Δύο ακανθώδεις, αναπάντητες απορίες
Νικόλαος Κ. Γεωργαντζασ / Nicholas C. Georgantzas
Professor, Management Systems
Director, System Dynamics Consultancy
FORDHAM UNIVERSITY BUSINESS SCHOOLS
113 West 60th Street, Suite 617·D
New York, NY 10023·7484
U.S.A.
Professor, Management Systems
Director, System Dynamics Consultancy
FORDHAM UNIVERSITY BUSINESS SCHOOLS
113 West 60th Street, Suite 617·D
New York, NY 10023·7484
U.S.A.
Από την εκπομπή του ‘ArtFM’, την Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2013 *
Ένα πρόβλημα, εφ’ όσον ένας άνθρωπος το μοιράζεται με κάποιον άλλον άνθρωπον, το πρόβλημα, τότε, μειώνεται εις το ήμισυ. Σήμερα λοιπόν, μαζί σας μοιράζομαι, όχι μόνον μίαν, αλλά 2 (δύο) από τις ακανθώδεις, αναπάντητες απορίες μου.
Α) Η πρώτη απορία μου είναι σχετική με την έξωθεν της πλατωνικής ακαδημίας επιγραφήν: «ἀγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω». Κυρίως διότι ανεφέρθη εις αυτήν ο Πρόεδρος του οργανισμού ΕΙ·ΕΝD, εις την προηγουμένην εκπομπήν μας, από τον σταθμόν «Art FM».
Πάρα πολύ σωστά, ο Πρόεδρος του ΕΙ·ΕΝD επεσήμανε πως, κατά τον Πλούταρχον τουλάχιστον, εις το έργον του με τίτλον: «Περὶ τῶν Ἐκλελοιπότων Χρηστηρίων», ο Πλάτων βλέπει τις αριθμητικές και γεωμετρικές έννοιες ως τον ιδανικόν κόσμον, δηλαδή τον κόσμον των ιδεών.
Την άποψιν αυτήν του Πλάτωνος διά τον κόσμον, εν μέρει, την ασπάζετο και ο Αριστοτέλης. Πολύ δε μετά από τον Αριστοτέλη, την άποψιν αυτήν την δέχονταν και οι Αλχημιστές, όπως και πολλοί άλλοι ακόμη και σήμερα.
Μεταξύ λοιπόν των Ελλήνων διανοητών, φαίνεται πως η γεωμετρία εμπεριέχει την έννοιαν της καθαρής γνώσεως και της επιστήμης. Γενικώς, τούτη η άποψις θεωρείται ότι ολοκληρώθηκε με τον Ευκλείδη, αλλά ήδη ο Πλάτων δείχνει πως αυτή η θέσις είχε καθιερωθεί, πολύ παλαιότερον μεταξύ των Ελλήνων στοχαστών.
΄Οντως, με την γεωμετρίαν, οι ΄Ελληνες ήλθαν εις επαφήν, κυρίως με τον Θαλήν το Μιλήσιον. Ο Θαλής δε είναι ο πρώτος ο οποίος εισάγει την έννοιαν της «αποδείξεως», ως το μέσον της επαληθεύσεως μίας γεωμετρικής προτάσεως.
Ο Πυθαγόρας όμως είναι εκείνος ο οποίος θέτει την γεωμετρίαν εις ένα πλήρως θεωρητικόν και φιλοσοφικόν επίπεδον, αλλά και την έννοιαν, όπως και την πρακτικήν της αποδεικτικής της διαδικασίας. Ονομάζει δε την γεωμετρίαν ο Πυθαγόρας «ιστορίαν», κατά το: «καλεῖτο δέ ἡ γεωμετρία πρός Πυθαγόρου ἱστορία».
Ετυμολογικά, η λέξις «ιστορία» προέρχεται από το ουσιαστικόν «ίστωρ». Ο ίστωρ είναι εκείνος ο οποίος κατέχει ένα θέμα καλά ή είναι αυτόπτης μάρτυς ενός γεγονότος.
Η λέξις προέρχεται από την ρίζαν «Fιδ-» (‘βīδ-) του αρχαίου ρήματος «οίδα», με «οι», αλλά και «είδα», με «ει», μιάς και το συναντούμε εις τα αρχαία κείμενα και με τας δύο του μορφάς, και το οποίον φυσικά σημαίνει «γνωρίζω». Εις την αρχικήν λέξιν «ίδτωρ», το οδοντικόν σύμφωνον «δ» τρέπεται εις «σ», πριν από το επίσης οδοντικόν σύμφωνον «τ».
Την βαθυτέραν όμως σημασίαν και ερμηνείαν της χρήσεως αυτής της λέξεως, δεν τις παρουσιάζει κανένας φιλόσοφος. Ακόμη και, ο κατά-τα-άλλα λεπτομερής Ιάμβλιχος, αρκείται εις την πληροφοριακήν της μόνον καταγραφήν.
Ας μην ξεχνούμε βεβαίως ότι, η αποκάλυψις των βαθυτέρων μυστικών, εδίδετο εις τους μαθητάς των ελληνικών φιλοσοφικών σχολών, μετά από τον εξαντλητικόν έλεγχον των εσωτερικών των αξιών. ΄Ητο δε η γεωμετρία μία εκ των 4 (τεσσάρων) επιστημών, αι οποίαι αποτελούν τμήμα της φιλοσοφίας και της κοσμοθεάσεως της ελληνικής γραμμής σκέψεως.
Αι άλλαι 3 (τρεις) επιστήμαι είναι: η αριθμητική, η μουσική και η αστρονομία, ενώ όλες μαζί σχετίζονται εννοιολογικά μεταξύ των, έχοντας μίαν ενιαίαν θεωρητικήν βάσιν. Εν κατακλείδι, φρονώ πως ο Θαλής μάλλον είναι ο ιδρυτής της θεωρητικής γεωμετρίας, ενώ ο Πυθαγόρας είναι ο θεμελιωτής της.
΄Ολα καλά μέχρι στιγμής! Ας πάμε όμως λιγάκι παραπέρα…
Το οξύμωρον της υποθέσεως είναι πως, όχι μόνον εις ένα, αλλά εις 2 (δύο) τουλάχιστον από τα έργα του, δηλαδή εις τον διάλογόν του, με τίτλον «Πολιτεία», όπως επίσης και εις τον διάλογόν του, με τίτλον «Επινομίς», ο Πλάτων ισχυρίζεται πως, αντιθέτως με το περιεχόμενόν της, το οποίον συγκροτεί μίαν θεωρητικήν επιστήμην, ως λέξις, η «γεωμετρία» είναι… γελοία!Γράφει, π.χ. ο Πλάτων, εις το εδάφιον 990δ του διαλόγου του, με τίτλον «Επινομίς»: «σφόδρα γελοῖον ὄνομα γεωμετρίαν».
Επαναλαμβάνω! Ο Πλάτων δεν θεωρεί «σφόδρα γελοῖον» το περιεχόμενον της θεωρητικής επιστήμης, η οποία ονομάζεται «γεωμετρία», αλλά το όνομα αυτής, αυτό καθ’ αυτό.
Ετυμολογικά, η λέξις «γεωμετρία» είναι ένα θηλυκόν ουσιαστικόν, το οποίον προέρχεται από το ρήμα «γεωμετρεῖν». Το δε ρήμα τούτο προέρχεται από την σύνθεσιν των όρων «γεω» και «μέτρον», υποδηλώνοντας με τούτο, το «μετρώ την γην», την πράξιν της μετρήσεως της γης, δηλαδή κυρίως των κτημάτων.
Το πρόβλημα δηλαδή του Πλάτωνος με το όνομα «γεωμετρία» έγκειται εις την χρήσιν της λέξεως «γεωμετρία», διά την μέτρησιν των πραγμάτων του υλικού κόσμου, ως μία μηχανική λειτουργία. Διότι διά την μέτρησιν κυρίως των κτημάτων χρησιμοποιείται η γεωμετρία, και όχι διά την άσκησιν του ανθρωπίνου πνεύματος, η οποία οδηγεί εις την αποκάλυψιν και θέασιν των αιωνίων αληθειών.
Η πρώτη λοιπόν ακανθώδης, αναπάντητος απορία μου, έγκειται εις την χρήσιν ενός όρου, τον οποίον ο Πλάτων χαρακτηρίζει ως ένα «σφόδρα γελοῖον ὄνομα», εις την έξωθεν της πλατωνικής ακαδημίας επιγραφήν: «ἀγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω». Διατί δηλαδή επιτρέπει ο Πλάτων, εις ένα «σφόδρα γελοῖον ὄνομα», να κοσμεί την προμετωπίδα της φιλοσοφικής του σχολής;
Πηγαί: Πλάτωνος Πολιτεία [527α]: «γεωμετρίας ἔμπειροι, …λέγουσι μέν που μάλα γελοίως τε καὶ ἀναγκαίως…», και Επινομίς[990δ]: «ταῦτα δὲ μαθόντι τούτοις ἐφεξῆς ἐστιν ὃ καλοῦσι μὲν σφόδρα γελοῖον ὄνομα γεωμετρίαν…».
Β) Η δευτέρα ακανθώδης, αναπάντητος απορία μου, είναι σχετική με ένα πρόσφατον άρθρον του συναδέλφου μου, Παναγιώτη Ηφαίστου, καθηγητού διεθνών σχέσεων και στρατηγικών σπουδών, εις το Πανεπιστήμιον Πειραιώς. Ο τίτλος του άρθρου του είναι: «΄Οσα έρχονται στην Ελλάδα θα κάνουν τη καταστροφή του 1922 να μοιάζει ασήμαντη» (Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013).
Επιτέλους! Ιδού ένας Έλλην ακαδημαϊκός, δηλαδή ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ο οποίος τολμά να αρθρώσει λόγον ελληνικόν!
Δεν πρόκειται να επαναλάβω ολόκληρο το άρθρον του εδώ. Συνοπτικά όμως, οι λύσεις, τις οποίες προτείνει ο καθηγητής Παναγιώτης ΄Ηφαιστος, όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας το άρθρον του, συμπεριλαμβάνουν, όχι μόνον τις δυνάμεις της εσωτερικής τάξεως και ασφαλείας, αλλά και τις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδος μας.
Μεταξύ των άρδην ανησυχητικών, 11 διαπιστώσεων και λύσεων του Παναγιώτη Ηφαίστου, είναι οι εξής, με μερικές δικές μου, μικρές διορθωτικές επεμβάσεις, επί της ορολογίας του κειμένου του.
1) «Η Ελλάδα βυθίζεται μέσα σε μία οικονομική, πολιτική, κοινωνική και διπλωματική δίνη θανάτου. ΄Ετσι εκτελούνται οι [ΝΕΟ]-μετα-μοντέρνες γενοκτονίες».
2) «Μπορεί οι ΄Ελληνες να έκαναν λάθος, με το να εμπιστευτούν κάποιους λαοπλάνους κομματάρχες της ξενοκρατίας, αλλά, η κλίμακα της καταστροφής που τώρα συντελείται είναι εκτός ορίων, άρα η ελληνική μας κοινωνία δεν φέρει ευθύνη».
3) «Είναι κατεπείγον το κράτος να τεθεί υπό τον έλεγχο των εντολέων του, των Ελληνίδων και των Ελλήνων».
4) Μπορείτε να συλλάβετε το μέγεθος της διαφθοράς, «γιά να «επιτευχθεί» το άλμα στο κενό της οικονομικής νομισματικής ένωσης (ΟΝΕ)»;
5) Και ενώ «[Μ]ας κλέβουν [και] μας ληστεύουν… οι ίδιοι υποκριτικά βρίζουν τα θύματά τους ως κλέφτες», αποδίδοντάς μας συλλογική ευθύνη!
6) «…η Τουρκία εισβάλλει αρπακτικά στον θαλάσσιο χώρο μας, απειλεί καθημερινά, κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου, ασχημονεί στην Θράκη και εντείνει κάθε είδους ηγεμονικές και αναθεωρητικές αξιώσεις. Στις διεθνείς σχέσεις, «κατευνάζω» σημαίνει: καλώ τον αντίπαλο να μου επιτεθεί».
7) «Μπροστά στην καταστροφή που επέρχεται, το 1922, η χούντα και το 1974 θα αποτελούν δυσάρεστα πλην συγκριτικά μικρά και ασήμαντα ιστορικά γεγονότα».
8) «Οι [Ελληνίδες και οι] Έλληνες δεν πρέπει να αφήσουμε τους εαυτούς μας να διολισθήσουν άλλο στην κατάθλιψι, την εξουθένωσι, την εγκατάλειψι και την εκμηδένισι της πολιτείας μας, και την καταστολή της ελευθερίας μας. Σύμφωνα και με το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος, το νεοελληνικό κράτος θα πρέπει να περιέλθει υπό τον έλεγχο των εντολέων Ελληνίδων και Ελλήνων».
9) «Σήμερα, καμμία παλαιοκομματική παράταξις δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει την Ελλάδα [ή την Κυπρο]. Πρέπει [οι κομματάνθρωποι] να καταναγκαστούν ειρηνικά να αποχωρήσουν από το προσκήνιο, πριν να είναι πολύ αργά. Τον ειρηνικό τρόπο δεν τον ξέρουμε, αλλά πρέπει να είναι αναίμακτος».
10) «Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ»!
Ξεκινώντας από την άρδην επιτακτική ανάγκη, γιά ένα ειρηνικό, πολιτειακό εξαναγκασμό, ώστε να αποχωρήσουν οι φαύλοι του καθεστώτος, ανάμεσα στα όσα προτείνει ο Παναγιώτης ΄Ηφαιστος, συμπεριλαμβάνονται:
Η συνένωση της ελληνικής μας κοινωνίας, της οποίας τα μέλη, ακόμη δεν έχασαν το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως.
Επίσης, η συνεργασία της ελληνικής μας κοινωνίας, με τις «ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ», όπως και με «τις ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ της πατρίδος μας, πιστές εις την υψηλήν τους αποστολήν, προάσπισης της συλλογικής ελευθερίας των συμπατριωτών τους.
Το κόστος κατά εκείνου, ο οποίος θα σκεφτεί να μας βλάψει, πρέπει να είναι συντριπτικά και ανελέητα υψηλό. Γνωρίζουμε ότι ακόμη μπορούμε να επιβάλουμε ένα τέτοιο κόστος».
Άρδην δε επιτακτική θεωρεί την ανάγκην, ο Παναγιώτης ΄Ηφαιστος, διά «μία ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ γιά Συνταγματική αναθεώρηση, από την οποία θα απουσιάζουν οι γνωστοί, «επιστημονικά» μεταμφιεσμένοι κομματάνθρωποι του φαυλοκρατικού παλαιοκομματισμού. Το νέο Σύνταγμα να τεθεί σε δημοψήφισμα σε 6 (έξη) μήνες ή το πολύ σε ένα χρόνο».
[Δίδει δε ο Παναγιώτης ΄Ηφαιστος, τους 11 κυρίους σκοπούς των μεταρρυθμίσεων που προτείνει. Αξίζει να μελετηθεί το άρθρο του τούτο πάρα πολύ προσεκτικά]!
«Οποιοσδήποτε δήθεν «νόμος» ή δήθεν «δίκαιο» επιβάλλει εξαθλίωση και εξόντωση μιας κοινωνίας, απορρίπτεται! Σε κάθε περίπτωσι, οι ΄Ελληνες τους απορρίπτουν, ενώ παλεύουν μέχρι νεοτέρας γιά να καταδείξουν ό,τι είναι σωστό και ορθολογιστικό!
Η πιό πάνω συντεταγμένη διέξοδος, που προβλέπει μία μεταβατική διακυβέρνηση, Συνταγματική μεταρρύθμιση, ορθολογιστικές διαπραγματεύσεις με τρίτους, όπως και την διασφάλισι των Ελλήνων, είναι η μόνη που αρμόζει σε μία κοινωνία, η οποία διαφυλάττει πάση θυσία την πολιτείαν της, με μέλη, τα οποία είναι έτοιμα να επιδείξουν αυτοθυσία γιά την ελευθερία τους.
΄Ολα πλήττονται θανάσιμα και οι έλληνες πολίτες θα πρέπει να γίνουν εντολείς της τύχης τους».
11) Ομιλεί τέλος ο Παναγιώτης ΄Ηφαιστος διά: «τα καλά, πλην εγκλωβισμένα παιδιά των κομμάτων…
Ζήτω το ελληνικό μας έθος και έθνος!»
Πηγή: Όσα έρχονται στην Ελλάδα θα κάνουν τη καταστροφή του 1922 να μοιάζει ασήμαντη
Η δευτέρα λοιπόν, ακανθώδης και αναπάντητος απορία μου, απευθύνεται εις όλα τα «καλά, πλην εγκλωβισμένα παιδιά» των κομμάτων, τα οποία αδυνατούν να ξεπεράσουν το δέλεαρ ή το καρότον του τυραννικού καθεστώτος της ξενόφερτης κομματοκρατίας.
Οι του φαυλοκρατικού παλαιοκομματισμού κομματάνθρωποι τούτοι, καθημερινά ζουν με το όνειρον να κερδίσουν ένα πολιτικόν θώκον και, μέσω ενός δήθεν «Δουρείου ΄Ιππου», δηλαδή ενός νέου κόμματος της ξενόφερτης τυραννικής κομματοκρατίας, να πολεμήσουν εκ των έσω δήθεν, αυτό το ξενόφερτον καθεστώς, το οποίον τόσον πολύ επιμένουν να εξακολουθούν να αποκαλούν «σύστημα», ενώ όλες και όλοι γνωρίζουμε πλέον, πως είναι ένα ξενόφερτο, στυγνά τυραννικό,άρδην ανθελληνικό, αλλά και ελληνοφοβικό καθεστώς.
Τους ερωτώ λοιπόν, ως ο συνδήκτωρ του συμβουλευτικού οργανισμού ΕΙ·ΕΝD, όπου χωρίς δόγμα, χωρίς κόμμα και χωρίς χρώμα, προτάσσουμε αρμονικώς και συλλογικώς την αποκατάστασιν του αξιακού πυλώνος της Αφθονίας, εις όλον τον ελληνικόν μας κόσμον: ΕΧΕΤΕ ΣΩΑΣ ΤΑ ΦΡΕΝΑΣ;
΄Αμιλλαν αμιλλώμενα γιά τα κόμματα, χαζά παιδιά, χαρά γεμάτα, γνωρίζετε περί όφεως μαύρου και κολοβού; Ποίες είναι ακριβώς οι λέξεις, τις οποίες δεν κατανοείτε, από το πρόταγμα του οργανισμού ΕΙ·ΕΝD: χωρίς δόγμα, χωρίς κόμμα και χωρίς χρώμα;
Αν εξαιρέσουμε μερικούς ελαχίστους καθηγητάς, ως ο Παν. ΄Ηφαιστος, ο Γ. Κοντογιώργης και ο Γ. Οικονόμου, όπως ίσως και μερικές άλλες και λιγοστούς άλλους, εν γένει, η αλήθεια αποκρύπτεται επιμελώς από την ελληνικήν μας κοινωνίαν. Το ότι δηλαδή το πρόβλημα, δεν είναι οικονομικόν, αλλά πολιτικόν, και δη εκπορευόμενον ευθέως από ένα έξωθεν επιβεβλημένον, ελληνοφοβικόν καθεστώς!
Αντιθέτως, πολλές και πολλοί εμφανίζονται, που μας φλομώνουν με τας αναλύσεις της χρηματιστικής των, τας στατιστικάς, με τα νούμερα και τα ποσοστά των. Ξεφτέρια μας έκαναν… Φτάνει πιά!
Το παρόν τυραννικό καθεστώς της ολιγαρχίας είναι επιβεβλημένον εις ολόκληρον την ανθρωπότητα, εδώ και 2.335 χρόνια. Είναι το 322 π.Χ., όταν, διά της υπογραφής της συνθήκης του Λαμιακού πολέμου, η ελληνική πολιτεία καταλύεται.
Ως εκ τούτου, το τυραννικόν καθεστώς έχει γίνει δευτέρα φύσις εις τους ανθρώπους. Δηλαδή το να ζούμε μέσα σε και γύρω απόένα έξωθεν επιβεβλημένον, ελληνοφοβικόν καθεστώς, οι περισσότεροι άνθρωποι, πλέον, το θεωρούν ως μίαν απολύτως φυσιολογικήν κατάστασιν.
Εν μέρει, τούτον εξηγεί το ακανθώδες φαινόμενον των άρδην ελληνοφοβικών, νεο-μετα-μοντέρνων κομματανθρώπων, οι οποίοι εξακολουθούν να είναι τόσον άγρια αγκιστρωμένοι, από τον φαυλοκρατικόν παλαιοκομματισμόν. Είθε κάποια ή κάποιος να προτείνει μίαν λύσιν, ώστε συλλογικά να λύσουμε και τούτον το ακανθώδες πρόβλημα της ελληνικής μας κοινωνίας!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, διά την προσοχήν σας, όπως και διά τον τρισδιάστατον χρόνον σας!
Νίκος Γεωργαντζάς
Συνδήκτωρ, ΕΙ·ΕΝD
* Ε.Ν.D. Λαμπράκης, Βαλσαμάκης, Γεωργαντζάς στις 1.11.2013 στο ArtFM Radio:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου