Είναι η FED αντισυνταγματική;
Ο Συνταγματικός Δικηγόρος Edwin Vieira εξηγεί την ιστορία και τη νομική δομή της Federal Reserve System.
Εισαγωγή από τον θρύλο της Wall Street Victor Sperandeo.
By Valentin Schmid, Epoch Times | June 28, 2014http://
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΓΕΝΑ
Epoch Times: Κύριε Sperandeo και κύριε Vieira, είστε οι δύο συν-συγγραφείς του "Crash Maker”, ενός βιβλίου σχεδόν 1.500 σελίδων, που ασχολείται με την Federal Reserve, ένα ασταθές οικονομικό σύστημα και το χρυσό. Ας δώσουμε λοιπόν το έναυσμα μιλώντας για το βιβλίο να ανακεφαλαιώσουμε θέματα σχετικά με τη σημερινές αγορές και την κοινωνία.
Victor Sperandeo: Αυτό το βιβλίο από το 2000 αναφέρεται σε έναν κακοποιό και είναι γραμμένο σαν μυθιστόρημα. Ο κακοποιός είναι ο πρόεδρος του χαρτοφυλακίου της Φέντεραλ Ριζέρβ (Federal Reserve Board). Το βιβλίο αυτό προσπαθεί με έναν αλληγορικό τρόπο να δείξει ότι αυτή η θέση είναι τόσο ισχυρή ώστε αν κάποιοι ήταν πολύ έξυπνοι αλλά διεφθαρμένοι θα μπορούσαν να προκαλέσουν σημαντικές βλάβες στους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το Σύνταγμα δεν συντάχθηκε με αυτόν τον τρόπο. Η πράξη της Federal Reserve Act του 1913 είναι αντισυνταγματική. Το νομισματικό σύστημα που έχουμε είναι αντισυνταγματικό και είναι δυνητικά εξαιρετικά διεφθαρμένο. Εκεί καταλήγει το βιβλίο. Δείχνει πώς μπορεί να διαφθαρεί από τη σφοδρή επιθυμία για εξουσία του προέδρου της Fed.
Epoch Times: Κύριε Vieira, τι έχετε να πείτε για την Fed ως συνταγματικός δικηγόρος;
Edwin Vieira Τζούνιορ: Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν είναι ότι η ιστορία της Federal Reserve πηγαίνει πραγματικά πίσω στις απαρχές αυτής της χώρας και στον Alexander Hamilton. Αυτός θέλησε να συνδυάσει τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της χώρας με το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, έτσι ώστε τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα να έχουν τη στήριξη της νέας κυβέρνησης.
Αυτή ήταν η βάση για το πώς αντιλαμβανόταν τα κρατικά χρέη του επαναστατικού πολέμου η νέα ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Έτσι είχαμε αυτό το είδος της συμβιωτικής ή αιμομικτικής σχέσης που έχει συσταθεί μεταξύ των τραπεζιτών και χρηματοδοτών στον ιδιωτικό τομέα αφενός, και του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ από την άλλη.
Αυτό συνεχίστηκε με την Πρώτη Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία ήταν μια ιδιωτική τράπεζα με καταστατικό του Κογκρέσου. Και κατόπιν η Δεύτερη Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία οδήγησε στην περίφημη τραπεζική κρίση με τον Πρόεδρο Άντριου Τζάκσον, όπου Τζάκσον νίκησε ουσιαστικά την τράπεζα και η τράπεζα έχασε το καταστατικό της.
Άλλη μια τέτοια αιμομικτική σχέση φανερώνει και ο Εθνικός νόμος περί νομίσματος (National Currency Act), ο οποίος δημιούργησε το εθνικό τραπεζικό σύστημα, και είναι τώρα ένα μέρος της Federal Reserve.
Τα ίχνη όλων αυτών των εθνικών τραπεζών οδηγούν πίσω στη νομοθεσία του εμφυλίου πολέμου. Το σύστημα αυτό είχε εγγενή αστάθεια, επειδή είναι όλα βασισμένα σε κλασματικά αποθεματικά και στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν συνδεδεμένα με το ποσό του χρέους των ΗΠΑ που υπήρχε.
Εκείνη την εποχή η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονταν να επεκτείνουν το χρέος, αλλά στους τραπεζίτες δεν άρεσε αυτό. Έτσι το σύστημα της Federal Reserve συστάθηκε εκ νέου πάνω στην ίδια συμβιωτική σχέση, το Υπουργείο Οικονομικών από τη μία πλευρά, οι τραπεζίτες, από την άλλη, προκειμένου να σταθεροποιηθεί το σύνολο του συστήματος.
Epoch Times: Αυτό το κλασματικό αποθεματικό σύστημα ήταν υπεύθυνο για τους περισσότερους από τις οικονομικούς πανικούς στα τέλη του 1800 και στις αρχές του 1900.
Vieira: Αν τους ερμηνεύσετε σωστά, θα δείτε ότι ήταν συνδεδεμένοι με την ασωτία των τραπεζών, αλλά οι τραπεζίτες, δήλωσαν ότι:
"Λοιπόν, αυτό γίνεται επειδή δεν έχουμε έναν “δανειστή της έσχατης ανάγκης”. Αν είχαμε κάποιον που θα μπορούσε να αντλήσει ρευστότητα την ώρα που έχουμε αυτούς τους πανικούς επειδή το κλασματικό αποθεματικό σύστημα καταρρέει, αν είχαμε ένα τέτοιου είδους σύστημα τότε θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε τους πανικούς. Δεν θα είχαμε ποτέ πληθωρισμό, δεν θα είχαμε ποτέ ύφεση. "
'Όλα καλά λοιπόν, το σύστημα παίρνει τα πάνω του και λειτουργεί κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου το 1914. Όμως, μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου έχουμε την πρώτη ύφεση κάτω από την Federal Reserve το 1921 - 1922.
Στη συνέχεια, έρχεται η τραπεζική κρίση μετά την κατάρρευση του χρηματιστηρίου το 1929. Το 1931 και το 1932 επέρχεται και η μεγάλη κατάρρευση του Συστήματος της Federal Reserve.
Ο Roosevelt έρχεται το 1933, κατάσχει το χρυσό από τον αμερικανικό λαό, μετατρέπει τα χρεόγραφα της Federal Reserve σε νόμιμο χρήμα, για πρώτη φορά, και καταργεί το σύνολο των συμβάσεων ρήτρας χρυσού που υπήρχαν-δημόσιες ή ιδιωτικές.
Epoch Times: Γιατί είναι όλα αυτά αντισυνταγματικά;
Vieira: Πρώτον, αν κοιτάξετε τη νομισματική μονάδα, το Σύνταγμα απαιτεί και προϋποθέτει ότι μία μονάδα νομίσματος είναι μια μονάδα ασήμι, το λεγόμενο δολάριο. Αυτή ήταν το Spanish mill dollar το οποίο εγκρίθηκε από το Ηπειρωτικό Κογκρέσο και εγκρίθηκε από το Κογκρέσο μετά την επικύρωση του Συντάγματος.
Και ο χρυσός επίσης προβλεπόταν να είναι μέσα στο σύστημα, θα το ονόμαζα, bi-μεταλλικό σύστημα (bi-metallic system). Η μονάδα ήταν ασήμι ή χρυσό και έπρεπε να μετρηθεί σε ασήμι, αλλά και τα δύο από αυτά προβλεπόταν να υπολογίζονται το ένα δίπλα στο άλλο.
Οι τράπεζες όμως λειτουργούσαν βάσει της αρχής του κλασματικού αποθέματος και τη δημιουργία νομίσματος με βάση το χρέος και όχι με βάση τα πραγματικά αποθέματα σε χρυσό ή ασήμι. Αυτό συνιστούσε και την εγγενή αστάθεια στο σύστημα.
Δάνεισαν περισσότερο νόμισμα από τα πραγματικά χρήματα που υπήρχαν στο θησαυροφυλάκιο.
Epoch Times: Και τη στιγμή που οι άνθρωποι θέλησαν να εξαργυρώσουν το νόμισμά τους, οι τράπεζες αντιμετώπισαν πτώχευση.
Vieira: Έτσι ακριβώς. Στη συνέχεια, οι τράπεζες στράφηκαν προς την κυβέρνηση και το πρώτο βήμα ήταν αυτό που αποκαλούν αναστολή πληρωμών (suspension of specie payments)
Η κυβέρνηση είπε, "Λοιπόν, δεν χρειάζεται να πληρώσετε αυτά τα χρεόγραφα, δεν χρειάζεται να εξαργυρώσετε αυτά τα χαρτονομίσματα για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να επεκτείνετε το δανειακό χαρτοφυλακίου σας. "
Κάποιες από τις τράπεζες βέβαια χρεοκόπησαν, ορισμένες από αυτές δεν χρεοκόπησαν. Αλλά αυτό ήταν η σημαντική στιγμή όπου η κυβέρνηση έρχεται στο προσκήνιο για να προστατέψει τις ιδιωτικές τράπεζες.
Αυτό συνέβη το 1820, 1830, πριν από τον Αμερικάνικο Εμφύλιο Πόλεμο. Στη συνέχεια, μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, η συμβιωτική σχέση υποχρέωσε τις εθνικές τράπεζες να αγοράζουν το χρέος των ΗΠΑ και να λαμβάνουν το 90 τοις εκατό της ονομαστικής αξίας του χρέους σε νόμισμα το οποίο στη συνέχεια θα μπορούσαν να δανείζουν με βάση την αρχή του κλασματικού αποθέματος.
Η δυσκολία σε αυτό το σύστημα ήταν ότι, εκείνη την εποχή, ο αμερικανικός λαός δεν ήταν πρόθυμος να ανεχθεί την επέκταση του χρέους χωρίς τέλος, και έτσι οι τραπεζίτες δεν ήταν σε θέση να αυξήσουν την ποσότητα του νομίσματος και των δανείων.
Epoch Times: Και η Fed λύνει αυτό το πρόβλημα για τους τραπεζίτες;
Vieira: Η Federal Reserve λύνει αυτό το πρόβλημα για αυτούς, αλλά ακόμα υπήρχε η αρχική προϋπόθεση της σύνδεσης με το χρυσό.
Έτσι, έπρεπε να απαλλαγούν από αυτό και το ξεφορτώθηκαν με τη δικαιολογία της έκτακτης ανάγκης που προκλήθηκε από την αποτυχία του συστήματος [ Μεγάλη Ύφεση].
Είναι απίστευτο το πώς οι άνθρωποι αποδέχονταν αυτού του είδους τον συλλογισμό.
Τώρα, αν ρωτάτε, τελικά, γιατί είναι αντισυνταγματικό, είναι εξαιτίας αυτής της σχέσης με την οποία δημιουργείται νόμισμα.
Το Κογκρέσο υποτίθεται ότι επιβλέπει το νομισματοκοπείο. Το δολάριο υποτίθεται ότι είναι ένα νόμισμα και το χρυσό υποτίθεται ότι θα κυκλοφορήσει σε μορφή νομίσματος ή σε μορφή χρυσού, και όχι σε μορφή πιστωτική και ότι η πιστωτική φόρμα είναι συνδεδεμένη με το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ.
Αν κοιτάξουμε πίσω ιστορικά, το Ηπειρωτικό Κονγκρέσσο στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας είχε την εξουσία σε αυτό που αποκαλούν, να "εκδίδει χαρτονόμισμα" (emit bills).
Όταν συζητιόταν το Σύνταγμα, αυτή η εξουσία ήταν στο προσχέδιο, η εξουσία να δανείζεται χρήματα και να «εκδίδει χαρτονομίσματα”. Σε μια συζήτηση που έκαναν την διέγραψαν, την πέταξαν εκτός.
Σύμφωνα με το συνταγματικό μας σύστημα, οι μόνες εξουσίες που έχει το Κογκρέσο είναι αυτές που του έχουν ανατεθεί από το Σύνταγμα. Έβγαλαν εκτός, έσβησαν την παρούσα διάταξη από τα άρθρα της Συνομοσπονδίας, έτσι ώστε να προκύπτει λογικά ότι η εξουσία δεν είναι εκεί. Δεν υπάρχει στο Κογκρέσο καμία εξουσία που να δημιουργεί χαρτονόμισμα που να βασίζεται στο χρέος.
Epoch Times: Αλλά έχετε ανακαλύψει ότι υπάρχει και ένας άλλος λόγος.
Vieira: Η Federal Reserve έχει δομή σύμπραξης (cartel). Είναι 12 περιφερειακές τράπεζες, και στην κορυφή όλων αυτών είναι η πυραμίδα με τον παν επόπτη οφθαλμό, το διοικητικό συμβούλιο, και η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ανοικτής Αγοράς. Στη συνέχεια, κάτω στην πυραμίδα είναι όλες οι ιδιωτικές τράπεζες μέλη.
Τώρα, αν δούμε όλη αυτή τη δομή, με συνταγματική οπτική, το ίδιο πράγμα έχουμε δει στο παρελθόν στη δομή που δημιούργησε ο Roosevelt το 1933 στην πρώτη του προσπάθεια να ξεπεράσει την ύφεση.
Αυτό ονομαζόταν National Industrial Recovery Act (Εθνικός νόμος για τη βιομηχανική ανάκαμψη της οικονομίας). Δημιούργησαν μια από εκείνες τις μικρές πυραμίδες σε κάθε μεγάλη βιομηχανία-για το ατσάλι, για τον άνθρακα. Είχαν μία για τα πουλερικά. Ήταν η διάσημη υπόθεση του Schechter κατά των Ηνωμένων Πολιτειών που ονομάστηκε η «υπόθεση των άρρωστων πουλερικών."
Σε αυτήν την βιομηχανία, δημιουργήθηκε από τους συμμετέχοντες, από τους ιδιώτες ένας νομικός κώδικας. Σύμφωνα με τον εν λόγω κώδικα, ένας πωλητής κοτόπουλων δεν θα μπορούσε να πωλήσει ένα κοτόπουλο ξεχωριστά. Έπρεπε να τα πουλήσει σε ζεύγη. Όταν ο πελάτης έλεγε, "Λοιπόν, δεν μου αρέσει αυτό το κοτόπουλο μου φαίνεται άρρωστο, θέλω μόνο το ένα από τα δύο κοτόπουλα," και εσύ του πωλούσες μόνο ένα κοτόπουλο, αυτό συνιστούσε εγκληματική παραβίαση του κώδικα.
Αυτό στην υπόθεση Schechter έφτασε μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο και ομόφωνα ανακήρυξαν αυτή τη δομή αντισυνταγματική διότι ισοδυναμούσε με ανάθεση της νομοθετικής εξουσίας σε ιδιώτες.
Αυτή είναι η ακριβής δομή του Συστήματος της Federal Reserve: είναι η ανάθεση ενός είδους νομισματικής αρχής σε ιδιώτες, στις 12 περιφερειακές αποθεματικές τράπεζες.
Φυσικά έχουν το διοικητικό συμβούλιο στην κορυφή, αλλά ο Εθνικός νόμος για τη βιομηχανική ανάκαμψη είχε επίσης και την Εθνική Διοίκηση ανάκαμψης, που λειτουργεί σαν ένα μικρό γραφείο-πρακτορείο στην κορυφή που επιβλέπει τα πάντα.
Γιατί, λοιπόν, η Federal Reserve είναι ακόμα εδώ; Διότι το καταστατικό της τέθηκε σε ισχύ το 1913, και δεν ήταν μέρος του Εθνικού νόμου για τη βιομηχανική ανάκαμψη της οικονομίας.
Κανείς δεν κατάφερε να φέρει την υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο για να αμφισβητήσει την Federal Reserve System στην ίδια βάση με την οποία ο Εθνικός νόμος για τη βιομηχανική ανάκαμψη κρίθηκε αντισυνταγματικός.
Ο Edwin Vieira Τζούνιορ, διαθέτει τέσσερις βαθμούς από το Χάρβαρντ: AB (Harvard College), Α.Μ. και Ph.D. (Harvard Graduate School of Arts and Sciences), και JD (Harvard Law School).
Για περισσότερα από 30 χρόνια ασκεί τη δικηγορία, με έμφαση σε συνταγματικά ζητήματα. Είναι επίσης ένας από τους πιο επιφανείς συνταγματικούς δικηγόρους της χώρας μας, αφού έφερε τέσσερις υποθέσεις που έχουν εγκριθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο και κέρδισε τρεις από αυτές.
Το δίτομο βιβλίο του "Pieces of Eight: “Οι Νομισματική Εξουσίες και Αναπηρία του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών" είναι η πιο ολοκληρωμένη μελέτη πάνω στην ύπαρξη και την ιστορία του αμερικανικού νομισματικού δικαίου όπως φαίνεται από συνταγματική άποψη.
Η συνέντευξη έχει υποστεί επεξεργασία για συντομία και σαφήνεια.
Ei-End Μνημοσυνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου