«Ήρθε η ώρα να αφήσουμε τη Μεγάλη Ύφεση πίσω μας;» αναρωτιέται στο Bloomberg o William D. Cohan, γνωστός αρθρογράφος και συγγραφέας (μεταξύ άλλων και του «Money and Power: How Goldman Sachs Came to Rule the World»). Και αμέσως απαντά: «Όχι από την άποψη της οικονομίας -η οποία παραμένει σε τέλμα με υψηλή ανεργία, χαμηλή ανάπτυξη και άλλες μετασεισμικές δονήσεις- αλλά μάλλον, όταν πρόκειται για μια αυστηρή προσπάθεια να κρατήσουμε τους τραπεζίτες της Γουόλ Στριτ, τους εμπόρους και τα στελέχη υπόλογους, για το ρόλο τους στην πρόκληση της οικονομικής κρίση.
Θα πρέπει να καταφύγουμε σε τέτοιες απλουστευμένες εξηγήσεις, όπως «τα ζωώδη πνεύματα έπαθαν αμόκ» και «αυτά τα πράγματα συμβαίνουν περιστασιακά»; Ή θα πρέπει να συνεχίσουμε να εξαντλούμε τις ανεπαρκείς πολιτικές και νομοθετικές  πηγές προσπαθώντας να φτάσουμε στη ρίζα του τι συνέβη και γιατί, με στόχο να θέσουμε τους σωστούς ανθρώπους νομικά και οικονομικά υπεύθυνους; Είναι ένα αίνιγμα, ειδικά δεδομένου ότι πολλοί Αμερικανοί έχουν χάσει τον ενθουσιασμό για τον αγώνα. [ ...;] Προς το παρόν, το μήνυμα που εκπέμπουμε διάπλατα είναι το εξής: Δεν θα υπάρξει δικαιοσύνη. Κανείς δεν θα λογοδοτήσει. Ας επιστρέψουμε στο status quo το συντομότερο δυνατό.
Υπάρχουν, όπως ήταν αναμενόμενο, ισχυρές φωνές υπέρ του να προχωρήσουμε. Στο βιβλίο του «Ακούσιες συνέπειες», ο Έντουραντ Κόναρντ, ένας πρώην συνεργάτης του Μιτ Ρόμνεϊ στη Bain Capital (ο οποίος είναι πρόθυμος να πει τα πράγματα που ο Ρόμνεϊ δεν θα τολμούσε και έχει δώσει 1 εκατ. δολάρια σε μια επιτροπή πολιτικής δράσης που υποστηρίζει την εκστρατεία Ρόμνεϊ), υποστηρίζει σθεναρά ότι οι περιστασιακές καταρρεύσεις της αγοράς, όπως το 1929 και το 2008, είναι ένα μικρό τίμημα που πληρώνουμε για ένα σύστημα κατανομής των κεφαλαίων που έχει δημιουργήσει τεράστια ποσά πλούτου, εξαιρετική τεχνική και χρηματοοικονομική καινοτομία, καθώς και ένα σύστημα κινήτρων που επιβραβεύει τους ανθρώπους αδρά για την ανάληψη κινδύνων.
Καλώς ή κακώς, γράφει ο Κόναρντ, αυτή είναι η χώρα που παρήγαγε την Apple, τη Google και το Facebook, από τις πιο γνωστές εταιρίες στον κόσμο. Ο Κόναρντ πιστεύει ότι όσο πιο γρήγορα επιστρέψουμε στα ζωώδη ένστικτα της Wall Street τόσο το καλύτερο. Αυτό σημαίνει μέτρια ρύθμιση, στην καλύτερη περίπτωση, και ένα τέλος σε οποιεσδήποτε προσπάθειες αποφυγής της δικαιοσύνης για εκείνους που είναι προσωπικά υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση, επειδή, απλά, «αυτά συμβαίνουν».[ ...;]
Η Wall Street Journal ανέφερε την περασμένη εβδομάδα ότι ενώ εμείς οι υπόλοιποι έχουμε προχωρήσει, όσον αφορά τις λεπτομέρειες του πώς θα μοιάζει, ας πούμε, ο κανόνας Βόλκερ όταν τελικά γραφεί, οι δικηγόροι και οι λομπίστες των εταιρειών της Wall Street θα ξαναεπεξεργάζονται τους κανόνες πάνω από τις ρυθμιστικές αρχές με νέα ένταση. Η JPMorgan Chase και η Goldman Sachs έχουν δαπανήσει, αντίστοιχα, 12,7 εκατ. δολάρια και 8,3 εκατ. δολάρια από το πέρασμα του νόμου «Ντοντ-Φρανκ» τον Ιούλιο του 2010, πολιορκώντας τους νομοθέτες που καταρτίζουν ακόμα τις τελικές ρυθμίσεις. Η Goldman ζήτησε την περασμένη εβδομάδα εξαίρεση για ορισμένες επενδύσεις από τον «κανόνα Βόλκερ», που θα περιορίζει τη συνολική επένδυση της τράπεζας σε hedge funds και private-equity κεφάλαια έως 3% των κεφαλαίων Tier I. Γιατί; Η Goldman βγάζει χρήματα με τη σέσουλα επενδύοντας με αυτόν τον τρόπο.[ ...;]
 Κανείς μα κανείς στη Wall Street δεν έχει καταβάλει σοβαρό τίμημα. Η μία ποινική δίωξη -των hedge-fund διαχειριστών της Bear Stearns,  Ralph Cioffi και Matthew Tannin-  απέτυχαν παταγωδώς. Κάθε τράπεζα έφαγε μια ξυλιά στο χέρι, είχε τον ασφαλιστικό φορέα ή τους μετόχους της να φτύνουν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια - το κόστος της επιχειρηματικής δραστηριότητας - και προχώρησε. Και οι κυβερνήσεις, πιο πρόσφατα της Νέας Υόρκης, αποφάσισαν να αρμέγουν τις τράπεζες επειδή χρειάζονταν τα απαραίτητα μετρητά αντί να χρεώνουν όσους έσφαλαν.
Μια φορά κι έναν καιρό, οι εισαγγελείς ήταν προσεκτικοί όσον αφορά τις διώξεις κακής οικονομικής συμπεριφοράς της Wall Street. Σύμφωνα με τους Financial Times, κατά τη διάρκεια της κρίσης αποταμιεύσεων και δανείων στα μέσα της δεκαετίας του 1980, περίπου 3.500 τραπεζίτες φυλακίστηκαν για τα παραπτώματά τους. Ακόμα δεν έχω ακούσει μια καλή δικαιολογία γιατί ο αριθμός των επιτυχών διώξεων στον απόηχο της πιο πρόσφατης χρηματοπιστωτικής κρίσης μας παραμένει στο μηδέν.
Πυθία
...........

2010/02/15

Μυστικές συμφωνίες ανάμεσα σε Ελληνικές κυβερνήσεις και τον αμερικανικό πιστωτικό όμιλο Goldman Sachs


Μυστικές συμφωνίες ανάμεσα σε ελληνικές κυβερνήσεις και τον αμερικανικό πιστωτικό όμιλο Goldman Sachs, αποκαλύπτει με πρωτοσέλιδο άρθρο της η εφημερίδα 
Το ρόλο του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης στην τρέχουσα κρίση της ελληνικής, αλλά και συνολικά της ευρωπαϊκής οικονομίας, εξετάζειπρωτοσέλιδο εκτενές ρεπορτάζ της "New York Times".* 
Μεταξύ άλλων, τονίζεται ότι τακτικές της Wall Street, επιδεινώνουν τηνοικονομική κρίση, κλονίζουν την Ελλάδα και. υπονομεύουν το ευρώ, διευκολύνοντας τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κρύψουν τα διογκούμενα χρέη τους. 
Οι τραπεζίτες της Wall Street, όπως επισημαίνεται, διευκόλυναν την Ελλάδα και άλλους να δανειστούν πέρα από τις δυνατότητές τους, με απόλυτα νόμιμες συμφωνίες. 
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι συμφωνίες στην περίπτωση της Ελλάδας, έφεραν ονομασίες εμπνευσμένες από την ελληνικήμυθολογία, όπως Αίολος και Αριάδνη και στην ουσία αποτελούσαν "συγκαλυμμένα δάνεια" τα οποία όμως "δεν ήταν καταγεγραμμένα" ως τέτοια. 
Στο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι, το 2001, μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη, ο όμιλος Goldman Sachs είχε δανείσει στηνελληνική κυβέρνηση δισεκατομμύρια προκειμένου να ανταποκριθεί η Ελλάδα στις απαιτήσεις της ευρωζώνης, σε μια συμφωνία που είχε προωθηθεί ως "νομισματική συναλλαγή" και όχι ως δάνειο. 
Σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα παραιτήθηκε από δικαιώματα σε τέλη αεροδρομίων ή κέρδη από τυχερά παιχνίδια για τα επόμενα χρόνια. 
Επίσης, υποστηρίζεται ότι μια "παρόμοια συμφωνία" φαίνεται να πρότεινε ο όμιλος Goldman Sachs στην Ελλάδα και τον περασμένο Νοέμβριο, λίγο πριν η Αθήνα βρεθεί στο επίκεντρο της παγκόσμιας οικονομικής ανησυχίας, πρόταση που όμως απερρίφθη από την ελληνική κυβέρνηση. 
Μπορεί η Ελλάδα να μην εκμεταλλεύτηκε την πρόταση της Goldman Sachs το Νοέμβριο του 2009, όμως είχε καταβάλει στην τράπεζα 300 εκατομμύρια ευρώ ως αμοιβή για το διακανονισμό του 2001, σύμφωνα με τραπεζίτες που γνωρίζουν το θέμα. 
Σε ευθύνες της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και συγκεκριμένα του πρώην επικεφαλής της Μανώλη Κοντοπυράκη, για τηδημοσιοποίηση "ψευδών στοιχείων" για την ελληνική οικονομία, κάνει λόγο το ρεπορτάζ της νεοϋορκέζικης εφημερίδας. 
Στο δημοσίευμα φιλοξενούνται δηλώσεις του κ. Κοντοπυράκη ο οποίος, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη "προκειμένου να δραπετεύσει από την Ελλάδα", και ο οποίος ισχυρίζεται ότι δεν φέρει καμία ευθύνη και ότι "το Υπουργείο Οικονομικών ασκούσε αθέμιτη πολιτική επιρροή στη Στατιστική Υπηρεσία". 
Σύμφωνα με τον κ. Κοντοπυράκη, "η τεράστια απόκλιση των αριθμών σχετικά με το δημοσιονομικό έλλειμμα, από το αρχικάυπολογιζόμενο 3,7% του ΑΕΠ στο τωρινό 12,7% οφείλεται σε δύο παράγοντες: Την υπερβολική αισιοδοξία της προηγούμενης κυβέρνησης αφενός και αφετέρου την επιθυμία της τωρινής κυβέρνησης να επιρρίψει ευθύνες στους προκατόχους της και ναεμφανίσει οποιαδήποτε οικονομική ανάκαμψη ως περισσότερο εντυπωσιακή. 
Οι αξιωματούχοι δεν αντιλήφθηκαν τον αντίκτυπο που θα είχε το νέο νούμερο στις διεθνείς χρηματαγορές", υποστηρίζει ο κ.Κοντοπυράκης.  Πηγή...: 

*Διαβάστε στα ελληνικά το άρθρο της
Η Γουώλ Στρητ βοήθησε στην κάλυψη του χρέους, τροφοδοτώντας την κρίση της Ευρώπης"
15. 02. 2010 »»» εδώ ...;