Ζητούμε συγγνώμη από όλους...Δεν πέθανε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης!

Αφήνουμε την αναδημοσίευση ως έχει,μόνο και μόνο για να φαίνεται η γύμνια της μη διασταυρούμενης πληροφορίας...Μάλιστα,από...μεγάλα κανάλια δημοσιογραφίας...Φυσικά και δεν προσπαθούμε εδώ στον Αλφειό να δικαιολογηθούμε...Φταίμε και ζητούμε συγγνώμη από τον ίδιο,την οικογένειά του και τους φίλους του...Ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση...
ΑΛΦΕΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ
 
Ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του 20ου αιώνα, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Γεννημένος στη Νάξο το 1922, ο Καμπανέλης σφράγισε με τα έργα του το ελληνικό θέατρο, ενώ ήταν ο δημιουργός των σεναρίων για δύο από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, τη Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη και τον Δράκο του Νίκου Κούνδουρου.
Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής ο Καμπανέλλης εντάχθηκε στην εθνική αντίσταση.
Συνελήφθη από τους Γερμανούς και κρατήθηκε ως αιχμάλωτος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν. Καρπός αυτής της εμπειρίας
ήταν και τα ποιήματα που μελοποίησε το 1965 ο Μίκης Θεοδωράκης, συνθέτοντας τον κύκλο τραγουδιών «Μαουτχάουζεν».
Η ενασχόληση του με το θέατρο ξεκινά μετά το 1945, οπότε έρχεται σε επαφή με τον Κάρολο Κουν. Ο ίδιος έλεγε ότι οι παραστάσεις του Κουν τον έκαναν να “δει τον προορισμό του”. Το πρώτο του έργο, ο «Χορός πάνω στα Στάχυα» ανεβαίνει το 1950 από τον θίασο Λεμού.
Τα έργα του για το θέατρο
* Χορός πάνω στα στάχυα – Θίασος Αδ. Λεμού, 1950
* Έβδομη μέρα της δημιουργίας – Εθνικό Θέατρο, Β’ Σκηνή, 1955-56
* Αυτός και το παντελόνι του και Κρυφή ζωή (μονόπρακτα) – Βασ. Διαμαντόπουλος, 1957
* Η Αυλή των Θαυμάτων – Θέατρο Τέχνης, 1957-58
* Η ηλικία της νύχτας – Θέατρο Τέχνης, 1958-59
* Ο Γορίλας και η Ορτανσία – Θίασος Ε. Βεργή, 1959
* Παραμύθι χωρίς Όνομα – Νέο Θέατρο Βασ. Διαμαντόπουλου – Μαρ. Αλκαίου 1959-60
* Γειτονιά των αγγέλων – Θίασος Καρέζη, 1963-64
* Βίβα Ασπασία – Θίασος Καρέζη, 1966-67
* Οδυσσέα γύρισε σπίτι – Θέατρο Τέχνης, 1966-67
* Αποικία των τιμωρημένων – Πειραματικό Θέατρο Ριάλδη, 1970-71
* Ασπασία – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1971-72
* Το μεγάλο μας τσίρκο – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1972-73
* Το κουκί και το ρεβύθι – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1974
* Ο εχθρός λαός – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1975
* Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα – Θέατρο Τέχνης, 1976-77
* Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού – Θέατρο Τέχνης, 1978-79
* Ο μπαμπάς ο πόλεμος – Θέατρο Τέχνης, 1981
* Ο αόρατος Θίασος – Εθνικό Θέατρο, 1988
* Ο δρόμος περνά από μέσα – 1992

Πηγή...