Ποσό επικίνδυνος είναι ο ορισμός του "αγαθού";

--------------------------------------------------------------------------------------
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10491&catid=16#10491


«Εις ήντινα δε οικίαν εισέρχησθε, πρώτον λέγετε• Ειρήνη εις τον οίκον τούτον. Και εάν μεν ήναι εκεί υιός ειρήνης, θέλει αναπαυθή επ' αυτόν η ειρήνη σας• ει δε μη, θέλει επιστρέψει εις εσάς». Λουκάς 10:5-6

Δεν υπάρχει αποδοτικότερη απατή απ’ την πιστή σε παραποιημένες αγαθές ιδέες.
Τελικός σκοπός του σκοταδισμού είναι να μεταμορφωθεί σε άγγελο φωτός. Αυτό γίνεται εφικτό όταν καταφέρει να περάσει ως σωστό τον δικό του ορισμό του αγαθού! Δεν υπάρχει ισχυρότερη δύναμη παραπλάνησης απ’ τον διαστρεβλωμένο ορισμό του αγαθού. Δεν είναι τυχαίο που διαχρονικά το περιεχόμενο των αγαθών εννοιών, είναι ο τελικός στόχος κάθε εξουσίας, αφού κάθε ορισμός αγαθού ορίζει αυτόματα και τις πολυπόθητες αντιπαλότητες.

Ορίζοντας την "αγάπη" την "ειρήνη" την "αλήθεια" και την "δικαιοσύνη" ορίζουμε ταυτόχρονα το ανάλογο μισός, τον πόλεμο, το ψέμα και την αδικία! Ο ορισμός λοιπόν της εξουσίας είναι: πέρασε στον λαό τον δικό σου ορισμό του "αγαθού". Έτσι γεννήθηκε η "αγάπη μας" (επ’ αληθεία οριζομένη!) η "ειρήνη μας", η "δικαιοσύνη μας".

Κάποιοι λοιπόν έδωσαν τη σωστή μάχη εξουσίας και κατάφεραν να δώσουν την δική τους κατεύθυνση και περιεχόμενο, στα μεγάλα και αξιοπόθητα αυτά αγαθά.

Το τι ακριβώς πρέπει να ορίζουν αυτές οι πολυπόθητες έννοιες, θα έπρεπε να είναι υπό διαρκή αίρεση, βελτίωση και αναζήτηση και όχι να ορισθούν άπαξ δια παντός από κάποιους (θεούς ή δαίμονες) που κατάφεραν να τους δώσουν το δικό τους περιεχόμενο. Δεν υπάρχει σημαντικότερο όπλο επιβολής μιας απατής απ’ τους σκόπιμους ορισμούς (ιδανική πλάνη) του αγαθού.

Τελικά το ποια ειρήνη εννοούν οι βιβλικοί Μάγοι μας το αποκαλύπτει ο Παύλος:
Ματθ. 10.35
Διότι ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής•

Ρωμαιους 13.1-7
Πάσα ψυχή ας υποτάσσηται εις τας ανωτέρας εξουσίας. Διότι δεν υπάρχει εξουσία ειμή από Θεού• αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού είναι τεταγμέναι.(Τίτον 3:1, A' Πέτρου 2:13, Παροιμίες 8:15, Δανιήλ 4:32)
2 Ώστε ο εναντιούμενος εις την εξουσίαν εναντιούται εις την διαταγήν του Θεού• οι δε εναντιούμενοι θέλουσι λάβει εις εαυτούς καταδίκην.
3 Διότι οι άρχοντες δεν είναι φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών. Θέλεις δε να μη φοβήσαι την εξουσίαν; πράττε το καλόν, και θέλεις έχει έπαινον παρ' αυτής•
4 επειδή ο άρχων είναι του Θεού υπηρέτης εις σε προς το καλόν. Εάν όμως πράττης το κακόν, φοβού• διότι δεν φορεί ματαίως την μάχαιραν• επειδή του Θεού υπηρέτης είναι, εκδικητής διά να εκτελή την οργήν κατά του πράττοντος το κακόν.
5 Διά τούτο είναι ανάγκη να υποτάσσησθε ουχί μόνον διά την οργήν, αλλά και διά την συνείδησιν.
6 Επειδή διά τούτο πληρόνετε και φόρους• διότι υπηρέται του Θεού είναι εις αυτό τούτο ενασχολούμενοι.
7 Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα, εις όντινα οφείλετε τον φόρον τον φόρον, εις όντινα τον δασμόν τον δασμόν, εις όντινα τον φόβον τον φόβον, εις όντινα την τιμήν την τιμήν.

Έτσι προετοίμασαν τους ασελγείς γάμους του Χριστιανισμού με την εξουσία της Ρώμης. Έτσι γεννήθηκε ο μεσαίωνας κι έτσι αφανίσθηκαν οι Έλληνες από το σπαθί της Ρώμης, που το κρατούσαν αφελείς πιστοί στους ορισμούς των μάγων απ’ την Χαλδαία!


Μ. Καλόπουλος