300 χιλιομέτρων. Η «Πράσινη Γραμμή» χωρίζει τη Λευκωσία σε δύο τομείς, καθιστώντας τη σήμερα τη μόνη διαιρεμένη πρωτεύουσα στον κόσμο.
Η ιστορία της ξεκινά το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου 1963, όταν από ένα φαινομενικά ασήμαντο επεισόδιο ξέσπασαν δικοινοτικές ταραχές μεγάλης έντασης και έκτασης, με την Τουρκία να απειλεί με επέμβαση στη Μεγαλόνησο. Η σύρραξη αυτή έδωσε την αφορμή στη Μεγάλη Βρετανία να επιβάλει ένα από τα παλιά της σχέδια, τον διαχωρισμό μεταξύ ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών περιοχών.
Η σχετική συμφωνία (σε συνεννόηση με την Αθήνα και την Άγκυρα), που σήμανε και την παύση των εχθροπραξιών, υπεγράφη στις 30 Δεκεμβρίου 1963 στη Λευκωσία από τον βρετανό υπουργό Αποικιών Ντάνκαν Σάντις, τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Αντιπρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας δρα Φαζίλ Κιουτσούκ, τον Πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής Γλαύκο Κληρίδη και τον Πρόεδρο της Τουρκοκυπριακής Κοινοτικής Συνέλευσης Ραούφ Ντεκτάς.
Η οριοθέτηση της διαχωριστικής γραμμής ανατέθηκε στον βρετανό υποστράτηγο Πίτερ Γιανγκ, ο οποίος τη χάραξε πάνω στο χάρτη με ένα πράσινο μολύβι. Έτσι, τη γνωρίζουμε σήμερα ως «Πράσινη Γραμμή». Σκοπός της ήταν να αποτρέψει κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και η φύλαξή της ανατέθηκε στους κυανόκρανους του ΟΗΕ.
Η «Πράσινη Γραμμή» εκτεινόταν αρχικά στη Λευκωσία και χώριζε την πρωτεύουσα της Κύπρου σε δύο τομείς. Στη συνέχεια επεκτάθηκε και οριοθέτησε τους έξι τουρκοκυπριακούς θύλακες, που δημιουργήθηκαν μετά τα αιματηρά επεισόδια του Δεκεμβρίου. Η ένταση χαλάρωσε σε μεγάλο βαθμό το 1968, όταν άρχισαν οι δικοινοτικές συνομιλίες μεταξύ του Γλαύκου Κληρίδη και του Ραούφ Ντενκτάς για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Με την ευκαιρία αυτή, άνοιξαν οι οδοί Λήδρας και Ερμού, ώστε να εξυπηρετούνται οι Τουρκοκύπριοι που εργάζονταν στον ελληνοκυπριακό τομέα.
Η σταδιακή πορεία προς την εξομάλυνση των σχέσεων των δυο κοινοτήτων διακόπηκε απότομα στις 15 Ιουλίου 1974, με το ελλαδικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή που ακολούθησε. Μετά τον «Αττίλα 2» (14 Αυγούστου 1974), η «Πράσινη Γραμμή» επεκτάθηκε σε μήκος 300 χιλιομέτρων, χωρίζοντας τις κατεχόμενες και τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου. Κατά πλάτος της «Πράσινης Γραμμής» δημιουργήθηκε αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, που ποικίλλει από λίγα μέτρα στη Λευκωσία έως κάποια χιλιόμετρα κοντά στο χωριό Αθιένου και επιτηρείται από τις δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών.
Κατά μήκος της «Πράσινης Γραμμής» έχουν σημειωθεί κατά καιρούς επεισόδια ανάμεσα σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Τα σοβαρότερα έγιναν το καλοκαίρι του 1996. Στις 11 Αυγούστου ελληνοκύπριοι διαδηλωτές εισήλθαν στη Νεκρή Ζώνη στην περιοχή της Δερύνειας, παρά την απαγόρευση εισόδου. Δέχθηκαν επίθεση από τουρκοκύπριους πολίτες και αστυνομικούς, με αποτέλεσμα να ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου ο 24χρονος Τάσσος Ισαάκ. Τρεις μέρες αργότερα, ένας άλλος ελληνοκύπριος ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού σκοτώθηκε από πυρά τουρκοκυπρίων, καθώς προσπαθούσε να ανέβει στον ιστό και να κατεβάσει μια τουρκική σημαία, σε ένδειξη πένθους για τον θάνατο του εξαδέλφου του Τάσσου Ισαάκ.
Τον Απρίλιο του 2003 η τουρκοκυπριακή «κυβέρνηση» αποφάσισε να επιτρέψει τη διέλευση προς τα Κατεχόμενα και έως σήμερα έχει ανοίξει πέντε πύλες εισόδου κατά μήκος της «Πράσινης Γραμμής». Στις 9 Μαρτίου 2007 κατεδαφίστηκε το οδόφραγμα της οδού Λήδρας στη Λευκωσία με απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης, ως ένα πρώτο βήμα για την αποστρατιωτικοποίηση όλης της Λευκωσίας.
Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ελεύθερων και των κατεχομένων περιοχών της Κύπρου. Λέγεται και «Γραμμή Αττίλα» μετά το 1974 και εκτείνεται σε μήκος περίπου 300 χιλιομέτρων. Η «Πράσινη Γραμμή» χωρίζει τη Λευκωσία σε δύο τομείς, καθιστώντας τη σήμερα τη μόνη διαιρεμένη πρωτεύουσα στον κόσμο. Η ιστορία της ξεκινά το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου 1963, όταν από ένα φαινομενικά ασήμαντο επεισόδιο ξέσπασαν δικοινοτικές ταραχές μεγάλης έντασης και έκτασης, με την Τουρκία να απειλεί με επέμβαση στη Μεγαλόνησο. Η σύρραξη αυτή έδωσε την αφορμή στη Μεγάλη Βρετανία να επιβάλει ένα από τα παλιά της σχέδια, τον διαχωρισμό μεταξύ ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών περιοχών. Η σχετική συμφωνία (σε συνεννόηση με την Αθήνα και την Άγκυρα), που σήμανε και την παύση των εχθροπραξιών, υπεγράφη στις 30 Δεκεμβρίου 1963 στη Λευκωσία από τον βρετανό υπουργό Αποικιών Ντάνκαν Σάντις, τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Αντιπρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας δρα Φαζίλ Κιουτσούκ, τον Πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής Γλαύκο Κληρίδη και τον Πρόεδρο της Τουρκοκυπριακής Κοινοτικής Συνέλευσης Ραούφ Ντεκτάς. Η οριοθέτηση της διαχωριστικής γραμμής ανατέθηκε στον βρετανό υποστράτηγο Πίτερ Γιανγκ, ο οποίος τη χάραξε πάνω στο χάρτη με ένα πράσινο μολύβι. Έτσι, τη γνωρίζουμε σήμερα ως «Πράσινη Γραμμή». Σκοπός της ήταν να αποτρέψει κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και η φύλαξή της ανατέθηκε στους κυανόκρανους του ΟΗΕ. Η «Πράσινη Γραμμή» εκτεινόταν αρχικά στη Λευκωσία και χώριζε την πρωτεύουσα της Κύπρου σε δύο τομείς. Στη συνέχεια επεκτάθηκε και οριοθέτησε τους έξι τουρκοκυπριακούς θύλακες, που δημιουργήθηκαν μετά τα αιματηρά επεισόδια του Δεκεμβρίου. Η ένταση χαλάρωσε σε μεγάλο βαθμό το 1968, όταν άρχισαν οι δικοινοτικές συνομιλίες μεταξύ του Γλαύκου Κληρίδη και του Ραούφ Ντενκτάς για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Με την ευκαιρία αυτή, άνοιξαν οι οδοί Λήδρας και Ερμού, ώστε να εξυπηρετούνται οι Τουρκοκύπριοι που εργάζονταν στον ελληνοκυπριακό τομέα. Η δολοφονία του Τάσσου Ισαάκ Η σταδιακή πορεία προς την εξομάλυνση των σχέσεων των δυο κοινοτήτων διακόπηκε απότομα στις 15 Ιουλίου 1974, με το ελλαδικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή που ακολούθησε. Μετά τον «Αττίλα 2» (14 Αυγούστου 1974), η «Πράσινη Γραμμή» επεκτάθηκε σε μήκος 300 χιλιομέτρων, χωρίζοντας τις κατεχόμενες και τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου. Κατά πλάτος της «Πράσινης Γραμμής» δημιουργήθηκε αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, που ποικίλλει από λίγα μέτρα στη Λευκωσία έως κάποια χιλιόμετρα κοντά στο χωριό Αθιένου και επιτηρείται από τις δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών. Κατά μήκος της «Πράσινης Γραμμής» έχουν σημειωθεί κατά καιρούς επεισόδια ανάμεσα σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Τα σοβαρότερα έγιναν το καλοκαίρι του 1996. Στις 11 Αυγούστου ελληνοκύπριοι διαδηλωτές εισήλθαν στη Νεκρή Ζώνη στην περιοχή της Δερύνειας, παρά την απαγόρευση εισόδου. Δέχθηκαν επίθεση από τουρκοκύπριους πολίτες και αστυνομικούς, με αποτέλεσμα να ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου ο 24χρονος Τάσσος Ισαάκ. Τρεις μέρες αργότερα, ένας άλλος ελληνοκύπριος ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού σκοτώθηκε από πυρά τουρκοκυπρίων, καθώς προσπαθούσε να ανέβει στον ιστό και να κατεβάσει μια τουρκική σημαία, σε ένδειξη πένθους για τον θάνατο του εξαδέλφου του Τάσσου Ισαάκ. Τον Απρίλιο του 2003 η τουρκοκυπριακή «κυβέρνηση» αποφάσισε να επιτρέψει τη διέλευση προς τα Κατεχόμενα και έως σήμερα έχει ανοίξει πέντε πύλες εισόδου κατά μήκος της «Πράσινης Γραμμής». Στις 9 Μαρτίου 2007 κατεδαφίστηκε το οδόφραγμα της οδού Λήδρας στη Λευκωσία με απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης, ως ένα πρώτο βήμα για την αποστρατιωτικοποίηση όλης της Λευκωσίας. Πηγή: http://www.sansimera.grΠηγή: www.paraskhnio.gr
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ!
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου