ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΞΩΓΗΙΝΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ

(Μία καταπληκτική διάλεξη του Καθηγητή Αστροφυσικής Χρίστου Γούδη στις 7 Μαρτίου 2007στην αίθουσα Διαλεκτικής και Θεάτρου του 1^ου Γενικού Λυκείου Κερατσινίου)

Ο Χρίστος Γούδης γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αστροφυσική στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, από όπου έλαβε Μάστερ και Διδακτορικό. Εργάσθηκε ως ερευνητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο έως το 1979 και στο Ινστιτούτο Αστρονομίας Max Planck της Χαϊδελβέργης έως το 1981. Εξελέγη Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 1981, όπου υπηρετεί μέχρι σήμερα.

Από το 2001 είναι Διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής και από το 2003 είναι Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Διετέλεσε επί δύο διετίες Πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής. Υπήρξε Ιδρυτής και Διευθυντής Σπουδών του Ελεύθερου Δημοτικού Πανεπιστημίου Πειραιώς (1987-1989). Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ Πατρών.

Έχει δημοσιεύσει 80 επιστημονικές εργασίες σε διεθνή περιοδικά της ειδικότητός του, το σύγγραμμα: «The Orion complex», δώδεκα πανεπιστημιακά συγγράμματα στο πεδίο Αστροφυσικής και Φυσικής και πολλά άλλα έργα.

Γνωρίζει επτά ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Πορτογαλλικά και Ρωσσικά).

Έγραψε πολλά ποιητικά έργα όπως : Μνήμες, Λιγεία, Ίσις, Αλέξανδρος, Ιερή Συνεύρεση, Anahuac, Παλίμψηστο, Η Σελήνη των Νεκρών, Έλληνες, Καινοφανή και Αστερόεντα.

Μετέφρασε, σχολίασε και παρουσίασε δε δίγλωσσες δίτομες εκδόσεις τα μεγαλύτερα ποιητικά έργα το Federico Garcia Lorca, καθώς και ποιήματα Βρετανών ποιητών στο αφιέρωμα «Ποίηση και Αστρονομία». Έχει επίσης συγγράψει τα έργα πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας: «Οδός Ελλήνων» και «Η κουλτούρα της Δεξιάς». Τέλος έχει γράψει πάνω από 200 άρθρο στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και έχει λάβει μέρος σε πλήθος ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών.

Τα σημαντικώτερα σημεία της διαλέξεώς του Χρίστου Γούδη, όπως αυτά έγιναν αντιληπτά από τον γράφοντα, είναι:

• Από την αρχαιότητα ετέθη το πρόβλημα της υπάρξεως ενός ή πολλών κόσμων στο Σύμπαν. Πολλοί Προσωκρατικοί φιλόσοφοι, αλλά και ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης πιστεύουν στην ύπαρξη ενός μόνον κόσμου. Όμως ο Δημόκριτος βασιζόμενος στην ιδέα ενός απείρου αριθμού ατόμων και του αχανούς κενού, που τα περιβάλλει, οδηγήθηκε στην σκέψη ότι υπάρχουν άπειροι σε πλήθος Κόσμοι, όχι απαραιτήτως ίδιοι με τον δικό μας. Τις διδασκαλίες του Δημοκρίτου ακολούθησε ο Επίκουρος στο έργο του «Περί φύσεως» και ο ρωμαίος ποιητής Λουκρήτιος στο φιλοσοφικό του ποίημα "De rerum natura" (δηλαδή «Περί της φύσεως των πραγμάτων»). Διασώζεται μάλιστα και ο θρύλος ότι ο Μέγας Αλέξανδρος στενοχωρήθηκε πολύ, όταν έμαθε ότι υπάρχουν πολλοί κόσμοι, διότι είχε μάθει από τον Αριστοτέλη, ότι υπήρχε μόνον ένας κόσμος, τον οποίο είχε ήδη σχεδόν κατακτήσει...

Στις ημέρες μας πολλοί επιστήμονες ομιλούν για «Πολυσυμπαντικό Κόσμο», ενώ ορθότερο θα ήταν

να ομιλούν για «Πολυκοσμικό Σύμπαν», δεδομένου ότι η ελληνική λέξη «Σύμπαν» συμπεριλαμβάνει τα πάντα.

• Ο Σάμιος Μαθηματικός και Αστρονόμος Αρίσταρχος (310-230 π.Χ.) ανατάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα του γεωκεντρισμού, εισάγοντας την θεωρία του Ηλιοκεντρισμού. Ο Αρχιμήδης μάλιστα τονίζει, ότι ο Αρίσταρχος θεωρεί ότι οι απλανείς αστέρες και ο Ήλιος είναι ακίνητοι και η Γη κινείται σε περιφέρεια κύκλου με τον Ήλιο στο κέντρο της τροχιάς. («Αρίσταρχος υποτίθεται, τα μεν απλανέα των άστρων και τον άλιον μένειν ακίνητον, ταν δε γαν περιφέρεσθαι περί τον άλιον κατά κύκλου περιφέρειαν, ος εστιν εν μέσω των δρόμω κείμενος», Αρχιμήδης, τόμος 2, κεφ. 135, στίχοι 11-14). Η θεωρία του Αρίσταρχου ήταν τόσο πρωτοποριακή, που οι άνθρωποι δεν ήταν δυνατόν να την υιοθετήσουν. Έτσι παρέμεινε αφανής σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια. Άλλωστε η αποσιώπησή της βόλευε πολλές καταστάσεις.

• Ο Κοπέρνικος (1473-1543), ένας σεμνός και αθόρυβος πολωνός υιοθετεί...συνέχεια στην...

Πηγή...