ΤΟ ΔΕΛΦΙΚΟ ΕΨΙΛΟΝ

Γράφει ο Νίκος Αργυρίου

Πολλές φορές κάνουμε χρήση των όρων :

Ανώτεροι κόσμοι, κατώτεροι κόσμοι. Ανώτερες δονήσεις, κατώτερες δονήσεις. Ανώτερος εαυτός, κατώτερος εαυτός. Τούτο σημαίνει ότι η ανθρώπινη σκέψη είναι μία σύνθεση αντίθετων εννοιών. Άπειρες διαβαθμίσεις μεταξύ καλού και κακού.
Όταν λοιπόν η συνείδηση εξελίσσεται, τότε αποκτά την ικανότητα να ελίσσεται μέσα στον χωροχρόνο δίχως όρια.
Κατ' επέκταση συνειδητός είναι εκείνος που έχει την απόλυτη διακυβέρνηση του εαυτού του.
Πολλούς συμβολισμούς έχουμε στην Ελληνική Μυθολογία για τα θέματα αυτά.
Όπως ο πολύ γνωστός Ηνίοχος των Δελφών, που συμβολίζει τον κυρίαρχο, εκείνον που βρίσκει την μέση οδό μέσα από την σιωπή της προσωπικότητας του ατόμου, όπου αυτή αυτή αντιπροσωπεύεται από το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου ,κι αυτό είναι το ένα από τα δυο άλογα του Άρματος. Ενώ αντίστοιχα το δεξί ημισφαίριο (το δεύτερο άλογο του Άρματος) αρχίζει την δράση. Σκοπός είναι πάντα το Άρμα με Κύριο τον Ηνίοχο να διέλθει την μέση οδό.
Το τελευταίο αναπαρίσταται με το Σταυρό που σχηματίζεται μεταξύ των δυο Δελφικών ΕΨΙΛΩΝ.
Δείχνοντας την οδό ανάμεσα από δυο αντίθετα πεδία.
'Ολα τούτα αγαπητοί φίλοι, μπορούμε να πούμε πως κατά κάποιο τρόπο συμψηφίζονται στο “Γνώθι σ'αυτόν”, αλλά και σε τόσα άλλα.
Το περίεργο όμως είναι γιατί πάνω σε όλα αυτά τα ζητήματα αναφέρονται από ελάχιστοι έως κανένας;
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό ας την αναζητήσει ο καθένας μέσα του.
Βλέπετε ζούμε σε δυο κάσμους συγχρόνως, και δεν μπορούμε να διακρίνουμε που ανήκουμε περισσότερο. Εκεί υπάρχει η δυσκολία , να πρέπει να δρας πνευματικά ενώ ζεις στην ύλη.
Ανάμεσα στα δυο αυτά αντίθετα πεδία , εσύ καλείσαι να ισορροπήσεις και με σταθερά βήματα να βρεις την Έξοδο διαφυγής.
Κακά τα ψέματα ειδικά σήμερα είναι που χρειάζεται όσο ποτέ να αγαπάμε τον διπλανό μας και να του δίνουμε απλόχερα την συγχώρεσή μας. Γιατί έτσι ξεφεύγουμε από τα κατώτερα πεδία του μάταιου ανταγωνισμού, του φόβου , της κατάθλιψης, και του σκότους.
Ευχόμαστε σε όλους αυτούς που είναι εγκλωβισμένοι σε αυτά τα κατώτερα πεδία, χωρίς να τους κατακρίνουμε, να βρουν το μονοπάτι που θα τους ανεβάσει στα ανώτερα πεδία της ανθρώπινης δυνατότητας.
Εκεί φυσά άλλος αέρας καθαρότερος. Παίρνοντας άλλες αναπνοές βαθύτερες αρχίζουμε να οσμιζόμαστε την Ελευθερία , και να πέφτουν τα κάστρα ένα ένα που ήμασταν φυλακισμένοι.
Σιγά-σιγά η Συνείδηση μετουσιώνεται σε Συνειδητότητα και εδραιώνεται στην διάνοια ως Μέθεξις...
http://iokh.blogspot.com/2009/06/blog-post_07.html