«Η μασονία αποκαλύπτεται από έναν από τους κορυφαίους ηγέτες της»
«Η τελετουργική μύηση του 33ου βαθμού αποκαλύπτεται για πρώτη φορά στην Ιστορία»!«(…) Δεν επιτρέπεται ούτε να ολοκληρώσουμε μια προσευχή στο όνομα του Ιησού αλλά χρησιμοποιούμε μια αόριστη αναφορά στον Θεό, ο οποίος θα μπορούσε να σημαίνει οποιονδήποτε και οτιδήποτε. Οι διδασκαλίες της...
«Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ»
Καμπάλα, της Ζέντ Αβέστα, και των Γνωστικών χρησιμοποιούνται μαζί με την αστρολογία και τις διδασκαλίες των ψεύτικων αρχαίων θεών όπως ο Όσιρις, η Σεμίραμις, η Ίσις και ο Κρίσνα. Οι Χιντού θεοί Βράχμα, Βισνού και Σίβα θεωρούνται επίσης θεοί.Όποτε όμως ονομάζετο ο Χριστός, γινόταν μόνο με την μορφή της γελοιοποίησης.
Για τους λόγους αυτούς εγκατέλειψα το Μασονικό Τάγμα. Εάν σήμερα είσαι Μασόνος, σου ζητώ από τα βάθη της καρδιάς μου να πράξεις αναλόγως.
Είναι το μόνο σωστό πράγμα που μπορείς να κάνεις (...)».
(«Προς Μία Παγκόσμια Δικτατορία» του Gary Kah (Εκδόσεις «ΣΤΕΡΕΩΜΑ»).
Με Χριστιανική αγάπη,
Τζίμ Σώ (Jim Shaw), Silver Springs, Florida
Ευτυχώς όμως, που πολλοί μασόνοι και μη, Έλληνες και Δυτικοί, ήδη επιστρέφουν στα πάτρια. Ανακαλύπτουν την ελληνικότητα της αρχαίας Ρώμης, την επί τρείς αιώνες (8ος αι. - 11ος αι.), αντίσταση των Ρωμαίων Ορθοδόξων Παπών και του λατινικού λαού έναντι των Φραγκονορμανδών εισβολέων και στην αίρεση του Φιλιόκβε. Μελετούν ενδελεχώς την Ορθόδοξη Χριστιανική Αρχαιότητα μέσα από τους Αγίους Πατέρες αλλά και την Οικουμενική Ρωμανία, άνευ ιστορικών αναχρονισμών και μέσα από τις απαραχάρακτες ιστορικές πηγές. Τον μόνο Πολιτισμό που παρ’ όλες τις ανθρώπινες αστοχίες και τα τρωτά του, δεν θεσμοθέτησε εκκλησιαστικοθεολογικά την αμαρτία όπως ο Δυτικός Χριστιανισμός. Κι αυτό, γιατί η χιλιόχρονη Μεσαιωνική Ρωμανία - που επέτυχε την αυθυπέρβασή της εκχριστιανίζοντας το αδυσώπητο ρωμαϊκό δίκαιο που κληρονόμησε - ποτέ δεν έκανε δόγμα της την οντολογική παρεκτροπή, την ηθική παρέκκλιση και τα «ιερά φονικά». Στον αντίποδα, αναγνώρισε και υπερασπίστηκε την Αποστολική Θεοαλήθεια ως το μόνο στοιχείο κατευνασμού των ανθρωπίνων παθών που θα εξασφάλιζε την ενότητα των ετερόκλητων πολιτών της, πράγμα το οποίο επιβεβαιώνεται, από τους χρονικογράφους της τότε εποχής, από τους βίους πάμπολλων απολογητών και ομολογητών, λαϊκών, μοναχών, κληρικών, αυτοκρατόρων και πατριαρχών, όπως τα παραθέτουν οι ιδεολογικά αστράτευτοι ημεδαποί και αλλοδαποί ιστορικοί.
Μια ελληνοπρεπέστατη Ρωμανία, διασώστρια και συνεχίστρια των Πανελλήνων του Ομήρου (Β΄, 350) και του Ησιόδου («Έργα και Ημέραι», στ. 526 - 528), η οποία αγκάλιασε και προσέφερε την δυνατότητα του εξαγιασμού, όχι μόνον στους εν τη Βυζαντίδα Πόλη, απογόνους των πάλαι ποτέ Τρώων συνελλήνων, αλλά και σε όλες τις φυλές του τότε γνωστού κόσμου, εκπληρώνοντας το όραμα του Ισοκράτη, του Μέγα Αλέξανδρου και του Μέγα Παύλου. Μια Ρωμανία, της οποίας την ενότητα υπερασπίστηκε μέχρι και ο νεοπλατωνικός ουτοπιστής Πλήθων Γεμιστός, όταν στην Σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας (1438 - 1439) - μαζί με τον Άγιο Μάρκο Ευγενικό - αρνήθηκε να συναινέσει στην ανίερη ένωση των Εκκλησιών Κωνσταντινούπολης και Ρώμης.
Ένα «Βυζάντιο» συκοφαντημένο και χαλκευμένο από τους Δυτικούς και τους Νεογραικούς λογίους και ιστορικούς του 18ου και 19ου αιώνα, το οποίο εκχριστιάνισε την λεκάνη της Μεσογείου, την Κεντρική Ευρώπη, τις Βρετανικές Νήσους, την Σκανδιναυία και την Ρωσία, αναδεικνύοντας Λατίνους, Έλληνες, Σέρβους, Αρμένιους, Ίβηρες, Σημίτες, Σύριους κ.α., αυτοκράτορες, αυτοκράτειρες, επισκόπους και πατριάρχες κι αυτό το ανεπανάληπτο, επειδή ο εθνοφυλετισμός, η φεουδαρχική αριστοκρατία και η κληρονομική διαδοχή της εξουσίας ήταν μονίμως υπό αίρεση και αμφισβήτηση, μιας και συχνά, κατόπιν απαίτησης του λαού και του στρατεύματος, πάμπολλοι ταπεινής καταγωγής νέοι και νέες αναρριχήθηκαν στον αυτοκρατορικό θρόνο καθ’ όλη τη διάρκεια της υπερχιλιετούς Ελληνορθόδοξης Αυτοκρατορίας!
Μια Ορθόδοξη Χριστιανική Λαϊκή Αυτοκρατορία με διαρθρωμένη οικονομία, που εφάρμοσε το τελειότερο πολιτικοοικονομικό μοντέλο, αυτό της Μικτής Οικονομίας, που πολέμησε τα μονοπώλια, που στήριξε την την μικρή ιδιοκτησία συγκρουόμενη με τους «Δυνατούς», που προάσπισε τα δικαιώματα της γυναίκας, της «Τρίτης Ηλικίας», των παιδιών, των ορφανών, των ανέργων, των πτωχών και των αδύνατων.
Μια συνετή, στο σύνολό της, αυτοκρατορία, που ανέδειξε την θεωρία του ιερού, αμυντικού «δικαίου πολέμου», η οποία, επί ένδεκα ολόκληρους αιώνες, ουδέποτε προέβη σε κάποιον κατακτητικό πόλεμο σεβόμενη το δικαίωμα του αλλοδαπού να έχει τον δικό του γεωφυσικό χώρο στον οποίο θα μπορούσε να πραγματωθεί και να ευημερήσει.
Ένα ευφυέστατο και ευλογημένο υπερκράτος, το οποίο συνέλαβε από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του πως ο σκοπός και ο προορισμός της γήινης ζωής δεν εξαντλείται σε τούτον τον μάταιο κόσμο της φθοράς και της διχόνοιας, αλλά επεκτείνεται και δοξάζεται στην αιωνιότητα με τον αγιασμό και την θέωση. Γι’ αυτό και προστάτευσε την Ορθοδοξία από τις θρησκευτικές αιρέσεις και παραθρησκείες, από αγάπη για τον μεταπτωτικό και πνευματικά ανάπηρο άνθρωπο, όχι από κάποια ιδεολογική εμμονή ή από πνευματική αλαζονεία, αλλά για να διασφαλίσει την αποστολοπαράδοτη πνευματική ιατρική αγωγή του «έσω ανθρώπου» που θα εκπλήρωνε τον ως άνω πανίερο σκοπό, όπως ακριβώς μάχεται σήμερα και ένας Ιατρικός Σύλλογος τους κομπογιαννίτες ψευτογιατρούς που λανσάρουν το «νερό του Καματερού», τις «βιβεκανάντειες» ενεργειακές θεραπευτικές και την ομοιοπαθητική νεοαλχημεία ως σωτηριώδη μέσα θεραπείας του πάσχοντος ανθρώπου.
Μια προτύπωση της Ουράνιας Ιερουσαλήμ, που δεν αντιτίθετο στους μειοψηφούντες ειδωλολάτρες και στους αιρετικούς χριστιανούς να θρησκεύουν ελευθέρως, αρκεί, να μην προέβαιναν σε μηχανορραφίες, προσηλυτισμούς, ανταρσίες και επαναστάσεις που θα διακύβευαν την εσωτερική συνοχή και ευημερία της πολυφυλετικής αυτοκρατορίας.
Ως συντεταγμένο θεοκεντρικό κράτος, πολέμησε την μαγεία και τον αποκρυφισμό, ιδιαίτερα, όποτε τα άνομα αυτά μέσα χρησιμοποιήθηκαν για να πλήξουν τον ίδιο τον αυτοκράτορα, επειδή επιβουλεύονταν την ελευθερία της βούλησης των πολιτών της, την ευημερία της αυτοκρατορίας και κυρίως, επειδή επεδίωκαν την ακύρωση του εν Χριστώ καθαρτικού και θεωτικού σκοπού της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ένα «Βυζάντιο» σταυρωμένο, που νόσησε βαρύτατα μετά την άλωση του 1204 από τους βαρβάρους Φράγκους, εξ αιτίας του πνευματικής κατάπτωσης κάποιων αυτοκρατόρων, αξιωματούχων, επισκόπων και λογίων του, αλλά και επειδή το κλίμα ανασφάλειας που διακατείχε, τότε, την συρρικνωμένη πολυφυλετική αυτοκρατορία κατέστησε τον πληθυσμό ευάλωτο στα δηλητήρια του φεουδαλισμού και του εθνοφυλετισμού - σωβινισμού.
Μια Ρωμανία, της οποίας το αφιλάργυρο και αφιλόσαρκο φρόνημα, η αγιοσύνη, οι θρύλοι και οι προφητείες περί αναβιώσεώς της, αποτελούν σήμερα - περισσότερο από ποτέ - τον φόβο και τον τρόμο του «Νεοδιαφωτισμού» της New Age, της Μασονίας, των Παπών, των Χρηματοπιστωτικών Αγορών και σύμπασας της Νew World Order. Kι αυτό, επειδη η αναβιούμενη Ρωμηοσύνη που ακόμα αναδεικνύει θεουμένους, εναντιώνεται στην φεουδαρχία, στην κληρονομική διαδοχή των πολιτικών «τζακιών» και στην υπ’ αυτών οικονομική εκμετάλλευση των αδυνάτων.
Μια Ρωμαιοσύνη, η οποία προάσπισε, εκπνευμάτισε και ύμνησε την έννοια της πατρίδας ως τον οριζόντιο γήινο χώρο, στον οποίον, αποζητήθηκε η λύτρωση από τον Διάβολο και τους ψευτοθεούς του, απ’ τους βαρβάρους εχθρούς και τα πάθη, μέσα από την εξάσκηση και πραγμάτωση της σωτηριώδους θεραπευτικής τέχνης της καθάρσεως, φωτίσεως και θεώσεως της εκπεσούσης ανθρώπινης φύσεως. Γι’ αυτό και υπεράσπιζε με τον ίδιο ζήλο κάθε σπιθαμή της αυτοκρατορίας από τους πνευματικούς (αιρετικούς και αλλοθρήσκους) και στρατιωτικούς εισβολείς, ενώ είχε πάντοτε ως πρότυπό της τον θεούμενο, ασχέτως της, τυχόν, θύραθεν επιστημονικής του μορφώσεως (π.χ. Τρεις Ιεράρχες / Πατέρες της Ερήμου των 4ου – 5ου μ.Χ. αι., Άγιος Λουκάς ο Ιατρός / Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής). Μια στάση και προοπτική ζωής που συνεχίζει να καθαίρει, να φωτίζει και να θεώνει ανθρώπους, ανεξαρτήτως διανοητικής ευφυίας, κοινωνικής τάξεως και σωματικής κράσης και ρώμης (βλ. παρακάτω, τον άγιο γέροντα Ιωακείμ τον νάνο!). Μια Ελληνορθοδοξία γνήσια και παραδοσιακή που ποτέ δεν εξιδανίκευσε τον πνευματικά αδιάφορο και τον κατά κόσμον ισχυρό, τον «πετυχημένο» και τον «καταξιωμένο» που αποθεώνει ο Δυτικός Κόσμος και η εκφραγκευμένη Ελλάδα των τελευταίων δύο αιώνων.
*Από το υπό έκδοση βιβλίο του:
ΦΡΑΓΚΟCΥΝΗ←«ΜΝΗΜΟΝΙΟ»→ΡΩΜΗΟCΥΝΗ
romanos-xenofanous-androutsos.blogspot.gr
www.anti-ntp.net
ΠΗΓΗhttp://epanastasi-gr.blogspot.com/2013/05/blog-post_1243.html?spref=fb
ΠΗΓΗhttp://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/05/blog-post_3323.html
ΠΗΓΗhttp://www.pentapostagma.gr/2013/05/hpmasonia-apokalyptetai-apo-koryfaio-hgeth-ths.html
http://periergaa.blogspot.com/2013/05/blog-post_4790.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FwCZS+(%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1)
ΠΗΓΗhttp://www.themasonictrowel.com/books/the_hidden_powe_behind_freemasonry/files/acknowledgement.htm
ΠΗΓΗhttp://redskywarning.blogspot.com/2011/01/33.html
Μαρτυρία πρώην Μασόνου 33ου βαθμού
Ο Jim Shaw υπήρξε Μασόνος σε ηγετική θέση (33ος βαθμός) πριν μεταστραφεί στον χριστιανισμό. Το βιβλίο ‘The Deadly Deception’ (‘Η Θανατηφόρα Εξαπάτηση’) του Tom McKenney περιγράφει την ιστορία του. Η παρακάτω προσωπική του αφήγηση είναι από το βιβλίο ‘Προς Μία Παγκόσμια Δικτατορία’ του Gary Kah (Εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ). Στα αγγλικά ΕΔΩ.
“Αγαπητέ Φίλε,
Το να είσαι μέλος στην Μασονική Στοά σε πολλές περιπτώσεις έγινε οικογενειακή παράδοση, με τους νέους ανθρώπους να εισέρχονται στην Στοα γιατί ανήκαν σ’ αυτήν οι πατεράδες τους και οι παππούδες τους. Εξ αιτίας του θαυμασμού που θρέφουν για κάποιους φίλους ή συγγενείς, οι άνθρωποί αυτοί μπαίνουν στην Στοά χωρίς δισταγμούς, σίγουροι πως το Τάγμα βασίζεται σε ευγενή ιδεώδη. Αυτή ήταν και η δική μου περίπτωση Από τότε πού ήμουν μικρό παιδί, η μητέρα μου με ενθάρρυνε να γίνω Μασόνος κάποια μέρα όπως ο θείος μου τον οποίο θαύμαζε πολύ. Η εντύπωση που είχε για τον Ελευθεροτεκτονισμό ήταν πώς αποτελούσε μια λέσχη όπου καλοί άνθρωποι συναντιόντουσαν για να σχεδιάσουν την βοήθεια σ’ αυτούς που την χρειάζονται.
Όταν μεγάλωσα, νυμφεύθηκα μια υπέροχη γυναίκα πού ήταν μέλος του Ανατολικού Αστέρος και της οποίας ο πατέρας ήταν Μασόνος. Παρόλο που ο πατέρας της δεν θα μου μιλούσε ποτέ για την Στοά εν τούτοις ήμουν περήφανος γι’ αυτόν.
Περιτοιχισμένος από ανθρώπους που αγαπούσα και ήταν Μασώνοι, τελικά αποφάσισα να μπω και εγώ στην Στοά.
Κάνοντας αίτηση για την εγγραφή μου ως μέλος στην Ινδιανάπολη, δέχθηκα μια επιστολή από την Στοά εντός δύο εβδομάδων που μού έλεγε πως είχα γίνει αποδεκτός. Μού ζήτησαν να είμαι παρών στην Στοά στις 6:30 μ. σε μια συγκεκριμένη ημέρα για να εισαχθώ στον πρώτο βαθμό. Όταν ήλθε η ώρα, πήγα στην Στοά και πλήρωσα τα έξοδα για τους πρώτους τρεις βαθμούς και μετά από αυτό μου ζήτησαν να ακολουθήσω έναν άνδρα που μου είπαν πώς ήταν ο ‘Μεγάλος Θαλαμηπόλος’. Με πήρε στο ‘Δωμάτιο της Προετοιμασίας’ όπου και μου είπε να βγάλω τα ρούχα μου και να φορέσω ένα λευκό παντελόνι (σαν πυτζάμα) και ένα λευκό πανωφόρι. Σύντομα ένας άνδρας με τον τίτλο του ‘Διακόνου’ μπήκε και μου είπε να τον ακολουθήσω. Με οδήγησε σε μια πόρτα και μου έβαλε ένα επίδεσμο στα μάτια. Επίσης σήκωσε το αριστερό μπατζάκι από το παντελόνι και άνοιξε το πουκάμισό μου εκθέτοντας το αριστερό μου στήθος. Μετά κάποια συζήτηση μεταξύ του Διάκονου και του ανθρώπου εντός του δωματίου της Στοάς μου είπαν τελικά να εισέλθω. Με δεμένα τα μάτια δεν μπορούσα να δω, μπορούσα όμως με σιγουριά να αισθανθώ. Κάτι κτύπησε το αριστερό μου στήθος (πόνεσα). Μια ανθρώπινη φωνή είπε: «Τζiμ Σώου, έγινες δεκτός στην στοά αυτή, επί των οξέων σημείων του διαβήτου, ο οποίος (και με πίεσε πάλι) θα σε διδάξει να μην αποκαλύψεις ποτέ κανένα από τα μυστικά ενός Εισαχθέντος Μαθητευόμενου Μασόνου σε κανέναν άλλο εκτός και αν είναι Αδελφός Μασόνος»
“Είχα έλθει στην Στοά εκείνο το απόγευμα ελπίζοντας πως θα μού έλεγαν τι υποτίθεται πώς έπρεπε να κάνει ένας Μασόνος κατά το τέλος όμως της τελετουργίας είχα αηδιάσει. Όταν τελείωσε, ο φίλος μου μου είπε πώς ήταν κάτι που οι Μασόνοι έπρεπε να υπομείνουν, έτσι το έβγαλα από το μυαλό μου.
“Μετά ένα έτος ήμουν Μαθητευόμενος Πρεσβύτερος Διάκονος. Αυτό ήταν ένα μεγάλο άλμα για μένα αφού είχα παρακάμψει τρεις θέσεις. Είπα στο ‘Σεβαστό Διδάσκαλο’ πώς δεν ήθελα να είμαι ένας άεργος πού κάθεται σε μια καρέκλα αλλά ήθελα να υπηρετήσω την στοά και να περάσω από όλες τις θέσεις. Μπήκα επίσης στο Σκοτικό Δόγμα και έγινα ιεράρχης στην Στοά της Τελειοποιήσεις μελετώντας για Διδάσκαλος του 4ου Βαθμού.
“Την ίδια εποχή δέχτηκα την πρόσκληση από κάποιον παλιό φίλο από τον στρατό που ζήτησε από την γυναίκα μου και από εμένα να μετακομίσουμε στην Φλώριδα όπου ζούσε. Δεν ήθελα να εγκαταλείψω την δουλεία μου στο Ταχυδρομείο, αλλά ο φίλος μου είπε πώς μπορούσε να μου βρει μια θέση Δημοσίου Υπαλλήλου στην Φλώριδα. Τής γυναίκας μου της άρεσε η ιδέα να ζήσουμε εκεί. Έτσι με τους δύο να με παρακαλούν δέχτηκα τελικά να μετακομίσω. Η θέση μου στην στοά μεταφέρθηκε από την Ίνδιανάπολη (που ανήκε στην Νότια Δικαιοδοσία). Παρ’ όλο που τα τυπικά ανάμεσα στις δυο δικαιοδοσίες έχουν κάποιες διαφορές ανακάλυψα πώς οι στοές στην ουσία είναι οι ίδιες.
“Η Στοά στην Φλώριδα είχε ανάγκη από καλούς αξιωματούχους και σύντομα προωθήθηκα στην Θέση του Σεβαστού διδάσκαλου. Έπρεπε να εκλεγώ γι’ αυτό το υπούργημα, αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Στη δημόσια υπηρεσία που δούλευα είχα συναδέλφους που ανήκαν στην Στοά και υπήρχαν επίσης πάρα πολλοί αξιωματούχοι του Σκοτικού Δόγματος πού ήταν επίσης και Αξιωματούχοι της Πόλης. Στην πραγματικότητα, είχα λάβει μέρος στην μύηση του Δημάρχου της Πόλης. Συμμετείχε στην διάλεξη του Κρανίου, πού έδωσα στον 30οΒαθμό. Έδωσε μεγάλη προσοχή.
“Σύντομα είχα υπηρετήσει πολλές θέσεις και μου απονεμήθηκε ο βαθμός του KCCH (Knight Commander of the Court of Honor) [Ιππότης Διοικητής του Σώματος της Τιμής]. Κατείχα τον βαθμό αυτό για τέσσερα χρόνια όταν εισήλθα κυριολεκτικά στην σκοτεινότερη περίοδο της ζωής μου. Η όραση μου άρχισε να περιορίζεται ραγδαία καθώς δημιουργούσα καταρράκτη στον αριστερό μου οφθαλμό. Μια φίλη της συζύγου μου μου πρότεινε να επισκεφθώ έναν οφθαλμίατρο που όπως είπε ήταν πολύ καλός. Ακολούθησα την συμβουλή της. Αφού ο οφθαλμίατρος εξέτασε τα μάτια μου με πληροφόρησε πως έπρεπε να εγχειριστώ στο ένα μου μάτι, και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα στο άλλο.
“Μού είπε πώς έπρεπε να με βλέπει κάθε μέρα μια εβδομάδα πριν να με εγχειρήσει εξ’ αιτίας μιας μόλυνσης στο βλέφαρο μου που έπρεπε να θεραπευθεί. Κατά την διάρκεια των επισκέψεων αυτών άρχισε να συζητά μαζί μου για τον Ιησού Χριστό και να μου διαβάζει μάλιστα κάποια αποσπάσματα από την Βίβλο. Παρ’ όλο το ότι γνώριζα πολλούς λειτουργούς και ιερείς που ήταν Μασόνοι και κυρίως με αυτούς που είχαν σχέσεις με το εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών, η οικογένειά μου με είχε εκπαιδεύσει να παραμένω μακριά από τις εκκλησίες. Ο θετός μου πατέρας μου είχε πει πως ήταν γεμάτες από υποκριτές και κανείς στο σπίτι του δεν είχε πάει σε εκκλησία. Και να ‘μαι, με έναν γιατρό που εργαζόταν πάνω στο μάτι μου και προσπαθούσε να μου διαβάσει την Βίβλο. Στην δουλεία μου άρχισα να μιλώ με λίγους ανθρώπους που γνώριζα πως είναι Χριστιανοί και μου μίλησαν για τον Ιησού. Ένας προχώρησε τόσο μακριά που είπε πως κανείς Χριστιανός δεν έπρεπε να είναι Μασόνος. Ταυτόχρονα ο γιατρός συνέχιζε να συζητά μαζί μου καθώς περιποιείτο τα μάτια μου. Προσπαθούσα να μην ακούω αλλά βαθειά μέσα μου γνώριζα πως είχε δίκιο.
“Μια ημέρα αφού επέστρεψα στην εργασία μου μετά την εγχείρηση, δέχθηκα μια επιστολή από τον Οίκο του Ναού στην Ουάσιγκτον που με πληροφορούσε πως είχα επιλεγεί να δεχτώ τον 33ο βαθμό και έπρεπε μέσα σε μια εβδομάδα να αναφέρω στην Ουάσιγκτον εάν αποδέχομαι την τιμή αυτή. Δυο άνδρες που ανήκαν στο Σκοτικό Δόγμα και ήταν Μασόνοι 33ου Βαθμού αποφάσισαν να έλθουν και να μοιραστούν μαζί μου αυτή την χαρμόσυνη ώρα. Θυμάμαι πώς είχα εντυπωσιαστεί από το μέγεθος και την ωραιότητα του Οίκου του Ναού. Ήταν τουλάχιστον τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τον Ναό του Σκοτικού δόγματος.
Αφού δέχθηκα τον 33ο βαθμό, με το λευκό μου καπέλο και το δακτυλίδι κάναμε μια μεγάλη γιορτή και ήπιαμε κρασί. Ήταν όλα τόσο διασκεδαστικά. Τις ώρες όμως αυτές σκεφτόμουν κάποια αποσπάσματα από την Βίβλο που μου διάβασε ο γιατρός.
“Αμέσως μόλις γύρισα στο σπίτι δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον Γραμματέα του Σκοτικού Δόγματος που μού είπε να προετοιμαστώ για την λειτουργία της ερχόμενης Μεγάλης Πέμπτης πριν το Πάσχα. Πρέπει να σας πω πώς οι Στοές πάντα πραγματοποιούν έργα πουγελοιοποιούν τις Χριστιανικές Ιερές Ημέρες. Τώρα που ήμουν διδάσκαλος όλων των βαθμών έπρεπε εγώ να διευθύνω την λειτουργία.
Εν τω μεταξύ η σύζυγός μου και εγώ αρχίσαμε να παρακολουθούμε τις λειτουργίες στην εκκλησία μαζί με τον οφθαλμίατρο. Με βοηθούσε να κατανοήσω την Βίβλο και δεν του άρεσε η ιδέα πως ήμουν Μασόνος. Μού είπε πως δεν πίστευε πως κατανοούσα πόσο ολέθρια ήταν η Στοά στην πραγματικότητα και με πίεσε να διαβάσω με προσοχή το ευαγγέλιο του Ιωάννη και την προς Γαλάτας επιστολή.
Τα μελέτησα και βρισκόμουν στην θέση να αποδεχθώ τον Χριστό. Για να πεισθώ όμως πλήρως έπρεπε να περάσω από το τυπικό της ίδιας της Μεγάλης Πέμπτης.
“Βρισκόμασταν όλοι στις θέσεις μας για την λειτουργία της Ροδόσταυρης Μεγάλης Πέμπτης με όλους μας ντυμένους με μαύρα φορέματα. Σηκώθηκα, χτύπησα τα χέρια μου τρεις φορές και όλοι σηκώθηκαν από τις θέσεις τους. Άρχισα να ομιλώ. «Αδελφοί μου, συναντηθήκαμε αυτήν την ημέρα για να τιμήσουμε την μνήμη του θανάτου του πιο σοφού και πιο τέλειου Διδασκάλου - όχι σαν εμπνευσμένου η Θείου αλλά τουλάχιστον σαν τον μεγαλύτερο όλης της ανθρωπότητας. “Στο σημείο αυτό σταμάτησα για ένα λεπτό για να σκεφθώ τι ακριβώς είχα μόλις πει. Αρνιόμουν το γεγονός πώς ο Χριστός ήταν εμπνευσμένος η Θείος, λέγοντας πώς ήταν απλώς ένας διδάσκαλος όχι ανώτερος ενός Βούδα, ενός Μωάμεθ, ενός Κουμφούκιου ή μιας άλλης θρησκευτικής μορφής. Αισθάνθηκα ένα δάκρυ να διασχίζει το πρόσωπό μου, αλλά έπρεπε να συνεχίσω. Βάδισα προς το Μενοράχ και άναψα ένα κερί.
«Ο επόμενος ομιλητής είπε τα λόγια του και άναψε ένα κερί στοΜενοράχ. Όλοι ομιλούσαν και άναβαν κεριά. Αισθανόμουν θλιμμένος και αμήχανος, αναρωτώμενος πως θα μπορέσω να συνεχίσω. Αλλά συνέχισα. Πραγματοποιούσαμε την Μαύρη Λειτουργία, πίνοντας κρασί από ένα κρανίο και τρώγοντας ένα κομμάτι ψωμί - κάνοντας έναν γύρο στο τραπέζι - λέγοντας σε κάθε άνδρα: «Λάβε, πιε και δώσε και στον διψώντα. Λάβε, φάγε και δώσε και στο πεινώντα».
Μετά όλοι επιστρέψαμε στις θέσεις μας. Όσο ήμουν όρθιος, τα γόνατα μου έτρεμαν. Γνώριζα τι σημαίνει φόβος και ποτέ δεν είχα νοιώσει έτσι από τότε που δέχθηκα πυροβολισμούς στον Στρατό.
“Σηκώθηκα και άρχισα να απαγγέλω τα τελευταία λόγια. «Τώρα ολοκληρώνουμε τις αποδόσεις τιμής σε μνήμη του θανάτου του διδασκάλου μας. ΘΡΗΝΗΣΤΕ!! ΟΔΥΡΘΗΤΕ!! ΚΛΑΨΤΕ ΓΟΕΡΑ!! ΕΦΥΓΕ!! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ!! ΘΡΗΝΗΣΤΕ!! ΟΔΥΡΘΗΤΕ!!
Τα κεριά σε κάποια στιγμή εξαντλήθηκαν. Ολοκλήρωσα την τελετουργία λέγοντας: “Τελείωσε, πρέπει να αποχωρήσουμε”.
“Βιάστηκα να πάω στα αποδυτήρια και έβγαλα το μαύρο φόρεμα μου και έβαλα τα καθημερινά μου ρούχα. Κάποιοι με πλησίασαν και με ρώτησαν αν ήμουν άρρωστος. Αμέσως απάντησα. “Ναι, πρέπει να φύγω!”
“Την επόμενη ημέρα έγραψα γράμματα στην Γαλάζια Στοά, στο Ιεροφυλάκιο, και στο Σκοτικό Δόγμα λέγοντας πώς είχα παρακολουθήσει την τελευταία συνάντηση. Τώρα ήμουν Χριστιανός και δεν θα επέστρεφα πίσω. Αυτό έγινε πριν 25 χρόνια. Ποτέ δεν μετάνιωσα για την απόφασή μου αυτή.
“Κατά την διάρκεια των 19 ετών ως Μασόνος , παρέστην μάρτυς και έλαβα μέρος σε πολλά ενοχλητικά γεγονότα, αλλά ο πλέον σημαντικός λόγος που με οδήγησε να εγκαταλείψω το Τάγμα ήταν το γεγονός πώς ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ο μόνος που λατρευόταν. Το Σκοτικό Δόγμα σέβεται πολλούς θεούς και διδάσκει πολλές θρησκείες, αλλά ποτέ δεν επιτρέπεται το Ευλογημένο Όνομα του Ιησού Χριστού.
Δεν επιτρέπεται ούτε να ολοκληρώσουμε μια προσευχή στο όνομα του Ιησού αλλά χρησιμοποιούμε μια αόριστη αναφορά στον Θεό, ο οποίος θα μπορούσε να σημαίνει οποιονδήποτε και οτιδήποτε. Οι διδασκαλίες της Καμπάλα, της Ζέντ Αβέστα, και των Γνωστικών χρησιμοποιούνται μαζί με την αστρολογία και τις διδασκαλίες των ψεύτικων Αρχαίων θεών όπως ο Όσιρις, η Σεμίραμις, η Ίσις και ο Κρίσνα. Οι Χιντού Θεοί Βράχμα, Βισνού και Σίβα θεωρούνται επίσης θεοί,
Όποτε όμως ονομάζετο ο Χριστός γινόταν μόνο με την μορφή της γελοιοποίησης.
“Για τους λόγους αυτούς εγκατέλειψα το Μασονικό Τάγμα. Εάν σήμερα είσαι Μασόνος, σου ζητώ από τα βάθη της καρδιάς μου να πράξεις αναλόγως. Είναι το μόνο σωστό πράγμα που μπορείς να κάνεις.
“Με Χριστιανική αγάπη,
Τζίμ Σώου (Jim Shaw)
Silver Springs, Florida
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου