Η θρησκευτική ελευθερία είναι ένα ατομικό δικαίωμα που θεμελιώνει την υποχρέωση της κρατικής εξουσίας να μην επεμβαίνει παρεμποδίζοντας ή επιβάλλοντας είτε τη διαμόρφωση είτε την εκδήλωση θρησκευτικών πεποιθήσεων.Εκδηλώνεται με δύο κυρίως τρόπους:1. Με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, δηλαδή την ελευθερία του ανθρώπου:- Nα πρεσβεύει όποια θρησκεία θέλει ή να είναι άθρησκος,- Nα εκδηλώνει ή να μην αποκαλύπτει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.- Να διαμορφώνει, να μεταβάλει ή να αποβάλει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις- Να μην υφίσταται καμιά συνέπεια για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και- Να ασκεί όλα τα ατομικά του δικαιώματα για να διαδίδει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.2. Mε την ελευθερία της λατρείας, δηλαδή την ελευθερία του ανθρώπου να εξωτερικεύει τα θρησκευτικά του συναισθήματα και την πίστη του ή να ασκεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα με συγκεκριμένες διαδικασίες και μορφές, συνήθως τελετουργικές. Η λατρεία μπορεί να γίνεται ατομικά ή ομαδικά, δημόσια ή ιδιωτικά, σε ειδικούς χώρους ή στην ύπαιθρο.Ο όρος ανεξιθρησκία αναφέρεται στην ανοχή που δείχνει το κράτος απέναντι στις θρησκείες που πρεσβεύουν οι πολίτες τους, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει και ανέχεται την ύπαρξη και λειτουργία διάφορων γνωστών θρησκειών. Πρόκειται ουσιαστικά για "θρησκευτική ανοχή" που αφορά κατά κύριο λόγο το αδιατάρακτο της εξωτερικής λατρείας. Αντίθετα η θρησκευτική ελευθερία είναι περισσότερο ενεργητική και υπαγορεύει στο κράτος όχι μόνο να ανέχεται τις λατρευτικές εκδηλώσεις των πιστών αλλά και να διασφαλίζει ότι αυτοί διαμορφώνουν και εκδηλώνουν ελεύθερα τη θρησκευτική τους συνείδηση.Η θρησκευτική ελευθερία γίνεται σχετική όταν η πολιτική αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας επικρατούσας ή ε π ί σ η μ η ς θ ρ η σ κ ε ί α ς του κράτους. Ο μη χωρισμός κράτους-εκκλησίας εκφράζεται με την υποχρεωτική διδασκαλία συγκεκριμένης θρησκείας στα σχολεία, με την ορκωμοσία όταν αυτή περιβάλλεται ορισμένο θρησκευτικό τύπο, με την υποχρεωτική αργία σε συγκεκριμένες θρησκευτικές γιορτές, με την ιερολογία ως συστατικό τύπο του γάμου κ.λ.π.ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑΟ μύθος του Προμηθέα είναι η ιστορία ενός ήρωα που τολμά να παρακούσει τη θέληση των θεών. Τιμωρείται γι' αυτό, ωστόσο στο τέλος απαλλάσσεται από την τιμωρία του. Αν την εξετάσει κανείς μέσα από το κοινωνικό-πολιτικό κλειδί ερμηνείας, θα έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα για τη θρησκευτική ελευθερία στην αρχαία Ελλάδα.Σε όλα τα αρχαιοελληνικά πολιτεύματα και τους γνωστούς αρχαιοελληνικούς πολιτισμούς είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική η ύπαρξη μιας ιδιόμορφης θρησκευτικής ελευθερίας. Ο βασιλιάς της χώρας ακολουθεί τους χρησμούς των θεών και καταφεύγει σε τελετές, θυσίες και μαντεία για να κερδίσει την εύνοιά τους. Τα μαντεία δεν ήταν μόνο χώροι ιεροί αλλά και κέντρα πολιτικών αποφάσεων. Ο βασιλιάς σεβόταν και τιμούσε τη γνώμη των ιερέων, υπήρχε κυρίαρχη θρησκεία ωστόσο, οι αρχαιοελληνικές κοινωνίες ήταν ανοιχτές σε νέες λατρείες (Ορφέας, Σέραπις κ.τ.λ.).Η θρησκευτική αυτή ελευθερία οφείλεται σε δύο βασικούς παράγοντες: Καταρχήν δεν υπάρχει Βίβλος που να αναγκάζει τους πιστούς να μείνουν πιστοί στο γράμμα της. Έπειτα οι αρχαιοελληνικές θεότητες είναι ανθρωπομορφικές, ενσαρκώνουν αξίες, ιδέες και αρετές και δεν περιορίζονται σε έναν κλειστό αριθμό, γεγονός που διευκολύνει την εισροή νέων θεοτήτων.Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που η θρησκεία μπαίνει στην υπηρεσία του "ωραίου", τροφοδοτεί την αρχαία ελληνική τέχνη, χωρίς να την περιορίζει σε συγκεκριμένες τεχνικές και καλούπια.Φυσικά, ιστορικό διώξεων υπάρχει στην Αθήνα: Ο Σωκράτης θανατώθηκε γιατί εισήγαγε "καινά δαιμόνια", ο Αναξαγόρας εξορίστηκε γιατί πρόσβαλλε παραδομένες πεποιθήσεις, ο Πρωταγόρας και ο Διαγόρας ο Μήλιος έφυγαν από το "κλεινόν άστυ" για να αποφύγουν την ποινική δίωξη. Ωστόσο ίσως θα πρέπει να αναζητηθούν τα βαθύτερα αίτια αυτών των διώξεων καθώς κανένα φιλοσοφικό ή θρησκευτικό κίνημα δεν υπέστη ομαδικές διώξεις, ούτε καν οι μαθητές των προαναφερόμενων φιλοσόφων.Στην ελληνιστική εποχή, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο εκπολιτιστής στρατηγός, μεταφέρει τη θρησκεία του στις χώρες που κατακτά, δεν διστάζει όμως να την εμβολιάσει με τοπικά στοιχείαΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΗ σχέση θρησκείας και πολιτικής ηγεσίας στην Ρώμη είναι ιδιάζουσα έτσι ώστε με δυσκολία θα μπορούσε να τεθεί σε ένα πλαίσιο και να χαρακτηριστεί με έναν μόνο όρο. Η κοσμική εξουσία έχει μυστικιστικό και θρησκευτικό χαρακτήρα, υπάρχει επίσημη θρησκεία στη Ρώμη ωστόσο οι Ρωμαίοι πολίτες - ακόμη και ο ρωμαϊκός στρατός - μπορούν ελεύθερα να τιμούν με επίσημες τελετές κι άλλους θεούς.Η επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους έχει δύο αντικείμενα λατρείας: τον αυτοκράτορα και την τριάδα Jupiter, Juno, Minerva που λατρέυονται στο Καπιτώλιο.Οι άνθρωποι συγκεντρώνονται στους ναούς που είναι αφιερωμένοι στην αυτοκρατορική λατρεία ή στα Καπιτώλια των διάφορων επαρχιακών πόλεων όπου ευχαριστούν και τιμούν όχι το πρόσωπο του αυτοκράτορα αλλά την θεϊκή δύναμη στην οποία η αυτοκρατορία οφείλει την ύπαρξή της.Παράλληλα, στους κόλπους της αυτοκρατορίας γεννιούνται και αναπτύσσονται θρησκευτικά και φιλοσοφικά ρεύματα: οι Στωικοί, ο Νεοπλατωνισμός, ο Νεοπυθαγορισμός κ.α.Ταυτόχρονα δεν εγκαταλείπεται η μελέτη των άστρων, οι τοπικές θεότητες, οι λατρεία συντεχνιών καθώς και η ελληνορωμαϊκή θρησκεία.Ουσιαστική σημασία έχει το γεγονός ότι οι κάτοικοι των επαρχιών, των περιοχών που κατέκτησαν οι Ρωμαίοι, τιμούν τις δικές τους τοπικές θεότητες: Οι Κέλτες τις νεράιδες (matres) και τις νύμφες των ποταμών και των δασών, οι Θράκες το θεό πολεμιστή με το όνομα «Ήρως», οι Αφρικανοί τους παλιούς βερβερικούς και σημιτικούς θεούς τους, οι Ανατολίτες τη Μεγάλη Μητέρα κ.ο.κ.Στα σύνορα μιας αχανούς οικουμενικής αυτοκρατορίας με έντονη εμπορική κίνηση, είναι εύκολη η διάδοση των διάφορων θρησκευτικών ρευμάτων. Η «πεφωτισμένη δεσποτεία» μάλιστα, η οποία βασίζεται στις αρχές του στωικισμού, είναι πρόθυμη να ευνοήσει τη διάδοση του ανατολικού μυστικισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του πλουραλισμού αποτελεί η περίπτωση του Ελαγάβαλου, ιερέα του συριακού θεού Ήλιου και ρωμαίο αυτοκράτορα τον 3ο μ.Χ. αι., ο οποίος με επισημότητα γιορτάζει στη Ρώμη τους γάμους του θεού του με την καρχηδονιακή θεά Τάνιτα.Η πρώτη θρησκευτική κοινότητα με την οποία η ρωμαϊκή αυτοκρατορία έρχεται σε ρήξη είναι η χριστιανική κοινότητα. Τα αίτια της σύγκρουσης ίσως πρέπει να αναζητηθούν στην αμφισβήτηση της χριστιανικής κοινωνίας προς την πολιτική εξουσία. Αρχίζει να εφαρμόζεται η πολιτική των θρησκευτικών διώξεων που ήταν ξένη προς την παραδοσιακή πολιτική της αυτοκρατορίας, αν και ήδη από την εποχή του Τραϊανού υπήρχε ένας νόμος που τις καθιστούσε νόμιμες. Η σύγκρουση χριστιανισμού και ρωμαϊκής αυτοκρατορίας εντάθηκε την εποχή των αυτοκρατόρων Μαξιμίνου, Δέκιου και Βαλεριανού και κορυφώνεται στα χρόνια της βασιλείας του Διοκλητιανού και των διαδόχων του.ΒΥΖΑΝΤΙΟΑπό το 324 μ.Χ. αρχίζει στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία να γίνεται αισθητή η χριστιανική κυριαρχία. Ο αυτοκράτορας εγκαταλείπει τον παλιό ρωμαϊκό όρο "princeps"= ο πρώτος πολίτης του κράτους) και γίνεται πλέον dominus (=κυρίαρχος). Κυβερνά ως "ηθελημένος" ή "εκλεκτός" του θεού, δηλαδή ως κυβερνήτης που του δόθηκε η εξουσία με τη θεία χάρη. Η Εκκλησία συμμετέχει ενεργά στη διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας και αξιώνει από τον μονάρχη να προσαρμοστεί στις ηθικές της αρχές. Εξαίρεση αποτελεί η βασιλεία του Ιουλιανού (361-363) ο οποίος αποστρέφεται τον χριστιανισμό και για τον λόγο αυτό θα μείνει στην ιστορία γνωστός ως παραβάτης.Ο Κωνσταντίνος ωστόσο εξακολουθεί να είναι ο αυτοκράτορας όλων των Ρωμαίων. Για το λόγο αυτό συνεχίζει να φέρει τον τίτλο "Μέγας Αρχιερέας" (Pontifex Maximus) και συμφωνεί με τον Λικίνιο να εκδοθεί το διάταγμα της ανεξιθρησκίας (Μιλάνο 313 μ.Χ.-Διάταγμα του Μεδιολάνου). Οι διάδοχοί του, ωστόσο, με προκήρυξη καταδικάζουν τα λατρευτικά έθιμα της αρχαίας θρησκείας (341) και με αυστηρούς νόμους απαγορεύουν τη λειτουργία των ναών (356).Ο Θεοδόσιος χαρακτηρίζει την αρχαία θρησκεία «εθνική δεισιδαιμονία» και την κηρύττει παράνομη. Καθιστά τον χριστιανισμό κρατική θρησκεία και ξεκινά μια εκστρατεία διώξεων των εθνικών θρησκειών και των αιρέσεων. Το 438 ο Θεοδόσιος ο Β΄ θα εκδώσει τον Θεοδοσιανό Κώδικα που αποτελεί την πρώτη κωδικοποίηση νόμων εμπνευσμένη από τον χριστιανισμό. Την πολιτική του χριστιανικού κράτους ακολούθησαν με περισσότερο ή λιγότερο ζήλο και όλοι οι διάδοχοι αυτοκράτορες (Ιουστινιανός κ.α.)Σε όλη τη διάρκεια της βυζαντινή αυτοκρατορίας κοσμική και θρησκευτική εξουσία συγχέονται, επίσημη θρησκεία είναι ο χριστιανισμός και οποιαδήποτε αίρεση ή άλλη θρησκεία διώκεται με φανατισμό (π.χ. περίοδοι εικονομαχίας). Πρόκειται για μια περίοδο που είναι αδύνατον να ανιχνεύσει κανείς οποιοδήποτε στοιχείο θρησκευτικής ελευθερίας.ΜΕΣΑΙΩΝΑΣΤην ίδια περίοδο η δυτική Ευρώπη διανύει την περίοδο του Μεσαίωνα. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία έχει διαμελιστεί. Το 754 ο Πάπας μετά από μια συμφωνία του με το κράτος των Φράγκων, χαρίζει στη δυτική εκκλησία τα δικά της εδάφη. Δημιουργείται έτσι ένα παπικό κράτος με κοσμική εξουσία και έντονη προσηλυτιστική δράση. Η εκκλησία της Ρώμης και το κύρος της παπικής εκκλησίας που ως τότε στηριζόταν στο βυζαντινό αυτοκράτορα, μεγαλώνει.Από τον 9ο αιώνα, τα κράτη της Ευρώπης είναι φεουδαρχικά. Οι φεουδάρχες προέρχονταν συχνά και από τους κόλπους του κλήρου, είναι επίσκοποι, ηγούμενοι, κ.τ.λ. αλλά αναγνωρίζουν ως ανώτερούς τους τους κοσμικούς άρχοντες. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε σύγκρουση την κορυφή της δυτικής εκκλησίας, τον Πάπα, με την πιο δυνατή κρατική εξουσία της Ευρώπης τότε, τον γερμανό αυτοκράτορα. Η αναμέτρηση αυτή ανάμεσα στον πάπα Γρηγόριο Ζ΄ Χίλντεμπραν και στον αυτοκράτορα Ερρίκο Δ' διαρκεί από το 1076 ως το 1122 και είναι χαρακτηριστική για τις σχέσεις εκκλησίας - κοσμικής εξουσίας και για το κλίμα στην Ευρώπη τότε. Σε κάποια Σύνοδο ο Ερρίκος τολμά να ζητήσει την καθαίρεση του Πάπα. Ο Πάπας απαντά με την τιμωρία του αναθεματισμού. Ο αυτοκράτορας απομονώνεται από τους υπηκόους του γιατί θεωρείται μεγάλη αμαρτία να σχετίζεται κανείς με πρόσωπο που έχει αναθεματιστεί. Ο αυτοκράτορας, τον χειμώνα του 1077, με μια μικρή ακολουθία πηγαίνει στον Πύργο της Κανόσσας της Κάτω Ιταλίας. Φτωχικά ντυμένος και παγωμένος περιμένει τρία μερόνυχτα έξω από την πύλη, χωρίς ο Πάπας να τον δέχεται. Στο τέλος τον δέχεται και τον «λύνει» από το ανάθεμα. Η σύγκρουση συνεχίζεται. Η εκκλησία βγαίνει νικήτρια και καθοδηγεί τις Σταυροφορίες.ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΑκόμη και στα χρόνια της Αναγέννησης, οι θρησκευτικοί διωγμοί της Εκκλησίας απέναντι σ' αυτούς που αμφισβητούν τα δόγματά της είναι ιδιαίτερα έντονοι. Η Ιερά Εξέταση δρα ανενόχλητη και καταδικάζει σε θάνατο επιστήμονες και όσους θεωρεί μάγους. Ανάμεσα στο 1482 και 1525 υπολογίζεται ότι μόνο στην Ισπανία 234.526 άτομα καταδικάστηκαν από την Ιερά Εξέταση ως αιρετικοί. Στην Ιταλία ανάμεσα στο 1566 και 1629 ο Καρνεζέκι, ο Παλεάριο και ο Μπρούνο καίγονται ζωντανοί στη Ρώμη. Ο Βανίνι καίγεται στην Τουλούζ. Ο Καμπανέλλα βασανίζεται σκληρά και φυλακίζεται 27 χρόνια στη Νάπολη. O Σάρπι δοκιμάζει το μαχαίρι του δολοφόνου. Ο Γαλιλαίος, μπροστά στην απειλή της Ιεράς Εξέτασης αναγκάζεται να απαρνηθεί τις ιδέες του.Μυστικιστές και επιστήμονες που τολμούν να μελετήσουν το σύμπαν και να διατυπώσουν τους νόμους της Φυσικής διώκονται με φανατισμό.ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ" Sapere aude "(τόλμησε να μάθεις): αυτό είναι το σύνθημα του Διαφωτισμού, όπως το διατύπωσε ο Εμμάνουελ Καντ και είναι σαφής ο αντιεκκλησιαστικός του χαρακτήρας. Οι εκπρόσωποι του Διαφωτισμού επιχειρούν να αφαιρέσουν από τη γνώση το θρησκευτικό της περίβλημα.Οι Διαφωτιστές υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να γίνονται διακρίσεις με βάση τις θρησκευτικές ή ηθικές πεποιθήσεις των ανθρώπων και ότι οι δοξασίες των άλλων πολιτισμών δεν είναι εκ φύσεως κατώτερες απ� αυτές του ευρωπαϊκού χριστιανισμού.Η Γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789 αναγνωρίζει τελικά την ανεξιθρησκία στο άρθρο 10 : «Κανείς δεν πρέπει να ενοχλείται για τις γνώμες του, ακόμη και για τις θρησκευτικές, αρκεί να μη διαταράσσει τη δημόσια τάξη που καθιερώνει ο νόμος». Είναι η πρώτη ευρωπαϊκή αναγνώριση της ανεξιθρησκίας. Έχει ήδη προηγηθεί η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων της Βιργινίας (Bill of Rights, 1776) κατά τον αμερικανικό αγώνα ανεξαρτησίας.Σήμερα μετά την πανηγυρική εξαγγελία από την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948 (άρθρο 18), η θρησκευτική ελευθερία προστατεύεται από το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο έχει υπέρτερη ισχύ σε σχέση με τους κοινούς νόμους του κράτους, καθώς και από το άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου του Ο.Η.Ε. (1966) για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα.Στην Ελλάδα το πρώτο Σύνταγμα της επαναστατικής περιόδου, το Σύνταγμα της Επιδαύρου καθιερώνει την ανεξιθρησκία στο πρώτο του άρθρο. Το ισχύον Σύνταγμα προστατεύει στο άρθρο 13 τόσο την θρησκευτική ελευθερία όσο και την ανεξιθρησκία: «1. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. 2. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από της θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός». Αναγνωρίζεται πάντως ως επίσημη θρησκεία του κράτους την χριστιανική. Εξάλλου, το ίδιο το Σύνταγμα έχει συνταχθεί στο όνομα της Αγίας Τριάδος
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10888&catid=97#10888
15 Μαρτίου 2009
3.500 διδακτορικά η γραφειοκρατία και το «μέσον»
Στη λίστα αναμονής 3.500 διδακτορικά
Ολοι προσδοκούν μια θέση λέκτορα στα ΑΕΙ, αλλά εκτός από τα προσόντα ρόλο παίζει και η γραφειοκρατία και το «μέσον»
Του Αποστολου Λακασα
Αυξάνεται ολοένα ο αριθμός επιστημόνων που χτυπούν την πόρτα ελληνικών πανεπιστημίων για μια θέση στο διδακτικό προσωπικό, ενώ παράλληλα τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι κάτοχοι μεταπτυχιακού συνεχίζουν για την απόκτηση διδακτορικού.
Αυτό άλλωστε είναι και το «τυπικό διαβατήριο» για μια αίτηση λέκτορα – η πρώτη βαθμίδα στην ακαδημαϊκή κλίμακα. Ωστόσο, καθώς φαίνεται, το διδακτορικό «από μόνο του δεν φτάνει», καθώς ο υποψήφιος πρέπει να έχει πείσμα, υπομονή για να αντιμετωπίσει τη γραφειοκρατία αλλά και... πατροπαράδοτο «μέσο» για να αυξήσει τις πιθανότητές του να ενταχθεί στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που καταφέρνουν να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ύστερα από 15 χρόνια!
Ειδικότερα, είναι σαφής η αυξητική τάση των διδακτορικών πτυχίων στα ελληνικά πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τα στοιχεία των 22 πανεπιστημίων της χώρας το 2007, βρίσκονταν σε εξέλιξη 31.712 διδακτορικά, ενώ το 2008 ο αριθμός εκτινάχθηκε στα 37.710 διδακτορικά. Αντίστοιχα, αυξάνονται και όσοι αποκτούν διδακτορικό. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, το 2006 απονεμήθηκαν από τα ελληνικά πανεπιστήμια 1.418 διδακτορικά διπλώματα, και το 2007 ο αριθμός αυξήθηκε στα 1.747.
Οι κάτοχοι διδακτορικού ουσιαστικά έχουν ως μόνη επαγγελματική διέξοδο τα πανεπιστημιακά έδρανα αφού κατ’ αρχήν η απόκτηση του διδακτορικού απαιτεί ερευνητική δουλειά, η οποία μπορεί να συνεχιστεί μόνο στα ΑΕΙ ή στα ελάχιστα ερευνητικά κέντρα που διαθέτει η χώρα μας. Από την άλλη, οι ιδιωτικές εταιρείες σπανίως επιλέγουν κατόχους διδακτορικού διότι δεν έχουν θέσεις για τα αντίστοιχα προσόντα.
«Στην Ελλάδα, μετά το διδακτορικό, ο μόνος επαγγελματικός δρόμος είναι η ακαδημαϊκή καριέρα. Οι επιχειρήσεις δεν προσλαμβάνουν κατόχους διδακτορικού διότι θεωρούν ότι τα προσόντα τους είναι υψηλά για τις προσφερόμενες θέσεις και ότι πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη αμοιβή για το επίπεδο σπουδών. Γι’ αυτό και πολλοί κάτοχοι διδακτορικού απαλείφουν τον σχετικό τίτλο από το βιογραφικό τους», ανέφερε στην «Κ» ο 28χρονος Αντώνης Γιαννόπουλος, ο οποίος κάνει το διδακτορικό του στο τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών –επίσης είναι και πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Υποψηφίων Διδακτόρων.
Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο περισσότεροι από 3.500 διδάκτορες μπαίνουν στη λίστα αναμονής για μία θέση σε πανεπιστήμια, κυρίως σε περιφερειακά. Από αυτούς, περίπου 2.000 είναι όσοι εργάζονται σε ιδρύματα ως συμβασιούχοι· προϋπηρεσία χρήσιμη καθώς αυξάνει τις πιθανότητες του υποψηφίου. Με βάση τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, η ανεργία στους κατόχους διδακτορικού στη χώρα μας υπολογίζεται στο 5,5%. Ποσοστό που είναι μικρό σε σύγκριση με τις υπόλοιπες κατηγορίες εργατικού δυναμικού με κριτήριο το εκπαιδευτικό επίπεδο, αλλά είναι δεδομένο ότι οι περισσότεροι κάτοχοι διδακτορικού δεν απασχολούνται σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, όπως θα επιθυμούσαν.
Τρία χρόνια καθυστέρηση
Η πρόσβαση στα πανεπιστήμια είναι ιδιαίτερα δύσκολη αφού, κατ’ αρχήν οι θέσεις είναι λίγες. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο δίνονται από το υπουργείο Παιδείας πιστώσεις για περίπου 1.000 νέες θέσεις, όμως καλύπτονται περίπου οι 600. Ο λόγος είναι ότι τα ιδρύματα καθυστερούν στις διαδικασίες εκλογής πανεπιστημιακών. Παρότι ο νόμος προβλέπει ότι μία νέα θέση πανεπιστημιακού πρέπει να καλυφθεί μέσα σε δύο μήνες από την προκήρυξή της και την υποβολή των αιτήσεων, η διαδικασία κρατάει πολύ περισσότερο. Υπάρχει περίπτωση σε κεντρικό πανεπιστήμιο που η θέση καλύφθηκε τρία χρόνια μετά την προκήρυξή της. Πανεπιστημιακός που μίλησε στην «Κ» απέδωσε την καθυστέρηση κατ’ αρχήν στην ελληνική γραφειοκρατία αλλά και στα... «μαγειρέματα» των πανεπιστημιακών. Ουσιαστικά, υπάρχουν περιπτώσεις που το Τμήμα δεν προκηρύσσει τη θέση έως ότου ο αρεστός υποψήφιος αποκτήσει τα προσόντα...
Βέβαια, οι υποψήφιοι για τις θέσεις πανεπιστημιακών, γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στα ιδρύματα αφού η πλειονότητά τους έχει ολοκληρώσει το διδακτορικό σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Μάλιστα, πολλοί διεκδικητές θέσεων λεκτόρων εργάζονται ήδη στα ιδρύματα, με αποτέλεσμα να έχουν γίνει και το «δεύτερο χέρι» των καθηγητών που θα τους κρίνουν. Σε σχέση με τον συνολικό αριθμό αιτήσεων, πολύ λίγες είναι αυτές κατόχων διδακτορικού από ξένα πανεπιστήμια. Αυτό ανακλαστικά διαιωνίζει τον νεποτισμό και είναι ενδεικτικό ότι 39χρονη υποψήφια αρνήθηκε να μιλήσει για το θέμα στην «Κ» διότι «φοβάμαι μήπως προκαλέσω. Παλεύω ακόμη για τη θέση, και νομίζω ότι έχω πολλές ελπίδες να την πάρω», είπε χαρακτρηριστικά...
Ακαρπη προσπάθεια 5 ετών
Ατυχή κατάληξη είχε η προσπάθεια του κ. Θανάση Μισαρίδη, 41 χρόνων, να αποκτήσει μία θέση στην ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα, παρά την μακρά του θητεία σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Μετά μία πενταετία προσπαθειών δείχνει να εγκαταλείπει τον αγώνα. Ο κ. Μισαρίδης, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, συνέχισε για μεταπτυχιακό στο Pennsylvania State University των ΗΠΑ. Κατόπιν επέλεξε να κάνει διδακτορικό στο Πολυτεχνείο της Κοπεγχάγης, όπου και πήρε μία θέση λέκτορα.
«Για προσωπικούς λόγους συνέχισα με υποτροφία σε μία ερευνητική ομάδα στο Παρίσι. Είχα προτάσεις από εταιρείες για δουλειά στις Ηνωμένες Πολιτείες, από την General Electric και την Medical Systems. Ομως, ήμουν 35 ετών και ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα», ανέφερε στην «Κ». Τι συνάντησε εδώ; Υπέβαλε αιτήσεις σε δύο περιφερειακά πανεπιστήμια για θέσεις λέκτορα που είχαν προκηρυχθεί. «Με ένα βιογραφικό και μία αίτηση είναι σαν να μην κάνεις τίποτα. Υπάρχουν άτομα που περιμένουν 15 χρόνια για μία θέση», λέει.
Εδώ και περίπου 20 ημέρες εργάζεται –«ως ειδικό επιστημονικό προσωπικό»– στη διεύθυνση πληροφορικής του ΙΚΑ. «Με το βιογραφικό μου είναι ξεκάθαρο ότι θα ήθελα μία ακαδημαϊκή καριέρα. Ομως, πρέπει και να ζήσω, να καλύψω τα έξοδά μου. Στην Ελλάδα υπάρχει μία κοινωνική αδικία που μεγαλώνει. Οι νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να παλέψουν για κάτι καλύτερο διότι ξέρουν ότι εάν δεν έχουν μέσο δεν θα είναι εύκολο να επιτύχουν. Είναι πολύ κακό αυτό. Είναι κρίμα η χώρα να μην εκμεταλλεύεται την ακαδημαϊκή και ερευνητική εμπειρία ανθρώπων που έχουν κάνει έργο στο εξωτερικό», καταλήγει.
Τα στοιχεία
2.000 επιστήμονες κάθε χρόνο εργάζονται ως συμβασιούχοι στα πανεπιστήμια, κατοχυρώνοντας προϋπηρεσία για μονιμοποίηση.
1.747 διδακτορικά απονεμήθηκαν το 2007 από τα ελληνικά πανεπιστήμια, σημειώνοντας αύξηση 12,3% σε σύγκριση με το 2006. Οι κάτοχοι διδακτορικών αποτελούν μία ακόμη ομάδα που διεκδικεί, μαζί με τους συμβασιούχους, μία θέση πανεπιστημιακού κάθε χρόνο.
19% αύξηση σε ένα χρόνο όσων πραγματοποιούν διδακτορικό. Το 2007 ήταν 31.712 και το 2008 ήταν 37.710.
2 μήνες είναι η προθεσμία που δίνει ο νόμος για την ολοκλήρωση της διαδικασίας πλήρωσης μιας θέση λέκτορα από τη στιγμή που θα προκηρυχθεί. Η προθεσμία όμως σπάνια τηρείται. Υπάρχουν περιπτώσεις που η διαδικασία έχει κρατήσει τρία χρόνια.
5,5% ανεργία πλήττει τους κατόχους διδακτορικού στη χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας.
http://www.ekathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_15/03/2009_307679
Ολοι προσδοκούν μια θέση λέκτορα στα ΑΕΙ, αλλά εκτός από τα προσόντα ρόλο παίζει και η γραφειοκρατία και το «μέσον»
Του Αποστολου Λακασα
Αυξάνεται ολοένα ο αριθμός επιστημόνων που χτυπούν την πόρτα ελληνικών πανεπιστημίων για μια θέση στο διδακτικό προσωπικό, ενώ παράλληλα τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι κάτοχοι μεταπτυχιακού συνεχίζουν για την απόκτηση διδακτορικού.
Αυτό άλλωστε είναι και το «τυπικό διαβατήριο» για μια αίτηση λέκτορα – η πρώτη βαθμίδα στην ακαδημαϊκή κλίμακα. Ωστόσο, καθώς φαίνεται, το διδακτορικό «από μόνο του δεν φτάνει», καθώς ο υποψήφιος πρέπει να έχει πείσμα, υπομονή για να αντιμετωπίσει τη γραφειοκρατία αλλά και... πατροπαράδοτο «μέσο» για να αυξήσει τις πιθανότητές του να ενταχθεί στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που καταφέρνουν να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ύστερα από 15 χρόνια!
Ειδικότερα, είναι σαφής η αυξητική τάση των διδακτορικών πτυχίων στα ελληνικά πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τα στοιχεία των 22 πανεπιστημίων της χώρας το 2007, βρίσκονταν σε εξέλιξη 31.712 διδακτορικά, ενώ το 2008 ο αριθμός εκτινάχθηκε στα 37.710 διδακτορικά. Αντίστοιχα, αυξάνονται και όσοι αποκτούν διδακτορικό. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, το 2006 απονεμήθηκαν από τα ελληνικά πανεπιστήμια 1.418 διδακτορικά διπλώματα, και το 2007 ο αριθμός αυξήθηκε στα 1.747.
Οι κάτοχοι διδακτορικού ουσιαστικά έχουν ως μόνη επαγγελματική διέξοδο τα πανεπιστημιακά έδρανα αφού κατ’ αρχήν η απόκτηση του διδακτορικού απαιτεί ερευνητική δουλειά, η οποία μπορεί να συνεχιστεί μόνο στα ΑΕΙ ή στα ελάχιστα ερευνητικά κέντρα που διαθέτει η χώρα μας. Από την άλλη, οι ιδιωτικές εταιρείες σπανίως επιλέγουν κατόχους διδακτορικού διότι δεν έχουν θέσεις για τα αντίστοιχα προσόντα.
«Στην Ελλάδα, μετά το διδακτορικό, ο μόνος επαγγελματικός δρόμος είναι η ακαδημαϊκή καριέρα. Οι επιχειρήσεις δεν προσλαμβάνουν κατόχους διδακτορικού διότι θεωρούν ότι τα προσόντα τους είναι υψηλά για τις προσφερόμενες θέσεις και ότι πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη αμοιβή για το επίπεδο σπουδών. Γι’ αυτό και πολλοί κάτοχοι διδακτορικού απαλείφουν τον σχετικό τίτλο από το βιογραφικό τους», ανέφερε στην «Κ» ο 28χρονος Αντώνης Γιαννόπουλος, ο οποίος κάνει το διδακτορικό του στο τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών –επίσης είναι και πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Υποψηφίων Διδακτόρων.
Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο περισσότεροι από 3.500 διδάκτορες μπαίνουν στη λίστα αναμονής για μία θέση σε πανεπιστήμια, κυρίως σε περιφερειακά. Από αυτούς, περίπου 2.000 είναι όσοι εργάζονται σε ιδρύματα ως συμβασιούχοι· προϋπηρεσία χρήσιμη καθώς αυξάνει τις πιθανότητες του υποψηφίου. Με βάση τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, η ανεργία στους κατόχους διδακτορικού στη χώρα μας υπολογίζεται στο 5,5%. Ποσοστό που είναι μικρό σε σύγκριση με τις υπόλοιπες κατηγορίες εργατικού δυναμικού με κριτήριο το εκπαιδευτικό επίπεδο, αλλά είναι δεδομένο ότι οι περισσότεροι κάτοχοι διδακτορικού δεν απασχολούνται σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, όπως θα επιθυμούσαν.
Τρία χρόνια καθυστέρηση
Η πρόσβαση στα πανεπιστήμια είναι ιδιαίτερα δύσκολη αφού, κατ’ αρχήν οι θέσεις είναι λίγες. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο δίνονται από το υπουργείο Παιδείας πιστώσεις για περίπου 1.000 νέες θέσεις, όμως καλύπτονται περίπου οι 600. Ο λόγος είναι ότι τα ιδρύματα καθυστερούν στις διαδικασίες εκλογής πανεπιστημιακών. Παρότι ο νόμος προβλέπει ότι μία νέα θέση πανεπιστημιακού πρέπει να καλυφθεί μέσα σε δύο μήνες από την προκήρυξή της και την υποβολή των αιτήσεων, η διαδικασία κρατάει πολύ περισσότερο. Υπάρχει περίπτωση σε κεντρικό πανεπιστήμιο που η θέση καλύφθηκε τρία χρόνια μετά την προκήρυξή της. Πανεπιστημιακός που μίλησε στην «Κ» απέδωσε την καθυστέρηση κατ’ αρχήν στην ελληνική γραφειοκρατία αλλά και στα... «μαγειρέματα» των πανεπιστημιακών. Ουσιαστικά, υπάρχουν περιπτώσεις που το Τμήμα δεν προκηρύσσει τη θέση έως ότου ο αρεστός υποψήφιος αποκτήσει τα προσόντα...
Βέβαια, οι υποψήφιοι για τις θέσεις πανεπιστημιακών, γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στα ιδρύματα αφού η πλειονότητά τους έχει ολοκληρώσει το διδακτορικό σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Μάλιστα, πολλοί διεκδικητές θέσεων λεκτόρων εργάζονται ήδη στα ιδρύματα, με αποτέλεσμα να έχουν γίνει και το «δεύτερο χέρι» των καθηγητών που θα τους κρίνουν. Σε σχέση με τον συνολικό αριθμό αιτήσεων, πολύ λίγες είναι αυτές κατόχων διδακτορικού από ξένα πανεπιστήμια. Αυτό ανακλαστικά διαιωνίζει τον νεποτισμό και είναι ενδεικτικό ότι 39χρονη υποψήφια αρνήθηκε να μιλήσει για το θέμα στην «Κ» διότι «φοβάμαι μήπως προκαλέσω. Παλεύω ακόμη για τη θέση, και νομίζω ότι έχω πολλές ελπίδες να την πάρω», είπε χαρακτρηριστικά...
Ακαρπη προσπάθεια 5 ετών
Ατυχή κατάληξη είχε η προσπάθεια του κ. Θανάση Μισαρίδη, 41 χρόνων, να αποκτήσει μία θέση στην ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα, παρά την μακρά του θητεία σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Μετά μία πενταετία προσπαθειών δείχνει να εγκαταλείπει τον αγώνα. Ο κ. Μισαρίδης, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, συνέχισε για μεταπτυχιακό στο Pennsylvania State University των ΗΠΑ. Κατόπιν επέλεξε να κάνει διδακτορικό στο Πολυτεχνείο της Κοπεγχάγης, όπου και πήρε μία θέση λέκτορα.
«Για προσωπικούς λόγους συνέχισα με υποτροφία σε μία ερευνητική ομάδα στο Παρίσι. Είχα προτάσεις από εταιρείες για δουλειά στις Ηνωμένες Πολιτείες, από την General Electric και την Medical Systems. Ομως, ήμουν 35 ετών και ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα», ανέφερε στην «Κ». Τι συνάντησε εδώ; Υπέβαλε αιτήσεις σε δύο περιφερειακά πανεπιστήμια για θέσεις λέκτορα που είχαν προκηρυχθεί. «Με ένα βιογραφικό και μία αίτηση είναι σαν να μην κάνεις τίποτα. Υπάρχουν άτομα που περιμένουν 15 χρόνια για μία θέση», λέει.
Εδώ και περίπου 20 ημέρες εργάζεται –«ως ειδικό επιστημονικό προσωπικό»– στη διεύθυνση πληροφορικής του ΙΚΑ. «Με το βιογραφικό μου είναι ξεκάθαρο ότι θα ήθελα μία ακαδημαϊκή καριέρα. Ομως, πρέπει και να ζήσω, να καλύψω τα έξοδά μου. Στην Ελλάδα υπάρχει μία κοινωνική αδικία που μεγαλώνει. Οι νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να παλέψουν για κάτι καλύτερο διότι ξέρουν ότι εάν δεν έχουν μέσο δεν θα είναι εύκολο να επιτύχουν. Είναι πολύ κακό αυτό. Είναι κρίμα η χώρα να μην εκμεταλλεύεται την ακαδημαϊκή και ερευνητική εμπειρία ανθρώπων που έχουν κάνει έργο στο εξωτερικό», καταλήγει.
Τα στοιχεία
2.000 επιστήμονες κάθε χρόνο εργάζονται ως συμβασιούχοι στα πανεπιστήμια, κατοχυρώνοντας προϋπηρεσία για μονιμοποίηση.
1.747 διδακτορικά απονεμήθηκαν το 2007 από τα ελληνικά πανεπιστήμια, σημειώνοντας αύξηση 12,3% σε σύγκριση με το 2006. Οι κάτοχοι διδακτορικών αποτελούν μία ακόμη ομάδα που διεκδικεί, μαζί με τους συμβασιούχους, μία θέση πανεπιστημιακού κάθε χρόνο.
19% αύξηση σε ένα χρόνο όσων πραγματοποιούν διδακτορικό. Το 2007 ήταν 31.712 και το 2008 ήταν 37.710.
2 μήνες είναι η προθεσμία που δίνει ο νόμος για την ολοκλήρωση της διαδικασίας πλήρωσης μιας θέση λέκτορα από τη στιγμή που θα προκηρυχθεί. Η προθεσμία όμως σπάνια τηρείται. Υπάρχουν περιπτώσεις που η διαδικασία έχει κρατήσει τρία χρόνια.
5,5% ανεργία πλήττει τους κατόχους διδακτορικού στη χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας.
http://www.ekathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_15/03/2009_307679
14 Μαρτίου 2009
Το ζοφερό μέλλον,αν η ανθρωπότητα δεν αντιδράσει!!!
-------------------------------------------------
http://olympia.gr/Ο νόμος - εφιάλτης του Καναδά, προ των πυλών
Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 14, 2009
Ο απώτατος σχεδιασμός υποδούλωσης που συντάχθηκε στον Καναδά χωρίς όμως (ακόμα) να εγκριθεί, εισάγεται έντεχνα στις ΗΠΑ.
Φανταστείτε μια ειδυλλιακή εικόνα: Το παιδί είναι άρρωστο και η μητέρα του φέρνει μια κούπα χαμομήλι μαζεμένο από τον κήπο. Ξάφνου, ακούγονται εκρήξεις και πάνοπλοι στρατιώτες εισέρχονται στο σπίτι συλαμβάνοντας τη μητέρα!
Ζοφερό μέλλον. Δείτε όμως το διωγμό των αγροτών, τον εξαναγκασμό χρήσης χημικών στις καλλιέργειες, τη μετάλλαξη των σπόρων και εξαφάνιση της κληρονομικής χλωρίδας. Την συγκέντρωση των σημείων παροχής τροφίμων (super market), τις δημιουργίες κολοσσών παραγωγής (monsanto, Knorr), την ερήμωση της υπαίθρου και αποξένωση των ανθρώπων από τη φύση. Αγνωσία του σημερινού αστού σε οποιαδήποτε μορφή παραγωγής τροφής τον καθιστά έρμαιο στην εξουσία του τροφίμου. Ανίκανο να αντιδράσει.
Μάθετε τα παιδιά σας τα βασικά της καλλιέργειας. Φτιάξτε ένα μποστάνι κάπου, σε ένα προσβάσιμο χωριό. Θα σας κοστίσει λιγότερο από μια βραδιά στα μπουζούκια. Η μόνη αντίσταση είναι η αποκέντρωση και η δημιουργία μικρών, οικογενειακών εστιών διατροφής. Ξεκινήστε σήμερα!
Η αστυνομία τροφίμων στις ΗΠΑ, ποινικοποιεί την βιολογική καλλιέργεια και την ιδιωτική-Ο νόμος HR 875
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων προσπαθεί να σκλαβώσει με κάθε μέσο την
Φωτιές και περιβάλλον
Εφεύρεση:Πυροσβεστήρας, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς 250 π.Χ.!Από την αρχή:Η φωτιά ήταν από την αρχή της ανθρωπότητας χαρά και πρόβλημα μαζί. Χαρά γιατί βοηθούσε στην θέρμανση, στο μαγείρεμα, στην κατασκευή εργαλείων, στην εξέλιξη της τεχνολογίας κ.λ.π.
Πυρολατρεία:Πολλοί λαοί λάτρεψαν την φωτιά όπως οι Πέρσες Πυρολάτρες οι οποίοι ισχυρίζονται ότι από τα 4 βασικά στοιχεία της φύσεως είναι το πιο ιερό καθώς έχει την ιδιότητα να νικάει την βαρύτητα. Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες είχαν την Θεά Εστία, μέχρι σήμερα η Ολυμπιάδα ξεκινάει με την Ιερή Φλόγα. Ας μην ξεχνάμε και το „Άγιο Φως“ της Ιερουσαλήμ... Παρενέργειες:Σύντομα κατάλαβε ο άνθρωπος ότι εκτός από τα καλά της η φωτιά είναι όταν δεν ελέγχεται επικίνδυνη. Η καταπολέμηση των πυρκαγιών έχει μακρά παράδοση. Είδη από το 250 π. Χ. ο Κτησίβιος από την Αλεξάνδρεια ανακάλυψε τον πυροσβεστήρα (κατά της πυρκαγιάς μία „ένεση“ νερού:σιφόν)!Κάποιος Egnatius Rufus στην Ρώμη το 26 π.Χ, θέλοντας να κάνει πολιτική καριέρα αγόρασε σκλάβους οι οποίοι έσβηναν φωτιές! Ο λαός έμεινε τόσο ευχαριστημένος πού εθελοντικά τον πλήρωνε!Το έτος 64 ο Νέρων (!) νομοθέτησε αυστηρές προδιαγραφές κατά των πυρκαγιών και έκανε υποχρεωτική την τοποθέτηση πυροσβεστικών μέσων στην είσοδο κάθε κατοικίας. Κατά την εποχή του Καίσαρος Τραγιανού ο praefectus vigilum ( κάτι όπως ο διοικητής του Πυροσβεστικού Σώματος, πυροφυλάκων) είχε την προεδρία στις δίκες εμπρηστών...Το φυσικό περιβάλλον ήταν υψίστης σημασίας και η προστασία του απαραίτητη. Και στις μέρες μας;Το φυσικό περιβάλλονEίδαμε ζωντανά ρεπορτάζ από τόπους όπου θρηνήσαμε και αδικοχαμένες ανθρώπινες ζωές, εφιαλτικές καταστροφές και είναι πλέον καιρός να αναζητήσουμε τα αίτια, ανεξάρτητα από ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία. Ο μεγάλος καταστρεπτικός παράγων είναι η ασέβεια απέναντι στον άνθρωπο και την φύση, το περιβάλλον.
Η σχέση Φύση-Κοινωνία έχει χάσει πλέον την ισορροπία της και οι φυσικές καταστροφές αυξάνονται. Οι πρόγονοι μας θεωρούσαν το περιβάλλον ιερό και κάθε ασέβεια κατά της φύσεως ήταν καταδικαστέα. Στο έργο Βάκχες του Ευριπίδη διαβάζουμε: ... η Θεά Δήμητρα που είναι η γη, μα αποκάλεσε την και με όποιο άλλο όνομα πιστεύεις. Με στέρεα τροφή αυτή ταΐζει τους θνητούς... Εδώ βλέπουμε πόσο αγάπη και εκτίμηση είχαν οι πρόγονοι μας στην φύση την οποία την έβλεπαν σαν ενσάρκωση της Αρμονίας και της Τελειότητας.Σήμερα στην χώρα μας μείωσαν σταδιακά την τις πιστώσεις για τα δάση σε 0.03 εκ. Ευρώ ανά Δασαρχείο, μετατρέποντας έτσι τα δάση σε πυριτιδαποθήκη. Ασφαλώς θα προσέξατε ότι υπεύθυνος για τα δάση και το περιβάλλον είναι ο Υπουργός Χωροταξίας και Δημοσίων έργων!(. Βέβαια δεν είναι έξυπνο αυτό, αλλά αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία...κυρίες και κύριοι καταλάβετε, το περιβάλλον κάηκε, όχι όμως και η νοημοσύνη μας!Η ΕΕ και πυροπαθείς Μεσογειακές ΧώρεςΗ ΕΕ εξέδωσε ψήφισμα για όλες τις μεσογειακές χώρες που επλήγησαν από τις φωτιές, να δεσμευτούν ότι τα δάση που κάηκαν θα ξαναγίνουν δάση, διότι αυτό αφορά όλη την περιοχή και όχι μόνο κάθε χώρα ξεχωριστά. Το ψήφισμα υπεγράφη από τις αντιπροσωπείες όλων των μεσογειακών χωρών (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία, Ελλάδα) και όλων των πολιτικών παρατάξεων. Εκτός μίας, της Νέας Δημοκρατίας. Ο κύριος Ρουσόπουλος αναφερόμενος στο θέμα είπε ότι αυτό είναι παρέμβαση στο Σύνταγμα της χώρας! Εάν η Κυβέρνηση το υπέγραψε μέχρι σήμερα θα χαρούμε πολύ να το γνωστοποιήσει. Μία τελευταία ερώτηση: Οι άλλες χώρες δεν έχουν Σύνταγμα; Ακούστηκε ότι στην Ελλάδα έχουμε σπουδαίους και περισπούδαστους καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου. Ας κάνουν κάτι. Με έργα, όχι μόνο με λόγια.
Ερωτήσεις στις οποίες καλούνται να απαντήσουν όλα τα κόμματα της Βουλής των Ελλήνων:Γιατί δεν γίνεται η επικύρωση των δασικών χαρτών με νόμο, αφού είναι έτοιμοι από το 1979;Γιατί δεν γίνεται σύνταξη και επικύρωση με Νόμο του δασικού κτηματολογίου;Γιατί δεν γίνεται σύνταξη και επικύρωση με Νόμο του εθνικού κτηματολογίου;Πότε θα γίνει καλύτερη η οργάνωση και ο εξοπλισμός της Δασικής Υπηρεσίας και Πυροσβεστικής;Γιατί δεν είναι υποχρεωτική η πυρασφάλιση ιδιοκτησίας όπως σε άλλες χώρες της ΕΕ;
Αρθρογραφία: Ι. Κακαράς Διδάκτωρ Δασολογίας, Καθηγητής ΤΕΙ http://www.the greatlie.com , „ΙΧΩΡ“ Π.Κοντογιάννης, http://www.imperium-romanum.com/ Bertelsmann-Enzyklopädie, http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&Itemid=32&func=view&id=2758&catid=2
13 Μαρτίου 2009
„Esclavage moderne“
Η δουλεία στον αρχαίο και σημερινό κόσμο
Η συνθήκη της Γενεύης όπως σήμερα παραβιάζεται, δεν υπήρχε στον αρχαίο κόσμο, αλλά υπήρχαν άλλοι όροι και κανόνες οι οποίοι σε γενικές γραμμές ήταν από όλους αποδεκτοί.
Αρχαία Ελλάδα:
Επιβάλλεται κατ αρχήν να ασχοληθούμε με το νομικό πλαίσιο της αρχαιότητος για να βγάλουμε στοιχειοθετημένα συμπεράσματα. Ας διαβάσουμε λοιπόν τι λέει ο Δημοσθένης στον νόμο που αφορά κυρίως δούλους:
„Ακούστε άνδρες Αθηναίοι, το νόμο της φιλανθρωπίας, που αξιώνει ούτε οι δούλοι να προσβάλλονται.“ (Κατά Μειδίου 48)
Στην Σπάρτη βάσει νομοθεσίας, επιτρεπόταν ακόμα και η απελευθέρωση(!) των ειλώτων ως ανταμοιβή πολεμικών υπηρεσιών. Αλλά τι ήταν οι είλωτες; Κατά μια εκδοχή η λέξη προέρχεται από το ρήμα αιρω(κυριεύω), αόριστος β´ ειλον. Όπως λοιπόν γράφει και ο Παυσανίας ( Λακωνικά, Γ 6) οι είλωτες όπως και οι δούλοι ήταν οι ηττηθέντες στον πόλεμο.
Και τώρα θα πουν σίγουρα οι περισπούδαστοι αρχαιοσυκοφάντες, κάνανε δούλους τούς αιχμαλώτους πολέμου! Καλά, σήμερα από ότι γνωρίζουμε τους αιχμαλώτους πολέμου τους στέλνουν θέτοντας εκτός ισχύος την συνθήκη της Γενεύης, σε νησάκι για ...τουρισμό, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες κρατήσεως, βασανιστήρια, αφαιρώντας τους κάθε δικαίωμα υπεράσπισης, για να μην αναφέρουμε τις γενοκτονίες και τις μαζικές σφαγές αιχμαλώτων.
Αλλά πως ζούσαν οι δούλοι; Ένας πασίγνωστος δούλος είναι ο Εύμαιος, ο δούλος του πολυμήχανου Οδυσσέα για τον οποίο πληροφορούμεθα από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια ότι έχει δικό του πέτρινο σπίτι, σφάζει όποτε θέλει ζώα από το κοπάδι του Οδυσσέα για να φάγει χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανένα, οπλοφορεί φέροντας ένα ξίφος και ένα μυτερό ακόντιο, και έχει και έναν δικό του δούλο. Καλά, γιατί τους έλεγαν δούλους; Απλά, γιατί δούλευαν και μάλιστα επί ανταμοιβή.
Σίγουρα, οι λασπολόγοι θα πουν τώρα ότι οι συνθήκες εργασίας υπήρξαν απάνθρωπες. Λοιπόν, το 309 π.Χ. διενεργείται επί Δημητρίου του Φαληρέως απογραφή πληθυσμού με τα εξής αποτελέσματα: Στην Αθήνα ελεύθεροι πολίτες 21.000, μέτοικοι 10.000 και δούλοι 400.000!(1)Μια δηλαδή συντριπτική υπεροχή των δούλων η οποία κάθε είδους αίτημα, επανάσταση θα στεφάνωνε με επιτυχία. Και ξέρετε πόσες έγιναν; ΟΥΤΕ ΜΙΑ.
Θεωρούσαν την άρνηση του άλλου ως απώλεια ταυτότητας:
-Πενθέας: „Ποιός είναι αυτός ο θεός; Πού τον γνώρισες; Τον είδες; Νύχτα, στο όνειρό σου;“
-Διόνυσος: „ - Όχι, όχι, τον είδα ξύπνιος, απαντά ο ιερέας. Ενώπιος ενωπίω“.
Απόσπασμα από την στιχομυθία Πενθέα/ Διονύσου.
Εδώ, ο Πενθέας, δεν αναγνωρίζει τον ξένο, ο οποίος όμως είναι ταυτόχρονα ο πρώτος ξάδελφος του, κατά κάποιο τρόπο είδωλο του και σωσίας του (ο Διόνυσος). Ο Πενθέας έχει δημιουργήσει ένα προσωπείο πάντα έτοιμος να προστάξει και να τιμωρήσει. Αν το βγάζαμε θα βρίσκαμε πίσω από την μάσκα τον Διόνυσο ...όλοι όσοι διακήρυσσαν την αναγκαιότητα να διαφυλαχτούν οι δικές τους παραδοσιακές αξίες έναντι της ετερότητας, η οποία τους αμφισβητεί, τους αναγκάζει να δουν τον εαυτό τους με διαφορετικά μάτια, όλοι οι πολίτες που είναι βέβαιοι για την ανωτερότητα τους, κατρακυλούν στην απόλυτη αλλοτρίωση, την φρίκη και την τερατωδία. Ο Πενθέας βρίσκει τρομερό θάνατο, διαμελίζεται ζωντανός σαν άγριο θηρίο από την βασιλομήτορα Αγαύη, την μητέρα του.. Φρίκη. Μία φρίκη που διαγράφεται στο πρόσωπο εκείνου που δεν μπόρεσε να κάνει τόπο στον άλλον: Η άρνηση του ξένου ως απώλεια ταυτότητας, ένα από τα άπειρα διδάγματα της Ελληνικής μυθολογίας.
Οι γυναίκες:
Και τώρα να και τα „βαριά όπλα“ των βαρυσήμαντων πτυχιούχων επιστημόνων ηθικής:
Οι γυναίκες! Είχαν γυναίκες δούλες! Είχαν Ιερόδουλες!
Βεβαίως! Το ξενόφερτο αυτό έθιμο εισέβαλε μόνο στην Κόρινθο όπου λειτουργούσε το μοναδικό ιεροδουλείον πανελλαδικώς και βρισκόταν στο Ναό της Πανδήμου Αφροδίτης με χίλιες ιερόδουλες. Οι πόρνες ήταν Ασιάτισσες, Σκύθισες, σπανίως δε Κορίνθιες και Μιλήσιες, ασκούσαν ιδιωτικώς το έργο τους, εγκατεστημένες σε οίκους ανοχής, υπό την επίβλεψη „πορνοβοσκών“, και υποχρεούμενες σε ιατρικό έλεγχο (κατά περίεργο τρόπο στον κλάδο αυτό μέχρι και σήμερα διαπρέπουν κυρίως αλλοδαπές).
Το έθιμο της ιεροδουλίας είναι από ότι ξέρουμε από διάφορες έγκυρες πηγές (Ηρόδοτος, Κλειώ), ασιατικό επινόημα του ιερατείου καθώς η ιερόδουλη προσέφερε το σώμα της επί αντικαταβολή και αυτό ήταν το εισόδημα των ιερών ναών! Ας μην βιαστούν οι „πανεπιστήμονες ηθικής“ να κατακρίνουν αυτές τις γυναίκες οι οποίες συνήθως ήταν ανήλικες και ορφανές όπως η γνωστή Μαριάμ και η μητέρα της Άννα, και οι δύο ορφανές, οι οποίες βρήκαν καταφύγιο στον Ναό...
Υπήρχε καταπίεση των γυναικών; Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο πρώτο τακτικό σχολείο του κόσμου, στην σχολή του Πυθαγόρα, πασίγνωστη μαθήτρια υπήρξε η Θεανώ, την οποία αργότερα παντρεύτηκε ο μεγάλος αυτός δάσκαλος. Για την μεγάλη συκοφαντία των Ελληνίδων θα μπορέσετε σύντομα να διαβάσετε σε ειδικό άρθρο, με ενδελεχή τεκμηρίωση και στοιχειοθετημένη μελέτη.
Αρχαία Αίγυπτος:
Αλλά οι Αιγύπτιοι είχαν δούλους και μάλιστα κυρίως Εβραίους, και τους καταπίεζαν, σίγουρα θα ισχυρισθούν οι ειδήμονες αρχαιολασπολόγοι.
Ας το εξετάσουμε αντικειμενικά, μέσα από κείμενα τα οποία είναι υπεράνω κάθε αμφισβήτησης.
Ο πρώτος Εβραίος μετανάστης στην Αίγυπτο υπήρξε ο Αβραάμ, ο οποίος μετοίκησε διότι „έγινε πείνα εν τη γη Χαναάν“. Φεύγοντας όμως από την Αίγυπτο ο Αβραάμ „ήτο πλούσιος σφόδρα εις κτήνη (ζώα), εις αργύριον και χρυσίον“. Αγ. Γραφή, Γεν. ΙΓ 1,2.
Βέβαια, επικρατεί η άποψη ότι αργότερα οι Εβραίοι, δούλοι στην Αίγυπτο καταπιέζονταν, και για το λόγο αυτό ζήτησαν και την έξοδο τους. Ας το εξετάσουμε...
Το αίτημα που γίνεται στον Φαραώ, είναι καθαρά θρησκευτικό! Η αγία Γραφή, στο κεφ. Εξ. Ε 3 αναφέρει τα λόγια του Ααρών: „...άφες λοιπόν να υπάγουμε οδόν τριών ημερών εις την έρημον δια να προσφέρουμεν θυσίαν εις τον Κύριον τόν θεόν ημών...“. Ούτε λέξη για απελευθέρωση! Ολιγοήμερη διακοπή εργασιών για λατρευτικούς λόγους! Αλήθεια, τι θα έλεγε σήμερα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ή ο Καγκελάριος εάν του ζητούσε ο πρόεδρος των συνδικάτων τρεις μέρες άδεια για τις λατρευτικές ανάγκες των αλλοδαπών;
Βέβαια, θα έπρεπε να είχαν και καλές απολαβές, διότι από ότι διαβάζουμε στην Αγ. Γραφή οι Εβραίοι κατοικούσαν „εις το καλύτερο της γής της Αιγύπτου, τη γη Γεσέν“: Εξ. Η 22 : „...τη γή Γεσέν εις την οποίαν κατοικεί ο λαός μου...“. Επίσης αναφέρεται ότι είναι ιδιοκτήτες κοπαδιών ζώων: „..εκ δε των ζώων των υιών Ισραήλ δεν πέθανε ουδέ έν.“ Εξ. Θ 6.Επιπλέον, όπως θα δούμε παρακάτω, έχουν δικά τους σπίτια και αποκαλούν τους Αιγυπτίους γείτονες και συγκατοίκους: „...πάσα γυνή θέλει ζητήσει παρά της γείτονος αυτής και παρά της συγκατοίκου αυτής σκεύη αργυρά και χρυσά“ Εξ. Γ 22&ΙΒ 35. Ξυπνώντας για λίγο τι πνεύμα του συγκρητισμού μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι μία χούφτα Έλληνες όταν επαναστάτησαν κατά των Οθωμανών, δεν τους πήραν „σκεύη αργυρά και χρυσά“ αλλά τα όπλα τους. Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.
Καλά, πόσο σκληρή σκλαβιά μπορεί να είναι όταν είναι κάποιος κτηνοτρόφος και ζει στο καλύτερο μέρος της Αιγύπτου;
Ρωμαϊκή αυτοκρατορία:
Ο θεσμός της δουλείας αλλάζει ριζικά επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπου ο δούλος θεωρείτο πράγμα (res), υπαγόμενος στο δίκαιο των πραγμάτων (Res Publica Romana). Ο κύριος του δούλου είχε απόλυτη εξουσία πάνω του, την ικανοποίηση ανώμαλων ορέξεων, μπορούσε να τον πουλήσει, να τον φονεύσει, να τον κάνει ότι θέλει. Νομοθεσία τελείως ξένη για τα Ελληνικά δεδομένα. Δεν πρέπει λοιπόν να προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι οι περισσότερες επαναστάσεις δούλων έγιναν επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και ότι ο διασημότερος επαναστάτης υπήρξε κάποιος Έλληνας από τη Θράκη. Και το όνομα αυτού Σπάρτακος....
Μοντέρνοι καιροί:
Η έννομη δουλεία, επίκτητη ή κληρονομική, συνεχίστηκε και στους νεώτερους χρόνους μέχρι την διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ΟΗΕ το 1948 ( μόλις πριν 61 χρόνια!). Στις ΗΠΑ μόλις το 1964 νομοθετήθηκε η ισότιμη δικαστική αντιμετώπιση των Μαύρων, και το 1968 καταργήθηκε η διάκριση για την αγορά και ενοικίαση κατοικιών σε βάρος των Μαύρων.
Δουλεία, σκλαβιά είναι όταν εργάζεται κάποιος χαμηλόμισθα ( σίγουρα γνωρίζετε ότι με την καινούργια νομοθεσία στην Γερμανία επιτρέπεται να εργάζονται άνεργοι με ένα ευρώ ωρομίσθιο), η πίεση απώλειας της θέσεως εργασίας, η εξάρτηση από τον εργοδότη. Η μορφή αυτή ονομάζεται „esclavage moderne“ και δεν υπάρχει όπως θέλουν να μας πείσουν μόνο στην Μαυριτανία.
Η μορφή δουλείας έναντι γυναικών με καταναγκαστικό γάμο, βρίσκει ακόμη πρόσφορο έδαφος σε γειτονικές μας χώρες, οι οποίες βρίσκονται στα πρόθυρα της Ενωμένης Ευρώπης.
Υπάρχει λοιπόν μοντέρνα σκλαβιά ή να την λέμε „esclavage moderne“ για να μην μας καταλαβαίνουν;
„Η διατύπωση με τον λόγο των ανθρωπίνων σκέψεων δεν πρέπει να τρομάζει, έστω και αν φαίνονται αντίθετες προς τα κρατούντα. Αν δεν έχουν τον σπόρο της αλήθειας θα χαθούν. Αν όμως φέρουν στη ρίζα τους της αλήθειας το σπέρμα, θα ριζώσουν και θα αναπτυχθούν, όσο πόλεμο και αν τους κάνουν.“
K.K. Θανασουλόπουλος Ομ. Καθηγητής Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ).
Αρθρογραφία:Ομήρου Ιλιάδα & Οδύσσεια, Ηρόδοτος „Κλειώ“, „Οι δούλοι στην αρχαία Ελλάδα όλη η αλήθεια για το μεγάλο ψέμα“ Ε. Μπεξής (Ιχώρ), „Η νομοθεσία υπέρ των δούλων στην αρχαιότητα“ , Γ. Καζάνας (Δαυλός), „ Το μεγάλο ψέμα“ Μ. Καλόπουλος, Αγία Γραφή.
(1)Οι εκάστοτε εξωπραγματικές εκδοχές που ακούγονται από πολλούς Νεοέλληνες έχουν εξήγηση: Μετά από περισσότερα από 2300 χρόνια πόσοι μπορεί να είναι οι απόγονοι 31.000 πολιτών, και πόσοι απόγονοι υπάρχουν από τους 400.000 δούλους;
Νίκος Σάμιος
Η συνθήκη της Γενεύης όπως σήμερα παραβιάζεται, δεν υπήρχε στον αρχαίο κόσμο, αλλά υπήρχαν άλλοι όροι και κανόνες οι οποίοι σε γενικές γραμμές ήταν από όλους αποδεκτοί.
Αρχαία Ελλάδα:
Επιβάλλεται κατ αρχήν να ασχοληθούμε με το νομικό πλαίσιο της αρχαιότητος για να βγάλουμε στοιχειοθετημένα συμπεράσματα. Ας διαβάσουμε λοιπόν τι λέει ο Δημοσθένης στον νόμο που αφορά κυρίως δούλους:
„Ακούστε άνδρες Αθηναίοι, το νόμο της φιλανθρωπίας, που αξιώνει ούτε οι δούλοι να προσβάλλονται.“ (Κατά Μειδίου 48)
Στην Σπάρτη βάσει νομοθεσίας, επιτρεπόταν ακόμα και η απελευθέρωση(!) των ειλώτων ως ανταμοιβή πολεμικών υπηρεσιών. Αλλά τι ήταν οι είλωτες; Κατά μια εκδοχή η λέξη προέρχεται από το ρήμα αιρω(κυριεύω), αόριστος β´ ειλον. Όπως λοιπόν γράφει και ο Παυσανίας ( Λακωνικά, Γ 6) οι είλωτες όπως και οι δούλοι ήταν οι ηττηθέντες στον πόλεμο.
Και τώρα θα πουν σίγουρα οι περισπούδαστοι αρχαιοσυκοφάντες, κάνανε δούλους τούς αιχμαλώτους πολέμου! Καλά, σήμερα από ότι γνωρίζουμε τους αιχμαλώτους πολέμου τους στέλνουν θέτοντας εκτός ισχύος την συνθήκη της Γενεύης, σε νησάκι για ...τουρισμό, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες κρατήσεως, βασανιστήρια, αφαιρώντας τους κάθε δικαίωμα υπεράσπισης, για να μην αναφέρουμε τις γενοκτονίες και τις μαζικές σφαγές αιχμαλώτων.
Αλλά πως ζούσαν οι δούλοι; Ένας πασίγνωστος δούλος είναι ο Εύμαιος, ο δούλος του πολυμήχανου Οδυσσέα για τον οποίο πληροφορούμεθα από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια ότι έχει δικό του πέτρινο σπίτι, σφάζει όποτε θέλει ζώα από το κοπάδι του Οδυσσέα για να φάγει χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανένα, οπλοφορεί φέροντας ένα ξίφος και ένα μυτερό ακόντιο, και έχει και έναν δικό του δούλο. Καλά, γιατί τους έλεγαν δούλους; Απλά, γιατί δούλευαν και μάλιστα επί ανταμοιβή.
Σίγουρα, οι λασπολόγοι θα πουν τώρα ότι οι συνθήκες εργασίας υπήρξαν απάνθρωπες. Λοιπόν, το 309 π.Χ. διενεργείται επί Δημητρίου του Φαληρέως απογραφή πληθυσμού με τα εξής αποτελέσματα: Στην Αθήνα ελεύθεροι πολίτες 21.000, μέτοικοι 10.000 και δούλοι 400.000!(1)Μια δηλαδή συντριπτική υπεροχή των δούλων η οποία κάθε είδους αίτημα, επανάσταση θα στεφάνωνε με επιτυχία. Και ξέρετε πόσες έγιναν; ΟΥΤΕ ΜΙΑ.
Θεωρούσαν την άρνηση του άλλου ως απώλεια ταυτότητας:
-Πενθέας: „Ποιός είναι αυτός ο θεός; Πού τον γνώρισες; Τον είδες; Νύχτα, στο όνειρό σου;“
-Διόνυσος: „ - Όχι, όχι, τον είδα ξύπνιος, απαντά ο ιερέας. Ενώπιος ενωπίω“.
Απόσπασμα από την στιχομυθία Πενθέα/ Διονύσου.
Εδώ, ο Πενθέας, δεν αναγνωρίζει τον ξένο, ο οποίος όμως είναι ταυτόχρονα ο πρώτος ξάδελφος του, κατά κάποιο τρόπο είδωλο του και σωσίας του (ο Διόνυσος). Ο Πενθέας έχει δημιουργήσει ένα προσωπείο πάντα έτοιμος να προστάξει και να τιμωρήσει. Αν το βγάζαμε θα βρίσκαμε πίσω από την μάσκα τον Διόνυσο ...όλοι όσοι διακήρυσσαν την αναγκαιότητα να διαφυλαχτούν οι δικές τους παραδοσιακές αξίες έναντι της ετερότητας, η οποία τους αμφισβητεί, τους αναγκάζει να δουν τον εαυτό τους με διαφορετικά μάτια, όλοι οι πολίτες που είναι βέβαιοι για την ανωτερότητα τους, κατρακυλούν στην απόλυτη αλλοτρίωση, την φρίκη και την τερατωδία. Ο Πενθέας βρίσκει τρομερό θάνατο, διαμελίζεται ζωντανός σαν άγριο θηρίο από την βασιλομήτορα Αγαύη, την μητέρα του.. Φρίκη. Μία φρίκη που διαγράφεται στο πρόσωπο εκείνου που δεν μπόρεσε να κάνει τόπο στον άλλον: Η άρνηση του ξένου ως απώλεια ταυτότητας, ένα από τα άπειρα διδάγματα της Ελληνικής μυθολογίας.
Οι γυναίκες:
Και τώρα να και τα „βαριά όπλα“ των βαρυσήμαντων πτυχιούχων επιστημόνων ηθικής:
Οι γυναίκες! Είχαν γυναίκες δούλες! Είχαν Ιερόδουλες!
Βεβαίως! Το ξενόφερτο αυτό έθιμο εισέβαλε μόνο στην Κόρινθο όπου λειτουργούσε το μοναδικό ιεροδουλείον πανελλαδικώς και βρισκόταν στο Ναό της Πανδήμου Αφροδίτης με χίλιες ιερόδουλες. Οι πόρνες ήταν Ασιάτισσες, Σκύθισες, σπανίως δε Κορίνθιες και Μιλήσιες, ασκούσαν ιδιωτικώς το έργο τους, εγκατεστημένες σε οίκους ανοχής, υπό την επίβλεψη „πορνοβοσκών“, και υποχρεούμενες σε ιατρικό έλεγχο (κατά περίεργο τρόπο στον κλάδο αυτό μέχρι και σήμερα διαπρέπουν κυρίως αλλοδαπές).
Το έθιμο της ιεροδουλίας είναι από ότι ξέρουμε από διάφορες έγκυρες πηγές (Ηρόδοτος, Κλειώ), ασιατικό επινόημα του ιερατείου καθώς η ιερόδουλη προσέφερε το σώμα της επί αντικαταβολή και αυτό ήταν το εισόδημα των ιερών ναών! Ας μην βιαστούν οι „πανεπιστήμονες ηθικής“ να κατακρίνουν αυτές τις γυναίκες οι οποίες συνήθως ήταν ανήλικες και ορφανές όπως η γνωστή Μαριάμ και η μητέρα της Άννα, και οι δύο ορφανές, οι οποίες βρήκαν καταφύγιο στον Ναό...
Υπήρχε καταπίεση των γυναικών; Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο πρώτο τακτικό σχολείο του κόσμου, στην σχολή του Πυθαγόρα, πασίγνωστη μαθήτρια υπήρξε η Θεανώ, την οποία αργότερα παντρεύτηκε ο μεγάλος αυτός δάσκαλος. Για την μεγάλη συκοφαντία των Ελληνίδων θα μπορέσετε σύντομα να διαβάσετε σε ειδικό άρθρο, με ενδελεχή τεκμηρίωση και στοιχειοθετημένη μελέτη.
Αρχαία Αίγυπτος:
Αλλά οι Αιγύπτιοι είχαν δούλους και μάλιστα κυρίως Εβραίους, και τους καταπίεζαν, σίγουρα θα ισχυρισθούν οι ειδήμονες αρχαιολασπολόγοι.
Ας το εξετάσουμε αντικειμενικά, μέσα από κείμενα τα οποία είναι υπεράνω κάθε αμφισβήτησης.
Ο πρώτος Εβραίος μετανάστης στην Αίγυπτο υπήρξε ο Αβραάμ, ο οποίος μετοίκησε διότι „έγινε πείνα εν τη γη Χαναάν“. Φεύγοντας όμως από την Αίγυπτο ο Αβραάμ „ήτο πλούσιος σφόδρα εις κτήνη (ζώα), εις αργύριον και χρυσίον“. Αγ. Γραφή, Γεν. ΙΓ 1,2.
Βέβαια, επικρατεί η άποψη ότι αργότερα οι Εβραίοι, δούλοι στην Αίγυπτο καταπιέζονταν, και για το λόγο αυτό ζήτησαν και την έξοδο τους. Ας το εξετάσουμε...
Το αίτημα που γίνεται στον Φαραώ, είναι καθαρά θρησκευτικό! Η αγία Γραφή, στο κεφ. Εξ. Ε 3 αναφέρει τα λόγια του Ααρών: „...άφες λοιπόν να υπάγουμε οδόν τριών ημερών εις την έρημον δια να προσφέρουμεν θυσίαν εις τον Κύριον τόν θεόν ημών...“. Ούτε λέξη για απελευθέρωση! Ολιγοήμερη διακοπή εργασιών για λατρευτικούς λόγους! Αλήθεια, τι θα έλεγε σήμερα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ή ο Καγκελάριος εάν του ζητούσε ο πρόεδρος των συνδικάτων τρεις μέρες άδεια για τις λατρευτικές ανάγκες των αλλοδαπών;
Βέβαια, θα έπρεπε να είχαν και καλές απολαβές, διότι από ότι διαβάζουμε στην Αγ. Γραφή οι Εβραίοι κατοικούσαν „εις το καλύτερο της γής της Αιγύπτου, τη γη Γεσέν“: Εξ. Η 22 : „...τη γή Γεσέν εις την οποίαν κατοικεί ο λαός μου...“. Επίσης αναφέρεται ότι είναι ιδιοκτήτες κοπαδιών ζώων: „..εκ δε των ζώων των υιών Ισραήλ δεν πέθανε ουδέ έν.“ Εξ. Θ 6.Επιπλέον, όπως θα δούμε παρακάτω, έχουν δικά τους σπίτια και αποκαλούν τους Αιγυπτίους γείτονες και συγκατοίκους: „...πάσα γυνή θέλει ζητήσει παρά της γείτονος αυτής και παρά της συγκατοίκου αυτής σκεύη αργυρά και χρυσά“ Εξ. Γ 22&ΙΒ 35. Ξυπνώντας για λίγο τι πνεύμα του συγκρητισμού μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι μία χούφτα Έλληνες όταν επαναστάτησαν κατά των Οθωμανών, δεν τους πήραν „σκεύη αργυρά και χρυσά“ αλλά τα όπλα τους. Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.
Καλά, πόσο σκληρή σκλαβιά μπορεί να είναι όταν είναι κάποιος κτηνοτρόφος και ζει στο καλύτερο μέρος της Αιγύπτου;
Ρωμαϊκή αυτοκρατορία:
Ο θεσμός της δουλείας αλλάζει ριζικά επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπου ο δούλος θεωρείτο πράγμα (res), υπαγόμενος στο δίκαιο των πραγμάτων (Res Publica Romana). Ο κύριος του δούλου είχε απόλυτη εξουσία πάνω του, την ικανοποίηση ανώμαλων ορέξεων, μπορούσε να τον πουλήσει, να τον φονεύσει, να τον κάνει ότι θέλει. Νομοθεσία τελείως ξένη για τα Ελληνικά δεδομένα. Δεν πρέπει λοιπόν να προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι οι περισσότερες επαναστάσεις δούλων έγιναν επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και ότι ο διασημότερος επαναστάτης υπήρξε κάποιος Έλληνας από τη Θράκη. Και το όνομα αυτού Σπάρτακος....
Μοντέρνοι καιροί:
Η έννομη δουλεία, επίκτητη ή κληρονομική, συνεχίστηκε και στους νεώτερους χρόνους μέχρι την διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ΟΗΕ το 1948 ( μόλις πριν 61 χρόνια!). Στις ΗΠΑ μόλις το 1964 νομοθετήθηκε η ισότιμη δικαστική αντιμετώπιση των Μαύρων, και το 1968 καταργήθηκε η διάκριση για την αγορά και ενοικίαση κατοικιών σε βάρος των Μαύρων.
Δουλεία, σκλαβιά είναι όταν εργάζεται κάποιος χαμηλόμισθα ( σίγουρα γνωρίζετε ότι με την καινούργια νομοθεσία στην Γερμανία επιτρέπεται να εργάζονται άνεργοι με ένα ευρώ ωρομίσθιο), η πίεση απώλειας της θέσεως εργασίας, η εξάρτηση από τον εργοδότη. Η μορφή αυτή ονομάζεται „esclavage moderne“ και δεν υπάρχει όπως θέλουν να μας πείσουν μόνο στην Μαυριτανία.
Η μορφή δουλείας έναντι γυναικών με καταναγκαστικό γάμο, βρίσκει ακόμη πρόσφορο έδαφος σε γειτονικές μας χώρες, οι οποίες βρίσκονται στα πρόθυρα της Ενωμένης Ευρώπης.
Υπάρχει λοιπόν μοντέρνα σκλαβιά ή να την λέμε „esclavage moderne“ για να μην μας καταλαβαίνουν;
„Η διατύπωση με τον λόγο των ανθρωπίνων σκέψεων δεν πρέπει να τρομάζει, έστω και αν φαίνονται αντίθετες προς τα κρατούντα. Αν δεν έχουν τον σπόρο της αλήθειας θα χαθούν. Αν όμως φέρουν στη ρίζα τους της αλήθειας το σπέρμα, θα ριζώσουν και θα αναπτυχθούν, όσο πόλεμο και αν τους κάνουν.“
K.K. Θανασουλόπουλος Ομ. Καθηγητής Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ).
Αρθρογραφία:Ομήρου Ιλιάδα & Οδύσσεια, Ηρόδοτος „Κλειώ“, „Οι δούλοι στην αρχαία Ελλάδα όλη η αλήθεια για το μεγάλο ψέμα“ Ε. Μπεξής (Ιχώρ), „Η νομοθεσία υπέρ των δούλων στην αρχαιότητα“ , Γ. Καζάνας (Δαυλός), „ Το μεγάλο ψέμα“ Μ. Καλόπουλος, Αγία Γραφή.
(1)Οι εκάστοτε εξωπραγματικές εκδοχές που ακούγονται από πολλούς Νεοέλληνες έχουν εξήγηση: Μετά από περισσότερα από 2300 χρόνια πόσοι μπορεί να είναι οι απόγονοι 31.000 πολιτών, και πόσοι απόγονοι υπάρχουν από τους 400.000 δούλους;
Νίκος Σάμιος
Ζωγράφισαν την Παναγία με κομπινεζόν και κέρατα !!! Και μια απάντηση στο παραλήρημα!!!!
Ένα "χριστιανικό" παραλήρημα......
......
--------------------------------------------------
Πέμπτη, 12 Μάρτιος 2009
Ζωγράφισαν την Παναγία με κομπινεζόν και κέρατα !!!
http://taxalia.blogspot.com/2009/03/blog-post_9545.html
---
Έθιμο κατήντησε για κάποιους βλαμμένους, η προσβολή του θρησκευτικού αισθήματος των ορθόδοξων κάθε χρόνο πριν το Πάσχα.
ΣΩΣΤΟΤΑΤΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ..ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΗ, ΟΠΩΣ ΘΑ ΒΟΛΕΥΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ HELLAS-ORTHODOXY
Τελικα,ορισμενοι μαλλον εχουν αναλαβει "εργολαβια" την διαπομπευση οτιδηποτε χριστιανικου στη χωρα μας: δεν εξηγειται αλλιως πως, μετα το θορυβο για το επαισχυντο "αρμα Εφραιμ" του γνωστου θλιβερου καρναβαλιου, ηρθε στο προσκηνιο αλλη μια περιπτωση υβρεως, που εχει το θρασος να πλασαρεται και ως...τεχνη!!! Η Παναγια μας λοιπον, αυτο το Υψιστο Προσωπο στη θρησκεια μας, επεσε θυμα των αρρωστημενων φαντασιωσεων και κατευθυνομενων προσβολων, που την παρουσιαζουν σε πινακα ζωγραφικης ΜΕ ΚΟΜΠΙΝΕΖΟΝ ΚΑΙ ΚΕΡΑΤΑ!!!
...
συνέχεια:
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10844&catid=89#10844
---------------------------------------------------------------
Και μια απάντηση!!!!
---------------------------------------
"ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ" ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - Μια απάντηση
------
21
"ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Αὐτάρκης ἔση, ἄν μάθῃς τί τό καλόν κἀγαθόν ἐστι.
Θα γίνεις αυτάρκης, αν κατανοήσεις ποιο είναι το καλό και το αγαθό.
Μένανδρος (342-291)
Πολιτισμός είναι το σύνολο των πνευματικών και υλικών επιτευγμάτων του ανθρώπου, ο βαθμός της πνευματικής και υλικής ανάπτυξης μιας κοινωνίας. Είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να υψωθεί σε ελεύθερο νοητικά ον, να αναπτύξει και να καλλιεργήσει την προσωπικότητά του και τις πνευματικές του ιδιότητες, αβίαστα, αρμονικά, ελεύθερα, σε συνδυασμό με το περιβάλλον στο οποίο ζει.
Ο όρος Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός δεν βρίσκεται πουθενά, σε κανένα σύγγραμμα, σε καμία εγκυκλοπαίδεια ανά τον κόσμο. Είναι ένα δημιούργημα της εκκλησίας-η λέξη δημιουργήθηκε το 1864- στην προσπάθειά της να γαντζωθεί από τον Ορθόδοξο Ελληνισμό μας και να καλύψει την γύμνια της εβραϊκής θρησκείας. Είναι ένα δημαγωγικό, ψευδεπίγραφο σύνθημα των δημαγωγών.
Δεν μπορούν να δημιουργήσουν μία νέα έννοια δύο τόσο αντίθετες και αλληλοσυγκρουόμενες λέξεις. Εάν ο όρος σημαίνει ένωση της εθνικής μας παράδοσης με τον διεθνισμό του εβραιοχριστιανισμού, τότε θα έπρεπε να υπάρχει Ρωσοχριστιανικός, Αγγλοχριστιανικός, Γερμανοχριστιανικός, Ιταλοχριστιανικός κλπ, πολιτισμός. Και με την ίδια λογική θα έπρεπε να υπάρχει Αιγυπτιοϊσλαμικός, Περσοϊσλαμικός, κλπ, πολιτισμός.
Ελλάδα σημαίνει Φως, Ελευθερία, Δημοκρατία, Νους, Έρευνα. Χριστιανισμός σημαίνει ακριβώς τα αντίθετα αυτών, Σκοτάδι, Υποδούλωση, Φασισμός, Άγνοια, Πίστη στο άγνωστο.
Ελλάδα και Χριστιανισμός. Πώς μπορούν αυτά τα δύο να συμβαδίσουν; Πώς μπορεί η δημιουργική σκέψη των Ελλήνων να τοποθετηθεί δίπλα στην αρτηριοσκλήρυνση και στο "πίστευε και μη ερεύνα"; Πώς μπορεί η έρευνα να σταθεί δίπλα στον φανατισμό;
Ελληνοχριστιανός είναι αυτός, υποτίθεται, που συνδυάζει στοιχεία από την ελληνική και χριστιανική παράδοση. Παράδοση δε είναι τα στοιχεία του παρελθόντος ενός πολιτισμού. Για ποιόν, λοιπόν, πολιτισμό και ποια παράδοση μας μιλάει ο Χριστιανισμός;
.....
συνέχεια:
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10858&catid=89#10858
------------------------------------------------------------
......
--------------------------------------------------
Πέμπτη, 12 Μάρτιος 2009
Ζωγράφισαν την Παναγία με κομπινεζόν και κέρατα !!!
http://taxalia.blogspot.com/2009/03/blog-post_9545.html
---
Έθιμο κατήντησε για κάποιους βλαμμένους, η προσβολή του θρησκευτικού αισθήματος των ορθόδοξων κάθε χρόνο πριν το Πάσχα.
ΣΩΣΤΟΤΑΤΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ..ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΗ, ΟΠΩΣ ΘΑ ΒΟΛΕΥΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ HELLAS-ORTHODOXY
Τελικα,ορισμενοι μαλλον εχουν αναλαβει "εργολαβια" την διαπομπευση οτιδηποτε χριστιανικου στη χωρα μας: δεν εξηγειται αλλιως πως, μετα το θορυβο για το επαισχυντο "αρμα Εφραιμ" του γνωστου θλιβερου καρναβαλιου, ηρθε στο προσκηνιο αλλη μια περιπτωση υβρεως, που εχει το θρασος να πλασαρεται και ως...τεχνη!!! Η Παναγια μας λοιπον, αυτο το Υψιστο Προσωπο στη θρησκεια μας, επεσε θυμα των αρρωστημενων φαντασιωσεων και κατευθυνομενων προσβολων, που την παρουσιαζουν σε πινακα ζωγραφικης ΜΕ ΚΟΜΠΙΝΕΖΟΝ ΚΑΙ ΚΕΡΑΤΑ!!!
...
συνέχεια:
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10844&catid=89#10844
---------------------------------------------------------------
Και μια απάντηση!!!!
---------------------------------------
"ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ" ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - Μια απάντηση
------
21
"ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Αὐτάρκης ἔση, ἄν μάθῃς τί τό καλόν κἀγαθόν ἐστι.
Θα γίνεις αυτάρκης, αν κατανοήσεις ποιο είναι το καλό και το αγαθό.
Μένανδρος (342-291)
Πολιτισμός είναι το σύνολο των πνευματικών και υλικών επιτευγμάτων του ανθρώπου, ο βαθμός της πνευματικής και υλικής ανάπτυξης μιας κοινωνίας. Είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να υψωθεί σε ελεύθερο νοητικά ον, να αναπτύξει και να καλλιεργήσει την προσωπικότητά του και τις πνευματικές του ιδιότητες, αβίαστα, αρμονικά, ελεύθερα, σε συνδυασμό με το περιβάλλον στο οποίο ζει.
Ο όρος Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός δεν βρίσκεται πουθενά, σε κανένα σύγγραμμα, σε καμία εγκυκλοπαίδεια ανά τον κόσμο. Είναι ένα δημιούργημα της εκκλησίας-η λέξη δημιουργήθηκε το 1864- στην προσπάθειά της να γαντζωθεί από τον Ορθόδοξο Ελληνισμό μας και να καλύψει την γύμνια της εβραϊκής θρησκείας. Είναι ένα δημαγωγικό, ψευδεπίγραφο σύνθημα των δημαγωγών.
Δεν μπορούν να δημιουργήσουν μία νέα έννοια δύο τόσο αντίθετες και αλληλοσυγκρουόμενες λέξεις. Εάν ο όρος σημαίνει ένωση της εθνικής μας παράδοσης με τον διεθνισμό του εβραιοχριστιανισμού, τότε θα έπρεπε να υπάρχει Ρωσοχριστιανικός, Αγγλοχριστιανικός, Γερμανοχριστιανικός, Ιταλοχριστιανικός κλπ, πολιτισμός. Και με την ίδια λογική θα έπρεπε να υπάρχει Αιγυπτιοϊσλαμικός, Περσοϊσλαμικός, κλπ, πολιτισμός.
Ελλάδα σημαίνει Φως, Ελευθερία, Δημοκρατία, Νους, Έρευνα. Χριστιανισμός σημαίνει ακριβώς τα αντίθετα αυτών, Σκοτάδι, Υποδούλωση, Φασισμός, Άγνοια, Πίστη στο άγνωστο.
Ελλάδα και Χριστιανισμός. Πώς μπορούν αυτά τα δύο να συμβαδίσουν; Πώς μπορεί η δημιουργική σκέψη των Ελλήνων να τοποθετηθεί δίπλα στην αρτηριοσκλήρυνση και στο "πίστευε και μη ερεύνα"; Πώς μπορεί η έρευνα να σταθεί δίπλα στον φανατισμό;
Ελληνοχριστιανός είναι αυτός, υποτίθεται, που συνδυάζει στοιχεία από την ελληνική και χριστιανική παράδοση. Παράδοση δε είναι τα στοιχεία του παρελθόντος ενός πολιτισμού. Για ποιόν, λοιπόν, πολιτισμό και ποια παράδοση μας μιλάει ο Χριστιανισμός;
.....
συνέχεια:
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10858&catid=89#10858
------------------------------------------------------------
Ο τουρισμός στον αρχαίο κόσμο
Souvenirs, souvenirs, Greek arts
„Ο ναός της εφεσίου Αρτέμιδος, το αγαλματίδιο του Διός και του Απόλλωνος, τρις μινιατούρες στην τιμή μίας!Αγοράστε αναμνηστικά κυρίες και κύριοι να θυμάστε την διαμονή σας στην Έφεσο.“ Αυτά φώναζε ο Αρτεμήσιος, έμπορος που ζούσε από τον τουρισμό και κοιτούσε καχύποπτα κάποιον τέως Εβραίο κατόπιν Ρωμαίο και νυν πάλι (διεθνή τώρα)Εβραίο Σαούλ /Παύλο ο οποίος εκμεταλλευόμενος την πολυκοσμία και την έλευση πολλών Εβραίων έκανε προσηλυτισμό. „Θα μας χαλάσει την δουλειά και τι θα πω στην γυναίκα, πως θα μεγαλώσω τα παιδιά μου, και πώς θα ξεπληρώσω τον Δημήτριο(1) τον κατασκευαστή(2) έτσι και μειωθεί ο τζίρος“ σκέφτηκε. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτός ο άνθρωπος θα γινόταν αργότερα ο ιδρυτής μιας καινούργιας θρησκείας και ενός κράτους (Βατικανό) με μια από τις πλουσιότερες τράπεζες του κόσμου. Βέβαια οι ανησυχίες του Αρτεμήσιου ήταν αδικαιολόγητες καθώς η θρησκεία μεν άλλαξε αλλά ο εκκλησιαστικός τουρισμός συνεχίζει και οι έμποροι εξακολουθούν στα εκκλησιαστικά πανηγύρια να ξεπουλούν...
Μια και βρισκόμαστε λοιπόν στην Έφεσο όπου υπήρχε ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, ο ναός της Αρτέμιδος, ας θυμηθούμε ποιος τα καθιέρωσε σαν θαύματα. Ο Αντίπατρος από την Σιδώνα ξεκίνησε πριν 2000 χρόνια και κατέγραψε τα πιο θαυμαστά έργα που έγιναν ποτέ από ανθρώπων χέρια, χαρίζοντας τους έτσι την αθανασία. Ταξίδεψε λοιπόν χιλιάδες χιλιόμετρα και μάλιστα σε μια εποχή με πολύ περιορισμένα μέσα μεταφοράς, και με άπειρους κινδύνους .“Όποιος συνάντησε τόση ομορφιά στην ζωή του, μόνο μετά τον θάνατο θα λυτρωθεί“ είπε ο Αντίπατρος.
Φυσικά δεν υπήρξε ο Αντίπατρος ο πρώτος τουρίστας. Πολλά χρόνια πριν οι αρχαίοι παρ´ όλες τις ταλαιπωρίες της τότε εποχής πήγαιναν στην Ολυμπία (μέχρι και 40000 θεατές!), στους Δελφούς, στα Ίσθμια, στην Νεμέα για να παρακολουθήσουν μουσικούς και αθλητικούς αγώνες. Και επίσης στην Σαμοθράκη, στην Ελευσίνα και σε πολλές άλλες πόλεις για να παρευρεθούν στα μικρά και μεγάλα Μυστήρια. Κατά κάποιο τρόπο αθλητικός και θρησκευτικός τουρισμός, όμως υπήρχε και ιατρικός τουρισμός (Επίδαυρος / Ασκληπιείο), όπως και επιμορφωτικός τουρισμός στα παράλια της Μ. Ασίας, στην Μίλητο, Σμύρνη και σε πολλές άλλες πόλεις της Ιωνίας, της περιοχής που άφθονα παρήγαγε φιλοσοφία και επιστήμες και αξιόλογες προσωπικότητες μέχρι ακόμα λίγο πριν την κάθοδο της στον Άδη το 1922...
Αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας: Τότε όπως και σήμερα, μόνο όποιοι είχαν χρήματα ταξίδευαν. Σχεδόν 90% του πληθυσμού ήταν φτωχοί. Σήμερα, σχεδόν 90% του πληθυσμού είναι χρεωμένοι.
Οι μεγάλοι σοφοί, ο Σόλων, ο Πλάτων, ο Πυθαγόρας και πολλοί άλλοι ταξίδευαν στην Αίγυπτο, στην Περσία και σε άλλες χώρες. Θα ήταν σίγουρα παράληψη να μην αναφέρουμε και τον Παυσανία ο οποίος έγραψε το „Ελλάδος περιήγησις“. Εδώ φαίνεται επίσης ότι οι Έλληνες προτιμούσαν την λέξη περιήγησης από την λέξη τουρισμός, αν και η λέξη τουρισμός (πριν το τέλος του 18ου αιώνα η λέξη αυτή ήταν ανύπαρκτη) όπως γράφουν τα λεξικά προέρχεται από το Λατινικό tornus, και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τελικά προέρχεται η λέξη από το Ελληνικό τόρνος. Υπάρχει επίσης και το ρήμα τορνόω / τορνω μετ.: διαγράφω κύκλο (λεξικό Δ.Δημητράκου). Οι ξυλουργοί, οι οικοδόμοι και οι γλύπτες χρησιμοποιούσαν το εργαλείο τόρνος, τόρνευαν.
Κατά την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αρκετοί ακολούθησαν το παράδειγμα του Κικέρωνος ο οποίος για να τελειοποιήσει την τέχνη της ρητορικής του είχε πάει στην Graeculi (Ελλαδίτσα) όπως έλεγαν την Ελλάδα μετά το ένδοξο παρελθόν της οι Ρωμαίοι. Ακόμα από την ύστερη αρχαιότητα την προγονική δόξα των Ελλήνων την είχαν σε μεγάλη εκτίμηση όλοι οι λαοί. Είναι δηλαδή κάτι σαν το κρασί: όσο περνάει ο χρόνος τόσο πιο πολύ το εκτιμάμε. Ας προσέξουμε λοιπόν εμείς οι Νεοέλληνες να μην μείνουμε μόνο η ετικέτα του μπουκαλιού που έχει μέσα αυτό το υπέροχο κρασί...
(1)Για την εξέγερση των κατασκευαστών κατά του Παύλου στο θέατρο η οποία ευτυχώς υπήρξε ειρηνική και χωρίς θύματα βλ. Βίβλος Πράξεις των Αποστόλων.
(2)Μερικά από τα αναμνηστικά: Αγαλματίδια, απομιμήσεις ναών, ποτήρια με την αρχιτεκτονική των ναών για σχέδιο, παπύρους από την Αλεξάνδρεια, μέχρι και παιδικά παιχνίδια Σίγουρα θα θυμάστε ότι ο Φοίβος και η Αθηνά, τα μασκότ της Ολυμπιάδος 2004, ήταν από τα πρώτα παιδικά παιχνίδια που βρέθηκαν (Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στις ξένες γλώσσες ονομάζονται παιχνίδια «Olympische Spiele, Olympic games»).
N.Σάμιος
Μια και βρισκόμαστε λοιπόν στην Έφεσο όπου υπήρχε ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, ο ναός της Αρτέμιδος, ας θυμηθούμε ποιος τα καθιέρωσε σαν θαύματα. Ο Αντίπατρος από την Σιδώνα ξεκίνησε πριν 2000 χρόνια και κατέγραψε τα πιο θαυμαστά έργα που έγιναν ποτέ από ανθρώπων χέρια, χαρίζοντας τους έτσι την αθανασία. Ταξίδεψε λοιπόν χιλιάδες χιλιόμετρα και μάλιστα σε μια εποχή με πολύ περιορισμένα μέσα μεταφοράς, και με άπειρους κινδύνους .“Όποιος συνάντησε τόση ομορφιά στην ζωή του, μόνο μετά τον θάνατο θα λυτρωθεί“ είπε ο Αντίπατρος.
Φυσικά δεν υπήρξε ο Αντίπατρος ο πρώτος τουρίστας. Πολλά χρόνια πριν οι αρχαίοι παρ´ όλες τις ταλαιπωρίες της τότε εποχής πήγαιναν στην Ολυμπία (μέχρι και 40000 θεατές!), στους Δελφούς, στα Ίσθμια, στην Νεμέα για να παρακολουθήσουν μουσικούς και αθλητικούς αγώνες. Και επίσης στην Σαμοθράκη, στην Ελευσίνα και σε πολλές άλλες πόλεις για να παρευρεθούν στα μικρά και μεγάλα Μυστήρια. Κατά κάποιο τρόπο αθλητικός και θρησκευτικός τουρισμός, όμως υπήρχε και ιατρικός τουρισμός (Επίδαυρος / Ασκληπιείο), όπως και επιμορφωτικός τουρισμός στα παράλια της Μ. Ασίας, στην Μίλητο, Σμύρνη και σε πολλές άλλες πόλεις της Ιωνίας, της περιοχής που άφθονα παρήγαγε φιλοσοφία και επιστήμες και αξιόλογες προσωπικότητες μέχρι ακόμα λίγο πριν την κάθοδο της στον Άδη το 1922...
Αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας: Τότε όπως και σήμερα, μόνο όποιοι είχαν χρήματα ταξίδευαν. Σχεδόν 90% του πληθυσμού ήταν φτωχοί. Σήμερα, σχεδόν 90% του πληθυσμού είναι χρεωμένοι.
Οι μεγάλοι σοφοί, ο Σόλων, ο Πλάτων, ο Πυθαγόρας και πολλοί άλλοι ταξίδευαν στην Αίγυπτο, στην Περσία και σε άλλες χώρες. Θα ήταν σίγουρα παράληψη να μην αναφέρουμε και τον Παυσανία ο οποίος έγραψε το „Ελλάδος περιήγησις“. Εδώ φαίνεται επίσης ότι οι Έλληνες προτιμούσαν την λέξη περιήγησης από την λέξη τουρισμός, αν και η λέξη τουρισμός (πριν το τέλος του 18ου αιώνα η λέξη αυτή ήταν ανύπαρκτη) όπως γράφουν τα λεξικά προέρχεται από το Λατινικό tornus, και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τελικά προέρχεται η λέξη από το Ελληνικό τόρνος. Υπάρχει επίσης και το ρήμα τορνόω / τορνω μετ.: διαγράφω κύκλο (λεξικό Δ.Δημητράκου). Οι ξυλουργοί, οι οικοδόμοι και οι γλύπτες χρησιμοποιούσαν το εργαλείο τόρνος, τόρνευαν.
Κατά την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αρκετοί ακολούθησαν το παράδειγμα του Κικέρωνος ο οποίος για να τελειοποιήσει την τέχνη της ρητορικής του είχε πάει στην Graeculi (Ελλαδίτσα) όπως έλεγαν την Ελλάδα μετά το ένδοξο παρελθόν της οι Ρωμαίοι. Ακόμα από την ύστερη αρχαιότητα την προγονική δόξα των Ελλήνων την είχαν σε μεγάλη εκτίμηση όλοι οι λαοί. Είναι δηλαδή κάτι σαν το κρασί: όσο περνάει ο χρόνος τόσο πιο πολύ το εκτιμάμε. Ας προσέξουμε λοιπόν εμείς οι Νεοέλληνες να μην μείνουμε μόνο η ετικέτα του μπουκαλιού που έχει μέσα αυτό το υπέροχο κρασί...
(1)Για την εξέγερση των κατασκευαστών κατά του Παύλου στο θέατρο η οποία ευτυχώς υπήρξε ειρηνική και χωρίς θύματα βλ. Βίβλος Πράξεις των Αποστόλων.
(2)Μερικά από τα αναμνηστικά: Αγαλματίδια, απομιμήσεις ναών, ποτήρια με την αρχιτεκτονική των ναών για σχέδιο, παπύρους από την Αλεξάνδρεια, μέχρι και παιδικά παιχνίδια Σίγουρα θα θυμάστε ότι ο Φοίβος και η Αθηνά, τα μασκότ της Ολυμπιάδος 2004, ήταν από τα πρώτα παιδικά παιχνίδια που βρέθηκαν (Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στις ξένες γλώσσες ονομάζονται παιχνίδια «Olympische Spiele, Olympic games»).
N.Σάμιος
12 Μαρτίου 2009
Ξεκινούν ανασκαφές για τον Ιππόδρομο της Ολυμπίας!!!
-----------------------------------------------------------------------------------
http://pyrisporos.blogspot.com/2009/03/blog-post_12.html
ΠΗΓΗ: in.gr
------------------------------------------------
http://pyrisporos.blogspot.com/2009/03/blog-post_12.html
Αναζήτηση τού Ιπποδρόμου και τής Αγοράς τής Αρχαίας Ολυμπίας
Έρευνα με στόχο να εντοπίσουν τον χαμένο Ιππόδρομο της αρχαίας Ολυμπίας, ξεκινούν τους επόμενους μήνες οι αρχαιολόγοι του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου.Σύμφωνα με το Βήμα, «οδηγός» τους σε αυτή την εντυπωσιακή και δύσκολη αναζήτηση θα είναι ο Παυσανίας, σύμφωνα με περιγραφή του οποίου ο Ιππόδρομος βρισκόταν νοτίως του Σταδίου.
Οι επιστήμονες θα χρησιμοποιήσουν τη μέθοδο της γεωηλεκτρικής τομογραφίας αλλά και δοκιμαστικές αρχαιολογικές τομές για την αναζήτηση και της Αγοράς της Ολυμπίας, η οποία επίσης μνημονεύεται από τον Παυσανία.
Μεταξύ των ευρημάτων μάλιστα δεν αποκλείεται να υπάρξουν και κατάλοιπα του οικισμού της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, που προϋπήρχε στην περιοχή.
O Ιππόδρομος δεν έχει εντοπισθεί ως σήμερα, ενώ κάποιοι πιστεύουν ότι οι εγκαταστάσεις του παρασύρθηκαν κατά την περίοδο του Μεσαίωνα από τον ποταμό Αλφειό. Η άλλη άποψη είναι ότι τελικά το μνημείο μπορεί να διασώθηκε αλλά βρίσκεται θαμμένο κάτω από τόνους ποταμίσιας άμμου.
Η έρευνα θα συνεχιστεί στη μη ανεσκαμμένη ως σήμερα περιοχή που βρίσκεται νοτίως του Λεωνιδαίου και δυτικά της Νότιας Στοάς, καθώς εκεί μαρτυρείται από τον Παυσανία η ύπαρξη του βωμού του Διός Αγοραίου και της Αρτέμιδος Αγοραίας.
Είναι πολύ πιθανόν να βρίσκεται εκεί η Αγορά της αρχαίας Ολυμπίας. Τρίτος στόχος της έρευνας είναι ο εντοπισμός των ορίων του αρχαίου ιερού, τα οποία πιθανολογείται ότι εκτείνονταν προς Βορρά, πέρα από το αρχαίο Γυμνάσιο, κατά μήκος του Κλαδέου.
Στον Ιππόδρομο γίνονταν τα ιππικά αγωνίσματα και οι αρματοδρομίες των Ολυμπιακών Αγώνων. Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο Ιππόδρομος ήταν ένας μεγάλος επιμήκης, πλατύς και επίπεδος χώρος, μήκους περίπου 780 μ. και πλάτους 320 μ.
Ο αγωνιστικός χώρος του ήταν στενόμακρος, χωρισμένος κατά το μήκος του σε δύο διαδρόμους από ένα λίθινο ή ξύλινο χώρισμα που ονομαζόταν έμβολο. Τα άλογα ή τα άρματα έτρεχαν στον έναν διάδρομο και μόλις έφθαναν στο τέλος του παρέκαμπταν το άκρο του εμβόλου και έστριβαν στον άλλον. Η αφετηρία βρισκόταν στα δυτικά του Ιπποδρόμου.ΠΗΓΗ: in.gr
------------------------------------------------
Και τα ορθόδοξα πατριαρχεία εξέδιδαν συγχωροχάρτια!!!!
Ελεείστε τυφλοί τους ανοικτομάτες!!!!
Τουτέστιν,ο...αρχιτέκτων του Σύμπαντος,μέσω των αντιπροσώπων του,ζητά τα λεφτά που του χρωστάτε!!!!!!Τι νομίζατε,ότι σας...δημιούργησε τζάμπα;;;
ΚΟΡΟΪΔΑ!!!!!Επί τη παλάμη και ούτω...συγχωρέσομεν!!!!
------------------------------------------------------------------------------
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10828&catid=23#10828
Τα ορθόδοξα πατριαρχεία εξέδιδαν συγχωροχάρτια.
Η άνθιση του θεσμού αυτού ξεκίνησε στη Δύση την εποχή της πρώτης σταυροφορίας, όταν η καθολική Εκκλησία του πάπα Ουρβανού του Β' πάσχιζε να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρυσό για να ολοκληρώσει την κατασκευή του υπερπολυτελούς ναού του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη (την ίδια εποχή που ο κόσμος πέθαινε από την πείνα κατά χιλιάδες, σε σημείο που σε ορισμένα χωριά... έτρωγαν παιδιά σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο)!! Τα ποσά που συγκεντρώθηκαν ήταν τεράστια κι έτσι σταδιακά η καθολική Εκκλησία έφτιαξε ένα ολόκληρο φιλοσοφικο-θεολογικό υπόβαθρο για δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα... Έτσι, «ανακάλυψαν» τη θεωρία του καθαρτηρίου και της περίσσειας καλών πράξεων! Σύμφωνα με την τελευταία, οι Άγιοι της Εκκλησίας έχουν κάνει στη ζωή τους πολύ περισσότερες καλές πράξεις από όσες χρειαζόταν για τη σωτηρία τους. Αυτό το «πλεόνασμα» μπορεί η Εκκλησία να το διαχειρίζεται και να το «μοιράσει» στους φιλόχριστους πιστούς, με ένα σημαντικό αντίτιμο φυσικά, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του καθενός. Επίσης υπάρχει και το καθαρτήριο, ένα μεταβατικό τμήμα της κόλασης, στο οποίο πηγαίνουν οι ψυχές των... ελαφρώς αμαρτωλών και από όπου μπορούν να μετατεθούν στον παράδεισο αν μεσολαβήσει το ιερατείο με τις προσευχές του.
Ήταν πολλά τα λεφτά οπότε οι ορθόδοξοι πατριάρχες το σκέφτηκαν πατριωτικά το πράμα και είπαν «καλύτερος είναι ο δικέρατος πάπας από εμάς;». Έτσι, σύντομα κυκλοφόρησαν αντίστοιχα έντυπα στην ορθόδοξη Ανατολή, συχνά με πρωτοτυπίες έναντι των δυτικών. Για παράδειγμα, τα συγχωροχάρτια αγοράζονταν τόσο από συγκεκριμένα πρόσωπα όσο και από ομάδες, χωρίς να εξετάζεται καν αν είχαν επισκεφτεί τα συγκεκριμένα άτομα ή ομάδες κάποιο πατριαρχείο. Επίσης, υπήρχαν και συγχωροχάρτια για τους νεκρούς! Σε ότι αμάρτημα και αν είχε υποπέσει ο μακαρίτης συγχωρούνταν, αρκεί η συγγενείς του να πλήρωναν αδρά... Ακόμα κι αν θεωρητικά οι ορθόδοξοι αποδοκίμαζαν τη θεωρία του καθαρτηρίου, στην πράξη εφάρμοζαν κάτι σχεδόν ταυτόσημο, πουλώντας συγχώρεση και μεταθανάτια ευδαιμονία στους νεκρούς (ή τουλάχιστον έτσι υπόσχονταν). Μάλιστα, τα πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων ανταγωνίζονταν τόσο έντονα στην έκδοση των χαρτιών αυτών, που στο τέλος συμφώνησαν να «μοιράσουν» την πελατεία, με το πρώτο να έχει την αποκλειστικότητα για τους νεκρούς, ενώ το δεύτερο να ειδικεύεται στους ζωντανούς.
Τα αμαρτήματα που συγχωρούσαν δεν αναγραφόταν στα έντυπα, αλλά κάλυπταν όπως είδαμε αμαρτίες νεκρών και αμαρτίες ζωντανών, αμαρτίες εξομολογημένες και αμαρτίες ανομολόγητες, μέχρι και αμαρτίες που επρόκειτο να διαπραχθούν στο μέλλον! Ότι πλήρωνες έπαιρνες δηλαδή, χαρτιά για όλα τα γούστα και για όλες τις τσέπες... Μπορούμε να πούμε λοιπόν οτι ήταν συγχωροχάρτια «γενικής χρήσης». Το οτι διασώθηκαν μέχρι σήμερα το οφείλουμε στον ιστορικό Φίλιππο Ηλιού, που δημοσίευσε τη μελέτη του στο περιοδικό «Τα ιστορικά», τα έτη 1983 και 1985. Μάλιστα, η φωτογραφία του πιο πρόσφατου συχωροχαρτιού που παρουσίασε χρονολογούταν στο πολύ πρόσφατο 1957
Μια ευτράπελη ιστορία που αξίζει να διηγηθώ είναι αυτή του Ανανία, ηγουμένου της μονής του Σινά τον 17ο αιώνα. Βρισκόμενος σε συνεχή οικονομικό ανταγωνισμό με τα Ιεροσόλυμα, για το ποιος θα προσελκύσει περισσότερους θρησκευτικούς τουρίστες, αποφάσισε να εκδώσει δικά του συγχωροχάρτια! Έτσι, εκτός από τις διάφορες εξωτικές ατραξιόν (κόκαλα, τρίχες, ρούχα και λοιπά τιμαλφή αγίων) που διέθετε το μοναστήρι του, μοίραζε κι αυτός τη συγχώρεση σε μορφή συμβολαίου και μάλιστα σε ανταγωνιστικότερες τιμές σε σύγκριση με το πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Η σφοδρή αντίδραση δεν άργησε να έρθει ομόφωνα από τους τέσσερις «επίσημους» αντιπροσώπους του Θεού, δηλαδή τους πατριάρχες, που θεωρούσαν αναφαίρετο δικαίωμά τους να εκδίδουν αυτοί σε αποκλειστικότητα τα χρυσοφόρα έγγραφα. Το 1689 καταδίκασαν τη στάση του και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έγραψε γι' αυτόν σε σχετική εγκύκλιο: «... ετόλμησε διαμερίζειν και συγχωροχάρτια στάμπινα ο ηγούμενος, όπερ μόνον τοις Πατριάρχαις εφειμένον εστί». Κοινώς, άνοιξε δικό του μαγαζί χωρίς να πάρει την άδεια των «νονών» που έλεγχαν την περιοχή, κάτι που δεν μπορούσαν να αφήσουν να περάσει έτσι σε καμία περίπτωση...
http://falsefaith.blogspot.com/2009/03/made-in-east.html
----------------------------------------------------------------------
Τουτέστιν,ο...αρχιτέκτων του Σύμπαντος,μέσω των αντιπροσώπων του,ζητά τα λεφτά που του χρωστάτε!!!!!!Τι νομίζατε,ότι σας...δημιούργησε τζάμπα;;;
ΚΟΡΟΪΔΑ!!!!!Επί τη παλάμη και ούτω...συγχωρέσομεν!!!!
------------------------------------------------------------------------------
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10828&catid=23#10828
Τα ορθόδοξα πατριαρχεία εξέδιδαν συγχωροχάρτια.
Η άνθιση του θεσμού αυτού ξεκίνησε στη Δύση την εποχή της πρώτης σταυροφορίας, όταν η καθολική Εκκλησία του πάπα Ουρβανού του Β' πάσχιζε να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρυσό για να ολοκληρώσει την κατασκευή του υπερπολυτελούς ναού του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη (την ίδια εποχή που ο κόσμος πέθαινε από την πείνα κατά χιλιάδες, σε σημείο που σε ορισμένα χωριά... έτρωγαν παιδιά σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο)!! Τα ποσά που συγκεντρώθηκαν ήταν τεράστια κι έτσι σταδιακά η καθολική Εκκλησία έφτιαξε ένα ολόκληρο φιλοσοφικο-θεολογικό υπόβαθρο για δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα... Έτσι, «ανακάλυψαν» τη θεωρία του καθαρτηρίου και της περίσσειας καλών πράξεων! Σύμφωνα με την τελευταία, οι Άγιοι της Εκκλησίας έχουν κάνει στη ζωή τους πολύ περισσότερες καλές πράξεις από όσες χρειαζόταν για τη σωτηρία τους. Αυτό το «πλεόνασμα» μπορεί η Εκκλησία να το διαχειρίζεται και να το «μοιράσει» στους φιλόχριστους πιστούς, με ένα σημαντικό αντίτιμο φυσικά, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του καθενός. Επίσης υπάρχει και το καθαρτήριο, ένα μεταβατικό τμήμα της κόλασης, στο οποίο πηγαίνουν οι ψυχές των... ελαφρώς αμαρτωλών και από όπου μπορούν να μετατεθούν στον παράδεισο αν μεσολαβήσει το ιερατείο με τις προσευχές του.
Ήταν πολλά τα λεφτά οπότε οι ορθόδοξοι πατριάρχες το σκέφτηκαν πατριωτικά το πράμα και είπαν «καλύτερος είναι ο δικέρατος πάπας από εμάς;». Έτσι, σύντομα κυκλοφόρησαν αντίστοιχα έντυπα στην ορθόδοξη Ανατολή, συχνά με πρωτοτυπίες έναντι των δυτικών. Για παράδειγμα, τα συγχωροχάρτια αγοράζονταν τόσο από συγκεκριμένα πρόσωπα όσο και από ομάδες, χωρίς να εξετάζεται καν αν είχαν επισκεφτεί τα συγκεκριμένα άτομα ή ομάδες κάποιο πατριαρχείο. Επίσης, υπήρχαν και συγχωροχάρτια για τους νεκρούς! Σε ότι αμάρτημα και αν είχε υποπέσει ο μακαρίτης συγχωρούνταν, αρκεί η συγγενείς του να πλήρωναν αδρά... Ακόμα κι αν θεωρητικά οι ορθόδοξοι αποδοκίμαζαν τη θεωρία του καθαρτηρίου, στην πράξη εφάρμοζαν κάτι σχεδόν ταυτόσημο, πουλώντας συγχώρεση και μεταθανάτια ευδαιμονία στους νεκρούς (ή τουλάχιστον έτσι υπόσχονταν). Μάλιστα, τα πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων ανταγωνίζονταν τόσο έντονα στην έκδοση των χαρτιών αυτών, που στο τέλος συμφώνησαν να «μοιράσουν» την πελατεία, με το πρώτο να έχει την αποκλειστικότητα για τους νεκρούς, ενώ το δεύτερο να ειδικεύεται στους ζωντανούς.
Τα αμαρτήματα που συγχωρούσαν δεν αναγραφόταν στα έντυπα, αλλά κάλυπταν όπως είδαμε αμαρτίες νεκρών και αμαρτίες ζωντανών, αμαρτίες εξομολογημένες και αμαρτίες ανομολόγητες, μέχρι και αμαρτίες που επρόκειτο να διαπραχθούν στο μέλλον! Ότι πλήρωνες έπαιρνες δηλαδή, χαρτιά για όλα τα γούστα και για όλες τις τσέπες... Μπορούμε να πούμε λοιπόν οτι ήταν συγχωροχάρτια «γενικής χρήσης». Το οτι διασώθηκαν μέχρι σήμερα το οφείλουμε στον ιστορικό Φίλιππο Ηλιού, που δημοσίευσε τη μελέτη του στο περιοδικό «Τα ιστορικά», τα έτη 1983 και 1985. Μάλιστα, η φωτογραφία του πιο πρόσφατου συχωροχαρτιού που παρουσίασε χρονολογούταν στο πολύ πρόσφατο 1957
Μια ευτράπελη ιστορία που αξίζει να διηγηθώ είναι αυτή του Ανανία, ηγουμένου της μονής του Σινά τον 17ο αιώνα. Βρισκόμενος σε συνεχή οικονομικό ανταγωνισμό με τα Ιεροσόλυμα, για το ποιος θα προσελκύσει περισσότερους θρησκευτικούς τουρίστες, αποφάσισε να εκδώσει δικά του συγχωροχάρτια! Έτσι, εκτός από τις διάφορες εξωτικές ατραξιόν (κόκαλα, τρίχες, ρούχα και λοιπά τιμαλφή αγίων) που διέθετε το μοναστήρι του, μοίραζε κι αυτός τη συγχώρεση σε μορφή συμβολαίου και μάλιστα σε ανταγωνιστικότερες τιμές σε σύγκριση με το πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Η σφοδρή αντίδραση δεν άργησε να έρθει ομόφωνα από τους τέσσερις «επίσημους» αντιπροσώπους του Θεού, δηλαδή τους πατριάρχες, που θεωρούσαν αναφαίρετο δικαίωμά τους να εκδίδουν αυτοί σε αποκλειστικότητα τα χρυσοφόρα έγγραφα. Το 1689 καταδίκασαν τη στάση του και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έγραψε γι' αυτόν σε σχετική εγκύκλιο: «... ετόλμησε διαμερίζειν και συγχωροχάρτια στάμπινα ο ηγούμενος, όπερ μόνον τοις Πατριάρχαις εφειμένον εστί». Κοινώς, άνοιξε δικό του μαγαζί χωρίς να πάρει την άδεια των «νονών» που έλεγχαν την περιοχή, κάτι που δεν μπορούσαν να αφήσουν να περάσει έτσι σε καμία περίπτωση...
http://falsefaith.blogspot.com/2009/03/made-in-east.html
----------------------------------------------------------------------
11 Μαρτίου 2009
Ποιοί είναι πίσω από όλους αυτούς που διεκδικούν κομμάτια της Ελλάδος!
Αυτά δεν είναι τωρινά!!!Πίσω από κάθε επίθεση εναντίον των Ελλήνων,σε όλη την Μεσόγειο από την εποχή του...Αβραάμ,βρίσκεται το ίδιο ιερατείο!!!Με κάθε μέσο,με κάθε τρόπο!!!
Χρησιμοποιώντας ως υποχείρια,όλους τους τυχοδιώκτες βαρβάρους!!!Η πλειοψηφία των οποίων προέρχεται,ως δια ΜΑΓΕΙΑΣ,από τα βάθη της Ασίας!!!
Πέρσες,Σλαύους,Αλβανούς,Μογγολότουρκους,Ίβηρες,Βούλγαρους,κλπ.
Και η ίδια η κάστα του ιερατείου,βεβαίως,από τα βάθη της Ασίας προήλθε!!!Το γράφουν οι ίδιοι,στη...Βίβλο τους!!!!Ορίστε:
[Βίβλος,Γένεσις,κεφ.10
...
30 και εγενετο η κατοικησις αυτων απο μασση εως ελθειν εις σωφηρα ορος ανατολων
...
κεφ.11
2 και εγενετο εν τω κινησαι αυτους απο ανατολων ευρον πεδιον εν γη σεννααρ και κατωκησαν εκει Γεν 10:10
...]
--------------------------------------------------------------------
http://kostasxan.blogspot.com/2009/03/blog-post_5430.html
Χρησιμοποιώντας ως υποχείρια,όλους τους τυχοδιώκτες βαρβάρους!!!Η πλειοψηφία των οποίων προέρχεται,ως δια ΜΑΓΕΙΑΣ,από τα βάθη της Ασίας!!!
Πέρσες,Σλαύους,Αλβανούς,Μογγολότουρκους,Ίβηρες,Βούλγαρους,κλπ.
Και η ίδια η κάστα του ιερατείου,βεβαίως,από τα βάθη της Ασίας προήλθε!!!Το γράφουν οι ίδιοι,στη...Βίβλο τους!!!!Ορίστε:
[Βίβλος,Γένεσις,κεφ.10
...
30 και εγενετο η κατοικησις αυτων απο μασση εως ελθειν εις σωφηρα ορος ανατολων
...
κεφ.11
2 και εγενετο εν τω κινησαι αυτους απο ανατολων ευρον πεδιον εν γη σεννααρ και κατωκησαν εκει Γεν 10:10
...]
--------------------------------------------------------------------
http://kostasxan.blogspot.com/2009/03/blog-post_5430.html
Οι εδαφικές διεκδικήσεις κατά της Ελλάδας
Όλοι τρέχουν να πάρουν...
Πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία για το Μακεδονικό ζήτημα. Ακούμε συνεχώς για τις διεκδικήσεις των Σκοπιανών εις βάρος της Ελλάδας. Δυστυχώς όμως αυτό είναι ένα μέρος της αλήθειας. Οι καιροσκόποι και ταυτόχρονα αφελείς Σκοπιανοί είναι θύματα, όπως και οι Έλληνες, των ίδιων αφανών κέντρων που κινούν τα νήματα απο το παρασκήνιο.
Οι Σκοπιανοί προφανώς δεν γνωρίζουν ότι οι Εβραίοι ανέκαθεν επεδίωκαν ένα «ανεξάρτητο» κράτος στον χώρο της Μακεδονίας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη. Παραθέτω μια απο τις πολλές αναφορές Εβραίων συγγραφέων για τη Θεσσαλονίκη αλλά και τη Μακεδονία απο το βιβλίο «Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης» της Ρένας Μόλχο: «Οι Εβραίοι σοσιαλιστές υιοθέτησαν την άποψη του Αβραάμ Μπεναρόγια που υποστήριζε τη δημιουργία μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας στην οποία η κάθε εθνότητα θα μπορούσε να διατηρεί την ιδιαίτερη πολιτιστική ταυτότητα με απόλυτη ελευθερία και παράλληλανα συνεργάζεται με τις άλλες για την επίτευξη ενός κοινού στόχου,του σοσιαλισμού».
Όπως σήμερα οι Σκοπιανοί αμφισβητούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας έτσι και πριν ένα αιώνα αλλά και πιο πρόσφατα οι Εβραίοι αμφισβητούσαν τους «κατακτητές» όπως ονομάζουν τους Έλληνες, που «απελευθέρωσαν» την Θεσσαλονίκη. Οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί σήμερα είναι οι ίδιοι με αυτούς που οι Εβραίοι χρησιμοποίησαν όταν οι Έλληνες απελευθέρωσαν την Θεσσαλονίκη. Οι Εβραίοι τότε προσπάθησαν μέσω του Διεθνούς Εβραιοσιωνισμού να επηρεάσουν τις Μεγάλες Δυνάμεις. Οι Σκοπιανοί σήμερα το κάνουν με τα λεφτά του εβραϊκής καταγωγής Τζώρτζ Σόρος.
Η Ελλάδα έχει το προνόμιο να είναι η μοναδική χώρα της υφηλίου -εμείς δε γνωρίζουμε άλλη-, που όλοι οι γείτονές της διεκδικούν εδάφη της.
Οι Αλβανοί διεκδικούν την Τσαμουριά, μέχρι τον Αμβρακικό Κόλπο (ψιλοπράγματα δηλαδή). Και είναι μαχητικοί αφού έχουν την στήριξη των Αμερικανο-Εβραίων (όλοι ξέρουν αυτήν την αλήθεια, φοβούνται όμως να το πούν και ρίχνουν την ευθύνη στους κακόμοιρους Αμερικάνους, που στέλνουν τα παιδιά τους να πεθάνουν για να πραγματοποιηθούν τα σχέδια των Σιωνιστών. Είναι πράγματι πολύ λυπηρό και ταυτόχρονα επικίνδυνο για την ανθρωπότητα).
Οι Σκοπιανοί διεκδικούν μέχρι τον Όλυμπο και έχουν και αυτοί την στήριξη των Αμερικανο-Εβραίων.
Οι Βούλγαροι διεκδικούν τη Θράκη και είναι πρόσφατη η σχετική διαμαρτυρία τους για τα φυλλάδια τουρισμού που περιείχαν τον Ορφέα που είναι Βούλγαρος κατά τη γνώμη τους (περίοδος Αβραμόπουλου).
Οι Τούρκοι διεκδικούν Θράκη, Αιγαίο, Δωδεκάνησα. Έχουν την στήριξη των «Αμερικάνων» και οι χάρτες του ΝΑΤΟ μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τους Τουρκικούς.
Συνάντησα πριν λίγες μέρες ένα φίλο απο την Κέρκυρα και μου έλεγε ότι κέντρα που σχετίζονται με μυστικές εταιρείες στο νησί διαδίδουν φήμες ότι θα ήταν καλύτερα να ήταν αυτόνομη η Κέρκυρα. Ταυτόχρονα η Κέρκυρα εμφανίζεται σε αμερικάνικες ιστοσελίδες σαν αυτόνομη. Μερικές φορές εμφανίζεται και σε αλβανικούς χάρτες σαν Αλβανικό έδαφος. Και επιπλέον μεγάλο μέρος του νησιού έχει εξαγοραστεί από μεγιστάνες που συνήθως «δηλώνουν» Άγγλοι ή Γερμανοί, αλλά οι ντόπιοι ξέρουν ότι όλοι είναι πλούσιοι κάτοικοι της Αγγλίας και των υπολοίπων Ευρωπαϊκών χωρών και είναι Εβραϊκής καταγωγής, με αλλαγμένα ονόματα όμως.
Η Κρήτη εμφανίζεται και αυτή αυτόνομη σε αμερικανικές ιστοσελίδες. Γίνονται τεράστιες εξαγορές εδαφών απο τα ίδια κέντρα. Θυμηθείτε τη τελευταία αγορά από «Τραπεζίτες του Λονδίνου», τεράστια έκταση πουλήθηκε απο τη Μονή Τοπλού στο Βάϊ στην βορειο-ανατολική Κρήτη και μετά από λίγες μέρες μεγάλες εφημερίδες των Αθηνών (Ελευθεροτυπία, Βήμα κ.α) μας πληροφόρησαν ότι η εταιρεία αυτή μετονομάστηκε σε «Ελληνική Επενδυτική».
Αρχικά εμφανιζόταν σαν εταιρεία των Τραπεζιτών Λαζάρντ. Προφανώς για να μην ανησυχούν οι Κρητικοί, έτσι και αλλιώς η Κυβέρνηση μέσα στον ύπνο το βαθύ δεν ανησυχεί. Είναι όλα μπίζνες. Ταυτόχρονα, εφημερίδα της Κρήτης έγραψε για πολλές εκατοντάδες ή χιλιάδες ξένους που εγκαθίστανται στο νησί και που αλλάζουν τα ονόματά τους σε ελληνικά. Γιατί; Σίγουρα έχουν κάποιο σχέδιο στο μυαλό τους. Αμφιβάλλει κανείς ότι δεν αλλάζουν τα ονόματα γιατί τα βαρέθηκαν; Ποιός Έλληνας όταν πάει σε άλλη χώρα αλλάζει το επώνυμό του; Είναι εύκολο να αλλάξεις το επώνυμό σου σε άλλες χώρες, χωρίς να περάσεις από χιλιάδες ανακρίσεις; Γιατί ξέρουν ότι όποιος αλλάζει το όνομά του θέλει να κρύψει κάτι. Ποιά υπηρεσία τους το επιτρέπει; Μήπως πρέπει να επέμβει ένας εισαγγελέας του νησιού να ρωτήσει αυτές τις αρμόδιες υπηρεσίες και να τους τραβήξει τα «αυτιά»;
Η Γαύδος διεκδικείται και απο την Τουρκία και απο την… Λιβύη. Εμφανίστηκε στο διαδίκτυο χάρτης με τη Γαύδο να ανήκει στα χωρικά ύδατα της Λιβύης! Απίστευτο αν είναι αληθινό!
Ας προσέξουμε μερικά σημαντικά σημεία:
Είναι βέβαιο ότι δεν είναι τυχαίο που όλοι αυτοί διεκδικούν τμήματα της χώρας μας! Κινούνται απο μόνοι τους; Σίγουρα οι ταυτόχρονες διεκδικήσεις υποδεικνύουν την ύπαρξη κέντρου και αυτό είναι βέβαια οι γνωστοί Παγκόσμιοι Τραπεζίτες.
Σε όλες αυτές τις χώρες δραστηριοποιείται το εβραϊκό ίδρυμα Σόρος. Αυτοί ενθαρρύνουν τους Σκοπιανούς, τους Αλβανούς και όλους τους άλλους (νηστικούς) διεκδικητές. Χρηματοδοτούν αυτές τις χώρες και τις αναγκάζουν να υπακούουν στις απαιτήσεις τους.
Στην Ελλάδα το ίδρυμα Σόρος προωθεί την αλλαγή σχολικών βιβλίων. Να θυμήσουμε ακόμα ότι το Ίδρυμα Σόρος είναι «εκτελεστικό όργανο» των Ρόθτσιλντ. Η ειδικότητα των Ρόθτσιλντ είναι η δανειοδότηση χωρών -αυτοί μας δανειοδότησαν «γενναιόδωρα» το 1821 και τα ξεχρεώσαμε πρόσφατα, αφού το πληρώσαμε το αρχικό δάνειο δεκάδες φορές πάνω από την αρχική του αξία. Τώρα ο κύριος Ρόθτσιλντ έχει επαφές με Αλβανία και ο Φάτος Νάνο τον επισκεπτόταν τακτικά στο εξοχικό του στη Κέρκυρα. Δεν ήταν δυνατόν η Αλβανία να μην χρωστάει τίποτα! Τώρα ο κύριος Ρόθτσιλντ ταξιδεύει τακτικά στο φίλο του τον Καντάφι, έτσι λέει, μετά την ταπείνωση των Λίβυων και τον εξαναγκασμό τους σε αποζημίωση για το δυστήχημα του Λόκερμπι, σε λίγο το εξωτερικό χρέος της Λιβύης θα εκτοξευθεί στα «ουράνια».
Πρέπει να αντιληφθεί ο ελληνικός Λαός ότι αυτά τα πράγματα οι πολιτικάντηδες τα ξέρουν αλλά τα αποκρύπτουν (επιμελώς) και πρέπει οι πολίτες να δραστηριοποιηθούν. Ας προσέχουν ιδιαίτερα οι Κρητικοί.
Από Αντιπληροφόρηση
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
--------------------------------------------------
Πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία για το Μακεδονικό ζήτημα. Ακούμε συνεχώς για τις διεκδικήσεις των Σκοπιανών εις βάρος της Ελλάδας. Δυστυχώς όμως αυτό είναι ένα μέρος της αλήθειας. Οι καιροσκόποι και ταυτόχρονα αφελείς Σκοπιανοί είναι θύματα, όπως και οι Έλληνες, των ίδιων αφανών κέντρων που κινούν τα νήματα απο το παρασκήνιο.Οι Σκοπιανοί προφανώς δεν γνωρίζουν ότι οι Εβραίοι ανέκαθεν επεδίωκαν ένα «ανεξάρτητο» κράτος στον χώρο της Μακεδονίας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη. Παραθέτω μια απο τις πολλές αναφορές Εβραίων συγγραφέων για τη Θεσσαλονίκη αλλά και τη Μακεδονία απο το βιβλίο «Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης» της Ρένας Μόλχο: «Οι Εβραίοι σοσιαλιστές υιοθέτησαν την άποψη του Αβραάμ Μπεναρόγια που υποστήριζε τη δημιουργία μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας στην οποία η κάθε εθνότητα θα μπορούσε να διατηρεί την ιδιαίτερη πολιτιστική ταυτότητα με απόλυτη ελευθερία και παράλληλανα συνεργάζεται με τις άλλες για την επίτευξη ενός κοινού στόχου,του σοσιαλισμού».
Όπως σήμερα οι Σκοπιανοί αμφισβητούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας έτσι και πριν ένα αιώνα αλλά και πιο πρόσφατα οι Εβραίοι αμφισβητούσαν τους «κατακτητές» όπως ονομάζουν τους Έλληνες, που «απελευθέρωσαν» την Θεσσαλονίκη. Οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί σήμερα είναι οι ίδιοι με αυτούς που οι Εβραίοι χρησιμοποίησαν όταν οι Έλληνες απελευθέρωσαν την Θεσσαλονίκη. Οι Εβραίοι τότε προσπάθησαν μέσω του Διεθνούς Εβραιοσιωνισμού να επηρεάσουν τις Μεγάλες Δυνάμεις. Οι Σκοπιανοί σήμερα το κάνουν με τα λεφτά του εβραϊκής καταγωγής Τζώρτζ Σόρος.
Η Ελλάδα έχει το προνόμιο να είναι η μοναδική χώρα της υφηλίου -εμείς δε γνωρίζουμε άλλη-, που όλοι οι γείτονές της διεκδικούν εδάφη της.
Οι Αλβανοί διεκδικούν την Τσαμουριά, μέχρι τον Αμβρακικό Κόλπο (ψιλοπράγματα δηλαδή). Και είναι μαχητικοί αφού έχουν την στήριξη των Αμερικανο-Εβραίων (όλοι ξέρουν αυτήν την αλήθεια, φοβούνται όμως να το πούν και ρίχνουν την ευθύνη στους κακόμοιρους Αμερικάνους, που στέλνουν τα παιδιά τους να πεθάνουν για να πραγματοποιηθούν τα σχέδια των Σιωνιστών. Είναι πράγματι πολύ λυπηρό και ταυτόχρονα επικίνδυνο για την ανθρωπότητα).
Οι Σκοπιανοί διεκδικούν μέχρι τον Όλυμπο και έχουν και αυτοί την στήριξη των Αμερικανο-Εβραίων.
Οι Βούλγαροι διεκδικούν τη Θράκη και είναι πρόσφατη η σχετική διαμαρτυρία τους για τα φυλλάδια τουρισμού που περιείχαν τον Ορφέα που είναι Βούλγαρος κατά τη γνώμη τους (περίοδος Αβραμόπουλου).
Οι Τούρκοι διεκδικούν Θράκη, Αιγαίο, Δωδεκάνησα. Έχουν την στήριξη των «Αμερικάνων» και οι χάρτες του ΝΑΤΟ μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τους Τουρκικούς.
Συνάντησα πριν λίγες μέρες ένα φίλο απο την Κέρκυρα και μου έλεγε ότι κέντρα που σχετίζονται με μυστικές εταιρείες στο νησί διαδίδουν φήμες ότι θα ήταν καλύτερα να ήταν αυτόνομη η Κέρκυρα. Ταυτόχρονα η Κέρκυρα εμφανίζεται σε αμερικάνικες ιστοσελίδες σαν αυτόνομη. Μερικές φορές εμφανίζεται και σε αλβανικούς χάρτες σαν Αλβανικό έδαφος. Και επιπλέον μεγάλο μέρος του νησιού έχει εξαγοραστεί από μεγιστάνες που συνήθως «δηλώνουν» Άγγλοι ή Γερμανοί, αλλά οι ντόπιοι ξέρουν ότι όλοι είναι πλούσιοι κάτοικοι της Αγγλίας και των υπολοίπων Ευρωπαϊκών χωρών και είναι Εβραϊκής καταγωγής, με αλλαγμένα ονόματα όμως.
Η Κρήτη εμφανίζεται και αυτή αυτόνομη σε αμερικανικές ιστοσελίδες. Γίνονται τεράστιες εξαγορές εδαφών απο τα ίδια κέντρα. Θυμηθείτε τη τελευταία αγορά από «Τραπεζίτες του Λονδίνου», τεράστια έκταση πουλήθηκε απο τη Μονή Τοπλού στο Βάϊ στην βορειο-ανατολική Κρήτη και μετά από λίγες μέρες μεγάλες εφημερίδες των Αθηνών (Ελευθεροτυπία, Βήμα κ.α) μας πληροφόρησαν ότι η εταιρεία αυτή μετονομάστηκε σε «Ελληνική Επενδυτική».
Αρχικά εμφανιζόταν σαν εταιρεία των Τραπεζιτών Λαζάρντ. Προφανώς για να μην ανησυχούν οι Κρητικοί, έτσι και αλλιώς η Κυβέρνηση μέσα στον ύπνο το βαθύ δεν ανησυχεί. Είναι όλα μπίζνες. Ταυτόχρονα, εφημερίδα της Κρήτης έγραψε για πολλές εκατοντάδες ή χιλιάδες ξένους που εγκαθίστανται στο νησί και που αλλάζουν τα ονόματά τους σε ελληνικά. Γιατί; Σίγουρα έχουν κάποιο σχέδιο στο μυαλό τους. Αμφιβάλλει κανείς ότι δεν αλλάζουν τα ονόματα γιατί τα βαρέθηκαν; Ποιός Έλληνας όταν πάει σε άλλη χώρα αλλάζει το επώνυμό του; Είναι εύκολο να αλλάξεις το επώνυμό σου σε άλλες χώρες, χωρίς να περάσεις από χιλιάδες ανακρίσεις; Γιατί ξέρουν ότι όποιος αλλάζει το όνομά του θέλει να κρύψει κάτι. Ποιά υπηρεσία τους το επιτρέπει; Μήπως πρέπει να επέμβει ένας εισαγγελέας του νησιού να ρωτήσει αυτές τις αρμόδιες υπηρεσίες και να τους τραβήξει τα «αυτιά»;
Η Γαύδος διεκδικείται και απο την Τουρκία και απο την… Λιβύη. Εμφανίστηκε στο διαδίκτυο χάρτης με τη Γαύδο να ανήκει στα χωρικά ύδατα της Λιβύης! Απίστευτο αν είναι αληθινό!
Ας προσέξουμε μερικά σημαντικά σημεία:
Είναι βέβαιο ότι δεν είναι τυχαίο που όλοι αυτοί διεκδικούν τμήματα της χώρας μας! Κινούνται απο μόνοι τους; Σίγουρα οι ταυτόχρονες διεκδικήσεις υποδεικνύουν την ύπαρξη κέντρου και αυτό είναι βέβαια οι γνωστοί Παγκόσμιοι Τραπεζίτες.
Σε όλες αυτές τις χώρες δραστηριοποιείται το εβραϊκό ίδρυμα Σόρος. Αυτοί ενθαρρύνουν τους Σκοπιανούς, τους Αλβανούς και όλους τους άλλους (νηστικούς) διεκδικητές. Χρηματοδοτούν αυτές τις χώρες και τις αναγκάζουν να υπακούουν στις απαιτήσεις τους.
Στην Ελλάδα το ίδρυμα Σόρος προωθεί την αλλαγή σχολικών βιβλίων. Να θυμήσουμε ακόμα ότι το Ίδρυμα Σόρος είναι «εκτελεστικό όργανο» των Ρόθτσιλντ. Η ειδικότητα των Ρόθτσιλντ είναι η δανειοδότηση χωρών -αυτοί μας δανειοδότησαν «γενναιόδωρα» το 1821 και τα ξεχρεώσαμε πρόσφατα, αφού το πληρώσαμε το αρχικό δάνειο δεκάδες φορές πάνω από την αρχική του αξία. Τώρα ο κύριος Ρόθτσιλντ έχει επαφές με Αλβανία και ο Φάτος Νάνο τον επισκεπτόταν τακτικά στο εξοχικό του στη Κέρκυρα. Δεν ήταν δυνατόν η Αλβανία να μην χρωστάει τίποτα! Τώρα ο κύριος Ρόθτσιλντ ταξιδεύει τακτικά στο φίλο του τον Καντάφι, έτσι λέει, μετά την ταπείνωση των Λίβυων και τον εξαναγκασμό τους σε αποζημίωση για το δυστήχημα του Λόκερμπι, σε λίγο το εξωτερικό χρέος της Λιβύης θα εκτοξευθεί στα «ουράνια».
Πρέπει να αντιληφθεί ο ελληνικός Λαός ότι αυτά τα πράγματα οι πολιτικάντηδες τα ξέρουν αλλά τα αποκρύπτουν (επιμελώς) και πρέπει οι πολίτες να δραστηριοποιηθούν. Ας προσέχουν ιδιαίτερα οι Κρητικοί.
Από Αντιπληροφόρηση
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
--------------------------------------------------
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
