“ΜΗΤΡΌΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΌΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΆΛΛΩΝ ΠΡΟΓΌΝΩΝ ΑΠΆΝΤΩΝ ΤΙΜΙΏΤΕΡΟΝ ΕΣΤΊΝ Η ΠΑΤΡΊΣ”
Εντρυφώντας στο διαχρονικό λεξικό των πνευματικών αξιών διαβάζουμε για την έννοια της Πατρίδος, όπως αυτή καταχωρήθηκε από τους Έλληνες.
Ορισμός: «…Πατρίδα είναι το ομοίωμα του γήινου παραδείσου, μέσα στον οποίο έβαλε στην αρχή ο Θεός τον άνθρωπο να τον εργάζεται και να τον φρουρεί… Πατρίδα είναι το εξαιρετικό στάδιο όπου τάχθηκε από τον Δημιουργό ο άνθρωπος για να αγωνισθεί τους αγώνες της αρετής…» (Κωνσταντίνος ο εξ Οικονόμων).
Ετυμολογία: Πατρίδα, λέξη προερχόμενη από το ουσιαστικοποιημένο επίθετο «πατρίς γαία».
Ελληνική Πατρίδα: Ό,τι ευγενέστερο που εμπνέει την ψυχή των Ελλήνων αφού προηγείται των: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστιν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι».
Γι’ αυτό η έννοια της Πατρίδος καθιερώθηκε σαν ελληνική ιδέα.
Χάριν αυτής της Ιδέας, κάθε φορά που το καλούσε η χρεία, οι Έλληνες χωρίς μίσος για τους εχθρούς, χωρίς αλαζονεία, αλλά με οργή για την αδικία και πίστη στην ελευθερία που κινδύνευε, υπερασπίζονταν την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Πατρίδος.
Τότε ξυπνούσε η Ιστορική μνήμη που αναρρίπιζε νου και ψυχή, γιατί ταύτιζε την αξία της ζωής με την ιδέα της ελεύθερης Πατρίδος, περιφρονώντας ακόμη κι αυτόν τον θάνατο.
«Νυν υπέρ πάντων ο αγών»!
«Ίτε παίδες Ελλήνων»!
Και τότε αυτή η ιαχή, αυτός ο τρόπος του λέγειν, μεταφραζόταν σε τρόπο του ζην, σε μίμηση των Σαλαμινομάχων.
Στις χρυσές ελληνικές, ένδοξες ελληνικές ιστορικές σελίδες καταγράφηκαν ημερομηνίες –ορόσημα και λέξεις που καθιερώθηκαν ως ιδέες. ‘Ητοι:
- 480 π.Χ. 300 του Λεωνίδα, Θερμοπύλες: «Μολών λαβέ».
- 1453 –Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος –Κωνσταντινούπολη. «Το δούναι σοι την Πόλιν ουτ’ εμόν… κοινή γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών…».
- 25η Μαρτίου 1821 –Αγία Λαύρα –Παλαιών Πατρών Γερμανός. «Ελευθερία ή Θάνατος».
- 28η Οκτωβρίου 1940 –Ιωάννης Μεταξάς –Αθήνα. «ΟΧΙ».
Ανάλυση μιας ιστορικής λέξεως π.χ. του ΟΧΙ.
-Στις 3 τα μεσάνυχτα της 28ης Οκτωβρίου του ’40, ο Ιταλός πρέσβης επιδίδει ένα τελεσίγραφο στον πρωθυπουργό της Ελλάδος.
«…Η Ιταλική Κυβέρνησις κατέληξεν εις την απόφασιν να ζητήση από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν… το δικαίωμα να καταλάβη διά των ενόπλων αυτής δυνάμεων… ωρισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους… Η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως μη εναντιωθή εις την κατάληψιν ταύτην… Εάν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήση αντίστασιν, η αντίστασις αύτη θα καμφθεί δια των όπλων…»
Και η απάντησις του Πρωθυπουργού: «ΟΧΙ!».
-Λοιπόν, πόλεμος;
-Ναι. «Ζήτω ο πόλεμος», «Κάτω οι φασίστες»!
«…Η στιγμή επέστη που θ’ αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίας της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της…».
Το ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο απορρίφθηκε υπερήφανα διά στόματος Πρωθυπουργού. ΟΧΙ! Γιατί,
«αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου από ξένα βήματα».
ΟΧΙ! Γιατί,
«αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο».
ΟΧΙ! Γιατί,
«αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκαιο».
Το OΧΙ αυτό ήταν απόλυτα ταυτισμένο με την ιστορία 30 αιώνων, με τους πόθους 90 γενεών και με το ηρωικό αίσθημα ολόκληρου του Ελληνικού λαού.
28η Οκτωβρίου 1940. Την περίμεναν αυτήν την ημέρα οι Έλληνες. Το επιβεβαιώνει ο Άγγελος Σικελιανός.
28η Οκτωβρίου
Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα
ακόμα!
Ελέγαμε: μία Σαλαμίνα
ακόμα!
Ελέγαμε: ακόμα ένα
Εικοσιένα!
Και ήρτες τέλος Συ, Μητέρα-
Μέρα, όπου αγκάλιασες κι
ανύψωσες ολόκληρα
τα περασμένα
στον ανώτατο λυτρωτικό
σκοπό τους,
στον υπέρτατό τους ηθικόν
ιστορικό ρυθμό!
Με αυτό το Όχι ήταν προαποφασισμένη η Νίκη.
Η αποτίμηση της νίκης γίνεται με τους αριθμούς. Αυτοί έχουν τον λόγο.
28 Οκτωβρίου 1940
7.000.000 Έλληνες, άοπλοι, αιφνιδιασμένοι
45.000.000 Ιταλοί, πανίσχυροι, άρτια εξοπλισμένοι.
6 Απριλίου 1941
Έλληνες αιμόφυρτοι
85.000.000 Γερμανοί, σιδερόφρακτοι.
Αυτά τω 130.000.000 εχθρικών στρατευμάτων τα πολεμήσαμε σε 216 ημέρες. Ενώ οι Γάλλοι των 104.000.000, με τις αποικίες, παραδόθηκαν σε 38 ημέρες.
Τα 69.000.000 Ολλανδών, με τις αποικίες, παραδόθηκαν σε 5 ημέρες.
Αποτέλεσμα: Οι Έλληνες κατέστρεψαν:
· 20 εχθρικές μεραρχίες δηλ. 19,6% του εχθρού.
· Οι Γάλλοι το 4,8%
· Οι Ολλανδοί το 0,9%
Συμπέρασμα. Το πνεύμα επιβλήθηκε στις δυνάμεις της ωμής βίας. Η ψυχή διέψευσε την υλική υπεροπλία. Γιατί; Επειδή πολεμούσαν για την ελευθερία τους.
Ενθουσιασμός, χαμόγελο και τραγούδι. Έτσι πήγαιναν στον πόλεμο. Μοναδικό φαινόμενο. Έτσι αλλάξαμε το ρεύμα της Ιστορίας.
Αλλά τι έτρεφε το πνεύμα, τι γιγάντωνε την ψυχή; Ποια ήταν η «αρματωσιά η ακατάλυτη»; Τι εμψύχωνε τον «Δαυίδ» εναντίον του «Γολιάθ»;
Πνευματικός οπλισμός:
«ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου του Θεού ημών μεγαλυνθησόμερα…» = Η Θεοσέβεια, τότε και τώρα.
Όταν στις 05:00 της 28ης Οκτωβρίου ’40, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος υπέγραφε το Διάταγμα του πολέμου, είπε πρώτα: «Ο Θεός σώζει την Ελλάδα», σταυροκοπήθηκε και μετά υπέγραψε. Στην συνέχεια, η Παναγία, η Στρατηγός, η Αγία Σκέπη, η Στρατήγισσα, η Φανερωμένη, η Μεγαλόχαρη Κυρά, όπως την επικαλούνταν ο κάθε φαντάρος, έδειξε την έγνοια της, «ως Ελλάδος προστασία», και αφήνοντας την Τήνο, το νησί της, ανέβηκε στ’ Αλβανικά βουνά. Εκεί, σκέπασε με το «Μαφόρι» της, τα «παιδιά της Ελλάδος» όπως «η όρνις τα εαυτής νοσσία». Και για μια ακόμη φορά «θαυμαστώς ημάς έσωσες, ως νοητή νεφέλη τον λαόν περιβαλούσα».
Αυτή η πίστη στην Πρόνοια και στην Δικαιοσύνη του Θεού και η αρωγή της Παναγίας μας εμψύχωναν τους φαντάρους μας και ολόκληρος το Έθνος.
Η Ελευθερία: το «ελεύθερον ήμαρ» του Ομήρου, η κινητήριος δύναμη. Ήξεραν οι Έλληνες τι θα τους στοίχιζε μια ακόμη δουλεία! Και γι’ αυτό δεν «εφείσθησαν της ζωής των». Ήθελαν να τραγουδούν το «χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά». Ήξεραν ότι αυτή η ελευθερία θα ήταν και πάλι για όλο τον κόσμο, όπως και άλλοτε. Έγραψε τότε ο Θεοτοκάς: «Δεν θα πούμε εμείς οτιδήποτε εξόν από τον πόλεμο. Θα πούμε και λέμε ήδη: οτιδήποτε εξόν από την δουλεία και την ατιμία».
Φιλοπατρία: Αγάπη ακατάλυτη της Πατρίδος, θυσία για μια θέση στον Ήλιο. Η δυνατή φιλο-Πατρία που γέννησε την θυσία και δημιουργήθηκε έτσι ένα ακόμη έτος και έπος. Το έπος του ’40.
Με αυτά τα ακαταμάχητα όπλα, την Θεοσέβεια, Ελευθερία, Φιλοπατρία, ο Ομηρικός λόγος: «ουδέν γλυκίον της Πατρίδος» αντιστάθηκε στον χρόνο και έγραψε Ιστορία, την ιστορία της φιλτάτης μας Πατρίδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου