Πάσχουμε ή όχι από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης;

Νίκος Γεωργαντζάς: Πάσχουμε ή όχι από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης;

Πάσχουμε ή όχι από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης;

Το 1973, 4 (τέσσερις) Σουηδοί κρατήθηκαν ως όμηροι για 6 (έξι ) ημέρες, κατά τη διάρκεια μιας ληστείας τραπέζης. Τόσον πολύ «δέθηκαν» συναισθηματικά με τους ληστές που τους κρατούσαν ομήρους, που το ....
φαινόμενο αυτό ονομάστηκε «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» (http://e-psychology.gr/violence-abuse/256-stockholm-syndrome).

Η μακροχρόνια ψυχολογική έρευνα τούτου του περιστατικού, όπως και άλλων παρόμοιων καταστάσεων ομηρίας, έχει καταλήξει σε ένα σαφές και χαρακτηριστικό σύνολο συμπτωμάτων για το σύνδρομο αυτό: οι όμηροι αρχίζουν να ταυτίζονται με τους εγκληματίες που τους κρατούν ομήρους.

Αρχικά τουλάχιστον, αυτή η ταύτιση αποτελεί έναν μηχανισμό αμύνης. Βασίζεται ―συνήθως ασυνείδητα― στην ιδέα ότι οι εγκληματίες δεν θα βλάψουν τους ομήρους των, εάν οι όμηροι είναι συνεργάσιμοι.

Οι όμηροι προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια του εγκληματία με ένα σχεδόν παιδαριώδη τρόπο. Ιδιαίτερα σε πολιτικές ή ιδεολογικές καταστάσεις, η μακροχρόνιος ομηρία επιτρέπει στον όμηρο να εξοικειωθεί με τις απόψεις του εγκληματία, ώστε καταλήγει να πιστεύει ότι η θέσις του εγκληματία είναι δικαία.

Το 1973, οι 4 (τέσσερις) Σουηδοί κρατήθηκαν ως όμηροι για (έξι) ημέρες. Το 168 π.Χ., ο ιστορικός Πολύβιος (203-120 π.Χ.) ήταν μεταξύ των 1.000 Αχαιών ευγενών, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στη Ρώμη, και κρατήθηκαν εκεί ως όμηροι επί 17 (δεκαεπτά) έτη (http://el.wikipedia.org/wiki/Πολύβιος).

Τέσσερις Σουηδοί πάσχουν από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, αφού κρατούνται ως όμηροι επί 6 (έξι) μόνον ημέρες. Ποία είναι η πιθανότης να έπασχε ο Πολύβιος από το ίδιο σύνδρομο, αφού κρατείται ως όμηρος στην Ρώμη επί 17 (δεκαεπτά) έτη συναπτά;

Εντυπωσιάζεται τις ―μη καθεστωτικός― από το ότι ο Πολύβιος γίνεται διάσημος για το βιβλίο του «Οι Ιστορίες ή Η Άνοδος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», το οποίο καλύπτει λεπτομερώς την χρονική περίοδο 220-146 π.Χ.; ΄Η το ότι είναι επίσης γνωστός για τις πολιτικές του απόψεις σχετικά με την εξισορρόπηση των εξουσιών της ιμπεριαλιστικά ρωμαϊκής «res publica», απόψεις οι οποίες, πολύ αργότερα, χρησιμοποιήθηκαν κατά τη σύνταξη του Συντάγματος των ΗΠΑ;

Και ποία είναι η πιθανότης να πάσχουμε όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι ΄Ελληνες από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, αφού κρατούμεθα ως όμηροι από το δεσποτικό καθεστώς εξουσίας επί 2.336 έτη συναπτά; Τον Σεπτέμβριο του 322 π.Χ., η αποδοχή της συνθήκης του Λαμιακού πολέμου, εξαναγκάζει τους Αθηναίους να καταλύσουν την ελληνοπρεπώς και άρα σφαιρικώς δομημένη των πολιτεία (http://el.wikipedia.org/wiki/Λαμιακός_πόλεμος).

Η επιβολή του «τιμοκρατικού» καθεστώτος δεν διαφέρει από το τυραννικό καθεστώς εξουσίας του «τιμαριωτισμού». Είναι ο περσικής προελεύσεως τιμαριωτισμός που οδηγεί στα «θέματα», «στρατιωτόπια», «τσιφλίκια» ή «φέουδα» της εποχής του Βυζαντίου, ενώ απροκάλυπτα εξακολουθεί να υπάρχει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, τουλάχιστον μέχρι το 1844 (http://alfeiospotamos.pblogs.gr/2014/01/n-gewrgantzas-yparhei-poly-ypshloy-bathmoy-politismos-akoma-sthn.html).

Ποία είναι λοιπόν τα συμπτώματα και η θεραπευτική μας αγωγή έναντι της αθενείας που αποκαλείται το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης»; Μήπως είναι η ταύτισίς μας μετά των ουκ εφ’ ημίν, αλλά των του δεσποτικού καθεστώτος εξουσίας της τυραννικής κομματοκρατίας, δογμάτων, κομμάτων, σκοτεινών στοών και χρωμάτων, που μας καθιστά πνευματικώς σακάτηδες;

Το πρώτο βήμα προς την θεραπευτική αγωγή από την οιανδήποτε ασθένειαν είναι η παραδοχή του ότι πάσχουμε από αυτήν. Το επόμενο βήμα ακολουθεί, ίσως ως μια προτροπή προς τον ελληνικόν μας κόσμον:

Ουκ ανέχου και απέχου των ουκ εφ’ ημίν δογμάτων, κομμάτων, σκοτεινών στοών και χρωμάτων!



ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ!

Νίκος Γεωργαντζάς
Υπάρχων Συνδήκτωρ, ΕΙ·ΕΝD

http://ksipnistere.blogspot.com/2014/03/blog-post_7306.html