Αλφειός Ποταμός: Address by the President of the Republic Mr Nicos Anastasiades at the inauguration of a photo exhibition in New York

30 Σεπτεμβρίου 2014

Address by the President of the Republic Mr Nicos Anastasiades at the inauguration of a photo exhibition in New York

Address by the President of the Republic Mr Nicos Anastasiades at the inauguration of a photo exhibition in New York 23/09/2014

The President of the Republic, Mr Nicos Anastasiades, and Rabbi Arthur Schneier inaugurated yesterday afternoon the photographic exhibition “Jewish refugees in Cyprus en route to Israel, held at the “Sam and Esther Minskoff” Cultural Centre in Manhattan, New York.

In his address, President Anastasiades noted the following:

“It is an honor for me to inaugurate tonight’s exhibition, ‘Jewish refugees in Cyprus en route to Israel’.

The 44 photographs in this exhibit present a dark period in history in which European Jews migrated from their homelands in a long and uncertain journey to a new home. In the second half of the 1940’s Cyprus, at the time a British colony, became the temporary refuge for tens of thousands of Jewish refugees.

Fleeing post-war Europe, survivors of the Holocaust found themselves barred from entering Palestine due to British quotas. Forced to immigrate illegally, they boarded ships and ventured into the Mediterranean, unsure of their fate.

The British Navy overtook 39 of these ships, carrying a total of 52,000 passengers, and sent their passengers to Cyprus.

On the island, the British government created a series of detention camps in order to prevent Jewish refugees from another attempt at entering Palestine. There were nine camps in Cyprus, located at two sites, about 50km apart. These were in Caraolos, north of Famagusta, and in Dekhelia, outside of Larnaca.

For these people, their deportation period to Cyprus was the last stage in their long journey to the land of Israel. It was a period of uncertainty, depravation, and harsh living conditions, but even under these circumstances, at the military camps there was life, a lot of compassion and love. Despite the immense difficulties, the prisoners turned the camps into vibrant communities. It is recorded that 2,200 children were born in the camps. Cypriots, workers in the camps as well as locals, helped the detainees get clean water and food, and gradually befriended them. Many prisoners tried to escape from the camps and were aided by Cypriots through underground tunnels. Through the intervention of the Israeli government, the British slowly allowed detainees to leave the camps and head for Palestine.

On February 10, 1949, the last Jews finally were freed from the confines of the camps 267 days after the establishment of the state of Israel.

In 1950 a group of former internees, by then citizens of Israel, expressed their gratitude and appreciation to Cyprus by creating a children’s playground in Famagusta. In 1998 more than 150 Jewish community leaders from around the world visited Cyprus and unveiled a testimonial plaque at the Larnaca port. The inscription on the plaque states that it is an expression of gratitude of the Jewish people to the many Cypriot friends, who encouraged and assisted the 52,384 Jewish refugees who stayed in camps erected on the island by the British from 1946-1949 and departed from the ports of Cyprus on their way to freedom in Israel.

In July 2014 the Cyprus government unveiled a commemorative plaque for Cypriots who helped those Jewish refugees, which will serve as a reminder, for present and future generations, of the warm relations developed during difficult and dark times between the Cypriot and Jewish people.

This bond of compassion and understanding developed between our two peoples and later between our two countries, is rooted in the depth of history and goes back to ancient times. When the first Jews settled in Cyprus during the Hellenistic period, making their presence on the island important until the Roman era; during the Ottoman period, when Cyprus received once again waves of Sephardic Jews who flocked the countries of the Ottoman Empire after their expulsion from the Iberian Peninsula in 1492.

A more recent encounter of the two peoples took place at the end of the 19th and the beginning of the 20th century, when efforts took place to compose Jewish agricultural communities on our island.

Today, the relations between two countries have entered into their brightest stage, not under conditions of need or duress, but of free will and choice.

During the extensive meetings with officials from the Israeli government, including the Prime Minister of Israel, Mr Benjamin Netanyahu, whom we expect to host in our country soon, what was established was that Cyprus and Israel share a common vision: to substantially and strategically upgrade our relations in all possible fields for our mutual benefit. Personally, I will spare no effort and initiative and will offer every necessary help to achieve this goal.

Closing, I would like to point out that behind these black and white, one dimensional pictures, lies an historic encounter of two peoples, marked by common pain, common fate but also a common vision for peace and prosperity, in this narrow and explosive corner of the Eastern Mediterranean.

Our warm relationship will always lead our future steps for the common good of our people and the wider region. My hope is that our generation and those to come, will summon that same sense of collective purpose and courage that their ancestors portrayed, and that Cyprus and Israel, which are united in history and vision, will work together, to one day celebrate peace and security in our region.

Last but not least, let me thank the organizers for the initiative to inaugurate this important exhibition, especially Rabbi Arthur Schneier, as well as the Sam and Esther Minskof Cultural Center for hosting it. Thanks goes also to Cypriot-Hellenic community leaders and the overall support received by the community members which has made this exhibition possible.”

http://translate.google.com/translate?hl=el&sl=en&tl=el&u=http://www.pio.gov.cy/moi/pio/pio.nsf/All/13A700458084227EC2257D5C0021B2A4%3FOpenDocument&sandbox=0&usg=ALkJrhi_eS4WCPnFw6MR1ShTxdgX1PYysg

Χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας στη Νέα Υόρκη 23/09/2014
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, και ο Ραβίνος Arthur Schneier εγκαινίασε χθες το απόγευμα την έκθεση φωτογραφίας "Εβραίοι πρόσφυγες στην Κύπρος καθ 'οδόν προς το Ισραήλ, που πραγματοποιήθηκε στο« Sam και Esther Minskoff "Πολιτιστικό Κέντρο στο Μανχάταν, Νέα Υόρκη. Στην ομιλία του, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σημείωσε τα εξής: «Είναι τιμή για μένα να εγκαινιάσει έκθεση απόψε,« Εβραίοι πρόσφυγες στην Κύπρος καθ 'οδόν προς το Ισραήλ ». Οι 44 φωτογραφίες σε αυτή την έκθεση παρουσιάζει μια σκοτεινή περίοδο της ιστορίας στην οποία Ευρωπαϊκό Εβραίοι μετανάστευσαν από τις πατρίδες τους σε μια μακρά και αβέβαιη ταξίδι σε ένα νέο σπίτι. Κατά το δεύτερο ήμισυ του 1940 η Κύπρος, κατά τη στιγμή μια βρετανική αποικία, έγινε το προσωρινό καταφύγιο για δεκάδες χιλιάδες των Εβραίων προσφύγων. Φυγή από τη μεταπολεμική Ευρώπη, επιζώντες του Ολοκαυτώματος βρέθηκαν να αποκλείονται από την είσοδο της Παλαιστίνης λόγω βρετανική ποσοστώσεις. Αναγκασμένος να μεταναστεύσουν παράνομα, επιβιβάστηκαν σε πλοία και να εισχωρήσει στη Μεσόγειο, σίγουροι για την τύχη τους. Το Βρετανικό Ναυτικό προσπέρασε 39 από αυτά τα πλοία, που μεταφέρουν συνολικά 52.000 επιβάτες, και έστειλε τους επιβάτες τους σε Κύπρος. Στο νησί, η βρετανική κυβέρνηση δημιούργησε μια σειρά από στρατόπεδα κράτησης, προκειμένου να αποφευχθεί Εβραίους πρόσφυγες από άλλη προσπάθεια εισαγωγής της Παλαιστίνης. Υπήρχαν εννέα στρατόπεδα στην Κύπρος, που βρίσκεται σε δύο τοποθεσίες, περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά. Αυτά ήταν στην Caraolos, βόρεια της Αμμοχώστου, και σε Dekhelia, εκτός της Λάρνακας. Για αυτούς τους ανθρώπους, η περίοδος της απέλασης τους στην Κύπρος ήταν το τελευταίο στάδιο στο μακρύ ταξίδι τους στη γη του Ισραήλ. Ήταν μια περίοδος αβεβαιότητας, διαφθορά, και σκληρές συνθήκες διαβίωσης, αλλά ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες, στα στρατόπεδα υπήρχε ζωή, πολλή συμπόνια και αγάπη. Παρά τις τεράστιες δυσκολίες, οι κρατούμενοι μετέτρεψαν τα στρατόπεδα σε ζωντανές κοινότητες. Έχει καταγραφεί ότι 2.200 παιδιά έχουν γεννηθεί στους καταυλισμούς.Κύπριοι, οι εργαζόμενοι στα στρατόπεδα, καθώς και τους ντόπιους, βοήθησαν οι κρατούμενοι να πάρει καθαρό νερό και τα τρόφιμα, και σταδιακά τους φίλος. Πολλοί κρατούμενοι προσπάθησαν να ξεφύγουν από τα στρατόπεδα και βοηθήθηκαν από τους Κυπρίους μέσω υπόγειων σηράγγων. Μέσα από την παρέμβαση της ισραηλινής κυβέρνησης, η βρετανική αφέθηκε αργά κρατούμενους να εγκαταλείψουν τα στρατόπεδα και το κεφάλι για την Παλαιστίνη. Στις 10 Φεβρουαρίου 1949, τα τελευταία Εβραίοι τελικά απελευθερώθηκαν από τα όρια των στρατοπέδων 267 ημέρες μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Το 1950 μια ομάδα από πρώην έγκλειστοι, από τότε οι πολίτες του Ισραήλ, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη και την εκτίμησή τους για την Κύπρος, δημιουργώντας μια παιδική χαρά στην Αμμόχωστο. Το 1998, περισσότερα από 150 εβραϊκή κοινότητα ηγέτες από όλο τον κόσμο επισκέπτονται Κύπρος και παρουσίασε μια μαρτυρία πλάκα στο λιμάνι της Λάρνακας. Η επιγραφή στα κράτη πλάκας που είναι μια έκφραση της ευγνωμοσύνης του εβραϊκού λαού με τους πολλούς Κύπριους φίλους, που ενθάρρυνε και βοήθησε τα 52,384 Εβραίοι πρόσφυγες που έμειναν στα στρατόπεδα ανεγερθεί στο νησί από τη βρετανική 1946 με 1949 και αναχώρησε από το λιμάνια της Κύπρος στο δρόμο τους για την ελευθερία στο Ισραήλ. Τον Ιούλιο του 2014, η Κύπρος κυβέρνηση παρουσίασε μια αναμνηστική πλάκα για τους Κύπριους που βοήθησαν εκείνοι οι Εβραίοι πρόσφυγες, το οποίο θα χρησιμεύσει ως μια υπενθύμιση, για τις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές, από τις θερμές σχέσεις που έχει αναπτύξει κατά τη διάρκεια δύσκολες και σκοτεινές εποχές μεταξύ των κυπριακών και των εβραϊκού λαού. Αυτός ο δεσμός της συμπόνιας και κατανόησης που αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο λαών μας και αργότερα μεταξύ των δύο χωρών μας, έχει τις ρίζες του στο βάθος της ιστορίας και πηγαίνει πίσω στην αρχαιότητα. Όταν οι πρώτοι Εβραίοι εγκαταστάθηκαν στην Κύπρος κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου, καθιστώντας την παρουσία τους στο νησί σημαντικά μέχρι τη ρωμαϊκή εποχή? κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου, όταν η Κύπρος έλαβε για άλλη μια φορά τα κύματα των Σεφαραδιτών Εβραίων που κατέκλυσαν τις χώρες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά την εκδίωξή τους από την Ιβηρική χερσόνησο το 1492. Μια πιο πρόσφατη συνάντηση των δύο λαών έλαβε χώρα στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν έγινε για να συνθέσει εβραϊκή αγροτικών κοινοτήτων στο νησί μας προσπάθειες. Σήμερα, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών έχουν συνάψει φωτεινότερο στάδιο τους, όχι κάτω από συνθήκες ανάγκης ή απειλής, αλλά και της ελεύθερης βούλησης και επιλογής. Κατά τη διάρκεια των εκτεταμένων συναντήσεων με αξιωματούχους από την ισραηλινή κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού του Ισραήλ, ο Benjamin Netanyahu, τον οποίο περιμένουμε να φιλοξενήσει στη χώρα μας σύντομα, αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν ότι η Κύπρος και το Ισραήλ μοιράζονται ένα κοινό όραμα: την ουσιαστική και στρατηγική αναβάθμιση τις σχέσεις μας σε όλους τους πιθανούς τομείς προς αμοιβαίο όφελος μας. Προσωπικά, εγώ δεν θα φεισθεί προσπαθειών και την πρωτοβουλία και θα προσφέρει κάθε αναγκαία βοήθεια για την επίτευξη αυτού του στόχου. Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι πίσω από αυτά τα μαύρα και λευκά, ένα τρισδιάστατες εικόνες, βρίσκεται μια ιστορική συνάντηση των δύο λαών, που χαρακτηρίζεται από κοινή πόνος, κοινή μοίρα, αλλά και ένα κοινό όραμα για την ειρήνη και την ευημερία, σε αυτό το στενό και εκρηκτική γωνία της Ανατολικής Μεσογείου. Ζεστή σχέση μας πάντα θα οδηγήσει μελλοντικά βήματά μας για το κοινό καλό του λαού μας και της ευρύτερης περιοχής. Η ελπίδα μου είναι ότι η γενιά μας και αυτές που θα ακολουθήσουν, θα καλέσει το ίδιο αίσθημα της συλλογικής σκοπό και θάρρος ότι οι πρόγονοί τους απεικόνισε, και ότι η Κύπρος και το Ισραήλ, που είναι ενωμένοι στην ιστορία και το όραμα, θα εργαστούμε μαζί, σε μία ημέρα εορτασμού της ειρήνης και ασφάλεια στην περιοχή μας. Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την πρωτοβουλία να εγκαινιάσει αυτή τη σημαντική έκθεση, κυρίως Rabbi Arthur Schneier, καθώς και το Sam και Esther Minskof Πολιτιστικό Κέντρο για τη φιλοξενία του. Χάρη πηγαίνει επίσης σε Κύπριους-Ελληνικό ηγέτες της κοινότητας και τη συνολική στήριξη που έλαβε από τα μέλη της κοινότητας που έχει κάνει αυτή την έκθεση είναι δυνατόν. "