Νίκος Τανάλιας
Σπάρτη η πρώτη Ελληνίς πολιτεία στον κόσμο!
Η εκκλησία του Δήμου «Απέλλα» εκλέγει τους 5 (πέντε) εφόρους, η πρωταρχική ευθύνη των οποίων είναι το να άρχουν επί των 2 (δύο) βασιλέων. Αυτή είναι η πρώτη ιστορικά εμπεριστατωμένη κατάργησι της επιβολής της εξουσίας εξουσιαστών επί εξουσιαζομένων (Σχ. 1α), μέσω της θεμελιώδους αρχής της ελληνοπρεπώς σφαιρικής δομής των ελληνικών πολιτειών (Σχ. 1β):
ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΡΧΕΙ ΑΛΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
Από: Έλ λην Μακεδόνας και Δημητρης Τσιαλτας
"Η κοσμοϊστορικη ειρωνεια του Καβαφη για τους λακεδαιμονιους οπως τη δουλευει Στα 200 π.χ. ουσιαστικα ειναι η διαμαρτυρηση του για την πλανη ολοκληρης της ιστοριας σχετικα με τις κρισεις της για το αληθινο προσωπο της Σπαρτης.
Στη Σπαρτη ο βασιλιας πολεμουσε διπλα στο στρατιωτη σαν ισος. Και στην ωρα του φαγητου η μονη διαφορα του απο τον πολιτη ηταν οτι καθοταν στην κορυφη της τραπεζας, και αντι για μια μεριδα ελαβαινε δυο.
Ο νεαρος σπαρτιατης τη γυναικα που παντρευοταν, την εκλεβε. Τη γιομιζε σπερμα και ηδονη μεσα στον αχυρωνα, και με το χαραμα εφευγε προτου τη χορτασει. Να του αφηνει την αισθηση οτι ολη τη νυχτα δεν την αγγιξε. Και αυτο για χρονια, λεει ο πλουταρχος. Μα αυτο ειναι το θεϊκο αισθημα της ερωτικης στερησης. Και γι' αυτο η μητερα του Ερωτα ειναι η Πενια, καθως λεει στο Συμποσιο ο Πλατων.
Οχι. Η Σπαρτη δεν ηταν η ολιγαρχια και η συντηρηση. Η Σπαρτη δεν ηταν η τροχοπεδη και η μυωπια. Η Σπαρτη δεν ηταν η στρατοκρατια και η ανεχεια. Ο αντικοινωνικος εταιρος, ο δολιος συμμαχος, ο κακοπιστος ομιλητης, ο συμπλεγματικος πολιτης, ο συμποτης ο αφιλοκαλος, ο αξεστος επισκεπτης. Ο αγελαστος, ο αγροικος, ο αδακρυτος, ο ανεορταστος.
Το εναντιο θα ειπω. Η Σπαρτη ειναι η ωραια Ελενη στο δρομο της για την Κραναη και για την ποιηση. Η Σπαρτη ειναι ο Σθενελαϊδας. Που με μια δημηγορια δεκα λεπτων γονατισε την υπερφιαλη Αθηνα και κατεαξε τα σκελη ολοκληρης της Ελλαδας. Οταν αργοτερα οι συμμαχοι των αθηναιων επροτειναν να κατασκαφτει η Αθηνα, και να γινει τοπος να βοσκουν τα προβατα, σηκωθηκε η Σπαρτη και με χειρονομια βασιλικη απαγορεψε στους ελληνες να καταστρεψουν την πολη που εσωσε τη λευτερια της Ελλαδος στα Μηδικα.
Η Σπαρτη ειναι οι οπλιτες που μεινανε στις Θερμοπυλες. Να βλεπουν μεσα στους αιωνες, λεει ο Καβαφης, πως εκεινοι που παντα θα περνουν θα ειναι οι δειλοι και οι προδοτες. Η Σπαρτη ειναι ο πριγκιπας Ορεστης. Που τρεχει με το αρμα και τιναζει σπιθες πανω στο λιθοστρωτο της ανθρωπινης μοιρας.
Η Σπαρτη ειναι ο δωριεας Ηρακλης, που προσπερνα αμιλητος την Κακια, και χαιρετιζει ευβουλος την Αρετη. Για να καταπαλευει σε ολη τη ζωη του λιονταρια και σκυλους, αρπυιες και υδρες, και ολα τα τερατα του μεσα μας ανθρωπου. Η Σπαρτη ειναι ο Λυκουργος στον Αλφειο, οταν εφυτευε την ελια και τους Ολυμπιακους αγωνες.
Η Σπαρτη ειναι τα θυροφυλλα της χαλκιοικης Αθηνάς, που τιμωρουν τους επιλησμονες. Η Σπαρτη ειναι το δειγμα γραφης και υφους του Θουκυδιδη. Του κατα την αναγκη τραγικου μηνυτορα των ανθρωπινων. Η Σπαρτη ειναι ο δωρικος κιονας του Παρθενωνα. Και οι μαρμαρινες κορες του Ερεχθειου, οι Καρυατιδες, με τη στολη των κοριτσιων απο τις Καρυες της Λακωνιας. Η Σπαρτη ειναι ο στοχασμος του φιλολακωνα Πλατωνα σαν οδηγια αρετης. Και ο στοχασμος του φιλολακωνα Σωκρατη σαν προαιρεση θανατου.
Αυτο το φρονημα της Σπαρτης που οι ιστορικοι, οι φιλοσοφοι, και οι παιδαγωγοι το παρασιωπησαν αστοχαστα και συνωμοτικα σε ολοκληρη την ιστορικη πορεια, το δινουν απαραχαρακτο τρεις προτασεις του Πλουταρχου στη βιογραφια του Λυκουργου.
Η προταση 13 λεει οτι ο Λυκουργος το συνταγμα του απο το πρωτο ως το τελευταιο αρθρο του το 'χτισε πανω στη δυναμη της παιδειας. .
Η προταση 14 λεει οτι ο Λυκουργος ξεκινησε απο τη θεση οτι η παιδεια των νεων ειναι το πιο τρανο και το πιο ωραιο εργο του νομοθετη. .
Η προταση 30 λεει οτι ο τροπος που ζουσαν οι ανθρωποι στη Σπαρτη δεν ηταν η συμβατικη ζωη ενος ευνομου συνολου. Αλλα ολοκληρο το κρατος ζουσε, οπως θα ζουσε ενας πολιτης που υψωθηκε στην περιωπη της ακραιας γνωσης και της ακραιας αθλησης. .
Βεβαια. Μεσα στη βαρβαροτητα και την κτηνωδια που ζουμε και ανατρεφουμε τα παιδια μας, βλαστους απαλους στη διακριση και το γουστο μαχλων τραγων, ποιος θα τολμουσε να πιασει στο στομα του σημερα τετοιους πολιτες;
Μη μιλατε λοιπον για Λακεδαιμονιους!"
Δημητρης Λιαντινης (Γκεμμα, Οι Ειρωνες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου