Η κυπριακή ιστορία αρχίζει από την 6η χιλιετηρίδα π.Χ. Όμως ίχνη ανθρώπινης παρουσίας στο νησί υπάρχουν και παλιότερα. Αυτό που έκανε σημαντική την Κύπρο στην αρχαιότητα πέρα από τη γεωγραφική της θέση είναι η ανακάλυψη πλούσιων κοιτασμάτων χαλκού στο νησί την 3η χιλιετηρίδα π.Χ.. Ο Χαλκός που πιθανότατα έδωσε και το όνομα της στη Κύπρο, σημαντικότατο μέταλο για την εποχή, δημιούργησε εμπορικές σχέσεις της Κύπρου με όλο τον αρχαίο κόσμο. Έτσι η Κύπρος πλούτιζε για αιώνες σας το κύριο εξαγωγικό κέντρο του Χαλκου. Η εγκατάσταση των Μυκηναίων και των Αχαιών το 15ο αιώνα π.Χ. συνέβαλε ώστε να καταστεί το η Κύπρος σημαντικό κέντρο του Ελληνικού πολιτισμού. Οι Αχαιοί ίδρυσαν ελληνικά βασίλεια στην Κύπρο κατά το Μυκηναϊκό πρότυπο και εισήγαγαν την ελληνική γλώσσα και θρησκεία καθώς και τον ελληνικό τρόπο ζωής. Γιαυτό από εκείνη την εποχή μπορούμε να μιλάμε για μια ελληνική Κύπρο.
Η Κύπρος δεν ήταν πολύ γνωστή στην αρχαιότητα μόνο για τα χαλκορυχεία αλλά και για τα πλούσια δάση της. Η Κυπριακή ξυλεία χρησίμευε για πρώτη ύλη σε όλους τους μεγάλους στόλους της εποχής. Ο φυσικός πλούτος της Κύπρου και η στρατηγική της θέση την έκαναν το μήλο της έριδας ανάμεσα σε όλες στις δυνάμεις της Μέσης Ανατολής στην αρχαιότητα. Η Κύπρος κατακτήθηκε διαδοχικά από τις Ασσυρίους, τους Αιγυπτίους και τους Πέρσες. Όμως η Κύπρος κατόρθωσε να διατηρήσει τη γλώσσα και την πολιτιστική της κληρονομιά άθικτη.
Από τον 5ο αιώνα π.Χ. η Αθήνα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στα πράγματα της Κύπρου, συνεργαζόμενη στενά με τα Κυπριακά βασίλεια. Κατά την περίοδο αυτή, Βασιλιάς της Σαλαμίνας στην Κύπρο ήταν ο Ευαγόρας, ένας από τους γνωστότερους Κύπριους βασιλιάδες.
Ο Μέγας Αλέξανδρος επελευθέρωσε τη Κύπρο από τους Πέρσες που την είχαν καταλάβει. Τα χρόνια των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Κύπρος έγινε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της Αυτοκρατορίας των Πτολεμαίων της Αιγύπτου. Αργότερα, το 58 π.Χ. η Κύπρος κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Τόσο στην Πτολεμαϊκή όσο και στη Ρωμαϊκή περίοδο, το ιερό της Αφροδίτης στην Πάφο ήταν το κέντρο της εθνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής ζωής της Κύπρου. Το 45 μ.χ ήρθε ο χριστιανισμός στο νησί με τους Απόστουλους Παύλο και Βαρνάβα. Ο Απόστολος Βαρνάβας είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Κύπρου.
Το 330 μ.Χ. με τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σε δυτική και ανατολική, η Κύπρος έγινε επαρχία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ακολούθησε τους επόμενους αιώνες την ίδια τύχη με τον υπόλοιπο Ελληνορθόδοξο κόσμο. Η Βυζαντινή περίοδος άφησε μια πλούσια καλλιτεχνική και αρχιτεκτονική κληρονομιά στην Κύπρο.
Κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, η Κύπρος κατακτήθηκε από το Βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδο το Λεοντόκαρδο, όταν αυτός πέρασε από τη Κύπρο και κατευθυνόταν στους Αγίους Τόπους. Ο Ριχάρδος μεταβίβασε την Κύπρο στο Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών. Οι Ναΐτες Ιππότες εξασφαλίζοντας την Ρόδο, πώλησαν το νησί στους Γάλλους Λουζινιανούς, που ίδρυσαν ένα φεουδαρχικό βασίλειο κατά το πρότυπο των δυτικών βασιλείων.
Η Φραγκοκρατία στη Κύπρο κράτησε μέχρι το 1489 όταν το Λουζιανικό Βασίλειο πέρασε στη διακαιοδοσία της Βενετσιάνικης Δημοκρατίας. Η Βενετία κράτησε τη Κύπρο μέχρι τη κατάκτηση της από την Οθωμανική αυτοκρατορία το 1571.
Η Οθωμανική κατάκτηση είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας Τουρκοκυπριακής κοινότητας στην Κύπρο. Ο πληθυσμός αυτός προήλθε από τους στρατιώτες του Οθωμανικού στρατού που εγκαταστάθηκαν στο νησί και από Χριστιανούς που υποχρεωτικά έγιναν μουσουλμάνοι. Σύμφωνα με την τελευταία και επίσημη απογραφή το 1960, όταν η Κύπρος έγινε ανεξάρτητη δημοκρατιά, η Τουρκοκυπριακή κοινότητα αποτελούσε το 18.3% του συνόλου του πληθυσμού της Κύπρου.
Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες Έλληνες και Τούρκοι της Κύπρου αγωνίστηκαν μαζί εναντίον του καταπιεστικού ζυγού των Οθωμανών. Η Οθωμανική κυριαρχία διάρκεσε μέχρι το 1878, όταν ο φόβος της Υψηλής Πύλης για ρωσική επίθεση οδήγησε σε συμφωνία μεταξύ της Βρετανίας και της Τουρκίας που προνοούσε για την παραχώρηση της Κύπρου στη Βρετανία ως αντάλλαγμα για βοήθεια από τη Βρετανία στην Τουρκία σε περίπτωση Ρωσικής επίθεσης στα σύνορα των τουρκικών επαρχιών.
Οι Ελληνοκύπριοι είδαν την ανάληψη της διακυβέρνησης της Κύπρου από τους Βρετανούς ως μεταβατικό στάδιο για την παραχώρηση της Κύπρου στην Ελλάδα, αίτημα που επανειλημμένα υπέβαλαν στη Βρετανία. Η Βρετανία απέρριψε το αίτημα, ισχυριζόμενη ότι χρειαζόταν την Κύπρο για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της στην περιοχή. Η Βρετανική κυριαρχία διάρκεσε μέχρι τον Αύγουστο του 1960, όταν, ύστερα από τετραετή απελευθερωτικό αγώνα εναντίον των Βρετανών, η Κύπρος ανακηρύχθηκε σε ανεξάρτητη Δημοκρατία. Με τις συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, που παρόλη την ανεξαρτησία που προσέφεραν στην Κύπρο, δημιούργησαν πολλά προβλήματα στο καινούργιο κράτος που προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του.
Ένα τμήμα της μειονότητας των τουρκοκυπρίων με την καθοδήγηση της Τουρκίας δημιουργούσε συνέχεια ζητήματα ώσπου, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το πραξικόπημα της 15 Ιουλίου 1974, που πραγματοποίησε η τότε Ελληνική Στρατιωτική Χούντα εναντίον της Κυπριακής Κυβέρνησης, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974. Περίπου 40.000 Τούρκοι στρατιώτες αποβιβάστηκαν στο νησί, κατά παράβαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, των Συνθηκών Εγγύησης, Εγκαθίδρυσης και Συμμαχίας και των σχετικών αρχών του Διεθνούς Δικαίου. Ως αποτέλεσμα, σχεδόν 37% του εδάφους της Δημοκρατίας καταλήφθηκε και εξακολουθεί να είναι κατεχόμενο μέχρι σήμερα.
Η Κύπρος είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαικής ένωσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου