ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΠΡΟΗΡΘΕ ΑΠΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΠΡΟΗΡΘΕ ΑΠΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Μια πανάρχαια επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά

μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του.

Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους

(Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω

από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική

και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης.

Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα

(αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα:

Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:



ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ -

ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ -

ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.



Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα

με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα:



“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.

ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ.

ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ,

ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”



Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα

συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε

την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής

- επίκλησης προς την πηγή του Φωτός:



“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!

ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.

ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,

Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ

ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.

(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,

Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),

ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ

ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,

ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,

Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.





Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες

στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.

Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων

της προσευχής αυτής:

Αλ = Ο νοητός ήλιος.

Φά-ος = το φώς.

Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).

Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.

Γα = Γή (δωρικός τύπος).

Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.

Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.

Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.

Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.

Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.

΄Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.

Ζη = προστ. ρημ. ζώ.

Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.

Θη = προστ. ρημ. θέτω.

Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).

Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι)

επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη

(π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).

Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής

(πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)

Νύξ = (ουσ.) νύχτα.

Ο = (αναφ.) το οποίο, που.

Φύ(οι)= ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).



Απόδοση

Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!

Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται

(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).

Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)

για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν

και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.

Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,

και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)

το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,

και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,

το σημαντικότερο όλων!



Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο,

έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους

Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη

και αν ίστανται, διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή

κρούση στον ιερό σπόρο της Ψυχής τους...



Α > Αρχική δύναμις (ΑΛΦΑ = αρχικόν ηλιοφώς)

Β > Ενέργεια πάσης φύσεως (Β-ΗΤΑ = η ενέργεια που φανερώθηκε και στερεώθηκε).

Γ > Τό γαιώδες σωματίδιον (ΓΑΜΑ = η γή - τό γεμά-το)

Δ > Η Δύναμις πού δομεί καί δημιουργεί

Ε > Η εκπορευομένη δύναμις (τού φωτός)

Ζ > Η Ζωή καί η Ζέσις

Η > Η διπλή κάθοδος τής ακτινοβολίας - η φανέρωσις

Θ > Η θέασις - πάν θεώμενον

Ι > Συνεχής κάθοδος τής δυνάμεως (τού φωτός), μικρά ποσότης - αμφίδρομος κίνησις - αφανής.

Κ > Τά κάτω

Λ > Γιά τά ουράνια ο φωτισμός ο ηλιακός, γιά τά γήινα τά υγρά

Μ > Η ορατή μας φύσις

Ν > Νούς - Νόμος καί τά Νερά στήν φύσιν

Ξ > Κ+Σ Τό Κάτω σέ έσω χώρον ή ΚΑΣΑ

Ο > Χώρος περιωρισμένος ασχέτως μεγέθους

Π > Τό Πύρ, τό πρώτον στοιχείον - τό άνωθεν - τό πατρικόν

Ρ > Ροή πρωτίστως φωτοενεργειών, υστέρως δέ πάσα άλλη Ροή

Σ > Τό εσωτερικώς θεώμενον

Τ > Η στερέωσις τής Δυνάμεως ή τής θεάσεως

Υ > Μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως (φωτός)

Φ > Τό Φώς

Χ > Τά χοϊκά στοιχεία - η χθών

Ψ > Π+Σ = Τό πύρ σέ έσω χώρον

Ω > Ο πλανήτης - γήινος χώρος.







Κωδικαί Μονοσύλλαβοι Λέξεις

--------1------2-----3----- 4-----5-----6------7

-1 Β[-ΒΑ- -ΒΕ- -ΒΟ- -ΒΥ- -ΒΙ- -ΒΗ- -ΒΩ-]ΒΑ = Φωνή-βοή-ήχος-ενέργεια με βοήν



-2 Γ[-ΓΑ- -ΓΕ- -ΓΟ- - ΓΥ- - ΓΙ- -ΓΗ- -ΓΩ-]ΓΑ = Η στερέωσις της ροής σε χώμα



-3 Δ[-ΔΑ- -ΔΕ- -ΔΟ- -ΔΥ- -ΔΙ- -ΔΗ- -ΔΩ-]ΔΑ = Δόμησις-δύναμις-δημιουργία



-4 Ζ[-ΖΑ- -ΖΕ- -ΖΟ- -ΖΥ- -ΖΙ--ΖΗ- -ΖΩ-]ΖΑ = Ζωή διά μέσου της δυνάμεως



-5 Θ[-ΘΑ--ΘΕ--ΘΟ- -ΘΥ--ΘΙ--ΘΗ- -ΘΩ-]ΘΑ = Θέασις



-6 Κ[-ΚΑ--ΚΕ--ΚΟ-- ΚΥ--ΚΙ- -ΚΗ- -ΚΩ-]ΚΑ = Τα υλικά που πορεύονται προς τα

Κάτω



-7 Λ[-ΛΑ--ΛΕ--ΛΟ--ΛΥ- -ΛΙ- -ΛΗ- -ΛΩ-]ΛΑ = Λευστότητα ηλιακής ακτινοβολίας η -υγρής λεύσεως



-8 Μ[-ΜΑ--ΜΕ--ΜΟ--ΜΥ--ΜΙ--ΜΗ--ΜΩ-]ΜΑ = Η ορατή φύσις



-9 Ν[-ΝΑ--ΝΕ--ΝΟ- -ΝΥ--ΝΙ- -ΝΗ--ΝΩ-]ΝΑ = Νόμος-νούς-υγρόν εις την φύσιν



10 Ξ[-ΞΑ--ΞΕ--ΞΟ- -ΞΥ--ΞI- -ΞΗ- -ΞΩ-]ΞΑ = ΚΑ+ΣΑ=κάσα



11 Π[-ΠΑ--ΠΕ--ΠO--ΠΥ--ΠΙ--ΠΗ- -ΠΩ-]ΠΑ=Πατήρ-πύρ



12 Ρ[- ΡΑ- -ΡΕ--ΡΟ--ΡΥ--ΡΙ--ΡΗ- -ΡΩ-]ΡΑ = Ροή ενεργείας



13 Σ[-ΣΑ- -ΣΕ- -ΣΟ--ΣΥ--ΣΙ- ΣΗ- -ΣΩ-]ΣΑ = Το κρυμμένον και εσωτερικώς

θεώμενον



14 Τ[-ΤΑ- -ΤΕ--ΤΟ--ΤΥ--ΤΙ--ΤΗ- -ΤΩ-]ΤΑ = Η στερεά δομημένη ύλη-η πήξις του υγρού



15 Φ[-ΦΑ--ΦΕ--ΦΟ--ΦΥ--ΦΙ--ΦΗ--ΦΩ-]ΦΑ = Φώς



16 Χ[-ΧΑ--ΧΕ--ΧΟ- -ΧΥ--ΧΙ--ΧΗ--ΧΩ-]ΧΑ = Τα χο'ι'κά τα έχοντα ελαχίστην ροήν



17 Ψ-ΨΑ--ΨΕ--ΨΟ--ΨΥ--ΨΙ--ΨΗ--ΨΩ-]ΨΑ = Πύρ εσωτερικόν - Ψυχή





ΡΑ ΜΑ ΦΑ Ροή στην φύσιν του φωτός.



ΡΑ = Ροή φωτοενεργειών εκ της αρχικής δυνάμεως,

ΜΑ = η ορατή μας φύσις η ηλιοφωτιζομένη,

ΦΑ = φως αρχικόν. Εκ της κωδικής ΡΑΜΑΦΑ παράγονται αι λέξεις

ραμφίς, Ρομφαία, Ομφή, Ρίμφα (ταχέως).

ΑΘΗΝΑ Α=αρχική δύναμις,

ΘΗ = θέασις, ΝΑ = Νους αρχικός.

ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΙ = αιωνία δύναμις, Ω = επί γηίνου χώρου,

ΝΙΟ = δύναμις νοός - νόμου κατερχομένη,

ήτοι: ΑΙΩΝΙΟΣ = η αιωνία επί πλανήτου δύναμις νοός - νόμου

ή ο αιώνιος Νους.

ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ ΑΛ = αρχική δύναμις ηλίου, ΦΑ = φωτισμός,

ΒΗ = ενέργεια κατερχομένη ΤΟ = επί χώρου στερεού, ήτοι,

ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ = του ηλίου η φωτεινή ενέργεια κατερχομένη

επί της στερεάς. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝ = αρχική δύναμις νοός – νόμου

ΘΡΩ = θέα ροής επί γηίνου χώρου, ΠΟ = πυρ σε χώρον.



Δύναμις νοός θεώμενη να ρέη με πυρ.



Δύναμις νοός και ΘΡΩΠΟΣ = θεραπεία ή δύναμις νοός η οποία θεραπεύει.



Δύναμις νοός παράγουσα σπέρμα (ΘΟΡΟΣ = σπέρμα ανδρός)

πυρίνης δυνάμεως.

Διά των εμπεριεχομένων αφώνων Θ και Ρ παράγεται το ρήμα

Θροέω = λέγω - ομιλώ, άρα η λέξις άνθρωπος εμπεριέχει την έννοιαν

της δυνάμεως του ομιλείν.

Διά των τελευταίων γραμμάτων ΩΠΟΣ και με τροπήν

του Ω σε Ε παράγεται η λέξις ΕΠΟΣ = λέξις, ουσία λόγου.

Εν συνόλω δηλαδή η λέξις ΑΝΘΡΩΠΟΣ σημαίνει τον νοήμονα

κάτοικον του πλανήτου, ο οποίος δύναται να ομιλή και να αναπαράγη

το είδος κατά νόμον.



ΑΠΟΛΛΩΝ Α = αρχική δύναμις, Π = πυρ,

ΟΛΛΩΝ = χώρος ηλίων αστέρων,

ήτοι ΑΠΟΛΛΩΝ = η δύναμις πυρός η ακτινοβολούσα δι όλων

των ηλίων-αστέρων, και ΑΠΟΛΛΩΝ = ο πάλλων νους.

ΒΑΡΟΣ ΒΑ = ενέργεια αρχική ΡΟς = η οποία ρέει σέ χώρον.

Τό Βάρος είναι τό αποτέλεσμα τής Βοράς = τροφής τών σωμάτων.

ΒΕΛΟΣ Β = ενέργεια Ε = πορευομένη Λ = ηλιακή ακτινοβολία

(επί γής τό άφωνον Λ ονομάζει τά υγρά) Ο = χώρος ωρισμένος.

Η πρώτη έννοια τής λέξεως ΒΕΛΟΣ είναι: ενέργεια πορευομένη

εκ τού ηλίου σέ χώρον.

ΓΝΗΣΙΟΣ Γ = στήν γήν ΝΗ = ο νούς που φανερώνεται

Σ = σέ χώρον Ι = συνεχώς τροφοδοτούμενον

καί Ο = χώρος ωρισμένος - σώμα. ΓΝΗΣΙΟΣ = Στήν γήν ο νούς

ο εσωτερικός, είναι η έννοια τού αληθούς.

ΓΝΩΣΙΣ Γ = η γη, Ν = ο νους, Σ = ο έσω χώρος, ΓΝΩΣΙΣ = στην γην

η νόησις ή στην γην ο Νούς - νόμος σε έσω θέαν.

ΔΗΛΙΟΣ η Δ = δύναμις, Λ = του ηλίου.

ΔΗΛΙΟΣ = η δύναμις η κατερχομένη η οποία ηλιοφωτίζει.

ΔΗΛΙΟΣ = ο φανερός.

ΔΙΑΝΟΙΑ Η δύναμις του Νοός.

ΔΙΑΣ Δ = Δύναμις, Ι = ακτινοβολία κατερχομένη συνεχώς,

Α = αρχική δύναμις.



Η δύναμις που δομεί και δημιουργεί συνεχώς κατερχομένη

από την αρχική δύναμιν.



ΔΕΙΠΝΕΩ Κατά τό λεξικόν σημαίνει α) παρασκευάζω δείπνον

β) τρώγω τό κυρίως φαγητόν τής ημέρας.



Κατά τόν Κώδικα σημαίνει:

ΔΕΙ = δύναμις εκπορευομένη καί κατερχομένη συνεχώς

ΠΝΕΩ = Πυρίνη δύναμις νοός - νόμου πού εκτείνεται.

Πρωτίστως η Πνοή είναι η τροφή διά κάθε ζώντα οργανισμόν

ΔΕΙ = πρέπει νά ΠΝΕΩ ώστε νά λαμβάνω τήν βασικήν ουσίαν τής ζωής.

Τό ΔΕΙΠΝΟΝ τό οποίον καθημερινώς λαμβάνομεν εν αφθονία

πρέπει νά τό ΔΑΠΑΝΩΜΕΝ εις έργα σοφίας καί συνέσεως

(ΔΕΙΠΝΟΝ - ΔΑΠΑΝΗ)



ΕΛΛΗΝ Φωτεινός νους (κάθε φωτεινός νους) - Ηλιακός νους

ΕΡΓΑΛΕΙΟΝ ΕΡΓΟ + ΛΕΙΟ. ΕΡΓΟ = δύναμις εκπορευομένη

φωτοενεργειών προς την γην και ΛΕΙΟ = ηλιακή ακτινοβολία

εκπορευομένη και κατερχομένη σε χώρον.

Το ΕΡΓΑΛΕΙΟΝ, πρωτίστως, φανερώνει το έργον του ηλίου,

ο οποίος δέχεται τις ακτινοβολίες ενός υπερτάτου ηλίου (τούτο δηλούται

δια του Ρ) και εν συνεχεία ο αστήρ του συστήματός μας

ακτινοβολεί μέσω του Λ = δικού του ηλιακού σώματος,

αυτές τις ακτινοβολίες.

ΕΡΜΗΣ Ε = η δύναμις η εκπορευομένη, Ρ = η ροή (πρωτίστως

των φωτοενεργειών), Μ = η ορατή φύσις.

ΕΡΜΗΣ = δύναμις εκπορευομένη, ρέουσα προς την ορατήν μας φύσιν.

ΖΑΩ Ζ = ζωή Α= εκ τής αρχικής δυνάμεως Ω = ο γήινος χώρος.

Ζάω - ζώ = η ζωή επί πλανήτου.

ΗΛΙΚΙΑ Η = η διπλή ακτινοβολία ΛΙ = τού ηλίου ο οποίος

συνεχώς τροφοδοτεί ΚΙΑ = τά κάτω ή τά γαιώδη σώματα.

Ο ήλιος είναι αυτός πού μετρά τήν επί γής πορείαν μας,

τήν ηλικίαν μας.

ΗΧΟΣ Η διπλή κάθοδος ακτινοβολίας, Χ = επί τής Χθονός,

Ο = σέ χώρον ωρισμένον.

Η λέξις ΗΧΟΣ αποκαλύπτει τήν επιστημονικήν γνώσιν ότι η κάθοδος

τών ακτινοβολιών καί η πρόσκρουσις των επί τού χώματος γίνεται

διά θορύβου - βοής ή ήχου.

ΗΘΙΚΗ Η = κάθοδος διπλής ακτινοβολίας, ΘΙ = θεωμένη,

ΚΗ = κάτω.

Η ΗΘΙΚΗ είναι, με τροπήν του Ι εις Η, η διπλή ακτινοβολία

εις την ΘΗΚΗΝ.

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΟΝ ΗΛΕ = η διπλή κάθοδος τής ηλιακής ακτινοβολίας

πού εκπορεύεται.

ΚΤ = εδώ κάτω καί ΡΟ = ρέε σέ χώρον ΝΙΟΝ = διά Νοός καί Νόμου

πού συνεχώς τροφοδοτεί. Είναι τό ΗΛΕ-ΚΤΡΟ-ΝΙΟΝ η ηλιο-κάτω-ροή.

ΙΔΕΑ Ι = η κατερχομένη (συνεχώς) ακτινοβολία ΔΕ = η οποία

διά δυνάμεως πορεύεται καί η οποία είναι Α = εκ τής αρχικής δυνάμεως.

ΚΑΛΟΣ ΚΑ = τά γαιώδη σώματα εκ τής αρχικής δυνάμεως

ή ΚΑ = Κάτω ΛΟς = ο ήλιος σέ χώρον ωρισμένον.

Ό,τι είναι εκ του ηλίου εδώ ΚΑ = Κάτω, είναι ΚΑ - ΛΟΝ. ΚΥΤΤΑΡΟΝ

Η απλουστέρα μορφή ζωής.

ΚΥ = γαιώδες σώμα μέ συσσωρευμένην δύναμιν (Τ)ΤΑ = πού στερεώνει

τά σώματα ΡΟν = τά οποία ρέουν σέ χώρον.

Είναι η Δύναμις πού ΚΥ = κυοφορεί κάθε σώμα επί

τής ΤΑΡΟΝ --> ΤΕΡΑΣ = γής μας. ΛΕΞΙΣ ΛΕ = ηλιακή ακτινοβολία

εκπορευομένη Ξ = Κ+Σ και Κ = κάτω,

Σ = έσω χώρος = ΚΑΣΑ = κιβώτιον.

Η ΛΕΞΙΣ δηλαδή είναι ένα φωτεινόν - νοηματικόν κιβώτιον

ή Λ = ο φωτισμός ΕΞΙΣ --> έξω (λέξω = μέλλων του Λέγω

= θά ομιλήσω = θά φωτίσω διά του Λόγου).

ΛΕΥΚΟΝ ΛΕΥ = η ηλιακή ακτινοβολία πορευομένη συγκεντρώνεται

σέ μεγάλην ποσότητα ΚΟς = Κάτω σέ χώρον.

Ασφαλώς είναι γνωστόν ότι τό Λευκόν χρώμα εννοιολογεί

τόν ηλιακόν φωτισμόν.

ΜΥΘΟΣ ΜΥ = η ορατή φύσις και η μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως,

ΘΟ = η θέασις σε χώρον.

ΜΥΘΟΣ = τα φυσικώς θεώμενα, τα φυσικώς αντιλαμβανόμενα

και κατ' επέκτασιν η γνώσις περί των φυσικών δυνάμεων.

Αν το Θ τραπεί σε Σ = έσω θέα, τότε παράγεται

η λέξις ΜΥΗΣΙΣ = εσωτερική και αληθινή γνώσις.

ΝΟΗΣΙΣ ΝΟ = Νούς - Νόμος σέ χώρον,

Η = διπλή κάθοδος ακτινοβολίας,

ΣΙς = έσω θέασις (δυνάμεως) συνεχώς τροφοδοτουμένη.

Η Νόησις δήλα-δη διά τού -Η- αποκαλύπτει τήν ικανότητα τού

σκέπτεσθαι, ενώ διά τού -Ι- δηλούται συνεχώς τροφοδοτουμένη

(διά γνώσεως εν προκειμένω). ’ν αφαιρέσωμεν

τό Η = φανέρωσις, τότε η ΝΟΗΣΙΣ γίνεται ΝΟΣΟΣ.

Όταν ο Ν = Νούς περιωρίζεται Ο = σέ χώρον, τότε Νοσεί,

στενοχωρείται. ΝΟΥΣ Ν = Νούς –

Νόμος Ο = χώρος ωρισμένος Υ = σέ μεγάλην συσσώρευσιν.

ΟΙΚΟΣ Ο = χώρος ωρισμένος Ι = συνεχώς τροφοδοτούμενος

ΚΟς = εδώ κάτω.

Είναι ο ΟΙΚΟΣ, ο χώρος τόν οποίον συνεχώς φροντίζουμε

καί ο οποίος συνεχώς μάς παρέχει τήν προστασίαν του.

ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΙ = πυρ αιώνιον, ΔΕΙΑ = δύναμις εκπορευομένη

και κατερχομένη από την αρχικήν.

Είναι δηλαδή η ΠΑΙΔΕΙΑ μία πυρίνη δύναμις υψίστης αξίας.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΛΗΡΗΣ-ΦΟΡΑ.

ΠΛΗ = το πυρ του ηλίου κατερχόμενον, ΡΟ = διά ροής σε χώρον

και ΦΟΡΙΑ = φως ρέον. Το πυρ δηλαδή το ηλιακόν, ως φως ρέον,

μεταφέρει προς ημάς πάσαν ΠΛΗΡΟ-ΦΟΡΙΑΝ.

ΡΙΖΑ ΡΙ = ροή συνεχώς τροφοδοτούσα ΖΑ = τήν ζωήν.

Ρίζα = η ασταμάτητος ροή τής ζωής.

ΣΟΦΟΣ Έσω φως = έσω φωτισμένος

ΤΕΛΟΣ ΤΕ = η στερεωμένη

δύναμις η εκτεινομένη ΛΟς = ο ήλιος σέ χώρον.

Είναι δήλα- δή το τέλος, η στερέωσις τού έργου του ηλίου μας.

Ο ολοκληρώνων τά έργα του, ώς ο ήλιος, δικαιούται νά ονομάζεται

ΤΕΛΕΙΟΣ. ΦΩΝΗΕΝ Το φως του Νοός, το φως του νοήματος - ο φανός.

ΧΑ'Ι'ΟΣ Χ = χώμα Α = αρχική δύναμις (ΑΛΦΑ=ηλιοφώς)

Ι = ακτινοβολία κατερχομένη συνεχώς Ο = χώρος ωρισμένος.

Ο χά'ι'ος, εκ τού αρχικού χάους καταγόμενος είναι γνήσιος αληθινός,

διότι παρ' ότι κατοικεί στό Χ = χώμα, στήν χθόνα,

είναι εκ τής Α = αρχικής δυνάμεως άρα είναι λαμπρός.

ΨΥΧΗ Ψ --> Π+Σ = Πύρ εσωτερικόν Υ = σέ μεγάλην συσσώρευσιν

ΧΗ = επί χοϊκού σώματος φανερού.

Η ΨΥΧΗ δήλα-δη είναι δύναμις Π = Πυρός η οποία εψύχθη,

ώστε νά εισέλθη αβλαβώς στό χοϊκόν δοχείον - σώμα.

Ο Apollo Lyran 

https://www.facebook.com/groups/topotami/doc/510902818958403/

http://www.astrikiprovoli.com/2013/01/blog-post_3653.html