"ΕΔΩ ΕΛΕΥΘΕΡΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΘΗΝΑΙ" ΤΟ ΡΑΔΙΟ '40, "ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΟΚΥΨΤΕ" ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
Πλάτων Πισατίδης | 24/3/2013 14:17
ΑΥΤΗ Η ΦΩΝΗ ΕΔΩΣΕ ΤΟΤΕ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ..."ΕΛΛΗΝΕΣ...ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ"...
"Μάνα σου λέω δεν μπορώ τους (ΔυΝαΤούς)Τούρκους να δουλεύω,
-Δεν ειμπορώ δε δύναμαι,εμάλιασ' η καρδιάμου.
-Θα πάρω το ντουφέκι μου,να πάω να γένω κλέφτης,
να κατοικήσω 'ς τα βουνά και 'ς ταις ψηλαίς 'ραχούλαις,
νάχω τους λόγγους συντροφιά,με τα θεριά κουβέντα,
νάχω τα χιόνια για σκεπή,τους βράχους για κρεββάτι,
νάχω με τα κλεφτόπουλα καθημερινό λημέρι.
-Θα φύγω,μάνα,και μην κλαις,μον δόμου την ευχή σου,
κι ευχήσου με,μανούλα μου,(πολλούς ΔυΝαΤούς να σφάξω)'Τούρκους πολλούς να σφάξω
και φύτεψε τριανταφυλλιά και μαύρο καρυοφύλλι.
Και πότιζέ το ζάχαρι και πότιζέ το μόσκο.
Κι όσο π' ανθίζουν,μάνα μου, και βγάνουνε λουλούδια,
ο γυιός σου δεν απέθανε,(τους ΔυΝαΤούς πολεμάει).και πολεμάει τους Τούρκους
Κι αν έλθη 'μέρα θλιβερή,'μέρα φαρμακωμένη,
και μαραθούν τα δυό μαζί,και πέσουν τα λουλούδια,
τότε κι εγώ θα λαβωθώ,τα μαύρα να φορέσης."
Δώδεκα χρόνοι πέρασαν,και δεκαπέντε μήνες
που ανθίζαν τα τριαντάφυλλα,κι ανθίζαν τα μπουμπούκια.
Και μιάν αυγή ανοιξιάτικη,μια πρώτη του Μαϊου,
που κελαϊδούσαν τα πουλιά,κι ο ουρανός γελούσε,
με μιας αστράφτει και βροντά και γίνεται σκοτάδι.
Το καρυοφύλλι εστέναξε,τριανταφυλλιά δακρύζει,
με μιάς ξεράθηκαν τα δυό,και επέσαν τα λουλούδια'
μαζί μ' αυτά σωριάστηκε κι η δόλια του η μανούλα.
Δημοτικό άσμα για τους κλέφτες*,του 1500,με παράφραση...
"Σαν δένδρον ερραγίσθηκε,σαν κυπαρίσσι πέφτει'
ψηλήν φωνούλαν έβαλε,'σαν παλληκάρ' οπού ήταν'
-Που είσαι,καλέ μου αδελφέ,και πολυαγαπημένε;
-Γύρισε πίσω,πάερμε,πάρε μου το κεφάλι,
να μην το πάρ' η παγανιά,και ο Ισούφ αράπης
και μου το πάει 'ς τα Ιάννινα τ' Αλή πασά του σκύλου."
(να μην το πάρει ο Σαμαράς και το Στουρνάρ' χασάπης
και μου το πάει στο ΔουΝουΤού,στον Σόϊμπλε τον σκύλο,
-Δεν ειμπορώ δε δύναμαι,εμάλιασ' η καρδιάμου.
-Θα πάρω το ντουφέκι μου,να πάω να γένω κλέφτης,
να κατοικήσω 'ς τα βουνά και 'ς ταις ψηλαίς 'ραχούλαις,
νάχω τους λόγγους συντροφιά,με τα θεριά κουβέντα,
νάχω τα χιόνια για σκεπή,τους βράχους για κρεββάτι,
νάχω με τα κλεφτόπουλα καθημερινό λημέρι.
-Θα φύγω,μάνα,και μην κλαις,μον δόμου την ευχή σου,
κι ευχήσου με,μανούλα μου,(πολλούς ΔυΝαΤούς να σφάξω)'Τούρκους πολλούς να σφάξω
και φύτεψε τριανταφυλλιά και μαύρο καρυοφύλλι.
Και πότιζέ το ζάχαρι και πότιζέ το μόσκο.
Κι όσο π' ανθίζουν,μάνα μου, και βγάνουνε λουλούδια,
ο γυιός σου δεν απέθανε,(τους ΔυΝαΤούς πολεμάει).και πολεμάει τους Τούρκους
Κι αν έλθη 'μέρα θλιβερή,'μέρα φαρμακωμένη,
και μαραθούν τα δυό μαζί,και πέσουν τα λουλούδια,
τότε κι εγώ θα λαβωθώ,τα μαύρα να φορέσης."
Δώδεκα χρόνοι πέρασαν,και δεκαπέντε μήνες
που ανθίζαν τα τριαντάφυλλα,κι ανθίζαν τα μπουμπούκια.
Και μιάν αυγή ανοιξιάτικη,μια πρώτη του Μαϊου,
που κελαϊδούσαν τα πουλιά,κι ο ουρανός γελούσε,
με μιας αστράφτει και βροντά και γίνεται σκοτάδι.
Το καρυοφύλλι εστέναξε,τριανταφυλλιά δακρύζει,
με μιάς ξεράθηκαν τα δυό,και επέσαν τα λουλούδια'
μαζί μ' αυτά σωριάστηκε κι η δόλια του η μανούλα.
Δημοτικό άσμα για τους κλέφτες*,του 1500,με παράφραση...
"Σαν δένδρον ερραγίσθηκε,σαν κυπαρίσσι πέφτει'
ψηλήν φωνούλαν έβαλε,'σαν παλληκάρ' οπού ήταν'
-Που είσαι,καλέ μου αδελφέ,και πολυαγαπημένε;
-Γύρισε πίσω,πάερμε,πάρε μου το κεφάλι,
να μην το πάρ' η παγανιά,και ο Ισούφ αράπης
και μου το πάει 'ς τα Ιάννινα τ' Αλή πασά του σκύλου."
(να μην το πάρει ο Σαμαράς και το Στουρνάρ' χασάπης
και μου το πάει στο ΔουΝουΤού,στον Σόϊμπλε τον σκύλο,
και 'κείνο το κοπρόσκυλο,ο Αυνανστασιάδης,
μαζί με τη λουλού Σαρρή,στη βρώμα τη Μερκέλω...)
ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ,ΟΙ ΟΡΝΤΙΝΑΤΣΕΣ,ΤΑ ΑΙΔΟΙΟΠΑΝΑ,ΤΑ ΠΡΟΔΟΤΟΣΚΥΛΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΟΥ,ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΓΑΥΓΙΖΟΥΝ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ...
ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ,ΑΥΤΗ Η ΦΩΝΗ,ΤΟΤΕ,ΝΑ ΕΛΕΓΕ ΟΣΑ ΛΕΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ;...
ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΤΟ 1821...
ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΑ...ΥΠΗΡΧΑΝ ΟΜΩΣ ΝΤΕΛΑΛΗΔΕΣ...
ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΩΝ ΤΣΟΝΤΟΚΑΝΑΛΩΝ...
ΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΝ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ,ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥΣ ΤΩΝ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΥΧΟΝΤΩΝ ΔΙΑΣΠΕΙΡΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ,ΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΤΟΥΣ ΞΕΣΗΚΩΜΕΝΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ...
"...ειδοποιήθη η εμή υψηλή Πόρτα περί της αποστασίας ευθύς εν αρχή αυτής,και επομένως άνευ αναβολής επεχείρησε τα απαιτούμενα μέσα,εκδούσα παρευθύς προς όλους τους μεγάλους και μικρούς του ρηθέντος(Ελληνικού ) έθνους,δια τε των επί τούτο διορισθέντων βασιλικών ανδρών και δια του πατριαρχείου,αύθις και αύθις τας πρεπούσας παραινέσεις και παραγγελίας,και προς μεν τους μείναντας εις την οδόν της πίστεως και χρηστότητος και εντός των ορίων των υπηκόων και της υποταγής
Ο Ρόλος των Μέσων το 1821 και Σήμερα
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Μπαίνοντας κανείς στην ηλεκτρονική εθνική βιβλιοθήκη της Αυστρίας
(http
/anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=etg) και διαβάζοντας τη σημαντικότερη ελληνική εφημερίδα της περιόδου της Ελληνικής Επανάστασης, τον «Ελληνικό Τηλέγραφο», μπορεί να καταλάβει καλύτερα τον προπαγανδιστικό ρόλο που καλούνται να παίξουν και σήμερα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης-παραπληροφόρησης, που βρίσκονται στα χέρια εκείνων, που έχουν τα ίδια συμφέροντα με εκείνα που είχε ο ιδιοκτήτης του «Ελληνικού Τηλέγραφου», Δημήτρης Αλεξανδρίδης (1784-1851) και οι συν αυτόν βολεμένοι Ελληνες έμποροι της Βιέννης, που έβλεπαν την Ελληνική Επανάσταση ως απειλή στην μέχρι τότε αγαστή συνεργασία τους με την.........
Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ενώ στα πρώτα της φύλλα του 1821, αποκαλεί τους επαναστάτες «αποστάτες» και «ανόητους» και την επανάσταση «εγκληματικόν επιχείρημα», στη συνέχεια χρησιμοποιεί πιο σκληρούς χαρακτηρισμούς, όπως αντί για επαναστάτες τους αποκαλεί «Ινσουργέντες» (κάτι μεταξύ ανταρτών και λήσταρχων στα ισπανικά).
Ενώ δείχνει κατανόηση για τους Τούρκους, οι οποίοι κλήθηκαν «να επιβάλουν την ησυχίαν και την ευταξίαν» γράφει για τους επαναστάτες του 21 ότι επιτελούν «πράξεις απανθρωπίας με αποκεφαλισμούς ...;.». Δημοσιεύει και τις δύο επιστολές αφορισμού των επαναστατών του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ αλλά και όλα τα διατάγματα-φιρμάνια του Σουλτάνου, τίποτα όμως από την πλευρά των επαναστατών του 21.
Συγκεκριμένα:
Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1821 γράφει: «Αυτοκρατορικόν μανιφέστον του Σουλτάνου προς τους υψηλοτάτους Βεζύρας, σεβαστούς Μολλάδες, Κριτάς, Βοϊβόδας και Αϋανούς προς τους λοιπούς διοικητάς και εγκρίτους της χώρας ...;.δια του οποίου καλούνται οι Ελληνες όπως επιστρέφωσι εις αληθινήν μετάνοιαν και υποταγήν».
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1822 γράφει: για «πράξεις απανθρωπίας με αποκεφαλισμούς» των Ελλήνων, ενώ ο τουρκικός και αλβανικός στρατός υπό τας διαταγάς του Χουρσίτ Πασά περιγράφονται ως δυνάμεις που θέλουν να επιβάλλουν την τάξη «όχι με την βίαν των όπλων, όσον με τρόπον ήπιον και με συνδιαλέξεις περί συμβιβασμού ...;.δεν εχρειάσθη δε εις κανέν μέρος να μεταχειρισθή αυστηρότητα.
Στο ίδιο φύλλο γράφει: «έκαστος αρχηγός των ινσουργέντων καταγίνεται φροντίζων προ πάντων δια την ιδίαν του ασφάλειαν, είτα δε αγωνίζεται να σώση από το γενικόν ναυάγιον όσα δύναται αργύρια και πολύτιμα. Ο Κολοκοτρώνης, ότε έφυγεν από το έμπροσθεν Πάτρας στρατόπεδον, έλαβεν μεθ' αυτού μεγάλην στρατιωτικήν κάσσαν, και είτα άδεται (γνωστή τακτική παραπληροφόρησης) ανεχώρησεν εις τα βουνά της Μάϊνας(Μάνης), ένθα, καθώς και άλλοι θέλει επιμεληθή να φιλιωθή κατ' ιδίαν με την Πόρταν(Πύλη), και ανίσως αρχίση το πράγμα με φρόνησιν, θέλει το κατορθώση βέβαιαν ...; ...;Ο Ομέρ Πασσάς Βριόνι καταγίνεται κατά το παρόν σπουδαίως να αποκαταστήη την ησυχίαν και ευταξίαν ...;»
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1822 γράφει:: «Εξ οκτώ ημερών διαφημίζουσιν οι ενταύθα Γραικοί φήμας περί νικών. Ημείς εμάθαμεν εξ αξιοπίστων πηγών (προφανώς απ' την Πύλη) τόσον ολίγον περί τούτων των συμβεβηκότων».
Στις 15 Οκτωβρίου του 1822 γράφει: «και' ημέραν διασπείρονται αι πλέον αντιφάσκουσαι φήμαι περί της καταστάσεως των πραγμάτων εν Μωρέω ...;.Μερικοί πλανηθέντες (όπως σήμερα) νέοι Γερμανοί και Γάλλοι (φιλέλληνες), διδαχθέντες εκ πικράς πείρας το συμφερώτερον, επιστρέφουσιν από την Ελλάδα, και πάντες συμφωνούσι (ο συντάκτης μίλησε με όλους προσωπικά) κατά τους λόγους των εναντίον των Ελληνικών αρχηγών ...;»
Στις 25 Οκτωβρίου του 1822 γράφει: «Αι ειδήσεις δια τα συμβάντα εν Μωρέω περιγράφουσι τα της καταστάσεως του τόπου εκείνου θλιβερά. Οι τέσσαρες στρατιωτικοί αρχηγοί Κολοκοτρώνης, Υψηλάντης, ο Μπέης Μάϊνας(Πετρόμπεης) και ο Κρεβέτας, εμοίρασαν εν αυτοίς την εξουσίαν, ώστε οι μεν δύο πρώτοι προστάζουσιν απολύτως εις τας επαρχίας της Αργολίδος και Αχαϊας οι δε λοιποί δύο εις τας της Μεσσηνίας και Μονεμβασίας. Οι εγκάτοικοι αισθάνονται το βάρος ταύτης της δικτατωρίας (όχι του προλεταριάτου) χωρίς να ελπίζωσιν εκ τούτου όφελός τι».
Με τον ίδιο τρόπο που προσπαθούν οι Αλαφούζοι και τα τσιράκια τους να μας πείσουν πως ότι συμφέρει τους ίδιους συμφέρει κι εμάς, το ίδιο έκανε καιο Αλεξανδρίδης το 1821. Όταν η επανάσταση άρχισε να στεριώνει, αίφνης, ο «Ελληνικός Τηλέγραφος», ανακάλυψε την αλήθεια. Παλιά τέχνη των καιροσκόπων της παραπληροφόρησης.
Μπαίνοντας κανείς στην ηλεκτρονική εθνική βιβλιοθήκη της Αυστρίας
(http
/anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=etg) και διαβάζοντας τη σημαντικότερη ελληνική εφημερίδα της περιόδου της Ελληνικής Επανάστασης, τον «Ελληνικό Τηλέγραφο», μπορεί να καταλάβει καλύτερα τον προπαγανδιστικό ρόλο που καλούνται να παίξουν και σήμερα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης-παραπληροφόρησης, που βρίσκονται στα χέρια εκείνων, που έχουν τα ίδια συμφέροντα με εκείνα που είχε ο ιδιοκτήτης του «Ελληνικού Τηλέγραφου», Δημήτρης Αλεξανδρίδης (1784-1851) και οι συν αυτόν βολεμένοι Ελληνες έμποροι της Βιέννης, που έβλεπαν την Ελληνική Επανάσταση ως απειλή στην μέχρι τότε αγαστή συνεργασία τους με την......... Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ενώ στα πρώτα της φύλλα του 1821, αποκαλεί τους επαναστάτες «αποστάτες» και «ανόητους» και την επανάσταση «εγκληματικόν επιχείρημα», στη συνέχεια χρησιμοποιεί πιο σκληρούς χαρακτηρισμούς, όπως αντί για επαναστάτες τους αποκαλεί «Ινσουργέντες» (κάτι μεταξύ ανταρτών και λήσταρχων στα ισπανικά).
Ενώ δείχνει κατανόηση για τους Τούρκους, οι οποίοι κλήθηκαν «να επιβάλουν την ησυχίαν και την ευταξίαν» γράφει για τους επαναστάτες του 21 ότι επιτελούν «πράξεις απανθρωπίας με αποκεφαλισμούς ...;.». Δημοσιεύει και τις δύο επιστολές αφορισμού των επαναστατών του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ αλλά και όλα τα διατάγματα-φιρμάνια του Σουλτάνου, τίποτα όμως από την πλευρά των επαναστατών του 21.
Συγκεκριμένα:
Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1821 γράφει: «Αυτοκρατορικόν μανιφέστον του Σουλτάνου προς τους υψηλοτάτους Βεζύρας, σεβαστούς Μολλάδες, Κριτάς, Βοϊβόδας και Αϋανούς προς τους λοιπούς διοικητάς και εγκρίτους της χώρας ...;.δια του οποίου καλούνται οι Ελληνες όπως επιστρέφωσι εις αληθινήν μετάνοιαν και υποταγήν».
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1822 γράφει: για «πράξεις απανθρωπίας με αποκεφαλισμούς» των Ελλήνων, ενώ ο τουρκικός και αλβανικός στρατός υπό τας διαταγάς του Χουρσίτ Πασά περιγράφονται ως δυνάμεις που θέλουν να επιβάλλουν την τάξη «όχι με την βίαν των όπλων, όσον με τρόπον ήπιον και με συνδιαλέξεις περί συμβιβασμού ...;.δεν εχρειάσθη δε εις κανέν μέρος να μεταχειρισθή αυστηρότητα.
Στο ίδιο φύλλο γράφει: «έκαστος αρχηγός των ινσουργέντων καταγίνεται φροντίζων προ πάντων δια την ιδίαν του ασφάλειαν, είτα δε αγωνίζεται να σώση από το γενικόν ναυάγιον όσα δύναται αργύρια και πολύτιμα. Ο Κολοκοτρώνης, ότε έφυγεν από το έμπροσθεν Πάτρας στρατόπεδον, έλαβεν μεθ' αυτού μεγάλην στρατιωτικήν κάσσαν, και είτα άδεται (γνωστή τακτική παραπληροφόρησης) ανεχώρησεν εις τα βουνά της Μάϊνας(Μάνης), ένθα, καθώς και άλλοι θέλει επιμεληθή να φιλιωθή κατ' ιδίαν με την Πόρταν(Πύλη), και ανίσως αρχίση το πράγμα με φρόνησιν, θέλει το κατορθώση βέβαιαν ...; ...;Ο Ομέρ Πασσάς Βριόνι καταγίνεται κατά το παρόν σπουδαίως να αποκαταστήη την ησυχίαν και ευταξίαν ...;»
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1822 γράφει:: «Εξ οκτώ ημερών διαφημίζουσιν οι ενταύθα Γραικοί φήμας περί νικών. Ημείς εμάθαμεν εξ αξιοπίστων πηγών (προφανώς απ' την Πύλη) τόσον ολίγον περί τούτων των συμβεβηκότων».
Στις 15 Οκτωβρίου του 1822 γράφει: «και' ημέραν διασπείρονται αι πλέον αντιφάσκουσαι φήμαι περί της καταστάσεως των πραγμάτων εν Μωρέω ...;.Μερικοί πλανηθέντες (όπως σήμερα) νέοι Γερμανοί και Γάλλοι (φιλέλληνες), διδαχθέντες εκ πικράς πείρας το συμφερώτερον, επιστρέφουσιν από την Ελλάδα, και πάντες συμφωνούσι (ο συντάκτης μίλησε με όλους προσωπικά) κατά τους λόγους των εναντίον των Ελληνικών αρχηγών ...;»
Στις 25 Οκτωβρίου του 1822 γράφει: «Αι ειδήσεις δια τα συμβάντα εν Μωρέω περιγράφουσι τα της καταστάσεως του τόπου εκείνου θλιβερά. Οι τέσσαρες στρατιωτικοί αρχηγοί Κολοκοτρώνης, Υψηλάντης, ο Μπέης Μάϊνας(Πετρόμπεης) και ο Κρεβέτας, εμοίρασαν εν αυτοίς την εξουσίαν, ώστε οι μεν δύο πρώτοι προστάζουσιν απολύτως εις τας επαρχίας της Αργολίδος και Αχαϊας οι δε λοιποί δύο εις τας της Μεσσηνίας και Μονεμβασίας. Οι εγκάτοικοι αισθάνονται το βάρος ταύτης της δικτατωρίας (όχι του προλεταριάτου) χωρίς να ελπίζωσιν εκ τούτου όφελός τι».
Με τον ίδιο τρόπο που προσπαθούν οι Αλαφούζοι και τα τσιράκια τους να μας πείσουν πως ότι συμφέρει τους ίδιους συμφέρει κι εμάς, το ίδιο έκανε καιο Αλεξανδρίδης το 1821. Όταν η επανάσταση άρχισε να στεριώνει, αίφνης, ο «Ελληνικός Τηλέγραφος», ανακάλυψε την αλήθεια. Παλιά τέχνη των καιροσκόπων της παραπληροφόρησης.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου