Αν κάποιος ρωτήσει ποιοι είναι οι πρώτοι υπεύθυνοι για την παρακμή των δυτικών κοινωνιών, οι πολιτικοί ή οι δημοσιογράφοι, χωρίς δεύτερη σκέψη η απάντηση είναι: οι δημοσιογράφοι. Οι πολιτικοί λένε τις γνωστές τυποποιημένες και ξύλινες φράσεις τους, νομοθετούν, διαχειρίζονται. Οι δημοσιογράφοι κάνουν κάτι πολύ πιο επικίνδυνο και ριζικό: Συσκοτίζουν τα μυαλά των ανθρώπων, είναι οι διασπορείς όλων των παρακμιακών ιδεών, συνηθειών, νοοτροπιών. Είναι αυτοί που διαμορφώνουν τα πολιτιστικά μοντέλα των δυτικών κοινωνιών, είναι αυτοί που χύνουν το παρακμιακό δηλητήριο σταγόνα -σταγόνα μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Αλλά είναι και αυτοί που ευθύνονται για την διατήρηση του καθεστώτος, μια που αν ήθελαν να το κτυπήσουν, τότε αυτό θα κατέρρεε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Ποια είναι η προσωπικότητα του δημοσιογράφου στην εποχή μας ; Έχει τελειώσει ένα πανεπιστήμιο ή μια άλλη σχολή, και το μυαλό του είναι...
Οι αναγνώστες μας ας διαβάσουν προσεκτικά το παρακάτω άρθρο και ας αναλογιστούν την δύναμη που έχει το επάγγελμα των δημοσιογράφων αφου αποτελεί τα μάτια και τα αυτιά του κοινού σχετικά με το τι γίνεται πέρα από το άμεσο περιβάλλον του.
Θεόδοτος
γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου
Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
Αν κάποιος ρωτήσει ποιοι είναι οι πρώτοι υπεύθυνοι για την παρακμή των δυτικών κοινωνιών, οι πολιτικοί ή οι δημοσιογράφοι, χωρίς δεύτερη σκέψη η απάντηση είναι: οι δημοσιογράφοι. Οι πολιτικοί λένε τις γνώστες τυποποιημένες και ξύλινες φράσεις τους, νομοθετούν, διαχειρίζονται. Οι δημοσιογράφοι κάνουν κάτι πολύ πιο επικίνδυνο και ριζικό: Συσκοτίζουν τα μυαλά των ανθρώπων, είναι οι διασπορείς όλων των παρακμιακών ιδεών, συνηθειών, νοοτροπιών. Είναι αυτοί που διαμορφώνουν τα πολιτιστικά μοντέλα των δυτικών κοινωνιών, είναι αυτοί που χύνουν το παρακμιακό δηλητήριο σταγόνα -σταγόνα μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Αλλά είναι και αυτοί που ευθύνονται για την διατήρηση του καθεστώτος, μια που αν ήθελαν να το κτυπήσουν, τότε αυτό θα κατέρρεε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Ποια είναι η προσωπικότητα του δημοσιογράφου στην εποχή μας ; Έχει τελειώσει ένα πανεπιστήμιο ή μια άλλη σχολή, και το μυαλό του είναι πλήρως εναρμονισμένο με αυτά που διδάχτηκε στο πανεπιστήμιο της παρακμής και της διαστρέβλωσης των ιδεών. Με άλλα λόγια, είναι ένας άνθρωπος χωρίς ικανότητα ουσιαστικής έρευνας και εμβάθυνσης των κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων, χωρίς ταλέντο στην φιλοσοφική και ερμηνευτική εργασία. Ταυτόχρονα, για να μπορέσει να διατηρήσει το επάγγελμα του και να είναι καλά αμειβόμενος, πρέπει να υπακούει στους εργοδότες του, οι οποίοι συνήθως είναι καπιταλιστικά συγκροτήματα, ή το ίδιο το κράτος. Ακόμη και αυτοί που αυτοαποκαλούνται ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, έχουν ανάγκη από ένα ευρύ κοινό που πρέπει να τους διαβάζει ή να τους ακούει, και άρα είναι υποχρεωμένοι να γράφουν και να λένε αυτά που ξέρουν ότι είναι αρεστά στα αυτιά των μαζών. Και φυσικά όλα αυτά στην καλύτερη των περιπτώσεων, γιατί στην πραγματικότητα συμβαίνουν πολύ χειρότερα: εκβιασμοί, δωροδοκίες, εξυπηρετήσεις, κλπ.
 |
| αριστερή και "δεξιά" δημοσιογραφία |
Βέβαια, στην Ελλάδα ανθεί και ένα άλλο είδος δημοσιογραφίας, άγνωστο στον υπόλοιπο κόσμο: είναι οι δημοσιογράφοι κλόουν ή θεατρίνοι, τους οποίους μάλιστα τους παρακολουθεί και μεγάλο κοινό του οποίου η διανοητικές ικανότητες είναι... «εξαιρετικές». Αλλά αυτοί που είναι οι πιο επικίνδυνοι από όλους, είναι οι λεγόμενοι: «Σοβαροί δημοσιογράφοι» ή «δημοσιογράφοι κύρους»: Στην πλειοψηφία τους αριστεροί ή δημοκράτες, με το παγιωμένο αριστερό μοντέλο ανάλυσης των κοινωνικών, πολιτικών, και θρησκευτικών φαινομένων, παρουσιάζονται στα τηλεοπτικά κανάλια ή αρθρογραφούν στις εφημερίδες, έχοντας λανσαριστεί ως Πάπες της ανάλυσης, ως Καρδινάλιοι του βαθέους λόγου. Αυτοί καθημερινώς βάζουν μπετόν αρμέ στα θεμέλια του διεθνούς συστήματος, τα θωρακίζουν με τον καλύτερο τρόπο. Όπως ασφαλώς γνωρίζετε, τα πάντα είναι σκέψη, ή μάλλον τρόπος σκέψης. Οι δημοσιογράφοι λοιπόν, είναι το πιο βασικό εργαλείο του διεθνούς συστήματος, διότι μόνον με αυτό (το εργαλείο), ή τουλάχιστον κυρίως με αυτό, μπορεί να εισχωρήσει μέσα στους εγκεφάλους των πολιτών και να τους ρυθμίσει τον τρόπο σκέψης, να τους δημιουργήσει ψευδαισθήσεις χωρίς την ανάγκη να τους χορηγήσει LSD. Αλλά μια και μίλησα για το διεθνές σύστημα από το οποίο καθορίζεται και εκπορεύεται η δημοσιογραφία, νομίζω ότι η παρακάτω γελοιογραφία τα λέει όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου